Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: erant Your search found 1744 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 483-563:483. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
484. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Nam quoties per synecdochen a parte totum designare uolumus, ab ea parte quę insignior uidetur, uocabulum imponi debet. unde et puppim pro naui: et animam pro homine quandoque legimus apud autores. Pręstat autem Legi Euangelium. quia in Lege futurorum signa erant, quę in Euangelio impleta uidemus. illic typus et umbrę, hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux. Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus: hic per filium. et tunc quidem
485. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] iustitię pabulo saturari uolunt |
et tunc demum ex abundantia cordis os loquetur.
Ipse enim subiungit dicens:
qui credit in me, sicut dicit Scriptura,
flumina de uentre eius fluent aquę uiuę.
quod exponens euangelista ait:
hoc autem dixit de Spiritu,
quem accepturi erant credentes in eum .
Fidelis ergo Christianus
fuissent uirtutes, quę factę sunt in
uobis,
olim in cilicio et cinere poenitentiam egissent.
veruntamen dico uobis |
Tyro et Sydoni remissius erit in die iudicii quam uobis.
Tyrus et Sydon ciuitates idolatrę erant |
uitiis-que deditę,
et tamen his acerbius punientur illi,
qui cum per inuocationem Christi non pauca prodigia facta uiderint,
Christum non ut Deum recipiunt |
et minus aliquid Patre habere affirmare non dubitant.
In illos qui de
de pectore proiicere
festina |
atque de spelunca latronum fac domum orationis
in qua habitare dignetur Christus.
Hoc pacto qui nunc nouissimus es apud Deum,
iam inter primos computaberis .
In nouissimis erant Mattheus, Zacheus, latro,
sed conuersi ad Dominum | primi facti sunt.
Mattheus reliquit teloneum, et fit apostolus.
Zacheus auariciam largitate mutauit,
et salus facta est domui eius, cum Christum suscepisset hospitio.
Latronem aliena per uim
hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
debemus,
quibus non antequam Iudeis prędicandum erat Euangelium.
quia ergo uulgandi gentibus Euangelii nondum tempus erat,
Dominus Iesus noluit tunc illis nunciari per apostolos,
sed tantum agnosci per miracula,
his duntaxat qui ultro ad fidem uenturi erant.
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
|
et mutos loqui.
pręcipiebat sane ut tacerent,
sed tamen prędicantes non increpuit.
Quo etiam nos opera nostra |
et ad laudem nostram latere uelimus |
et ad profectum aliorum non latere.
Sciebat enim ille,
cui etiam futura pręsentia sunt,
quia magis prędicaturi erant,
quod multis profuturum esset |
et nequaquam ex hac causa silentium imperabat,
sed ex ea, qua inanem gloriam non admittebat.
Alioquin superuacaneum foret iubere aliquid eis,
quos contrarium facturos non ignorabat.
In
Plerique autem eodem appetendę glorię uitio superati,
tametsi fideles sint,
si tamen ab infidelibus honorantur,
cauent ore confiteri,
quod corde credunt,
et humanam laudem fide ipsa potiorem habent.
Siquidem tales illi erant,
de quibus Ioannes memorat dicens:
corrumpunt.
Cum-que ab ipso bonarum actionum remuneratore Deo mercedem recipere
potuissent ęternam,
fragilem et caducam malunt,
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant,
qui Saluatorem nostrum interrogarunt dicentes:
inguinum tumorem,
spirandi difficultatem,
mingendi stranguriam |
alia-que hujusmodi multa, quę annositas ipsa secum apportat,
nec corpus modo,
uerum etiam mentem infestans.
Videas enim plerosque delyrare per ętatem |
et qui paulo ante sapientes habiti erant,
iam ridiculos esse.
Cum-que tot mala una senectus afferat,
nonne satis apparet |
eum qui diu uiuere appetit,
non uitam appetere, ut putat,
sed morbos?
Si quibus autem contingat,
quod rarissimum est,
ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente
Iugum meum suaue est et onus meum leue.
Hoc diuinus psalmista | sensit dicens:
Ioannes etiam in Apocalypsi
in domo Dei non pudet,
immo nec foenerari |
ecclesiasticas-que dignitates ambitione atque largitionibus comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
autem Trinitatis fauore supra humanę nature conditionem erectus
,
nec Moysen amplius | nec Heliam conspicies,
sed Iesum solum.
Cessant enim et figurarum umbrę |
et futura prędicentium uox,
cum ueritatis lux oritur |
et quę uentura erant eueniunt.
Non est ergo nostrarum uirium,
sed opis diuinę,
ut quis legendo mysteria intelligat,
quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur.
Hoc tamen illis frequentius conceditur,
qui libros diuinos ita legunt,
ut a
quem non solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et fratribus eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
peccatum designat.
Peccati ergo lepra Domino iubente ab animo poenitentis fugatur,
ut ibi uirtutes inserantur,
unde uitia pullulabant.
Mat. 9
In huiusce rei figura et paralyticus de lecto surgit
et mulier a sanguinis profluuio curatur
et, qui mortui erant, reuiuiscunt
et alii multi uariis langoribus grauati eleuantur.
Nam quemadmodum hi credendo et poenitendo corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam liberatę
saluantur.
Ergo diuinę gratię mentem nostram irradians lux latet et obscuratur,
si ad uitia diuertimus.
Cum autem ab his per poenitentiam recedimus,
quamprimum exoritur
et intelligentiam mundati cordis illustrat,
ut ad contemplationem cęlestium errigatur,
cui prius terrena tantum curę erant.
Sic et cęcis uisus
et surdis auditus
et uox mutis tribuitur in Euangelio,
ut, qui in tenebris peccati fuerunt, per poenitentiam illuminentur,
et qui Dei pręcepta audire nolebant, conuersi etiam perficere
studeant,
et qui docendi non
et non uestimenta uestra!
Cor autem humiliatum |
et intus poenitentię dolore scissum |
lachrymę (si fieri potest) foris per ora manantes testentur.
Mulieri peccatrici in Euangelio dimittuntur peccata multa,
quia dilexit multum.
Sed dilectionis huius testes lachrymę erant,
quibus pedes Domini rigauit,
capilli quibus rigatos tersit,
labia quibus tersos osculata est,
unguentum quo illos post oscula unxit.
moeror,
humilitas,
amor simul |
mixta erant,
omnium tamen causa fuerat amor,
quo concupiuit cum ipso in gratiam redire,
quem
Euangelio dimittuntur peccata multa,
quia dilexit multum.
Sed dilectionis huius testes lachrymę erant,
quibus pedes Domini rigauit,
capilli quibus rigatos tersit,
labia quibus tersos osculata est,
unguentum quo illos post oscula unxit.
moeror,
humilitas,
amor simul |
mixta erant,
omnium tamen causa fuerat amor,
quo concupiuit cum ipso in gratiam redire,
quem offenderat.
Petrus quoque apostolus negationis crimen fletibus diluit amaris.
Et qui ante
Confessionis autem sacramentum tam ueteribus quam nouis hominibus
commune est.
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
uox est:
Qui edunt me adhuc esurient,
et qui bibunt me adhuc sitient.
Esuries ista et sitis desyderium tui est.
quo desyderio qui affecti fuerint,
beati erunt quia saturabuntur.
Incipient enim repleri uirtutibus,
qui ante uitiis referti erant.
ut fiat quod in psalmo dicitur:
A fructu frumenti uini et olei multiplicati sunt.
Quod ut nobis contingat,
ipse per Prophetam hortaris dicens:
Dilata os tuum,
et implebo illud.
Qui paratior accedit magis dilatatur,
et qui magis dilatatur,
magis et
accendimur.
Hoc Propheta spiritualiter expertus admiratur et ait:
Impinguasti in oleo caput meum,
et calix meus inebrians quam pręclarus est!
Sed oleum,
quia lucernis additur,
mentis illuminationem signare uidetur.
ut qui prius in tenebris ignorantię erant,
iam intelligentię donum attingant.
Perinde atque illi,
quorum oculi tenebantur ne te agnoscerent,
et postea quidem cognouerunt,
dum te ad suum diuertere hospitium cogunt,
dum te aperiente Scripturas discunt |
per panis fracti sacramentum in tui agnitionem
expressum,
donec uotum perficerent.
pigeat,
quos ęquiparare nequimus.
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc
coturnicum uis ingens castra operuit.
quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
malę concupiscentię proteruę-que murmurationis,
qua et Deum et Moysen ducem suum offenderant,
poenas dedere.
Nam ut in psalmo dicitur:
Adhuc escę eorum erant in ore ipsorum,
et ira Dei descendit super eos,
et occidit pingues eorum |
et electos Israhel impediuit.
Nemo igitur sibi tutum putet |
non contentari iis quę Deo largiente in monasterio habentur,
uel ob hoc patres incusare,
quod ipse minus copiose abundet,
cum
Barthimeus cęcus,
cuius perseuerans clamor oculos ei quos non habebat impetrauit.
Increpabatur ut taceret |
tanto ille magis clamabat:
Fili Dauid miserere mei.
ab hac precatione non cessauit,
donec uisum recepit.
Testes sunt et apostoli,
de quibus est scriptum:
Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus,
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in agonia prolixius orasse.
piscatorum quippe et uulgarium hominum prędicationem superauit
philosophos,
et per inermes martyres |
regum imperatorum-que potentiam.
Quidni? si iidem ipsi qui persequebantur
Christianos facti sunt Christiani,
et Ecclesię propugnatores,
qui Ecclesię hostes erant?
Seruire coeperunt Christo,
qui imperabant mundo.
Christus igitur (ut Apostolus ait) factus est nobis sapientia
et iustitia et sanctificatio et redemptio,
ut quemadmodum scriptum est:
Qui gloriatur, in Domino glorietur.
eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
quod quia pręcipue martyrii
et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
quod quia pręcipue martyrii patientia pręstare poterat,
cędi occidi-que gaudebant.
Illi autem quibus ęterna hominis beatitudo ignota erat,
in qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
et quid uolo nisi ut ardeat?
Nabuchodonosor
Hic idem diabolus Nabuchodonosor est rex Babylonis.
Tentauit Deus Abraham ut obedientissimum sibi esse ostenderet.
Tentauit filios Israhel,
quemadmodum in Deuteronomio legitur,
quadraginta annos per desertum deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię sint in illis obseruandis,
quę sibi mandata pręcepta-que erant.
unde in psalmo dicitur:
a falsa ad ueram religionem conuersis.
Hac ergo potestate atque hoc regno priuatus,
quid ageret,
quo se uerteret,
nesciebat.
Rursum tamen nouo fraudum genere usus,
in illorum qui conuersi erant cordibus
(ut supra est dictum)
inserere hereses coepit.
ut in quibus idolatria iam defecerat,
non deesset mendax de uera religione sententia.
atque ita non paucos,
quibus in credendo mens leuior erat,
subuertit.
Quos autem firmos ac stabiles in fide
In rerum pari inopia |
propinquioribus prius opem feras |
quam minus propinquis |
et domesticis quam extraneis |
et fidelibus quam infidelibus |
et bonis denique quam malis.
Iesus enim Dominus noster ante se a pastoribus qui in Iudea erant,
quam ab alienigenis adorari uoluit.
et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat,
Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis,
et ante Iudeos ea quę fidei sunt,
docere studuit |
quam alienigenas nationes.
eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum
obloquendo infamet:
iniurię patientem timidum uocat,
ecclesię limen terentem hypocritam appellat,
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia trahere nititur.
Tales erant illi qui de Ioanne neque edente neque bibente |
demonium ei inesse dixerunt.
et de Domino edente cum aliis ac bibente:
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic
Talis pax Saulis fuit erga Dauidem.
cui se pacatum ideo respondebat,
ut occasionem nancisceretur ipsum perimendi.
quod certe perfecisset |
nisi lanceę ictus ab eo, qui petebatur, fuisset euitatus.
Ioab
Talis pax et Ioabi in Amasam, collegam suum, fuit.
erant enim ambo Dauidici exercitus duces.
amice ac familiariter ipsum alloquendo pugione transfixit.
Ismahel
qui amicissimum se ostendens ad Godoliam cum
decem uirorum comitatu uenit |
et cum iisdem conuiuio gratanter fuit exceptus |
nulla tamen benignitate amici motus est ne perficeret,
quod animo uersabat |
inter epulas ipsum primo Godoliam,
deinde illos qui in pręsidio erant concidit |
oppidum-que occupauit.
Eo loci postea octoginta uiros Hierosolymam ad sacrificandum pergentes,
ut ad se in Masphat diuerterent rogauit,
ueluti pro magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus uita-que simul spoliauit.
excellere |
neque necesse esse,
ut qui unam habuerit |
eum habere omnes.
Abel. Enoch. Noe. Abraham. /
Isaac. Iacob. Ioseph. Moyse. Iosue. Iob. Dauid. Salomon. prophetę.
In Abel ante omnia quę in illo erant,
laudatur simplicitas,
in Enoch munditia,
in Noe longanimitas,
in Abraham obedientia,
in Isaac pudicicia,
in Iacob laboris toleratio,
in Ioseph pro iniuria beneficii repensio ,
in Moyse mansuetudo,
in Iosue de Dei promissione
qui scit uoluntatem domini et
non fecit,
uapulabit multis.
qui autem ignorauit et non fecit,
uapulabit paucis.
Quis pręterea negauerit maius esse peccatum eorum qui sub Euangelio
sunt |
quam qui olim sub lege erant?
Quis enim nescit |
eum magis teneri |
qui iam accepit beneficium |
quam qui promissum adhuc expectant?
Illud autem quod ab Israhelitis multo tempore
fuit speratum,
nobis in aduentu Christi est persolutum.
Nec pręterita igitur nec pręsentia benefacta proderunt ei,
qui uel semel aliquid morte dignum commiserit.
Quid ad hęc?
Peccatum sapientię donum corrumpit |
et eum qui ante sapiens erat desipere compellit.
Tales erant de quibus in Hieremia conquęritur Dominus et ait:
patrem reuersa uescitur de
sanctificatis |
quę certe attingere gustare-que nequibat,
dum marito seruiret.
qui abstulit peccata mundi impleatur.
erit diuisus,
alios habebit qui saluabuntur,
alios qui peribunt.
Saluandi obuiam Christo assumentur in aera,
damnandi autem relinquentur in igne cum diabolo comissa luituri.
Quod si ne uirgines quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa sunt
Postremo aliorum tristitiam consolatione releuare,
mortuos qui non habent unde funerentur,
tua impensa efferre ac sepelire |
ad eandem pertinet uirtutem.
Qua pręditus Tobias,
cum in Assyria captiuus teneretur,
in eos qui secum capti erant,
benignitatem exercuit,
uerbis consolando,
rebus iuuando |
et eos qui diem suum obiissent,
mandando sepulturę.
Dum-que aliorum angustias miseratur,
suas non sentiebat.
Hęc de illis quibus adesse debemus opera atque
parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen dederunt |
coeptus-que est uocari Israhel,
hoc est,
Deum uidens.
et,
vidi inquit
Dominum facie ad faciem.
In Aegyptum transmigrans multiplicatur.
Liberis quę euentura erant moriens prophetauit.
Ioseph
prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia
De ingratis ante dilvvivm.
Caput IV
Adam et Eua
Primi parentes nostri donec beneficiorum memores iussioni diuinę obtemperarunt,
paradisi in quo positi erant,
bonis fruebantur.
Postquam uero per ingratitudinem a mandato recessere ligni uetiti fructum gustando,
eiecti de paradiso,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
tellurem et aera in usum uitę necessarium haberent.
Merito igitur malis mancipati sunt,
cum talem ac
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio concessa.
Deo fauente timuit eos Aegyptus,
et cum dimittere nollet,
flagella sustinuit.
mare se aperiens siccum euntibus prębuit iter,
et aquę quę illis hinc inde pro muro erant,
Aegyptios cum armis hostiliter insequentes operuere.
In solitudine manna cęlestis cibus pabulum illis prębuit |
et de saxo uirga percusso scaturiens amnis potum.
Iordanis ad fontem suum reuersus perstitit
Omitto nunc Machabeos |
Iudam,
Simonem,
Ionatham.
qui Dei sui nomine inuocato parua manu ingentes hostium copias pluries fudere.
Magna quidem et immensa beneficia hęc,
maiora tamen accepturi erant,
si istorum quę acceperant largitorem non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter expediemus,
qua ingratitudine usi sint |
quanta-que Deo ulciscente pati meruere.
uenerant cecidere uiginti duo milia.
iterum altero congressu octodecim milia.
et ipsi enim offenderant suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa incensum,
in quo obsessi erant.
idem-que factum reliquis urbibus ac uicis tribus huius.
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet historia.
Mala decem tribvvm.
Caput VII
poenitentiam suscepit Deus,
quis tam impius est,
ut ueniam desperet,
si ad illum a quo alienatus est recurrerit?
Ioacha
Ioahazo quoque impio super impios regnante Nechao rex Aegypti eosdem tributa sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri .
Eliachim
Tunc Ioahazo sublato Heliachinum eius fratrem pręfecit regno.
Sed cum neque isto ad regni gubernacula sedente
potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
nolle credere.
Felices illi,
qui olim ne ingrati essent,
ipsum uobis gentibus-que prędicare non timuerunt.
qui ut nomen eius denegarent,
nec minis |
nec tormentis |
nec cędibus compelli potuerunt.
Verę quippe beatitudinis in Christo spe firmati tyrannis fortiores erant:
occidi poterant,
cogi ne Christum confiterentur,
non poterant.
Felices nunc hi,
qui ut qualem possunt pro beneficiis Deo gratiam referant,
Christo seruiunt,
Christum adorant,
de Christo die ac nocte cogitant,
Christi pręcepta totis uiribus exequi
Itaque iampridem defecit ille diaboli fraude inductus deorum cultus.
Unus autem Deus etiam ab illis inuocatur qui Christum ignorant.
Defecerunt et hereses,
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Olympius
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at
tanquam sublimioris disciplinę iam capaces.
descendisse autem de monte dicitur,
quando cum turba fuit loquendum.
Hoc illud est quod in psalmo legimus:
Ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis.
Montes erant,
quibus dictum est:
Vobis datum est nosse mysterium regni Dei.
Campi uero descendentes,
ad quos dixit Apostolus:
Facti estis quibus lacte opus est,
non solido cibo.
Sicut igitur cuique conuenerit,
ita doceatur,
Siquidem ipse unus in Trinitate Deus hoc uisibiliter apparere fecit in apostolis,
quod postea in eorum successores operaturus erat inuisibiliter.
data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui errant,
in uiam ueritatis dirigitis.
demonia expellitis,
cum eos qui per peccatum diaboli domicilium erant,
ad poenitentiam uestris exhortationibus conuersos Christo restituitis.
mortuos ad uitam reuocatis,
cum de scelerum sepulchro iam foetentes,
diuinę misericordię magnitudinem proponendo ad uenię spem errigitis |
et ut in Deo uiuere incipiant autores estis.
At uero illi
pręsepe,
ita per studium prędicationis auditorum corda imbuuntur pręceptis iustitię exemplis-que uirtutum |
et fructum faciunt operando quę didicerunt.
atque tunc bouis triturantis,
cuius os uinciri Lex prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus scriptum est:
uult operari inquit |
nec manducet.
Cum-que esset Ephesi (ut Lucas refert) ad maiores natu locutus est:
nos Christo monstrante didicimus.
Illa itaque non uirtutis,
sed nequitię malignitatis-que erit humilitas,
cum quis ea de causa prę se feret humilitatem,
siue ut inter sanctos ponendus uideatur,
siue ut facilius elemosinam elliciat et lucretur.
Tales erant,
quos in Euangelio taxauit Dominus dicens:
Inter superbos semper sunt iurgia.
In tantum quidem superbi iurgiis assuescunt,
ut ipsa iurgia superbiam appellet psalmista dicens:
qui spernis,
nonne et ipse sperneris?
Certissimum quippe est,
quod malum a iusto Iudice recipiet,
qui malum proximo suo machinabitur.
autem eum poeniteret,
de tribus tamen poenę generibus datur unius optio.
hoc est,
uel septennis famis uel trimestris fugę persequentibus inimicis |
uel triduanę pestilentię.
Qua electa septingenta milia uirorum,
qui eius ditionis erant,
morte consumpta sunt.
Lugenti et in humilitate supplicanti uenia tandem data.
cessauit-que internicio ac uastitas plebis.
Hinc ille gratias agens dixit:
tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
Abraham
Abraham
et ędificabo tibi domum fidelem,
quomodo ędificaui Dauid domum,
et tradam tibi Israhel.
Ad Iehu quoque regem Israhel locutus est:
serui eius,
ęquo animo toleremus.
Non est seruus maior domino .
aut fateamur nos,
qui multorum criminum conscii sumus,
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
qui peccatum non fecit.
uel illos qui Spiritu Sancto repleti erant,
et tamen infestationibus impiorum hominum carere non poterant.
Quod certe fateri nemo,
nisi stultissimus fuerit potest.
Dominus igitur omnium innocentissimus,
laboramus,
cętera conseruantur.
Cum enim pręsentium rerum felicitas
omnia tormentorum genera proponebantur illis,
qui gentilium deos adorare nollent.
At uero fortissimi fidissimi-que Christi milites perferre multo grauiora quam tyrannorum impietas excogitare poterat,
parati erant.
Promissis etiam ingentibus ad sacrificandum solicitabantur opum,
honorum,
dignitatum.
Sed qui suppliciorum terrificationibus non cędebant,
nec pollicitationum quidem magnitudine moueri poterant.
Itaque in proposito perstantes
temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
Ideo illi tandem cęlestem cibum fastiditi cum ollas carnes-que Aegyptias concupissent,
coturnicum nubes uento delata |
locum in quo castra fixa erant operuit.
uolente Domino ut discerent,
quam male cedant illa quę intemperanter concupiscuntur.
Adhuc inquit carnes erant in dentibus eorum,
et populus percussus est plaga magna.
Multi enim ex illis cum usque ad nauseam carnis edulio se implessent,
ueluti ueneno hausto,
sic repente mortui conciderunt.
** corr. ex uos et orate pro persequentibus uos.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.