Your search found 5166 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3608-3636:

quaesitae artificium reuocari intellexi: alterum quidem, vt Primis illis suâpte ambiguis naturâ, et in vtramvis flexilibus partem seu Bonis, seu Malis conuenientissimâ ratione vteremur: alterum autem, vt, quae ad Secundum pertinent genus, suae naturae tenacia, nec vnquam in diuersum itura, ea siue Mala repellere, siue Bona comparare nossemus. Sic etenim et Bonorum copiam prae manibus fore, quorum mens fructu expleretur atque expleta demum quiesceret; et Mala, quae huiusmodi quietem interpellarent, longè abfutura: exclusis videlicet ijs, quae nocendi vim in ipsis

vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen Bona duxerimus: ab illorum propterea tum amore, tum metu quàm maximè immunes et vacui. Nec temere id quidem, vt cuivis rem ritè aestimanti patebit. Nam, ad Bona quòd pertinet, cum ea, suo ingenio caduca, precaria, incertisque casuum obnoxia, nec acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò

manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio subijcere, et omnino, ac quoties libuerit, prohibere á nobis possimus; nisi saltem aspernari nouerimus; assiduo certè vel in metu, ne ingruant; vel in maerore, quòd vrgeant,

vrgeant, versabimur. Vt nullum proinde opportuniorem eorum vsum, ac magnanimum et sapientem neglectum, suis possit amatoribus Euthymia praescribere. En igitur totam argumenti propositi seriem, á communibus longè principijs, extremisque notionibus ad ea, quae ipsum propriè, intimèque constituunt, ordinato et continenti progressu deductam. En quaesiti artificij breuissimam Summam, atque partes praecipuas: nimirum fortuita, externaeque originis seu Bona, seu Mala ita prorsus despicere; vt neque horum non terror, nec illorum desiderium

1.314  Amotâ propior caligine detegat vsus;
1.315  Haud potis est, illis vt adhuc ieiuna cupido
1.316  Se teneat. Noua prôinde pari conamine lucra
1.317  Insequitur cumulare: ea si fors addita primis
1.318  Sufficiant nimios restinguere pectoris aestus.
1.319  Nec videt infelix, simili conflata metallo
1.320  Omnia sollicitis nequicquam mentibus addi:
1.321  Ac velut vmbriferae chaos

quà deuia cunque libido
2.127  Impulerat, Domino quòd fortunatior iret.
2.128  Ne longo sermone ferar per singula; fati
2.129  Sorte quid extremâ grauiùs Mortalibus? Atqui
2.130  Reclamat populo, vanique ea spectra timoris
2.131  Atticus explodit Senior, non dispare vultu (d) (d) Socrates apud Plat. in Phaed.
2.132  Lethiferae sorbens virus

Aequa, sorores,
2.332  Illa refert, sceleri decrêstis fata: nec vllum
2.333  Supplicij tam triste genus, quin perfidus Hostis
2.334  Iure ferat. Sedenim, veluti contraria morbo
2.335  Quae mage pharmaca sunt, ea soles cura Medentûm
2.336  Deligìt auxilio; recti sic ipsa putârim
2.337  Iudicis officium, furijs ausisque Nocentûm
2.338  Indole pugnantes aduersâ indicere poenas.
2.339  Contemptrix hominum,

et expuit haustas.
2.624  Nec satis id: mensis, morbo gliscente, repulsis,
2.625  Sepositas celer in latebras se proripit, et, quae
2.626  Cunctabunda fames aegro vix frustula ventri
2.627  Crediderat, mersis ea protinus omnia fauces
2.628  In medias digitis, sudans, miserèque laborans,
2.629  Exitiale velut virus, prorumpere certat.
2.630  24. Cetera quid memorem? Loricę vt pondere vasto,

2.792  Ingenij funesta tui vis repperit artem.
2.793  Vltima quippe Malorum eademque breuissima longè
2.794  Protrahis, anticipans: quae verò haud robore; tractu
2.795  Sed spatij numeroque valent, ea viribus auges
2.796  Immodicis, tristes annos, grauiumque dolendam
2.797  Lustrorum glomerans momenta in singula turbam.
2.798  Vt, velut immensi supremus temporis author,
2.799  Per se se in se seque manens,

necis, releuet sese, memoranda volutans,
3.137  Quae vulgo ediderat, studiorum Inuenta suorum.
3.138  5. Nec verò non prompta salus: non plurima certum
3.139  Vulneribus, quae sint, et quanta ea cunque, leuamen
3.140  Suppeditat ratio. An talis non illa, receptus
3.141  Communis primam vitae quam suggerit vsus?
3.142  Si tibi nil, quouis durarum in cardine rerum,
3.143  Euenisse noui reputes: sic

heroas, et inclyta fastis
3.695  Nomina, Anaxarchi letho insuperabile pectus,
3.696  Crescentemque animis rerum per damna Catonem
3.697  Obîjciam. Mediae vel plebis in ordine, siccis
3.698  Luminibus multos ea passim fata subire
3.699  Aspicies, quêis ipse, et adhuc leuioribus ictus
3.700  Foeminea effundis bilem in lamenta, diemque
3.701  Proîjcis, iratus Superis, vitaeque, tibique.
3.702  Nam quae tam miseri

4.538  Seu leo, siue alius Libycis par terror ab antris:
4.539  Tunc firmabo gradum contra, et venabula nixo
4.540  Tendam recta genu: tunc me virtutis egere
4.541  Atque animi credam. Quò nunc ea pectora? Tantus
4.542  Quò vigor? In foedam Venerem proiecta Iuuentus,
4.543  Expleat insani brutos dum pectoris aestus;
4.544  Censorum virgas, et nigrae sibila famae
4.545  Proterit. Vsuris et largo

Flamato desint si telâ furori;
5.62  Se telum faciet, summis e turribus audax
5.63  Aethera per vacuum prono descendere saltu,
5.64  Subiectum, pariter frangendus, vt obruat hostem,
5.65  Misceat et socias (ea tantùm foedra) mortes.
5.66  Vna sedet cordi, totam rapit vnica mentem
5.67  Vltio: cura Sui, ratio, ius, vtile, rectum,
5.68  Ingenium sensusque hominis, pietasque, fidesque

sono tellus; caecis ibi fraudibus error
6.38  Accubat; insidias, praeruptaque certiùs illic
6.39  Sperandum. Non laeta adeo, fatale Parentis
6.40  Post scelus, humano generi fortuna relicta est,
6.41  Non ea naturae vis; vt meliora probentur
6.42  Pluribus. Aerij celso de culmine montis
6.43  Si libeat terras infra aspexisse iacentes;
6.44  Attonitis, heu, quae subitò se scena recludet
6.45  Luminibus? Quodnam

perspicuè comprobari videtur dissimillimo animi habitu, quo diuersi eosdem saepe casus excipiunt, alij ad extremum maerorem deiecti; alij suâ nihil è quiete dimoti. Cum enim res vtrobique eadem sint; non aliunde profectò, quàm ex dissimili circa ipsas iudicio ea oriri animorum, atque affectuum diuersitas potest. Propositae modò rationi noua lux additur tum illius exemplo picturae, quae diuersas diuerso è latere spectantibus imagines reddit; tum praegnantium foeminarum, quae, quas animo species concipiunt, eas teneris

laruis, citra fabulam, passim occurrant. Atqui nihil hisce terroribus stultius, et rationi oppositum magis: primò, quia nullum afferunt euitandis Malis praesidium: quin ea potiùs anticipant, atque longiùs producunt. Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri

est, quòd per ipsam locum, et opportunitatem nanciscimur, idonea aduersùs prospectos casus comparandi praesidia: quo in apparatu vel tota, vel pręcipua vtilitatis est ratio. Si enim ita quis futura Mala praeuideat; vt nihil de infringendâ opportunis armis illorum vi cogitet, quin potius ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere pro virili contendimus. At si non solùm de Malis, quae possunt accidere; sed simul etiam de

libellis nos agere, Socratis exemplum sequentes, qui Philosophiam primus à curiosâ rerum physicarum indagine ad vtiliorem morum, vitaeque disciplinam traduxit. Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum operosior sit fortitudo, quàm absentes, et remotos tantummodò

Mali amarities huiusce possessionis suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat? Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam immanis calamitas sit, que nihil admisti secum fructus, atque commodi ferat. Quam rerum diuersam temperationem non absurdè Epictetus per duas dissimiles

libeat ducendam permittit. Et quidem haec diuinae voluntatis nota, quibuslibet in euentis ritè obseruata, nedum Mala vt moderatè feramus; sed vt nihil etiam, quod subire compellimur, malum, atque noxium ducamus, persuadet. Si quis tamen adhuc mentis infirmior vel ea, quae summi Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens nimirum, quàm citò humana quaeuis tum Bona, tum Mala soleant deficere, et oppositis locum concedere. Cuius rei testimonio

itidem nostrâ, ob rationes cum alijs Bonis externis communes, quorum supra iacturam solati sumus. At, simul cum illis, tota posteritatis familiaeque propagandae spes occidit. Quid tum? Nempe is nobis post interitum labor erit: ea cura in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem? Praeterquam quòd, etiamsi posteritatis spes in sobole superesset; quandiù tandem ea incolumis foret? Paulò quidem seriùs, sed tamen aliquando

Quid tum? Nempe is nobis post interitum labor erit: ea cura in aeternitatem iam transcriptos urgebit, neminem in terris superesse nostri nominis, atque stirpis haeredem? Praeterquam quòd, etiamsi posteritatis spes in sobole superesset; quandiù tandem ea incolumis foret? Paulò quidem seriùs, sed tamen aliquando deficeret: cum non modò tot illustres olim familiae, primariaeque Vrbes occiderint, sed ipsummet Mundum, in quo minores reliquas mutabilium rerum decessiones, successionesque peragi cernimus, suus tandem interitus maneat. Vt planè

qui non solùm se gloriâ carere; sed ludibrio insuper esse, atque irrisui queruntur. Vel enim id genus ludibria suâ culpâ; vel immeriti subeunt. Si primum; nulla est causa irascendi, pro suo merito acceptis, quin potiùs gaudendi, quòd ex aliorum censurâ suorum foeditatem vitiorum, cautiùs ea deinde vitaturi, cognouerint. Sin nullum ob suum meritum, sed fortuiti cuiuspiam, externique causâ petulanti à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis profecta, facilè Sapienti erit, citra molestiam, transmittere. Quis enim aut insanire

eiusmodi risus naturae potiùs spontè in oris superficie nascatur; quàm ex altiore iudicio, animique contemptu descendat. Quin et operae pretium fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci. Cum vir Fortis, et Sapiens adeo nihil inde commoueatur: vt neque in gloriâ sibi ponere tam exiguae, spernendaeque rei

caecitatem esse ex dictis colligitur, et Democriti exemplo affirmatur. Inter corporis cruciatus, et dolores solatia. Quanquam non ea hìc spondemus remedia, quae omnem ab animo, et vultu aegritudinis sensum, ac speciem excludant. Nam id fortitudinis insolitae genus, à Christianis Martyribus pluries exhibitum, ex gratuito Dei dono potest contingere, non humanae artis praesidio parari. Hoc igitur

Sin verò summis idem viribus premit; ipsamet illius magnitudo erigere animum debet: vt dignum aduersarium, capacemque nactus expromendae campum virtutis, non grandibus solummodo verbis, sed paribus etiam exemplis Sapientem se probet. Nec minimùm ea quoque cogitatio valebit, ijs nos cruciatibus à Deo Parente amantissimo ad meritorum, gloriaeque incrementum exerceri, aeterna breuissimae perpessionis praemia iam iam relaturos. Vicinae mortis solatia: et primum quidem ex plurimis, assiduisque mortalis aeui

LIBRI V. De interioribus, quae à Stultitia proficiscuntur, malis, deque illorum remedijs.
A Fortunae Malis, quibus opem tulimus, non quidem ea depellendo, sed opportunis duntaxat fomentis leuando, ad stultitiae iam Mala progredimur, longè grauiora, et quibus, vnica sit salus, carcere: vt propterea oppositam penitùs medicinae rationem requirant: nec, vt priora, extenuari verbis debeant, quò leniùs ferantur, sed grauissima potiùs

aliquid, ad quod Ira quoque incitare potest, tunc decernamus: cum vix hoc ab illo soleat distingui, licet secus in eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ mente, perque otium retractanda, differre. Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò nulla ipsius signa forìs emineant; sed

describitur, primò Hominis loca mutantis. Tum mercatoris ad lucra, quae in periculo damnarat, statim redeuntis. Philologi demum iam haec, iam illa studia amplectentis. Huius porrò mutabilitatis origo ea posse videtur afferri, quòd homines in rebus, quas tractant, non verò in ratione eas tractandi suam quietem constituunt. Quocirca corrigendum eiusmodi errorem, pensandumque initio maturè, quid facto opus sit: vbi Ratio hoc, vel illud persuaserit; ab eo nihil mox

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report