Your search found 5166 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3646-3676:

Auspicia immotumque oculis comprendere lumen.
Haec nondum stabilis lux est, quâ nostra tuetur
Tot donis instructa acies. Nec labilis iste
Nos fallat splendor: qua vult nos luce beari
Numen, ea aeterna est, quam si contemnere vecors
Est animus, poena est spreti specus ima Tonantis
Multa revisuri terras post saecula Verbi.
Est felix oritura Parens, quam noster et orbis
Rector adorandam cunctis iubet

cervicem! Non inferiora Tonanti
Sceptra gero soliumque mihi est, ubi cardine lento
Flectit Hyperboreus plaustrum glaciale Bootes.” 26.
Vix ea fatus erat, cum mox Divina tumentem
Antitheum sociasque petit sententia turbas:
“Stringite Luciferum invisoque rebelle profundo
Aere ligate caput flammasque ardentis abyssi
Sustineat duris oneratus colla

bene nota fuit. Sed ut invidus illam
Templis eveheret daemon sineretque ruentes
Ad Stygii obsequium populos, sibi nomina structis
Delubris inimica coli, non convenit hosti
Haec pietas: tumido gravis est ea gloria Diti.
Ni forsan verum esse rear, vi Numinis actos
Daemonas ut pravam sibi qui fallacibus aris
Quaesivere fidem, vel religione monentis
Impulerint Phoebi, vel culta, ut Apollinis arbor,

preces iterare frequens crebrosque litare
Pectoris affectus; humilis purusque Tonantis
Corde flagrabat amor, magnos abiturus in ignes.
Anna puellarum commendatissima, qualem
Non tulit illa aetas; talisque ea debuit esse,
Postea facta parens tantam paritura puellam
Cui similem nulla est aetas latura puellam. 39.
Hac morum probitate nitens, matura

Laudatricem operum de me placatus adopta.
Ast ego, si qua meis accedet gratia votis,
Servitura tuo thalami dabo pignora templo.” 8.
Vix ea fatus erat, stantem prope cernit ephebum,
Ignotâ iuvenem forma, maiore micantem
Lumine naturae quam sit lux alta diei;
Hospitis ignoti visu, radioque pavescens
Obstupuit supplex, sed quem mox ille

Observata utero, subitoque animata pusilli
Corporis integritas, matrum responsa fatigat:
Nonne quaterdeni radiant post semina soles
Donec vitalem mas disponatur ad auram?
Nonne octodenas, ea sit si femina, noctes
Postulat ante animam? Praesens et quomodo fetus
Concipitur, seseque movet, solitumque repellit
Vivendi initium, consuetaque tempora damnat?
Quis novus hic naturae ordo, quae seminis

arenas.
Delusos maerere greges, errare iuvencos
Et gemere absentes longis mugitibus undas,
Anxius in vacuae pastor stans margine ripae
Suspirat, pecorisque siti se deside torquet.
Lux ea nocturno sed ubi praeclara fuisset
Coepta tegi peplo; iamque Hesperus ore sereno
Per sua dispositas praecederet agmina stellas.
Sabbaticus solito torrens ruit integer amne,
Altus ut ante vado; similique

ergo nata est mulier, cui subditus orbis
Dicitur observantque suos caelestia nutus
Pectora, quae nostros voluit quoque subdere fasces?
Nam memini cum starem altus sortitus Olympum
Lucifer, illa suis iurata ea lumina sceptris
Necdum nata habuit. Sed me illa meosque sodales,
Indociles servile regi, sua iura sequentes
Non meruit vernas. Quamvis hostile minantem
Sint mea regna ortam semper sensura puellam,

In tenebris semen flentis non cessat Adami.
Hanc Adam vocat ipse, expectat Noa, reposcit
Abramus, cupit hanc Moses, hanc experit Isac,
Progenitorque tuus David, claroque probatos
Iustitiae splendore patres ea flamma fatigat. 27.
Est locus, ut fertur, diro confinis Averno,
Sanctorum domus: hoc olim confluxit ad antrum
Purior Isacidum sanguis, quos

Connubium solvisset hiems, pertaesa secundi
Anna thori, thalamos nequicquam urgente iuventâ,
Forma, opibus frustra bigamos suadentibus ignes,
Assiduo sese divinae mancipat aedis
Obsequio, castis replens ea limina votis.
Haec erat Anna, suus cui sorte Asteris opima
Vir genitus quondam pro dote reliquerat amplum
Vectigal, pecorumque greges, et plurima fundi
Iugera, nec modici pondus legaverat auri.

in auratos postes legisque repertas
Incipit illato Virgo splendore figuras
Perdere mansuroque umbras tenuare nitore. 15.
Inter adorati nocturna ea symbola fani
Praecipuum fuit Arca iubar, cui arida plantae
Materies induta aurum, rude cetera lignum;
Ex superinducto lucem lucrata metallo,
Latriam ex signo, vivam quo Numinis Arcam

Virgo cibis purosque animis spirantibus ignes
Vilia terrestres pariant ne taedia mensae,
Aligeros tantae cenas aptasse puellae.
Non curata suis si prandia mittere vernis
Numen amat, curâ quanto est ea dignior istâ
Cui natura suos, proprios cui gratia fasces
Credit et ut solium regale Tonantis adorat.
Lustra fuere octo desertae habitator arenae
E caelo demissa manu quëis deside Iuda

Ornatum pomo, cui dat sua nomina pinguis
Media vel Persis. Laeto festa annua coetu
Isacidae repetunt, mugit cum plurima templo
Victima odorataeque replent sacra atria nubes.
Bis quater exortum numerant ea gaudia solem. 4.
Horum uno, Mariae causa, delubra supremus
Ingressus praesul, nudos ablutus in illo
Fonte pedes, cui portando bissena

Illa suam tanto mittent quem sidera flore.
Hoc mihi stat votum: cum me deducere templo
Mens fuerit, domui potius, Iosippe, paternae
Restituas sedesque illas dominusque paterque
Ipse colas, proprioque probes ea limina voto.” 35.
Haec ubi dicebat Virgo, Iosippus amica
Aure tulit, quae sidereo stillantia melle
Verba dabat castosque loquens afflabat

tuis: eadem flagrabit utrique
Cura tuus Iosippe Hymen pluresque faventes
Viscera concedent natarum affinia matres.” 3.
Interea solito, quem res ea postulat, aestu
Fervet Iosephus, dum quod foret utile grato,
Ducendae Solymâ Sponsae perpendit honori.
At varias inter moderatur singula curas,
Delubro et sacra revocandae ex urbe puellae

mystas, post quae vox ista secuta est:
“Ecce venit saliens altis in montibus iste
Frugiferos cursu velox transcendere colles,
Par capreis, levibusque sequentibus ubera cervis:
Haec proles dilecta mihi est.” Ea fluxit ab imo
Vox adyto: hanc stantes vicina per atria mystae
Vestibuloque omni procul audivere stupentes
Fatorumque rudes populi spectantque vel ipsos
Responsi dubios templi pendere ministros.

est vetiti damnet quem flamma cubilis.
Credere nec fas est quemquam, vel barbara qualem
Fudisset genetrix, voti licet improbus esset,
Virgineae caperet quem non reverentia frontis,
Atque pavor tentare nefas: ea fulget honoris
Integritas talisque sui pudor eminet oris,
Ut nisi caelestes animi non spiret amores.
Solus ego, cui nota meae mage gratia nuptae,
Credere flagitium, iudex temerarius, ausim?

Impulit in puppim ventisque faventibus ultro,
Aequatore maris nimio post terga relicto,
Venit in Ammericen, ubi iam sibi cognita vasto
Surgebat pelago poenalibus insula saxis,
Quae Martis dicta est et adhuc ea nomina servat.
Huc ubi perventum scabroso in murice Martem
Deposuit; notique admotus faucibus antri
Clamorem immensum misit, quo pontus et omnes
Intremuere undae. Stridore remugiit aër

Meque humilis servae fidei pro viribus apto.”
Talia dicebat genetrix, assurgere plures
Cordis in affectus pluresque accendere mentis
Docta faces, quas nec socors, nec languida tentet
Musa sequi: superos ea cura fatigat olores. 13.
Virgineae vero monitus cum voce maritae,
Vagituque sacri infantis didicisset Ioseph
Grande puerperium, tenui quo lassa

Aestivas vellet platani sub frondibus umbras
Argutoque rudes sermone ciere cachinnos,
Doctus erat Lycidas: si Phyllida Thyrsin amantem
Luderet et Galateae iras moresque referret,
Aptus erat Lycidas ea ruris ad otia pastor.
Constituit reliquos cum fratre praeire Palaemon;
Frater erat Dorylas, annis crescentibus ambo
Silenusque pater, quos praeter (nomina vero,
Cur factum ignoro, mihi non suggessit

Thura petit Solymam, quem sexta petebat ibidem
Esse, quaterdenûm numerum impletura dierum
Hebdomas, ut sobolem nuptae pro more iugales
Expertae thalamos Virgo lustranda referret.
Hinc ea, ne positam posset transgressa videri
Legem (quantumvis salva quoque lege piari
Non opus huic matri, iacto quae semine prolem
Non dedit) abstinuit fano, se donec ab orta
Prole, quaterdecies nova lux Phoebea

Feminei aeterno luxus Cleopatra trophaeo.
Hebraei vero fruticis fons Isidis agrum
Intrabat medius; cuius crescentia gratum
Marginis adversae sensere fruteta liquorem.
Phoebopolitanis quod non ea dissita longè
Lympha foret tectis, pro matre et prole maritus
Has ipsas pro more undas hausturus adibat.
Perpetuum fontis decus est lavisse tenelli
Numinis exuvias 963 exuvias:

ferebat
Initium noti fastis popularibus anni.
Paschae autem festos, hilari complebat Idume
Hebdomas una dies, faciens memorare solutos
Aegypto et profugos divisa per aequora patres.
Tunc ea divinam, servandis legibus aequam
Religio monuit matrem Solymaea Tonantis
Limina et augustas venerari protinus aras. 5.
At quoniam regnans,

Consilii caelestis opus, divina valeret
Quod neque virginei falli sapientia nati.
Hoc luctus conata suos componere vero,
Non potuit quae mater erat, cui dulcia prolis
Lumina, totus amor: possetque ea perdita luctum
Tollere, maternum si tollere vellet amorem.
Excitat hunc absens soboles, magis unde gemebant
Viscera maternae pro mole paventia flammae.
Illa ut summus amor, vel prout miranda parentis

“Accipe, mater, idem”, inquit natus, “quale dedisti
Tu prius assumpsique tuo de sanguine corpus.
Quique tui fueram ventris, modo pectoris hospes
Esse peto aeternique novum do pignus amoris.”
Tunc ea, luminibus tacitos referentibus ignes,
Ad natum conversa oculos manibusque modesta
Supplicibus, divina suae quam dextera prolis
Frangebat, gratam est avidis affectibus escam.
Panis ubi sumpta effigies,

Ingratae simulacrum: sum tibi barbara nutrix
Quae mortem cum lacte dedi peperique, sepulchrum
Ut premeres: genetrix o tanti prodiga nati!
At scio certa tua est eadem cum Patre voluntas
Atque ea iusta quidem generique piissima nostro;
Nec tamen iniustus meus est dolor: omnis in isto
Terrarum et caeli luctu natura laborat,
Non flebo mater, dum sic meus occidis author
Et natus, pupilla tuae luxque una

12.
Haec effata pii componit licia texti
Implevitque sinum rediensque in tecta calebat
Igne novo, referens divinae insignia flammae.
Christicolis demum sindon ea tradita natis
Durat adhuc: visa neque patris imagine socors
Natorum est pietas: stat adhuc Allobrogis orae
Palladium, stratos servans liventibus artus
Tela notis, istâque domus stat regia telâ,

retulit mysteria cenae:
Quae matri et reliquis positam cingentibus aram,
Facta est partitio communis victima pane. 22.
Author erat fidei soboles; ea provida veri
Illius sed mater erat, quae turgida lacte
Pectora divino, nati quo cresceret orta
Progenies, vitae certos deplebat ad haustus,
Semper plena magis; cui Axe liquante perennes

Ardet inexpletùm, seu quos Synagoga premebat,
Hortari ad robur, seu quos vis aegra timoris
Impeteret, pressa mentis formidine stantem
Virtutem suadere, pios vitamque calebat
Formare ad mores: ea demum credita cunctis
Numinis effigies verique serenus horizon. 29.
Tunc etiam cum plus oculis mortalibus absens
Spectari nequiit natus tellure

factum est,
Solum virgineos numeraret gratia soles.
Ut sensere autem missae de corpore tempus
Advenisse animae, ferro cunctante resecti
Divisa in calathos glomerarunt licia fili.
Atque ea tergeminae cum sufficientia pallae
Stamina torta vident, Charites velamina texunt
Hinc tria; Virgineoque ornant se velleris auro.
Unde ipsi Euphrosynae, Aglaiae, blandaeque Thaliae,
Phryxeae accessit non

Visus erat telis, MARIAE quae corda petebant
Necdum morte tenus. Maior tamen omnibus una
Postremùm restabat adhuc, sine funere numquam
Pectora divinae subitura parentis, arundo.
Haec ea cuspis erat, quae sola immane profundum
Ac medium tetigit divini pectoris ardens
Centrum, ubi supremo saturata ardore, stupendo
Incaluit flammarum aestu, quo solvitur omnis,
Cera velut, commixtae animae cum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report