Your search found 203 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

erat nobis, Hillus in ore tuo est? Claudus.
3.225.1  Claudus es, et totam perreptas nocte Rhacusam,
3.225.2  Nae tu Mercurium viceris alipedem. Trochus.
3.226.1  Alea damnosa est. chartarum infamis et usus,
3.226.2  Si tamen est

63  Quid tibi jam memorem, quanta haec facundia, quantus
64  Nestorei fundit spiritus eloquii?
65  Multaque ut orantem circumstat suada, tuusque
66  Mercurius docto multus in ore sedet?
67  Praeque illo amplexusque tuos, atque oscula temnit,
68  Cumque suo caelum nectare, et ambrosia.
69  Sed quod te moveat super omnia, sceptra

longe
Prospiceret quod fata, canis 523 canis: acanis pro more vagantes
Eminus observantis apros, cervice canina:
Cecropidae dixere Epaphon, sed Nilus Anubim.
Mercurius, Teutusque idem appellatus et Hermes.
Postquam tota fuit divûm turbata ruinis
Niligenûm regio, fatorum inquirere mentem
Constituunt et nulla dabant responsa iacentes
Ore solum amplexi divi, sed solus

Indocilis sed vera sui transgressa magistri
Dogmata posteritas, plures non posse docentis
Esse deos, postquam placuit sibi numine multo
Caeca superstitio et finxit sine fine deorum
Nomina: Mercurium, pariter quem dixit Anubim,
Credidit esse Deum, dignum cui thura Sabaeo
Confectis positae caleant suffitibus arae.
Ingeniique sagax arcanorumque repertor
Quod fuerit, canis ora refert: et nescia

19  Fallit inexhaustos gressu leviore labores?
20  Cur suus auricomo Soli nitor? Astrane ab illo
21  Lucis dona petant? An flammea lora regentis
22  Mercurii ingenium Martisque exercita bello
23  Brachia Phoebei nollent agnoscere currus?«
24  Nec mora, iam propriis pugnant excedere castris

LXXXIX. AD PATRONOS DISTICHON 50.
1  Venanti Diana praeest et Apollo canenti.
2  Quis, patrone, tibi? Dic age! Mercurius. XC. MELANIONIS IN PULVEREM TORMENTARIUM METAMORPHOSIS

sunt maxima cavsa novarum.
2.662  Magna fit in toto rerum mutatio Regno,
2.663  Postea quàm galeam gladiumque reponere Prorex
2.664  Jussus erat: suasu quorundam Mercuriorum,
2.665  Competit augustos viventis Regis honores.
2.666  Ad scelus hocce Ducem, belli sudoribus aptum,
2.667  Movisset nunquam genii privata cupido,

inclinari Axem Terrae; atque hunc semper sibi parallelum esse, ubicumque loci Terra sit; inde varias anni tempestates fieri explicat. A vers. 1085. ex diurno Terrae in Ortum motu Sidera converti in Occasum nobis apparere: Martem viciniorem interdum remotiorem: Venerem quoque et Mercurium nunc citeriorem, nunc ulteriorem esse. His subjungitur directionum stationum et regressionum Planetarum ad vers. 1157. explicatio. Tum non obstare diurno Terrae motui lapsus corporum deorsum recta, ut apparet, cadentium, neque ejusdem motui annuo officere Siderum inerratium

metas:
547  Phosphorus at contra pariter Solemque diemque
548  Luce sua praecurrit, eamque obvertit Eoas,
549  Ex illa quia Sol parti convestit, ad oras.
550  Hac ratione etiam Mars Mercuriusque videntur
551  Fulgere phoebeo, quod cernunt, lumine tantum.
552  Saturnique Jovisque quoque versit eodem
553  Lumine, quo Lunam, radiisque micantibus ornat
554  Sol medium;

747  Fors correpta suo circumfert vortice Tellus
748  Corpora: Saturnum pariter fors plura Jovemque
749  Circumeunt, quam quae vix demum prodita constant:
750  Forsitan et Martem quoque Mercuriumque coronant
751  Et Venerem quaedam, quae nondum detegit ulla
752  Arte valens oculus; quoniam vel tenue reflectunt
753  Lumen, vel parva nequeunt pro mole videri.
754  Utque

1113  Inter utrumque sita est cum Tellus scilicet Astrum.
1114  At cum Sol Terram medius Martemque sit inter,
1115  Tum magis a Terra distat Mars Sole. Videtur
1116  Ultra saepe Venus Solem quoque Mercuriusque;
1117  Nimirum ex alia cum Solis parte feruntur,
1118  Ex alia Tellus; quapropter Sole necesse est
1119  Tempore eo a nobis sit utrumque remotius

vortice rapta.
1129  Terra tibi, quoniam transfertur Terra, necesse est
1130  Efficiat, videantur ut haec, quae visa profecto
1131  Non fiunt; etenim, cum sit vicinius Astrum
1132  Mercurii Venerisque, opus est brevioribus usque
1133  Solem obeat spatiis, atque ocyus orbe feratur,
1134  Terraï quam corpus; item properantior ipsa est
1135  Marte rubente, Jovis quoque sidere salciferique

Solis ab impete distant.
1137  Quapropter sit, uti mage cursu concita Tellus
1138  Inter Solem interque ea transeat ocyus Astra
1139  Praeteriens; pariter Solem Terramque sit inter
1140  Mercuriusque Venusque citato ut uterque volatu
1141  Transmeet: hanc ob rem cursus mutare videntur
1142  Tam varia ratione suos ea sidera; fitque,
1143  Ocyus ista meant quia terra, segnius illa,

vitaeque parentem
332   Scilicet: hunc obeunt vario famulantia motu
333  Terna bis astra, Deûm praeclarum nomen adepta,
334  Discurruntque vago cursu in regionibus amplis.
335  Mercuriusque, Venusque vagantur, Vestaque Tellus,
336  Et Mars, et major patre Juppiter, et pater ipse
337   Saturnus: media fulgens Sol regnat in aula.
338  Diversis spatiis diverso tempore volvunt

per arcus,
531   Prodeat ut duplex a duplice, ternaque terno,
532  Cumque illo ratione pari paria augmina sumat.
533   Hinc patuit, cur Mars aliis magis avius erret;
534  (Excipe Mercurium, nobis quem cernere rarò est)
535  Ejus nempe foci multum inter mutuà sese
536   Distant, et gracilis via, longaque ducitur alte,
537  Proin et

575   Seu duplo pariter, seu triplo, dimidiove,
576  Aut quocumque alio magno, parvove, sed aequo.
577  Sic poscit quia Mars, ut se circumferat, octo
578  Tempora, Mercurius quorum uno volvitur ales,
579  In sese numerum semel istum post repetitum
580   Protinus insilies ad quattuor, et decies sex.
581  Quattuor at porro plus, quam ipse Caducifer, extet

verso
714  Vires, in sese repetitum ut tempus utrinque.
715   Ergo ubi perspicuas rationes videris horum;
716  Aude, age, mecum animo gemina ad vaga sidera scande
717  Quaevis, Mercurii velut, et Mavortis ad astrum;
718  Jamque aliud quoque finge astrum; quod Martis in orbem
719  Raptetur, non tam diuturno at tempore, sed quo
720   It Maja Genitus: Vis, qua foret istud in orbe

in orbem
719  Raptetur, non tam diuturno at tempore, sed quo
720   It Maja Genitus: Vis, qua foret istud in orbe
721  Inflexum, raptumque suo, magis exsuperaret
722  Tanto Mercurii vim, quanto majus ad ipsum
723  Solem illinc esset spatium, vi nempe quaterna;
724  Mars siquidem mage tanta per intervalla recessit.
725   At Martis vis est minor illa, quae trahit astrum

recessit.
725   At Martis vis est minor illa, quae trahit astrum
726  Confictum, quanto minus in sese repetitum
727  Hujus erit tempus ( quod idem quoque diximus esse
728  Mercurii tempus ) repetito tempore Martis;
729  Nempe quater, sex et decies opus esse minorem est:
730   At toties minus est ( quod jam lex tertia praefert )

tempus ) repetito tempore Martis;
729  Nempe quater, sex et decies opus esse minorem est:
730   At toties minus est ( quod jam lex tertia praefert )
731  Mercurii spatium repetitum protinus in se
732  Et semel, atque iterum Mavortis sic repetito
733  Ad medium Solem spatio, quater esse quaternis
734  Tractibus illius concretum ut noscere possis,

esse quaternis
734  Tractibus illius concretum ut noscere possis,
735   Atque iterum quater hoc spatium. Quopropter inesse
736  Quae debet vis in rubicundo Marte locata,
737  Mercurii vi major ab una parte reperta est,
738  Ut simplex spatium est ad Solem majus ab illo,
739  Quam sit ab hoc astro (vis illa est nempe quaterna),
740   At minor ex alia parte est, spatia ut sua

745   Depressa est prae vi, qua se Cyllenius infert.
746  Hac vaga item ratione queas discurrere in astra
747  Caetera, quas floret lex tertia cumque per oras,
748  Atque videre, quod hic in Martis, Mercuriique
749  Viribus inter se collatis constat apertum.
750   Assiduisne vides igitur vaga viribus astra
751  Ad solem medium urgeri, pariterque Secunda
752  Praeterea ad sua

fervor:
1890  Contendunt mentis nunc viribus, atque procellas,
1891   Ventorumque domos, adeuntque tonantia magni
1892  Regna Jovis, Martemque domant, pennisque fugacem
1893  Mercurium arripiunt, te, Phoebe Sagittifer, alto
1894  Audaces curru spoliant, adimuntque Jugales.
1895  Sola triformis adhuc hominum Dea vincla recusat;

peritam,
2060  Mentis inpos cum sit, tam doctae reddidit artis?
2061  Scilicet impulsu id solo, plagaque geratur?
2062  Tum, si vicini sic possit motus et orbis
2063   Mercurii, qui non turbatur ab interiecto
2064  Astro alio, constare, queant consistere motus
2065  Astrorum, quae sunt porro superedita, et orbes?
2066  Materies defert quae Martem, extenditur ipsum

area Martis
2069  In Solem protensa sibi sit semper in aequo
2070  Tempore, non poterit Terrae par esse, neque almae
2071  Quae teritur Veneris curru, aut pernicibus alis
2072   Mercurii: aptatum sic astrum caetera ob unum
2073  Turbentur: properent plus, quam properare videmus
2074  Saepe ea, vel cunctentur, ubi est mora nulla citatis.
2075   At quidam in pelago voluit primum esse

qui consit ab ipsis;
214   Et gemina hinc illinc de parte excurret in ovum.
215  Effigie has maculas etiam super ore natantes
216  Phoebeo videas; et subter praetereuntem
217  Mercurium, Veneremve, adeo distincta figura est,
218  Observes, nec non et Lunam congredientem,
219   Libantemque suum damnosa per oscula Fratrem.
220  Quin vel non alio spoliatum lumine templum

corpus
782  Aegre illo possit, decies quod partibus extet
783   Mille minus spatio, quod nos corpusque sit inter.
784  Qui Venerem colit, aut propiore a Sole perustum
785  Mercurium, quoniam paulo velocius ibit,
786  Majorem paulo hunc, quam nos, at semper habebit
787  Exiguum errorem: tum si quis forte Cometae
788   Convertit glebas habitator, crescere talem

montis
1247  Cernentes longe pueri, cum plurima lampas
1248  Disrumpens tenebras manibus praetenta feratur,
1249  Ostendatque vias, tutosque ad lumina calles:
1250  Sic et Mercurio sidus, Venerique dicatum
1251  Cornua cum falcemque gerit, sua cornua, falcemque
1252  Orbe tegit claro: sic late sidera fixa
1253  Cum non sint tenui (tam distant edita) puncto

sit res,
1568  Obsitus et tenebris locus, in quo pingitur illa.
1569  Sic spectare licet claros et noscere vultus
1570  Solis, eoque super maculas numerare repertas,
1571  Mercuriique orbem tranantem cernere subter
1572  Interdum, Lunaeque ora obscurata latentis,
1573  Cum parte ex aliqua Solis jubar invida carpit.
1574  Jam quia sunt rerum caelestia quaeque rotunda,

conspiciamus,
1906  Et formam, et varios motus cernamus eorum,
1907  Noscamusque domos, et culta ligonibus arva,
1908  Et valido ventorum agitatas verbere quercus;
1909  Mercuriique itidem, Veneris, Martisque tuamur
1910  Haec super ore eadem, diversa aut multa notemus
1911  Nostris a rebus; nec tu quoque magne latescas
1912  Juppiter, aut Saturne, tuusque ille annulus

vel se Maja genitrice creatus
2.158  Nos Phoebumque inter vel pulchri mater Amoris
2.159  Opponat mediam, species quid tantula demum
2.160  Occupet et vasta Phoebi de mole recondat?
2.161  Mercurius fronte e rutila minus occulit abdens,
2.162  Quam si vicenis rursum de partibus unam
2.163  Particulas in mille seces; Venus amplior atque
2.164  Telluri propior plus occupat, at radiantis

11 Planetae itidem locum in coelo mutant. Nominantur hic autem tantummodo planetae primarii eodem ordine, quo a Sole distant, et, ut plerumque in toto poemate, mythologicis characteribus designantur. Sunt autem Mercurius, Venus, Mars, Jupiter et Saturnus. Innuuntur etiam secundarii planetae postremorum comites, nimirum quatuor satellites Jovis et quinque Saturni. Porro horum planetarum orbitae Solem ita ambiunt, ut orbita Terrae jaceat ultra orbitas Veneris et Mercurii. Hinc hi

Sunt autem Mercurius, Venus, Mars, Jupiter et Saturnus. Innuuntur etiam secundarii planetae postremorum comites, nimirum quatuor satellites Jovis et quinque Saturni. Porro horum planetarum orbitae Solem ita ambiunt, ut orbita Terrae jaceat ultra orbitas Veneris et Mercurii. Hinc hi duo planetae sunt propiores Soli quam Terra et dicuntur idcirco inferiores ac habent binas conjunctiones opticas cum Sole respectu Terrae, alteram, quam dicunt inferiorem, cum jacent respectu Solis ad eandem partem cum Terra ipsa, adeoque respectu Terrae sunt infra Solem,

Id accidit, cum haec primo scriberentur, et ex obscuriore loco Urbis prope Pantheon ac ex ipso templo per illam unicam fenestram concursu hominum spectata est per plures dies. 18 Mercurius Soli proximus raro admodum cernitur, in maximis nimirum quibusdam elongationibus a Sole. Tum autem vividissimum habet lumen ob ipsam tantam Solis viciniam. 19 Habetur hic

ex iis binis punctis singularum orbitarum, quae puncta dicuntur foci, et quae in ellipsibus admodum parum compressis parum distant a centro. Et haec est prima e tribus celeberrimis legibus motuum planetarum a Keplero deprehensis. Porro ita exigua est haec orbitarum compressio, ut axis major in Mercurio, in quo ea est maxima, minorem vix superet quinquagesima sui parte, in Marte quatuor millesimis, in reliquis autem multo minus. 28 Planetae in minore distantia a Sole

Quae quidem partes sunt proxime aequales diametris Terrae, cum adn. 9. habuerimus distantiam Terrae a Sole semidiametrorum 19644 adeoque diametrorum proxime decem millium. Sunt autem hujusmodi: Tempus periodicum Distantia media Dies H. Min. Mercurii 87 23 15 1/2 3872 Veneris 224 16 48 1/3 7233 Terrae 365 6 9 1/4 10000 Martis 686 23 30 1/2 15203 Jovis 4332 12 51980 Saturni 10759 8 95302 Tempus Mercurii expressi per dies undecies octo, nimirum 88, a quo differt per aliquot minuta

Tempus periodicum Distantia media Dies H. Min. Mercurii 87 23 15 1/2 3872 Veneris 224 16 48 1/3 7233 Terrae 365 6 9 1/4 10000 Martis 686 23 30 1/2 15203 Jovis 4332 12 51980 Saturni 10759 8 95302 Tempus Mercurii expressi per dies undecies octo, nimirum 88, a quo differt per aliquot minuta tantum. Reliqua tempora laxius exprimuntur, sed ad rem poeticam satis proxime: Veneris menses septem; sunt autem computando menses alternos, dierum 31 et 30, menses 7 et dies 10, atque idcirco posui orbem prope

Sic autem se habebant: Epigramma Aspicis, ut varios amor excitet iraque motus Partiti humani pectoris imperium? Hic gemit, ah, durae fraudatus amore puellae, Ille hostem insequitur torvus et arma quatit. 5 Miraris! Cerne auricomum quonam ordine Solem Disposita in gyrum sydera circumeant. Mercurius propior Phoebo, Venus axe recedit Altior, hinc Veneri proxima Terra subit. Tellurem vasto Mars orbe amplectitur, illum 10 Jupiter, hunc pigri plumbea stella patris. Quos Venerem Martemque inter Natura locavit, His, mirum, si Mars imperet atque Venus? Traduzione Vedi, quai flutti

solleva ed ira Nell' uman cuor partendo l'Impero? Un geme indarno e pel suo ben sospira, Un arde e smania di furor guerriero. Strano ti sembra il rio destin? Rimira Quello, che serba ogniora ordin premiero Lucido stuol, che intorno a Febo aggira Il pie per lo celeste ampio sentiero. Vedrai Mercurio, indi al gran corso intenta Venere, Terra e Marte: il genitore Vien dietro a Giove colla stella lenta. Tra il Dio dell'armi e l'alma Dea d'amore Sta l'uom rinchiuso, e non sia poi, che ei senta Tutto ondeggiar d'amor di sdegno il cuore?

36(35) De nodis hic agitur, in quibus planetarum orbitae secant eclipticam. Qui quidem nodi maxime ad eclipses pertinent. Neque enim Luna aut ipsa deficit aut defectum Solis parit, nisi sit nodo proxima, ut nec Mercurius aut Venus in Sole apparent, nisi eo tempore, quo ipsi conjunguntur, sint in ipsis nodis aut iis proximi. Cum orbita planetae cujusvis et cujusvis e cometis huc usque observatis sit obliqua ad eclipticam, oportet ipsa ejus planum secet et veluti perforet in binis

in punctis coeli oppositis. Jacebit enim uterque in eadem recta transeunte per Solem inter ipsos situm. At respectu Terrae nodus idem apparebit in diversis coeli partibus, pro diversa positione Terrae respectu ipsius. Si nodus jaceat intra orbem magnum, uti jacent nodi Mercurii et Veneris et quorundam cometarum nodi quidam, tum in motu annuo facto circa ipsum is e Tellure visus apparebit delatus per totum circulum coelestis eclipticae. Et bini nodi ad eundem planetam pertinentes apparebunt jam coeuntes, jam admodum a se invicem remoti. Superiorum planetarum

51(50) Episodii loco hic describitur iter Promethei in coelum novilunii tempore cum phaenomenis, quae videre debuisset. Terra, quae nobis apparet plana et immensa, e propinquo spectantibus debuisset paullatim apparere magis ac magis rotunda et exigua. Si Mercurius et Venus fuissent inter Terram et Solem ac extra planum eclipticae, Prometheo per id plenum [SIC-planum?] ascendenti ad Solem debuissent apparere siti extra zodiacum longissime, eo magis recedentes ab ipso zodiaco, quo ipse magis ad eorum positionem accederet.

8 Planetae nec suum habent lumen nec ita distant. Quas ob causas videntur esse apti ad id praestandum. At Saturnus, Jupiter et Mars juxta num. 11, lib. I. orbita sua amplectuntur ipsam Terram; adeoque non possunt interponi inter Solem et Terram. Venus et Mercurius, planetae inferiores juxta num. 11. lib. I. possunt subire inter Solem et Terram, et subeunt saepe, nimirum in singulis conjunctionibus inferioribus, in quibus citra Solem jacent; saepe quidem. Nam in Venere id accidit post menses circiter 19 et in Mercurio post menses circiter

Venus et Mercurius, planetae inferiores juxta num. 11. lib. I. possunt subire inter Solem et Terram, et subeunt saepe, nimirum in singulis conjunctionibus inferioribus, in quibus citra Solem jacent; saepe quidem. Nam in Venere id accidit post menses circiter 19 et in Mercurio post menses circiter quatuor. Si eo tempore sint ii planetae proximi nodis, debent itidem apparere in ipso Sole. Nam ubi sunt remotiores aliquanto a nodis, distant a plano eclipticae, adeoque respondent puncto coeli distanti ab ecliptica ipsa, in qua est Sol, et recta ducta e Terra per

ex parte ejus orientali et egredi ex occidentali, dum umbra in eclipsibus Solis e contrario incipit ex occidentali et desinit in orientali; secundo, quod ipsorum apparens discus est perquam exiguus respectu disci solaris, cujus idcirco non potest occulere nisi particulam perquam exiguam, nimirum Mercurius minus quam unam e vicies mille ejus partibus, Venus paullo plus quam unam millesimam. Primum ex hisce duobus patet, quia juxta num. 29, lib. I. planetae inferiores moventur celerius quam Terra. Quamobrem ipsorum motus spectanti e Terra apparebit factus in eadem

autem accidere in eclipsibus Solis, de quibus hic agimus, patet ex observatione. Secundum colligitur facile ex diametris apparentibus. Diameter apparens Solis superat 30 minuta, diameter apparens Veneris in conjunctione invenitur proxime unius minuti, diameter apparens Mercurii proxime est quinta minuti pars. Quare diameter apparens Solis est ad diametrum apparentem Veneris in ratione majore quam 30 ad 1, et ad diametrum Mercurii circiter ut 150 ad 1. Disci autem apparentes sunt ut quadrata diametrorum apparentium. Et quadratum 30 est 900 ac quadratum 150 est

Diameter apparens Solis superat 30 minuta, diameter apparens Veneris in conjunctione invenitur proxime unius minuti, diameter apparens Mercurii proxime est quinta minuti pars. Quare diameter apparens Solis est ad diametrum apparentem Veneris in ratione majore quam 30 ad 1, et ad diametrum Mercurii circiter ut 150 ad 1. Disci autem apparentes sunt ut quadrata diametrorum apparentium. Et quadratum 30 est 900 ac quadratum 150 est 22500; quorum primum est paullo minus quam mille, et secundum aliquanto plus quam viginti millia. Adeoque discus Veneris teget paullo plus quam millesimam

autem apparentes sunt ut quadrata diametrorum apparentium. Et quadratum 30 est 900 ac quadratum 150 est 22500; quorum primum est paullo minus quam mille, et secundum aliquanto plus quam viginti millia. Adeoque discus Veneris teget paullo plus quam millesimam disci solaris partem, et discus Mercurii non teget unam e viginti millibus partium. Quoniam autem tam Veneris quam Mercurii discus in Sole est exigua quaedam nigricans et rotunda macula, idcirco eam appellavi naevum.

900 ac quadratum 150 est 22500; quorum primum est paullo minus quam mille, et secundum aliquanto plus quam viginti millia. Adeoque discus Veneris teget paullo plus quam millesimam disci solaris partem, et discus Mercurii non teget unam e viginti millibus partium. Quoniam autem tam Veneris quam Mercurii discus in Sole est exigua quaedam nigricans et rotunda macula, idcirco eam appellavi naevum. 9 Mercurius non tam raro ita sub Sole transit, ut in ejus disco apparere debeat.

non teget unam e viginti millibus partium. Quoniam autem tam Veneris quam Mercurii discus in Sole est exigua quaedam nigricans et rotunda macula, idcirco eam appellavi naevum. 9 Mercurius non tam raro ita sub Sole transit, ut in ejus disco apparere debeat. Id enim intra hoc saeculum habetur vicibus sexdecim. Plures autem ejusmodi transitus observavi ego, sed eos non nisi per telescopia videre licet ob exiguitatem disci apparentis, qui tantulam solaris disci partem

de toutes les observations sur les deux passages de Vénus, tout ce qu'on en conclut pour les distances et la grandeur des planetes, se trouve dans les Mémoires de differentes Académies et dans l'Astronomie de M. de la Lande.) et concludo eclipses illas, de quibus hic agitur, nec a Mercurio nec a Venere provenire. 18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt. Posset

a Sole aversa multo plus habeat luminis quam superficies Terrae in primo vespertino et ultimo matutino crepusculo. Et ea est ratio, cur in cometis etiam interjectis inter Solem ac Terram non appareant intuenti etiam per egregia telecopia phases illae, quas in Venere et Mercurio intuemur; non illud, quod ipsi cometarum nuclei sint perspicui, cui causae id phaenomenum perperam tribuerunt nonnulli nobiles etiam astronomi. De his fusius egi in mea dissertatione de cometis edita anno 1744.

orientalis est obscurus ante plenilunium, et occidentalis post ipsum. Possunt autem quaecunque astra nobis inferiora tegere ea, quae sunt superiora. Adeoque fixae possunt tegi ab omnibus planetis, Saturnus a reliquis omnibus, Jupiter a tribus ipso inferioribus, Mars a duobus. Venus autem et Mercurius possunt etiam se mutuo tegere, cum et Mercurius situs in parte superiore suae orbitae possit esse remotior a Terra quam Venus sita in inferiore et jacere in directum cum ipsa. Sed haec mutuae planetarum eclipses vix unquam accidunt ob diametrum apparentem ita exiguam, ut quaevis exigua

occidentalis post ipsum. Possunt autem quaecunque astra nobis inferiora tegere ea, quae sunt superiora. Adeoque fixae possunt tegi ab omnibus planetis, Saturnus a reliquis omnibus, Jupiter a tribus ipso inferioribus, Mars a duobus. Venus autem et Mercurius possunt etiam se mutuo tegere, cum et Mercurius situs in parte superiore suae orbitae possit esse remotior a Terra quam Venus sita in inferiore et jacere in directum cum ipsa. Sed haec mutuae planetarum eclipses vix unquam accidunt ob diametrum apparentem ita exiguam, ut quaevis exigua centrorum apparens distantia occursum

adolescentia cum tanto progressu, ut ejus honorificentissimam mentionem fecerit Manfredius ipse in praefatione suarum Ephemeridum. Inde Romam delatus mihique aetate suppar amicitiam mecum iniit, quam deinde perpetuo et illaesam servavimus et vigentem, servaturi perennem imposterum. Transitum Mercurii sub Sole observavit mecum anno 1736, de quo ego jam tum dissertationem edidi. In ea observatione ego excipiebam imaginem Solis transmissam per telescopium in tabella contra ipsum ita aptata, ut et imago illa ipsa cum circulo ibi descripto et umbra verticalis lineae cum certa ejus

imaginem Solis transmissam per telescopium in tabella contra ipsum ita aptata, ut et imago illa ipsa cum circulo ibi descripto et umbra verticalis lineae cum certa ejus circuli diametro congrueret. Garampius autem, qui stylo tenui continuo consectabatur centrum nigricantis exiguae imaginis Mercurii, notabat ejus positionem ipso momento congruentiae, quo a me de eadem admonebatur. Quod observationis genus hic ipsis versibus exprimitur. (Il nous manquoit une machine parallactique qui auroit rendu l'observation beaucoup plus facile). Regressus in patriam domi

fine
1.1.484  Nulli non aequus. Subito stetit ipse viaï
1.1.485  Jam nimium longae fessus, viditque volentes 485
1.1.486  Mercurium veneremque simul cum marte jovemque
1.1.487  Saturnumque senem sua jussa facessere, et omnes
1.1.488  Circum se unanimes volvi, tellure relicta.
1.1.489  Indoluit deserta

2.115  Murmura. tum surgens Agamemnon pectore coepit
2.116  Haec ficto; sceptrum gestans, quod Mulciber olim
2.117  Fecerat ipse Jovi praebens venerabile donum.
2.118  Summus Mercurio donarat Jupiter, inde
2.119  Mercurius Pelopi, atque Pelops dehinc tradidit Atreo
2.120  Diti Atreus liquit post fata extrema Thyestae.
2.121  Hic moriens gestare dedit tibi, magne

2.116  Haec ficto; sceptrum gestans, quod Mulciber olim
2.117  Fecerat ipse Jovi praebens venerabile donum.
2.118  Summus Mercurio donarat Jupiter, inde
2.119  Mercurius Pelopi, atque Pelops dehinc tradidit Atreo
2.120  Diti Atreus liquit post fata extrema Thyestae.
2.121  Hic moriens gestare dedit tibi, magne Agamemnon;
2.122  Et patriis regnare

5.466  Carcere in aerato vinctum toto amplius anno
5.467  Servavere. illic multo et graviora tulisset
5.468  Perditus aerumna Mavors, ille inclytus armis;
5.469  Mercurio ni rem pandens ex ordine tandem
5.470  Narrasset formosa omnem Eeriboea noverca. 470
5.471  Is Martem vafro subduxit denique furto
5.472  Enectum vinclis, et vix genua aegra

corda furore, placet nunc cedere fratri
15.255  Sponte mea. dicam ast aliud, veraxque minabor
15.256  Ex animo: si forte, invitis meque, Minerva;
15.257  Et celeri, forti et Vulcano, Mercurioque,
15.258  Junone et magna, soluique pepercerit urbi
15.259  Pergameae, vastare volet nec moenia bello,
15.260  Argivaeque decus meritum concedere genti; 260

20.42  Ergo odiis in saeva abeunt discordibus arma.
20.43  Ad naves tendunt Juno et Tritonia Pallas,
20.44  Complectensque solum Neptunus, largus et auctor
20.45  Lucri Mercurius, solerti pectore praestans.
20.46  Mulciber una ibat, torvusque ac robore fretus
20.47  Immani, claudo nutans vestigia gressu.
20.48  At contra Mars bellipotens, intonsus et

24.547  Dona intro ducit: curru tum laetus ab alto
24.548  Desilit; ac Priamum compellans, talia fatur;
24.549  Rex, tibi ego celso veni delapsus Olympo
24.550  Mercurius, divūm e coetu, deus ipse, parentis 550
24.551  Imperio summi ductor tibi missus: ad arces
24.552  Nunc abeo superas; coram nec sistar Achilli
24.553  Conspicuus. nec enim facilem

24.815  Accubuit pressitque torum Briseïs eundem.
24.816  Dīque, hominesque alii sera sub nocte jacebant
24.817  Languida jam molli devincti membra sopore.
24.818  At non Mercurium sopor occupat. ille sub alto
24.819  Pectore versat enim qua regem educere castris,
24.820  Portarum et sacros custodes fallere possit: 820
24.821  Ergo citus capiti

Triste sibi, nulla fatorum lege coacti, 40
41  Exitium properant. an non Aegisthus Atridae
42  Eripuit nuper thalamos, ipsumque necavit
43  Inscius haud cladis, quam nos praediximus olli
44  Adfore, Mercurius retulit quum talia dicta:
45  Parce torum violare, et parce Agamemnona ferro
46  Laedere; namque aderit patriae ultor caedis Orestes,
47  Ut primum flava sparget lanugine malas.
48  Talia

Mercurius retulit quum talia dicta:
45  Parce torum violare, et parce Agamemnona ferro
46  Laedere; namque aderit patriae ultor caedis Orestes,
47  Ut primum flava sparget lanugine malas.
48  Talia Mercurius: monitis parere sed ipse
49  Dum negat, infando persolvit sanguine poenas.
50  Juppiter haec. subito coepit sic caerula Pallas: 50
51  O pater, o divum rector, saturnia proles,
52  Ille jacet

ait; atque olli virgo Tritonia subdit:
93  O genitor, cui summa hominum rerumque potestas,
94  Omnibus id superis si nunc placet, exsul Ulysses
95  Ut repetat sua regna, lares et visat avitos,
96  Fac age Mercurius properet jam nuncius oras
97  Missus in Ogygias, nymphaeque edisserat omne
98  Consilium, reditum ne certum ignara moretur.
99  Ipsa Ithacae interea descendam ad litora gnato

perdat sontes ultricibus armis?
25  Telemachum vero, potis es namque ipsa, per undas
26  Duc age duc patriae ad fines: dent carbasa retro,
27  Illusaque proci relegant iter omne carina.
28  Dixit; Mercuriumque vocans, ac talia mandans:
29  I nate o semper mihi fide, i nuncius, inquit,
30  Atque haec auricomae perfer mea certa per auras 30
31  Jussa deae: placitum nobis, ut fortis Ulysses
32  Naviget

89  Saepius insano laxabat frena dolori,
90  Assiduosque ciens gemitus lacrimisque madescens 90
91  Irrequieta alti spectabat caerula ponti.
92  Ergo his tum nymphas inter pulcherrima dictis
93  Mercurium alloquitur radianti in sede locatum.
94  O Maja generate, interpres fide Tonantis,
95  Aurataque potens virga, venerandas et aeque
96  Carus ades; quae caussa viae? non ante recessus
97  Visere te

ipse virum si vult trans aequora longe
152  Mittere; me nullo missuram at tempore speret.
153  Tantum consiliis adero, monitumque docebo,
154  Quid faciens patrias contingat salvus arenas.
155  Haec dea: Mercurius breviter cui talia reddit:
156  Mitte age sic, magnique Jovis dea respice nutum,
157  Ne tibi fors odiis post saeviat asper acerbis.
158  Tantum effatus abit motis Cyllenius alis.
159  Illa autem,

ubi miratus lustravit lumine cuncta,
153  Continuo superat limen, sedesque repostas
154  Ingreditur. primos Phaeacum cernit in aula
155  Ductoresque patresque, petunt quum tempora somnos,
156  Ultima Mercurio libantes pocula: quos tum
157  Per medios gradiens multa caligine septus
158  Transit, et Areten confestim adit Alcinoumque.
159  Ut venit propius, palmas utrasque tetendit,
160  Amplexusque haesit

et Vulcanus claudo vestigia gressu
378  Tarda movens superis celerem magis omnibus unum
379  Deprendit Martem, mulctamque exsolvet adulter.
380  Haec divi alternis. post et formosus Apollo 380
381  Mercurio: fare o, dixit, Jove nate, subires
382  Vincula num captus, tecum si Cуpris adesset?
383  Cui volucer laeto subridens nuncius ore:
384  Hoc utinam fieret! tum me ter tanta profusis
385  Implicitum

utinam fieret! tum me ter tanta profusis
385  Implicitum nodis teneant vincla aerea, et una
386  Dique deaeque alto spectatum adsitis olympo,
387  Non ego apud talem fugiam requiescere divam.
388  Haec ita Mercurius: superi risere loquentem.
389  At non Neptunus; tolli sed ahenea Marti
390  Vincla petit, mulcetque animos et mitigat iras. 390
391  Solve agedum, supplex inquit: quaecumque reposces,

Sic fatus puppimque et litora nota reliqui.
285  Ast ubi per sacram celerans vestigia vallem
286  Non procul a Circes aberam penetralibus altis,
287  Adstitit aurata mihi virga insignis eunti
288  Mercurius juveni similis, cui prima rubentes
289  Flore genas molli spargit lanuginis aetas,
290  Amplexusque manum placido prior edidit ore. 290
291  Quo tantum juga solus obis, ignotaque lustras

me quondam tracturum in vincula misit
655  Dura canem; neque enim gravius certamine tali
656  Scilicet ille aliud misero fore credidit ullum.
657  Hunc rapui tamen ipse, atque atro e carcere traxi
658  Mercurio monstrante viam et Tritonide diva.
659  Dixit, et obscuri subiit penetralia Ditis:
660  At non ipse abii. cupidum juvat usque morari, 660
661  Si qua alia heroum facies sese efferat Orco.

in ingenti posuere ardentia mensa.
480  Haec inter medius rectos in pectore sensus 480
481  Usque gerens senior consurgit, et omnia septem
482  Dividit in partes: vobis o Najades unam,
483  Unam Mercurio prognato Atlantide Maja
484  Ponit multa rogans; sociis dein ordine partem
485  Cuique suam postquam fuerat partitus, Ulyssem
486  Perpetui tergo suis, et dignatur honore
487  Praecipuo. ille autem

recubant acta inter munera mensae.
348  Quo me jussa volent, facilis sequar omnia: fabor
349  Namque tibi; (nostris tu dictis pectora et aures
350  Nunc adhibe;) haud alius vafri me numine fretum 350
351  Mercurii, cunctis addit qui rebus honorem,
352  Vicerit, ingentem sive ignem attollere tempus,
353  Robora seu forti diffindere dura bipenni,
354  Aut etiam torrere dapes, aut fundere vina
355  Expediat,

a sociis mecum, qui certa parenti
506  Dicta tuae retulit prior, et solatus amantem est.
507  Hoc tantum super unum habeo; fors cernere eunti
508  Obtulit ipsa oculis. quum jam vestigia ferrem,
509  Mercurii qua parte sacrum nemus imminet urbi
510  Colle super viridi, labentem ex aequore pinum 510
511  Intrantemque cavos impulso remige portus
512  Desuper aspexi. stabat densata juventus
513  Plurima, et

Parnassi peteret visurus et acrem 440
441  Autolycum, Autolyci et gnatos, quo cara parente
442  Orta sua est quondam genitrix. praestantior illo
443  Non erat aut jurare, aut furto intexere fraudem
444  Mercurii dono gaudens, cui pinguia semper
445  Exta dabat mactans teneros ab ovilibus agnos,
446  Haedorumque greges: aderat deus usque vocanti.
447  Ergo Ithacae hic quondam veniens ad divitis urbem

8  Hac illac stridunt; si qua vi protinus actae
9  Excessere, cavi connexae ad limina saxi,
10  Haerentes seseque inter; sic illa per umbras 10
11  Stridebat glomerata volans magno agmine turba,
12  Mercurius qua monstrat iter per opaca locorum.
13  Jamque ubi et oceani fluxus, et Leucada rupem,
14  Ac solis liquere fores, et somnia nigra,
15  Continuo subiere virentia gramine prata,
16  Queis volitant

Plutonem; Martem bellorum praesidem, sapientiaeque Palladem; itemque Latonam cum duobus filiis Apolline ac Diana, quibus postea Sol atque Luna, in quae astra post mortem fortasse ascendisse credebantur, tamquam sedes propria attributa est; Bacchumque et Mercurium, hunc vini laetitiaeque datorem, illum mercaturae lucrique dispensatorem; ceterosque huiusmodi deos, quos, ne et ipse videar facere, quod ad satietatem iam ab Hesiodo factum est, satius heic esse iudico silentio praetermittere. At fierine

quamvis desint illi montes superimpositi a Titanibus, quos et Homerus in Odyssea , et Virgilius in Ceorgicis , et alii passim commemorant poetae, irridetque salse Lucianus sub Mercurii persona Charontem alloquentis iu dialogo, qui inscribitur Xa^wy, n ^^Knto^ovyrsg • 1

horrendis trepidas insultibus urbes;
1043  Harmoniamque super, qua clarus coniuge Cadmus
1044  Gavisus quondam est. Atlantis filia Maia
1045  1045 Mercurium, qui certa deum fert iussa per auram, 1040 Terroremque Metumque etc. Terror ac Metus, poeticae pcrsonae, filii

cantus excellentia, qua Thebas condidit, et Propertius et passim alii poetae multa dixerunt. Hic e Phoenicia litteras in Greciam attulit; Palamedes aliique deinceps auxere usque ad xxiv. 1045 Mercurium, qui certa etc. Maia, una Pleiadum, Iovi peperit Mercurium, de quo lege hymnum, qui inter homericos recensetur, plenamque eius fraudium furtorumque historiam cognosces.

multa dixerunt. Hic e Phoenicia litteras in Greciam attulit; Palamedes aliique deinceps auxere usque ad xxiv. 1045 Mercurium, qui certa etc. Maia, una Pleiadum, Iovi peperit Mercurium, de quo lege hymnum, qui inter homericos recensetur, plenamque eius fraudium furtorumque historiam cognosces.

Cum Iasio aut Iasione, ut eum vocat Theocritus, commixta Ceres edidisse dicitur Plutum, de quo Lucianus in Timone , et Aristophanes in eius nominis comoedia. Apud Homerum autem sic queritur Calypso cum Mercurio Odyss. lib. v. » Di, genus adversum nobis, quaenam improba tantum » Invidia, haud vacuo divas requiescere lecto, » Si qua virum placito carum sibi iunxit amore? » Sic roseos ornata sinus ut Oriona

77  Docta quibus sciret tenues bene texere telas,
78  Et Venerem capiti formosum affundere lumen,
79  Ornandique artus curam atque ardentia vota;
80  80 Cumque his Mercurium fallaces fingere mores,
81  Expertemque pudore animum. sic iussit: at illi
82  Dicta Iovis celerant subito, et mandata facessunt.
83   Iam clarus roseos e limo virginis

86  Aurea per collum cinxere monilia, et Horae
87  Pulcricomae e verno contextam flore corollam: modico, tum in animi motibus ardentiorem efficiendi; Mercurio demum, ut est effrons ac deorum vaferrimus, cura datur astu impudentiaque Pandoram imbuendi. Ad quae omnia quum etiam Gratiae eademque Suada suas contulerunt illecebras, dolendum potius quam mirandum, ab hujusmodi monstro

94  Contulit, heu miseris damnum mortalibus ingens.
95  95 Hinc postquam absolvit proles Saturnia fraudis
96  Exitiale malum, celeres iubet ire per auras
97  Mercurium, donumque Epimetheo tradere. at ille
98  Immemor heu, quondam dederat quae iussa Prometheus,
99  Ne qua sibi a supero capiat Iove munera missa,
100  100 Sed potius retro,

latinitatis fastidioso nimis amatori minus placebunt, amicis certe brevitatis claritatisque, quum sint jam usu philosophorum trita, non displicebunt), quis ejus, inquam, de maculis solaribus lucubrationem nescit eximiam? Quis non aliam miratus est de novissimo Mercurii Solem infra transitu? Quis non ea delectatus est, quam de aurora, quae e coeli regione, in qua apparere solet, borealis dicitur, quamque de iridis arcu versicolore concinnavit? Quis non suspexit vel differentem de geometrica illa sphaericae trigonometriae

philosophiae atque historiae, in qua eminet, elegantiam atque vim singularem orationis adjunxit; quoties vero ad metros et ad poesin animum applicuit, poeta inter eximios censeri debuit; ita ut de eo, quod in antiquissimo Mercurii hymno est, liceat affirmare. "Tibi datum est scire quodcumque vis". Hujus hic ego Epigramma de laudibus Rhacusae praeferendum censeo, graeca anthologia dignum, quamvis ille, ut ajebat, nullos latinos versus fecisset,

3.8  melos sed omne duriusculum, rude
3.9  et obstrepens his auribus: quod nos quidem
3.10  10 non sentiebamus, sacrum inscii sonum.
3.11  Sed almus ille Mercurii Cultor rudes
3.12  ubi ductare coepit ardenti manus
3.13  plectrum atque pollicem adplicare chordulis
3.14  et aures mulcere sonitu novo, chelis

3.18  sonare! Quid loquar? Non queunt farier
3.19  linguae, quod corda sentiunt. — Amice, tu hic,
3.20  20 lector, quidquid boni videbis, consule id
3.21  boni laudemque redde Mercurii bono
3.22   Cultori et nostrae redde Cultori Lyrae.
3.23  Ferire si nosti hanc et artem possides
3.24  canendi (non enim Corinthum

et cameralibus; 2--o) ex proventibus, quos rex percipit, qua magnus magister ordinum equestrium; 3--o) ex vectigalibus et teloniis in-, ex-, et transportatis; 4--o) ex nonnullis regalibus, uti posta, jure monetandi, stempel; 5) reditus ex monopoliis, uti tabacae, salis, mercurii, pulveris pyrei, et plumbi; 6--o) ex venditione bullae cruciatae. 3 Calixtus 5. '457. anno bullam dedit regi Castiliae Henrico 4, qua ei indulgentiam plenariam, et omnibus, qui 200 maravedi

IX. Illyr. Bogljeje dobar ghlas, neghli ſlatan pas. Bona existimatio zona aurea praestantior. Mercurius, et Fratres duo. Cum munere ad homines duplici Cyllenium Mittebat olim rex Deorum: unum aurea Zona est, facultas recte agendi est alterum, Qua comparatur nominis splendor boni. Hic uno euntes tramite adspexit duos, 5 Quos

od vech, i kao pjan, u gustu planinu 25 ſahodi puta van: Pâs – mu lupesc skinu, Pâs ſlatni parvo tù, smartmu dà ſatime. Bogljee sjat krepostiu, negh blagom tasctime. Pripov. IX. Boglieje dobbar glâſ, neghli slatan paâſ. Mercurio, i dva Bratta. Sapovjed kad imma Bogh s' Nebba krilatti Dolettjet k' Gljudimâ dareijm pridatti: Paâſ slatan donossi; pak s' srechnom obblaâſti Scto slavnoſ usnossi, darijh, i cjaâſti: Cim Bogha krilatta, prohoddech po putu Gleddaju

Lesbia muta, absente Quinto, eo praesente facunda. Lesbiam mutam, absente Quinto, eo praesente facundam esse. Krša
5.1246.1  Mercurium eloquii vates dixere parentem,
5.1246.2   Pinniger eloquium sed, puto, gignit Amor.
5.1246.3  Id tua, Quinte, docet me Lesbia, te sine torpet
5.1246.4   Cui semper multo

404  Ante oculos dulci natae quam figat in ore.
405   Haec postquam altitonans coelo pater audiit alto, 405
406  Aurata insignem virga demittit opaci
407  Mercurium ad sedes Erebi; cui mandat, amicis
408  Plutonem ut mulcens verbis de nocte profunda
409  Persephonen clari educat sub lumina Solis
410  Atque deum ad sedes, conspecta laeta

453  Nulla mora est: bijugos divino semine cretos
454  Aurato jungit curru dominator Averni.
455  Scandit diva, sedet juxta caeso inclytus Argo 455
456  Mercurius; dat lora manu celsisque flagello
457  Rite feros ciet e foribus. Fugere volantes
458  Sponte sua cursu et facili per longa viarum
459  Herbiferos supra colles super et juga

5.87  Fulgere? Quid circum solem flammantia volvit
5.88  Astra, quid in curvas ducit, revocatque choreas
5.89  Diverso in spatio, diverso et tempore semper
5.90  Mercurium, Venerem, Terram, Martemque rubentem
5.91  Atque Jovem, atque senem Saturnum? Quae mora tardat
5.92  Crinitas per inane faces, quae noctibus aequat
5.93  Luces causa pares? Quid

Bibliographia locorum inventorum

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1672], Ad Venerem Titiani artificio pictam, versio electronica (), 530 verborum, versus 86, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [gradicsvener].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].

Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].

Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report