Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: tunc Your search found 3641 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1034-1226:1034. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit, si prius ista in lucem uenerint | quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi) necdum satis emendata de manibus exciderunt. Ex libris autem, quos imprimi feceris, aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo. Tunc enim me Tibi satisfecisse putabo, cum impressos intellexero. Interim archetypum meum Tibi habe, Tibi utere. Quando quidem mea quęque non parum Te
1035. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] signa erant, quę in Euangelio impleta uidemus. illic typus et umbrę, hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux. Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus: hic per filium. et tunc quidem in Adam mortui eramus, nunc uiuimus in Christo. Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione: inscriptionis-que ratione ostensa | reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus: et ab ipsa, quam Deo debemus fide: illo beneiuuante
1036. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
1037. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] confessi fuerimus, consequens est, ut de ipsius Filii doctrina nihil hęsitemus. Postquam autem omnes prorsus ambiguitatis tenebrę cordis latebras excesserint, sitit inquit, ueniat ad me et bibat. Sitiant igitur et esuriant iustitiam, qui iustitię pabulo saturari uolunt | et tunc demum ex abundantia cordis os loquetur. Ipse enim subiungit dicens: qui credit in me, sicut dicit Scriptura, flumina de uentre eius fluent aquę uiuę. quod exponens euangelista ait: hoc autem dixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum . Fidelis
1039. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ne miracula quidem aliquando fecisse illi proderit, a quo abest iustitia.
Ideo subditur:
1040. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
1041. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
In eos qui in ecclesia nequiter se habent.
Caput VII
Cęterum meminisse debemus |
illis in ecclesia non esse locum,
qui terrenis intenti negociis |
corpus non animum in eam afferunt.
ne tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere
tantummodo felicitatem obseruatoribus Legis promittebant |
Ioannes autem primus regnum cęlorum coepit euangelizare.
Atque ideo dicitur:
sensus recepit saporem.
Iam de plenis hydriis haurimus Christi mysteria,
quę diu sub uerborum uelamento latuerant.
Non enim sanat ille nisi uolentem.
Nam et hunc prius interrogasse dicitur,
an uellet sanus fieri,
atque ut uelle audiuit,
non distulit, quin statim sanum redderet.
Nemo ergo desperet;
quamdiu uiuimus, misericordię locus est.
tunc judicamur,
cum morimur.
et si ante impetratę uenię priuilegium
nobiscum deferimus hinc decedentes ,
in electorum numero ascribimur.
Sin uero sine illo uitam obimus,
ad
si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
in gehennam!
Si ergo casus inciderit,
ut aut moriendum sit | aut peccandum,
eligatur potius mors corporis quam animę.
mors enim animę peccatum est.
Quod si metu mortis perculsus |
uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris,
illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes.
Ait enim:
Qui uoluerit animam suam saluam facere, perdet eam.
Nam siquis peccare mauult quam mori,
hic sibi uiuet | et Deo morietur.
deo autem mori est |
in inferi baratrum
latere.
Sed hoc apud gentiles in finibus Tyri et
Sydonis gestum esse meminisse debemus,
quibus non antequam Iudeis prędicandum erat Euangelium.
quia ergo uulgandi gentibus Euangelii nondum tempus erat,
Dominus Iesus noluit tunc illis nunciari per apostolos,
sed tantum agnosci per miracula,
his duntaxat qui ultro ad fidem uenturi erant.
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
ut uel auditor iactantię crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod quoniam frequenter contingit,
semper tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
|
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
traditurus:
Pater inquit in manus tuas commendo spiritum meum.
et hęc dicens expirauit.
Et nos ergo commendando animam Deo |
misericordiam-que eius implorando |
ac precibus insistendo uitam istam finiamus.
et tunc sequentur, quod paulo ante diximus:
Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius,
et:
Beati mortui qui in Domino moriuntur.
Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet,
ita
Illi autem neglexerunt,
et abierunt,
alius in uillam suam,
alius uero ad negociationem suam.
His grauati uenire omnino nequeunt.
Deponendum est ergo onus,
si altiora cupis ascendere
et de paucorum esse numero electorum.
Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
Ideo subditur:
Et qui non accipit crucem suam et sequitur me,
non est me dignus.
Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit,
ut nos redimeret,
ita tu crucis mortem timere non debes
dum tuum confiteris redemptorem.
Tunc autem uere uiuere incipis,
cum pro eius nomine occideris.
Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam.
Transit enim de morte ad uitam,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum |
semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere.
Solent
Iam tibi sedebit animo uendere uniuersa quę habes:
diuitias, uoluptates, concupiscentias,
et emere thesaurum illud prę omnibus mundi
thesauris concupiscendum,
nunc quidem in enygmate absconditum,
tunc autem manifestum futurum,
cum uidebimus illud sicuti est.
hoc idem enim est et preciosa margarita,
qua comparata nihil erit ultra desyderandum,
cum omnis plenitudo gratię in Christo sit.
in quo sunt omnes thesauri sapientię et scientię
nonnula quietis conceditur mora.
Quod nobis innuere uolens Dominus,
in deserto tentatus a diabolo collatis signis uictoria potitur.
fuso denique fugato-que hoste triumphans angelorum utitur ministerio.
Scriptum est enim:
necessarius suppeditari.
cum scriptum sit:
ad euangelicas lectiones te conuerte |
dormientem-que in puppi Saluatorem strepentibus inter legendum uel orandum uoculis excita.
statim illo imperante omnis tentationum ęstus concidet |
et concupita redibit tranquillitas.
Tunc etenim diuina te lectio docebit in aduersis patientiam,
in prosperis modestiam,
in Deum pietatem,
in proximos charitatem |
pręstabit-que in dubiis consilium,
in periculis opem,
in tentationum certamine uictoriam.
Quis hoc tibi Tullius,
quis Demosthenes,
quis Socrates,
atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad contemplandam itaque diuinitatis altitudinem dic cum Propheta:
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire |
et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que
esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis accendi solere.
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
Tunc siquidem omnia animantia quiescunt.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut quicquam molestet.
Hoc tibi affirmat psalmista dicens:
psalmista dicens:
et nos.
Non eum erroris poenitet dubitando de Christo,
non criminis,
rapinas, quas fecerat,
silentio prętermittendo;
et tamen arroganter petit, ut saluetur.
Sed licet ille de poena, quam tunc patiebatur, liberari postularit,
ei tamen simillimi sunt, qui corrigi nolunt
et poena quam in inferno luituri sunt, se liberos fore sperant,
Deum quidem misericordem esse confitentes,
iustum autem negantes.
His contrarii sunt qui desperant.
Et de errore desperantium:
| ut Iudei sabbato.
Nam et mensas paramus |
et calices abluimus |
et multa huiusmodi agimus.
Etenim seruilia opera quę uetantur,
peccata potissime, quibus Deus offenditur,
intelligimus,
a quibus certe tunc magis est abstinendum,
cum diuino cultui opera impenditur.
Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus diuina tantum
sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In quo quidem lusu nec amissę pecunię damnum sine infamia |
nec lucrum sine restitutionis debito |
nec usus
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
Cum ista animo permensus fueris,
tunc non solum
quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine
dices,
verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis:
In uia testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus diuitiis.
Et iterum:
Bonum mihi lex oris tui
super milia auri et argenti.
Et
Domini.
Et in Euangelio legimus |
pastoribus uigilias noctis agentibus angelo adueniente Saluatoris
natiuitatem fuisse nunciatam.
Cuius memoriam Ecclesia quoque a media nocte
(tunc enim de Virgine editus creditur)
celebrare consueuit.
syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem
cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem
non sineret perfodi domum suam.
Inimicus igitur noster et fur diabolus est.
Somnolentis et ocio uacantibus magis insidiatur,
quia minus prouidi sunt ad cauendum
facile-que ad omnes uoluptatum illecebras inclinantur.
Qui certe si capti et irretiti fuerint,
tunc demum intelligent,
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis
cuius somnio cognitum est |
ipsum patri matri-que ac fratribus honorabilem futurum,
manipulorum et stellarum quę uidit,
solis quoque et lunę argumento.
Ab his enim per quietem se adoratum dixerat.
Idem Ioseph magistri pincernarum pharaonis et pistorum prępositi,
cum quibus tunc in carcere erat,
somnia interpretatus est,
diuersę quidem sortis,
sed certissimi euentus |
ac nihil prorsus ab interpretationis sententia discrepantis.
Pręterea in Iudicum libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante
per nocturnam
somniorum phantasmata struere consueuit.
Minimum itaque erit ei credendum,
qui perpetuus humani generis aduersarius esse noscitur.
Quicquid ille quocunque modo suggesserit,
nisi uirtute diuina compulsus suggerat,
non ueritatem sed laqueos esse certo scias.
tunc etiam magis erit cauendum,
cum se ostenderit amicum |
et palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
pertinet interrogent,
ne per uiam non suam incedentes pręsumptione labantur.
Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum
opere confirmauit.
Ter enim easdem preces repetisse dicitur
et factus in agonia orasse prolixius
multum-que sudasse, dum oraret;
ut discas, etiam cum multum oraueris,
non remittere cordis affectum.
quem non solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et
non tuo merito id conceditur,
sed necessitati aliorum.
Multi, inquit, dicent mihi in illa die:
Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus
et in nomine tuo demonia eiecimus
et in nomine tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
die:
Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus
et in nomine tuo demonia eiecimus
et in nomine tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In
tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In tantum autem obstinatorum non acceptat
orationem,
ut etiam pro eis orare uetet,
pręsertim si incorrecti
homini ad imaginem Dei facto,
Christi sanguine redempto,
infensi sunt.
Audi, quid pręcipiat Dominus:
Si offers, inquit, munus tuum ad altare
et ibi recordatus fueris, quia frater tuus habet aliquid aduersum te,
relinque ibi munus tuum
et uade prius reconciliari fratri tuo,
et tunc ueniens offeres munus tuum.
Quamobrem, nisi remiseris omnem offensam,
nisi reconciliatus fueris,
nisi eum etiam, qui aduersum te indignatur, quantum potes, placaueris,
curam non solum tuę,
sed etiam alienę salutis gerens,
non poteris munus orationis offerre Deo.
Non
decimas do omnium, quę possideo.
Si ista quę faciebat,
ad Dei laudem non ad suam dixisset
nec se cęteris prętulisset,
non peccasset.
Sed et se gloriari uoluit
et alios petulanter incessere,
et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo submissius
orantem.
Ideo peccatoris humilitas meruit ueniam,
iusti superbia damnationem,
Domino de utroque sententiam ferente, cum diceret:
Amen dico uobis,
descendit hic iustificatus in domum suam prę
reg. 2. 12
Sic saluatus est Dauid,
qui de adulterii homicidii-que crimine, quod commiserat, dolens:
Peccaui, inquit, Domino.
Et continuo peccatum sibi remissum esse meruit audire.
Et tunc quidem ad altiora se extendens clamauit:
ps. 50
Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum rectum innoua in uisceribus meis.
ut impetrata delictorum uenia Spiritus Sancti donum in ipso reparetur,
per quod uitę quoque sanctitate possit proficere.
Nunquam serum est salutem quęrere,
cum semper spes impetrandi suppetat,
donec in corpore datur spirandi copia.
Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus,
periculosissimum est postremum expectare,
ne forte is hodiernus uel crastinus sit |
et tunc mori cogamur,
cum nos multum adhuc uicturos credimus.
Cęterum si conuersioni tuę (ut potissime fit) hoc obstat,
quod uiolentę admodum sensuum tuorum cupidini non potes resistere,
da operam ut possis.
tolle concupiscendi occasiones |
non statim perimit,
quod aliquando etiam beneficiis ad poenitentiam prouocat.
Denique ut peccatoribus uitam daret,
filium suum unigenitum morti obtulit.
Cuius quidem sanguis,
quemadmodum tunc omnes Adę filios a peccato lauit,
ut qui crediderit et baptizatus fuerit saluus sit,
ita nunc singulos emundat,
quoties nos Deo peccasse poenitet.
Vtere tandem tantę erga te dilectionis beneficio dum licet,
dum tempus est,
dum uita
frumenti uini et olei multiplicati sunt.
Quod ut nobis contingat,
ipse per Prophetam hortaris dicens:
Dilata os tuum,
et implebo illud.
Qui paratior accedit magis dilatatur,
et qui magis dilatatur,
magis et impletur.
Cum autem implemur ,
tunc pręcipue ad te diligendum accendimur.
Hoc Propheta spiritualiter expertus admiratur et ait:
Impinguasti in oleo caput meum,
et calix meus inebrians quam pręclarus est!
Sed oleum,
quia lucernis additur,
mentis illuminationem signare uidetur.
ut
sententia
in illos qui ad coenam uocati uenire recusarunt promulgata.
Nemo inquit uirorum illorum qui uocati sunt,
gustabunt coenam meam.
Quod ergo nunc inuitatus gustare negligis,
postea cum maxime cupies, attingere non poteris.
Tunc enim erit tempus iustitię atque iudicii,
nunc est miserationis et uenię.
Pręterea si isti qui flagitii alicuius conscii sacramentum sumere
perhorrescunt,
damnabiles habentur,
quid de illis dicemus |
qui omnino
contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros memoratur satiasse reliquias-que collegisse.
Credimus etiam ipsum tali cibo usum fuisse,
qualem aliis apposuit.
cui ergo miraculorum operatio concessa fuerat,
eum ordeo uesci non
si sanctorum parsimoniam cogitabimus,
ut saltem imitari eos non pigeat,
quos ęquiparare nequimus.
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab ordeaceis abhorrent,
quos etiam aliis apponere iubentur,
cum turbam saturauit Dominus.
Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt,
quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim
erant, sufficere potuisset.
vt-que apertius quanta illis cura sibi esset intelligas,
cum conscensa naui trans fretum irent,
obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes
deferre.
Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur,
uix uentri suo tunc prouident,
cum esurire coguntur.
Parandi autem uictus nimiam solicitudinem Dominus quoque extenuat cum
ait:
Nolite soliciti esse dicentes:
Quid manducabimus, aut, quid bibemus,
aut quo operiemur,
sed
per dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus
Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex,
sed conuersionem expectat misericors Dominus.
Quo diutius sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter
sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit,
qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum
est,
qui quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur,
cum iam omni ex parte cernitur absolutum.
Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia,
si coeptis non responderit finis.
si (ut quidam ait)
mulier formosa superne desinat in
quę sit merces?
Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi
si conscientiam tuam quotidie discutis,
si quoties a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties cubitum redis,
quid egeris,
quid omiseris,
in quo excideris tecum examinas,
ut deinceps cautius incedas.
Simplex es,
si tunc etiam cum irrideris,
cum contumelia afficeris,
cum iniuriis oneraris,
patienter toleres,
non irascaris,
non turberis |
et quasi qui nihil mali passus fueris,
uultum non mutes |
atque intra te animi quietem conserues,
Illorum puerorum more,
quos Dominus
dispones,
futura prospicies |
te-que ita pręparabis,
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum,
sed ita ut non desint,
quas illa commendat uirtutes |
et absint uitia quę detestatur.
Hoc si pręstiteris,
uere te sapientem esse scias |
ac beatum fore cum hinc decesseris credas |
atque tunc demum et scientia et sapientia et bonis omnibus multo
huberius quam in uita fieri possit,
complendum.
Etenim neque scientiam perfectam habere possumus,
quamdiu mortalitatis onere premimur |
neque sapientiam.
dicente Apostolo:
ut soli gratię agantur habeantur-que tam pro doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri
sibi ipsam sufficere.
Patet quia nihil extra uirtutem,
in quo beatitudo esse potuisset nouerant.
Ignorabant igitur bonum illud quantum aut quale esset,
quod debetur uirtuti |
quod-que nostri sapientes uitę innocenter laudabiliter-que actę
meritis confidunt se consecuturos |
et tunc demum beatos fore,
cum illud adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem
Hic sane fuit antiquorum deos colentium error,
qui olim uidebatur esse sapientia |
sed postquam Euangelii ueritas etiam ab iis qui eam persequebantur,
recepta est,
apparuit colendorum deorum ritum non sapientiam fuisse sed stulticiam.
Tunc pharaonis sapientium uirgę a uirga Moysi deuoratę sunt |
et omne diaboli commentum uirtute crucis Christi superatum.
tunc mulier sanguine fluens,
quam medici secularis disciplinę curare nequiuerant,
tacta Christi fimbria recepit sanitatem,
quia gentilitas desiit uictimarum cruorem
etiam ab iis qui eam persequebantur,
recepta est,
apparuit colendorum deorum ritum non sapientiam fuisse sed stulticiam.
Tunc pharaonis sapientium uirgę a uirga Moysi deuoratę sunt |
et omne diaboli commentum uirtute crucis Christi superatum.
tunc mulier sanguine fluens,
quam medici secularis disciplinę curare nequiuerant,
tacta Christi fimbria recepit sanitatem,
quia gentilitas desiit uictimarum cruorem demonibus fundere,
ubi in Christo Deum cognouit,
quem in spiritu coepit adorare.
in omnes homines,
sed in illos duntaxat,
qui tenebrę sunt.
In illos uero qui lux sunt,
ius nullum habent,
nisi tentandi incitandi-que ad peccandum,
ut et ipsi relicto bene agendi lumine malignę actionis tenebras
diligere incipiant,
et cum id fecerint,
tunc etiam ipsis dominentur ac pręsint.
Aequum est enim ut qui ab innocentia recedendo sub potestate Dei esse
noluerit,
diaboli subdatur potestati.
Potestas autem illius tanta est,
quantam Deus permiserit,
qui eorum opera utitur |
tam
Coluber tamen tortuosus hac tanta potestate exutus |
aliud fallaciarum genus commentus est:
disseminare hereses coepit |
et ad uitia concitare.
Atque hoc illi permissum (sicut diximus) ut sanctorum robur atque constantia innotescat |
et scelesti tunc saltem,
cum damnati fuerint intelligant,
quam immundo spiritui obsecuti sint,
quam bono Domino derelicto.
In istos igitur et pro iustis in Esaia exclamat Deus |
et ait:
Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
et quid uolo nisi ut ardeat?
Nabuchodonosor
Hic idem diabolus Nabuchodonosor est rex Babylonis.
Nabuchodonosor
uirium concepimus,
ut cum principibus et potestatibus manum conserere ualeamus.
Procerum Ecclesię istud certamen est,
ut cum potentibus pugnando plus glorię referant ex uictoria.
At uero postquam carnis desyderia pietatis ac iustitię studio
mortificauerimus,
tunc et ipsi poterimus dicere:
Non est nobis colluctatio aduersus carnem et sanguinem.
Interim si in hac leuiore ac proletaria pugna non uicerimus,
quomodo in magis graui bello principum atque rectorum uincemus?
Porro si
|
nihil-que agamus,
in quo Deum offendi nouimus |
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne
molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante
oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
uinces.
et rursum nulla tam parua,
a qua non superaberis propriis uiribus confidendo.
Quare in Deo sperans ora
spiritus et uita sunt;
caro non prodest quicquam.
Domini igitur nostri pręcepta spiritus et uita sunt.
ea obseruando uiuemus.
carni autem quę non prodest, consentiendo |
mori necesse est.
Caro enim absque spiritu uiuere non potest.
Tunc autem absque spiritu est,
cum a mandatis diuinis se auertens propriam sequitur uoluntatem |
et pecudum more pręsentia appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per
baptismum regeneramur,
manet tamen in nobis fomes peccati,
ut ii qui Christi sunt,
in certamine suę carnis probentur.
et qui uicerint,
eo ascendant,
ubi ęternę pacis ineffabili bono perfruantur.
Mar. ii.
1116. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fuerimus,
ad poenitentię remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores uictoriam,
si ab iis, quibus manum dedimus,
deficere uoluerimus,
atque ad illa transfugere,
quę insipienter dereliquimus.
Tunc enim speciosa deserti quę peccatorum ignis absumpserat,
rursum germinare et bonorum operum fructu abundare cernemus.
1117. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et mari et obedient ei, euangelista ait) esuriit. et tunc quidem diaboli maligna tentamenta uicisse describitur, ut noscamus ieiunio et esuritione opus esse, si carnis illecebras demonum-que captiones cupimus superare. Ante mensam gratias agit, post mensam hymnum dicit. ut semper Deum
1119. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bonus animam suam posuit pro ouibus suis. et quos dilexit, usque in finem dilexit eos. Quia nihil prodest diu diligere, nisi semper diligas. et: Sicut inquit dilexit me Pater, ita dilexi uos. et: Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Tunc autem et Christum diligimus | et a Deo Patre diligimur, cum ipsum quem peccando offendimus, poenitendo placamus. Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet, hoc prior ipse pręstitit, illis a
1120. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] noster.
Orandi enim rationem,
quam uerbis monstrauit,
opere perfecit.
petenti
respondit:
infirmata sit
dextera Excelsi |
et eam Ecclesiam,
quam labore pauperum fundauit et auxit,
pręsidio pauperum tueri nequeat?
seruare non possit?
Dicant igitur,
cum populus Christianus multo grauiores persecutiones pateretur |
quam modo patitur,
quis tunc antistitum eius diues erat?
quis arma tractabat?
quis uim uiribus repellebat?
Cędebantur quidem Christiani,
sed Christi religio perire non poterat.
Quin immo quanto magis infideles tyranni sęuiebant,
tanto mirabilius credentium
Hic enim quanto pluris uulgi opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata sanctitas aurum adulterinum est,
exterius quidem preciosum apparens,
intus uilissimum existens |
cum frangitur tunc manifestum fit quale fuerit,
et inter rudia ęramenta despectum abiicitur.
Qui uero nihil dolose,
nihil ficte agunt,
sed libenti animo sua omnia relinquunt,
ut pauperes pauperem sequantur Christum,
hi apostolicę beatitudinis atque dignitatis consortes
doces,
quia dignus est operarius cibo suo,
et qui altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
Diliges proximum tuum sicut teipsum.
In his duobus mandatis uniuersa Lex pendet et prophetę.
Maxima igitur charitas est,
quam Deo debemus;
huic propinqua,
qua homines prosequendi sunt.
Deum ex toto corde tunc diligimus,
cum nihil eius dilectioni ęquamus,
sed quęcunque nobis chara sunt,
secundo loco habemus.
quod nisi pręstabimus,
Deo frui non poterimus.
Ait enim:
amatum dilectio uidebatur exigere.
Nec solum officiosas uerum etiam audaces amor fecerat.
Ideo simili charitate et non pari est prosequendus.
Fieri enim non potest,
ut creatori ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic
proximorum saluti.
Et certe pręferendum est cuiusque hominis animę perenne bonum caduco et transitorio uitę nostrę bono.
exempli gratia:
sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum necis-que
metu uidetur Christum negaturus;
tunc tu debes animum eius in spem uitę melioris errigere |
nec pati,
ut te tacente et mortis uitante periculum ille separetur a Christo |
iungatur-que diabolo |
et in ęternum pereat.
Mori tibi multo magis expedit,
ne frater tuus in Tartarum corruat |
quam uiuere |
et ei in
Qui enim secum ipse discordat,
quomodo cum aliis firmam concordiam tenebit?
Tecum autem pacem habebis,
cum repugnantem carnem spiritus imperio subdideris |
et concupiscentię motum compuleris obedire rationi.
Quod cum feceris,
tunc demum |
et intra te animi tranquillitate perfrueris |
et exterius nemo tibi erit molestus,
quia tu nemini eris iratus ad lędendum aut mali aliquid optandum.
Charitas tamen aliquando postulat ut irascamur |
et irascendo pacem illi
quęramus,
qui peccando offendit.
Siquidem irasci delinquentibus ut corrigantur,
nihil est aliud |
nisi eas reuocare uelle,
ut et Deo cui peccauerunt reconcilientur |
et bonis omnibus morum sinceritate concordent.
Tunc autem pace cum aliis composita recte utimur,
cum eius finis potissimus est,
ut Deo placeamus.
Nam pax quę Deo displicet,
non pax dicenda est,
sed malorum conspiratio,
et odium potius erit eligendum |
quam ad malum consensus.
piscibus,
id est eorum concordia uirtutibus perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et uocentur.
Ad pacem istam capessendam Corinthios hortatur Apostolus dicens:
Discipulis:
Pax uobis, inquit.
Et in cęlum ascensurus:
Caput VII
Nisi enim ideo pacem amplectendam duxerimus,
ut uirtutibus,
ob quas Deo chariores sumus,
nemine impediente liberius incumbamus,
bono pacis abutimur.
et quod prodesse debuerat,
nocet.
Alienis a uirtute tunc plane latior peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire cogat |
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse usque in finem ita ut dictum est egerit.
Sed fortasse cum processerint doli,
cum malum quod cogitauerant peregerint,
se quieturos confidunt?
Audiant ergo Apostolum dicentem:
quantum ille perfectus est,
quod impossibile quidem erat,
sed sicut ille,
ut pro uiribus enitamur ei similes esse in omni bonitate et iustitia
et uirtute,
qui ad similitudinem et imaginem suam nos creauit.
Tunc autem plene perfecti et consummati erimus,
cum ablata omni mortalitatis molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti est
et imaginem suam nos creauit.
Tunc autem plene perfecti et consummati erimus,
cum ablata omni mortalitatis molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti est eum uidebimus.
quę sola uisio efficit nos beatos |
atque omni uirtute repletos |
et iam neque culpę neque tentationi obnoxios.
quibus miseriis interim carere non possumus.
spes glorię cęlestis merito uirtutum.
Memento pręterea ut in omnibus prudentiam obserues:
pręterita recordare,
pręsentia dispone,
futura cogita.
Tunc enim quos in aliquo crimine lapsos fuisse recoles,
eorum casus te in uia uitę cautiorem reddet.
Quos autem recte incedere conspicies,
eorum consyderatio magis et ad amplectendam accendet uirtutem.
Futurorum uero memoria et terrebit
Iccirco psalmista ait:
117
Iusti epulentur et exultent in conspectu Dei,
et delectentur in lętitia.
Illustrabuntur insuper ex diuina uisione,
et animę beatificatę decor redundabit in corpore immortali atque
incorruptibili.
dicente Saluatore:
capillorum aspectu mutato.
Inuidia
Albedo ista pallor inuidię est.
Inuidus de alieno bono dolens liuidam pręfert faciem.
dum-que male affecti animi stimulis agitur et inquietatur,
in carne uiua uitium esse dicitur.
Tunc autem et capillus mutatur,
cum relicto rationis consilio,
cuius in capite sedes est,
prauę cupidinis affectum sequimur.
Nihil autem nequius |
quam quos imitari debemus,
eis inuidere uelle.
accidia
Alterum leprę genus florere dicitur |
ac totum
Auaritia
Tertia leprę species |
hulcus est in carne natum et sanatum,
et in loco hulceris cicatrix alba siue subruffa |
et carne reliqua humilior pressior-que,
pili etiam in candorem uersi.
Hulcus in carne auaritiam esse existimo,
cuius uulnus tunc obductum uidetur,
cum auarus adeptus est quod concupierat.
Cęterum quia nec adepto satiatur,
nondum sanatum uulnus cicatrix inęqualis ac discolor ostendit.
Et quoniam ille nulla copia contentus in superfluis parandis
cumulandis-que laborat semper,
pilos habere dicitur qui sunt
et sanata,
sed et ipsa cicatricem habens albam siue ruffam
reliqua cute humiliorem,
pilorum colore mutato |
atque in cicatricis cute lepra excrescente.
Quid est lepra ista |
nisi libidinis igne succensa appetitio?
quę tunc quidem sanatur,
quando uel explet legitimo matrimonio auiditatem |
uel coercet excolendę castitatis gratia.
Sed si pristinę uoluptatis recordatio labefacere ac mutare coeperit
propositum |
nec iam meretricari erubuerimus,
cicatrix suscepit inęqualitatem
diuine unguentum,
sed capitis et barbę eorum quibus manna fastidio est |
et Aegyptię carnes uoluptati.
Capillus autem flauus,
qui meretricibus conuenit,
gulosorum impudentiam designat.
quorum temeritati nihil obstat,
quin semper obscoenum ac turpe aliquid dicant aut faciant.
Tunc uero extenuatur capillus,
cum bona animi per luxuriam consumuntur.
Locus autem leprę ubique humilior prędicatur,
quia in ea parte uirtus animę deprimitur,
in qua peccatur,
non in qua non peccatur.
potest enim fieri,
ut aliquis partim uirtutibus
Porro ex hac delictorum specie illud maximum esse creditur,
quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur.
Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt Iudei,
cum dixissent |
eum in Belzebub, non in Dei uirtute eiicere demonia.
Patet ergo peccatum in Spiritum Sanctum tunc perpetrari,
cum quis Dei opera aliis tribuit,
non errore deceptus,
sed inuidię stimulis actus,
ut Dei laudem sua procacitate obscuret.
diuinitus descripte.
Et quia quinarius etiam quaternarium continet,
per quem Euangelia signantur,
quicquid Legi deest,
de Euangelio adimpletur.
ut sensus non solum bonos habeamus,
uerum etiam perfectos.
Quod si Domino donante adepti fuerimus,
tunc sequetur,
quod ipse pollicitus est dicens:
subuertere iniustę actionis cupiditas ualebit.
Ab omni malarum passionum iniuria tuti erimus,
si quoties oppugnamur,
ad arma institutionis diuinę sanctorum-que exemplorum protinus recurremus.
Tunc nempe Iesu duce quinque illi reges, id est, quinque corporis
sensus,
qui nobis imperando regnabant,
ad speluncam conscientię nostre compulsos mori sibi cogemus,
ut iam uiuere Deo discant obedire-que spiritui,
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio
Tunc nempe Iesu duce quinque illi reges, id est, quinque corporis
sensus,
qui nobis imperando regnabant,
ad speluncam conscientię nostre compulsos mori sibi cogemus,
ut iam uiuere Deo discant obedire-que spiritui,
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso
nostre compulsos mori sibi cogemus,
ut iam uiuere Deo discant obedire-que spiritui,
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
crapulam illabi permittet.
uentri-que fauere incipiens,
temperantię renunciabit.
Tactus
Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus
patefaciens,
quicquid per alios sensus affectauit,
id per se tandem opere complere maturabit.
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere |
et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige |
mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem.
Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi,
tunc cum Propheta Deum deprecare:
Auerte oculos meos, ne uideant uanitatem.
quod si illa suum in te figat obtutum,
tu retrahe tuum et memento esse scriptum:
qui in confessione fidei aliorum sęuitiam non timebant,
in castitatis periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si libidini consensissent |
quam si Christum abnegassent.
(!)
Tunc autem in culmine uirtutum tua erit uirginitas,
cum etiam illa quę imperantur perfeceris.
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere
ut optauerat ita profecisse credimus,
de qua est scriptum:
et si nupserit uirgo non peccauit.
Quin immo ut ostendat etiam in coniugio esse aliquid boni:
Qui matrimonio inquit iungit uirginem suam bene facit.
Nihil enim ab ipso rerum autore Deo constitutum est,
quod non bonum sit,
licet aliud alio melius atque perfectius.
Tunc autem primum nuptię ab eo constitutę sunt,
cum masculum creasset et foeminam |
benedicens-que ipsis dixisset:
Crescite et multiplicamini et replete terram .
Qua quidem in re hoc quoque obseruandum,
quod non ad uoluptatem uocati sint,
sed ad liberorum procreationem,
ut
officium est,
alterum turpiter lasciuientium immunditia.
Ambo etiam obseruent continendi tempora,
dicente Salomone:
coitus desyderio uicti menstruorum tempore congrediantur,
ne plus molestię accipiant ex natorum foeditate |
quam ex concubitu uoluptatis.
Sed neque illo die coeant,
quo rem diuinam facturi sunt.
Tunc enim facilius quod poposcerint impetrabunt,
cum casti puri-que ad supplicandum Deo processerint.
Hoc sane pręcipit Apostolus dicens:
Hoc sane pręcipit Apostolus dicens:
castitatis uotum suscipit,
postremo ille qui gignendę prolis gratia
matrimonio seruit |
et pudiciciam atque charitatem genitali thoro debitam colit.
Hęc sunt tria illa hominum genera,
de quibus in Euangelio dicitur:
corpore morantes.
Nam si omnes in Christo unum corpus sumus,
debemus male affectis condolere |
ut membris corporis nostri,
et saluti eorum consulere non minus accurate quam nostrę consultum uellemus,
si idem mali pati contigisset.
Tunc enim siqua calamitate ipse oppressus fueris,
siqua uiolentia uexatus,
non te pudebit opem implorare,
quam alias pręstitisti.
Da modo operam,
ut cum beato Iob dicere possis:
sunt;
et eleuauerunt cor suum,
et obliti sunt mei.
et ego ero eis quasi leęna.
Semen quippe uerbi Dei in spinis cadit et suffocatur,
cum diuitum auribus exceptum curis huius seculi mentem occupantibus nequit fructum facere.
Tunc enim (ut Ecclesiastes ait)
Domine et diuide linguas eorum,
quoniam uidi iniquitatem et contradictionem in ciuitate die ac nocte |
et non defecit de plateis eius usura et dolus.
Pręcipitari eos in infernum petit,
non uoto odii,
sed pręscientia futuri.
Tunc enim et linguę eorum in diuersum diuidentur,
cum pręter spem opes illas,
in quibus confidebant,
repente derelinquere cogentur.
Iidem glorię auidi sardonychatas manus et sericas uestes uulgo ostentant,
ut honorentur.
quibus
est.
qui enim diuitias amat,
nec periurare timet |
nec alios fraude circumuenire dubitat |
nec eum omnino aperte mentiri pudet,
siquid ex eo se facturum lucri credit.
neque quisquam est,
qui in leuissimis etiam rebus tam facile iurat quam diues auarus.
tunc autem maxime,
cum e re sua fore sperat,
si uerbis fecerit fidem.
Timidi
Nullum postremo timidius est animal ad expectationem mortis.
Putat se statim decessurum,
si
promiseris de die in diem producendo.
Dum enim quod poscenti pollicitus es,
pręstare remoraris,
ille interim ab aliquo alio fortasse recepisset,
sed tibi credens tentare aliorum beniuolentiam superuacaneum sibi iudicauit.
quod si nihil tunc demum cum datum oportuit,
dederis,
non solum quod ipse spopondisti ei denegas,
sed etiam quod alius facile tribuisset aufers.
Dum enim ille expectat,
dum sperat,
dum iam dubitat atque de promissoris fide ambigit,
homine familiaritate spes fuerit |
tuis admonitionibus eum reuocandi |
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo
sibi-que restituendi,
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo domino munus ultro porrigente,
si non acceperis,
contemni se putabit |
et
coeperit amare.
Interim si grati esse uolumus,
nunquam patiamur excidi memoriam collatorum in nos beneficiorum.
Ingratus est qui non reddit.
audeo dicere non minus ingratus est qui non meminit.
quoniam ne tunc quidem gratus fuit,
cum acciperet.
Quod enim libenti animo accipimus,
id non facile obliuiscimur.
Illa uero facillime obliterari solent,
quę minimi ęstimantur.
summam ipsum redegisset paupertatem,
nisi uxor eius Abigail multis oblatis muneribus pro illo satisfecisset.
Scias igitur Deo atque hominibus pariter inuisum eum qui ingratus est.
tanto-que magis si pro bono malum reddit.
Tunc enim non solum ingratus est,
sed etiam iniurius.
LIBER SEXTUS. CHARITATIS.
Utrum Deo reddi
inquit corruperat uiam suam; pręter illas octo animas quę in arca seruatę sunt,
ne cum cęteris diluuio perirent.
(!)
Porro si quęris ,
quanta tunc fuerit culpa ingratorum,
multę bestię cathaclismo superfuerunt,
illorum nemo.
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
territi Moysen et Aaronem nimis procaciter incessebant,
perinde ac si ipsi eos qui perierant interfecissent.
Mox igitur ambobus his ad tabernaculum confugientibus incendium repente illatum uastare coepit proteruos.
Quatuordecim milia ex eis et septingentos concremauit.
Omnes tunc perissent,
ni Aaron iussu Moysi stans inter mortuos et uiuentes Deum orasset.
ad eius preces cessauit ignis.
(!)
Deus enim iniuriam illam illatam sibi deputat,
quę seruis suis indigne infertur.
Quando quidem sic ultus est eos,
Porro ut quod proposuimus prosequamur,
iidem Israhelitę cum appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
cum Zambri uirum et Zochi scortum,
dum simul coiissent,
Phinees Eleazari sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
liberati sunt.
Sub liberatoribus quidem satis probe se habebant,
illis uero uita defunctis ueluti laxato freno quocunque rationis expers appetitio uocasset,
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim
Sesac.
Hic captam Hierosolymam subdidit seruituti.
Templi thesauros regiam-que gazam omnem sustulit et asportauit.
Sub Ioram rege,
quia gentilium ritus secuti fuerant,
Palestinorum atque Arabum magna in parte pręda facti sunt.
Tunc enim et regis domus direpta |
et eius uxores liberi-que capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege Samarię Phacee ingenti bello uicti.
Ea enim pugna centum uiginti milia uirorum cęsa fuisse dicuntur,
ducenta milia in captiuitatem abducta |
cum preda omnis generis prope inęstimabili.
quanuis
Ioacha
Ioahazo quoque impio super impios regnante Nechao rex Aegypti eosdem tributa sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri .
Eliachim
Tunc Ioahazo sublato Heliachinum eius fratrem pręfecit regno.
Sed cum neque isto ad regni gubernacula sedente populus ab erroribus resipuisset,
Nabuchodonosoro Babyloniorum regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
pręfecit regno.
Sed cum neque isto ad regni gubernacula sedente populus ab erroribus resipuisset,
Nabuchodonosoro Babyloniorum regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
Ioachim
Et ne tunc quidem ab idolatrię cultura desistentes Ioachino Ioachimi filio regnante obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
Ioachim
Et ne tunc quidem ab idolatrię cultura desistentes Ioachino Ioachimi filio regnante obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari
una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi etiam qui tunc residui erant,
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel insitum infidis mentibus odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum
anilibus erunt.
est,
qui in se habent,
quod in alio laudant.
Illud nempe pictoris optimum est opus,
quod pictores commendant,
non quod uariis fucatum coloribus coriarii mirantur.
Tunc ergo uulgi de tua eruditione opinionibus fidem adhibe,
cum idem senserint et periti.
Qvi praetermittendi et qvi docendi et qvaliter corripiendi.
Caput XIII
dicatur |
quam necesse fuerit.
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
tunc dies salutis,
tunc messis tempora sunt,
in quibus plus frugis colligi solet.
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
tunc dies salutis,
tunc messis tempora sunt,
in quibus plus frugis colligi solet.
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
tunc dies salutis,
tunc messis tempora sunt,
in quibus plus frugis colligi solet.
congregat in messe (ut in Prouerbiis dicitur) filius sapiens est.
Siquando alias contigerit.
ut uel ad supplicandum uel ad poenitendum plebem exhortari opus erit |
uel ad sedandas ciuium inter se seditiones odia-que tollenda,
tunc quoque prędicationibus erit insistendum,
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
Quisquis in his
Et tu puer propheta Altissimi uocaberis;
pręibis enim ante faciem Domini parare uias eius,
ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum.
Propheta enim Altissimi Sacrarum interpres Scripturarum est.
qui tunc quidem ad cor audientium parat uiam Domino,
cum illi uerbis eius edocti a peccatis per poenitentiam purgantur |
et uirtuti studere incipiunt.
Eidem conuenient laudes illę,
quę apostolis a Domino datę sunt dicente:
nihil in natura humana excellentius.
uos ergo melius,
qui muros Hierusalem ędificatis,
qui ad cęlestem patriam exules reuocatis,
ut cum illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas
illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De praedicantivm beatitvdine.
Caput XVI
(inquit) iniquos uias tuas et impii ad te conuertentur.
Ille sanitas est,
quo docente a peccatorum morbo grex infirmus conualescit.
Ille uena uitę est,
per quem qui in peccato mortui erant,
ad uirtutem capessendam uiuificantur.
Tunc autem impius ad Deum conuertitur,
cum sermonibus prędicatoris instructus relicto errore ad uiam sese confert ueritatis.
Quid uerbis opus est?
experimenta docent,
quam sit expediens prędicationes audire.
ubi autem plurimę segetes,
ibi manifesta fortitudo bouis.
Nam quemadmodum de labore boum paleis ac feno impletur pręsepe,
ita per studium prędicationis auditorum corda imbuuntur pręceptis iustitię exemplis-que uirtutum |
et fructum faciunt operando quę didicerunt.
atque tunc bouis triturantis,
cuius os uinciri Lex prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc bouis triturantis,
cuius os uinciri Lex prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
auaritia modestiam.
tunc odia concipiuntur,
irę exardescunt |
rixę sęuiunt |
et quolibet
apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
auaritia modestiam.
tunc odia concipiuntur,
irę exardescunt |
rixę sęuiunt |
et quolibet flagitii genere libere peccatur,
cum non adest qui peccantes uerbo
seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
sed etiam immundum.
tunc enim luxurię frena laxantur,
gulę uentri-que indulgetur.
tunc impudicicia amittit uerecundiam,
iniustitia metum,
auaritia modestiam.
tunc odia concipiuntur,
irę exardescunt |
rixę sęuiunt |
et quolibet flagitii genere libere peccatur,
cum non adest qui peccantes uerbo correptionis castiget |
et sermonibus doctrinę salutaris incitet ad probitatem.
|
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus scriptum est:
expectat in ętate uirili,
denique ecclesię prępositi alicuius uerbis exoratus expectat usque in senectam,
ut ille tandem eiusdem prępositi uel increpatione impulsus |
uel pręceptis eruditus |
ab ignauia mollitie-que animi ad studium honesti laboris excitetur et exurgat.
Quod si ne tunc quidem desidiam infructuosam reliquerit,
quid aliud restat,
nisi ut dimittatur damnationis iustę securi succidendus?
Ne igitur sibi placeas ociose,
quod nihil boni agens adhuc non plecteris.
Dilatio poenę
remedium |
aridam-que ostentans manum ad Dominum suppliciter accede |
et ipse postquam te pigritię tuę poenitere conspexerit,
dicet tibi:
|
quam ut diuinitati unita unus Christus et Deus esset et homo,
sedens ad dexteram Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
et Deus esset et homo,
sedens ad dexteram Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus nunc dominus,
tunc infirmus nunc ponens inimicos scabellum pedum suorum in uirga uirtutis suę.
Tunc non erat ei species neque decor,
nunc dicitur:
Nam licet callida simulatione falli possint homines,
Deus tamen nunquam fallitur:
omnia nuda et aperta sunt oculis eius |
ipse cordis et renum scrutator unicuique reddet iuxta opera eius |
quę tunc quidem iudicanda exponentur,
cum nihil erit occultum quod non sciatur,
neque absconditum quod non reueletur.
subituri sunt.
et tunc demum fiet,
quod ad Deum psalmista ait:
alioquin erga Deum pietate notissimus |
eleuatum est cor eius,
postquam graui obsidione Assyriorum fuit liberatus |
additi-que sint uitę suę quindecim anni,
dato ne id futurum dubitaret signo per decem horarum spacium retro ducti solis.
Et tunc quidem iactabundus regis Babylonii legatis ostentauit omnem domus suę opulentiam.
propterea per prophetam audiuit diuitias illas ad Babylonem transferendas una cum liberis nepotibus-que suis.
Sed quoniam submisit se Domino,
dilata est calamitas ad regni successores.
Ipse uero mali
forti super Leuiathan serpentem ueterem,
et super Leuiathan serpentem tortuosum,
et occidet cętum qui in mari est .
Qui enim nunc uel circa aera istum nubilosum uel circa terram hanc mortalium sedem uersantur,
tunc omnes in barathro Tartari terribili atque horrendo concludentur.
At tu si nolis cum his habere sortem,
consortium quoque fuge superborum.
Rarum est enim ut quis illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
in hoc seculo magnis afficiuntur incommodis atque angustiis,
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
pręceptum patris perficerent uini potu abstinebant |
et meruerunt audire Domino dicente:
gratificari se censet,
agit inuitus.
Hic certe cum psalmista sancto concinere poterit:
Spernenda tamen sunt,
si impia fuerint,
sicut fuere pharaonis regis,
cum obstetricibus imponeret,
ut Hebrearum mulierum masculos foetus inter obstetricandum pręfocarent.
quibus (ut ait Scriptura) quoniam regi non paruerunt,
benefecit Dominus.
Cum enim illicita iubentur |
tunc Deo non hominibus erit obediendum.
Parentibus quoque non inhonesta imperantibus obsequium obedientiam-que denegare |
mortiferum habetur.
et conuersus ad Saluatorem clamaret:
Memento mei Domine cum ueneris in regnum tuum !
Ob quam tolerantię subiectionem meruit et ipse inuitari ad lucem |
Domino respondente:
Hodie mecum eris in paradiso .
Tunc omnis poena illa delinquentis uersa est in gloriam poenitentis,
cum se poena dignum diceret |
se-que illi cui peccauerat commendaret.
Dauid.
Porro quando inimici inuidia uitę tuę insidiatur,
propone
pereat.
Deinde per patientiam aduersitatum pro delictis facimus satis.
quoniam quę per uoluptatum blandimenta perpetrantur,
per contrarii doloris tolerationem purgari debent.
Et cum hoc contigerit,
tunc est nobis Dominus |
in Euangelio Geraseni non ante uenisse referuntur ad Iesum |
quam iacturam passi fuissent porcorum.
Nec filius luxuriosus prius ad patrem est reuersus |
quam dilapidatis bonis,
quę ab eo acceperat,
coepit esurire.
Tunc autem et uirtute magis proficimus,
cum contra casus aduersos luctamur.
Hic enim solus campus est constantię,
fortitudinis,
humilitatis exercendę.
In quibus dum laboramus,
cętera
appetitus impellit.
At uero in calamitatibus anxia solicitudine excussus animus,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a Christo auertas |
et ad deorum quos palam contemnimus,
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis
portare debeo?
Si paratus es impia suadentibus nunquam cędere |
et prius omnes omnium tormentorum cruciatus forti animo subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
disputando,
scribendo |
omnes quos erroribus implicitos cernebat,
ad uiam ueritatis reuocare.
ut-que illos quos ad Christum conuerterat,
in fide solidaret,
sęuissimi Neronis furorem contempsit.
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte
ad uiam ueritatis reuocare.
ut-que illos quos ad Christum conuerterat,
in fide solidaret,
sęuissimi Neronis furorem contempsit.
Suo igitur exemplo monstrauit |
tunc quidem mortem non esse timendam,
cum prospiciendum est saluti aliorum.
tunc uero fugiendam,
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter
Vide quam mitis,
quam misericors est Deus.
non continuo impatientiam nostram punit,
sed interdum uotis murmurantium facit satis,
ut beneficio prouocet ad poenitentiam.
At uero si benefacta non profecerint |
nec murmurationum cessauerit impia temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
est dicentis:
poenas exigere,
siue ut ipsi corrigantur |
siue ut alii reprimantur similis poenę metu,
quam damnatos iuste perpeti uiderint.
Equidem ita reor |
inter iram et iustitiam Dei nihil interesse,
nisi quod irę uocabulum tunc usurpet Scriptura,
cum peccata uindicantur,
iustitię autem nomen etiam ad remunerationem pertineat bonorum,
in qua nullus irę locus est,
sed benignitatis.
Audiamus ergo in psalmis monentem:
Irascimini et
ad lucem ueritatis reuocari cupimus et precamur.
Maledictio uero quę illis infertur,
qui maledicendi non sunt,
plerunque diaboli suggestione fit.
Balaam.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.