Your search found 49997 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 44906-44926:

de Illyrica Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco Pyrrho occasionem praebuit idem argumentum alio modo pertractandi. Aelii versus non sunt prorsus inelegantes, sed ut verum fatear omnis catalogus quamquam ad metros redigatur, praecipue si longus est, jure suo taedium ac satietatem lectoribus affert. Testis est ipsius Homeri navium enumeratio. En Aelii

fuit haec Pyrrhi Elegia per Thomam Natalis anno 1582. deinde Venetiis per Felicem Valgrisium anno 1596. ad calcem ejus Carminum. Est et tertia editio ista prior item Veneta sub signo Leonis anno 1592. ubi haec Pyrrhi Elegia non legitur. Omnes hae editiones modo rarissimae sunt; verum Cracoviensi tantum praefixa fuit sequens Elegia in obitum Mauri Vetrani, qui fuit Poetae amicissimus, et ipse insignis Poeta

tantum praefixa fuit sequens Elegia in obitum Mauri Vetrani, qui fuit Poetae amicissimus, et ipse insignis Poeta Illyricus, et mathematicus atque astronomus, prout illa tempora ferebant, non contemnendus. Sed est et alia causa, cur denuo hanc elegiam exhibeamus; argumentum enim non est quale ex ejus prima fronte videri possit, nam in ejus nobili ac vere poetico episodio de origine atque incrementis nostrae

Vetrani, qui fuit Poetae amicissimus, et ipse insignis Poeta Illyricus, et mathematicus atque astronomus, prout illa tempora ferebant, non contemnendus. Sed est et alia causa, cur denuo hanc elegiam exhibeamus; argumentum enim non est quale ex ejus prima fronte videri possit, nam in ejus nobili ac vere poetico episodio de origine atque incrementis nostrae urbis potissimum Poeta agit, quod et illius primo, et huic nostro proposito optime congruit.

ad Turcarum imperatorem, quique in eo itinere amico ac libenti animo commoratus apud nos est. Non possum hic non indulgere genio, permotus etiam argumenti similitudine, ac recordatione potissimum hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo

imperatorem, quique in eo itinere amico ac libenti animo commoratus apud nos est. Non possum hic non indulgere genio, permotus etiam argumenti similitudine, ac recordatione potissimum hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo dissita, quae

non indulgere genio, permotus etiam argumenti similitudine, ac recordatione potissimum hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo dissita, quae non in ejus laudes consentiat, quaeque illum non inter praeclara seculi ornamenta adnumeret? Italia, ac Patavium ejus patria praecipue hoc viro gloriantur, qui naturali philosophiae atque historiae, in qua eminet, elegantiam

similitudine, ac recordatione potissimum hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo dissita, quae non in ejus laudes consentiat, quaeque illum non inter praeclara seculi ornamenta adnumeret? Italia, ac Patavium ejus patria praecipue hoc viro gloriantur, qui naturali philosophiae atque historiae, in qua eminet, elegantiam atque vim singularem orationis adjunxit;

versus elegantissimos, et nuper Boscovichianum Elogium primum apud nos, deinde Neapoli impressum, quod incredibile est quanta suavitate atque doctrina sit refertum. Sed cur ego istis, ad ejus laudem, alia etiam aeque vera non adjiciam? Musicae artis ipse est peritissimus, modorumque ejus artifex doctissimus; nihilo tamen minus inter tot naturae, atque mentis bona, solus is esse videtur, qui proprii ingenii

modorumque ejus artifex doctissimus; nihilo tamen minus inter tot naturae, atque mentis bona, solus is esse videtur, qui proprii ingenii amplitudinem atque vim aut ignoret, aut certe non magni pendat. AD RHACUSAM
Terrarum decus o quotquot maris alluit unda

Quascunque longus subluit Adria,
Quo te merentem carmine prosequar
Non falsus, aut somno petita
Materia sine teste inani?

Amica quondam dulcis, ubi puer

Amica quondam dulcis, ubi puer
Primas querelas, et miseri exili
Lamenta, de tristi profudi
Pectore non inimicus hospes.

Hinc me locorum vis rapit aspera

quod mare tam procul
Ignotum acerbis Appulorum
Exiliis, Calabrumque cladi?

Non his beati quaeritur artibus
Quies Honesti, non bona strenuae
Virtutis: et frugi parata
Regna domi, populique pace.

Exiliis, Calabrumque cladi?

Non his beati quaeritur artibus
Quies Honesti, non bona strenuae
Virtutis: et frugi parata
Regna domi, populique pace.

Sed

Virtutis: et frugi parata
Regna domi, populique pace.

Sed haec silenti non patiens amor:
Tu vero captis artibus optima
Rem auge, decusque; et nationum,
Ut merita es, caput usque vive.

sum, plus ne in pretio habeam, an diligam, Patricius juvenis Junius de Resti: nullus enim eo ad historiam conscribendam aptior censeri debet, si praecipua historici dos est, ut ne quid falsum dicere audeat, neve quid verum non audeat. His accedit etiam, quod avus ejus vir egregius patriam historiam exorsus est, quodque illum qui avitas virtutes superavit, hanc saltem aequare par esset, atque in eodem curriculo versari. Sed ad Georgium Ferrich

quaeque illis in deliciis sunt. Fateor autem, quod pudet, me, qui haec praedico, aliorum potius, quam proprio judicio acquiescere debere; sero enim et summis labiis Illyricas literas attigi, alibi detentus, et in diversa, non ausim tamen potiora dicere, saepe distractus. Desiit enim jamdudum apud nos studium hujus linguae nobilissimae, antiquissimae, et cujus Gesnero teste, usus est integris sexaginta

antiquissimae, et cujus Gesnero teste, usus est integris sexaginta nationibus, quaeque ideo quartam Europae, atque aliquam Asiae partem pervasit. Dum enim extera nimis curiose sectamur, nostra prave despicimus. Non in eodem pretio illam habuit Carolus IV, qui in illo diplomate, quod autem vocant, Romani Imperii Electoribus praescribit, ut septennes filios praeter Italicam, Latinamque, Illyricam linguam doceant; non majores nostri,

prave despicimus. Non in eodem pretio illam habuit Carolus IV, qui in illo diplomate, quod autem vocant, Romani Imperii Electoribus praescribit, ut septennes filios praeter Italicam, Latinamque, Illyricam linguam doceant; non majores nostri, apud quos seculo XIV, XV, et XVI praeclarissime viguit; tanta est autem illorum temporum seges, ut quamplurima volumina confici possent, si modo omnia heroica, drammatica, didascalica, et erotica, quae a

literis atque scientiis in Petropolitana urbe cum gloria gentis magis usque gliscentibus, aliquis tandem huic rei operam navare velit, quod eruditum aeque ac philosophum virum desiderat. Hac non vulgari conditione apprime praeditus fuit doctis aeque ac bonis desiderandus Matthaeus Sovich Archidiaconus Arbensis, qui Slavam grammaticam Meletii Smotriski, quae ad desideratam aliquantisper accedit, in meliorem formam

morte demum fuisset praeventus. Hic plurima operis sui pretiosa monumenta reliquit, quae ut humanae res sunt haud miror latere, si adhuc forsitan existunt. Fuit nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich, qui non illotis, ut ajunt, manibus ad haec sacra tractanda accessisset, et cujus habetur insignis disquisitio in originem et historiam alphabeti Slavonici glagolitici vulgo Hieronymiani Venetiis apud Pasquali impressa anno 1766.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report