Your search found 49997 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 49763-49898:

tuae virtutis et laudis, qua inter Illyricas gentes effulsisti. Grati animi erga te officium iamdudum aliqua publica devotionis significatione testandi cupidus, benevole excipias, precor, hoc exiguum ingenii mei munus, quod tibi nunc offero. Quod si me quoque templum gloriae tuae ingredi non dedignaberis, praemium summa laude atque honore coniunctum me retulisse mihimet ipsi laetabor. RATIO OPERIS AB INTERPRETE REDDITA.

Gondula dedit suo operi Osmanidis titulum, quod in viginti libros digessit, sed die octava decembris 1638 morte obita, quum vix quinquaginta annos attigisset, reperti dumtaxat decem et octo fuere, deficientibus decimo quarto, et decimo quinto libris, idque evenit, aut quod ab auctore non fuerant, ut aliqui putant, confecti, sive quavis ignota caussâ illorum fieret iactura. Huic defectui mire suffecit Petrus Ignatius Sorgo ex paterna avia Nicoletta Gondula dicti Ioannis Francisci pronepos. Osmanides prout fuit post auctoris mortem reperta, atque uti illam dictus Sorgo absolvit,

omissis, et additis Zagabriae anno 1844 subsequuta est, Ludovici Gay typis edita. Animadvertendum est tamen, quod duorum librorum loco, quos supplevit Petrus Ignatius Sorgo, duo alii suffecti in illa secunda editione fuerunt a Ioanne Mazuranich dictae urbis cive, non sine laude exarati. Binae inde italicae versiones secundum textum Ragusinum prodierunt in lucem, quarum altera versu soluto omnimode libera, et pene ut periphrasis habenda anonymi auctoris, quae tamen communiter Nicolao Giaxich Iadertino tribuitur; altera, metro Areosti, auctore Marco Vidovich

quarum altera versu soluto omnimode libera, et pene ut periphrasis habenda anonymi auctoris, quae tamen communiter Nicolao Giaxich Iadertino tribuitur; altera, metro Areosti, auctore Marco Vidovich Sibenicensi, utraque Ragusae dicti Martecchini typis edita, prima anno 1827, secunda anno 1838. Non est meum, nec ad rem pertinet, de praefatis italicis versionibus iudicium ferre, quod iamdiu a dignis censoribus fuit prolatum. Cupiens tamen, quantum in me situm est, maiorem huius clari operis diffusionem, et cognitionem provehere, maxime inter doctos Europae coetus, a quibus latina lingua

ultimi huius patriciae domus agnati masculi, quae cum illo mense ianuarii 1800 fuit extincta, recenseor etiam ego inter dicti Ioannis Francisci Gondulae pronepotes; ideoque pergratum quoque mihi accidit tanto illustri proavo hoc devotionis, et obsequii vel tenue signum offerre. At fortasse non unus insurget sciscitans, an Osmanides praescriptis epici carminis regulis, et legibus satisfaciat, et dignum sit, ut huiusmodi poematibus adnumeretur. Haec disceptatio a clarissimis scriptoribus non semel fuit agitata, et licet super illa exstent variae sententiae

proavo hoc devotionis, et obsequii vel tenue signum offerre. At fortasse non unus insurget sciscitans, an Osmanides praescriptis epici carminis regulis, et legibus satisfaciat, et dignum sit, ut huiusmodi poematibus adnumeretur. Haec disceptatio a clarissimis scriptoribus non semel fuit agitata, et licet super illa exstent variae sententiae prolatae, in eo tamen omnes consensere, ut non animadversis ex una parte saeculi sui vitiis, quibus vel maximi viri urgentur, quum scilicet methaphorae, hyperboles, et antitheses tantum modo increbuerant, et nonnullis

sciscitans, an Osmanides praescriptis epici carminis regulis, et legibus satisfaciat, et dignum sit, ut huiusmodi poematibus adnumeretur. Haec disceptatio a clarissimis scriptoribus non semel fuit agitata, et licet super illa exstent variae sententiae prolatae, in eo tamen omnes consensere, ut non animadversis ex una parte saeculi sui vitiis, quibus vel maximi viri urgentur, quum scilicet methaphorae, hyperboles, et antitheses tantum modo increbuerant, et nonnullis locis ex altera minori severitate ad trutinam vocatis, quae ob immaturum auctoris mortem non potuerant

ut non animadversis ex una parte saeculi sui vitiis, quibus vel maximi viri urgentur, quum scilicet methaphorae, hyperboles, et antitheses tantum modo increbuerant, et nonnullis locis ex altera minori severitate ad trutinam vocatis, quae ob immaturum auctoris mortem non potuerant perpoliri, et diligentiori limâ ad unguem pene redigi, totum Osmanidis carmen singulares dotes, et venustates complectatur. Et revera illud nitido sententiarum lumine, et speciosa imaginum varietate, quae velut graphice pictis tabulis ante oculos exhibentur, lectoris animum delectat,

apparire mancante. Conscio per altro, che la di lei lettura mi scuote, e piace, quanto piacer sogliono i buoni poemi, domando a me stesso, come ciò accader possa a danno delle vere regole inventate d’altronde per dilettare, ed istruire. Dopo un' accurata analisi del poema parmi poter forse non malamente concludere, che le sette stanze per esempio, che danno incominciamento al poema, non sono secondo i precetti dell’ arte epica, perchè apparentemente non contengono che moralità fuori di luogo, enunciate con sentimenti troppo ampollosi; con tutto ciò dopo aver letto tutto il poema

sogliono i buoni poemi, domando a me stesso, come ciò accader possa a danno delle vere regole inventate d’altronde per dilettare, ed istruire. Dopo un' accurata analisi del poema parmi poter forse non malamente concludere, che le sette stanze per esempio, che danno incominciamento al poema, non sono secondo i precetti dell’ arte epica, perchè apparentemente non contengono che moralità fuori di luogo, enunciate con sentimenti troppo ampollosi; con tutto ciò dopo aver letto tutto il poema esse mi sembrano l' annunzio il più immaginoso ed il più piacevole di tutta l'anima, dirò

a danno delle vere regole inventate d’altronde per dilettare, ed istruire. Dopo un' accurata analisi del poema parmi poter forse non malamente concludere, che le sette stanze per esempio, che danno incominciamento al poema, non sono secondo i precetti dell’ arte epica, perchè apparentemente non contengono che moralità fuori di luogo, enunciate con sentimenti troppo ampollosi; con tutto ciò dopo aver letto tutto il poema esse mi sembrano l' annunzio il più immaginoso ed il più piacevole di tutta l'anima, dirò così, del poema ridotto alla grande moralità principale, a cui tendeva

e variata da più accidenti e da più interlocutori, ebbe un fine infelice costretta, suo malgrado, ad ammirare il trionfo della virtù. Nello sviluppo poi di questi accidenti, e nella opera di questi interlocutori sparsi per i diversi canti ritrovasi una condotta, starei per dire, lirica, e se non temessi qualche rimbrotto dei partigiani del classicismo, vi aggiungerei, che due secoli fa il gran genio del Gondola, intollerante di tutto il rigore del freno poetico, a somiglianza di Lord Byron, ma con assai più di moderazione e di sobrietà, e forse con miglior successo, tentò talvolta

Osmanide una grande ode lirica, nella quale i voli dell’ immaginazione del poeta, in apparenza disparati e di remoto interesse, coincidono, mediante un’ arte finissima e nascosta, a magnificare, e completare il soggetto di tutta la grande ode, o poema. Dicasi pure dopo di ciò, che l'Osmanide non regge a tutte le regole dell' epica di Aristotile e di Orazio, come non vi reggono i gran poemi degli Ariosti, nè dei Milton, nè dei Klopstock, nè di più altri; ma non si nieghi che l'Osmanide non sia una poesia bellissima, che diletta, ed istruisce per quel ricco fondo

del poeta, in apparenza disparati e di remoto interesse, coincidono, mediante un’ arte finissima e nascosta, a magnificare, e completare il soggetto di tutta la grande ode, o poema. Dicasi pure dopo di ciò, che l'Osmanide non regge a tutte le regole dell' epica di Aristotile e di Orazio, come non vi reggono i gran poemi degli Ariosti, nè dei Milton, nè dei Klopstock, nè di più altri; ma non si nieghi che l'Osmanide non sia una poesia bellissima, che diletta, ed istruisce per quel ricco fondo massimamente di rette massime morali e politiche, per cui già prima degli

e nascosta, a magnificare, e completare il soggetto di tutta la grande ode, o poema. Dicasi pure dopo di ciò, che l'Osmanide non regge a tutte le regole dell' epica di Aristotile e di Orazio, come non vi reggono i gran poemi degli Ariosti, nè dei Milton, nè dei Klopstock, nè di più altri; ma non si nieghi che l'Osmanide non sia una poesia bellissima, che diletta, ed istruisce per quel ricco fondo massimamente di rette massime morali e politiche, per cui già prima degli autori delle Lusiadi, dei Paradisi perduti, delle Enriadi, delle Messiadi, il Gondola era innalzato dai

soggetto di tutta la grande ode, o poema. Dicasi pure dopo di ciò, che l'Osmanide non regge a tutte le regole dell' epica di Aristotile e di Orazio, come non vi reggono i gran poemi degli Ariosti, nè dei Milton, nè dei Klopstock, nè di più altri; ma non si nieghi che l'Osmanide non sia una poesia bellissima, che diletta, ed istruisce per quel ricco fondo massimamente di rette massime morali e politiche, per cui già prima degli autori delle Lusiadi, dei Paradisi perduti, delle Enriadi, delle Messiadi, il Gondola era innalzato dai dotti dell’ llliria al rango de’ primi

aliunde observare, quod operis argumentum in suis praecipuis adiunctis verae historiae narrationibus cohaeret, idque licet plures historicos comparando sit cuique facile habere persuasum, monebo dumtaxat Dionysii Petavii Rationarium temporum Venetiis anno 1722 apud Laurentium Basilium editum, nec non Imperii, et Sacerdotii annales pro saeculo decimo septimo consulere, quod Marcus Battaglini Venetiis anno 1701 typis Andreae Peletti vulgavit.

Nemo alius, quatenus mihi constat, tentavit usque adhuc Osmanidem in latinum

misit, quaeque inscripta legitur in praefatione Osmanidis italicae dicti Marci Vidovich versionis. Ast ubi nec laudati summi viri, nec alii mei concives, aut exteri hoc opus exegerunt, dignetur literarum respublica benigne illud excipere, quod meae tenuitatis penitissime conscius audeo illi non sine maxima trepidatione proferre, et quod fortasse volventibus annis ab aliis meliore successu poterit esse perfectum. Post diuturna augustissimi Caesaris stipendia rude clementer donatus in patriam secessi, ibique senili aetate otium nactus gaudeo ipsi meorum laborum fructum tamquam publicum

publicum meae dilectionis et existimationis monumentum posse nuncupare. Ducem, et magistrum habui summum Maronem, quem a prima iuventute mihi semper ut exemplar proposui, meque fortunatum arbitratus sum illius textui consonos numeros suis locis referre, ubi Gondula illos pene ad verbum imitari non dubitavit. Et quisnam ausus esset textum, quod attingi nequit, et tam simplicitate, quam magnificentia utique emicat ex minima parte immutare? Sit hoc mei grati animi, et obsequii erga immortalem poetam luculentum testimonium. NOTA

1  Quidnam te, demens humana superbia, iactas?
2  Quo mage celsa petis, ruis ocyus impete ad ima.
3  Sub sole aeternum, vel non mutabile nil est.
4  Ante alios feriunt excelsos fulmina montes.
5  Ni Deus adfuerit, vis quaeque et firma labascit, 5

111  Foeminêa apparent, homines licet, indole et ore.
112  Nunc auro insignes, pretiosa et veste decori
113  Ad praedam alliciunt hostes, non proelia poscunt,
114  Corripiuntque viam terrâ si forte, marique,
115  Commoda quaerentes praemittunt ordine longo 115

135  Namque erat in votis ulcisci dedecus ingens, 135
136  Clamans, heu miseri! quid vos formidine terret?
137  Nonne homines illi? vobis non pectore corda?
138  Quo vetus Othmanidûm vis, atque audacia cessit?
139  Pugnando melius foret ense occumbere stricto,

159  In castra hinc veniunt timidi de rure bubulci,
160  Quî potis his ducibus validos irrumpere in hostes? 160
161  Non ita, belligerae gentes, satis ante, superque,
162  Erratum, aggrediar nova nunc, atque inclyta coepta.
163  Hoc vestrum, atque orbis fatum dependet ab ense.

180  Ianicerûm augeri multum hac iubet agmina gente, 180
181  Spahiadum et turmas duplici ratione, severo,
182  Ut fraeno domitae vitae non parcere curent,
183  Atque alacres properent, Caesar quocumque vocaret.
184  Dein iurans statuit sibi plus in honore futurum

186  Imperii primas velle his et tradere curas,
187  Quos laudem in pugna tantum meruisse videret.
188  Non aes, luxuries, mollis vel foemina, solum
189  Nuda viam ad primos virtus at sternet honores,
190  Talibus omnipotens factis evadere sperat, 190

13  Ah, puer, Eoas iter, ah! ne corripe in oras,
14  Consilium a fidis repetas quoad usque ministris.
15  Perspectum est illis, tibi quod non adnuit aetas, 45
16  Adsueta haud circum vigilantia lumina ferre.
17  Inconstans statuis, quod non bene prospicis ante,

15  Perspectum est illis, tibi quod non adnuit aetas, 45
16  Adsueta haud circum vigilantia lumina ferre.
17  Inconstans statuis, quod non bene prospicis ante,
18  Te nondum edocuit rerum experientia longa.
19  Succedet viridi sensim maturius aevum;

51  Illius ad nutum data copia cuique sedendi.
52  Mentem Vezirus tunc sic evolvere coepit.
53  Caesar ubi regnas, non audet promere verba
54  Mancipium, ast animat, quo me tua gratia vexit,
55  Munus, meque tuae laudis sincera cupido. 55

Mustaphae natum quae, et sese extollere gestit.
65  Utque hoc obtineat, solio consistat et illa, 65
66  Quod Deus avertat, sceleri non parceret ulli,
67  Posthabitâ atque tuos fratres pietate necaret,
68  Ne misera in tenebris iterum tabesceret atris.

Nulla etenim sobolem, te decedente, relinquis.
130  Ignosce, o Princeps, audax si forte loquutus. 130
131  Prodere qui refugit, verum non celat, at illud
132  Pandens nil metuit vitae discrimen adire.
133  Propositum ipse tuum, Veziri dictaque laudo,

194  Illum nec metuas infidâ mente futurum,
195  Dum tam sublimi se ornatum spectet honore. 195
196  Scilicet Othmanidum qui non est stipite natus,
197  Fulmineum invidi non stringet Caesaris ensem,
198  Diliget at contra natos, quos, Caesar, habebis,

195  Dum tam sublimi se ornatum spectet honore. 195
196  Scilicet Othmanidum qui non est stipite natus,
197  Fulmineum invidi non stringet Caesaris ensem,
198  Diliget at contra natos, quos, Caesar, habebis,
199  Gestiet et proprios posse adpellare nepotes.

robore vincet,
225   Rodvilskumque ducem praeclarâ laude superbum? 225
226  Quaenam celsa cadent non moenia, strenuus illa
227  Si fors invadat Sborovkus milite forti?
228  Quaenam Zamoskus non propugnacula vertet?

Quaenam celsa cadent non moenia, strenuus illa
227  Si fors invadat Sborovkus milite forti?
228  Quaenam Zamoskus non propugnacula vertet?
229  Quis dux imperium, poterunt quaenam arma tueri
230   Krunoslava ferox

50  Nec te praeteream Butor Sigmunde, cruento 50
51  Qui saepe Odrysias fudisti marte phalanges.
52  Aut vos non memorem celebrandos semper in aevum
53  Sarmatiae reges, clarant quos grandia coepta.
54  Te Sigismunde canunt hoc ternum nomine,

77  Adsis mî, facilisque iuves tua gesta canentem;
78  Orpheus nam si iterum vitales carperet auras,
79  Famâ digna tuâ non fingere carmina sciret.
80  O regum puro veniens de sanguine Princeps 80
81  Te manet imperium arctoâ in regione vetustum,

144  Aevo depereunt reges, et nomina regum,
145  Grandia facta manent totum celebrata per orbem. 145
146  At dux non sistit, rectâ et festinat ad Istrum;
147  Hunc traiecturus, stabat qua Chilia quondam.
148  Urbs erat antiquo iam tempore Chilia clara,

51  Ah sua virtutis si quisque exempla sequutus
52  Fortiter in bello pugnasset, sparsa Polona,
53  Non hîc Othmanidum, vidisses ossa iacere.
54  Agmina Spahiadum mage dissita rura tenebant,
55  Quod dextrâ attingunt, ferri prosternitur ictu. 55

192  Custodem nemorum referebat virgo Dianam,
193  Per iuga venatu ducit quae tempora vitae.
194  Mentem animi excelsam non tangit blanda voluptas, 195
195  Acres flectit equos, cursu praevertitur auras,
196  Belligeras inter gentes interrita crevit,

212  Virginis ob speciem iuvenili hinc flagrat amore,
213  Quâque oculos iacit illa, rapit mortalia corda.
214  Ipsi sensa animi non audet pandere Caesar, 215
215  Conditus atque ignis tenerum magis urit amantem,
216  At fando metuit, ne virgo exardeat irâ,

219  Occulit at flammam, saevum patiturque dolorem. 220
220  Concidit hinc animo suspense, an Caesar amatam
221  Non velut uxorem, captivam ducat at ipsam.
222  Quin praesaga mali curâ torquetur acerbâ,
223  Reiicit et puro conceptam pectore flammam.

233  Belligeros, habitu quisquis spectandus, equisque.
234  Nam vis argenti circum fulgebat, et auri, 235
235  Hosti pro victis pretium, non arma datura.
236  Hae sunt reliquiae Mamelucà a stirpe profectae;
237  Deiectis animis manet auri sacra

242  Sensere exitium Russena, atque arra Polona,
243  Angusta et fuerant diris vastantibus, heros
244  Fortior adveniens donec non vicerit illos. 245
245  Hic fuerat Princeps, cui Kaniovia paret.
246  Hostes cum spoliis deprensos ille coegit

49  Dextra hastam gestat, tegit aurea at aegide laevam.
50  Thoraca induitur niveum, galea ora recondit, 50
51  Belligero adsimilis, non vir, sed foemina miles,
52   Krunoslava ducis Korevski strenua coniux.
53  Ex quo eius cecidit

Krunoslava sequi voluit, mora nulla, maritum, 85
86  Clamare haud cessans: solus quo pergere tendis?
87  Sunt quoque corda mihi, quae mors non terret acerba,
88  Otia quin temnens belli in discrimine famam
89  Aucupor usque tibi laudis comes, atque pericli.

122  Frustra obnitentem bis centum brachia retro
123  Invadunt, stringuntque manus post terga catenis.
124  Captivus sic ille fuit, non robore victus,
125  Sorte sed adversâ, sociorum et fraude scelestâ. 125
126  Casum fama tulit volitans ad coniugis aures,

251  Ast ubi legatum propius cognovit, habenas
252  Mox adduxit equi, nodosam et sustulit hastam,
253  Non belli, at pacis signis gens panditur istis,
254  Scilicet oblongâ quae veste adparet amicta,
255  Et niveis praefixa tenet quae hastilia vittis. 255

280  Vivat adhuc, ubinamque meus Korevskius heros? 280
281  Reddit cui Princeps: bellatrix inclyta quanam,
282  Orbis parte tuae non cognita gloria laudis?
283  Namque tuum lustrat terras qua lumine Titan,
284  Nomen pervolitat, tua grandia bellica gesta,

84  Congeriem lapidum tegit at nunc cespes, et herba.
85  Hinc Gnidus, atque Paphos se attollunt: edita templa 85
86  Sacra olim Idaliae Divae non amplius extant,
87  At steriles glebae lapidosos inter acervos,
88  Impigrae ubi gentes stabant, nunc claudit ovili

117  Cecropia urbs praestans, et nobilis aere Corinthus.
118  Hîc menti occurrunt sapientum nomina septem,
119  Queis non terra pares doctrinâ proferet umquam.
120  Urbs harum at quaevis tot claros robore, et armis 120
121  Heroas peperit victuros tempus in omne.

123  Urbibus eversis laus, et sapientia cessit.
124  Tempus cuncta vorans, fortuna volubilis usque,
125  Quaenam vi vestrâ res non mutantur in horas? 125
126  Es tu ne illa parens iamdudum Daunia tellus,
127  Ubere doctrinae que foetu mira

126  Es tu ne illa parens iamdudum Daunia tellus,
127  Ubere doctrinae que foetu mira tulisti?
128  Fors tua non soboles, magno quae laudis honore
129  Condidit et leges, vitae praeceptaque liquit?
130  Nonne tui heroes nati, qui milite pauco 130

144  Latis hîc tellus se ostentat Achaica campis,
145  Atque ducis laevâ bimaris patet ora Chorinthi. 145
146  Litore non longe surgit Nicopolis isto,
147  Bis visae occiduis ubi gentes congredi eoae.
148  Hîc classes inter commissa est Actia pugna,

151  Versâ nave fugit retrorsum ductor eous, .
152   Quum pugnâ ardenti tumidum mage ferveret aequor.
153  Non fugis, ANTONI, ast insectaris amantem,
154  Quam moerens refugam longe discedere cernis,
155  Te aeratae innumerae Romae haud

2  Ingens thesaurus complectens dulcia quaeque,
3   Aetereae radius lucis, flos et Paradisi,
4  Divinum illud opus, quo non perfectius ullum,
5  Aulae quo Superum terris effulget imago, 5
6  Nam sol caesariem, lucentia sidera ocellos,

8  Delicii cumulus, cordis ineunda voluptas,
9  Splendida meta oculis, fragrans mel dulcius, ore
10  Quod qui avido libat, non sentit amara venena, 10
11  Blanda animi requies, ubicumque et sola cupido.
12  At si haec forma potens stirpi sit iuncta vetustae,

135   Queis fas est aevi viridantem carpere florem, 135
136  Obtinet alter ubi, quod mutua poscit, et optat
137  Lumina quodque ferit, non longe a pectore distat!
138  Par desiderium geminos quum iungit amantes,
139  Alter in alterius ducit sua tempora vitâ.

ludos, et carmina rupit.
167   Suncianizza illi visenda est dia puella,
168  Undique quaesitam quam non invenit in orbe;
169  Cum patre accipiens sed rus petiisse propinquum,
170  Huc volat, et socias inter nanciscitur illam, 170

240  Congeminatque ictus transversi turbinis instar, 240
241  Disrumpit, sternit, coedit, terit omnia circum.
242  Non secus ac centum gladios, et brachia haberet.
243  Sic Leko, Krakoque uno caput amputat ictu,
244  Et

281  Cedit retro urgens, clamat sed voce tonanti,
282  Princeps, fas nulli fugientem caedere telo.
283  At via non superest amnem clausae inter, et hostem.
284  Ecquid aget, quorsumque pedum vestigia flectet?
285  Se dedat, clamat Princeps, iam victa puella, 285

300  Tela, arcus, pharetras, et caetera reddit habenda; 300
301  Scito, aiens, dextrâ ferrum, quod fulgere cernis,
302  Non captum, at captas servatum educo puellas.
303  Othmanidum hinc quamvis terror sumus, atque ruina,
304  Dicor foeminei generis tutela venusti.

116  Nunc te conspicuum victorem, maxime Princeps,
117  Te quocumque sequi iubeas, sumus ecce parati,
118  Non vis, neve metus servos in praelia ducit,
119  Lectus sponte tuus miles tua iussa facessit.
120  Longius haud sistas, clamant cuncta agmina, ad Istrum,

111  Alipedes flectunt, nervis, instructaque telis.
112  Horrent tergoribus fulvis induta luporum,
113  Ut non belligeros credas, sed monstra ferarum.
114  Specta nunc aciem, quam lata Vohlinia mittit,
115  Enses fulmineos, hastas, arcusque gerentem. 115

189  Postrema hinc veniunt Alemana, et Gallica signa.
190  Undique sed retro Cosaccûm cogitur agmen, 190
191  Cui non ulla potis vis est obsistere contra.
192  Ter quinque hi numero censentur millia, cuncti
193  Delecti heroes, metuenda et fulmina belli.

291  Insita bella sequi generoso in corde cupido
292  Acrior exardet, si quem fortuna secundet
293  Attamen ista gradu longûm non sistit eodem,
294  Mane apparet ubi, noctu non permanet ipsa:
295  Sors quae praeterito vobis arriserat anno, 295

292  Acrior exardet, si quem fortuna secundet
293  Attamen ista gradu longûm non sistit eodem,
294  Mane apparet ubi, noctu non permanet ipsa:
295  Sors quae praeterito vobis arriserat anno, 295
296  Posthac vos linquens Osmano blanda favebit.

345  Sic dira incipies leviter certamina martis, 345
346  Qualis at eventus belli, quis terminus esset,
347  Hoc non perspicies regnandi expertus in arte,
348  Versari atque tuum sceptrum in discrimine nosces,
349   Osmanum quoties tentes

40  Alternis studiis sic se iunxere puellae, 40
41  Nulla utrique extet iam res secreta vicissim,
42  Non secus ac essent ex ipsâ matre sorores.
43  His datus est custos rugosâ fronte, nigerque
44  Deformisque spado, Bekir cognomine

46  Nigrat iam niveos crines, et laevigat ora,
47  Gemmis, ac baccis onerat candentibus aures;
48  Nigros non unus digitos tegit annulus auri,
49   Nervea gemmato circumdat colla monili,
50  Quod solido confectum auro micat igne

59  Innuit, atque suo patruo ipsam saepe tulisse
60  Munera Caesarei legati nomine subdit. 60
61  Queis vix auditis non caetera quaerere curat,
62  Rursum illam puerum adfari movet una cupido,
63  Mente animi volvit, quânam ratione, modoque

67  Auri tela dedit nato, cornu, atque pharetram;
68  Quandoquidem terris nusquam locus abditus extat,
69  Quo Paphio ex arcu penetrent non aurea tela.
70  Adde quod auratas Gnidius puer induit alas, 70
71  Auratamque facem quassans incendia torquet:

136  Adversae herois cessit fortuna secunda,
137  Namque fuit captus, famam et iactura peremit;
138  Proditus a sociis, campo non victus ab hoste,
139  Exin dux clarus, qui grandia coepta peregit,
140  Compedibus vinctus tenebroso in carcere languet. 140

180  Infide o coniux, audivi tristia quaenam? 180
181  Si tibi nulla fides, cuinam iam credere fas est?
182  Ecquis non stupeat malefidi labe notari
183  Tam genere heroem, quam clarum laudis honore?
184  Quanam parte fides sinceri pectoris extat?

190  Pulchrum os haud turpes, nec perdas nomen honestum. 190
191  Ad me verte oculos, quaenam me foemina vincet?
192  Cui mea non species, tua cui non cognita virtus?
193  Est promissa fides tua non mihi foedere certo?
194  Flavo an crine nitet, vultu an formosior illa?

190  Pulchrum os haud turpes, nec perdas nomen honestum. 190
191  Ad me verte oculos, quaenam me foemina vincet?
192  Cui mea non species, tua cui non cognita virtus?
193  Est promissa fides tua non mihi foedere certo?
194  Flavo an crine nitet, vultu an formosior illa?

191  Ad me verte oculos, quaenam me foemina vincet?
192  Cui mea non species, tua cui non cognita virtus?
193  Est promissa fides tua non mihi foedere certo?
194  Flavo an crine nitet, vultu an formosior illa?
195  Mentem animi heu misero magicum tibi carmen ademit, 195

207  Ulnis amplexae transfigam pectus amatae.
208  Corde o vir ficto, periuri et criminis auctor,
209  Non hoc tu barathrum, sed tartara nigra mereris,
210  Ignea tela ruant caelo, tonitrusque tremiscant, 210
211  Sterne hos Omnipotens sceleratos, destrue

Inferna gravi torpent cur regna veterno? 65
66   OSMANUS cecidit victus, si marte Polono,
67  Nostrum equidem damnum, sua non iactura putanda,
68  Nostra etiam clades, et nostrum dedecus horrens.
69  At nemo haec memorans irâ aestuat, atque rubore?

71  Aequora queis. late camporum mersa fuere.
72  Partibus e mundi variis exercitus ingens
73  Illuc convenit, non sola ut regna Polona,
74  Christiadûm sed cuncta forent dein regna subacta.
75  Illius at ducibus belli discrimine claris, 75

86  Nox caeca effulsit, caelum colluxit et igne.
87  Infernum at frustra quaecumque potentia tentet
88  Vertere, naturâ cedit, non subditur umquam.
89  Arctica iam tellus nostrâ a ditione recessit,
90  Olim ubi iura dabam, regum sortesque potentum 90

166  Byzantum obscurat densa et caligo, catervae
167  Vix ubi consistunt templis, et turribus atrae.
168  Non secus ac messis si quando tempore opimae
169  Agmine corvino circum sata laeta tegantur,
170  Ocyus adparent nigro suffusa colore. 170

talia fatur. 40
41  Effundis lacrymas curnam formosa puella?
42  Fidens cor resera, Caesar non audiet, ultro
43  Quae tu verba feres, Osmanum respice coram.
44  Ad caelum tollit singultans lumina virgo,

74  Aeternâm stabit generosi gloria facti,
75  Totum diffundet volitans quod fama per orbem. 75
76  Si te non miseret, traho quae suspiria corde,
77  Et me Caesareâ versari cogis in aulâ,
78  Ipse meâ dextrâ,

94  Pone metum, virgo, vincor pietate rogantis.
95  Indole me haud saeva finxit natura tyrannum, 95
96  Non vi opto Caesar dominari, at pectora amore.
97  Me, Deus avertat genitoris fata suprema
98  Velle tui properare, fleas hinc orphana

174  Hinc iterum spectat, num sit, quem deperit ardens,
175  Gestit, et hinc vanâ formidat imagine ludi. 175
176  At quae non fallunt venturae praescia sortis
177  Pectora Korevskum portendunt motibus illi,
178  Imâ et voce aiunt, porro

culpae alterius poenas expendere cogor,
225  Quum nullam invenio, nisi quod tibi pectora vovi. 225
226  Miror, sub pedibus tibi quod non terra dehiscat,
227  Nec sis lethali discerptus dente ferarum,
228  Vel stratus iaceas inopino fulminis ictu;

aiens, audisti, protulit ore
61  Quae nunc legatus, quae postulat aula Polona.
62  Augeri imperii cupidi nomenque decusque
63  Promite, non ficto tegitis quos pectore sensus,
64  An iuvet, an deceat nunc hostem solvere talem?
65  Tunc qui consilio reliquos supereminet omnes 65

74  Quae vi, quae numero mundi regna omnia vincunt.
75   KOREVSKI hinc statues quidquid de sorte futurâ, 75
76  Cogetur quisquis te non errasse fateri.
77  At magis effulget generosum pectus honestum,
78  Tactum si miseri casu mox sospitet illum.

communi iacturâ bella gerenda.
83  Agmina partiri cogeris, nempe Polonis
84  Obniti, eois marte et decernere in oris,
85  At non sufficient acies, si dividis illas. 85
86  Fortior est unita ut vis, disiuncta labascit.
87  Mitte hinc propositum nova dissita bella ciere,

evolvere sensus
155  Sic illi placido, comi et sermone reponit. 155
156  Angulus anne aliquis mundi, cui cognita virtus
157  Sit tua non plene, bello tentata Polono?
158  Ac veluti centum tua dextera stringeret enses,
159  Quaeque secans, caedens stravisti obstantia claustra.

foret, tua certa voluntas. 180
181  Hac domus Othmanidum firmetur sorte secundâ,
182  Progenie heroum dum sic magis aucta vigebit.
183  Non gigni trepidum leporem scis namque leone,
184  Imbellem aut aquilâ natur obstante columbam.
185  At forti fortis soboles enascitur alma, 185

1  Vita timendorum laeta haud, iucundaque Regum,
2  Retur uti vulgus, multis nam exercita curis,
3  Et plene tranquilla manet non tempore longo,
4  Insomnes taciti coguntur ducere noctes,
5  Dum somno indulget desesque, ignavaque turba. 5

17  Plebs nugans, strepitans pro veris falsa tuetur,
18  Inconstans, segnis, motusque ciere parata,
19  Quae vult, mox non vult, quae discupit, odit et idem,
20  Nunc poscit pacem, nunc quaerit tristia bella, 20
21  Usque vices optat mutatas, tollit ad astra

91  Civili in bello scelerato crimine sontes.
92  Nec nostra esse quidem tam grandia damna videntur,
93  Ut quod iuratum per nos, non grandius extet.
94  Propositum idque meum, nostra hoc obstringit et arma,
95   Osmano ut quovis maneamus tempore fidi;

98  Forsan servus ego, vitam cui rite dicavi,
99  Nunc illum in medio motu, et discrimine linquam?
100  Legis latorem lex non supereminet ulla, 100
101  Ut vult, atque iubet, cunctos parere necesse.
102  Si te ditavit, laudato numera dextrae,

136  Othmanidum accingens ensem toto imperat orbe,
137  Eoum imperium longo tenet ordine avorum,
138  Et regit ut Caesar, non saevo corde tyrannus:
139  Si libertatem nostram violasset avitam,
140  Illi adversarer vestris comes additus armis, 140

146  Caedentem, aut caesum manet hunc par gloria facti.
147  Si iuga nos cohibent, nostri quae habuere parentes,
148  Non est libertas quaerenda incognita nobis.
149  Caesaris arbitrio qui obsistit, Caesaris illum
150  Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150

169   Osmanum contra, legit quos ille ministros
170  Consilii auctores, tantum nos odimus istos. 170
171  Te duce non equidem, qui nos moderetur, egemus.
172  Quo vis carpe fugam, nos nostra tuebimur ipsi,
173  Nec longûm effugies, quia te nostra

26  Maxime Rex regum, gladio metuende potenti
27  Solis ab occasu radiantis solis ad ortum,
28  Rex, cuius famae non sat protenditur orbis,
29  Quem cuncti et reges summo venerantur honore,
30  Si contra eoum volucrum regina draconem 30

48  Othmanidum adsueti, dabitur si copia cuique,
49  Quae vult, signa sequi, meritas nec solvere poenas?
50  Fors tibi subiectos illos non esse pigebat, 50
51  At si equitum, peditumque acies impune quod ausint
52  Vi rapiant, proceres patienter tempore nullo

90  Lethale et ferro vulnus curatur, et igne. 90
91  Grandia praecipiti procumbunt regna ruinâ,
92  Undique tutentur quae non formido, metusque.
93  His fatis tacuit Dilaver, suscipit alter
94   Hussenus dictus, qui talia

169  Illi surripiat, terram aut qui scindit aratro,
170  Et genus hoc hominum regnum defendet avitum, 170
171  Arboreos gestans vallos, non ferrea tela?
172  Nam sine militibus, queis rex dominaris in orbe,
173  Quae tibi vis superest, quae formidata

183  Olim Mustapham, fuerant prout agmina longe,
184  Parva manus procerum solio deiecit ab alto.
185  Quî modo non trepides, stat contra si exercitus omnis? 185
186   Quum mala bina premunt, horum minus elige solers.
187  Sit caput abscissum

291  Deciperisque putans tibi partum rursus honorem.
292  An potis hunc umquam foedis nanciscier orsis?
293  Turbida lympha fluens maculas non abluit atras.
294  Vota tua explendo te Caesaris extulit astus,
295  Dum laqueo vinctum terrâ suspenderet altum. 295

Dautes,
297   Quum cervice super strictus tibi pendeat ensis?
298  Est puer Osmanus, cui stat non certa voluntas,
299  Volvitur huc illuc, folium ut spirantibus euris.
300  Callidus ille satis caussas, si quaeret, habebit, 300

321  Eius germanos hinc ferro sternere praestet.
322  Eripe Mustapham, facti mihi crimina linque,
323  Non mihi privigni, tua sed carissima proles.
324  E stirpe Othmanidum solus Mustapha manebit,
325  Post sua fata tui dein nati sceptra

10  Talia cui legum responsa dedere periti. 10
11  Hoc prius evenit numquam, qui forte vetustas
12  Sed leges temnit, Caesar non amplius ille est.
13  Quae vix auditis medius stipante catervâ
14  Audax consurgit dicturus verba Dautes,

Quum proprium, atque suae generosae pubis honorem.
35  Si quando rediit subiecto victor ab hoste, 35
36  Militiae adiunxit quis non nova munera Caesar?
37  Othmanidum o Princeps, reliqui et sua fama nepotes,
38  Cernite, delectas acies quâ mente feroci

85  Districtus cervice super nostra imminet ensis, 85
86  Irruat atque alacer, cedat dum sede tyrannus,
87  Et stragem glomerans ferro non parcat, et igni.
88  Sed quod verba iuvant, oculis ubi damna videntur?
89  Arma fremat quisquis, fremat arma, et fulminet armis.

149  Sub dio pugnans nullo munimine tectus,
150  Par telo ignifero pluviali grandine mixto 150
151  Mortem non metuit, quae volvitur undique circum.
152  Armis explosis glomerantur stragis acervi,
153  Moenia ter quatiens invadit turba rebellis,

159  Spahiadum ductor stricto se proripit ense
160   Dervis torva tuens, et sic conclamat ab ore. 160
161  Qui non foemineâ cretum sese indole sentit,
162  Nec foeda est comitum sordes, et dedecus ingens,
163  Quâ mea dextra viam sternit, post terga

231  At miser a socio si vi divellitur ille,
232  Hic etiam haud tardet crudeli occumbere morti.
233  Atrox praeteriens Dervis non respicit illos,
234  Sanguineamque viam nudo sibi cuspide sternit.
235   Dilaver periisse videns sua fulmina

omnes,
60  Sanguineamque viam sternunt sibi corpora caesa. 60
61  Dira at Vezirus reiecerit agmina quamvis,
62  Haud tamen ille metu, non est curisque solutus,
63  Nedum sedatum, quin motum conspicit auctum.
64  Audit Caesareae disrumpi limina sedis.
65  Hinc urbi, imperio

79   Begum deperiit magno succensus amore
80  Moscorum Princeps Basilius, atque tyrannus. 80
81  Frigora non Schitiae minuere incendia cordis,
82  At magis exarsit Persarum regia proles,
83   Haidenus, voluitque thoro sociare puellam.

85  Adspectu attonitus clamavit pectore ab imo, 85
86  Diva o lapsa polo, spirans quum dulcis imago
87  Sic tua me incendit, quonam non aestuar igne,
88  Quum mihi te dabitur praesentem visere coram?
89  Aurum crine refers, auroram fronte serenâ,
90  Sol

166  Quae clara eois late celebratur in oris.
167  Ille tenet dulci sibi iunctam foedere Begum,
168  Quae non captivae gaudet, sed nomine sponsae.
169  Sic venatorem venatu praeda fefellit.
170  Illi at grata quies Dilaver, sola voluptas, 170

cervicibus emicat alte,
187  Luxurians, luduntque iubae per colla, per armos,
188  Naribus ignem efflans hinnitu commovet auras;
189  Urbem non aliter clarus praetervolat heros,
190  Torvo dextram agitans minitanti lumine, et ore. 190
191  At quamvis rapido celeraret, et alite cursu,

gladiumque coruscans
263  Hostili saevum cruri dat cuspide vulnus.
264  Sanguinis intuitu subitâ irâ exaestuat alter,
265  Non secus ac viru tumeat si noxius anguis, 265
266  Navim sive voret spumanti gurgite pontus,
267  Turbine vel reboet crebro, seu fulmine caelum.

abscondunt pectoris almos.
290  Mens trepidat, gelidusque coit formidine sanguis, 290
291  Et quem corde premit, prohibet dolor edere questus.
292  Excutitur tandem, licet et non viribus aequis
293  It praeceps, quo raptat amor, nam longius urbe
294  Invenire putat, sibi quem lacrymatur ademptum.
295  Illam non cohibet vernans in flore

Excutitur tandem, licet et non viribus aequis
293  It praeceps, quo raptat amor, nam longius urbe
294  Invenire putat, sibi quem lacrymatur ademptum.
295  Illam non cohibet vernans in flore iuventa, 295
296  Devenitque locos, ubi saeviit aspera pugna.
297  Triste o spectaclum! riget en exsangue cadaver,
298  Sub pedibusque iacet saevi

300  Et nequit in lacrymas solvi, vetat anxia cura, 300
301  Luget turba imo spectans perculsa dolore.
302  Quae flens corda movet iuvenis non foemina pulchra?
303  Sauciat illa hostes, invita et pectora tangit.
304  Moesta diu haud siluit, rumpuntur corda dolore,
305  Prodit qui lacrymis

317  Illa infausta dies, regis quâ prole relictâ
318  Ipsa tibi placui, tua dein vestigia pressi.
319  Multâ parta fero tibi sum cum laude duello,
320  Nam te non piguit vitae discrimen adire. 320
321  O decus infelix formae, mihi caussa doloris!
322  Iam fulgore cares, nigrâ caligine tectum.
323  Me tibi perpetuam

322  Iam fulgore cares, nigrâ caligine tectum.
323  Me tibi perpetuam sociam si volvere fata,
324  Et domino parere tibi, dum vita maneret,
325  Cur me non pariter stravere haec vulnera dira?
326  Sic nos sors unâ letho iunxisset eodem,
327  Tu mea non solum fueras iucunda voluptas,
328  Dimidium ast animae, patris vice functus

324  Et domino parere tibi, dum vita maneret,
325  Cur me non pariter stravere haec vulnera dira?
326  Sic nos sors unâ letho iunxisset eodem,
327  Tu mea non solum fueras iucunda voluptas,
328  Dimidium ast animae, patris vice functus amati.
329  Cuncta mihi heu moriens rapuisti commoda, sponse,
330  Iam iamque intereo barathro

is terret inexorabilis, acer.
350   Dervis pauca refert: hoc ultum sanguine fuso
351  Me satis haud credas, oculis te proripe nostris;
352  Non ratio aut pietas, mihi vir, nec foemina pectus
353  Casu ullo flectent: spoliatum lumine corpus
354  Quod tibi lenimen, vellem si reddere, ferret?
355  Nec canibus

peremit,
373  Caesaream insanis mentem quin pandere possent.
374  Clamare horrendum tunc coepit turba rebellis.
375   Osmane es noster Caesar non amplius, audi, 375
376  Et vide uti primos missos excepimus aulae.
377  Linquere quas renuis, celsas superabimus aedes.
378  Est opus at primum Mustapham

si eripias, diro et tuearis ab hoste?
452  Vellem, iuro tibi, clemens ignoscere noxis,
453  Cedere et imperium Mustaphae, et laudis honores,
454  Caesareo solio non vi, sed sponte recedens.
455  Nescit at ille tamen populos ditione tenere. 455
456  Quînam truncus iners valeat regnare per orbem,
457  Gentibus et iustas subiectis ponere

468  Militiae augebo quinis stipendia nummis,
469  Sex addam auratos grato pro munere cuique.
470  Pauca refert ductor, vellem tua iussa capessens 470
471  Non semel at toties crudeli occumbere morti.
472  Quae meliora heros laudis sibi praemia quaeret,
473  Caesare pro salvo vitae quam dona pacisci?
474  Hinc volat, et iussus pandit

nulla, aut pietas, vastatur ubique, crematur,
496  Nec furor infanti parcit, tenerisque puellis.
497  Intactos nec equos, famulos, nec caetera linquit.
498  Et quod non raptat, caedendo in fragmina vertit;
499  Vertere nec sistit dum Osmanum repperit ipsum.
500  Ianicerûm hic moestus ductoris in aede latebat,
501  Expectans

20  Quis mihi sceptra manu, lateri quis diripit ensem? 20
21  Veni ego progenies Akmeto prima sub auras,
22  Imperiumque mihi, non fratri a patre relictum.
23  His vix effatis, atque addere plura volentem
24  Adstantes in equum raptum iniecere, propinquus
25  Qui

58  Dumque hoc arrectas Osmani perculit aures,
59  Imperium rapui cuinam, fida agmina? clamat,
60  An pater Akmetus non vero nomine vester 60
61  Caesar erat, moriens mihi nonne et sceptra reliquit,
62  Sceptra eadem a proavis longo ordine rite recepta?

ego, pugnassent fortiter armis,
72  Vicisse haud sese iactaret Sarmata Turcas.
73  Me, cui devovi, populus mihi talia reddit
74  Praemia? non hostes, vigilum sed me agmina vexant.
75  Anne hosti ereptus fuerim in certamine diro, 75
76  Perderem ut imperium populi motu, atque cohortum?

legem qui ponis in armis,
177  Usque regi humanos divino numine casus,
178  Incassum et proprio mortales robore niti.
179  Sol ubi non radiat, mortalia lumina caeca.
180  Ut solium ascendas, alieno sanguine fuso 180
181  Sic agis, Omnipotens veluti non cuncta videret,

niti.
179  Sol ubi non radiat, mortalia lumina caeca.
180  Ut solium ascendas, alieno sanguine fuso 180
181  Sic agis, Omnipotens veluti non cuncta videret,
182  Dum fato tribuis, quidquid contingit in orbe,
183  Humano arbitrio libertas tollitur omnis.
184  Te propter pereant

205  Fratres quotquot habet, crudeli funere sternat, 205
206  At fratri AKMETUS divino numine parcit,
207  Occupat hinc solium non natus, frater at illi.
208  Praecipis ut iuvenes, solum quos educat aula,
209  Flore aevi, atque illuc violentia dira coegit,
210  Ad

aula,
209  Flore aevi, atque illuc violentia dira coegit,
210  Ad prima evecti sint regni munera celsa, 210
211  Scilicet ut caros qui non novere parentes
212  Caesari uti patri referant benefacta recepta;
213  At nunc evenit sceleratâ fraude Dautis,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report