Your search found 22809 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 20068-20101:

2014-01-24 Fundamentum cantus gregoriani seu choralis pro captu tyronis discipuli ex probatis authoribus collectum et brevi ac facili dialogica methodo in lucem expositum opera ac studio Admodum Reverendissimi Domini Michaelis Sillobod, parochi in Martinszka Vesz. Zagrabiae,

Fundamentum cantus gregoriani seu choralis pro captu tyronis discipuli ex probatis authoribus collectum et brevi ac facili dialogica methodo in lucem expositum opera ac studio Admodum Reverendissimi Domini Michaelis Sillobod, parochi in Martinszka Vesz. Zagrabiae, Typis Cajetani Francisci Härl, Inclyti Regni

MDCCLIX. XXII. Augusti Reverendissimus dominus cathedralis ecclesiae Zagrabiensis canonicus decanus Georgius Bisztriczey, praesens opus revideat ac suam superinde censuram apponat. Georgius Rees, catholicae ecclesiae Zagrabiensis custos et vicarius generalis manu propria

cantus gregoriani seu choralis Approbatio censoris Postquam librum, cui titulus: Fundamentum cantus Gregoriani, seu choralis etc. perlegissem, ac cum probatis authoribus contulissem, occurrit quod de Platone olim Poëta dixit, dicam ego de libro hoc: Hic unus instar est omnium. Sive enim cantum choralem omnium ritus Romani ecclesiarum, sive chori nostri cathedralis ecclesiae Zagrabiensis

omnium ritus Romani ecclesiarum, sive chori nostri cathedralis ecclesiae Zagrabiensis antiquissimam canendi consuetudinem spectes, ita haec attemperata prae se fert, ut nulli in aliquo deesse videatur. Dignum itaque iudico, ut in publicam prodeat lucem ac tyronibus, ad musicum concentum e fundamentis penetrandum aspirantibus, lucis plus afferat. Zagrabiae, die 4. Septembris, Anno 1759. Georgius Bisztricey,

Zagrabiensis notarius, manu propria. Praefatio ad lectorem Etsi multi olim fuerint, qui omnem musicae supellectilem copiose ac erudite, arte et ratione in communem usum traduxissent atque etiam modo sint doctrina et authoritate clarissimi in ecclesiis chorostates, ad omnem melodiam, ut ait Vergilius, et cantare pares, et respondere parati, attamen vidi ego tyrones iuvenes,

fueram, ita inter se disceptare, ut uter ab altero discere debeat, ex adverso audiens haud discernere valebat. Nequaquam ideo quod deessent aut auctores aut magistri, qui eorum nodos solvere possent, aut vellent, sed quod deesset facilitas et claritas rudi ac inerti iuvenum ingenio accommoda. Quamobrem operae pretium haud mediocre, ut spero, me facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum methodo dialogica, utpote

iuvenum ingenio accommoda. Quamobrem operae pretium haud mediocre, ut spero, me facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum methodo dialogica, utpote suaviori, ac magis pervia, qua totius rei summa in animos iuvenum facilius ac fructuosius influere posset, colligerem collectaque ratione quasi amico foedere ita copularem, ut nec claritati suavitas, nec suavitati deesset claritas, quibus et magister et discipulus,

ut spero, me facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum methodo dialogica, utpote suaviori, ac magis pervia, qua totius rei summa in animos iuvenum facilius ac fructuosius influere posset, colligerem collectaque ratione quasi amico foedere ita copularem, ut nec claritati suavitas, nec suavitati deesset claritas, quibus et magister et discipulus, tanquam delectabili vinculo, tenerentur. Quo in scriptionis genere

etsi fors nec opus auctoris viderint. Eiusmodi Zoilos ego quoque, licet minimus, ut evitarem, scripturus, suspensam identidem tenui manum, atque etiam calamum abieci, abiectum tamen, suffragio gratiosi Moecenatis ac patroni mei resumpsi, qui ex Platone monitum me esse volebat: Nos nobis natos non esse; sed ortus nostri partem patria, partem parentes, partem amici, partem denique posteri sibi vendicent. Atque hac ut plurimum ratione motus, ingenuos iuvenes vitae laborumque

ut horum facilitate et recte canere sciatis et quod canetis, a Deo optimo impetretis atque alios etiam ad pares devotionis affectus excitetis. Si enim (quemadmodum Dialogo I. dicturi sumus) reliquis artibus praestantior haec ars, felicem in terris Platonem, ac beatum in coelis fecit Davidem, minime vos inopes relinquet orphanos. Quod si me, qui vos ita alloquor, nosse cupitis, adite eundem divinum Platonem, libro de legibus dicentem: nulla ex re magis hominem, quam ex verbis, quae loquitur, et opere, quod facit,

parochus Dialogus I. De authore musices, sive cantus Magister: Ad musices artem, artium liberalium antiquissimam, iuxta ac nobilissimam peramanter te invito, amantissime discipule! Discipulus: Ad ardua me invitas, erudite magister, nisi enim natus sit poeta et musicus, ei docendi labor frustra impenditur. Magister: Nihil arduum abhorreas,

sit poeta et musicus, ei docendi labor frustra impenditur. Magister: Nihil arduum abhorreas, ingenue iuvenis. Laboris enim ardui proemium virtus est; natura vero arte perficitur. Discipulus: Saltem per asperam ac spinosam viam non ducas discipulum tuum, suavissime magister! Magister: Neque hoc metuas, boni animi iuvenis; antequam enim provinciam hanc tractandam suscepissem, scribentem sapienter admonuit Horatius: Quid quid praecipies, esto brevis, facilis et

Neque hoc metuas, boni animi iuvenis; antequam enim provinciam hanc tractandam suscepissem, scribentem sapienter admonuit Horatius: Quid quid praecipies, esto brevis, facilis et clarus, ut dicta percipiant animi dociles. Discipulus: Praeceptis ergo ac institutis optimi magistri imbuendus, quid musica sit scire cupio. Magister: Recte cupis id, quod a Platone et Aristotele prius traditum praecepit Cicero: omnem institutionem, quae de re quacunque suscipitur, debere a definitione proficisci, ut

duas columnas erigi curavit, marmoream unam, latericiam alteram, utramque musicae principiis ideo insignitam, ut si marmorea igne absumeretur, latericia maneret. Vicissim, si latericia aqua dissiparetur, marmorea superstes servaretur. Inundantibus ergo super terram aquis diluvii destructa ac dissipata est columna latericia, ac sola marmorea cum impressis musicae principiis integra inventa est per Noe. Quae (ut refert Samber in Elucidatione musicae choralis) hodiedum in Syria pro aeterna memoria, tamquam pretiosissimus

unam, latericiam alteram, utramque musicae principiis ideo insignitam, ut si marmorea igne absumeretur, latericia maneret. Vicissim, si latericia aqua dissiparetur, marmorea superstes servaretur. Inundantibus ergo super terram aquis diluvii destructa ac dissipata est columna latericia, ac sola marmorea cum impressis musicae principiis integra inventa est per Noe. Quae (ut refert Samber in Elucidatione musicae choralis) hodiedum in Syria pro aeterna memoria, tamquam pretiosissimus thesaurus vigilantissime custoditur.

David citharam, refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus. I. Reg. C. 16. Quomodo etiam grata non erit Deo, si idem coronatus vates hortatur nos dicens: Laudate Dominum in psalterio et cithara, in tympano et choro, in chordis et organo ac cimbalis bene sonantibus. Recte ergo dicebat olim sagacissimus Socrates nihil se scire, nisi musicam didicisset. Discipulus: Musicam unicum vitae animaeque solatium dicis, clarissime magister? Magister:

amplius ita fiet. Nam Ioannes de Muris 1 , eximius quondam philosophus et mathematicus, alias ad canendum notas invenisse nobisque tradidisse legitur. Discipulus: Fac ergo, venerande magister, ut videam notas a Mathematico nobis traditas ac usu receptas. 1 de Muris ] de Mours Magister: Videbis omnino, sed non uniformes. Licet enim, ut priori sermone dixeram tibi, in solo cantu figurali servanda sit temporis mensura, ex qualitate notarum et signorum cognoscenda, est

infra illas posita continuari debeat. Brevibus aequivalent notae obliquae, hoc est in transversum signatae, in quibus solum extrema valent, medium autem nihil, quantumcumque producantur. Et quia canenti difficile est de scala in scalam sine indice transire, ideo in calce cuiusque scalae, ac etiam mutatione clavis datur distincta ab aliis nota, dicta custos, vel index, quae custodiat tonum ac indicet locum ubi subsequens nota accipi debeat. Vide iam omnes et singulas in exemplo. Discipulus: Video sat clare exhibitas notas cantus

signatae, in quibus solum extrema valent, medium autem nihil, quantumcumque producantur. Et quia canenti difficile est de scala in scalam sine indice transire, ideo in calce cuiusque scalae, ac etiam mutatione clavis datur distincta ab aliis nota, dicta custos, vel index, quae custodiat tonum ac indicet locum ubi subsequens nota accipi debeat. Vide iam omnes et singulas in exemplo. Discipulus: Video sat clare exhibitas notas cantus choralis. At quomodo eas sine voce et textu cantabimus, non video.

ideo nos faciliorem methodum secuti (salva artis inventorum integritate) ad scalam ex 10 ut vides lineis erectam omnes vocum derivationes reducemus. In hac igitur scala vides, discipule, per ternam litterarum replicationem, (excepta F. quae bis tantum replicatur) esse 10. lineas ac totidem spatia, adeoque 20. notas, ultra quas in cantu chorali progredi non poteris, nec vero debebis 5 . Vides etiam utriusque cantus ascensum et descensum, et si nondum omnia intelligis, interroga magistrum. Discipulus: Pace tua

in exemplo. Discipulus: Comprehensis et animo et oculis praestantissimis tuis tum praeceptis .........................................................., tum exemplis restat explanare, ducendane erit quinta linea, quando cantus supra quartas lineas, ac totidem spatia ascendit vel descendit? Magister: Pro exigentia talis ascensus et descensus solent quidem figuralistae unam aut plures lineas addere. Nos tamen choralistae non ita facimus, sed, si cantus supra quartas lineas

intervallis. Haec si constet ex quinque tonis et duobus semitonis, erit vera et perfecta Sexta Septima diapason. Secus, si constet ex quattuor tonis et tribus semitonis, erit falsa et imperfecta. Sed nulla sine exemplis: Discipulus: Traditis ac exemplificatis omnibus 8. consonantiis, transeamus, magister, ad alia. Magister: Macte animo, transeamus. Operae pretium erit. Octava Dialogus V. De perfectione et

rei auxilium singulorum inspice exempla: Discipulus: Egregie, tam praeceptis, quam exemplis declarasti, magister, ut, si cantus supra notam finalem ascendat notis octo, erit authenticus, plagalis vero, si infra finalem descendat notis quattuor, ac uterque perfectus. Qualis autem erit ille, qui et supra notam finalem pluribus ascendet quam octo notis et pluribus descendet quam quattuor? Magister: Uterque erit plus quam perfectus, quemadmodum esset imperfectus, si paucioribus ascenderet vel

Et vice versa, si ascendat per semitonum, descendat vero per tonum, erit plagalis quod si pari passu procedat ita ut discerni non possit, dicendus est potius authenticus, quam plagalis, quia servus plagalis in pari concursu debet cedere domino suo, qui est authenticus. Nos vero cedamus utrique ac una eamus ad chorum. Dialogus VI. De intonationibus Magister: Superatis arduis per amoeniorem studii campum amantem cantus ducam discipulum meum. Campus erit

Dialogus VI. De intonationibus Magister: Superatis arduis per amoeniorem studii campum amantem cantus ducam discipulum meum. Campus erit chorus, ratio modulandi intonationes. Sine quarum notitia chorum quidem ascendere licebit, ac chori directorem agere minime licebit. Discipulus: Quid fuit illud arduum, quod superavimus, et quid hoc amoenum, ad quod amplectendum tantopere me provocas, magister? Magister: Arduum sane fuerat generaliter

Quid fuit illud arduum, quod superavimus, et quid hoc amoenum, ad quod amplectendum tantopere me provocas, magister? Magister: Arduum sane fuerat generaliter omnem cantum, cuius sit toni, ex nota finali et vario notarum ascensu ac descensu cognoscere. Amoenum autem et facile est visa solum nota finali antiphonae et initiali EUOUAE, cuius sit toni, cognoscere. Est autem EUOUAE vox, ex vocalibus sEcUlOrUm AmEn composita, quae ideo in fine cuiusque antiphonae ponitur, ut iuxta illam

primus habet, re, fa datur inde secundo. Tertius ad sextum mi, fa, at mi, la quartus habebit. Fa, fa fert quintus; fa, la concedito sexto. Septimus est ut, sol; ut, fa capit inde supremus. Quod si discipulo meo doctrina non placet, nec placerent versus, placebit forte omnium tonorum symbolum ac singulorum exempla: Discipulus: Placent admodum omnia tua dicta, et facta magister, solum unico adhuc premor angore: quare nimirum plures notae supra EUOUAE signantur, dum unicam sufficere dicis ad cognoscendum tonum?

autem, septimus et octavus circa initium nonnihil mutantur, prout videre est in hisce exemplis: Discipulus: Summopere delector praedeclaratis exemplis tuis magister, sed magis miror quod aliquos tonos in unum tantum, aliquos vero in plures ac diversos exitus, sive EUOUAE perduxeris. Magister: Nihil in posterum mireris, chare discipule. Nam diversi exitus pro diversis festivitatibus instituti sunt, quod nempe aliter die festo duplici vel semiduplici, et aliter simplici

materis tractantes de tranquillitate animi et rerum. Quintus Lidius est suavis et delectabilis et petit materias iucundas vel victoriosas. Sic in festo Corporis Christi quinta ad laudes antiphona: Vincenti dabo manna. Est quinti toni. Sextus Hipolidius est gravis ac devotus vultque habere materias devotas vel funebres et calamitosas. Septimus Mistolidius est melancholicus continetque materias tristes ac conturbatas. Octavus Hipermistolidius est plenus suavitate ac iucunditate habetque materias mansuetas et graves continentes

Sic in festo Corporis Christi quinta ad laudes antiphona: Vincenti dabo manna. Est quinti toni. Sextus Hipolidius est gravis ac devotus vultque habere materias devotas vel funebres et calamitosas. Septimus Mistolidius est melancholicus continetque materias tristes ac conturbatas. Octavus Hipermistolidius est plenus suavitate ac iucunditate habetque materias mansuetas et graves continentes res speculativas et divinas de impetranda gratia a Deo eiusque Beata Virgine. Discipulus: Grates ago Deo, Beatae

manna. Est quinti toni. Sextus Hipolidius est gravis ac devotus vultque habere materias devotas vel funebres et calamitosas. Septimus Mistolidius est melancholicus continetque materias tristes ac conturbatas. Octavus Hipermistolidius est plenus suavitate ac iucunditate habetque materias mansuetas et graves continentes res speculativas et divinas de impetranda gratia a Deo eiusque Beata Virgine. Discipulus: Grates ago Deo, Beatae Virgini, ac tibi, magistro meo, quod in omnibus plene me institutum sentiam,

Octavus Hipermistolidius est plenus suavitate ac iucunditate habetque materias mansuetas et graves continentes res speculativas et divinas de impetranda gratia a Deo eiusque Beata Virgine. Discipulus: Grates ago Deo, Beatae Virgini, ac tibi, magistro meo, quod in omnibus plene me institutum sentiam, quamoptime autem in eo quod antiphonae a materia, psalmi autem ab antiphonis regulentur, ut cuiuscunque toni sit antiphona, necesse est ut eiusdem toni sit et psalmus. Itane magister?

tuo sufficere discipulo, magister, nihil aliud iam superest quam ut, pro impensis in me vigiliis tuis, mille tibi grates reddam. Accesseram quidem timidus studii difficultate perterritus, sed modo solum exultantis animi signis, laetus et securus a te discedo. Magister: Amabo te, ne discedas, discipule, donec una grates non agamus Deo, cuius beneficio auream hanc scientiam adepti sumus ac in signum gratitudinis nostrae quaterna voce decantemus Romanum Te Deum laudamus.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report