Your search found 22809 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 20514-20563:

pr1.1  O FLOS Romuleae, decusque pubis
pr1.2  IGNATI optime; si mei sodalis
pr1.3  Hunc, meumque tibi dicem libellum,
pr1.4  Sic, ut esse vides, brevem ac pusillum;
pr1.5  Cultorne officii bonus videbor,
pr1.6  An contra male nescius quid istaec
pr1.7  Postulet tua dignitas, tuaeque
pr1.8  Fortunae ac

ac pusillum;
pr1.5  Cultorne officii bonus videbor,
pr1.6  An contra male nescius quid istaec
pr1.7  Postulet tua dignitas, tuaeque
pr1.8  Fortunae ac generis tui amplitudo?
pr1.9  Hic me, cum volui levem hanc opellam
pr1.10  Dedicare tibi, metus retentat,
pr1.11  Angitque, ac dubium labare cogit,

tuaeque
pr1.8  Fortunae ac generis tui amplitudo?
pr1.9  Hic me, cum volui levem hanc opellam
pr1.10  Dedicare tibi, metus retentat,
pr1.11  Angitque, ac dubium labare cogit,
pr1.12  Jam gravis nimium, atque permolestus.
pr1.13  Quem si tu mihi detrahis timorem,
pr1.14  Nec re tam tenui coli gravaris;

pr1.14  Nec re tam tenui coli gravaris;
pr1.15  Nil sit, quin lepidi mei sodalis
pr1.16  Hunc, meumque tibi dicem libellum,
pr1.17  Sic, ut esse vides, brevem ac pusillum.
pr1.18  Nam claro in juvenum choro potentum
pr1.19  Nemo est cui melius, libentiusque
pr1.20  Hercle, quam tibi dedicare possim.
pr1.21  Qui

pr1.37  Nec re tam tenui coli gravaris;
pr1.38  En tibi ex animo dico libellum
pr1.39  Hunc, meumque simul mei et sodalis,
pr1.40  Sic, ut esse vides, brevem ac pusillum. IDEM AD LECTOREM.

EDO in lucem, tibique, amice Lector, in manus trado, Echo Bernardi Zamagnae, poëma cum grave ac severum, tum etiam elegans ac venustum; quo

pr1.40  Sic, ut esse vides, brevem ac pusillum. IDEM AD LECTOREM.

EDO in lucem, tibique, amice Lector, in manus trado, Echo Bernardi Zamagnae, poëma cum grave ac severum, tum etiam elegans ac venustum; quo ille, Marcum Zamagnam amplissimum virum fratrem suum alloquens, eam philosophiae partem, quae ad vocem reflexam pertinet, illustravit versibus ornatissimis atque optimis. Hujus ego editionis curandae negotium, quoniam auctor esse Romae, suamque rem

vides, brevem ac pusillum. IDEM AD LECTOREM.

EDO in lucem, tibique, amice Lector, in manus trado, Echo Bernardi Zamagnae, poëma cum grave ac severum, tum etiam elegans ac venustum; quo ille, Marcum Zamagnam amplissimum virum fratrem suum alloquens, eam philosophiae partem, quae ad vocem reflexam pertinet, illustravit versibus ornatissimis atque optimis. Hujus ego editionis curandae negotium, quoniam auctor esse Romae, suamque rem praesens curare non posset,

cautius quidem certe, quae ego, ingenii exercendi, stylique acuendi causa, mihi uni meo arbitratu scripsissem, domi esse, atque, ut adhuc fecerant, in occulto se continere: nec experiri suo periculo quam difficile sit multis placere in tanta opinionum de optimo interpretandi genere varietate ac discrepantia. sed tamen quoniam ea decrevi proferre in apertum; ne videlicet optimo juveni meique studiosissimo id optanti, ac flagitanti, nimis illiberaliter adversarer; sic habeto, amice Lector, tua mihi vehementer opus esse prudentia, et aequitate. Quae si aberunt, periculum erit, ne aut

atque, ut adhuc fecerant, in occulto se continere: nec experiri suo periculo quam difficile sit multis placere in tanta opinionum de optimo interpretandi genere varietate ac discrepantia. sed tamen quoniam ea decrevi proferre in apertum; ne videlicet optimo juveni meique studiosissimo id optanti, ac flagitanti, nimis illiberaliter adversarer; sic habeto, amice Lector, tua mihi vehementer opus esse prudentia, et aequitate. Quae si aberunt, periculum erit, ne aut ignores quid rei sit boni interpretis, bonique poëtae, addo etiam boni viri, de medio removentis ac sedulo occultantis, quae putet

meique studiosissimo id optanti, ac flagitanti, nimis illiberaliter adversarer; sic habeto, amice Lector, tua mihi vehementer opus esse prudentia, et aequitate. Quae si aberunt, periculum erit, ne aut ignores quid rei sit boni interpretis, bonique poëtae, addo etiam boni viri, de medio removentis ac sedulo occultantis, quae putet sine flagitio verti, ac sine periculo legi non posse, tres personas eodem tempore sustinere; aut, id cum probe scias, tamen, quod iniquissimum esset, in opere omnium difficillimo nihil remittendum de censoria severitate, nusquam connivendum, nulli errato veniam

adversarer; sic habeto, amice Lector, tua mihi vehementer opus esse prudentia, et aequitate. Quae si aberunt, periculum erit, ne aut ignores quid rei sit boni interpretis, bonique poëtae, addo etiam boni viri, de medio removentis ac sedulo occultantis, quae putet sine flagitio verti, ac sine periculo legi non posse, tres personas eodem tempore sustinere; aut, id cum probe scias, tamen, quod iniquissimum esset, in opere omnium difficillimo nihil remittendum de censoria severitate, nusquam connivendum, nulli errato veniam dandam esse arbitrere. Equidem non diffiteor summam in

connivendum, nulli errato veniam dandam esse arbitrere. Equidem non diffiteor summam in interprete fidem, summam in poëta venustatem inesse oportere: verum haec duo inter se pugnant saepenumero tam vehementer, ut et fidei venustatis, et venustati fidei causa sit aliquid necessario detrahendum, ac tenenda utraque in re mediocritas quaedam digna, ut mihi videtur, laude non mediocri. Quam mediocritatem qui aspernantur hoc in genere, ac summa illa requirunt, atque omni ex parte perfecta, videant ne id postulent quod omnino fieri non possit; idemque faciant ac si quis eum cursorem, quem

oportere: verum haec duo inter se pugnant saepenumero tam vehementer, ut et fidei venustatis, et venustati fidei causa sit aliquid necessario detrahendum, ac tenenda utraque in re mediocritas quaedam digna, ut mihi videtur, laude non mediocri. Quam mediocritatem qui aspernantur hoc in genere, ac summa illa requirunt, atque omni ex parte perfecta, videant ne id postulent quod omnino fieri non possit; idemque faciant ac si quis eum cursorem, quem jusserit et festinare ad metam et nusquam tamen nisi in alienis vestigiis pedem ponere, queratur, aut, dum festinat, aberrare interdum ab iis

aliquid necessario detrahendum, ac tenenda utraque in re mediocritas quaedam digna, ut mihi videtur, laude non mediocri. Quam mediocritatem qui aspernantur hoc in genere, ac summa illa requirunt, atque omni ex parte perfecta, videant ne id postulent quod omnino fieri non possit; idemque faciant ac si quis eum cursorem, quem jusserit et festinare ad metam et nusquam tamen nisi in alienis vestigiis pedem ponere, queratur, aut, dum festinat, aberrare interdum ab iis vestigiis, aut, illa dum studiose persequitur, minus aliquantulo festinare.

APPROBATIO

Volumen cui titulus: Echo libri II. a Patre Bernardo Zamagna Soc. Jesu, inter Arcadas Triphilo Cephiside, carminibus docte ac pereleganter conscriptum, una cum Selectis Graecorum carminibus a Raymundo Cunichio ex eadem Societate, inter Arcadas Perelao Megaride, non modo apte ac Latine, sed valde etiam feliciter ac vere poëtice redditis, jussu Reverendissimi Patris Sacri Palatii Apostolici Magistri attente

a Patre Bernardo Zamagna Soc. Jesu, inter Arcadas Triphilo Cephiside, carminibus docte ac pereleganter conscriptum, una cum Selectis Graecorum carminibus a Raymundo Cunichio ex eadem Societate, inter Arcadas Perelao Megaride, non modo apte ac Latine, sed valde etiam feliciter ac vere poëtice redditis, jussu Reverendissimi Patris Sacri Palatii Apostolici Magistri attente legi, atque utriusque Scriptoris, praeclaram facultatem summamque in re perdifficili solertiam admiratus, illorum lucubrationes tamquam egregium Latine scribendi ac

Jesu, inter Arcadas Triphilo Cephiside, carminibus docte ac pereleganter conscriptum, una cum Selectis Graecorum carminibus a Raymundo Cunichio ex eadem Societate, inter Arcadas Perelao Megaride, non modo apte ac Latine, sed valde etiam feliciter ac vere poëtice redditis, jussu Reverendissimi Patris Sacri Palatii Apostolici Magistri attente legi, atque utriusque Scriptoris, praeclaram facultatem summamque in re perdifficili solertiam admiratus, illorum lucubrationes tamquam egregium Latine scribendi ac vertendi specimen typis vulgandas

ac Latine, sed valde etiam feliciter ac vere poëtice redditis, jussu Reverendissimi Patris Sacri Palatii Apostolici Magistri attente legi, atque utriusque Scriptoris, praeclaram facultatem summamque in re perdifficili solertiam admiratus, illorum lucubrationes tamquam egregium Latine scribendi ac vertendi specimen typis vulgandas censeo. Romae Kal. Martiis A. MDCCLXIV.

Michael Angelus Morei Arcadiae Custos Generalis. IMPRIMATUR.

pr8.27  Saevaque mordacis convicia spernere vulgi
pr8.28  Felix, judicio satque probata tuo;
pr8.29  Auspice quo nostrae primum crevere Camoenae,
pr8.30  Ac sibi fors aliquod promeruere decus.
pr8.31  Nam neque me laurus, nec Pieria Hippocrene,
pr8.32  Non Musae, ac soboles Gorgonos ales equus
pr8.33  Aut quidquam juvere, juvare

quo nostrae primum crevere Camoenae,
pr8.30  Ac sibi fors aliquod promeruere decus.
pr8.31  Nam neque me laurus, nec Pieria Hippocrene,
pr8.32  Non Musae, ac soboles Gorgonos ales equus
pr8.33  Aut quidquam juvere, juvare aut denique possent,
pr8.34  Ni mihi tute fores duxque comesque viae
pr8.35  Aonas in montes. tua per vestigia durum

cultu citrorum.
pr8.50  Calliope, Hesperidum qui nemora et syluas
pr8.51  Felices citro sylvas nemora aurea cantat
pr8.52  Arni dilectus Najasin ac Tiberis: Josephus Mazzolarius S. J. propediem editurus est in lucem poëma sane luculentum de vi electrica.
pr8.53  Non itidem quae digna manent te dona,

pr8.58  Et si quae prodit mira alia atque alia
pr8.59  Nomen ab electro clarum quae machina duxit.
pr8.60  Te septemgemino vertice Roma probat,
pr8.61  Ac veterem eloquii sibi fors promittit honorem.
pr8.62  Qualem olim Augusto sceptra tenente habuit.
pr8.63  Salvete o vates vatum decus! о mihi mollem
pr8.64  Reddite vos Phoebum, vos

in muros, stupefactaque flumina cursum
pr8.98  Sistere, et auritis frondibus annuere
pr8.99  Per Rhodopen sylvae reptantes, per gelidum Hemum,
pr8.100  Leniri ac virides Eumenidum colubrae.
pr8.101  Testes Parrhasiae nutantes vertice lauri.
pr8.102  Dum Latia cantas Arcas in Arcadia.
pr8.103  Cur tamen (heu raptum Musis decus!) haec premis

pr8.109  Visurum, et Laërtiaden. tibi serta parabant
pr8.110  Pulchraque Briseis, fidaque Penelope;
pr8.111  Spectabatque alto gaudens te Pallas Olympo,
pr8.112  Ac Thetis in flavum Tibrin agebat equos:
pr8.113  At nunc moerentesque dolent, frustrataque per te
pr8.114  Vota timent, Latiumque utraque diva fugit.
pr8.115  Dii meliora! abiit nondum

amore parens atque idem sanguine frater.
1.27  Ergo age sis, o Marce, sinit sed publica quantum
1.28  Cura, affer vacuam nostra haec ad carmina mentem.
1.29  Cum meat ac tenues tranat vox aëris oras,
1.30  Corpora si medio nacta est obstantia cursu,
1.31  Vi subito resilit, qua contra nititur, aequa.
1.32  Nec tamen hinc sonitus omnes vocemque

tibi, quam Nymphae pateat vocalis origo,
1.47  Sunt quaedam discenda prius, studioque notanda
1.48  Pervigili, et series repetenda est altius omnis.
1.49  Principio maria ac terras circumfluus aër
1.50  Ambit, et immenso complectitur omnia tractu
1.51  Diffusus late. tenui qui corpore sese
1.52  Corporibus miscet cunctis, variasque movetur

1.66  Caerula vel fluvios gaudent pulsare lapillis,
1.67  Continuo motae crispat se circulas undae;
1.68  Ille quidem angustus; post alter latior extra
1.69  Tenditur; ac subito major generatur ab illo
1.70  Alter, et huic etiam proles sua nascitur usque
1.71  Major, et exterior; motus dum desinat omnis,
1.72  Rursus et aequatis sternant sese

1.103  Tantum ibit, quantum nec Rhesi cursus equorum,
1.104  Aeacidae aut magni, nec nuncius ille Tonantis
1.105  Tardigradae vincit gressum testudinis ales.
1.106  Ac, ne vana putes me somnia fingere vatum,
1.107  Aspice, cum caelum sese caligine texit,
1.108  Nimborumque atra residens in nocte deum rex
1.109  Fulmina molitur,

canimus; nec, purpureum quum cornibus aureis
1.196  Annum aperit taurus, jamque horrida bruma recessit,
1.197  Sedibus ut Florae e tepidis levis aura Favoni
1.198  Evolet, ac teneras inter strepitantibus alis
1.199  Luxuriet frondes, jam nec fera flamina Cauri,
1.200  Saeva nec hiberni metuentes frigora caeli.
1.201  Talia non magnus labor est

haud reflexa, atque ictu attingeret aures
1.387  Extremo jam jam moriens; hanc deinde secato
1.388  In geminas mediam partes: ita secta sonorum
1.389  Scilicet ac resonans inter distantia corpus
1.390  Maxima erit: quotque illa dabit passusve pedesve
1.391  In partes divisa aequas, totidem intervallum
1.392  Quod jacet in medio; nec

1.528  Singula dum cupio captus novitatis amore,
1.529  Omnia nec possum spatiis exclusus iniquis.
1.530  Quae tamen e dictis facile deducere perges
1.531  Tutemet, ac similes meditando extundere leges.
1.532  Si vacat, et studiis juvat invigilare severis,
1.533  Incipe: confestim ratio tibi certa patebit,

quidem, sed condita nocte dolebas
1.588  Omnia, ceu vulgi pastorumque inscia turba.
1.589  Nec me animi fallit, multos haec falsa putare,
1.590  Quae docui, ac tantum anfractus et confraga saxa
1.591  Speluncasque cavas resonantes dicere; vocemque,
1.592  In labyrinthaeos ingressa ubi rupis hiatus
1.593  Per loca

1.656  Edocet, et rapidis quae sine primordia flammis.
1.657  Jamque aliquis lucis naturam inquirit, et axe
1.658  A summo terras quam se cita fundat ad imas;
1.659  Ac radios diversa trahens in fila retexit.
1.660  Tum, pluvias Phoebo guttas feriente, recurvus
1.661  Iridis ut subito rutilet Thaumantidos arcus,
1.662  Explicat, et septem referat

Philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium, P. Rogerii Boscovich Societatis Jesu. Quam doctissimus auctor ante aliquot annos Vindobonae semel atque iterum editam, summaque hominum litteratorum approbatione ac plausu exceptam, superiore anno Venetiis tertio edidit typis Remordinianis. quibus omnia corpora constent
1.669  Principiis, sint illa licet parva atque minuta,
1.670  Partibus et nullis, et nulla praedita

2.94  Sed, latus ut pepulit quamvis obliquus utrumque
2.95  Parietis, ulterior quoniam via nulla patescit,
2.96  Qua laeva dextrave abeat, resonantia retro
2.97  Fila aget, ac medio, qui recta impegit, amice
2.98  Additus, impellet majori vulnere sensum.
2.99  Jungitur hic ergo sonitus, fususque per amplos
2.100  Nempe minus gyros, trepidat magis, et

2.185  Praecipiti, cogitque suo divertere calle:
2.186  Ergo abit, oppositoque procul de corpore cedit.
2.187  Praeterea, hic, late quo circumfundimur, aër
2.188  Cum fluit ac vento correptus fertur oborto;
2.189  Vix tremere ac socias possunt percellere fibrae
2.190  Aëriae fibras, et agi vi scilicet illa,
2.191  Quae sonitum gignat. major vis

abit, oppositoque procul de corpore cedit.
2.187  Praeterea, hic, late quo circumfundimur, aër
2.188  Cum fluit ac vento correptus fertur oborto;
2.189  Vix tremere ac socias possunt percellere fibrae
2.190  Aëriae fibras, et agi vi scilicet illa,
2.191  Quae sonitum gignat. major vis ingruit ollis,
2.192  Major causa rapit. quin, si et

Undique cum ridet caelo diffusa sereno
2.218  Tempestas, silet omnis ager, stat frondibus arbos
2.219  Immota, et tacito Dryades se in flumine cernunt;
2.220  Laetior, ac praeter solitum jucundior illa
2.221  Lascivitque iterans voces, luditque loquentem.
2.222  An tamen et possit sede in quacumque locari.
2.223  Cum semel educta est latebris,

2.228  Largius et sacro vatum perfundier amne.
2.229  In tenui cura; at tenuis non gloria, si me
2.230  Numina respiciant. neque enim fas grandia cuique
2.231  Tentare, ac tantos laudis contingere honores;
2.232  Quantos jam retulit, Naturae viscera in ima
2.233  Primus inaccesso Musis irrumpere calle
2.234  Ausus, et

2.234  Ausus, et intacta crines redimire corona,
2.235  Stayades, Benedictus Stayus Praesul amplissimus, ac vir omni laude cumulatus; de quo is, quem simul collaudat poëta, Rogerius Boschovicius, in poëmate doctissimo, atque elegantissimo de Solis, ac Lunae defectibus, vere, atque ad rem nostram accommodate:

Benedictus Stayus Praesul amplissimus, ac vir omni laude cumulatus; de quo is, quem simul collaudat poëta, Rogerius Boschovicius, in poëmate doctissimo, atque elegantissimo de Solis, ac Lunae defectibus, vere, atque ad rem nostram accommodate:
Communis patriae decus, atque aeterna Ragusae
Gloria Stayades, pronas cui Pegasus alas

Abreptum curru per sidera vexit Apollo. Quo mihi curru ipse quoque Boscovichius in sublime abreptus, atque e nostro, qui humi repimus, conspectu ereptus esse videtur; ac visus est jam tum, cum in Elegia quadam, Vindobonae me ignaro typis edita, haec scriberem
... ille Deam (Uraniam) caeli super alta volantem
Usque sequens

Astrorum positus, ortusque obitusque notavit,
Dein cecinit cultis omnia carminibus;
Quae Rhodani, ac Tamesis probat accola, maxima rerum
Quae probat et cupido lumine Roma legit. quantosque sinu nutritus in ipso

columen: cujus jam fama vagatur
2.238  Inclyta per gentes late, quas Tybris, et Ister,
2.239  Sequanaque, et Rhodanus, Tamesisque potentibus undis
2.240  Alluit; ac sese quo tantum Epidaurus alumno
2.241  Jactat, Neutono quantum ipsa Britannia, quantum
2.242  Gallia Cartesio. cursu non assequar illos;

2.354  Cursusque Hippodames notus, domitorque ferarum
2.355  Alcides? alio satius convertere curas;
2.356  Haec habuere diu vacuas insomnia mentes.
2.357  Principio locus ac sedes capienda loquenti:
2.358  Planitie in campi lata dein corpora plura,
2.359  Reddere quae possint voces, minitantia caelo,
2.360  Adversa jubeo regione attollere in auras.

2.384  Juppiter horrendum justa tremit incitus ira.
2.385  Ille fremit, superi timuere; vagantia late
2.386  Sidera, stellarumque ignes, et maximus aether
2.387  Audiit, ac fremitum terras demisit in imas.
2.388  Qui subito Aethiopumque domos, Nabathaeaque regna,
2.389  Litoraque Hesperiae, et Septem subjecta trioni
2.390  Frigora pervadit;

2.431  Ille etiam cyanum pingat, substrataque ponti
2.432  Caerula, puniceasque rosas, ignemque pyropi
2.433  Accendens viva donet splendescere flamma?
2.434  Solis ac ostendas radium trans vitra meantem
2.435  Si toties solvi diversi in fila coloris,
2.436  Incidit in formam quoties his usibus aptam;
2.437  Nec minus et retro nunc plurima

Umbla, fons uberrimus in ora maris Adriatici non longe a Ragusio; qui, statim atque ortus est in ipso litore, influit in maris sinum, fluminis alveo persimilem. seu ripis, seu sub Sergio Sergius, mons proximus ac prope imminens Ragusio. alto,
2.451  Aut ubicumque hortus cultis viret aemulus agris
2.452  Alcinoi; nemora alta inter camposque lacusque
2.453  Naïadumque jocos, non te

2.472  Ad nutum cogi jactatas reddere voces.
2.473  Ergo ades: haud cedet labor irritus; atque voluptas
2.474  Non minor hinc veniet: quamvis taciturnior illa,
2.475  Ac, pudibunda velut, submissa voce profatur.
2.476  Haec tenuis primum parvaeque ita vocis imago est,
2.477  Audiri ut nequeat nisi verso calle revertens.
2.478  Nec vero speculis

positum signare astri cujusque, viamque,
2.657  Adventumque simul, reditumque, atque omnia in alto
2.658  Aethere quae fiunt, dabitur praedicere longe
2.659  Certius, ac seros aetatum immittere in annos.
2.660  Quid dicam, crasso quantum se corpore tendant
2.661  Astra eadem? quid, se circum revolubile dorsum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report