Your search found 22809 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 22774-22802:

Nec tunc mutivit, nec dentem dente repressit;
Plurima per campum passim sunt corpora strata: 30
Nec tunc mutivit, nec dentem dente repressit;
Verum quisque Deum supremum in vota vocavit,
Vel Iesu nomen venerandum ac absque dolore
Liquerunt solem fortes occumbere sueti.
Per campum fluvius fluit atro sanguine tinctus; 35
Turca decussatis manibus sua lumina pascit.
Iunior in tilia cernit tormenta libenter,
At senior

audax;
Cerne serenatam frontem, necnon sub eadem
Resplendens lumen; stantem quoque cerne staturam 60
Robustam gnaramque vigoris: dic mihi posthac,
Estne illic signum quodquod minimumque timoris?
Ac audi posthaec, heros nunc quomodo fatur,
Quomodo voce gravi trepidantes increpat ille:
“Heu! Durak, annose senex, heu! muribus istis 65
Montanis stratis quonam tu tendere mavis?
Forsitan ad Montes? Montani in Montibus

Estne vagans ultor, vel Turcicus explorator 105
Explorans mandrasque boum pecudesque pilosas?
Ille nec est ultor, nec Turcicus explorator,
Stipator verum Smail-agae est, Novica fidus:
Turca ferus, Montis Nigri metus ac timor instans,
Et notus senibus puerisque; nequitur ab ipsis 110
Transferri nymphis et eo minus a pede firmo
Ipsius Nigrum per Montem luce diurna.
Ignivomam ballistam armo suspenderat ille,
In cinctu

primum tormentum, quod Smail-aga 145
Nostrates caros violenta caede peremit;
Tormentum fero corde secundum, quod Smail-aga
Morte meum patrem damnaverat intemeratum;
Corde fero demum tormentum, ac hoc superare
Non valeo, quod adhuc trahit auras tortor acerbus. 150
Sed per supremum supplex te posco Tonantem,
Permittas dominum mihi adire tuumque meumque,
Ut de corde meo possit tormenta movere.”

sacra, 165
Qua signat se, pro cruce libertateque cara.
Agmen inauditum! collectum non velut agmen
Colligitur solitum; veluti prius haud volitabat
Tunc super auras vox: “Ad fauces se ferat heros!”
Ac Echo resonans: “Ad fauces se ferat heros!” 170
Ex latebris tunc non referebat ad aethera voces.
Ut vox mystica, qua Superi tantummodo fantur,
Huc illuc Nigrum per Montem murmur opacum
De saxo ruit ad saxum; mirabile

anteit heros
Insignis. Si illum summissa voce vocaret
Ex sociis quisquam, tunc illum “Mirko” vocaret.
Agmen it obscurum, sed frustra quaeris ab illo: 190
Quo? Sicut quaeres frustra a fulgore caduco
Ac a terrifico tonitru, quo praecipitare
Approperent, tibi cum semper responsa remittant:
“Haec nihil ad nos! Haec a summo quaere Tonante,
Cuius in obsequium mortales se dare debent.” 195
Agmen it, ast: Quonam, qua

Arma micantia non crepitant, nec murmure montes
Ignivomae replent ballistae, nec radiantes
Ad facilem gressum bullae tinnire suerunt:
Sed veluti gnari, quem gestent, sub pede prolis
Decrescunt Montes ac aspera fiunt plana. 215
Cum socio fido socius procedit eodem,
Constanti fidoque gradu velut astra gemella,
Subducto cum sole polus convolvitur umbra.
Komljani, Zagarač, Bjelopavlić arduus

regioni educitur illi.
Hic transire diem validum consederat agmen. 225
Hic madido iacuit revolutus gramine, somno
Ut recrearet iam fessas in corpore vires:
Hic autem ignerium ballistae cernit acerbum
Ac accurate plumbum letale recenset,
Cote sui fidum vel laevigat ensis acumen: 230
Hic chalibe ex saxo scintillam excudit et illam
In foliis siccis capit et dein accumulatis
Termitibus forti flatu flammam excitat

rubescere coepit,
Pastor oves vigil in vicina convocat alpe, 240
Et ducis arietis aes huic dat responsa sonoro.
Ecce gregem proprium visurum cernis euntem
Nunc alium mitem pastorem. Non decor eius
Aurum ac argentum, sed virtus et toga nigra.
Cum funalibus et facibus non hunc comitantur 245
Illustres comites, et nec de turribus altis
Aera, sed occiduus sol est comes illius ac aes
Arietis adveniens clemens de monte

alium mitem pastorem. Non decor eius
Aurum ac argentum, sed virtus et toga nigra.
Cum funalibus et facibus non hunc comitantur 245
Illustres comites, et nec de turribus altis
Aera, sed occiduus sol est comes illius ac aes
Arietis adveniens clemens de monte propinquo.
Illius templum est spatium omne sub aetheris axe,
Ara verenda et mons et vallis, thus odor ille, 250
Qui sese defert ad caelum ex floribus,

perfudit acerbum 360
Testibus excelsis, praeruptis Montibus atque
Illorum natis, hoc agmine in alpe morante.
Tumque senex oculos tollit venerandus in altum,
Mansuetos oculos, et brachia nix velut alba,
Ac agmen solvit peccatis. Deinde videtur 365
Hoc donare Deo: iuveni dat cuique superni
Particulam panis, sacram escam; cuique superni
Dat vini iuveni guttam quoque, pocula sacra.
Prodigium magnum rutilans sol lustrat ab

Nequamquam velut ensis inunctus sanguine, vulnus
Quo letale datur: sed ut aurea sanctaque penna, 375
Qua Deus acta notat patrum pro posteritate.
Occiduus sol iam se vertice condidit alto;
Discessitque senex ac agmen se tulit ultra. TRIBUTUM
Tu, Gacko, campus pulcherrimus esse videris,
Cum te dira fames non servat sub ditione: 380
Dira

et arma et papiliones,
Ferra gravis molis ferrugineaeque catenae?
Ipsipsus (!) Smail-aga in Gacko finitimisque
Ruribus extorquet durum saevumque tributum.
In medio campo crudelis castra locavit, 390
Ac exactores saevos huc misit et illuc,
O exactores, utinam sint praeda luporum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte

durum saevumque tributum.
In medio campo crudelis castra locavit, 390
Ac exactores saevos huc misit et illuc,
O exactores, utinam sint praeda luporum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam. 395
En exactores equitant nunc ex oriente,
In caudis nudum ducunt miserabile vulgus,
En exactores equitant ex hespereo axe,

clamores percipit aure
Et sensu capiens violentum calcar acuto
Semianimem vitam revocat, vix vixque movetur,
Per campum reptat: lacrimosum est hoc documentum
Postremum cornu solum resonare sepultos 495
Ac in iudicium compellere non modo posse,
Cum faciant eadem nunc ac hic terna flagella.
Et miseris, quorum manat de corpore sanguis,
Qui tristes serpunt ad magnum papilionem,
Aga furore ardens velut horrida bellua

Semianimem vitam revocat, vix vixque movetur,
Per campum reptat: lacrimosum est hoc documentum
Postremum cornu solum resonare sepultos 495
Ac in iudicium compellere non modo posse,
Cum faciant eadem nunc ac hic terna flagella.
Et miseris, quorum manat de corpore sanguis,
Qui tristes serpunt ad magnum papilionem,
Aga furore ardens velut horrida bellua rugit: 500
“Eia age, vulgus, opus tibi sit conferre tributum,

vulgus, caelo dum vespere stellans 525
Nox cadat, et carnem dabo tunc pro pane perustam!...
Cum sint Christiadae sine soccis, figite, servi,
His soleam bene, maecha canis sit mater eorum!“
Adiunxit Smail-aga, ac intrat papilionem.
Experti servi miserabile vulgus inuncant 530
Et praecellit in his Saferus luminis orbus,
Quem subit ad plausum maiorem laetitiamque
Cunctorum rabies ulcisci lumen ademptum.

Disperdant sobolem, ne supra sortis amicae
Relliquias fundat lacrimas curetque dolores.
Nunc velut in somnis audis rugire leones,
Nunc velut in somnis audis latrare lyciscas,
Nunc gemitus, fletus, ploratus ac ululatus 570
Discruciatorum miserorum percipis aure,
Nuncque catenarum strepitum vocemque vocantem
Auxilio auscultas: dicas mihi, suavis amice,
Somnia suntne isti fletus? et somnia suntne
Hi

papilionem.
Ad coenam necnon delectamenta paranda
Sunt servi gressi; funem paleamque perustam
Sole paraverunt, qua vulgus mente superbum 615
Inversis capite et pedibus de termite pendens
Sunt suffituri, ac ex vulgo, veste carenti
Atque fame presso, qua proment fulva talenta.
Et vulgus? Quaenam faciat miserabile vulgus!
Terra silex est, sunt alte caelestia tecta; 620
Instrumenta videt saevissima corde dolenti,

Nedum ea, quae offendis gradiens per opaca viarum.
Vae misero, quem, dum graditur, nox arripit ista, 670
Nec locus est illi, caput in quem abstrudere possit!
Oppositi venti caelo certamina ducunt,
Ac exinde micat repetitis ignibus aether:
Nunc perstringuntur nimia tua lumina luce,
Nunc tenebris, lapsis nigrioribus, illa teguntur. 675
Et posthaec audis resonare tonitrua caelo,
Ex longe crepitant prius atque deinde

terrorem noctis opacae
Et cupit hospitii comis contingere portam. 705
Sed iam tunc fulgor vibratus ab aethere primus
Aspexit latitans agmen post papiliones
In stationes tres positum, quo fortius esset.
Ac illic stetit agmen opacum fulmen ut instans,
Aut exardescens veluti Vulcania spuma, 710
Quae ruit in vallem de ignitis montibus hora,
Qua nil curantes homines dant membra quieti.
Immotum manet et voces aure aucupat

lumina somno,
Sed nullam vocem captat, nisi quod petulanter 715
Et propere notus Safer sociique cachinnant
Praelibantque graves cruciatus Christiadarum.
Aga sedet magno sub papilione: tabacum,
Coffeam ac auras alternis haurit Averni.
Sub cidari fronti rugas induxerat atras, 720
Et sub ea quasi nube heroica lumina texit
Atque silet mutus. Permulta recogitat Aga:
Ornatos gladios, pulchras iuvenesque puellas,

crepuit, fallax sic cantor ab ore 760
Carmen ad aptatas chordas effundere coepit:
„Care Deus, dictu mirabile! quam potis heros
Rizvan-aga erat et gladio teloque vibranti,
Ignivoma saeva ballista ac ense cruento
Et palmis et equo veloci! Kosovo campum 765
Aga adit, ut quaerat saevum imperiale tributum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum

Ignivoma saeva ballista ac ense cruento
Et palmis et equo veloci! Kosovo campum 765
Aga adit, ut quaerat saevum imperiale tributum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam.
„Aga requirit ubique tributum, at vulgus avarum 770
Et dat et haud illud dat, et unde talenta requirit
Aurea, non recipit saepe

breve; per spatiosum 785
Kosovo percurrit murmur, qui prodit ab ore,
Transit ad os, longe procedens crescit eundo:
Sic vulgi nugae necnon derisio crescunt,
Ex fidibus donec deductum est carmen amoenis
Ac hodie caecus cantor per Kosovo cantat: 790
„Rizvan-aga potens certe semissis erat vir.“
Dum fatale melos vafri resonabat ab ore
Cantoris Bauk ut tonitrus, qui fixit in Aga
Et non in cantore oculos, hic eius in

cuncti
Ad finem debent istum decedere vita!“…
Vix Smail-aga furens finem dedit ore loquendi,
Cum ballista foris explosa superstes in umbras 835
Saferi lumen sparsit, qui promptus ad Agam
Venerat; ac hodie, iaculum quae coepit acerbum,
Mortiferum plumbum tristem dedit his modo finem.
„Christiadae, vulgus!“ colles clamore resultant.
Prima ex ballistis statio tum papiliones 840
Glandibus aggressa est.

Smail-aga
Ascensurus equum fuerat, de nubibus ignis
Fulserat, et calidum plumbum prostravit eundem. 850
Nox atra est, nescis, quisnam prostraverit illum,
Ast illic ballistam explodit Mirko propinque…
Ac anima obscuram per noctem corporis orba,
Moesta, dolens, fortis, spoliata repente cucurrit!...
Occubuit Smail-aga, tamen contendere Turcae 855
Continuant, tantum tenebris modo tu prohiberis,
Congredientum ne mireris

autem
Aut a ballista socii perfunditur ignis,
Ad captum cultri vulgus Turcaeque frequenter 860
Inveniuntur, ubi se tam distare putabant;
Et collo circum supponunt brachia dura
Ac inter se dant ferratis oscula rostris
Christiadae necnon Turcae, dum concidat unus:
Tale odium saevum praecordia torret eorum! 865
Veste nigrae noctis cita mors induta cucurrit
Per campum necnon se mergit sanguine

In campo domus est et in ista parvula cella,
In medio cellae valde miranda videntur:
Turca crucem furiis actus cervice salutat.
Turca stat ornatus cidari cultroque cruento,
Ignivoma necnon ballista ac ense minaci: 895
Tu trepidas, tibi ne caput a cervice revellat.
Ne timeas, frater carissime, Turca benignos
Et placidos mores tenet, haud te vulnere perdet;
Turcam humilem facile terrere est. Si pede terram

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report