Your search found 6420 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 5453-5521:

poëtarum princeps Homerus videatur voluisse nobis duo genera epici carminis ad imitandum proponere, alterum sublime ac magnificum, aequabile alterum ac temperatum. Quod et vidisse prius videtur et probasse Virgilius, qui cum semper ante oculos inter scribendum habuit Homeri carmina, tum suam ita partitus est Aeneidem, ut priores sex libri ex duodecim, quibus tota continetur, Odysseam referrent, posteriores Iliadem. Neque vero timuit vir divino ingenio praeditus atque arte maxima, ne cuiquam in mentem veniret, priores Aeneidis libros propterea languidiores ac prope senium redolentes

probetur, praesertim etiam quum et Aristoteles et Q. Horatius Flaccus poëticae facultatis disceptatores acerrimi ex utroque Homeri carmine et inveniendi et disponendi et ornandi exempla promiscue desumant, aliisque imitanda proponant. At Ilias magis quodammodo tragica est, Odyssea pacatior. Sit ita sane, et Achilles furiosior, quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse

furiosior, quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace prudenter sapienterque gesta aut audimus aut legimus, Ulyssi Achillem praeponere non dubitabunt. Quibus vero mira quaedam providentia in periculis praevidendis, summa in vitandis fugiendisque dexteritas, ac

fatentur; tamen ne mihi ejusdem carmina latinis verbis interpretanti non aeque feliciter contingat, magnopere formido. Cujus enim ingenii tanta vis esse possit, ut in hoc ipso, in quo ille totius antiquitatis consensu incredibili excelluit, se cum illo conferre et quasi certare non dubitet? Atqui ita profecto est: qui aut orationem interpretatur aut poëma, in quibus non tantum sententiae explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma exprimenda est, ille id pollicetur, sibique proponit, ut, si fieri possit, eadem semper cum dignitate atque elegantia tum verborum tum figurarum, qua

si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum est, in quo dicebam hujus sermonis initio nobis esse elaborandum, si placere velimus; neque aliam esse caussam duco, cur in tanta

Jactatus est, postquam Trojae sacram urbem evertit. Heic graeca verba latinis singula respondent: quid dubitas? manum admove atque experire. Ego vero, inquit, me et facile expediam et sine vitio: ita enim dicam cum Horatio.
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.

Praeclare vero dixeris ita, si

vitio: ita enim dicam cum Horatio.
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.

Praeclare vero dixeris ita, si ad id, quod eo loci Horatius facere instituerat, animum advertas; si autem Homeri verba acutius introspicias, fortasse non recte. Dii boni! tantamne etiam feremus arrogantiam? arrogantiamne dicam an impudentiam singularem? Tu ut Horatium illum Flaccum, quem et quantum poëtam, sancte

feremus arrogantiam? arrogantiamne dicam an impudentiam singularem? Tu ut Horatium illum Flaccum, quem et quantum poëtam, sancte Juppiter ac Minerva! non probes; tu ut illius versus reprehendas, tu ut respuas? At ego nihil istorum; et qui hosce versus ex libro XII. de Sirenarum cantu a M. Tullio ita conversos:
... Nemo haec transvectus caerula navi est,
Quin prius adstiterit vocum dulcedine captus;
Post variis avido satiatus

dubitassem. Dicam clarius: illos ego versus et vehementer probo, et omni laude ac commendatione dignos existimo; tamen justa caussa est, cur illorum mihi usum interdixerim. Quid enim, rogo, tum agebat Horatius? Objurgabat nempe ineptum quemdam scriptorem Cyclicum, qui quum turgidius esset poëma ita auspicatus:
Fortunam Priami cantabo et nobile bellum etc. ingens nescio quid ac magnificum, quum meras ageret nugas, sibi dixisse videbatur: illi proinde sic Horatius subjungit:

et sesquipedalia verba fundentem illum Cyclicum coarguere exemplo ab initio Odysseae desumpto? Huc illa spectant: Non fumum ex fulgore etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle

quaeque optimarum suavissimarumque rerum non ornamenta, sed pestis quaedam acerbissima ac venenum esse dicendae sunt. An, ut alios omittam, illum summum eloquentiae principem M. Tullium dignum praeter ceteros, unde in omni recte dicendi ratione et praecepta et exempla petantur, nescimus ita vertisse illas Demosthenis atque Aeschynis orationes vere Atticas, ut magis orator, quam interpres esse videretur? Easdem ille sententias et earum formas tamquam figuras servavit; verba ad latinam consuetudinem aptavit, ut nimirum essent eadem quod spectat ad genus atque vim, non vero quoad

cavi; ubi potui, non vim tantum verborum, quod M. Tullius se fecisse dicebat, sed ipsum paene numerum atque speciem reddidi; genus certe ubique, opinor: breviter brevia, gravia graviter, leniter lenia dixi; omnia denique, ut erant poëtica, poëtice conatus sum exprimere. Addam etiam, fuisse mihi ita semper P. Virgilium ante oculos propositum, ut quod scribebam, nisi illam ejus carminum elegantiam suavitatem coloremque aliquo modo referret, omnino respuerem ac reiicerem. Quantum vero his rebus omnibus sim consequutus, non est meum judicare: hac de re tuum erit aliorumque judicium, quod

irrepsit; populatus moenia flammis = classe diu raptus etc.
Multa quoque et ponto passusetc. praeclare: nam ita et Virgilius, cujus ubique vel invitos ac reluctantes versus in suas partes cogit concedere. Sed quod sequitur: tot adire labores compulsus fuerat ; quamvis aeque Virgilianum, nullum heic tamen locum habet.
..................

Sumite materiam vestris, qui scribitis aequam
Viribus etc. Cujus vero est, et quantae audaciae illa effrenata ac ullo sine modo licentia aut potius libido sententias Homeri ita saepe amplificandi, ut illis, quae interpres adjungit nova, ea, quae dicta sunt ab auctore, omnino obruantur? Quidni? Poëta senem illum Proteum, in quarto libro haec inducit Menelao vaticinantem, quae heic latine ad verbum expressa exscribo.

dignae, quae iterum legantur; laborem hunc meum aequo bonoque animo excipias, videndumque judices prius, quam omnino contemnas, quid ipse feram. Nec sane dubito, quin multa futura sint hoc in opere praesertim tam longo tamque impedito, quae multo melius elegantiusque dici potuisse pronunciabis: ita tamen statuamus oportet, ut, si minus ceteris peccasse videbor, aliquam mihi gratiam habeas, quod in omnium maximo latine interpretando poëta si minus eam, quae perfectissima est, referre laudem potuerim; majorem tamen, quam ceteri, tuo etiam judicio gravissimo atque optimo sim

culpae,
254  Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat.
255  Nunc aliter superi voluere infanda parantes
256  Damna mihi, passique meum sine honore parentem
257  Concidere exstinctum. nec flerem ita tristis ademptum,
258  Si socios inter miles cecidisset in oris
259  Dardaniis, interve manus jam victor amicas.
260  Grajugenae ingenti decorassent mole sepultum, 260,

dum lumina somnus
388  Clauderet armigerae submissus munere divae.
389  At magno juvenum fremuere obscura tumultu 390
390  Atria, et accensi studiis certantibus ignes
391  Optantum propius discumbere. queis ita fatus
392  Telemachus: vesana, inquit, genitricis amatae
393  Turba, proci, mensae nunc tempus; ponite voces
394  Implacidi. satius vatem exaudire canentem
395  Dis similem liquidae mita dulcedine

dilectas Ulyssi,
269  Quem patria excedens rebus praefecerat heros
270  Omnibus, atque uni longaevum aetate parentem 270
271  Servandum, curamque domus mandarat habendam.
272  Is tum se attollens ita voce affatur Achivos.
273  Huc vestros adhibete animos, et dicta loquentis
274  Audite, o cives, quis mitem, ac molliа regem
275  Pectora gestantem posthac, sanctamque colentem
276  Justitiam speret?

feram cessurus ad urbem
424  Nestoream, Spartamque; mei si qua aura parentis
425  Fortunamque vicesque optanti audita reportet.
426  Dixerat: atque olli gemitus de pectore rumpens,
427  Et graviter moerens ita nutrix voce reponit:
428  O tibi, gnate, animo quaenam haec sententia sedit,
429  Pergere quove paras loca per distantia vastae
430  Telluris solus? periit jam fortis Ulysses 430
431  Heu miser,

Tantum effata, gradu praecessit diva citato:
473  Ille deae gradiens retro vestigia servat.
474  Atque ubi devenere ad glauci marmoris undas,
475  Conspiciunt sicco densos in litore Achivos,
476  Hosque ita Telemachus compellat. Adeste sodales,
477  Auxiliumque viae mecum deferte lyaeum
478  Sedibus e nostris cereremque. Haud conscia mater,
479  Haud famulae; nutrix in partem sola vocata est.
480  Sic fatus dux

ora 220
220  Saeva recordanti dilecti funera fratris
221  Antilochi, magno victum quem vulnere quondam
222  Filius Aurorae stygias demisit ad umbras.
223  Hunc sibi tum raptum moerens ita farier infit:
224  Te meus ante alios genitor dicebat, Atrida,
225  Consiliis clarum, quoties tua facta revolvens
226  Narrabat senior poscentibus omnia natis.
227  Quare

Menelaus ab aureo,
361  Induiturque artus, laterique accommodat ensem,
362  Candida et evincit formosis crura cothurnis.
363  Jamque deo similis thalami quum sede recessit,
364  Telemacho adsedit, dictisque ita fatus amicis.
365  Dic age fortunae quae vis te dira coegit
366  Per freta lata sali vastam Lacedaemona adire?
367  An privata viae caussa est, an publica rerum
368  Conditio jubet ire, edissere vera

luctu.
543  Sed tu dic miserans, divi quando omnia norunt
544  Quis superum iratus teneat, frustraque moretur,
545  Ne solvens celeri sulcem vada salsa carina?
546  Tantum effatus. ad haec vates ita turbidas inquit:
547  At tu caelicolum regi, superisque litare
548  Debueras, prius alba dares quam carbasa ventis,
549  Rite secundarent ut cursus vasta profecto 550
550  Per

curribus apta
713  Insula, finitimo residet quae gurgite; et omnes
714  Ante alias Ithaca abruptis male cautibus horret:
715  Dixerat: illi acer bello subrisit Atrides,
716  Amplexusque manum placida est ita voce loquutus.
717  Sanguine te claro sermo tuus arguit ortum,
718  Illaque mutabo, nam possum, dona; tibique
719  E cunctis, quaecumque jacent mihi sede reposta, 720
720  Eximium carumque dabo mage

agite ac celerem bisdeno remige рinum
779   Instruite. inaidiis venientem ac tuta secantem 780
780  Aequora deprendam mediis in fluctibus inter
781  Saxosamque Samon Ithacenque: ita tristis acerbo
782  Funere quaesitum misere luat ille parentem.
783  Sic ait, atque omnes adsensu dicta probarunt,
784  Surgentesque cito subiere in limina gressu.
785  Nec vero longo

variaverit auro
267  Artificis quum docta manus, quem Mulciber una,
268  Pallas et ipsa suas docuit non invida laudes;
269  Artis opus rarae admirans stupet excita turba,
270  Luminibusque inhiat tacitis. ita nata Tonante 270
271  Olli humeris capitique novos afflarat honores.
272  Jamque nitens Charitum forma digressus ab amne
273  Litore consedit sicco. mirata puella
274  Obstupuit, sociisque haec protinus

niveo pulcris considunt sedibus ambo.
7  Interea magnam properans it laeta per urbem
8  Assimilis regis praeconi bellica virgo,
9  Auxiliumque parans Ithaco, reditumque penates
10  Ad patrios celerans ita quemque affata virorum: 10
11  Huc agite, inclamat, vos o capita inclita cives;
12  Concilium celebrate. novi juvat ora videre
13  Hospitis, Alcinoi venit qui nuper ad aedes
14  Jactatus pelago, et

83  Contendere acres dictis: at major Atrides
84  Gaudebat tacitus laetanti pectore cernens
85  Argolicos proceres sese jurgarier inter,
86  Gliscere et ardentes animis discordibus iras.
87  Quippe ita vaticinans verax praedixerat olli
88  Pythius in templo, quum sacra ad limina Phoebi
89  Venerat ex adytis quaesitum oracula; jamque
90  Trojugenas Danaosque super Jovis ira ruebat. 90
91  Haec memorat

utinam fieret! tum me ter tanta profusis
385  Implicitum nodis teneant vincla aerea, et una
386  Dique deaeque alto spectatum adsitis olympo,
387  Non ego apud talem fugiam requiescere divam.
388  Haec ita Mercurius: superi risere loquentem.
389  At non Neptunus; tolli sed ahenea Marti
390  Vincla petit, mulcetque animos et mitigat iras. 390
391  Solve agedum, supplex inquit: quaecumque reposces,

nuptasque emiserat una)
240  Et circum affusum properabat sanguine pasci. 240
241  At mihi scitari tum quamque accensa cupido,
242  Eductoque iterum ferro simul undique fusas
243  Stat potu prohibere. ita cunctae ex ordine adibant,
244  Narrabatque suam mihi quaeque ab origine gentem.
245  Heic prior accessit forma pulcherrima Tyro
246  Magnanimum jactans patrem Salmonea, et almo
247  Aeolidae quondam

in sicca nautae sternuntur arena.
34  At me diversa solum dea parte locavit
35  Ipsa manu ducens, atque ordine singula quaerens
36  Me cubuit juxta. cui postquam rite recensens
37  Omnia narravi, tunc illa ita farier infit:
38  Haec fuerint jam cuncta quidem; nunc auribus ista
39  Accipe, quae memori in mentem deus ipse reducet.
40  Principio scopulos Sirenum et litora vises 40
41  Tristia, quae falsa capiunt

pubescunt oris honore.
246  Ex humeris nodo duplicem suspendit amictum;
247  Puniceisque alte suras evincta cothurnis
248  Tela manu crispat. quam primum ut vidit Ulysses
249  Obvius aggreditur, laetoque ita pectore fatur:
250  O juvenis, primum te quando in litore solo 250
251  Aspicio, salve o facilis, meaque omnia, meque
252  Respice jam servaque. ego te ceu numen adoro
253  Aetherium, votisque vocans,

dea est: at pectus Ulyssei
274  Gaudia pertentant subito; nomenque volutans
275  Auditum ficto sic rursum exorsus ab ore est;
276  Nec sese prodit tamen ipse, in pectore vafro
277  Vera tegens, longaque ita rerum ambage reponit.
278  Audieram famamque Ithacae nomenque paterna
279  Trans pontum in Creta longe: nunc aequora mensus
280  Parte ego cum gazae veni, partemque reliqui 280
281  Effugiens aliam

fugamqne
347  Fata negant. tristem me contra haud passus obire
348  Juppiter est, valido sed nanti e robore malum
349  Supposuit; manibus cui circum amplexus inhaesi
350  Jactatus ventisque undisque: ita fluctibus errans 350
351  Ipse novem exegi luces; vix denique nocte
352  Me decima advertit Thesprotum ad litora pontus.
353  Heic fessum ejectumque heros suscepit, et ultro
354  Praebuit hospitium

548  Vix haec. ille autem se notas vertit ad artes,
549  Consilioque valens pariter et fortibus armis,
550  Submissa sic voce refert. o comprime questus, 550
551  Ne quis te Danaum nunc audiat. atque ita fatus
552  In cubitum nixa cervice assurgit; et o vos
553  Audite, inclamat, juvenes, quae certa deorum
554  Visa monent: nimium longe processimus undis
555  A pelagi, medios inter versamur et hostes.

qui sponte manenti
78  Invidet hospitium, peccat; quam forte redire
79  Optantem, qui tecta intra gravis usque moratur.
80  Gaudeat exceptus, donec velit, hospes; et idem 80
81  Discedat pariter, si fert ita corde voluptas.
82  Tu tantum concede morae, fulgentia curru
83  Munera dum properans tibi coram inspectareponam,
84  Atque epulas jubeam celeres in sede puellas
85  Instruere. hinc et honor dignus,

161  Vestibulo excedunt, resonantiaque atria linquunt.
162  It simul Atrides, plenamque nigrantis Iacchi
163  Fert dextra ex auro pateram, qua munera libent
164  Sacra diis, bijugisque adstans ita farier orsus:
165  Salvete, o juvenes, Nelidae et dicite cuncta
166  Fausta, precor: genitor veluti me semper amavit,
167  Donec apud durae certatum est moenia Trojae.
168  Dixerat: huic contra

ego monstra docebo,
187  Ceu superi mea corda monent, et fata recludam.
188  Ut subito e tectis praedam tulit unguibus uncis
189  Ales ab aërii descendens vertice montis,
190  Olli ubi stat nidus pullique; ita fortis Ulysses 190
191  Multa diu passus, multisque erroribus actus
192  In patriam veniet; fors et jam limine gressus
193  Intulit insanae molitus funera pubi.
194  Telemachus contra:

spes est optanda salutis,
415  Auxiliumque malis: postquam scelerata procorum
416  Insedit pubes, dirum genus; omnibus omnes
417  Rebus egent famuli, sed coram dicere mussant,
418  Affarique timent reginam. ita poscere victum
419  Nec sibi, nec sociis auden: submittere in arva,
420  Soletur captiva gravem quo turba laborem. 420
421  Haec ille; atque heros; quo fato, Eumaee, tuaque
422  A patria longe

circumstetit horror
545  Corda mihi, lacrimisque genae maduere volutis.
546  Hinc autem vento pariterque ferentibus undis
547  Venimus in portus Ithaces, ubi venditus aura
548  Laërtae cessi imperiis. ita litora primum
549  Haec tenui, fixique meos hac sede penates.
550  Dixerat; huic heros divūm genus: heu mihi quantos
551  O senior, tristi movisti in corde dolores, 550
552  Talia dum memoras fatis

velit juvenis mutare figuram
218  Atque senis. tu nuper eras confectus ab aevo,
219  Indutusque artus foede; nunc corpore verso
220  Os humerosque geris similis caelestibus ipsis. 220
221  Tum genitor: non fas ita visa in imagine patris
222  Attonitumque haerere diu, tacitumque stupere,
223  Telemache: haud veniet tibi namque huc alter Ulysses:
224  Ille ego sum, passus mala dura, atque omnibus actus
225  Casibus in

servata, ministrat.
107  At genitrix adversa stetit, foribusque sub ipsis
108  Nixa toro est, tereti mollissima pollice versans
109  Stamina, dum gaudent epulis vinoque fruuntur.
110  Inde ubi pulsa fames, ita voce exorsa profatur: 110
111  Telemache, infelixne iterum conscendere tristem
112  Cogar ego in thalamum, lacrimisque cubile rigatum
113  Usque meis, geminos ex quo comitatus Atridas
114  Dardanias

enim mortali sanguine creti
663  Usquam homines adeo crudelia factaminantur.
664  Hactenus illa: retro senior vestigia vertens
665  In medios venit juvenes rite omnibus actis;
666  Atque ita Telemacho, ne quisquam exaudiat alter,
667  Adsistens propior fidam dein fatus ad aurem est.
668  O juvenis dilecte, ego jam visurus abibo,
669  Si quod opus rebusque tuis nunc instet agendum
670  Atque

hirta patescunt. 80
81  Haec pubes: simul aspectu conterritus haeret
82  Irus, et invitus famulis cogentibus aptat
83  Tegmina nequidquam circum, ac totos tremit artus.
84  Quem tunc Antinous minitans ita turbidus ore
85  Increpuit: tibi nulla subest, vanissime rerum,
86  Vis animo, hunc adeo si firma aetate vigescens
87  Tu metuas fractumque annis domitumque labore.
88  Haec tamen edico, quae mox rata

subnixum ad septa domorum;
114  Tum baculum dat ferre manu sic deinde loquutus.
115  Istheic nunc metuende sede, catulosque suesque
116  Hirsutos arce foribus; neu dicere leges
117  Hospitibus miseris ita nullo praeditus ausis
118  Robore, ne sontem gravior te poena sequatur.
119  Sic ait, atque humeris sordentem injecit amictum,
120  Demisitque iterum corroso tergore peram 120
121  Ex humero, limenque

tosta, intus commixto plena cruore,
132  Expedit Antinous; nec non duo magna canistris
133  Frusta laboratae Cereris correpta dat ultro
134  Amphinomus, pateramque ardenti nectare plenam
135  Tendit ita affatus: salve o! pater hospes, et alma
136  Copia te laetum post tristia damna revisat,
137  Cui Laërtiades: magni non laude videris
138  Degener, et clara, dixit, virtute parentis,
139  Amphinome.

Charitum formosa choros, et ludere gestit.
214  Exin majoremque habitu, succoque recenti
215  Florentem magis esse dedit, sectique elephanti
216  Vincere candorem, matutinamque pruinam.
217  Queis ita perfectis abiit dea magna per auras;
218  Atque aderant contrа famulae per tecta ferentes
219  Cum strepitu arguto gressus: excussa sopore
220  Nympha manu tersitque genas, subitoque profata est. 220

apposuere; atque has arentia circum
342  Ligna dedere foco valida diffissa bipenni,
343  Miscueruntque faces: stant infelicis Ulyssei,
344  Alternantque vices famulae, lucemque ministrant.
345  Quas ita compellat dictis Laërtius heros:
346  O Ithaci absentis famulantia corda puellae
347  Ite agite in sedes, et fusis volvite pensa,
348  Casta ubi jam regina sedet. lenite dolorem
349  Vel circum affusae,

orsus: 450
451  Quis furor, o miseri, tantus? cur vina perosi
452  Temnitis, atque epulas? certe vos laeva deorum
453  Vis agitat: celebrate dapes, saturique penates
454  Ite agite ad proprios, si fert ita corde voluptas Umjesto „vuluptas“ ;
455  Non ego nam quemquam pello. sic ore loquutus
456  Conticuit: pressis fremuerunt dentibus omnes,
457  Labraque strinxerunt, animos ac verba

sparsoque cruore
13  Tristis hymen, mensaeque fluant: namque ipsa feroces
14  Arma trahunt animos, pugnamque lacessere suadent.
15  Dixerat: ille sui celerat mandata parentis,
16  Nutricemque vocans ita fidas inquit ad aures.
17  O semper mihi cara, altis in sedibus omnes
18  Nunc retine famulas, secreta in parte reponam
19  Dum thalamo neglecta diu nigrantiaque igne
20  Arma patris. tenero non id mens

jam nota voluntas
97  Nostra tibi fuerat, praesens et saepius ipsa
98  Audieras, me velle senem de conjuge multa
99  Poscere, si tristes valeam deponere curas.
100  Dixit, et Eurynomen subito vocat, atque ita fatur: 100
101  Huc age fer sedem, et pictam super injice pellem,
102  Carus ubi residens audire et reddere voces
103  Hospes amet: coram namque est mihi multa rogandus.
104  Jusserat: illa autem

cuspide telum.
493  Heic aper abdiderat sese ingens frondibus atris
494  In nemore horrenti, quo nec vis humida venti,
495  Nec rutili poterant penetrare ardentia phoebi
496  Spicula, non imber sublapsus: ita undique tectum
497  Arboribus stabat densis, cumuloque nigrantem
498  Subter humum late foliorum oppresserat agger.
499  Ille autem strepituque canum strepituque virorum
500  Excitus, ut propius

indutus amictum 150
151  Telemachus, laterique ardentem accommodat ensem,
152  Et formosa pedum circumdat vincula plantis:
153  Tum capiens ferro praefixum robur acuto
154  Limen adit, foribusque adstans ita fatur ab altis.
155  Dic age, cara mihi nutrix, quem dignus honorem
156  Nactus habet; thalamone hospes, dapibusque potitus,
157  An jacuit neglectus humi? non inscia recti
158  Saepe alios genitrix meritis

non inscia recti
158  Saepe alios genitrix meritis et laude minores
159  Nostra viros large coluit; cur immemor unum
160  Scilicet hunc solito meritum sine honore reliquit? 160
161  Dixerat, atque olli prudens ita pauca vicissim
162  Euryclaea refert: ne vero, o gnate, parentem
163  Incusa: quantum libuit, se munere bacchi
164  Proluit heic longum residens nocturnus ad ignem;
165  Exstinctaque siti nihil ultra saepe

vulnere, et ipsas
360  Vexatas sine more mea intra tecta puellas. 360
361  Vix haec fatus erat, cunctisque silentia facta
362  Per tacitas late sedes; stupor altus ubique.
363  Inde Damastorides Agelaus ita incipit ore:
364  Ne vero vestrum ne quisquam justa monenti
365  Audeat irasci, dictis aut obvius ire.
366  Jam saevas cohibete manus, et parcite quemquam
367  Laedere, contemptos veriti

remeasset ad oras);
375  Nunc aliter manifesta fides jam credere cogit.
376  Quare age et incertam precibus tu vince parentem;
377  Illa sibi jungat, fuerit cui plurima virtus,
378  Et majora dabit qui dona: ita laetus avita
379  Tu potiere domo, patriisque epulabere mensis;
380  Ipsa novos thalamos, alienaque tecta sequetur. 380
381  Haec ubi finierat, contra sic natus Ulysse
382  Pаucа refert: non matris ego

prior processit ad alta
168  Limina, et obnixus multa vi dura trahebat
169  Cornua. nec potuit pervincere: quippe laborum
170  Inscius, indoluitque manus et mollia fractus 170
171  Brachia; dein medios ita voce affatus amantes.
172  Non ego non tantum valeo: succedat et alter
173  Fortunam experiens; capite arcum: et robur et ipsam
174  Ille animam rapiet multis. occumbere praestat
175  Scilicet, elusos

arcus
289  Tractare: haec etiam seclis audita futuris
290  Arguet indecores fama, aeternumque manebit. 290
291  Dixerat Eurymachus, subito cui talia contra
292  Antinous reddit: non haec ita semper abibunt,
293  Tuque etiam scis ipse. deum sollemnia sacra
294  Vulgus agit, Phoebumque vocat de more per aras,
295  Quis domito fidens nunc praemia speret ab arcu?
296  Desinite: infixae maneant

426  Arma capit subito, regemque in limine stantem
427  Certus adit gressu properante Eumaeus, et olli
428  Porrigit. inde rapit sese, thalamoque propinquans
429  Continuo Eurycleam ad se vocat, atque ita fatur:
430  Interiora domus occludi limina, nutrix, 430
431  Telemachus jubet ipse; et si quo murmure pulsa
432  Atria, si gemitu dura sub morte cadentum
433  Luctifico resonent haec septa, haud ulla

diversi, ac protinus inquit
448  Sic aliquis: viden, ille ut sumpto captus ab arcu
449  Haeret miranti similis furtumque paranti?
450  Aut ipsi tales fuerant in sedibus olim, 450
451  Aut facere et molitur: ita huc atque improbus illuc
452  Versat agens torquetque dolis instructus et astu.
453  Contra alius juvenum: semper sibi talia posthac
454  Praemia conatus referat, ceu flectere duro
455  Robora nunc

contendere contra,
72  Vel celerare fugam, si cui det Parca salutem:
73  Sed non effugiet, credo, fata aspera quisquam.
74  Haec ille: intremuere artus, turbataque mens est
75  Omnibus extemplo, rursusque ita voce loquutus
76  Eurymachus trepidis infit. fidissima corda,
77  O socii, non ille gravi jam temperet ira,
78  Indomitasque manus teneat; sed limine ab alto
79  Spicula torquebit

est sententia; jamque
380  Ponit humi soliumque inter rutilantibus aptum 380
381  Argento e puro clavis, crateraque magnum,
382  Argutam acclinis citharam; dein ipse volutus
383  Ante pedes Ithaci supplex ita voce profatur.
384  Haec per ego tua te genua oro, maxime ductor,
385  Insontis miserere, atque hoc te crimine solve;
386  An non ipse tuo tristis cruciabere corde,
387  Si dabis exitio celebrantem facta

hausit
405  Dicta Medon; solio subter nam tergore tauri
406  Abdiderat sese tectus, pavitansque latebat.
407  Sed tunc prosiluit, densumque exutus amictum
408  Telemachi genibus propior stetit; atque ita supplex:
409  Ille ego sum quem poscis, ait; tu parce, tuoque
410  Dic patri, ne me ferro transfigat acuto 410
411  Ob scelera iratus juvenum, qui vertere tecta
412  Ipsius institerant, teque heic

si verus adest Ithacus, post nosse licebit 120
121  Scilicet id melius nos inter; namque tenemus
122  Nobis certa unis, alios fugientia, signa.
123  Haec illa. extemplo dius subrisit Ulysses,
124  Atque ita Telemacho fatus: me me sine mater
125  Experiatur, ait; jam victa fatebitur ultro:
126  Noscere nunc lacerum et sordentem turpiter artus
127  Abnegat, ac spretum nullo dignatur honore;
128  Danda illi

184  Membra deo similis, seseque ante ora locavit
185  Conjugis adversae residens, atque infit ab ore:
186  Indomitum superi tibi olympia tecta colentes
187  Prae cunctis mulier, dederunt cor: non ita certe
188  Duraque et obfirmans animum sese ulla teneret
189  Conjuge conspecto, passus qui plurima ponto
190  Bis decimo in patriam salvus pervenerit anno. 190
191  Tu nutrix mihi sterne torum, quo languida

fidem tenuit. dignae virtutis imago
224  Numquam tanta cadet, nec fama oblita peribit
225  Dis etiam celebranda ipsis, qui carmina condent
226  Illius in laudem tardos mansura nepotes.
227  Non ita Tyndaridi placitum: scelus ausa nefandum
228  Ipsa virum exstinxit, letoque in Tartara misit
229  Insontem. tanti semper monumenta vigebunt
230  Flagitii, quin et nomen muliebre per omne 230
231  Fama

somnos
240  Per noctem assuerat famulantum operosa juventus. 240
241  Heic etiam, quae fida senem curabat in agris
242  Urbe procul, stabat Siculis anus edita terris.
243  Atque ibi tum sociis natoque ita fatus Ulysses:
244  Ite, ait, o properi in sedes, epulasque parate
245  Mactantes de more suem, qui pinguior errat:
246  Experiar, memori perculsus imagine noscat
247  Mene pater, subito cernens

venere frequentes
472  Surgit ibi Eupithes; namque huic praecordia luctus
473  Acrior intus habet dilecti ob funera gnati
474  Antinoi, primum quem vulnere stravit Ulysses:
475  Isque ibi tum lacrimans ita voce silentia rupit.
476  Horrendum exitium, cives, et funus acerbum
477  Unius a furiis tulimus, qui Dardana primum
478  Classe cita juvenum multos ad Pergama duxit,
479  Amisitque rates, sociosque in

ni dira piemus
487  Funera? jam caeli superis haud vescier auris
488  Dulce mihi; praestat manes descendere ad imos.
489  Sed celerare juvat, ne quam fortuna salutem
490  Ocius ostendat fugientibus. atque ita fatus 490
491  Demisit lacrimas, luctuque incendit Achivos.
492  Hos inter motus, medio flagrante tumultu,
493  Ecce super linquunt Ithaci penetralia celsa
494  Servatusque Medon, et clarus carmine

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report