Your search found 14119 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 11901-11912:

consonantias composuit atque ita per musicam simplicem divina providentia ad harmonicam pervenit eamque posteritati tradidit. Discipulus: Novum genus quaestionis facis, magister. Nonne quasi omnes Adae posteri cum suis artibus diluvio deleti sunt? Quomodo ergo Iubal musicam posteritati tradere poterat? Magister: Provide equidem poterat. Nam antequam Deus sceleratum mundum punivisset, Iubal in spiritu praevidit igne vel aqua puniendum. Ne ergo cum malo

tibi, quod claves aperiant syllabas sive voces, quibus notae exprimi debeant, ut cognoscas quae nota sit ut, 2 foedere ] faedere 3 Šilobod promiscue formis bimollis, b.mollis et b-mollis utitur. re, mi, etc. Hoc est claves sunt vocis formandae indices sive generales fuerint sive particulares. Discipulus: Duplices ergo claves generales et particulares docebis magister. Magister: Docebo omnino dicamque illas claves esse generales quae

esse generales quae in exordio cantus et capite cuiusque scalae expresse signantur; particulares vero quae vel expresse non signantur, vel si signentur, vim generalis clavis non obtinent, ut accidit in cantu b-molli. Discipulus: Dic ergo, magister, quot sunt claves signabiles? Magister: Si de numero quaeris, Graeci quoties quinque lineis utebantur, semper duabus clavibus cantum praenotabant, nempe ad primam lineam.. id est G. et ad quartam F. vel F. et C. vel vero G. et C. Uti vides hic:

vel superacutus. Si ambit litteras graves, procedit demisse; si acutas, procedit altius; si superacutas, procedit altissime. Ideo autem replicatas divisi in finales et affinales, quia omnis regularis cantus in una ex 4. finalibus litteris terminatur, quae sunt D. E. F. G. 5 debebis ] nudebis De quibus suo loco dicemus. Quod si terminetur in littera affinali A. vel B. vel C. irregularis erit. Discipulus: Quare autem in scala generali alicui litterae dedisti unam vocem: ut,

vero regula erit, qua omnis cantus, (etsi nec antiphona, nec responsorium, nec introitus sit) cuius sit toni, cognosci poterit. Discipulus: Solita ergo bonitate tua dices, magister, quot sint toni? Magister: Nunc sunt octoni, quandoque fuere quaterni. Discipulus: Quare olim quaterni, nunc vero sunt octoni? Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur.

Discipulus: Solita ergo bonitate tua dices, magister, quot sint toni? Magister: Nunc sunt octoni, quandoque fuere quaterni. Discipulus: Quare olim quaterni, nunc vero sunt octoni? Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur. Totidem ergo regulae sive modi cognoscendi cantum esse debebunt. Et quidem, si ultima finalis nota cantus terminabatur in D.,

Nunc sunt octoni, quandoque fuere quaterni. Discipulus: Quare olim quaterni, nunc vero sunt octoni? Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur. Totidem ergo regulae sive modi cognoscendi cantum esse debebunt. Et quidem, si ultima finalis nota cantus terminabatur in D., tunc erat toni primi in E. secundi in F. tertii in D. quarti. Primus Graece vocabatur prothus. Secundus deuterus.

prothus. Secundus deuterus. Tertius tritus. Quartus tetrardus. Qui, quia ob nimium ascensum admodum difficiles fuissent, utpote ab uno extremo ad aliud undecim vocibus sive notis ascendens, ideo maioris facilitatis studio ex quattuor tonis facti sunt octoni. Discipulus: Sed quomodo hoc factum fuisse putabo, magister? Magister: Hoc factum puta ita: quattuor tonis adiuncti sunt alii quattuor nec secus, quam cuique suus collateralis, quasi in obsequium datus.

vocibus sive notis ascendens, ideo maioris facilitatis studio ex quattuor tonis facti sunt octoni. Discipulus: Sed quomodo hoc factum fuisse putabo, magister? Magister: Hoc factum puta ita: quattuor tonis adiuncti sunt alii quattuor nec secus, quam cuique suus collateralis, quasi in obsequium datus. Unde in consuetudinem iam abiit, ut collaterales, servi plagales; illi vero, digniori titulo, domini authentici appellarentur. Discipulus: Memini te dixisse, magister,

tuis magister, sed magis miror quod aliquos tonos in unum tantum, aliquos vero in plures ac diversos exitus, sive EUOUAE perduxeris. Magister: Nihil in posterum mireris, chare discipule. Nam diversi exitus pro diversis festivitatibus instituti sunt, quod nempe aliter die festo duplici vel semiduplici, et aliter simplici vel feriali versus psalmorum terminari debeant. Quamobrem talismodi terminationes seu exitus differentiae vocantur. Aliqui vero dicunt diversos exitus, sive differentias esse a

sol, sol, fa, per secundam denotant sextum. Septimum advertes quando introitus finem accipiet in ut, et versus initium in fa, vel ut, fa, mi, fa, sol. Octavum tandem habebis si et illi finalis et huic initialis fuerit ut. Etsi vero octavus eiusdem sit intonationis cum secundo, non sunt tamen idem, quia initialis secundi toni est C. ut. Octavi autem toni est G. ut. Quod perspicies in substratis exemplis: Discipulus: Adhuc unicum est, quod impensius te rogo, Magister: docebis me quomodo

exemplis: Discipulus: Postremum est, quod te rogo, dic mihi, magister, quare supra aliquam syllabam textus plures notae farciuntur? Magister: Ratio petenda est ex ipsis verbis textus. Quae enim verba maioris sunt contemplationis, in iis syllaba aut in longius canitur aut in altius elevatur: servata nihilominus semper et ubique tam toni quam harmoniae proportione. Atque haec de amabili arte musices amantissimo meo discipulo pro modulo dicta sufficiant. Discipulus:

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report