Your search found 14119 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 12251-12304:

easdem verborumque proprietatem, quibus auctor usus est. Itaque consequi necessario, ut omnia aut enervia sint, aut multum ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus,

multum ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum

magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum elegantia, qua graece scriptae sunt, latine (ea nimirum lingua, quae adhuc et florentissima est, et in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum) res interpretatas exhibeamus? Cur unam tantum rerum utilitatem, non etiam verborum venustatem persequamur,

omnibus aggrediendis conficiendisque alacritas placet, nae illi Odysseam adamabunt magnoque habebunt in pretio, eamque ut delicium exosculabuntur suum. Sit igitur nobis fixum hoc atque certum, nec ea quae in Iliade continentur, neque ea, quae Odyssea complectitur, aliter debuisse tractari, quam sunt ab Homero descripta atque exornata. Si enim alterius laudes alteri fuissent eaedem datae, non duo quidem generis diversi, sed ex duobus unum atque idem ferme poëma diversi nominis coaluisset. Et sane Horatius, postquam Lollio familiari suo graecisque litteris erudito affirmasset, Homerum quid

ego quidem, an hoc non multo sit difficilius recte facere, quam primum illud, vehementer dubito. Illic enim, quum mens furore illo poëtico aut potius igne incaluit, plena etiam virium ac nervorum quodammodo oratio ipsa feratur necesse est: heic vero, quum pacatior sit ac tranquillior animus, ut sunt remissiores commiserationis quam iracundiae motus, ne langueat oratio atque concidat, maxima cavendum est providentia. Quod etsi Homero feliciter contigisse omnes harum rerum periti aestimatores ultro fatentur; tamen ne mihi ejusdem carmina latinis verbis interpretanti non aeque feliciter

ita profecto est: qui aut orationem interpretatur aut poëma, in quibus non tantum sententiae explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma exprimenda est, ille id pollicetur, sibique proponit, ut, si fieri possit, eadem semper cum dignitate atque elegantia tum verborum tum figurarum, qua sunt ab oratore vel poëta dicta, interpres efferat. Ac proinde nemo non videt summa illi esse opus, praeter omne artificium ejus rei, qua de agitur, utriusque linguae et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas,

ea vox tamquam character quidam aut nota, quae illius viri, cujus poëta res gestas narrandas pollicetur, naturam atque ingenium dessignat. Quid quod et illa, ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη , quae plurimum ad commiserationem valent, omnino praetermissa sunt? Mitto ea, Captae post tempora Trojae ; ubi quamquam Homerus rei bene gestae potissimam Ulyssi laudem videatur tribuere; non tamen nescio posse subaudiri a se captae aut aliquid aliud hujusmodi, quemadmodum et ego ipse in mea versione subaudiri volo

detorqueat. Apage istas nugas, quae a semidocto aliquo Graeculo et vocularum quasi venatore fortasse possunt laudari; ab hominibus cordatis vereque sapientibus magnopere vituperantur, quaeque optimarum suavissimarumque rerum non ornamenta, sed pestis quaedam acerbissima ac venenum esse dicendae sunt. An, ut alios omittam, illum summum eloquentiae principem M. Tullium dignum praeter ceteros, unde in omni recte dicendi ratione et praecepta et exempla petantur, nescimus ita vertisse illas Demosthenis atque Aeschynis orationes vere Atticas, ut magis orator, quam interpres esse videretur?

coloremque aliquo modo referret, omnino respuerem ac reiicerem. Quantum vero his rebus omnibus sim consequutus, non est meum judicare: hac de re tuum erit aliorumque judicium, quod fieri velim potissimum ex illorum comparatione, qui hoc eodem in stadio sese exercuerunt, id est latinis versibus sunt Odysseam interpretati. Habes, quod sciam, nonum decimum undecimum duodecimumque Odysseae librum latino carmine elegiaco redditum a Joanne Prassino; habes octo priores libros a Francisco Florido Sabino latinis item versibus conversos; habes denique integram Homeri Odysseam latine heroico

fortasse mihi, quam ego et otio et meae consului famae, consuluisset. Restat igitur unus Simon Lemnius, qui cum ego committendus sum. Hic qualis sit, quidque valeat, non ex me audias, sed ex ejus versibus videas licet. Verum prius Homeri ipsius aliquot carmina recitemus, et ea quidem, quae prima sunt, et in quibus nondum labore defatigatus solet diligentior esse interpres atque accuratior.
῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη,

Cum solum gelidis Ithacum etc. Audistin, amice lector? Bene est; quid igitur tibi de his versibus Lemnianis videtur: placentne illi, an aliquid melius desideras? Nihil dices, opinor, de primo versu; nam et Horatii sunt priores voces, et posteriores non displicent, nisi forte requiras illud πολύτροπον omissum, cujus loco irrepsit; populatus moenia flammis = classe diu raptus etc.

det posse dicere. Jam haec:
........ exordia cursus,
Erroresque sacro revocabo carmine Grajum; et quae sequuntur, quantum apta sunt ad augendam libri molem versuumque numerum, tantum valent ad omnem Homeri dignitatem eloquentiamque corrumpendam. Sed infinitus sim, si persequar cetera, quae tibi, et cuivis vel mediocriter graecis litteris latinisque erudito vehementer in his Lemnianis versibus, qui plurimis aliis ejusdem

libri molem versuumque numerum, tantum valent ad omnem Homeri dignitatem eloquentiamque corrumpendam. Sed infinitus sim, si persequar cetera, quae tibi, et cuivis vel mediocriter graecis litteris latinisque erudito vehementer in his Lemnianis versibus, qui plurimis aliis ejusdem interpretis multo sunt meliores, displicebunt. Nihil enim queror, quod nullam Lemnius adhibeat limam in poliendis male tornatis versibus, quod nullum verborum delectum, nullamque latini sermonis venustatem sequatur; quod contorte, implexe, obscure, ac non raro etiam sine ratione syllabarum scribat: hanc illi do

Viribus etc. Cujus vero est, et quantae audaciae illa effrenata ac ullo sine modo licentia aut potius libido sententias Homeri ita saepe amplificandi, ut illis, quae interpres adjungit nova, ea, quae dicta sunt ab auctore, omnino obruantur? Quidni? Poëta senem illum Proteum, in quarto libro haec inducit Menelao vaticinantem, quae heic latine ad verbum expressa exscribo.
Tibi vero non est fatale divine o Menelaë

Membra homini, meliorque heic eurus, et aether inerrat,
Largior et campos heic aër lumine vestit
Purpureo, solemque suum, sua sidera norunt.
Amissum ne crede diem: sunt altera caelo
Sidera; sunt orbes alii, lumenque videbis
Purius, elisiosque magis mirabere campos,
Cultoresque pios. illic pretiosior aetas,

aether inerrat,
Largior et campos heic aër lumine vestit
Purpureo, solemque suum, sua sidera norunt.
Amissum ne crede diem: sunt altera caelo
Sidera; sunt orbes alii, lumenque videbis
Purius, elisiosque magis mirabere campos,
Cultoresque pios. illic pretiosior aetas,
Aurea progenies habitat, semperque tenebis,

talem genuit quum te inclita fama
245  Penelope. sed pauca mihi precor insuper addas.
246  Quodnam epulum, quaenam turba haec? sollemnia sacra,
247  Connubia anne paras? non haec socialia mensae
248  Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos:
249  Usque adeo insueto misceri tecta tumultu
250  Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250
251  Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira.
252  Cui juvenis.

qui me jam forte morantem
326  Increpitant, celerans ibo, navimque revisam
327  Litora fida petens; tu dicta haec omnia serva.
328  Sic ait; ac juvenis, dum diva abscedere tentat:
329  Cara quidem mihi sunt, inquit, quaecumque loquutus 330
330  Ut genitor gnato es; memori stant omnia mente.
331  Verum age, paullisper, quamvis iter urgeat, oro,
332  Heic maneas. jam jam lotusque animumque refectus

at vates agitat, fingitque canentum
372  Ingenia ipse regens nutu pater ora potenti.
373  Hunc etiam voluit Danaum memorare labores,
374  Difficilemque fugam: tangunt super omnia mentes,
375  Quae nova sunt, famaque vigent celebrata recenti.
376  Quin tu animum obfirmans ferto haec haud mollia quamquam
377  Auditu; neque enim est reditu fraudatus Ulysses
378  Unus: apud Trojam multi periere Pelasgum.
379  Si

reditu fraudatus Ulysses
378  Unus: apud Trojam multi periere Pelasgum.
379  Si renuis; tua pensa colum telamque revise 380
380  In thalamum scandens, operique instare puellas
381  Cura sit una tibi, non haec sunt auribus apta
382  Femineis, sed digna virum virtute meaque
383  Ante alios, uni cui summa heic tradita rerum est.
384  Dixerat: at gnatum genitrix mirata loquentem
385  Continuo paret dictis, thalamumque

subito partis aggesta renidet
419  Divitiis domus alta, et primo gaudet honore, 420
420  Cui mens aequa deum regni concessit habenas.
421  Verum alii proceres multi juvenesque senesque
422  Sunt Ithaca in diti; regnet, cui candida laudem
423  Fata dabunt, oris postquam discessit Ulysses
424  A superis. rex, ipse domus ferar, unus et omnes
425  Pace regam famulos, genitor quos liquit habendos.

deferte lyaeum
478  Sedibus e nostris cereremque. Haud conscia mater,
479  Haud famulae; nutrix in partem sola vocata est.
480  Sic fatus dux ipse praeit, sociique sequuntur. 480
481  Nec mora fit referunt quae sunt data cumque, locantque
482  Deposita, ut jussi, tabulata sub ardua navis.
483  Jamque adeo scandit juvenis, divamque sequutus,
484  Ipsa ubi se posuit, puppi sublimis in alta
485  Ad latus assedit. Tortos

egreditur pariter Tritonia Pallas,
17  Hortaturque sequi juvenem, sic deinde loquuta.
18  Telemache o mea cura, pudor procul omnis abesto
19  Jam pelagi emenso stagna alta, ut fata parentis
20  Quae sunt cumque tui, noscas; queis degit in oris, 20
21  Quae sequitur fortuna, ergo jam Nestora magnum
22  Certus adi; tentaque, ullos num promere casus,
23  Consiliumque velit prudens. edisserat ultro

latas errando aut classe per undas
113  Ad praedam, saevus quo nos ducebat Achilles;
114  Aut etiam Priami bellando ad moenia; ubi atro
115  Funere tot pubis nequidquam exstincta Pelasgae
116  Lumina sunt, primi heroes. mavortius illic
117  Ajax, Pelidesque jacent, aequandus et ipsis
118  Dis Patroclus; natus jacet illic insuper una
119  Antilochus, mea cura, et cursu fortis et hasta.
120  Sed quid ego

reditum discordibus urgens
176  Pectora consiliis. nam quos ducebat Ulysses,
177  Navibus avecti relegunt iter omne, futurum
178  Scilicet id magno sperantes munus Atridae.
179  Ast ego cum ratibus, quae sunt mea signa sequutae,
180  Fugi fata deum metuens, et martius una 180
181  Tydides mecum fugit socia agmina ducens.
182  Tardior ipse etiam properans Menelaus eodem
183  Venit, et in Lesbo dubios

spirantes roris odorem.
474  Ipsa ego te facilis, quum primum aurora rubebit,
475  In secreta senis ducam: tu delige fidos
476  Tres numero ex omni socios, qui robore praestant.
477  Accipe et insidiae quae sunt, ex ordine pandam.
478  Ille quidem circum lustrans, numerumque recensens
479  Per litus phocas ut late inspexerit omnes, 480
480  Defessus nemorum ceu quondam pastor in umbra,
481  Gramineo medius

petis, sate sanguine claro 570
570  Atrida? mitte has curas; neu quaere doceri,
571  Nec fas, quae servo tacitus: namque omnia рostquam
572  Audieris, largo sparges tua lumina fletu.
573  Multi sunt domiti, multi mansere relicti
574  Incolumes: gemini tantum, fortissima corda,
575  In reditu periere duces, ne tristia dicam
576  Funera, queis aderas pugnando ad moenia Trojae.

pretio, qui regna tenes ingentia campis,
707  Lotus ubi viret alta, viret formosa cyperus,
708  Hordeaque, et segetes, et plurima surgit avena.
709  Non cursu spatia ampia patent, non florida prata 710
710  Sunt Ithacae; capras tantum fovet aspera dumis,
711  Et mihi cara magis, quam si vim pascat equorum.
712  Nulla adeo aut campis felix, aut curribus apta
713  Insula, finitimo residet quae gurgite; et omnes

69  Ut lotura feram pulcras ad flumina vestes,
70  Quae longo sordent jam tempore? scilicet ipsum 70
71  Te proceres inter primum consulta serentem
72  Usque decet puro corpus circumdare amictu.
73  Sunt tibi praeterea quini felicia gnati
74  Germina, quorum alma gemini jam conjuge gaudent,
75  Tres thalami expertes florent. hi vestibus omnes
76  Ornarique novis cupiunt, semperque nitere
77  Mollibus in

alloquitur Phaeacas. o mihi fida
430  Pectora, ductores, audite haec mentibus aequis. 430
431  Hospitis eximiam virtutem cernitis: ergo
432  Ferte viro jam dona, ut fas. me praeter in urbe
433  Sunt alii reges bisseni sceptra gerentes:
434  Quisque novam tunicamque paret, chlamydemque decoram,
435  Atque talentum auri. confestim cuncta feramus,
436  Laetus ut accumbat mensis data munera cernens

gemitu omnia late
472  Atria, et effusis resonant clamoribus aedes.
473  At dea tum subiens propius: sate sanguine magni
474  Laërtae o, dixit, tristem nunc ponito luctum,
475  Et lacrimas cohibete. mihi sunt omnia nota,
476  Experti quaecumque mari sive estis in alto;
477  Seu terris, toties inimica a gente fugati.
478  Sed victu revocate animos, quos ante profecti
479  Ex Ithaca quondam Phrygiis habuistis

inter convivia curat
198  Digna viro, judex populis qui jura ministrat:
199  Omnes namque vocant. genitor tuus urbe relicta
200  Sola tenet procul arva; neque illi strata cubili 200
201  Mollia, nec pictae sunt tonso vellere vestes.
202  Ipse hyeme in gelida famulantum more prope ignem
203  In cinere accumbit sordentem indutus amictum;
204  At quum aestas fervet gravidoque virens autumno
205  Ridet ager, qua

cubitos lata se mole ferebant,
326  Ac totidem longis aequabant jugera membris.
327  Ausi etiam superos inimica in bella vocare,
328  Armaque, et horrisona mortem cum caede minari,
329  Stellifero magnum sunt Ossam imponere Olympo,
330  Scilicet et celso conati Pelion Ossae 330
331  Addere frondosum, caelique assurgere in arcem.
332  Fors quoque, si vires melior pubentibus aetas
333  Aucta dabat, votoque

fari: perge o miranda referre.
397  Usque sub Aurorae roseum Titanidis ortum
398  Heic adero, si dura velis tua dicere fata,
399  Erroresque vagos. haec ille; at rursus Ulysses:
400  Alcinoë o, dixit, sunt et sua tempora verbis, 400
401  Sunt molli et somno pariter: quod si juvat ista
402  Longius, et nondum pertaesum audire, recusem
403  Invidus haud alios sociorum edicere casus,
404  Majoresque etiam

sub Aurorae roseum Titanidis ortum
398  Heic adero, si dura velis tua dicere fata,
399  Erroresque vagos. haec ille; at rursus Ulysses:
400  Alcinoë o, dixit, sunt et sua tempora verbis, 400
401  Sunt molli et somno pariter: quod si juvat ista
402  Longius, et nondum pertaesum audire, recusem
403  Invidus haud alios sociorum edicere casus,
404  Majoresque etiam luctus. namque arma tulere

hinc Trinacriam venies, ubi pinguia Solis,
134  Et pecora et nivei ludunt per prata juvenci:
135  Septem armenta boum, totidem formosa bidentum
136  Agmina; quinquaginta aequatis partibus omni
137  Sunt capita in coetu; numerum nec foetibus augent,
138  Nec minuunt leto. pastoris munera curant
139  Nymphae pulcricomae Phaëthusaque Lampetieque,
140  Aetherio genuit Soli quas dia Neaera, 140

cantusque inter, mea figite corde
10  Dicta, viri. Туrio pictae jam murice vestes, 10
11  Caelatumque aurum, quaecumque et ditia dona
12  Attulerunt proceres Phaeacum, condita in arca
13  Omnia sunt. solido nunc quisque ex aere lebeta,
14  Ac tripodem det quisque super. post certa redibit
15  Pars pretii toto e populo; non omnia namque
16  Fas unum tribuisse. haec postquam maximus heros
17  Fatus

excipis hospes.
60  Dixerat; Eumaeus contra: non spernere quemquam 60
61  Fasque piumque sinit, non si quis limina ad ista
62  Deterior veniat: Jovis alto numine gaudent
63  Errantesque inopesque omnes. sunt munera nostra
64  Parva quidem, sed cara; timor famulantia corda
65  Pubere sub domino prohibet dare magna petenti.
66  Illum autem a patria longe vis saeva deorum
67  Distinet, ingenti qui me complexus

ubi felici senuerunt corpora in urbe
457  Sedibus e superis delapsi Phoebus et una
458  Casta soror jaculis figunt labentia membra.
459  Stant geminae heic urbes, divisaque partibus aequis
460  Omnia sunt: genitor meus olim rexit utramque 460
461  Imperio magno divis par, inclitus heros,
462  Ctesius Ormenides. ergo illa ad litora navi
463  Phoenices venere vafrum genus, aurea secum
464  Munera ducentes

nimium ne sis at magna loquutus
265  Nunc vereor tua dicta stupens: quid in agmine tanto
266  Nos duo, quid contra tot possumus aspera corda?
267  Haud etenim vel dena procum bisdenave tantum
268  Corpora sunt, multo sed plura; atque accipe porro,
269  Expediam numerum. duo supra aetate virentes
270  Quinquaginta alios adsunt, qui moenia celsa 270
271  Dulichii liquere simul, senique sequuntur
272  Hos

invisumque caput demittere leto
402  Heu temere, heu frustra! nunc en deus attulit ultro
403  In patrias sedes. ergo illi heic fata struamus,
404  Nec fugiat; neque enim vivo speranda laborum
405  Praemia sunt nobis: valet acri mentis et ipse
406  Consilio, et cives nos aequo haud lumine cernunt.
407  Ite agite, in coetum prius ille ingressus Achivos
408  Quam vocet: haud etenim parcet, raptusque furore

pugnans
538  Protegit. id vero indignum, quod vulnere laesit
539  Antinous, quem saeva fames, infausta malorum
540  Caussa, jubet casus animum submittere ad omnes. 540
541  At si inopum ultores dī sunt, et Erinnyes ullae,
542  Antinoum mors ante premat, quam gaudia noscat
543  Conjugii. sic ille orans dicebat; at acer
544  Eupithei natus: quin vocem comprime, et istheic
545  Vel fruere o placidus

sedemque nitentem
105  Extulit, injecitque super mollissima villis
106  Tegmina, queis alte fultus consedit Ulysses.
107  Cui sic Penelope: mihi primum edissere verax,
108  Quisve, vel unde genus, qua sunt tibi in urbe parentes?
109  Huic Ithacus reddit: non te pulcherrima quisquam
110  Arguat o mulier, qua late maxima tellus 110
111  Funditur: aetherias caeli tua contigit arces
112  Fama ingens veluti

quin protinus omnia pandam.
185  Stat medio tellus ponto cognomine Creta
186  Insula dives agri, populisque opibusque superbas
187  Nonaginta urbes gremio complectitur una.
188  Omnibus haud eadem lingua est: sunt intus Achivi,
189  Sunt et magnanimi Cretes, mixtique Cydones,
190  Et triplici Dores populo, fortesque Pelasgi. 190
191  Cnossus ibi magna se tollit ad aethera mole
192  Urbs omni ditione novem regnata

Stat medio tellus ponto cognomine Creta
186  Insula dives agri, populisque opibusque superbas
187  Nonaginta urbes gremio complectitur una.
188  Omnibus haud eadem lingua est: sunt intus Achivi,
189  Sunt et magnanimi Cretes, mixtique Cydones,
190  Et triplici Dores populo, fortesque Pelasgi. 190
191  Cnossus ibi magna se tollit ad aethera mole
192  Urbs omni ditione novem regnata per annos
193  Minoi,

penna
372  Didita per gentes late ingens gloria tollit,
373  Multorumque ferunt laudes ad sidera dignum.
374  Dixerat; atque heros: jamdudum, ait, optima nympha,
375  Invisaeque mihi sunt denso vellere laenae
376  Tegminaque, infelix postquam maria alta sequutus
377  Classe cita Cretae nivibus juga consita liqui.
378  Nunc quoque, ut ante cubans, somni sine munere noctes
379  Spretus

numero ex omni. sic dixit; et ipsum
636  Penelope aggreditur rursus, metuensque profatur.
637  Haud facile est nigrae volitantia somnia noctis
638  Noscere, nec semper portendunt omina certa.
639  Sunt etenim geminae somni portae; altera fertur
640  Cornea, perfecto collucens altera contra 640
641  Ex ebore: hac veniunt quaecumque effusa, feruntur
642  Irrita, et incertis ludunt fallacia formis.

lyaeum
298  Miscut aurato in cyatho sic voce loquutus:
299  Eja age nil metuas; fruere una heic munere bacchi:
300  Ipse manus rapidas arcebo, et foeda minantum 300
301  Dicta procum: non hаec certe sunt atria vulgi
302  Publica, verum Ithaci multo mihi parta labore.
303  Ergo omnes cohibete manus, et jurgia linguae,
304  Ne qua fuat magno nobis discordia motu.
305  Haec ille: infremuit

epulis, quarum vis strata jacebat
443  Plurima. non illa potuit sed caena parari
444  Grata minus, structurus erat quam maximus heros,
445  Divaque bellipotens morituris: quippe priores
446  Sunt scelere atque odiis ausi certare nefandis. HOMERI ODYSSEAE / LIBER VICESIMUS PRIMUS
1  Penelopi haec inter Pallas Tritonia mentem

suspirans addidit ore.
282  Nunc equidem casuque meo turbatus acerbo
283  Indoleo, vestroque, proci; nec, credite, tantum
284  Connubii me damna movent, licet haec quoque maestum
285  Cura premat; (sedenim sunt et Achaeides ipsam
286  Perque Ithacen aliae multae perque extera regna)
287  Quantum adeo me luctus habet, quod robore Ulyssi
288  Cedimus heu multo, sumptos nec possumus arcus
289  Tractare: haec

inclamans: quin ocius olli
415  Ferto arcum; non te parere heic omnibus aequum est.
416  Ni facias; dura saxorum grandine pulsum
417  Ejiciam minor ipse aevo, sed robore firmo
418  Acrior. atque utinam, quot sunt, fera corda procorum,
419  Viribus et forti sperem sic vincere dextra,
420  Nunc ego nunc aliquem foedatum turpiter ora 420
421  Sedibus e patriis turbarem, haud semper inultus
422  Scilicet: insana

pubis Achivae 480
481  Vera reor, contra miserum quae jurgia jactat.
482  Nunc epulas properare juvat, dum fulgida caelo
483  Lux sinit; arguto dein praestat gaudia cantu
484  Certa sequi, citharaque: haec sunt solatia mensae,
485  Haec eadem dignis hilarant convivia ludis.
486  Dixit, et inverso connivens lumine gnato
487  Signa dedit. subito latus acri accingitur ense
488  Telemachus, longamque manu capit

contra violento numine divum
395  A patria longe duris ego casibus actus.
396  Nunc vero ambobus quoniam data copia rursum
397  Connubii optati, vigil o penetralia serva,
398  Divitiasque omnes, quae sunt mihi cumque relictae.
399  Mox pecora immani juvenum consumpta rapina
400  Multa ego praedabor, multa et pro munere Achivi 400
401  Sponte dabunt; plenis ludent in ovilibus agni.
402  En ego longaevum

449  Penelope sensit reducem te numine divum;
450  Nuncius anne jubes, ferat haec praemissus ad aures? 450
451  Cui Laërtiades: quidnam haec te cura fatigat,
452  O senior? jam nota, inquit, sunt omnia, meque
453  Adspexit regina. haec tantum effatus, et ille
454  Paruit haud quidquam referens solioque resedit.
455  Heic etiam proles Dolio generata salutat
456  Circumfusa ducem, dextramque

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report