Your search found 3467 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

reserans ubi templa Deus Ad species generale genus. Inde parat nois argolicum Dans laqueum sibi Syllogicum, Ut triplicet Deitatis opus, Quo viget ecclesiale decus. Spiritus ancipiti gladio Domnius armiger haud timidus Platonicos revocat gemitus Proterit horrificos strepitus. In Deitate gradus varios Non reserans minus haut nimios, Nam Deitatis honor parilis Semper adest, fuit, et

a Fulgineo cognomen obvenit. Is anno quarto et sexagesimo ejusdem saeculi Joannes a Fulgineo in Diomedaeas insulas se recepit. cum ecclesia sub Marco Aurelio crudelem in modum exagitari rursus coepisset, patria profugus se recepit in hasce insulas, ab littore Apuliae haud ita late interjecto mari disjunctas, quas olim Veteres appellabant Diomedaeas, quod illuc Diomedes Rex Aetoliae post Trojam excisam appulerit, ibique, postquam aliquot annos regnasset, ut ferunt, diem suum obierit. Deinde vero cum tres numero essent, modico interfluente Euripo discretae, ex eo

in patriam redeundi consilium cepit; quo cum venisset, egregiam religionis causa mortem oppetiit. rediit in patriam, et Martyrii palmam adipiscitur. Ex Antonio Beatillo de Sanctis Umbriae Tom. I. pag. 63. et Tomo 3. pag. 239. sub die 29. Decembris. Jam vero haud est improbabile B. Joannem a Fulgineo virum eximia religione et sanctitate primum auctorem Trimitantis fuisse, ut S. Domnium praecipuo quodam studio ac veneratione prosequerentur. Joannes auctor cultus S. Domnii in Diomedaeis insulis. Etenim cum antiquissimus sit

pugnatur ad lucis vesperam occiditque sol pariter et bellum. Attamen inefficacem nobis pugnam reddidit, recens continue multitudo irrumpens, qua non victi tantum, quantum obruti, disiunctique hinc inde abscessimus. Verum id et oculis tunc et plurimis ex post documentis cognovimus, haud pauciora reddidisse nos hostibus vulnera, quam accepisse, lugubrisque admodum et cruentae victoriae reliquisse vestigia. Nihilominus et nos lamentari dignum est altis suspiriis, super capitum nostrorum dolendis vulneribus, utpote Regis ac Principis nostri clarissimi, item venerandi toti mundo

inquietandam aggredior, cum a diu mihi in votis situm fuerit, in re ista non modo faciem pudoris, sed et animam mortis contemtricem assumere. Itaque fiducia plenus hortor, advoco, moneo, flagito et humiliter deprecor excelsam sanctitatis vestrae dignitatem, quam divina providentia haud minus usui, quam regimini praetulit populo christiano, quatenus donec pendet spes, donec fiducia geritur et ingeritur, exurgat denuo pater ad persecutionem coepti pro filiis negotii, ferat opem et operam necessitati expugnandae, idem dux, dux salutis et comes, idem suorum rector et ultor;

MCCCCXLV. Joan. de Zredna. Script. Rer. Hung. Tom. II. epistola I. – Dedit has ad Eugenium IV. PP. litteras e Comitiis Pestini celebratis, in quibus Ladislaus Posthumus, technis Laurentii de Hederwara, Palatini, haud obstantibus, communi voto Rex agnitus, postulatusque fuit; legatis ad Fridericum Imperatorem destinatis. Aeneas Sylvius epistola LXXXI. – Ex iisdem scripserat etiam ad Carolum, Francorum regem, suppetiarum gratia, ut huius responsoriae docent. –

20
21  Inde dolor, facilem ducentia Numina vitam
22  Asperat, et visum misero Saturnius aufert,
23  Nec longo, infensus Divis post, tempore vixit.
24  Haud igitur cupiam cuiquam certare Deorum.
25  Sin hominum ex numero es, terrae qui munera carpunt, 25
26  Accede, ut Leti quamprimum limina tangas.
27  Tum contra Hippolochi sic excipit

29  Quale genus foliis, tale et mortalibus aegris.
30  Nam folia haec rapiens sternit notus; illa comantes 30
31  Producunt silvae, frondosi tempore veris.
32  Haud aliter soboles, viget haec, nunc illa, virorum.
33  Quod si tantus amor stirpem tibi noscere nostram;
34  (Quam tamen innumerae gentes novere per orbem,)
35  Urbs est Argolicas Ephyre

101  Oeneus puniceo fulgentem murice balteum,
102  Insignem fulvo pateram dedit ille metallo.
103  Hanc ego digrediens intra mea tecta reliqui,
104  Tydeos haud memini. Nam me pater optime parvum
105  Deseris, ad Thebas periit cum Graja juventus. 105
106  Hinc ego sum mediis hospes tibi fidus in Argis,
107  Tu contra in Lycia; quando hanc

23. AD PAULUM
1.23.1  Carmina quae nobis, Paule, emendanda dedisti,
1.23.2  Signata haud ullis quod rediere notis,
1.23.3  Ne frustra exultes; neu te spes irrita ludat,
1.23.4  Nil opus est signis, pars ubi nulla placet.

27. REFELLIT GUARINICAM EXCUSATIONEM
1.27.1  Seria sunt, quae dura vocas, gratissima nobis,
1.27.2  Nec poterunt nostris, illa nocere, iocis,
1.27.3   Immo tua haud parvum, mensae praesentia nostrae,
1.27.4  Splendorem, poterit, clare Guarine, dare.
1.27.5  Frenaque ne nostro nimium sint libera ludo,
1.27.6  Neve suum, excedant gaudia

1.42.15  Exul quae Latiis, didicit Saturnus, in oris,
1.42.16  Qualia non uno Ianus ab ore dabat.
1.42.17  Scilicet istud agis, solum miremur ut omnes,
1.42.18  Falleris; haud tali gloria calle venit.
1.42.19  Sit tibi praesentum sermo, sit vita priorum,
1.42.20  Laudari si vis, et, Theodore, legi.

59. IN PAULUM
1.59.1  Orationem, Paule, tu prosam dictas,
1.59.2   Ego dulce carmen concino, sed ut censent
1.59.3   Sane haud maligni iudices, nec indocti,
1.59.4   Ambo figuris utimur parum bellis;
1.59.5   Facio archaismos, Paule, ego, et metaplasmos,
1.59.6   Tu barbarismos et facis

1.245.2  In praeceps tantum bis tibi vulva patet.
1.245.3   Huius non toto, sentirem Cerberon, antro,
1.245.4  Non Stygis hanc obeant flumina tota novem.
1.245.5  Haud illinc, Castor fraterna morte, redisset,
1.245.6  Virtute Alcides, carmine Threicius.
1.245.7  Si sciat hoc rector Superum, qui iactat ab alto,
1.245.8  Facta Pyracmonia, tela

1.272.1  Rector bellipotens, sub terris sicubi sentis,
1.272.2  Salve, et pro patria, quaeso, resurge parum;
1.272.3  Civibus innumeris en! Pergama sacra coluntur,
1.272.4  Haud tibimet paribus, sed tamen egregiis,
1.272.5  Thessalia at nulla est; accede, et dicito Achilli,
1.272.6  Legibus Aeneadum Thessala regna premi.

1.275.13  Ut tanto nostram quaeras discrimine vitam.
1.275.14  Impulsus non vi, non prece, non pretio.
1.275.15   Vel forsan nostrae movit te gratia formae.
1.275.16  Haud ego sum tanti, nec genus omne meum.
1.275.17  Me satis permitte meis, tu sospes abito,
1.275.18  Quae secet aerias est tibi penna vias.
1.275.19  Dum loquor e mediis ter se

406. AD ANTONIUM
2.45.1  Vitrea quae nuper mittebas pocula nobis,
2.45.2  Antoni, media, rupta fuere, via.
2.45.3  Nos tamen haud alias agimus, carissime, grates,
2.45.4  Integra quam nobis si tua dona forent.
2.45.5  Peccat, ab eventu mentem qui pensat amici,
2.45.6  Semper in officiis, est voluisse,

2.59.15  Dicunt pastores; sed non ego credulus illis,
2.59.16  Inter nam cygnos anseris ore crepo.
2.59.17  Quodsi non etiam prorsus triviale, sonarem,
2.59.18  Haud ideo legerem, Tribrache, vestra minus.
2.59.19  Ipse Maro assidue Varium Flaccumque terebat;
2.59.20  Non bene se novit, cui sua sola placent.

2.70.1  Quae te ultra tellus, quae gens feret, inclyte regum?
2.70.2  Quis non auditas procidet ante tubas?
2.70.3  Quandoquidem saevi tibi iam cessere Boemi,
2.70.4  Haud unquam externum natio passa iugum.
2.70.5   Sic venit insignis de quolibet hoste triumphus,
2.70.6  Hactenus invicto qualis ab hoste venit.

2.82.1  Quae te ultra tellus, quae gens feret, inclyte regum?
2.82.2  Quis non auditas procidet ante tubas?
2.82.3  Quandoquidem saevi, tibi iam cessere, Boemi,
2.82.4  Haud unquam externum, natio passa, iugum.
2.82.5  Si venit insignis, de quolibet hoste, triumphus,
2.82.6  Hactenus invicto qualis ab hoste venit?

Dignum te, nostro, vectigal et illa pependit
2.85.10  Iudicio, fortem, fortia dona, decent. 447. DE IISDEM AD EUNDEM
2.86.1  Haud leviter quondam laetatum Eurysthea dicunt,
2.86.2  Nec decus id titulis, vile putasse, suis,
2.86.3  Alcides cum prima viri mandata secutus,
2.86.4  Torva Cleonaeae, protulit

inter probus,
2.91.24  Spinas ut inter lilium,
2.91.25  Quare superbas parce mirari domos,
2.91.26  Sacer colit quas pontifex!
2.91.27  Haud ulla talem ceperit digne virum
2.91.28  Sedes, nisi aether igneus,
2.91.29  Animae molestis qua solute vinculis
2.91.30  In Orbe gaudent Lacteo.

te qua poterit concelebrare lyra.
3.2.53  Praecipias; saevis pro te freta turbida ventis
3.2.54  Ingrediar, telis pectora nuda dabo.
3.2.55  Scyllam, atque adversam Scyllae haud horrebo Charybdin,
3.2.56  Et quas eructat Sicelis Aetna faces.
3.2.57  Quin etiam postquam tenuis me clauserit urna,
3.2.58  Non parcam laudes enumerare tuas,

3.3.130  A studio mentes desidiosus amor.
3.3.131  Quare age non solum malesanae dona puellae,
3.3.132  Munera de digitis, excute quaeso, tuis;
3.3.133  Sed cum te haud lateat, quam sit male blanda Voluptas,
3.3.134  Cum bene perspicias, quam sit acerbus amor;
3.3.135  Excute damnosas captivo e pectore curas,
3.3.136  Deme Cupidineis, et tua

3.4.23  An, si pavo suas spectari viderit alas,
3.4.24  Expandet caudae, sidera picta, suae,
3.4.25  Nos nihil his stimulis, nihil hoc animabimur oestro?
3.4.26  Haud adeo nobis ferrea corda rigent.
3.4.27  Sint tibi mille igitur, misso pro carmine grates,
3.4.28  Quod duplicis meriti pondus et instar habet,
3.4.29  Nam semper cura nitar

3.5.24  Iam, video, nimium lingua diserta valet.
3.5.25  En! Ego qui fueram Veneris durissimus hostis,
3.5.26  Cedo, relanguescit spiritus ille meus.
3.5.27  Haud tamen idcirco similes delabar in ignes,
3.5.28  Invidiam fuerit deposuisse satis.
3.5.29  Sed te, quis Divum docuit tam nobile carmen?
3.5.30  Qui tibi dictavit,

3.5.40  Ne qua blandiri me tibi parte putes.
3.5.41  At tu cum molli velox genetrice Cupido,
3.5.42  Figite de nostra nulla tropaea fuga.
3.5.43  Quod cessi, haud ideo laetos agitate triumphos,
3.5.44  Nec vestros currus florea serta tegant.
3.5.45  Non me captivum, sed amicum ex hoste parastis,
3.5.46  Pacem vobiscum conciliatus

3.7.50  Cuius divino lumine cuncta nitent!
3.7.51  Salve clara parens, cuius veneranda propago
3.7.52  Iura super terras omnipotentis habet!
3.7.53  Te super haud multum potuit mors iuris habere,
3.7.54  Non est cum membris fama sepulta tuis;
3.7.55  Sed viget, et mundum celebris perlabitur omnem,
3.7.56  Nec, nisi cum mundo deperitura

3.8.49  Exsecat hic montes, et culmina nubibus altis
3.8.50  Inserit, ad Superos scandere velle putes.
3.8.51  Interea totum, Somni germana, per orbem,
3.8.52  Haud ulli late conspicienda volat,
3.8.53  Sternit et incautas, nullo discrimine, gentes,
3.8.54  Nativa immiti vincula falce metens.
3.8.55  Nec viridi specie, viridive aetate

3.8.187  Sume simul lacrymas, fratri paullo ante negatas,
3.8.188  His madeat tua qui contegit ossa lapis.
3.8.189  Tum gemini extremo scribantur margine versus,
3.8.190  Haud cuiquam siccis, verba legenda, genis:
3.8.191  Hic, Racacine, iaces, vati gratissime Iano,
3.8.192  Hic pariter Iani gaudia cuncta iacent!

ducum, pontificumque parens.
3.11.23  Cui victrix fortes transcripsit Roma colonos,
3.11.24  Nar fluvius nomen, mons Nituusque dedit.
3.11.25  Haec tibi sat clarae, genus haud ignobile, stirpis
3.11.26  Praebuit, et quantas, exigit usus, opes.
3.11.27  Quae cum corda fero producat idonea Marti,
3.11.28  Bella quibus semper sanguinolenta placent;

3.11.27  Quae cum corda fero producat idonea Marti,
3.11.28  Bella quibus semper sanguinolenta placent;
3.11.29  Tu potius Phoebi voluisti evadere miles,
3.11.30  Haud veritus citharam praeposuisse tubae.
3.11.31  Nam simul ac teneri permisit flosculus aevi,
3.11.32  Coepisti Musis invigilare sacris.
3.11.33  Donasti viridem castris tamen

3.14.24  Eius mandarit semper agenda fide.
3.14.25  Nunc quia tota tuas callet Ferraria laudes,
3.14.26  Maioresque tuos, progeniemque tuam;
3.14.27  De te haud plura loquar, nec quae te forma decoret
3.14.28  Edam, cum formae cedat Apollo tuae;
3.14.29  Sed sponsae egregias percurram ex ordine laudes,
3.14.30  Cuius me nomen, metra

Non cupiebat opes; quas si illi fata dederunt,
3.17.16  Fundit non parca, munera multa, manu.
3.17.17  Hunc autem genuit, talique superbit alumno,
3.17.18  Sacrata haud falso nomine dicta domus;
3.17.19  Qua non hac tantum nulla excellentior urbe,
3.17.20  Sed ferme tota floret in Ausonia.
3.17.21  Haec Maiola fuit prius appellata

3.17.45  Quam nisi de summo, nobis misisset, Olympo,
3.17.46  Iuppiter, in tenebris lingua Latina foret.
3.17.47  Sed fateor, veniam tribuat precor ille fatenti,
3.17.48  Haud statui laudes, nunc memorare, suas.
3.17.49  Seu quod, quo potui, prius illas, carmine dixi,
3.17.50  Seu quod diffido viribus ipse meis.
3.17.51  Nec me multa loqui

febribus aegra levans.
3.20.33  Nec soli debent homines tibi, debet et aether,
3.20.34  Aurea cum pascas roribus astra tuis.
3.20.35   Phryx puer haud alias miscet cum nectare lymphas,
3.20.36  Nec sua Mars alio vulnera fonte lavit.
3.20.37  Debita solventur semper tibi vota quotannis,
3.20.38  Dum mea vitalis spiritus ossa

est Idaliae, seu tua flamma, Deae,
4.3.17  Sive novum coelo modo te Deus addidit ignem,
4.3.18  Ac solis fessae, iussit adesse, faci.
4.3.19  Felix cui soli fas est haud cedere Phoebo,
4.3.20  Non tantum noctis quae potes esse decus.)
4.3.21  Nil dirum, nil triste feras; sed lumine dextro,
4.3.22  Pelle procul quicquid fata

4.5.150  Ac requiem templum concinit omne tibi.
4.5.151  Ipse ego solenni pullatus veste sacerdos,
4.5.152  Ad tumulum pro te, mystica dona fero.
4.5.153   Quamvis haud dubitem felici sede receptam,
4.5.154  Orbe manent alio praemia si qua pios.
4.5.155  Vixisti innocue, coluisti labe remota,
4.5.156  Officiis homines, religione Deum.

4.7.67  Quid tibi nunc memorem, quam saepe e turribus alta
4.7.68  Iactarunt crebras tela imitata nives?
4.7.69  Quidve loquar quoties ausi prorumpere noctu,
4.7.70  Haud parva excubiis damna dedere meis?
4.7.71  Non illos validi stridens aquilonis hiatus,
4.7.72  Nec domat hiberno sidere triste gelu.
4.7.73   Continuus donec labor et penuria

4.8.86  Sunt quae dimidia parte parata manent.
4.8.87  Si vos ingenium, si florida tangeret aetas,
4.8.88  Si species, certe vivere dignus eram.
4.8.89  Quanquam haud infitior, patravimus improba quaedam,
4.8.90  Improba, non nimium flagitiosa tamen.
4.8.91  Verum quicquid id est, meminisse absistite, si quem
4.8.92  Poenitet, hoc ipso

ades, o hominum, simul et rex, Somne, Deorum!
4.10.94  Huc ades, et placidus languida membra leva!
4.10.95  Non ingratus ero; Viridi de cespite surget,
4.10.96  Fumatura tuis, haud semel ara, sacris.
4.10.97  Hic tibi ponetur tenerum iecur anseris albi,
4.10.98  Altera cristatus victima gallus erit.
4.10.99  Haec super adiiciam flavi duo cymbia

4.12.58  Confusis, inter se coïere, vadis.
4.12.59  Noscere nec possis, ubi rus, ubi collis, ubi arbor,
4.12.60  Omnia sic facies aequoris una tegit.
4.12.61  Haud secus Emathiam Penei stagna tenebant,
4.12.62  Unus cum vertex Ossa et Olympus erat.
4.12.63  Passa sub Ogygio est aliud nec Graecia regno,
4.12.64  Inachiae si quid credimus

adeo nil flamma et humus, vereamur et omnes,
4.12.174  Ne fiant unus, cuncta elementa, latex.
4.12.175  Nonne semel firmo sanxisti foedere pactum,
4.12.176  Diluvio haud ultra perdere velle tuos,
4.12.177  Dum picturato signaret nubila tractu,
4.12.178  Iunoni gratae semita curva Deae?
4.12.179  Aspice nunc, et quem nunquam sententia

animas, quis nisi terra dedit?
4.15.191  Sed sane sint magna hominum peccata, nec usquam
4.15.192  Sit pietas, esto, sit tibi nullus honos;
4.15.193  Si tamen haud ullae possunt te flectere causae,
4.15.194  Et certum est poenas sumere ab orbe graves,
4.15.195  Affice suppliciis sontes, et noxia tantum
4.15.196  Corpora, at immeritum

magis cladium memoria exterriti, quam ullo salutari consilio adducti justissimo ac honestissimo bello ignominiosam pacem preposuere. Quantum ingemiscerent maiores eorum, in Trakiae hostili solo dimicare soliti, animi magnitudine freti haud magna manu sepe innumerabiles hostium copias barbarorum fudere, signa cum hoste pertinacissimo contulere non minus pro amplitudine cristiane societatis, quam pro gloria militaris discipline et dignitate imperii illa fortitudine

Princeps, 48 nos, qui longis et maritimis navigationibus ab huiusmodi officio et munere legationis excusamur, huc in praesentia accesserimus de tua felici creatione 49 facturos. Juvat enim nos, sicut et multa alia, ita et nos munus, haud omnino debitum, libere et gratis persolvisse; tum nostra 48 49 Fortasse quod Fortasse orationem vel gratulationem singularis observantia in Senatum

uinum, balnea calida ceteraque eiusmodi quae humectare irrigareque corpus iuuant ac natiuum confirmant calorem. Quorum opem haud mediocrem et Augustinus nono Confessionum libro se sensisse fatetur. Et aegritudo ita corpus cruciat ut dictum est. I 3 Quibus incommodis aegritudo afficiat

scite Menedemum introduxit frustra Demeam consolantem. Peritis quoque mundanarum rerum hominibus magnoque usu edoctis solacium adhibere malorum plerumque haud facile est, quoniam detrimenta tam honoris quam facultatum iusto amplius diiudicare consueuerunt et grauioribus metiri ponderibus, ut non sit possibile ab ipsis ueluti a pueris aut ab aliis leuioribus opinionem malorum amouere aut eorum

oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat; eadem tamen infra bestias redigatur si se nosse desierit; nam ceteris animantibus sese ignorare natura est, hominibus uero uitio

bonae possint appellari. Ego uero sicuti illum minime dixerim candorem, quo splendere potest nihil, itidem nec bonum cuius accessu fieri melius potest nihil. Sed hic mihi forsan aliquis illud satyri opponet: Haud facile emergunt quorum uirtutibus obstat res angusta domi. Quo carmine asserit poeta inopiam difficillimum esse obstaculum illis, qui per uirtutem

funditus aegritudo si, quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus. II 2 De tempore consolandi Haec uero cuncta quo pacto sigillatim

aliquando et cognosce tuam liberatricem, quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius

aliquando et cognosce tuam liberatricem, quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius

aliquando et cognosce tuam liberatricem, quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius

aliquando et cognosce tuam liberatricem, quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius

Ex hac ratione Creusa Aeneam apud egregium poetam consolasse uidetur: Non haec sine numine diuum eueniunt; nec te comitem hinc asportare Creusam fas, haud ille sinit superi regnator Olympi. Hinc et illud Ouidii est: "Immensa finemque potentia caeli Non habet: et quicquid superi uoluere peractum

ratione temporis tripliciter, quia aut iusto tempore illatum, aut cito abiturum, aut paulo post necessario futurum. III 13 Primus locus a tempore debito. Extenuatur enim haud modicum detrimenti cuiusuis dolor si id tempore debito aut iusto accidisse docebitur. Vt Seruius Sulpicius fecit cum inquit: ab hisce rebus animum ad cogitationem tuam aduoca atque ea reminiscere potius quae digna tua persona sunt:

conquassatae sunt; in unius mulierculae animula commoueris tantopere? Hunc locum et ille caelestis rhetor Hieronymus scribens ad Heliodorum episcopum haud segnius pertractauit his uerbis: Verum quid ago medens dolori quem iam reor et tempore et ratione sedatum ac non potius replico tibi uicinas regum miserias et nostri temporis calamitates ut non tam plangendus sit, qui hac luce caruit,

suo proditus et ab obuiis urbibus non receptus ludibrio hosti fuit. Cruentataeque manus uestigia parietes tui, Lugdune, testantur. Adolescens Valentinianus et paene puer post fugam, post exilium, post recuperatum multo sanguine imperium haud procul ab urbe fraternae mortis conscia necatus est et cadauer exanime infamatum suspendio. Quid loquar de Procopio, Maximo, Eugenio, qui utique, dum rerum potirentur, terrori gentibus erant; omnes capti

perueniemus. Nunc uero cetera prosequamur quibus malorum opinio solet attenuari. III 18 Sextus locus a commemoratione peiorum Attenuatur igitur haud parum adhuc malorum existimatio si peioribus, quae patimur, memoriam refricuerimus uel manifestauerimus quae imminent longe esse perniciosiora. Hoc egit optime Sulpicius scribens ad Ciceronem: Quid est quod tantopere te commoueat tuus

possumus uti. III 24 Quintus locus a ratione funeris Sane et ille, qui ex ratione funeris oritur, plurimum confert ad miseriae imminutionem; haud enim exiguam leuabimus tristitiae partem si commemorabimus funus recte digneque procuratum ac uniuersa quae mortuis debentur iuste persoluta omninoque ei esse factum satis. Siquidem

grata meae; nec mandata dabo, nec cum clamore supremo labentes oculos condet amica manus. Est enim hominibus in desideriis uanitatis illud quoque haud postremum ut a suis morientes defleantur et cum plurima funebri pompa sepeliantur; unde et ille error adeo insedit mentibus humanis ut gratissimam acceptissimamque rem mortuis praestare se

tui, sed omnium ciuium ac paene gentium coniecti oculi sint, minime decet, propter quem fortiores ceteri sumus, eum ipsum animo debilitatum uideri. Haud minus scite hoc ipsum et ille diuus ecclesiae fecit orator cum consolaretur Heliodorum episcopum a congrua poetae sententia tale sumens initium: Hesiodus natales hominum plangens gaudet in funere, prudenterque Ennius "Plebs", ait, "in

exponat. Qua in re fit mirum quoddam ut maestum ad dolorem inuitando dolore tamen leuemus: id quidem fit, uerum non praeter rationem. Etenim exspuit quodammodo miserias animus infortunia sua recensendo et cum lamentis partem uirus haud minimam euomit. Quod intelligens Ouidius scribit uxori: flere meos casus; est quaedam flere uoluptas Expletur lacrimis egeriturque dolor.

graui uulnere ne id ipsum, carere omni sensu doloris, sit miserius quam dolere Huiusmodi igitur laudibus et tali lacrimarum indulgentia maerentis animus haud mediocrem suscipit uoluptatem. Adeo autem laus defuncti delectat et ab omni paene maerore abducit ut Aegyptii, sicuti narrat Diodorus , eo unico solacio in mortuorum

prosequamur. IV 17 Secundus locus a criminatione aduersarii Est ergo finitimus huic loco et ille qui a criminatione aduersarii accipitur. Solent enim plerique haud mediocrem suscipere uoluptatem cum audiunt conuicia uel maledicta congeri in suos inimicos: consolabimur ergo huiusmodi uiros non parum si accusabimus aduersarios aut maliuolos ipsorum eosque impuris

impios, ueneficos, parricidas, et si ex ipsorum flagitiis et sceleribus quaedam detestabiliora referemus; id namque faciendo quodammodo ulciscimur uicem amici, quo ex officio ingens suscipit solacium. Hunc locum Cicero ad Curionem haud illepide attigit scribens de morte Marcelli: Ita uir clarissimus ab homine teterrimo acerbissima morte est affectus et, cui inimici propter dignitatem pepercerant, inuentus est amicus qui ei mortem afferret.

dicendo: Frustra laboratis, nec quod cupitis ullo poenarum genere a nobis extorquebitis; etsi in corpus potestatem habetis, at nos potestatem in animum habemus, quem uestra furia uel insania nequit attingere. Qua ex re haud mediocre solacium capiebant, ita ut inter acerrima tormenta saeuissimosque cruciatus cernentes carnifices suos incassum furere in risum erumperent ac unde tristitiam capere credebantur, inde solacium ingens suscipiebant. Hinc illa Laurentii

adimit languores: puta cum quispiam iniuriam passus est, aut alteri nimias opes uel potentiam inuidet uel alium sibi imperantem moleste fert; inter haec dummodo cogitat se moriturum amissurumque omnia illa, insuper et fortasse poenas daturum, haud paruam accipit refocillationem. Hinc sacer psalmista ait: Ne timueris cum diues factus fuerit homo aut cum multiplicata fuerit gloria domus eius quia cum interierit non sumet haec omnia neque descendet cum eo gloria domus

omnia neque descendet cum eo gloria domus eius. Pleni sunt sacri codices talibus consolationibus et huic tamquam potissimo consolationis innituntur loco. Et certe haud mediocris est momenti. Vnde et uulgo ad consolandum uel se uel alium usurpatur: Veniet mors quae adaequabit omnia nosque his exsoluet malis. Proinde et multi uehementioribus calamitatibus concussi apprime exoptant

abduci animum a maerore posse putamus. Ille unus superest quem in calce huius nostri operis et ordine et ratione uidemur reseruasse. Vltimo enim loco haud inepte poterimus ad preces descendere et amicum uehementius obsecrare ne se cruciari uelit, sed et nostra et ceterorum amicorum cura animum cohibere et sibi ipsi ac nobis indulgere. Sic illa apud Terentium ait: Ne

Prologus tit. e V1 sumpsi Prol. 1 Reuerendissime ] Reuerende V1 | inter meorum et qui deleta nonnulla: quos est (ut noua omnia facere solent) haud parum delectata, atque adeo ut me sine cessatione in dies magis compellere, immo et pro ea, quę ipsis mecum est, necessitudine liberius cogere coeperunt, quo ceteris partibus posthabitis hanc primum absoluerem, quippe quod ducebant dignum

III.12.7 iactura deest in 1 | uehementius franguntur ] molestius ferunt V1 III.13.1 haud modicum ] aut modicum V1 | dolor ] dolor habebit V1 | cum pro ubi (ubi V1) | Cic. fam. 4,5,5, ubi ac pro ad; auoca pro aduoca; diu ei pro dicis; fuerit pro fuerat; post fuerit pro et nonnulla alia

51 septem pro omnem IV.18.2 se ipsos ] sese V1 IV.18.3 Qua ex re haud ] Qua de re non V1 | regis insultatio pro reges exsultatio ] illa in... regis Laurentii insultatio V1--- Antiphonae et invitatoria 1642 Beatus Laurentius, dum in craticula suprapositus ureretur, ad impiissimum

Aegeas insulas mittere, ad confirmandos sociorum animos, operam dabat. Dum haec in Graecia aguntur, designantur Venetiis duo legati, uiri aetate graues, maritimique belli haud ignari: Marinus Malipetrus et Ludouicus Bembus, quorum consilio imperator in bello administrando uteretur. Qui, armatis triremibus, appetente uere ad imperatorem mature se conferunt, cum eo simul quid aestate noua agendum, quidue esset potissimum, et ad opprimendum

luctus exauditur. Tota urbs planctibus atque ululatibus completur. Interim quidam, effugiens, praefecto urbis, quem illa gens subassam uocat, tunc in uilla manenti nuntiat urbem captam ab hostibus atque direptam esse. At Balabanus (nomen id praefecto erat), conuocata haud parua manu e proximis locis equitum ac peditum, instructa acie ad urbem subsidii ferendi gratia tendit. Tunc nostrae classis magister, qui cum equitibus et classariorum non paruo numero extra urbem ad resistendum, si qua uis ingrueret, paratus stabat, uiso hoste obuiam progreditur. Et cum iam

quod olim Forum Cornelii dicebatur. Praeterea ad haec regi deferenda oratorem designant uirum patricium Iosephum Barbarum, aetate grauem et linguae Persicae haud ignarum. Tum omnia parata in tres naues magnas imponunt, quae, etsi remis aguntur, onerariae potius quam actuariae dicendae sunt. Habent enim Veneti huius generis naues multas, quas mercaturae exercendae gratia ad omnes prouincias quotannis mittere solent. Quibus paratis, orator

lacessunt. Qui, dum nostros propellere student, detecti eminus a nostris sagittis uulnerantur. Et oppidani, nostros circunquaque et praecipue machinarum operi instantes, missilibus omnium generum deturbare ac ferire non cessant. Interim Aiasbegus, subassa illius regionis, collecta haud parua manu equitum, ad oppidum, subsidii ferendi gratia, tendit. Tum nostri equites, ubi acceperunt hostem aduentare, mature arma capiunt, equos frenant ac conscendunt, composito ac quadrato agmine hosti occursuri progrediuntur. Et cum iam ad conspectum uenissent, hinc inde subditis calcaribus

prostrata ac deuicta sunt; nunc quoque non ad minora toto animo incumbimus. Legati autem aduentus in manu ipsius est; tamen, si uenerit, et ob reuerentiam Pontificis, quem ego summe ueneror, et propter ipsius legati personam, qui in agro Piceno diu in armis uersatus belli haud ignarus est, nobis gratum erit . Lodouicus accepto responso ad legatum reuertitur. Imperator, cum iam multos dies circum litora Ciliciae moram traxisset, nihilque de progressu regis Persarum afferretur, tandem redduntur ei litterae a Katarino

In Titanas contra Iouem coniuratos
Tu dabis ęternas, proles Titania, poenas:
Sic eat in dominum qui uolet ire suum! De Lycaone in lupum
Haud docuit feritas sic te sęuire, Lycaon:
Vir fueras quando sanguinolentus eras. De Phitone serpente
Squamosus Phiton terra de matre creatus
Occubui

oppida, castra, duces. In Marcum Suitarizam uxori odiosum
Quęris cur coniunx, quę te dilexerat olim,
Nunc fugit et duris litibus exagitat?
Verius haud quicquam possum tibi dicere, Marce:
Dilexit iuuenem, nunc fugit illa senem.
Omnibus hoc uitium est: miseros odere maritos 5
Ętas longa quibus languida membra facit.
Vis tu pace frui, cum sit tibi candida

Tum demum lustris Romę iam quinque peractis
Immeritam subiit rege iubente crucem.
35  Cerne tamen quantum sese deiecerit ultro:
»Me uerso ad terram figite«, ait, »capite;
Haud ita sum dignus perferre patibula mortis
Vt quondam Dominum nosco tulisse meum.«
Vertice prono igitur pendens pedibusque supinis
40  Sustinuit poenas martyriique necem.
Occubuit corpus, petit

Scire uelis fortasse, tui quid, Marce, sodales
Quid faciant fratres, quid pia mater ait?
Ipsa tuos patria infęlix qua mente recessus
Pertulerit, numquid fleuit amica cohors?
Barbarus haud ęquo dictus cognomine quęstor
Te loquitur, de te somnia plura refert.
Si quis ait scriptum quod te misisse, »Salutat« q>
Interogat, »num me Marulus anne meus«?
Huic ubi

Diuitię. Nitocris reginę sepulchro insculptum: Siquis forte regum, qui post me in Assyria regnabunt, pecunię erit indigus, quantum libuerit, hinc sumito. Si minus indigens recluserit, haud expediet illi id facere 5 . Apud Ęthiopas ęs charius quam aurum 11 . Arabum opes 16 . Nummus percussus a Theseo 35 .

cum Alcibiade rem habuisse et Leotichidem peperisse 32. Aspasia in Samo forma et sapientia insignis, sed impudica. Thragedia pręter formam ualuit dicendi suauitate 53. Aspasiam adamatam accępit Pericles, domo exiens et rediens eam amplexus osculabatur 53. Archilocus: Haud unguenti, uetula cum sis, oblita es 54. Duę Vestales in stupro deprehensę 58. Lucius Flaminius in libidines pronus, Tito fratri dissimillimus 85. Idem Catone censore senatu motus 93. Turpis libidinis tentator impune interemptus 134. Cymon

morte filii audita lachrymam non emisit 26. Institutum, ut mulieres quoque mortuę laudarentur 46. Pericles. Cęsar inquit arbores celeriter renasci, interemptos autem homines recuperare difficillimum esse 54. Non est quis accussandus, quod mortem fugerit, si uitam haud turpiter concupierit, neque laudandus qui illam pertulerit, si uitam contempsit 59. Laconius Diagoram in Olympo uictorem salutauit dicens moriendum esse, ne alius in Olympum ascenderet 60. Mors Hannibalis 74. Quam patienter Paulus Emilius tulerit mortem filiorum 104.

43. Themistocles callidus, leuis, temerarius 136. Alcybiadis ingenium Egypto comparatum; quę cum saluberrima ferat medicamenta, fert et perniciosissima uenena 168. Aristippus nihil natura turpe aut iustum aut honestum esse, sed lege et consuetudine 192. Cęsar: Haud, inquit, crinitos et pingues pertimesco, sed pallidos et macilentos 389. Calligula et Domitius Nero, duę humani generis faces dicti 414. Mathematicos Vitellius capite puniuit 421. MARIE Virginis obitus 414. Epistola Egnatii ad Virginem, Christi matrem

sustinuit XII.
Pauper. AD THIMOTEVM I: Est autem quęstus magnus pietas cum sufficientia. Nihil enim intulimus in hunc mundum. Haud dubium, quia nec auferre quid possumus. Habentes autem alimenta et quibus tegamur, his contenti simus VI. IACOBI: Pauper diues in fide hęres erit regni II. APOCALYPSIS: Scio tribulationem tuam et paupertatem tuam II.

225 . Eatenus de diuinis asseuerandum, quatenus diuinis oculis comprobetur 243, 251 . Superiora horum principia Deo nota sunt atque ei qui Dei sit amicus 257 . Haud pium est mysteria philosophię cum his communia facere qui ne somniare quidem purificationem animi potuerunt 328, 331 . Somnus in quo non se obiiciunt uisa nefaria 229 . Somniorum simulachra

Epimenidem Cretensem annos quinquaginta dormisse aiunt 401 . Vnde insomnia. Somniorum interpres. Quando ueriora insomnia. Orpheus grammaticus de Somnio deo 403 . Senes, si modesti et faciles sint, haud nimis senectus his laboriosa contingit etc. 190 . Neque uir modestus inique senectutem feret cum paupertate neque immoderatus cum diuitiis facile 190 . Senectus qua causa constet

uenditor nihil pręstaret 45 . Sacerdos. Fratres Aruales XII 40 . De flaminis Dialis et flaminicę cerimoniis 58 . Super Flamendiale in conuiuio, nisi rex sacrificulus, haud quispiam alius accumbit 58 . Ęditimi, ęditui, ędituentes, ęditimor. Claustritimus 72 . VITĘ PLVTARCHI

siue precatio incauta 277 . Vrbes conditę ad uitandam uim ferarum 82 . Libri decem de republica 189 . Ciues oportet erga suos mansuetos esse, erga hostes immites. Alioquin haud expectabunt, donec ipsos alii perdant, sed ipsi se ipsos perdent 197 . Tunc rempublicam perituram, cum ipsam uel ęneus custos uel ferreus gubernabit 203 . Ciuitatis interitus uidetur superbia, quando

habere nequit.«
1.1.39  Tu uero simplex qui sis paritura requiris,
1.1.40  Indocilis partus, inscia uirgo maris.
1.1.41  Ille autem: »Haud dubita: Tua uiscera casta manebunt,
1.1.42  Partus et augendae uirginitatis erit.
1.1.43  Diuini nouitas non explorabilis ortus,

1.5.53  Sic tibi relliquiis Roma exossabitur omnis
1.5.54   Et tribuent aras ultima templa suas.
1.5.55  At si quis digitum uel bello posceret, haud tu
1.5.56   Pro digito dubites sumere bella tuo;
1.5.57   Nos dabimus laeuam Baptistae? Absiste precari,

sufficit ulla tuas.
1.6.31  Crede mihi, refert audire et cernere diuos:
1.6.32  Est oculis maior semper habenda fides.
1.6.33  Vtcunque, haud mallem caelum quam te, optime Princeps,
1.6.34  Cernere praesentem conspicuumque Deum. 7. Ad Regem

gemitu, grauem dolore,
2.1.13  Cui per uiscera mucro dirus exit,
2.1.14  Quam spectacula sauciant cruenta.
2.1.15  Quod Tecum fuit, haud herile Verbum est,
2.1.16  Verum absens procul: hoc uidere nescit
2.1.17  Squallor, funera, moeror et sepulcrum.
2.1.18  Sic nunc,

caelo dispendia pensas
2.4.208  Terrarum, pro te nobis toleranda colendo,
2.4.209  Atque exanclatos uita meliore labores
2.4.210  Afficis, haud fallor: quae tu – speramus ut omnes –
2.4.211   Adsidue praestas, spes o firmissima, rerum
2.4.212  Certa salus, nostri generis seruator et unus

surdescere caera,
2.7.14  Quando aliter tetras, Acheloia monstra, uolucres
2.7.15  Infęlix Siculique latus transire profundi
2.7.16  Haud impune potes? Quod ni, Mariane, dolosae
2.7.17  Hoc lenocinium uocis pestemque canoram
2.7.18  Effugis, Aethnaeis scopulis saxoque Sicano

pari lege propagat iter.
2.8.9  Ocius hic maculas diuino numine delet
2.8.10   Ablataque nouum labe refingit opus.
2.8.11  Vtcunque, haud feelix uictoria: nanque necesse est
2.8.12   Sanctorum spoliis constet onusta piis.
2.8.13  Ergo pari studio certes, Francissene, semper?

nostra Thalia rogat.
3.18.13  Non aliud nobis iubar aspirabile detur,
3.18.14   Non alium malim posse uidere Iouem.
3.18.15  Quid mirum? Haud alio mundus rectore teneri,
3.18.16   Viuere non alio sub Ioue Roma cupit.
3.18.17   Quin tibi uel rigidi seruirent sponte Catones

Bibliographia locorum inventorum

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1445], Joannis de Hunyad virtus et character militaris, una rei praelio ad Varnam gestae series, sinistri exitus causae ac subsidiorum petitio, versio electronica (, Pesth), Verborum 977, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1445].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report