Your search found 864 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 592-611:

Laeta adsis caleatque mei tibi gratia plectri!
Aura, sub Aoniis qua nulla beatior umbris,
Afflatu spem vince tuo! Caelo orta decebat
Virginei solam postquam te laurea partûs,
Es laurus spes una meae: tibi, suave canorae
Iste meus gaudet supplex labor esse columbae. 3.
Nec te Virginei, Iosippe, tacere iugalem
Connubii fas esse

graviter vetitum crimen ferit ira Tonantis. 17.
Omnibus aerumnis sed saevior illa nocebat,
Placandi aversum quod nulla potentia Numen,
Auxilii spes nulla foret. Pro crimine donum
Quod valuit par esse Deo? Num forsitan esse
Ipse reus potuisset homo? Peccantis et hostis
Par ratio est, neutri debetur gratia. Forsan
Aethereae virtus mentis? Sed et aliger

Saecula venturae possis Adame foveri,
Nomen adorandum pandam tibi, quale Redemptor
Axe feret, Princeps pacis dicetur IESUS.
At Genetrix electa, tuae permagnus, Adame,
Posteritatis Amor, spes et tutela, MARIA est.
Cum tua tu post fata istam cognoveris orbi
Illuxisse facem, Iessei stemmatis almam
Progeniem (sterilisque uterum sacraverit Annae),
Expecta solem; roseo fulgore micantem

tanti solacia fati
Spectabant ventura fide, mittendus Olympo
Pro culpa aeternus fieret cum victima Mystes,
Continua inter Messiae suspiria, longas
Exilii lenire moras, non cassa paratae
Spes poterat, secreta licet post tempora, palmae.
Adverso veluti soboles cum regia bello
Capta, minus validum fraterni robore ferri
Victorem sortita suum; data vincula; fratris
Solatur germana fides roburque

subtracta quod illo
Exilii damno, culpâ infelicis Adami.
Illis poenarum dulcis comes, aurea summi
In maerore mali, miseraque in sorte serenae
Laetitiae nutrix nisi praeconcepta fuisset
Spes tantum largita sui, quod flebile dulci
Exilium patria, tenebras quod luce perenni
Mutaret ventura salus, locus ille vocari
Debuerat carcer, noxque horrida damnatorum.
At quia poenarum hoc expers veniebat ad

Mutaret ventura salus, locus ille vocari
Debuerat carcer, noxque horrida damnatorum.
At quia poenarum hoc expers veniebat ad antrum
Illorum probitas, quos olim tristia Limbi
Vincula rupturi Herois spes viva tenebat
Atque spei mensura fides, venturus in orbem
Infera divinus minuebat damna Redemptor.
Quot vero solis gyros habitura dolentem
Spes foret haec Iudam, maestos torquebat Apellas –

olim tristia Limbi
Vincula rupturi Herois spes viva tenebat
Atque spei mensura fides, venturus in orbem
Infera divinus minuebat damna Redemptor.
Quot vero solis gyros habitura dolentem
Spes foret haec Iudam, maestos torquebat Apellas –
Incertae vis saeva morae. Quem vero silenti
Lapsurum gutta rorem dixere Prophetae,
Isto tellurem Auroramque madescere rore
Clamabant vincti; verno hunc quod

Cumque nefas propria fuit olim stirpe diremptas
Connubiis miscere tribus Mariaeque tribulis
Progenies Iudae medio Davide fuisset,
Hinc erat augusto Iudae de sanguine natis
Virginei spes facta thori; nec segnibus iste
Sanguinis eiusdem caluit rivalibus Hymen. 34.
Ut vero thalami Mariam vox attigit, haesit
Anxia Virgo, suum

Gloria Rachelis 29 Rachelis: Iachelis , dulci quae lacte vigentem
Nutrit adhuc famam servatque audacia laudem.
Quis novit qua sorte recens nos nympha levabit,
Quanta potest nostris spes inde venire ruinis?
Hic arcana ergo mens est nutusque Tonantis
Expectandus”, ait. “Sortis vocale futurae
Consultum, quid pandat ephod, quid lumine clari
Ostendant onyches, veri responsa probemus!”

Quid Iosippe tuos fraudas hac luce futuros
Seminis haeredes? Bona sit; rerum attamen isto
Ordine virginitas non est bona.” Dicere contra
Iosippus voluit, sed respondere paratum
His interpellat genitor: “Spes sola beati
Germinis illius nostro de stemmate, terris
Promissi quantum decus est? Velle auspice tanto
Aeternae pacis libertatisque carere
Vix culpa, Iosippe, vocat.” Mox voce reponit

14.
Huic iterum genitor: “Nec plus tua vota morari,
Nec suadere thorum meum est. Hoc deprecor unum,
Nate, aliis temet coniunge flagrantibus oris
Virginei formam pueris. Spes irrita siccae
Expectare mihi pro te suffragia virgae
Omnis erit; nihil Assyriae tibi conferet albus
Nutritor reginae ales, nisi signa iubente
Numine premat avis, vel siccus pronuba stipes.

Conubii subii leges, subiecta iugale
Imperium non sponte sequor, iurata pudoris
Mens, thalamis obstricta, pari me iure puellam
Esse iubet, prohibetque: tui, Pater optime, tutam
Auxilii spes una tenet: Chaldaea potentem
Si fidei Abramum non laesit flamma, tribusque
Si tibi servatis carbo vice roris ephebis
Assyriae fornacis erat, nec desine nostri
Connubii pariter flammam compescere,

priori
Iudaeae fortuna loco; iam saecula quinque
Sed bissena super numerat quod Numinis almam
Et Matrem et Prolem tellus infida reliquit.
Atque ideo infelix, nisi quod tibi sola supersit
Spes fidei extremae, cuius finale serenum,
Vespertina velut reliquo lux sole vagantes
Erroris nimios ad ovile reducet Apellas.
Praeveniant has fata moras! Neque barbarus ultra
Divini ad tumuli vigilet sacraria

adorat
Et sic ore refert: “Ades ô aeterna propago
Et soboles immensa Dei! Tam paupere strato
Figere et exiles quem cogere quivit in artus
Terrigenum vetus error. Ades promissa iacentis
Spes Iudae! Quantum stupeo, sublime salutis
Consilium nostrae! Stygias tibi frangere culpae,
Ah, duras nimium stat paupertate catenas.
Isacidûm Dux natus ades, rupturus aviti
Servitii crudele iugum. Mea se

Pars etiam templum, totus cui thuris Eoi
Cessit odor; modicumque suis praesentibus addunt
Subsidiis, vel forte fugae divinitus ante
A matre acceptae. Quantum concessit egestas,
Nixa Deo quantum fuerat spes ausa, reservant. 33.
Iosippus vero, implendo postquam aera tulisset
Caesaris edicto, templo Panchaea daturus
Thura petit Solymam, quem sexta

pressa doleret
Infelix Iudaea iugo, quam propria labes
Et vitium, externa tum maiestate Latinus
Saxorum cultor stansque in cervice premebat
Impius Ascalides, poterat cui esse salutis
Unica spes, veniens humano in corpore Numen.
Integer hoc vitae mystes fideique probatis
Moribus insignis, votis deducere caelo.
Assiduus, meruit pridem succedere grandi
Promisso, quo non fallax, sua sciverat isto

Dorcas, utrumque marem primumque vocavit Abelum.
Alter erat Samuel, sed quem legalè cruentus
Occidit culter puerumque a lege gementem
Praeputii dolor extinxit; maestaeque remansit
Dorcadi tunc solus spes posteritatis Abelus.
Iam Phaeton bissena anni compleverat astra
Crescenti puero, sed qui ne cresceret ultra,
Obfuit Herodes. Illo mandante satelles
Irruit in matrem pignusque quod ipsa reductâ

Nocte vocante tribus, demissae ad vota maritae,
Neglecto elegit somnum captare mapali.
Sed prius incultam quam commigraret in aedem
Coniuga virginitas, oculis lustraverat omnes,
Qua poterat spes esse vias, ut in urbe relictus,
Inter amica redux posset cerni agmina natus.
At frustra dimensa oculis omnis via: nullo
Explorata dabat Messiam semita signo.

Cernere maternis discrimina praevia fatis.
At quia vile mei pretium, neque iusta piandis
Poena foret noxis maternus sanguis, amori
Cedo lubens horae, quae te moriente salutis
Adveniet, cuius nocuum spes torquet Adamum.
Si ventura movet generis te gloria nostri,
Ah nate, ah, pretium sceleris depone tuosque
Sanguinis immenso numera pro foenore rivos.
Laeta tuae mortis fructum, sed maesta dolensque

nequicquam haerentibus axi. 18.
At mater postquam tacito lustrasset Olympum
Intuitu, spectare auras si forte secantem
Posset adhuc sobolem; cum spes ablata videndi
Tota foret nati, tunc primum a prole calentes
Figit humi vultus: nati vestigia saxo
Pressa videt. Neque enim prius illa retorsit ab alto
Lumina, quam sobolem postquam spectare potestas

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report