Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: nisi Your search found 4084 occurrences
First 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2712-2811:2712. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] nationes, in tui admirationem excitaveris. Romae certe, eam nominis tui memoriam, atque famam adhuc iuvenis reliquisti, sive alios oppugnares literarii exercitii causa, sive temetipsum defenderes disputando, quam non nisi rari, atque doctissimi viri, consequuntur. Postea vero Graecensem in Styria magni nominis Academiam, philosophicis atque theologicis, et quidem diuturnis praelectionibus tuis, tanto fructu cumulasti, ut multos a te optimo
2713. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ut sub id tempus transacti quindecim quoque anni, et sex menses, ad praescriptionem non computarentur, art. 22. Novizoliensi, anni 1542. Et sic nihil mirum, si praetacta clausula adhuc iudicialibus inferatur, nisi forte praescriptae veteres causae, ante praenotatam cladem Mohachiensem motae, iam finitae essent, ideoque omitti deberet; ne iam ab annis 66. inani et non necessaria huiusmodi positione, iudiciales superfluerent, et
2714. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] locis, ad Sacram Regni Coronam, et Iurisdictionem legitimi Regis devolvuntur, (licet in aliquibus casibus, etiam res mobiles Fisco cedant) Et non persona aliqua, nisi forte improprie iam Curator dicti Fisci, eius nomine vocitari solitus sit. Vel etiam denominative ab eo, Fiscalis Sacrae Regni Coronae nuncupetur, aut cum pro persona quoque Principis Domini Nostri Clementissimi
2715. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] illarum sit Iudex, alium Superiorem non habent, ad quem transmitterentur. Sexto, quia Fiscus est privilegiatus, ideo nullas literas producere, vel quippiam contra aliquem probare tenentur: 2. tit. 39. nisi forte sponte id praeassumpserit. Cui sic volenti, nulla fit iniuria. Et si aliquando iuramentum praestare deberet, id Director Causarum, in persona Suae Maiestatis deponere tenebitur: ibidem. Licet, Iure Quad.
2716. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ac saepius eodem modo iteratis et repetitis, ac quasi pro legibus iam usurpatis. Quae omnia, cum stabilia et perpetuae veritatis esse debent, quamdiu in iudiciis haberi possunt, tamdiu alia consuetudo admitti non debet, (nisi ipsis per talem consuetudinem iam derogatum fuerit,) quia sic, et generales leges, et privilegia, ac iudiciariae sententiae (ad quas, et quae, ut praemissum est, omnis
2717. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] ad dictam Curiam Regiam
imprimis diriguntur, frequentius de Evocatione, quam de Citatione sonare
videntur. Et Stylus etiam potius Literas Evocatorias, quam Citatorias
continet.
Tertio: quod nemo nisi legitime citatus fuerit, cuiquam respondere, et
iudicio stare debet:
2718. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Fratres indivisos fiendarum, et Novorum Iudiciorum per
quemcunque impetrandorum:
Stylus.
omnes huiusmodi causae, sibi similes et conformes sint. Atque ita literae
Adiudicatoriae sententionales, statim in eadem una Octava, Inhibitione,
Contradictione, et Repulsione non obstantibus, extradari deberent, nisi ad
secundas Octavas, productio Literarum differretur, ad quam Prorogatio dari
debet.
Ubi id etiam Notandum venit: quod si Reus, seu admonitus in huiusmodi causis
Iurium Impignoratitiorum,
evocantur. II. Quod Evocationes cum
clausula; de consensu et voluntate emanatae, abrogatae sunt: quodque uxores,
matres, filiae, et sorores Nobilium non soleant evocari: 6. Matth.
art. 13. Et 1. Vlad. art. 58. nisi simul aequale ius habuerint.
evocationi praefixum, hoc est, diem Decimum quintum,
usque ad annualem revolutionem; sine Praeceptoriis quidem: ast post annuam
transactionem, vel ubi Actor, praesertim in Inhibitione, Originalia nondum
extraxerit: non nisi virtute Praeceptoriarum, extradari solent, ut et
stylus continet.
QUAESTIO DECIMA. / Quomodo, et unde Citatio seu Evocatio fieri
contra Domini sententiam, qui nummularios, et alios
negociatores, e templo eiecit: Lucae 19. et Matth. 21. Sanctus
quoque Augustinus, in Regula, dicit: In oratorio, nemo
aliquid aliud agat, nisi ad quod factum est, unde et nomen
accepit. De tempore vero, vide infra, Quaest. 12. cap. 4.
a
prandio hora secunda palam et publice, primo Quatuor, postea Tribus semper
continuis Iuridicis diebus, ad comparendum, clara voce, facta vocatio. Ubi
Nota: quod post Vigesimum nonum diem Proclamatio cessat quia alias (nisi per
Undecim ultimos dies) sententiae, per Nonvenientiam, extradari non possent,
sed in fumum abire deberent.
citato Articulo 56. anni 1550.
QUAESTIO TERTIA. / Anne etiam Privilegiorum dari soleant Paria?
Minime: nisi fortassis in aliqua parte, qua tanquam vicinum, vel commetaneum,
aut etiam fratrem condivisionalem contingere dignoscuntur. Et similiter
neque Paria Parium dantur passim: ut si quis Transmissionem ex Paribus
revideri
condivisionalem contingere dignoscuntur. Et similiter
neque Paria Parium dantur passim: ut si quis Transmissionem ex Paribus
revideri facere vellet, et pars appellans, Paria parium illius peteret; tunc
non darentur sibi, nisi fortassis collateraliter tantum, ne fraus et dolus
illi potius, quam alteri ius et iustitia patrocinari videretur: 2.
tit. 83. Et horum Privilegiorum legitima emanatio, maxime
examinanda erit,
ipsum admonere debet: ne postea in processu, petitione eorundem, terminum
frustra praetermittere cogatur, aut etiam ab Actione repellatur.
Reus vero, ut saltem effugere possit, non petit Paria talium omnium
Literarum, nisi omnes producantur per Actorem, et admoneatur per eundem, ad
recipienda illa. In quibus omnibus, unum hoc, primo statim intuitu
considerandum est, an tales Literae, legitime emanatae fuisse dignoscentur,
discurrendo per
praescribitur: ita et Recipiens eadem, etiam post binariam, vel
ternariam Praescriptionem, etsi Ius quoque Regium in iis impetratum
habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit
amplius contra ipsum. Nisi forte, vel in Pecunia, quam amittere, et Bona
danti gratis remittere deberet; vel in Literis Impignoratitiis prioribus,
quandoquidem iam inefficaces esse censentur, et aliae necessario petendae
videntur, ad continuandam
reditum. Imo vero, tam huiusmodi captivi in hostili,
quam etiam in domestica captivitate constituti, apud nos iam communiter pro
mortuis reputantur. Et neque quidem satis constat, unde nostri hanc
opinionem desumpserint: nisi forte ex eo, quod Nobiles, hoc est, in Libero
statu existentes, nisi legitime citati et ordine Iudiciario convicti; in
personis, rebus, et bonis eorum, ad nullius clamorem; preces vel instantiam,
impediri debent; 7.
in domestica captivitate constituti, apud nos iam communiter pro
mortuis reputantur. Et neque quidem satis constat, unde nostri hanc
opinionem desumpserint: nisi forte ex eo, quod Nobiles, hoc est, in Libero
statu existentes, nisi legitime citati et ordine Iudiciario convicti; in
personis, rebus, et bonis eorum, ad nullius clamorem; preces vel instantiam,
impediri debent; 7. tit. 9. Et 1. Vlad. art. 11. Et 12. aliisque
passim in locis.
Praescriptionis, vel Calumniae, ad praedictam iam Condescensionem Causae
regredi?
Nunquam plane. Quia qui Praescriptionem, vel Calumniam allegavit, is directe
iam ad rem respondit. Atque ideo nisi probaverit illas intervenisse; de
plano, et de simplici, causa cadere consuevit, cum hae sint vere reales
responsiones, cur scilicet In causam-attractus talia Bona possidet, et Actor
acquirere non possit. Ubi valde caute
QUAESTIO TRICESIMA. / Veruntamen, quas, et quot vices, contra se invicem
allegando et respondendo, Partes insumere debent: et quae sint illae?
Quanquam nonnulli ex Procuratoribus nostris interdum, nisi per Iudices
desistere cogerentur, frivolis plane et inutilibus Exceptionibus, ac
Replicationibus, totos consumere solerent dies: nihilominus tamen, de bene
observanda procedendi via, prouti et Statuto Imperialis Camerae
et inutilibus Exceptionibus, ac
Replicationibus, totos consumere solerent dies: nihilominus tamen, de bene
observanda procedendi via, prouti et Statuto Imperialis Camerae ordinatum
esse, anno 1548. legimus, non nisi Quatuor Vices observare
deberent: Prima est, Actio, quam Actor urget. Secunda: Exceptio quam Reus in
contrarium allegat; et forsan etiam, nisi Actor ipsam resolveret, Actionem
illius per eam perimeret. Tertia: est
et Statuto Imperialis Camerae ordinatum
esse, anno 1548. legimus, non nisi Quatuor Vices observare
deberent: Prima est, Actio, quam Actor urget. Secunda: Exceptio quam Reus in
contrarium allegat; et forsan etiam, nisi Actor ipsam resolveret, Actionem
illius per eam perimeret. Tertia: est Replicatio Actoris, qua huiusmodi
Exceptionem Rei solvit, et Actionem suam confirmat. Quarta: est Duplicatio
Rei, qua iterum priorem suam Exceptionem
Rei, qua iterum priorem suam Exceptionem duplicata Responsione fulcit.
Atque hic omnino consistere deberent, Iudicium super praemissis recepturi:
quia sat est, unicuique bis, et cum quadam reduplicatione idipsum dicere.
Nisi forte propter maiorem Causae, auribus Iudicum inculcationem, ad summum
tamen adhuc, tam Actor triplicatione, quam Reus quoque quadruplicatione uti,
permittantur. Quibus admissis, et Causae
Tyrnaviae ni fallor celebratis, admissae fuisse memorantur; ac per
consequens, Nova Iudicia quoque penes easdem, Tribus vicibus in eadem Causa,
ex Styli continentia, intervenisse, videri possint: Nihilominus tamen, non
nisi Novum Iudicium cum Inhibitione fuisse, verius existimandum est. Tum,
Quia Decreta Regni, Inhibitioni tantum Novum adiungunt: 6. Vlad. art.
14. Prohibitioni autem, non Novum, sed Evocationem (quae
Repellentem; quia cum adhuc nullus sit eius processus in sede, neque
impediri potuit eius Executio; atque ita neque repellens, sine praevia
Citatione, in faciem sedis; legitime attrahi potest; siquidem
nemo, nisi legitime citatus, comparere debeat, 1. titul.
9. In priori autem iam dudum citatus est, et proinde id iterato
facere, neque de lege, neque de necesse est; imo
alioquin
Repulsio nulla erit, sed prior sententia manebit; ac debitae Executioni
demandari debebit. Sin autem ratio stabit, nullum onus exsolvere tenebitur,
etsi depositum quoque iam id fuerit, eidem restitui debebit, nisi
ut in proverbio est, mortuum suo loculo repositum referre,
piaculum foret.
Capitulo, vel Conventu, virtute literarum superinde Relatoriarum, legitime
emanatarum ad eundem Iudicem, reportatio. In casibus autem occupationem fit
praecise In facie Loci; nisi partes aliter convenerint.
Curiae quoque Scribae, de Curia
Regia ad huiusmodi Executiones exmittantur: non tamen nomine illius, sed
tantum Regio, cum Regis Curiae Iudex sit, denominantur, de Iure et
consuetudine Regni.
quod ad huiusmodi attestationem faciendam, Periuri,
Infames et qui honorem et humanitatem
perdiderunt: non admittantur. Praeterea: Ignobiles quoque etiamsi
possessionati fuerint: nisi per Regiam Maiestatem Nobilitati extiterint,
acceptari non debent.
etiam Aliquando pro Una tantum Parte fiat.) Unde, si
aliqua praeassumptam suam Inquisitionem tunc omiserit, amplius non datur
illi regressus, neque admittitur binario fieri numero, 2. tit. 31.
(nisi fortassis interdum Iudex sic deliberavit.) Vel
quia huiusmodi testium Inquisitio fit communiter per quoscunque Vicinos,
Commetaneos, et Comprovinciales, Nobiles, et Ignobiles, Spiritualesque ac
saeculares, utriusque
Personae;
quibus, ex sententia Ciceronis etiam Patria, quae locum obtinet Parentum,
additur. Unde, communi isto vocabulo, ab ultima significatione deducto,
omnium praenotatorum caedes, Parricidia dicentur. Nisi quis
malit, Specialibus supra recensitis nominibus uti; quod gratia distinctionis
magis congruere videbitur. Et quod atrox semper habitum sit hoc crimen,
patet ex antiquorum punitione; qui Parricidam Insutum
secus autem pecuniariter.
Vivius
Expurgatio.
QUAESTIO OCTAVA.
Admittunturne ergo quaestiones, seu Equuleus, aut Tortura, hoc Iure Nostro?
Non quidem Iure ipso Expresso, nisi forte ex Iure Civili de Facto
iam in liberis Civitatibus, potissimum contra Rusticos,
uti colligitur ex
et
articulus 43. anni 1597. illam admittere videtur, etiam contra
Nobiles) alia quoque facinora sua, et complices, sociosque et fautores,
atque receptatores confiteatur; huiusmodi quaestioni subiicitur. Quae nisi
ille hoc modo confiteretur, et eisdem occurreretur, saepenumero multo maiora
incommoda sequi possent. Simpliciter tamen absque certis indiciis torqueri
non debet, et non nisi post Probationes Testium Auditas et
confiteatur; huiusmodi quaestioni subiicitur. Quae nisi
ille hoc modo confiteretur, et eisdem occurreretur, saepenumero multo maiora
incommoda sequi possent. Simpliciter tamen absque certis indiciis torqueri
non debet, et non nisi post Probationes Testium Auditas et
Publicatas, prout ordo Iuris requirit, et etiam sententia
interlocutoria de torquendo subsecuta, ac sic demum si quid confessus
fuerit, Iudicio subiici. Verum Hic Nota;
Et si avidi inanis gloriae, vel ulciscendae
vindictae, contrarium fecerint, non modicum conscientiae suae
praeiudicabunt, et etiam in die Iudicii, rationem eius sunt reddituri procul
dubio, quia semel confessus in tormentis, nisi perseveraverit, vel novis
indiciis torturari poterit, condemnari per Iudicem nequit, ut proxime
dictum est; sed absolvi debet; Siquidem ut Ulpianus
scribit; neminem liceat ex suspicionibus
condemnare, satiusque
esse nocentem absolvere, quam innocentem condemnare; et probationes luce
meridiana clariores exigendas, crimina autem non praesumenda esse.
Andr. Fachin. lib. 9. cap. 16. Nisi forte Iudex promittat
impunitatem delinquenti, et tunc si delictum confessus fuerit, non tenetur
promissum servare, sed ex tali confessione, potest ipsum condemnare, et
excusatur a non praestita promissione; Quia
et torturis: quam vel unius, nedum quinquaginta, aut interdum plurium
animarum iactura fieret; quae facile ex incognita plane
huiusmodi re, provenire solet; nisi a Maioribus nostris, accepta hac diu iam,
ac a primordio quidem Liberi regiminis nostri, usurpata consuetudine, et nos
quoque uti mallemus; donec vel omnino huiusmodi aliena oderimus iuramenta,
vel in melius, quod optandum
ibi specificatis, ex responsionibus partium
per sententiam interlocutoriam Reo potissimum iuramentum imponitur; ut
hic sequitur. Et licet imponendi per Modernos iuramenti, sex
habeantur formulae, non nisi tamen
prima, quinta et sexta, ex isto titulo per expressum deducuntur;
reliquae vero, utpote secunda, tertia, et quarta, solum ex
tunc pro Iudicis arbitrio, et
Causae ac rei qualitate, adiudicatur illi cum Coniuratoribus tandem
supplementum. Ast ubi (A) proposita sua actione, etiam probam assumpserit,
statim ante litis per (I) contestationem, tunc nisi sufficienter probaverit,
non admittitur ipsi supplementum, sed Reus absolvitur. Ratio est, quia solus
talem probam assumpsit; etsi ad praestandam eam imparatus fuit, id sibi
simpliciter assumenti potius, quam nondum
duo facit; alterum videtur actionem Actoris
affirmare; et alterum dictae actionis, seu praetensi contra se facti, cur id
fecerit,
rationem dare. Atque ideo nisi sufficiens ratio per ipsum data fuerit, ad
propriam iam confessionem condemnari poterit. Imo vero, cum nemo sibi satis,
vel Iudex, esse possit,
in Iudicio contradictorio, ipsum salvare potest; ideo hac
in parte consultius foret ipsi, cautius procedere. II.
Quod per huiusmodi Affirmationem, vel Negationem, dicitur lis
contestari, quae nisi hoc modo contestata fuerit, directe neque
probari, neque diiudicari poterit. Imo vero ob omissam huiusmodi litis
contestationem, Iudicium redditur nullum, et sententia quoque exinde secuta
nulla, Mynsing. obs. 74.
non potest; cum fassio, sive responsio
propria in Iudicio contradictorio semel facta, alias retractari nequit.
An Reus praesertim in Maioribus causis, ut sunt, Facti, Honoris, Notae,
Capitalis sententiae, et Omnes criminales ad capita tendentes, personaliter
semper astare debeat?
De scripto Iure, non nisi in paucis casibus: I. In facto Honoris fol.
739. Maioris Decreti. II. In Nota infidelitatis, 2. tit.
75. et 2. Vlad. art. 3.
tale Iuramentum
praestitum sit,
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et testamento officioso: tollitur
autem, vel per contrarium factum, vel etiam dispositionem Principis: licet
apud nos, non nisi per propulsionem iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut homicidio,
praestandi per (I) sacramenti
nullam esse: nam in communi Inquisitione, ubi (A) per omnia defecerit, (I)
simpliciter absque omni iuramento absolvi solet. Ut videre est supra
quaest. 12. Modo Quarto. Nisi forte referatur ad modum
Tertium, ubi dicitur: Si (I) meliori modo, quam (A) probaverit, tunc ipsi
iurandum erit, et non (A.) Tertio, quod haec fere solis occupationibus, in
eodem Comitatu factis, deservit: illa autem
veritate rei inquirendae, interrogandos esse.
QUAESTIO DECIMA SEXTA.
An detur aliqua excusatio attestari nolentibus?
Non; (nisi forte valde rationabilis) imo vero certa poena sedecim marcarum,
per Iudicem ab ipsis irremisibiliter exigendarum, imponitur; quandoquidem
veritatis confessio, nemini plane, per neminem omnino abnegari debeat, quia
QUAESTIO DECIMA OCTAVA.
Quare dicis ad Comitatum, et cum eiusdem Comitatus Exmissoriis?
Quia Vicecomites a semetipsis nullam Executionem facere possunt, nisi de sede
Iudiciaria cum literis Exmissoriis Comitatus exmittantur. 2. Vlad.
art. 16. sub poena emendae capitis, et refusione damnorum, Ibidem
Enchir. fol. 3.) convictio tamen si causae annexa fuit,
transmitti solet, quia de consuetudine Regni, omnis convictio semper
transmittitur.
et 2. quaest. 6. cap. 33.
et 34. quod cum negatione intelligi debet. VI.
Causae super commissione fundatae, et post revisionem statim ad exequendum
demandatae non transmittuntur, nisi per expressum in serie commissionis ita
declaretur, sed potius rescribuntur tantum Principi committenti, si tamen
ita demandaverit; ast si non, etiam rescriptioni supersedendum est; quia
Iudicis delegati potestas, non
processerint, levari soleant.
Secundum, quod absque literis Procuratoriis in revisione earum, quis
Transmissionem declarare potest. Si autem, Novum iudicium petere, vel ex
Tabula ad Dom: Palatinum appellare voluerit, non nisi virtute
Procuratoriarum, id facere valebit. Licet nonnuli Novum iudicium peti posse
admittant absque Procuratoriis; Quod tamen fieri posse non videtur; quia si
appellatio, modo praemisso transmittenda, sine Procuratoriis
Novum vero etiam superaddit, ut Actor contra
Reum se inhibentem, et per hoc causam ipsam resuscitantem ac renovantem,
Iudicium quoque in eadem recipiat.
appellat, et postea statim
Appellationi cedens, in partibus adhuc Novum impetrat, prosequiturque
Iudicium. Secundo, quando huiusmodi Appellationi non cedit, sed
Transmissionem ipsam omnino extrahit de sede Iudiciaria; ac nisi per partem
triumphantem urgeatur, vel ex paribus eiusdem proclametur, ad lucrandum
tempus tacet, neque ipsam revideri facere vult. Ubi tandem secus fieri non
potest, sed necessario causa revideri debet, tunc allegando se
constituentis, seu Principalis sui in Iudicio factae per eundem principalem,
cum solito onere retractatio, et eiusdem nova responsione coram Iudice
facta, reformatio. 2. tit. 79. Ubi praecavendum ab oneris levatione, nisi
omnino in huiusmodi revocationem consentire voluerit: quia alioquin, velit
nolit, eam admittere debebit, etiam cum gravi damno suo, uti iam dictum est.
quaest. 11. cap. 4. supra. Sed hic quaeri solet: An
(inquiunt) alias in aliis causis, idipsum per Procuratorem quoque facere
posset? Verumenimvero de communi usu et consuetudine, huiusmodi Procuratoriam
revocationem, non nisi personaliter coram Iudicibus comparendo facere
potest; licet ex textu Tripartiti nihil certi de eo colligi possit: sed ex
Stylo manifeste apparet.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA. / Quare fit huiusmodi Procuratoris revocatio?
Quia praesupponit semper errorem, vel aliquem defectum nocivum ipsi
constituenti, qui quidem error, et defectus, non nisi in responsione et
obiectione, aut aliqua exceptione committi solet, ac tandem nova
responsione, post revocationem prioris responsionis, reformari debet. 2.
tit. 79. et 80. Ubi Nota, I. Quod talis responsio quae revocari
eam significatur, effectui non sit mancipata, fieri
debeat, apparet manifeste ex titulo 80. part. 2. ubi sic dicitur:
Retractatio namque Procuratoris praesupponit semper errorem et defectum, qui
quidem error et defectus, non nisi in responsione et obiectione, aut aliqua
exceptione committi solet. Et ex sequenti titulo 81. melius; antequam
terminus Iuridicus, per
Iudicem literarum exhibitioni,
videlicet causis, in quibus mox et immediate per primariam responsionem
partium finalis conclusio, et definitiva sententia sequitur. Qui casus rarus
est, et praecipue in causis per Insinuationem motis, exspiratis Octavis, non
nisi per gratiam Principis, vigore Novi Iudicii fieri solet, cum praetactis
quinquaginta marcis homagialibus. Ibidem.
QUAESTIO VIGESIMA SEPTIMA. / Fitne huiusmodi revocatio
uti et Decius
refert, in suo Syntagmate.
Tertia, posset esse eadem plane cum Prima, si post Repulsionem, simplex
Novum Iudicium, quod absque Inhibitione, et Appellatione dicitur, fieri
deberet; quod nisi statim facta in partibus Repulsione impetraretur, et
vigore illius, pars repulsa, ad quartum iam terminum evocaretur, sed primum
post depositum onus Repulsionis, et ad reddendam illius rationem, tale Novum
peteretur, tunc
haec duo inter se coincidere videantur, et ita bis id ipsum
in una eademque causa concedi neque debet, neque potest. II. Nullam maiorem
rationem affirmandi Novum iudicium cum Inhibitione dari posse, quam hanc,
quod scilicet nisi hoc modo coniungerentur, Causae praescriptis quatuor
terminis finiri non possent, et
ideo ubi hoc praecesserit in aliqua causa, aliud simplex. (quod semel tantum
QUAESTIO TRICESIMA. / Causae vero Potentiarum, Damnorum, Iniuriarum, ac
etiam in facto Possessionario, in quot Octavis antea finiebantur?
In Primis duntaxat, hoc est, unicis Octavis, nisi potissimum in postremis de
iure possessionario, Iurium et literalium instrumentorum productio sive
exhibitio, requiri dignoscebatur, quae in secundis tantum Octavis, et non
amplius fieri debebat, 6. Matth. art. 6. De
Comitatus, tunc pars triumphans, et
talem iniuriam patiens, velit nolit, tali testimonio Iudicis reiicientis,
contenta esse debebit, videlicet usque ad alium Iudiciorum, vel Diaetae
terminum; alioquin autem nisi reportaverit, huiusmodi Reiectam, in rem
iudicatam transibit; et debitae quoque Executioni demandari debebit.
passim.
QUAESTIO TRICESIMA SECUNDA. / Sed
potest, tamen quamprimum fuerit ab
ea appellatum, fingitur non esse iudicata; ac proinde nec dici potest
sententiam in rem
iudicatam transivisse, a qua appellatum est, nisi Iudex appellatus, eam denuo
comprobarit. Si vero Appellatione omissa effluxerit tempus, quo appellari a
sententia oportuit, nempe (apud illos) decendium, aut pacto renunciatum est
appellationi inter litigantes, fingitur
ac
quarumlibet doctrinarum, optimus esse soleat magister. Secutus ut apparet,
in dicto opere suo opus Quad. Nondum usitatum, quod inhibitionem facit
duplicem et alteram ponit pro Prohibitione, quod fieri non potest, nisi
forte Pythagorikos idem debeat esse leo, qui antea equus fuit. Cuius sicut
nulla est authoritas, absque confirmatione Principis, ita quoque neque ullus
usus esse potest, absque consensu populi. Ergo frustra est calceus,
reducatur, melius tamen ad principalem actionem refertur, ad quam ita se
habet, atque stolones ad arborem, ex cuius radicibus enascuntur; siquidem et
Ingessio ex principali actione oritur, cum alioquin nunquam fieret, nisi
Principalis actio mota fuisset. Remoratoria autem est sola Reiecta, quae
nullum plane habet processum, sed solum partem triumphantem, a debita
obtentae causae Executione, remoratur et retardat. Atque ideo solum ex
Regiae Maiestati et tertia pars Actori, simul cum sua
proprietate, in perpetuam haereditatem cedunt, Regiaque Maiestas,
quo ad portionem Actoris, talibus condemnatis, non aliter, nisi habita cum
adversa parte superinde concordia, Gratiam facere possit. 2. tit. 57.
et
sumendum. Sicut et in comminatione sola ignis,
quanquam incendium non consumaverint, capitali tamen supplicio
feriuntur
art. 2. fol. 142.
quod Actore non comparente, Reus simpliciter absolvitur. Ibidem tit.
86. Ergo necessum habet, ut ipsum exaudiat, et rationem
Contradictionis suae ab ipso accipiat, et non, ut refugiat; alioquin causa
cadet; nisi forte ordo et aetas causae obstiterit.
QUAESTIO DECIMA NONA. / Quae poena Calumniae?
Est dum per Reum, in continenti literali documento, probata fuerit, Perpetua
ita
allegatur, quod iam facta est: et non, ut adhuc fieri possit, vel quod Tabula
Regia, in qua praecise discutitur, literaria est, ideo allegans eam (I)
nihil efficiet, nisi literis defacto ipsam probare potuerit. In Comitatibus
autem si aliquando occurrerit, non tanquam Calumnia iudicatur, sed tanquam
Emenda linguae, eo quod Comitatus, non possunt ultra centum florenos
iudicare, amissio tamen
bona sua Fisco Regio applicanda et res mobiles
perpetuo, et despectuoso habitu incedit, disparibus vestibus, zona canabea
succinctus, discalceatis pedibus, et nudato capite, omnes contra ipsum, et
ipse contra neminem agit, nisi defendendo se tantum, et inter alios
Christicolas amisso humanitatis honore, tanquam ab humanitate relegatus et
segregatus manet.
venit. Sic et fallere, ac falli, et
falsum dicere, persimiliter se habet. Quinto, ex facto honoris,
ut qui scilicet de bursa non
habeat, etiam de dorso, hoc est, de corpore solvat, luatve, absterreaturque
a pravo opere, et convertatur ad meliorem frugem, non obstante Nobilitari
praerogativa, ut Nobiles non captiventur, nisi citati; et ordine Iudiciario
fuerint convicti,
74.
2788. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] adesse, iubentur.
Deinde licet causae criminales sint extraseriales; idcirco de qualitate
Extraserialium deberent ad respirandum prohibitas habere: Nihilominus tamen
ex antiqua iam consuetudine, admittuntur in iis Prohibitae, nisi in casu eo,
ubi forte insons ad necem accusaretur indigne. Ut in capitali quoque causa
Ioannis Varossi, aliter Zabo, non est admissa
2789. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] de ea quae est rerum immobilium, sive Iurium possessionariorum, Ius nostrum citato titulo 22. solum notabile incommodum, violenti occupatoris continet, et non mortem. De rebus autem mobilibus, omnino silet, nisi forte praedonem, vel furem nocturnum pro defensione rerum suarum occidere, tacite admittat. Secundam Personae, seu Vitae maxime, quia vim vi omnes leges repellere permittunt, cum moderamine
2790. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] novella constitutione
2791. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] sui, venire, non potuerit, vel propter
vehementem aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et sententiarum
depositum fuerit, Executio ipsa fieri debet, etiam quo ad capitis poenam,
non obstante Nobilitatis praerogativa.
2792. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section]
Comites post constitutionem sequentem.
2793. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] iam lege in ducentis florenis, et privatione officii
mulctantur, Infamiaque notantur,
2794. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] fuerit Praelatus, in Praelaturae suae, si vero Baro, vel Nobilis, in
bonorum suorum amissione, condemnatur.
2795. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Atque ita de occultis, etiam per Signa externa, non statim verum Iudicium ferri potest. Quarta, sed an Iudex Pedaneus potissimum, iudicabit ex bono et aequo, quod dici solet? Non sane, nisi partibus sic omnino volentibus, seque submittentibus, ac omnibus ordinariis Iuribus et legibus se sponte abdicantibus. Quia hoc modo iudicare, est non nisi supremae potestatis, etiam leges ipsas emendantis et corrigentis,
2796. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] potissimum, iudicabit ex bono et aequo, quod dici solet? Non sane, nisi partibus sic omnino volentibus, seque submittentibus, ac omnibus ordinariis Iuribus et legibus se sponte abdicantibus. Quia hoc modo iudicare, est non nisi supremae potestatis, etiam leges ipsas emendantis et corrigentis, quae praescripto Iuris non usquequaque astricta est; ut summi Pontificis, et Imperatoris; sed pro re nata, liberam causarum disceptationem habet. Quod fere
2797. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] verberarent, vulnerarent, et interimerent?
Diffamantibus eos, quod scilicet, verum et Iustum Iudicium non fecissent;
vetus lex habetur,
2798. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Debent autem Iudices diligenter
cavere, ut Iudicia cum honestate, gravitate, et maturitate, sine scilicet
aliquo rumore, tumultu, strepitu, et turbatione celebrari possint. Quodque
fores domus Iudiciariae sint clausae, et nemo nisi vocatus, multominus vero
armatus intrare audeat.
2799. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] vel a ravi, id est, raucitate, quod in negotiis agendis acer est, et rabiosus; vel potius a radendo, quod radat, hoc est, aures offendat, et feriat nimia verbositate, dum sibi disertus non videatur, nisi omnia tumultu, et vociferatione compleat, atque concutiat. QUAESTIO VIGESIMA QUINTA. Quid igitur huiusmodi Procurator, in Actione, quam agendam
2800. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] uti Capitulis et Conventibus; et talis a data praesentium, durat per anni circulum. Verbalis autem potest fieri etiam coram Vice-gerentibus, Palatinali, et Iudicis Curiae, et haec durat pro eo tantum termino, nisi ad relationem eorundem, per Magistrum Protonotarium, in formam literarum redigatur, quae similiter, uti et literatoria per annum robur suum obtinet. Ubi Nota. I. Quod ex speciali praerogativa huiusmodi literae
2801. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Quot personarum causas, unus Procurator agere debeat; et an iuramentum
Calumniae praestare
2802. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] si Actor actionem suam, prosequi noluerit, tunc Reus se ex paribus illius, simpliciter absolvi faciet, convincendo ipsum Actorem, in iudicio Regali, et amissione causae. 2. tit. 86. quam si resumere voluerit, non nisi per gratiam Novi iudicii, id postea facere poterit. QUAESTIO VIGESIMA NONA. Quid tandem Reus, qui et In-causam-attractus nuncupatur?
2803. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] certis casibus, utpote quod Comitatus iudicant, potius de accidentibus circa bona et personas, ut de violentiis, iniuriis, damnisque, et non de proprietatibus bonorum, aut amissione capitum hominum, per sententiam capitalem, (nisi forte criminaliter accusentur.) Item quod ultra centum florenos non possunt Iudicare, nisi in certis privilegiatis causis, per speciales constitutiones Regni factis, uti paulo post declarabitur. Similiter quod
2804. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] iniuriis, damnisque, et non de proprietatibus bonorum, aut amissione capitum hominum, per sententiam capitalem, (nisi forte criminaliter accusentur.) Item quod ultra centum florenos non possunt Iudicare, nisi in certis privilegiatis causis, per speciales constitutiones Regni factis, uti paulo post declarabitur. Similiter quod Appellationes omnium fere causarum ex Sedibus
2805. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] nititur. Ubi iterum alterius partis Advocati solertia requiritur, ne se, et Iudices patiatur a re proposita distrahi. Si deinde non datur effugium, uti licet, si vult qualificatione, propius scilicet ad rem accedente. Et nisi Iudex cogat ex professo ad litis contestationem, id est, negationem, vel rei affirmationem, minime quoad fieri potest, accedendum. Si vero secus non datur respirium, qualificationi proba adiungi potest; quod si tamen
2806. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] affirmativam, semper datur regressus. Quod plerunque cum qualificatione, ubi scilicet res, et tempus postulare videbuntur, fieri assolet. Posito casu, Reus Actorem sibi insidiatum fuisse, contentionique ansam praebuisse, nisi vim vi repellendo. Et si quid tale, quod in Actione denotatum esset, forte accidisset, hinc evenisse dixerit. Quod diligens Procurator, additis suis rationibus, uberius amplificare, Iudicesque attentos, et dociles reddere
2807. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] occupationibus bonorum? Variae sane, Primo, in veteribus occupationibus dabatur unica Prohibita, et ea quoque cum onere. Aliae vero dilatoriae cautiones, ut in aliis causis, locum habere solebant (nisi ex usu iam, iuxta quorundam sententiam, art. 10. anni 1536. Inhibitio praecludi caepta est) quae apud nos Novum repraesentat iudicium. Uti in priori processu dictum est, quaest. 16. cap. 8. Secundo,
2808. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] apportari potuerint?
Fuere procul dubio olim aliqui huiusmodi praemisso Privilegio gaudentes,
contra quos talia rescripta Apostolica libere apportabantur. Nihilominus
tamen vigore eorum extra hoc Regnum non aliter, nisi modo praemisso per
Appellationem extrahebantur, annotato
2809. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et latius sese extendunt, supra quaest. 13. cap. 1. Ubi Nota, quod licet sedes spiritualis utatur legibus Regni, in aliquibus causis, non tamen aeque utitur Iuridicis remediis: siquidem non nisi Appellationem, uti iam praemissum est, et Novum Iudicium aliquando admittat. Onus quoque non-venientiae, antiquitus solum in denariis viginti quinque deponebatur, licet nunc iuxta Regni consuetudinem, in
2810. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] citato 49. anni praenotati 1563. Sed usque nunc adhuc indecisae manent, unde tota essentia et usus earundem, stabit in arbitrio bene, uti praemissum est, conscientiosi Iudicis, An, Quando, et Quibus in Casibus, ac non nisi ante litis contestationem admitti debeant? quibus si simpliciter semper licebit sic, uti, quemadmodum nunc iam solet fieri, quis unquam In-causam-attractorum poterit se eliberare, contra huiusmodi Actorem, semper hoc modo
2811. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Sextus, et si necdum comparet, excommunicatur, et decernuntur contra ipsum, Denunciatoriae literae Excommunicationis sententiae; sed neque hic loquitur, si etiam comparuerit, nisi depositis omnibus deponendis praemissis. Atque ita data prius ratione sufficienti, cur non debuerit excommunicari, promissaque obedientia, petit paria omnium productorum. Septimus, si ulterius etiam contumacia ductus
Bibliographia locorum inventorumKitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
First 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.