Your search found 4084 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3593-3607:

corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum est, in quo dicebam hujus sermonis initio nobis esse elaborandum, si placere velimus; neque aliam esse caussam duco, cur in tanta interpretum copia paucissimi sint dignique habeantur, quorum res scriptae cum utilitate ac voluptate legantur, nisi quod aut laboris impatientia aut virium inopia id efficere vel neglexerunt, vel non potuerunt. Imo fit saepe, ut quem auctorem sua lingua disertissime loquentem fueris paullo ante admiratus, ejusdem te misereat foedissime balbutientis ignavia interpretis aut potius socordia, vel quod singulas

judicium acre, atque eximiam in ea facultate scientiam; volo maximam et ejus linguae, qua usus est auctor, et ejus, in qua ipse scribit, peritiam; volo denique non festinationem in illo, sed obstinati quamdam animi perseverantiam: potissimum vero haec duo generatim caveat, nihil ut addat, nisi quod lucem aliquam afferre possit; nihil ut praetermittat, nisi quod satis jam dictum sit. Haec opinor qui adjumenta attulerit, et in poëtarum lectione fuerit exercitatus, nае ille ad hunc laborem paratus accedet, optimamque litteris navabit operam, ac tandem illud Euripideum apud Ciceronem

volo maximam et ejus linguae, qua usus est auctor, et ejus, in qua ipse scribit, peritiam; volo denique non festinationem in illo, sed obstinati quamdam animi perseverantiam: potissimum vero haec duo generatim caveat, nihil ut addat, nisi quod lucem aliquam afferre possit; nihil ut praetermittat, nisi quod satis jam dictum sit. Haec opinor qui adjumenta attulerit, et in poëtarum lectione fuerit exercitatus, nае ille ad hunc laborem paratus accedet, optimamque litteris navabit operam, ac tandem illud Euripideum apud Ciceronem sibi crebro repetet:

Arma virumque cаno etc. Contra vero haec:
Dic mihi musa virum etc. minutulum quiddam, aut ad summum molle et pastoritium, nisi vehementer fallor, videntur sapere. Quid plura? putasne, si interpretis partes heic tuendas suscepisset Horatius, vocem illam πολύτροπον, cujus multiplex est apud Eustathium significatio, et latine aut experientem aut gnarum et industrium ac

dixi enim: post eruta Trojae Pergama . Cur ista quaeso omnia, quae incurrunt in oculos, si non peccata ac vitia, certe non laudanda maxime et probanda in duobus hisce versiculis summus poëta sibi quodammodo passus est excidere atque effugere? Non aliam profecto ob caussam, nisi quemadmodum initio dixi, quod non latine vertendam sibi proposuerat Odysseam ut fidus interpres, sed turgidiorem reprehendendum poëtam ut artis magister optimus. Ceterum haec minutius ac fortasse plus aequo religiosius persequentem quum videris, nolim ex eorum secta atque haeresi me

dicebat, sed ipsum paene numerum atque speciem reddidi; genus certe ubique, opinor: breviter brevia, gravia graviter, leniter lenia dixi; omnia denique, ut erant poëtica, poëtice conatus sum exprimere. Addam etiam, fuisse mihi ita semper P. Virgilium ante oculos propositum, ut quod scribebam, nisi illam ejus carminum elegantiam suavitatem coloremque aliquo modo referret, omnino respuerem ac reiicerem. Quantum vero his rebus omnibus sim consequutus, non est meum judicare: hac de re tuum erit aliorumque judicium, quod fieri velim potissimum ex illorum comparatione, qui hoc eodem in stadio

Audistin, amice lector? Bene est; quid igitur tibi de his versibus Lemnianis videtur: placentne illi, an aliquid melius desideras? Nihil dices, opinor, de primo versu; nam et Horatii sunt priores voces, et posteriores non displicent, nisi forte requiras illud πολύτροπον omissum, cujus loco irrepsit; populatus moenia flammis = classe diu raptus etc.

etc. Ohe jam satis est? pol me occidisti, inquis. Quae solis octo versiculis Homerus, ut cetera, belle comprehendit; quae novem tu, uno scilicet plus, satis commode expressisti; ille, ut triginta versibus vix explicet, atque interpretetur? Quid hocce aliud, nisi illud apud veterem poëtam
....quod Sysiphus versat
Saxum sudans nitendo, neque proficit hilum.

Stomachari

anne paras? non haec socialia mensae
248  Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos:
249  Usque adeo insueto misceri tecta tumultu
250  Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250
251  Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira.
252  Cui juvenis. dicam, quando haec te cura fatigat
253  Ignarum: fuit olim haud ulli obnoxia culpae,
254  Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat.
255  Nunc

ubi almae lucis in auras
299  Nestoraque Chromiumque Periclymenumque superbum
300  Progenuit, curamque super te, pulcra, futuram 300
301  Finitimis late, Pero. sed jungere nulli
302  Sustinuit Neleus, lata nisi fronte juvencos
303  Egerit Iphicli stabulis e fortibus idem
304  Indomitos. solus quos vates inclitus olli
305  Pollicitus, fidens animi, contraria sensit
306  Fata deum, vigilum vim duram et vincula

statuere dii quae tristia Grajis?
582  Tale etenim periit columen. te propter Achivi
583  Non minus ac propter Pelidae funus adempti
584  Lugemus moesti; nec luctus altera tanti
585  Caussa, nisi iratus graviter Saturnius odit
586  Quod Danaos; ille haec tibi tristia fata paravit.
587  Huc age jam nostrasque audi, rex inclite, voces
588  O propior, rabidosque domans in pectore motus

et fama perennis,
410  Solamen gnato. sed non ea gloria fato 410
411  Contigit: harpyiae miserum sine nomine raptant.
412  Tristis ego heic sedeo custos, surgentiaque urbis
413  Moenia numquam adeo, prudens nisi forte vocatum
414  Penelope jubeat, si quando nuncius olli
415  Advenit. extemplo circumstant undique visum,
416  Scitarique ardent, veniendi et discere caussas:
417  Hi moerent, casuque dolent absentis

donis ambite: hunc victa sequetur
425  Penelope, qui plura dabit, quem fata reposcent.
426  Postquam fatus erat, fecere silentia cuncti;
427  Amphinomus donec surgens exorsus ab ore est
428  Regis Aretiadae Nisi fortissima proles,
429  Dulichii uberibus qui quondam advenerat agris
430  Magnanimis dux ipse procis, et carus amantes 430
431  Reginae ante alios digno virtutis honore:
432  Hic ibi consurgens monuit

hunc accedere justi,
432  Nescio ubi inventum. quem tali voce sequutus
433  Excipit Eumaeus: quaenam te indigna profantem
434  Mens agitat? cui tantus amor praecordia versat
435  Ad mensas accire alium, nisi plurima dignum
436  Fecerit hunc virtus claras agitata per artes?
437  Fatidici vates, aut carmina grata canentes,
438  Insignesque fabri, doctique expellere morbos
439  Paeonia de gente viri; qua

„vuluptas“ ;
455  Non ego nam quemquam pello. sic ore loquutus
456  Conticuit: pressis fremuerunt dentibus omnes,
457  Labraque strinxerunt, animos ac verba monentis
458  Mirati. surgens tum Nisi Martia proles
459  Amphinomus medios sic interfatur amicos:
460  O socii, nemo contra haud indigna loquuto 460
461  Saeviat irascens. violentas hospite ab ipso
462  Et cohibete manus, famulis et parcite

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report