Your search found 24234 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 21702-21729:

Nobilium de Georgiis, quorum cura brevi in lucem prodibunt; sunt enim venustissimi, et germanum Tibulli stylum praeseferunt. Suavissimis moribus, et ad amicitiam comparandam aptissimis fuit; nihilominus acerbe in Lusitania fuit vexatus a saevissimis inquisitoribus illorum temporum Melio, et Parede, quorum meminit in quadam Elegia Rhacusae scripta.
Quidquid erit, manes descendam liber ad imos,
Stet mihi libertas morte redempta

(g) In quodam carmine Aelii Lampridii P. L. de patriae suae laudibus, poeta queritur de antiquis scriptoribus, quod pauca de Illyrica Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco Pyrrho occasionem praebuit idem argumentum alio modo pertractandi. Aelii versus non sunt prorsus inelegantes, sed ut verum fatear omnis catalogus

(h) Epirum in tertio Europae sinu ponit Plinius et addit: omnis Graeciae fabulositas, sicut literarum claritas ex hoc primum sinu effulsit. Incipit autem Epirus a Celidno flumine, et definit in Acheloo, qui ab Achaja eam separat: Jonium mare ad meridiem; Macedoniae partem, et Pindum montem ad septemtriones habet. Populi jam in eo clari fuere Molossi Jovis Dodonaei oraculo

Rhacusam esse advectam, plurima et certa habentur indicia, quae inficiari absurdum est: sed Didacus Pyrrhus, dum eos duris temporibus adventasse dicit, causam etiam innuere videtur, ob quam adsciti in Patriciorum ordinem a prima et veteri origine esse dicuntur. Fama est enim, quum Rhacusa quondam incredibili ac repentina fame premeretur, humanitatis atque amicitiae stimulis permotos in urbem magnam frumenti copiam ex illa specie etiam, quae

Ne quid desit in hac nostra editione ex his, quae in Cracoviensi inveniuntur, perpauci laboris erit duo epigrammata addere unum Gaspari Malinii Sandecensis de laudibus Didaci Pyrrhi, alterum Phillipi Asirelli, qui fuit a secretis Legati cujusdam Florentinae Reip. ad Turcarum imperatorem, quique in eo itinere amico ac libenti animo commoratus apud nos est.

TRADUZIONE.
Onor d' ogni altra terra, a cui s' arresta
Il mare Illirio, alma Ragusa, addio;
Da te mi svelle, oime, malgrado mio
Dell' avverso destin forza funesta.

In mezzo alle tue Donne onesto regno
Poser le grazie, ed entro al tuo confine
Bel rifugio trovo l' Attico ingegno.
Deh concedano a me fausti gli Dei,
Che rivederti io possa, e ch' abbian fine
Nel tuo libero seno i giorni mei!

de laudibus Rhacusae, qui, ni fallor, vim spirat antiquorum Graeciae poetarum. Calor etiam in eo aperte dignoscitur, ille quidem, qui ex grato et beneficiis obstricto animo originem certe ducit; fuit enim Marullus post captam a Mahomete II Constantinopolim ann. 1453. una cum Joanne Lascari, Demetrio Calcondila, Emmanuele Marullo, Paulo Tarchaniota, et Theodoro Spandugino perhumaniter a Rhacusanis exceptus: hic illustrium virorum chorus antequam

animo originem certe ducit; fuit enim Marullus post captam a Mahomete II Constantinopolim ann. 1453. una cum Joanne Lascari, Demetrio Calcondila, Emmanuele Marullo, Paulo Tarchaniota, et Theodoro Spandugino perhumaniter a Rhacusanis exceptus: hic illustrium virorum chorus antequam quicquam vellet a Senatu, domum, pecunias, et necessaria ad prosequendum iter in Italiam obtinuit: properabant enim ad magnificum illum Laurentium Medices, cujus

Constantinopolim ann. 1453. una cum Joanne Lascari, Demetrio Calcondila, Emmanuele Marullo, Paulo Tarchaniota, et Theodoro Spandugino perhumaniter a Rhacusanis exceptus: hic illustrium virorum chorus antequam quicquam vellet a Senatu, domum, pecunias, et necessaria ad prosequendum iter in Italiam obtinuit: properabant enim ad magnificum illum Laurentium Medices, cujus fortuna et virtus universum pene orbem pervaserant. Sed ut ad propositum

putavi; utrum me mea haec fallat opinio, sincerum attenti lectoris judicium indicabit; sed si ille unquam procliviori animo ad favendum erit, prius velim intelligat, cui aliqua habenda sit gratia. Haec et habenda, et referenda a me est Cl. V. Georgio Ferrich concivi meo, a quo scire atque ediscere plurima potui ex iis praecipue, quae minus obvia, et ad lectoris mentem forsitan interdum alliciendam idonea reperirentur. Cur enim dissimulem

attenti lectoris judicium indicabit; sed si ille unquam procliviori animo ad favendum erit, prius velim intelligat, cui aliqua habenda sit gratia. Haec et habenda, et referenda a me est Cl. V. Georgio Ferrich concivi meo, a quo scire atque ediscere plurima potui ex iis praecipue, quae minus obvia, et ad lectoris mentem forsitan interdum alliciendam idonea reperirentur. Cur enim dissimulem bona, quae mihi ab hujus viri consuetudine promanant? Hic

lucem prodibit meditatum, et ad unguem redactum ab eo opus, quod cumulatissime hoc meum de illo judicium omnibus, ut credo, comprobabit. Exegit enim poeticam versionem latinis metris omni eorum varietate ac suavitate adhibita, a pluribus adhuc tentatam, a nullo vere ad optatam metam perductam, nisi (ut puto) Italica lingua ab elegantissimo Xaverio Mattei; versionem inquam poetae illius divini, quo nemo neque antiquior, neque sublimior, et qui certe

ad unguem redactum ab eo opus, quod cumulatissime hoc meum de illo judicium omnibus, ut credo, comprobabit. Exegit enim poeticam versionem latinis metris omni eorum varietate ac suavitate adhibita, a pluribus adhuc tentatam, a nullo vere ad optatam metam perductam, nisi (ut puto) Italica lingua ab elegantissimo Xaverio Mattei; versionem inquam poetae illius divini, quo nemo neque antiquior, neque sublimior, et qui certe afflatus a numine videri

adhuc tentatam, a nullo vere ad optatam metam perductam, nisi (ut puto) Italica lingua ab elegantissimo Xaverio Mattei; versionem inquam poetae illius divini, quo nemo neque antiquior, neque sublimior, et qui certe afflatus a numine videri omnibus, credi autem atque affirmari nonnisi a suis, atque a christianis debet, Davidem, ut patet, intelligo, cujus iste noster psalmos omnes sic reddidit, ut religiose servata idearum pene dicam identitate ac

(ut puto) Italica lingua ab elegantissimo Xaverio Mattei; versionem inquam poetae illius divini, quo nemo neque antiquior, neque sublimior, et qui certe afflatus a numine videri omnibus, credi autem atque affirmari nonnisi a suis, atque a christianis debet, Davidem, ut patet, intelligo, cujus iste noster psalmos omnes sic reddidit, ut religiose servata idearum pene dicam identitate ac serie, indolem tamen illam latinae linguae, quae in veteribus

Italica lingua ab elegantissimo Xaverio Mattei; versionem inquam poetae illius divini, quo nemo neque antiquior, neque sublimior, et qui certe afflatus a numine videri omnibus, credi autem atque affirmari nonnisi a suis, atque a christianis debet, Davidem, ut patet, intelligo, cujus iste noster psalmos omnes sic reddidit, ut religiose servata idearum pene dicam identitate ac serie, indolem tamen illam latinae linguae, quae in veteribus poetis nos ad

tamen illam latinae linguae, quae in veteribus poetis nos ad eorum admirationem rapit, admussim expresserit. Maximus est etiam antiquitatis patriae cultor atque amator, ad cujus historiam denuo condendam atque supplendam, a quocumque cui vires operi, ut ipse ait, suppeterent, quamplurima monumenta domi habet ex tabulariis atque arcanis autographis exscripta. Utinam istiusmodi votum suscipere velit, qui et implere cumulatissime posset familiaris

virtutes superavit, hanc saltem aequare par esset, atque in eodem curriculo versari. Sed ad Georgium Ferrich redeo, cujus solertia ac virtus in Illyrica lingua et poesi quoque enitent; in qua plurima specimina edidit, quae a nostris leguntur, quaeque illis in deliciis sunt. Fateor autem, quod pudet, me, qui haec praedico, aliorum potius, quam proprio judicio acquiescere debere; sero enim et summis labiis Illyricas literas attigi, alibi detentus,

non majores nostri, apud quos seculo XIV, XV, et XVI praeclarissime viguit; tanta est autem illorum temporum seges, ut quamplurima volumina confici possent, si modo omnia heroica, drammatica, didascalica, et erotica, quae a plusquam triginta poetis habentur, quaeque adhuc inedita sunt, in ordinem redigerentur. Nec deessent, absit verbo invidia, qui cum Petrarcha, Tasso, Chiabrera, aliisque forsitan essent comparandi. Nostra vero dialectus, quae

neque nescio quid asperum atque hiulcum, ut finitimae, auribus saltem ineruditis, ut meae sunt, sonat. Multum autem locupletari poterit, et ad certissimam syntaxin Illyrica lingua adduci, postquam illius onomasticon, quod a Petropolitana academia jussu Catharinae II, quae nihil ad gloriam suae gentis atque ad immortalitatem sui nominis propagandam praetermittit, erit absolutum. Quidquid enim in eo genere habetur, mancum atque defficiens est. Sed

quae nihil ad gloriam suae gentis atque ad immortalitatem sui nominis propagandam praetermittit, erit absolutum. Quidquid enim in eo genere habetur, mancum atque defficiens est. Sed nihil adeo utile foret ad Illyricam linguam a Dialectorum idiotismis atque anomaliis purgandam, et ad priscam veritatem severitatemque traducendam, quam canones syntetici a docto et philosopho viro statuendi ad normam illam, quae invariabilis atque antiquissima est IV

in eo genere habetur, mancum atque defficiens est. Sed nihil adeo utile foret ad Illyricam linguam a Dialectorum idiotismis atque anomaliis purgandam, et ad priscam veritatem severitatemque traducendam, quam canones syntetici a docto et philosopho viro statuendi ad normam illam, quae invariabilis atque antiquissima est IV seculi, quamque in libris qui lithurgia glagolitica appellantur, praecipue contineri certum est. Hanc vero ex sacris Bibliis

Quis Scythicas omnes migrationes enumeret? Praecedunt hae omnia tempora, de quibus in historiis mentio aliqua fieri potest; illa enim vastissima regio quae Scythia dicitur, patria communis nationum dici potest, unde optime a Leibnitio vagina gentium fuit appellata. Quamplurima exinde, ut ipse ait, haud inficianda vestigia Scythicae linguae, idest Illyricae, quam et Ovidium inter Sarmatas et Getas exulem, didicisse novimus, adhuc impressa remanent

historia, ex instituta inter Latinam Aborigenum, atque Illyricam linguam analogia concludit; illa enim aptissima sunt, ad confirmandam luculenter hujuscemodi sententiam. Sed quidquid de eo sit, ad intermissa redeo. Ex quo a septentrionalibus populis, a Scandinavis scilicet, sive Slavis veteribus, qui haec loca quondam insederunt, Illyrica lingua ad nos fuit advecta, multas illa quidem varietates atque vicissitudines subire debuit, maxime ex

Latinam Aborigenum, atque Illyricam linguam analogia concludit; illa enim aptissima sunt, ad confirmandam luculenter hujuscemodi sententiam. Sed quidquid de eo sit, ad intermissa redeo. Ex quo a septentrionalibus populis, a Scandinavis scilicet, sive Slavis veteribus, qui haec loca quondam insederunt, Illyrica lingua ad nos fuit advecta, multas illa quidem varietates atque vicissitudines subire debuit, maxime ex plurimorum idiomatum informi

verum ea quae regulis atque exemplis placentibus munita, auctoritatem ex antiquitate etiam recepit. Sic Italica lingua, cujus bases potissimae sunt Latina, et illa Provincialis dicta, a Dante et ab aliis XIV seculi scriptoribus expolita atque perfecta, pulcherrimam tandem atque genuinam formam induit; quamquam in tota Italia nullus sane sit locus, ubi lingua aut Boccacii, aut Petrarchae in usu vulgari sit,

induit; quamquam in tota Italia nullus sane sit locus, ubi lingua aut Boccacii, aut Petrarchae in usu vulgari sit, et Florentini ob puritatem et elegantiam sermonis maxime laudentur, eo quod minus aliis ab illa politiori a paucis sancita, ab omnibus recepta lingua distant. Dialectorum ergo conditor est vulgus; linguae autem ejus, quae in deliciis cultioribus praecipue hominibus ejusdem gentis esse solet, conditores et habentur et merito sunt,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report