Your search found 24234 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 23107-23119:

In funere Domini Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini Oratio habita in templo Sancti Jacobi monachorum Congregationis Melitensis a reverendo domino Marco Cordich Presbitero saeculari Ragusino VII Idus Februarii 1792 Cum plura, auditores sapientissimi, vel propter egregiam ac singularem naturae vim atque excellentiam, vel propter quamdam pulchrarum artium copiam vel, quod caput est,

insignibus non perturbatus repetet? Qui integerrima vita, modestissimis moribus, summa fide ac vigilantia suos non modo recreavit cives, verum etiam demandatum sibi munus bene gerendo, religionem sapienter administrando, in sui admirationem ac laudem universos concitavit? Quae quidem omnia tanti a vobis praesertim, patres conscripti, habita sunt, ut eum vestris non modo laudibus commendatum, sed elatum quoque honoribus, sed praeclarissima archiepiscopatus dignitate fulgentem aliisque indubiis benevolentiae vestrae significationibus cumulatum voluistis. Quo in munere ac in demandata sibi

recreatus, quam mea in obeundo gravissimo munere vel leviter imperitia commotus, pro viribus perficiam ut non minus Gregorii memoria vestra probetur commendatione, quam ejus recordatione virtutis luctum ac maerorem vestrum leniamus. Singulare ac prorsus divinum est, auditores, hominem recto animo a divino conditore fuisse procreatum. Vero tum rectus ille, si sui muneris, dispositioni ac regulae conformetur? Haec quippe est lex Dei, haec ratio a divinitate emanans. At vero haec rationis confirmatio simplex sit et aequalis; si firma et constans in peragendis sui muneris actibus, tunc summa

commendatione, quam ejus recordatione virtutis luctum ac maerorem vestrum leniamus. Singulare ac prorsus divinum est, auditores, hominem recto animo a divino conditore fuisse procreatum. Vero tum rectus ille, si sui muneris, dispositioni ac regulae conformetur? Haec quippe est lex Dei, haec ratio a divinitate emanans. At vero haec rationis confirmatio simplex sit et aequalis; si firma et constans in peragendis sui muneris actibus, tunc summa laus hominis, quia tunc summa rectitudinis habetur. Tunc enim homo est

ditione nutuque socera regerentur, cum interea fingenti formantique mihi praesulem quem tantae dignitatis potestas deceret, numquam voto saltem concipere succurrit similem huic, qui et caeteris morum praesset integritate et prudenti adesset consilio et summa prodesset industria. Quandoquidem, ut a primo exordiar, ad pastoralem vix elatus dignitatem nihil sibi indulgens, nihil admodum de consueta regulari, quam semper amantissime coluerat, vivendi ratione immutans, totus in eo erat, ut pietatis officiis, curis laboribusque pro grege susceptis tanto sese munere dignum exhiberet. Quod nonne

animique motu, quo in sacris peragendis adeo excitari mirabamur, ut qui intus flagraret devotionis affectus, ad omnes etiam sensus emanaret, ut ore, vultu, oculis emicaret ac erumperet? Nonne ad haec convolabat tanta animi alacritate, ut nec ingravescente aetate nec fracti corporis debilitate a templis identidem adeundis, a sacris curandis fuerat umquam avocatus, cum illum et celebritatum majestas et populi frequentia et nostrae calamitatis opportunitas ad publica quaevis pietatis officia vehementissime commoveret? Sed quae in illo mansuetudinis laus! Quod praecipue humilitatis studium!

peragendis adeo excitari mirabamur, ut qui intus flagraret devotionis affectus, ad omnes etiam sensus emanaret, ut ore, vultu, oculis emicaret ac erumperet? Nonne ad haec convolabat tanta animi alacritate, ut nec ingravescente aetate nec fracti corporis debilitate a templis identidem adeundis, a sacris curandis fuerat umquam avocatus, cum illum et celebritatum majestas et populi frequentia et nostrae calamitatis opportunitas ad publica quaevis pietatis officia vehementissime commoveret? Sed quae in illo mansuetudinis laus! Quod praecipue humilitatis studium! Quacumque adiretur hora,

studium! Quacumque adiretur hora, praesto omnibus erat et qui dignitate ab aliis longe recedere noverat, humilitate ad omnes propius accedere laetabatur. Nihil ideo arrogans in eo, nihil elatum, numquam dominatio dignitatis naturae morumque lenitati adversata est, non auctoritas, non honor a suavitate ingenii revocavit. Quin immo tantam praestulit ingenii levitatem animique robur invictissimum, ut nulla umquam importunitate aut offensione vinci, nulla potuerit animi acerbitate concitari, nullo iracundiae motu concuti.

de communi tranquillitate ac commodo bene affectus, publicis semper aderat postulationibus ac praesenti suo opere adeo publicis studuit prodesse utilitatibus, ut quisque aperte intelligeret non mediocrem in illum ex pubblicis malis molestiae partem et ex bonis redundare voluptatis. Errantes oves a recta semita deflectunt? At ille amantissime reducendas contendit. Jubet? At mansuete. Corrigit? At clementer. In iis vero justitiam suam nihil flectere, fidem et constantiam suam nulla temporis aut loci varietate labefactare umquam potuit. Ipse enim, sicuti pastorem decet, vel in erudiendis ad

reserari in consilio ac in suscepto ecclesiae regimine, nihil magnificentius optari possit; quid tandem dicam de ejus industria quae in ecclesiastica praesertim re administranda, conservandis augendisque bonis ecclesiae attributis summa quidem ac propemodum indeficiens emanavit? Haec quidem a Gregorio tanti semper habita sunt, ut iis haud frueretur ut dominus, sed ea servaret ut custos, sed ut fidelis administer suppeditaret ac largiretur. Si igitur haec non luxus dissipavit, non vanitas ad fastum atque illecebras derivavit, laus quidem est, sed parum est: hoc magnum, hoc singulare,

defuturum paeniteret; ipse enim se suamque operam ejus utilitatibus devoverat. Quid ergo, si ipse satis in illius tantum opulentia ditabatur? Recordamini quam exiguos multis abhinc annis archiepiscopales redditus a praedecessoribus receperit; quanto dehinc successoribus suppeditaverit, sedulo propendite. Sterilitate jam pene defecerant, nunc per Gregorium ubertate agluunt. Praedia neglecta ac ferme exhausta, nunc per Gregorium disposita atque amplificata. Domus ipsa expoliata ac contempta, nunc per

datur intueri in hoc ipso templo Sancti Jacobi tam multiplex ornamentorum copia, pretiosissima sacra suppellex, quam largitas Gregorii nostri summo divini decoris ornamento conquisivit, invenit, comparavit. Quare, muta licet haec ecclesia et anima carens, sentire tamen ac laetari videtur, quod a suo tam eleganter sit ornata filio et pastore. Amplissima, quae optimus ecclesiastici thesauri dispensator ubique effecit. Quae enim ab ecclesia recepit, ea in ipsius ecclesiae commodum liberalius refudit atque aucta ac multiplicata concessit. Ille igitur uni dispersa in unum congregata, diruta

atque in ipso conatu nimium ausa succumbunt. Reliquum tamen est, auditores, ut qui pastor suapte natura informatus hujusce ecclesiae regimine et morum profuerit integritate et prudenti adfuerit consilio et summa praefuerit industria et admirandam virtutem et vitam religiosissime traductam a morte nuper peremptam merito deplorandam censeatis. Verum quorsum huc lacrymae, quorsum huc tristes doloris sensus? Ergone quia naturae imbecillitas fato concessit, nescia mortis haud vigebit tantae mentis praestantia? Ergone quia

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report