Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: a Your search found 24234 occurrences
First 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 5212-5981:5212. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tibi mittere pollicitus fueram, et certe misissem, sed is mihi (ut nosti) ab illo fuit interceptus, cui reluctari non potui | neque si possem debui. Scriptum est enim: In tota anima tua time Dominum et sacerdotes illius sanctifica! Ne uero ista tua expectatione a me omnino frustratus uideare, mitto Tibi aliud opus, quod nuper composui, similis quidem cum illo materię, sed tamen multa, quę ante non attigeram in se habens et licet nonnullis in locis eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui
5213. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui stomachum moueat | iuxta Gręcum prouerbium | repetita crambe. Eo quoque magis a me Tibi satisfactum iri confido, quod illud etiam quo Te fraudatum quereris, tandem aliquando sis habiturus, nisi aliquid pręter spem euenerit. Interim hoc ipsum Euangelistarium meum Tibi commendo | et si sua dignum inscriptione iudicaueris, ut quam primum imprimendum cures oro;
5214. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c.
5215. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum a rebus inanimatis c. 15 Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis c. 16 De duobus tentationum generibus c. 17 Quod
5216. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] eminet illa, quam ethicen uocant,
quia de morum uitę-que cultu pertractat.
Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit,
nihil uitio detestabilius,
quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet,
quę hominem ipsum instruit ac erudit,
qua ratione et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
5217. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet,
quę hominem ipsum instruit ac erudit,
qua ratione et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
5218. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] credimus profuturum. Et quoniam quicquid uel agendum | uel fugiendum precipitur , ad hęc tria satis commode referri queat, ex iis quę scripturi sumus, alia sub fidei, alia sub spei, alia uero sub charitatis titulo expediemus. nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum. Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum. et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum. ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas. Etenim statui atque decreui | nusquam a
5219. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] a Scripturarum sensu autoritate-que alienum.
Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum.
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum.
ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio discedere,
sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo,
quę magis necessaria nobis uidebuntur, passim colligere |
et in septem digesta libros, quam diligentissime potero explanare |
discere-que uolentibus offerre.
coloris fuco linita,
sed sola sui puritate contenta.
Porro opus ipsum Euangelistarii nomine consecrabitur.
quamuis non solum Euangelii |
sed etiam Legis dicta exempla-que continebit.
Nam quoties per synecdochen a parte totum designare uolumus,
ab ea parte quę insignior uidetur, uocabulum
imponi debet.
unde et puppim pro naui:
et animam pro homine quandoque legimus apud autores.
Pręstat autem Legi Euangelium.
quia in Lege futurorum signa erant,
quę in Euangelio
multitudine delyrant .
neque Iudeis qui Trinitatem denegant | non intelligentes in una
simplici-que substantia personarum pluralitatem, quam et ipse sanctus
propheta Dauid uidit dicens:
9.
credo Domine adiuua incredulitatem meam.
Simul enim et credebat |
et quasi incredulus nutabat.
Et quoniam experimento iam didicerat |
suam credulitatem omnino infirmam esse et imbecillem,
nisi
uolentes,
fidei suę fundamentum supra firmam petram posuerant.
atque ideo domus illa nec fluminis illisione |
nec ualidis uentorum flatibus potuit moueri.
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
quia de nuncio sibi cęlitus allato nihil dubitauit .
Sic enim Spiritus Sanctus per os Elisabeth eius cognatę ad eam dixit:
propinquam dictum cauilletur,
audiat ipsum Dominum dicentem:
Quid quęso infelicius, quid calamitosius |
quam ab illo ignorari, qui solus nouit omnia?
Illos autem nescire dicitur Deus,
quos a se reiicit | et
in regnum cęlorum,
sed qui facit uoluntatem Patris mei, qui in cęlis est, ipse intrabit in regnum cęlorum .
Nemo itaque sibi de sola fide plaudat.
iustitiam iungat fidei, si uitę ęternę pręmia consequi desyderat.
alioquin ne miracula quidem aliquando fecisse illi proderit, a quo abest iustitia.
Ideo subditur:
Ideo subditur:
conceperant,
totum consummunt |
ęternis-que ardoribus digni efficiuntur |
cum infidelibus cruciandi nisi poenitentiam egerint |
et ante uitam correxerint |
quam iusti Iudicis sententiam subire cogantur.
Sed si neque fides actionibus bonis carens a morte liberat,
quanto damnabiliorem putabimus perfidiam?
De perfidia.
Caput IV
Nunc ergo quam perniciosum sit |
ab euangelica ueritate dissentire,
Alteri ergo in ignem proiicientur,
alteri ad usum Domini in thesauris cęlestibus translati seruabuntur.
Quamobrem de nobis solicitus Saluator noster, ut
hereticorum doctrinam deuitemus hortatur et ait |
inquiunt.
sed qui hoc fatentur, nonne uerius dicerent |
non ab hominibus sed per homines facta fuisse,
si consyderare uellent,
in cuius nomine, quo inuocato facta sint.
Quod si hęc miracula, ut debent, facta esse a Deo credunt |
et per quos ea ipse fecerit, ueraces et sanctos fuisse non negant,
dicant quis unquam illorum | se uel Deum | uel Dei filium esse confessus sit?
Et si eum se esse Christus affirmauerit, cur ei non credunt?
cur eius uerbis fidem non pręstant?
cum etiam ipsi homines,
non dabitur ei ,
cum Iudeis incredulis multa signa data fuerint?
Sed qui signo,
id est miraculo Dominicę resurrectionis,
cuius typus Ionas fuit,
non crediderunt,
quod maximum erat ,
multo minus aliis non ita magnis credere poterant.
Maius est enim semet a morte reuocare ad uitam quam alios,
et ad uitam incorruptibilem atque immortalem |
quam ad corruptibilem et mortalem.
Non est ergo eis datum signum efficacius ad credendum Christo |
quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus
hoc est in tuenda defendenda-que ueritate fatigarentur,
ope adiuti diuina superiores euasere.
Suscepto enim Iesu in naui cessauit uentus |
et turbines errorum dissipati sunt.
Sed obserua, quod ad laborantes uenit Saluator,
non ad desides et pigros et a iustis operibus ociosos.
Qui ergo quod per se facere potest non omittit, facile impetrabit,
ut etiam illa quę per se facere nequit, efficiat.
Porro primę ab initio Ecclesię illa in Euangelio parabola est:
deberent.
At illi:
Hic est hęres, inquiunt | venite occidamus eum.
occiderunt et ejecerunt extra uineam id est extra Hierusalem.
extra ciuitatem enim crucifixerunt Dominum Iesum.
uel extra uineam, extra Iudeorum ecclesiam.
ut ab ipsis eiectus exciperetur colendus a nobis.
Sequitur enim:
Quid ergo faciet dominus uineę?
malos male perdet, et uineam locabit aliis.
hoc est, omnibus in Christum credentibus, tam gentilibus quam Iudeis |
ueteribus noua copulans
Christus lapis angularis, illa
renouamur |
et encęnia facimus,
Cęterum meminisse debemus |
illis in ecclesia non esse locum,
qui terrenis intenti negociis |
corpus non animum in eam afferunt.
ne tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere de templo dicentis:
Lex enim et prophetę usque ad Ioannem,
quia illi pręsentem tantummodo felicitatem obseruatoribus Legis promittebant |
Ioannes autem primus regnum cęlorum coepit euangelizare.
Atque ideo dicitur:
patitur,
et uiolenti rapiunt illud.
Tunc enim primum uim intulimus cęlesti regno,
cum pro nobis pugnante Christo uictus est
ille,
qui omnes ab Adam descendentes ob delictum uinctos tenuit.
Disce tamen quod uiolenti rapiunt illud non ignaui |
nec qui a uitiis superantur,
sed qui his repugnando uictores euadunt.
Nullibi autem certior uincendi spes quam in Euangelio,
in quo certantibus suffragatur gratia.
uinum in fine conuiuii reseruauit nobis benignissimus sponsus, cui dicitur:
cui dicitur:
Io2
bonum uinum usque adhuc,
id est usque ad sextam ętatem, quam sex hydrię figurabant.
Prima enim ętas fuit ab Adam usque ad Noe,
secunda a Noe ad Abraham,
tertia ab Abraham ad Dauid,
quarta a Dauid ad transmigrationem Babylonis,
quinta a transmigratione ad Ioannem,
sexta a Ioanne usque in finem seculi .
In hac igitur postrema ętate, in qua nos sumus,
aquę uersę sunt in uinum,
quia Scripturarum litteralis intelligentia
est,
qui spem suam de terra tollentes in cęlo collocant.
neque quicquam de promissionibus Christi dubitantes aiunt:
qui de cęlo descendit
uescimur,
ut cum eodem qui nos liberauit, ascendamus in cęlum.
Denique Legis Pascha cum lactucis agrestibus quę amarissimę sunt, comedebatur.
labefactata solo uerbo instaurat,
quis eos curare poterit?
De istis (ut reor) prophetauit Apostolus cum diceret:
in re naturam deum alterum constituere uidentur,
si nihil maius Deo quam naturę tribuendum censent.
Quibus Dei uerbum respondens ait:
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint intelligi.
Alioquin fateri oporteret,
quod nemo unquam ausus est dicere,
aut Deum non esse homine maiorem |
aut hominem Deo esse ęqualem,
si ad omnia quę Dei sunt,
humani uis intellectus
philosophorum argutias secuti
nihil credendum putant, quod ipsa hominis ratio nequeat inuestigare,
et suorum ambagibus argumentorum usi, quicquid non
satis intelligunt,
id uerum esse denegant.
A quibus euangelicę ueritatis assertores auersi,
ne in tam duro solo frustra uerbi semen iaciant,
nullam frugem facturum, dicunt:
uerbum Dei |
et indignos uos judicatis ęternę uitę,
ecce conuertimur ad gentes.
Quę uidelicet et audiunt Euangelii prędicationes |
et quod audiunt credunt |
et quod credunt opere complere pro uiribus nituntur.
Vos uero increduli mementote ab ipsa ueritate id est a Dei Filio dictum:
Qui me erubuerit et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet,
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum .
Huius autem hominis infelicitati,
quem Christus erubescet,
nulla uitę pręsentis infelicitas potest comparari.
Nam qui receptus a Deo non fuerit in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina
et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet,
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum .
Huius autem hominis infelicitati,
quem Christus erubescet,
nulla uitę pręsentis infelicitas potest comparari.
Nam qui receptus a Deo non fuerit in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
opera ipsorum iustitię libra
examinabuntur,
luporum feritatem quam induerunt, cum agnorum mansuetudine
commutabunt.
Nunc ergo tempus acceptabile,
nunc dies salutis,
nunc accessus ad eum datur, a quo dictum est:
Nunc ergo tempus acceptabile,
nunc dies salutis,
nunc accessus ad eum datur, a quo dictum est:
contemplari.
Quod si te auditus et loquendi intemperies in malum pręcipitant,
surdus et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
Cum surdo igitur et muto a Domino posce remedium |
Ille huiusmodi | hominis aures digito tetigit et saliua linguam,
atque is qui utroque malo affectus fuerat,
utroque liberatus abiit.
me.
Tunc ille occurrens tibi |
protinus te omni fasce liberabit |
et expeditum ad se trahere incipiet.
ut qui flagitiis coopertus mergebaris in profundum,
iam his omnibus emundatus ascendas in cęlum.
De aversis a Deo.
Caput XI
Et cum tanta felicitas sit eorum, qui ad Deum conuersi mores suos
corrigunt,
non ambigimus ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur.
grauiter insistere et os eius opprimere.
De quibus in Ioanne conquęritur Saluator et ait:
| quoniam uenire noluerunt,
alioquin per inconstantię uitium |
nec satis creduli esse arguemur |
nec ipsa quę intra nos est, sanari filia poterit.
Est autem constantis animi repugnare cupiditatibus,
a bono instituto nunquam deflecti,
et cum semel ad colendam ęqui honesti-que uirtutem conuersus fueris,
nusquam ab ea discedere uelle.
Profecto qui sic sibi constiterit,
intrepidus uitę finem expectabit,
spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam
cum-que alternis moribus agitetur |
et nunc igne charitatis incalescat nunc aqua malicię frigeat,
promptius tamen ad id quod malum est rapitur | et ad peccata declinat.
Quam autem difficulter ne in scelere perseueret effici queat disce.
Lunaticum hunc apostoli curare non poterant;
a Christo sanatus est.
qui ipsis mirantibus, quare sibi id non licuerit,
dixit | hoc demoniorum genus non posse eiici |
nisi per orationem et ieiunium.
ostendens grauissimam quidem esse animi ęgritudinem inconstantiam.
Hanc pręterea
.
Frustra enim in aduersis uinceret,
si in prosperis per inanis glorie appetentiam superaretur.
Itaque in dignitate constitutus non sibi blanditur,
sed aliis prodesse affectat |
nec tam prępositum se esse meminit |
quam eorum quibus pręest ministrum,
a Domino admonitus dicente:
Deus refrigerii sempiterni sedem constanter tolerantibus parat
|
pręmii-que magnitudine tanto ampliat magis,
quanto grauius pro amore suo affligimur.
si tamen uindictam in eos qui affligunt, non appetimus,
sed econtrario bene illis facimus
bene-que optamus, a quibus male accipimur.
dicente Domino:
Diligite inimicos uestros
et benefacite iis qui oderunt uos |
et orate pro persequentibus uos.
Hoc prior pręstitit ipse qui precepit ,
deinde serui eius, qui suis persecutoribus monstrabant uiam salutis.
et a quibus tormenta patiebantur, eis ignosci orabant.
Proprium itaque Christianę fortitudinis est |
seipsum uincere |
et affectibus contra rationem nitentibus imperare |
nec carni, sed spiritui obedire |
ipsum-que Dominum pro
Veh uobis scribę et pharisei hypocritę,
qui mundatis quod de foris est calicis et parapsidis ,
intus autem pleni estis rapina et immunditia!
veh uobis qui similes estis sepulchris dealbatis,
quę a foris apparent hominibus speciosa,
intus uero plena sunt ossibus mortuorum et spurcicia .
Quanto igitur melius id esse quod apparere uis,
quam quod non es uideri uelle?
Imbecillus quoque es,
si committis ut te sibi subiiciat superbia |
templum posuerat dixisset:
Mitte te deorsum,
sed ipsemet eum pręcipitem dare tentasset.
Quis ergo corruit ,
nisi qui imbecillis inimici callidę suggestioni paret?
ut non inuitus sed uolens subuertatur et cadat.
A quo quidem casu eo difficilius exurgunt ambitiosi,
quo magis adulantium sibi palpatione delectantur.
Ideo in Euangelio dictum est:
ut se peccatores esse non agnoscant cum laudantur!
Cares pręterea mentis fortitudine,
si te iracundia occupat et furere compellit.
Talis fuit sacerdotum ille princeps,
qui cum audisset Iesum confitentem se a dextris Dei sedere,
in rabiem concitatus uestimenta scidit |
et in clamorem prorupit |
blasphemum eum uocans, qui assertor erat ueritatis.
Neque enim potuit quod uerum erat intelligere ira prępeditus |
aut quod rectum est iudicare.
usque adeo excęcari solent, qui supramodum
nunc hoc nunc aliud placet,
proposito semper labanti et instabili .
Quod si ille
qui bene institutus perseuerat usque in finem
saluus erit,
nonne is
qui in uia uitę multiplex ac uarius est,
procul erit a salute?
Profecto nihil prodest corrigi,
ubi contingit repente deprauari.
Sed cętera percurramus,
cum de isto inconstantię uitio abunde dictum est supra.
Igitur neque ille fortis erit, qui timore perterritus delinquit |
et dum uel rerum suarum
uel corporis detrimentum
operibus ideo exerceri nolunt,
quia uerentur ne labori succumbant.
malunt-que ignauo ocio torpescere |
quam ullam religiosę uitę fatigationem subire.
recedunt.
Ac ne plura enumerando longius protrahatur oratio,
Cuicunque uitia dominantur,
imbecillus et infirmus est.
fortis autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod
et tamen Dominus filia archisynagogi suscitata non solum pręcepisse
dicitur,
sed uehementer pręcepisse,
ut nemo id sciret.
Quorsum ergo spectat,
quod ita pręcipiat,
nisi ne per bonum quod agimus,
uulgi uoculas requiramus?
qui enim id captant,
mercedem a Domino promissam non merentur.
Sed quęri potest,
cum toties opera sua pręceptor humilitatis cęlari iusserit,
cur apud Gergezeos demoniaco sanato dixit:
ad fidem uenturi erant.
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
Non ergo uoluit aliquid quod non potuit,
sed et quomodo uoluit latuit,
et quomodo noluit, latere non potuit
Et si humilitas ista sanctos deceat,
profecto non sancti sed stulti sunt,
qui terrenę laudis honore delectantur.
Horum nunc dementia ueri assertione ostendenda est,
nequis errore lapsus uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
ab hominibus rabbi .
Igitur qui gloriam hominum appetit,
non Christum, sed Christi aduersarios scribas et phariseos imitatur.
quanto-que magis humano ore laudari concupiscit,
tanto grauius judicio condemnatur diuino.
Multos quidem uanę glorię cupiditas a Christi religione dissidere |
et contra ueritatem stare compellit.
Dum enim cęteris ingenio et eruditione pręstare uideri uolunt,
Scripturę sensus ab Ecclesia receptos atque approbatos impugnare
nituntur |
nec ad hereticorum prauitatem
|
et apud indoctos doctorum laudem sibi comparent.
Quam ob rem talibus est dictum:
est:
potest,
et si non uertatur,
uel ignorata nihil iuuat |
uel cognita plus doloris ei cuius est affert quam consolationis.
more holitoris inter salubres herbas |
eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
idest in hominibus,
timorem istum a natura insitum |
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
Iudę proditoris |
aliorum-que in se credere nolentium.
posset hoc tamen,
quod propinqua iam passione est dictum ,
et ad metum mortis referri.
non tam quia timuit,
quam ut hac etiam in re,
sicut in cęteris in se hominis naturam ostenderet.
Separari autem a corpore nemo est qui uellet,
nisi idem per separationem istam ad ęternam beatitudinem se transiturum speraret.
Paulus Apostolus nunquam dixisset:
Cupio dissolui,
nisi cupitę dissolutionis causa potior subesset |
quam in corpore uiuere.
quam ipse ostendit continuo
continuo subiungens:
et esse cum Christo.
Christus autem postquam coepit contristari |
uel ut alius euangelista ait, tedere et
pauere ,
ex natura passibili et infirma,
ex eadem paulo post dixit:
Pater mi,
si possibile est,
transeat a me calix iste!
Sed quoniam ratio ipsa in nobis uincere debet naturalem carnis motum,
nihil moratus intulit:
Propterea quidem etiam hortatur nos dicens:
sum?
egressus ex utero non statim perii?
et Ionas:
Domine tolle quęso animam meam a me,
quia melior est mihi mors quam uita .
Quod si hi quibus adhuc clausus erat aditus regni cęlestis,
hinc decedere optarunt,
nos timebimus,
quibus per Christum a maladicto iam
liberatis patet paradisus?
quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis habitaculum sempiternum?
Itaque non dolore uehementi neque immodico fletu prosequi debemus
eorum funera,
qui fide uirtute-que satis pręditi uixerunt.
significet.
Puellam suscitaturus Dominus:
Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum.
Plura quippe mortis genera sunt.
est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud.
est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur.
est mors reorum poena in inferno.
hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur.
Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit,
mortua tamen est,
tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato,
tum quando in
tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
neglexerunt,
et abierunt,
alius in uillam suam,
alius uero ad negociationem suam.
His grauati uenire omnino nequeunt.
Deponendum est ergo onus,
si altiora cupis ascendere
et de paucorum esse numero electorum.
Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
autem parentes cognati-que qui mundana sapiunt,
modis omnibus iter impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
Qua in re cauendum est,
ne nostra erga parentes pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere nos moliuntur,
et quasi odio habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
gradum
uita-que perenni perfruetur.
Exquisitę enim sanctitatis uiri,
licet uitę ęternitate aliis in paradiso sanctis pares erunt,
beatitudinis tamen magnitudine atque gloria illis pręstabunt.
dicente Apostolo:
obliteretur.
Quantum pręterea uiro religioni dedito conferat ipsa solitudo,
ex Euangelio discitur.
quidem ubique pugna,
sed tamen in deserto requies aliqua quanuis pusilla.
Certior autem ibi uincendi spes est,
ubi post laborem ad uires refocillandas nonnula quietis conceditur mora.
Quod nobis innuere uolens Dominus,
in deserto tentatus a diabolo collatis signis uictoria potitur.
fuso denique fugato-que hoste triumphans angelorum utitur ministerio.
Scriptum est enim:
Hoc ipsum Marcus quoque testatus est dicens:
ipse plus quam prophetam esse asseruit.
Postremo ipse Dominus Petro Iacobo Ioanni diuinitatis suę claritatem
ostensurus,
non solum in montem,
sed in montem excelsum duxisse eos dicitur.
Tanta uisione non poterant esse digni,
nisi a turba secederent |
et humana transgressi sublimitate contemplationis cęlestibus
insererentur.
Ex his quę dicta sunt, discere possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui
Dominus:
Talium auaritiam per Malachiam prophetam redarguit Dominus dicens:
et munus non suscipiam de manu uestra.
Per Ezechielem uero etiam comminatur eis dum ait:
eius cęci omnes,
nescierunt uniuersi:
canes muti non ualentes latrare.
et iterum:
Perditos autem plebis mores uulgi-que licentiam illorum qui pręsunt
incurię ascribi,
in Ezechiele ex uerbis Domini discimus:
pastoribus,
qui dispergunt |
et dilacerant gregem pascuę meę,
dicit Dominus.
Quę-nam uel dispersio perniciosior |
uel crudelior dilaceratio quam eos qui tibi commissi sunt, pereuntes
uidere et negligere?
a diabolo superari et succurrere nolle?
immo etiam tergiuersari et fugere?
dum uereris ne quis tuis increpationibus offensus tibi aduersetur,
tibi detrahat,
tibi aliquo detrimento sit.
Sed meminisse debes,
quemadmodum Dominus miserit apostolos inter gentes
sicut agnos inter lupos |
apostolos inter gentes
sicut agnos inter lupos |
et illi profecti cum fiducia euangelizabant Dei uerbum |
nec supplicia nec mortem expauescentes,
dum obsequium pręstarent Deo.
Nihil ita metuere debemus |
ut Dei iudicium.
temporale est, quod ab hominibus times,
quod autem a Deo maxime timere debes, ęternum est.
perdere corpus tantummodo possunt homines,
Deus uero et corpus et animam mittere in gehennam potest.
Hoc quoque mali habet negligentia sacerdotis,
quod dum contemnit contemnitur,
dum timet, a
a Deo maxime timere debes, ęternum est.
perdere corpus tantummodo possunt homines,
Deus uero et corpus et animam mittere in gehennam potest.
Hoc quoque mali habet negligentia sacerdotis,
quod dum contemnit contemnitur,
dum timet, a nemine timetur.
Sal quippe infatuatum ad nihilum ualet ultra,
nisi ut proiciatur foras et conculcetur ab hominibus.
Leue tamen et minimum quiddam est mortalium pati iniuriam,
nisi etiam Dei iudicio damnarentur.
Sed in psalmis de
eloquio deliniti,
magis fabularum fictione quam ueritatis doctrina delectantur.
Hi sunt qui (ut Apostolus inquit)
Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur.
In his plenissime discitur,
quid facere,
quid uitare,
quid credere,
quid amare,
quid sperare nos oporteat,
ut cęlo digni simus,
cum terram reliquerimus.
In his Deum Patrem a quo omnia,
in his Filium per quem omnia,
in his Spiritum Sanctum in quo omnia facta sunt inuenies.
et hęc tria unum Deum,
unam hipostasim esse melius credendo
intelliges |
quam intelligendo credes.
Magnum quippe mysterium est sancta Trinitas,
erant eueniunt.
Non est ergo nostrarum uirium,
sed opis diuinę,
ut quis legendo mysteria intelligat,
quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur.
Hoc tamen illis frequentius conceditur,
qui libros diuinos ita legunt,
ut a sanctorum interpretatione non discedant,
a peruersis sensibus, qui cum Ecclesia non concordant, penitus abhorrentes.
Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas,
ut scias quid Lex pręcipiat,
quid nuncient prophetę.
Sed inuenta deinde preciosa margarita,
quę est
uirium,
sed opis diuinę,
ut quis legendo mysteria intelligat,
quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur.
Hoc tamen illis frequentius conceditur,
qui libros diuinos ita legunt,
ut a sanctorum interpretatione non discedant,
a peruersis sensibus, qui cum Ecclesia non concordant, penitus abhorrentes.
Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas,
ut scias quid Lex pręcipiat,
quid nuncient prophetę.
Sed inuenta deinde preciosa margarita,
quę est Euangelium Christi,
omnibus aliis pręferendum
illa quę pręcipiuntur, perficiendi facultatem suppeditet.
Quod si tacta fimbria uestimenti Domini uirtus de illo exibat et
sanabat omnes,
quomodo sermo eius ex intimis effusus pręcordiis,
dum legitur,
dum auditur,
animi male affecti morbos non curabit?
et a periculis perditionis non erruet?
Ergo quoties aliquo seculi huius turbine agitaris,
quoties carnis pugnam spiritus patitur |
et pedibus laquei demonum inuidia tenduntur,
ad euangelicas lectiones te conuerte |
dormientem-que in puppi Saluatorem strepentibus inter legendum uel orandum
Deo non estis.
Non ergo omnes qui in auditorio sunt,
audiunt uerbum Dei,
sed is qui illud quod audit,
opere perficere contendit.
et hic quidem ex Deo est |
illi uero non ex Deo,
sed potius ex diabolo sunt,
qui diaboli obstinationem duritiam-que imitantur |
nec omnino a uitiis resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
Hinc Ioanni futura quibus referta est
Apocalypsis reuelantur |
et unica sanctę Trinitatis diuinitas in principio sui Euangelii
declarata plenissime innotescit.
Iccirco Saluator noster illum, quem a demonio liberauerat, continuo
uolentem sibi adhęrere non permisit,
sed prius ut se exerceret jussit,
aliis prędicando Dei beneficium quod acceperat.
Necesse est autem ut sanctis actionibus quam sępissime copuletur |
et pene assidua comes sit pia contemplatio,
si in his ut
Miramur pręterea nubes pendere,
uentos concitari,
micare ignes,
fulmina ruere,
pluuias, grandines | niues-que defluere |
et tellurem ab iis irrigari.
quę singula si digne consyderentur,
tantum admirationis habent,
ut non solum Dei sapientiam a quo facta sunt testentur,
sed eiusdem potentiam, qua nihil potentius |
et bonitatem, qua nihil melius possit cogitari .
Ille homines corporeos,
ille incorporeos angelos fecit,
utrosque ad fruendam cęlestis regni beatitudinem benignissime
constituens.
corporeos,
ille incorporeos angelos fecit,
utrosque ad fruendam cęlestis regni beatitudinem benignissime
constituens.
Ex his tamen non parua pars per arbitrii libertatem suo aduersata est creatori.
Inter quos angeli cum peccassent,
a tanto bono diuina largitate sibi collato excidere.
Itaque protinus de cęlo pręcipitati |
et intima corruentes irreuocabili damnatione puniti sunt.
Homini autem quamdiu in corpore uiueret,
quia ignoratione magis
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
non potius cum breui labore transimus ad quietem gaudii perennis?
Conscii igitur fragilitatis nostrę |
nec per se bonum quod cupimus ualentes perficere,
leuemus oculos ad montes cum psalmista |
et mente cęli culmina penetremus.
Inde ueniet nobis auxilium a Domino,
qui fecit cęlum et terram et omnia.
Non possumus recte de illo aliquid speculari,
nisi ab ipso adiuti,
qui-que nobis relicti retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad
illum |
et ueniam usque ad solium eius?
Tutissimum sibi refugium ratus in miseriis celsitudinis diuinę contemplationem.
Qui enim cęlestis ęternitatis bonum mente complectitur,
caduca omnia facile contemnit.
Quosdam talis meditatio in tantum occupat,
ut abstracti a sensibus toto corpore obstupescant |
mortuis-que simillimi appareant,
cum per dies multos nihil de necessitatibus corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
cecidi ad pedes eius tanquam mortuus.
Sed quo uiso per se stare non poterat,
ab eo errectus mirabili mysteriorum uisione perfrui coepit.
tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret,
cum a turba secedimus |
et nemine interpellante soli in solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis urbibus deserta et solitudines incolunt
nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit ,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
itaque aliud est impurę cogitationi totum animi assensum prębere
|
quam ab hoste nobis infensissimo sanguinis-que nostri imprimis cupido superari uelle.
Manifesta autem stultitia est |
ei sponte cedere, a quo nil nisi necem speres.
Hoc tibi testatur Salomon dicens:
prohibet.
si concupieris tantum,
legem Dei pręuaricatus es.
qui autem sic peccat,
nisi eum poenituerit,
non poenam temporariam meretur,
sed ęternam.
Ideo in Sacris Litteris est scriptum:
est, si Christo renunciasti |
et uel Iudaica uel Machumetana uel aliqua alia impietate subuersus es,
cogita quo excideris,
quantum mali perpetraueris,
et ad mentem sanam rediens
amaris fidei fletibus, Petri exemplo, laua perfidię sordes,
et mereberis rursum fieri membrum Ecclesię,
a cuius corpore auulsus fueras |
et iam cum mortuis computatus.
Hęc tecum meditare,
hęc mente reuolue.
Nunquam ueniam desperabis o peccator,
si et istorum quos modo commemorauimus crimina |
et Domini erga ipsos benignitatem atque misericordiam recte metitus
multitudinem tollat delictorum.
Postremo ita tibi persuadeas uelim |
nullum esse omnino genus,
nullum numerum,
quin utrunque clementia ignoscat diuina his quos peccasse poenitet |
et misericordiam implorare non piget,
a peccatis quibus Deus offenditur pro uiribus abstinendo,
quibus placeatur , iustitię operibus sese exercendo.
Solis impoenitentibus et desperatis non est uenię locus.
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari sperant,
Dei iustitię derogant.
Qui uero desperant,
quia sibi ignosci posse diffidunt,
Dei misericordiam denegant.
Pręsumptione usus est latro a sinistris Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
tamen ita superstitiose | ut Iudei sabbato.
Nam et mensas paramus |
et calices abluimus |
et multa huiusmodi agimus.
Etenim seruilia opera quę uetantur,
peccata potissime, quibus Deus offenditur,
intelligimus,
a quibus certe tunc magis est abstinendum,
cum diuino cultui opera impenditur.
Neque aliam ob rem festo die cessare debent manuum exercitia,
nisi ut quisque cęteris omnibus curis expeditus
tantum tractet,
templa uisitet,
precationibus incumbat,
missalibus sacrificiis intersit,
prędicationes audiat |
et totum tempus illud in Dei laudem cultum-que expendat.
Cum ergo Dominicis feriatis-que ab Ecclesia institutis diebus maxime a
scelere abstinendum sit,
cur uos infrenis ac petulans iuuentus tunc pręcipue in ganeis
crapulamini?
in choreis lasciuitis?
in iocis et ludis diffluitis?
alearum tesserarum-que lusionibus tempus diuino honori dedicatum impie consumitis?
In quo quidem lusu nec amissę pecunię damnum
seruitis.
Itaque nunc quidem ad uos pertinere arbitror hoc quod dicitur:
Memento ut diem sabbati sanctifices ,
cum nequaquam sanctificetis eum, sed polluatis.
Vt autem et ad uos pertineat,
redite iam ad mentem et intelligite:
ideo festis diebus a secularibus negociis feriandum pręcipi,
ut exerceamur in diuinis |
et non ut hauriendis luxuriis uoluptatibus-que incumbamus.
Et hęc sane pręcepta sunt,
quę ad Dei duntaxat cultum spectant.
reliqua uero circa
sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
Hęc est itaque frugum decima sanctarum in horreum Dei inferenda multo
melius quam illa,
quę de terrę foetibus collecta offerri solent.
Hę sunt decem conchę a uero Salomone positę,
in quibus lauari debent,
non pecudum ut olim,
sed animarum nostrarum uictimę in holocaustum charitatis Deo consecrandę.
Hęc est cithara illa ille-que decacordus ,
ad quem nos hortatur Dauid dicens:
Confitemini Domino in
Igitur quotidie tecum reuolue,
quotidie mente rumina,
quęcunque Deo placent ut scias,
quęcunque displicent ut deuites.
Ac si quando pigebit cuncta repetere,
ad summam illam in Euangelio a Domino factam protinus recurre:
Diliges, inquit, Dominum Deum tuum ex toto corde tuo
et ex tota anima tua
et ex tota mente tua.
Hoc est maximum et primum mandatum.
Secundum autem simile huic:
Diliges proximum tuum sicut teipsum.
In his duobus mandatis, inquit, uniuersa
5
Saluator soluere Legem sed adimplere.
Quamobrem sicut Legis ita et Euangelii mandata obseruare nobis necesse
est,
si saluti nostrę consultum iri uolumus.
Nam et ipse Euangelii autor Christus,
quęcunque docendo tradidit nobis,
ea se a Patre accepisse dixit;
hoc quoque habens a Patre,
ut Filius sit,
Patri tamen coęternus et consubstantialis.
Atque ita fiet, ut illa,
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur.
Neque hoc sine dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas,
et inter legendum contremiscimus.
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
plena.
Quorum quam certus euentus fuerit,
cum plurimarum urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
euentus fuerit,
cum plurimarum urbium excidia
tum potentissimorum quondam regum infelicissimi exitus testantur.
post hunc aliorum quorundam parem fortunam silentio transeam,
Sedechię maiori deploratione digna clades compellit,
si modo plorandi sunt,
qui iuste pro scelere puniuntur.
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non
liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non poterit.
quia longe est a peccatoribus salus.
Mandati transgressio primos homines Adam et Euam eiecit de paradiso.
Angelos de cęlo pręcipitauit |
Et tu eiusdem fortasse delicti reus illo ascendere speras?
Fallet te spes ista,
fallet
Poenitenti autem pręstabitur miseratio.
Dicente Domino:
Nihil illo homine infelicius,
a quo diuinę benignitatis auxilium subtrahitur.
Cum enim sic destitutus nihil boni per se agere possit |
et suis affectibus ad malum pronis anhelet,
continuo in omne nefas pręceps feratur necesse est.
Iccirco non solum a paradisi expectatione excluditur,
verum etiam in dies grauius futurum sibi supplicium
comparat in inferno.
et non fecit secundum uoluntatem eius,
plagis uapulabit multis.
Ne igitur ęterni ignis magis omnibus expauescendo tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam tanto minus uiuit aliquis,
quanto plus quieti ac somno indulget?
Nolo tamen ut extendendę in longius spacium uitę gratia |
uigiliarum obseruatio te delectet,
sed ea duntaxat de causa
ut a uitiis facilius abstineas |
et uirtutibus proficias magis.
Vigilando autem utrunque effici posse facile
nobis persuadebimus,
si Noui Veteris-que Instrumenti fidelia testimonia audire uoluerimus.
serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
Pręterea quemadmodum ętas uitę nostrę breuis est,
ita et incerta.
Plurimos frustratur speratę senectutis expectatio.
denique quis est qui unum diem,
immo, unam horam a mortis periculo alienam possit sibi promittere?
Quam multos ,
dum sani ambulant,
dum fabulantur,
dum rident,
uel casus exterior | uel morbus interior | repente deiicit et extinguit?
In eo itaque nostrę saluti
ergo quisque nunc decesserit,
talis etiam in illo ultimo iudicio cum corpore apparebit.
Vigilare itaque iubemur,
ne mors imparatos occupet.
Et quoniam nescimus diem neque horam,
semper est uigilandum.
Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret |
et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat.
Fieri quidem nequit,
quin partem aliquam temporis quieti cedamus,
cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat.
superest,
semper in Dei laudem |
aut orando |
aut aliquid aliud agendo expendat.
Siquod momentum ocio transierit,
illud sibi deperisse arbitratur.
Porro, satis erit | sex horas ad mediam noctem somno dare,
a media uero nocte Romano ritu initium diei capere,
nisi aliqua corporis imbecillitas longiorem sibi quietem exegerit.
Iste autem a media nocte ad sacrificia laudis Deo offerenda exurgendi
mos omnibus monachorum collegiis iam inoleuit.
Et quod
ocio transierit,
illud sibi deperisse arbitratur.
Porro, satis erit | sex horas ad mediam noctem somno dare,
a media uero nocte Romano ritu initium diei capere,
nisi aliqua corporis imbecillitas longiorem sibi quietem exegerit.
Iste autem a media nocte ad sacrificia laudis Deo offerenda exurgendi
mos omnibus monachorum collegiis iam inoleuit.
Et quod Ecclesię instituto probatum apparet,
id sequi,
id curare atque amplecti saluberrimum esse sentimus.
Sic olim sanctissimi uiri
tuum ante conspectum
Domini.
Cuius longior quam natura postulat fuerit somnus,
non solum bene agendi tempus perdit,
sed etiam ipse ad uitia promptior fit,
dum corpori magis quam animo obsequium pręstat.
Raro uidebis eos qui somniculosi sunt,
a luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia
putandi cum uigilant.
Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur,
oscitant,
hiatant ,
languentibus nictant ocellis |
se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant |
et nisi totam noctem dormierint,
somnum a se fugisse lamentantur.
Tunc remedia quibus reuocetur disquirunt:
iam papauer,
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam
Neque tamen imus inficias quandoque per somnium uera nunciari.
et suimet qui felicissimus putabatur,
extremam miseriam.
Pilati etiam uxor in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur
propter Christum,
et marito ut missum illum faceret,
nititur persuadere.
Hoc quoque obseruandum,
quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari
a sanctis interpretationem accipiunt,
ut pharao a Iosepho |
et Nabuchodonosor a Daniele.
Vnde apparet |
somnia ista quę diuino fiunt consilio,
et impiis obiici quandoque,
sed non nisi electis Dei seruis reuelari.
Taceant igitur
miseriam.
Pilati etiam uxor in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur
propter Christum,
et marito ut missum illum faceret,
nititur persuadere.
Hoc quoque obseruandum,
quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari
a sanctis interpretationem accipiunt,
ut pharao a Iosepho |
et Nabuchodonosor a Daniele.
Vnde apparet |
somnia ista quę diuino fiunt consilio,
et impiis obiici quandoque,
sed non nisi electis Dei seruis reuelari.
Taceant igitur peccatores ad quos non pertinet iudicium somniorum,
aut
in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur
propter Christum,
et marito ut missum illum faceret,
nititur persuadere.
Hoc quoque obseruandum,
quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari
a sanctis interpretationem accipiunt,
ut pharao a Iosepho |
et Nabuchodonosor a Daniele.
Vnde apparet |
somnia ista quę diuino fiunt consilio,
et impiis obiici quandoque,
sed non nisi electis Dei seruis reuelari.
Taceant igitur peccatores ad quos non pertinet iudicium somniorum,
aut eos ad quos pertinet interrogent,
orandum.
Secessum pete,
nequid oranti impedimento sit.
putandi sunt.
Priuatę tamen orationi semper magis apta est solitudo.
Nam et Dominus noster,
ut se nobis imitandum proponeret,
Deinde cum cogitaueris quam potens,
quam immensus sit,
quem allocuturus es,
quam e diuerso tu uilis atque abiectus,
humiliter quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate pręditus
uel a Deo iam gratiam consecutus
quantum potes accede |
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate pręditus
uel a Deo iam gratiam consecutus minus se submittat,
ad Scripturarum testimonia animum applicet,
et uidebit Salomonem regem in dedicatione templi fixis in terra genibus |
et manibus ad
|
suspirans,
ingemiscens,
lachrymas etiam si potes fundens.
illum-que imitare publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate pręditus
uel a Deo iam gratiam consecutus minus se submittat,
ad Scripturarum testimonia animum applicet,
et uidebit Salomonem regem in dedicatione templi fixis in terra genibus |
et manibus ad cęlum expansis deprecantem.
publicanum,
qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum.
Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere,
non oculos in cęlum subleuare,
et ut a se poenam exigeret,
a pectoris uerberatione non cessauit.
Verum nequis uel dignitate pręditus
uel a Deo iam gratiam consecutus minus se submittat,
ad Scripturarum testimonia animum applicet,
et uidebit Salomonem regem in dedicatione templi fixis in terra genibus |
et manibus ad cęlum expansis deprecantem.
Audiet Danielem prophetam dicentem:
Posui faciem meam ad Dominum Deum
corpore in faciem procumbentem,
modo errecto in cęlum suspicientem
et modo positis genibus orantem;
non quod illi nostris humiliationibus opus esset,
sed quod nos illius indigeremus exemplo.
Porro quoties peccatis,
quę a nobis commissa sunt,
ignosci petimus,
ante illis a quibus iniuriam accepimus ignoscamus.
Ipsius enim Domini pręceptum est:
Cum stabitis ad orandum,
dimittite siquid habetis aduersus aliquem,
ut et Pater uester, qui in cęlis est,
dimittat uobis peccata uestra.
Et
suspicientem
et modo positis genibus orantem;
non quod illi nostris humiliationibus opus esset,
sed quod nos illius indigeremus exemplo.
Porro quoties peccatis,
quę a nobis commissa sunt,
ignosci petimus,
ante illis a quibus iniuriam accepimus ignoscamus.
Ipsius enim Domini pręceptum est:
Cum stabitis ad orandum,
dimittite siquid habetis aduersus aliquem,
ut et Pater uester, qui in cęlis est,
dimittat uobis peccata uestra.
Et Apostolus:
Volo, inquit, uos orare in omni loco,
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et fratribus eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
Hoc quoque roganti necessarium,
ut nunquam de Dei misericordia diffidat,
sed semper se impetraturum speret quod petit,
si modo illud fuerit sibi, uel ei
cuius incertus est exitus,
id est, qua impetrata nescimus,
utrum commodo an incommodo nobis futura sit,
Dei uoluntati committamus,
ut non quod ipsi cupimus pręstet,
sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore,
quia Redemptor quoque noster,
cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset,
ita orationem clausit,
ut diceret:
Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat!
Non quod ipse nesciret crucem,
quam subiturus erat,
omnium credentium fore salutem,
sed quod instruere nos uellet,
ut semper uoluntati nostre pręferamus
omnibus hominibus,
pro regibus et omnibus qui in sublimitate constituti sunt,
ut quietam et tranquillam uitam agamus
in omni pietate et castitate.
Denique Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit,
et ipsemet pro illis,
a quibus probra,
maledicta,
uerbera
et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur,
orauit Patrem
ignosci-que eis postulauit.
Quanti autem id meriti sit,
primus martyr Stephanus ostendit,
qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
uidit cęlos apertos
et Iesum stantem a
Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit,
et ipsemet pro illis,
a quibus probra,
maledicta,
uerbera
et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur,
orauit Patrem
ignosci-que eis postulauit.
Quanti autem id meriti sit,
primus martyr Stephanus ostendit,
qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
uidit cęlos apertos
et Iesum stantem a dextris uirtutis Dei,
ab eodem iamiam suscipiendus,
cuius in diligendis inimicis mansuetudinem fuerat imitatus.
Quo autem facilius ad assequendam beatitudinem
a quibus probra,
maledicta,
uerbera
et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur,
orauit Patrem
ignosci-que eis postulauit.
Quanti autem id meriti sit,
primus martyr Stephanus ostendit,
qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
uidit cęlos apertos
et Iesum stantem a dextris uirtutis Dei,
ab eodem iamiam suscipiendus,
cuius in diligendis inimicis mansuetudinem fuerat imitatus.
Quo autem facilius ad assequendam beatitudinem uoti nostri compotes
simus,
expediet quidem eos etiam, quos Deo charissimos esse
Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit
filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit.
Eliseus quoque Deum precatus,
uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit,
ita ut etiam reliquię superfuerint.
Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit
et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum reuiuiscere fecit.
Postremo Naman Syrum leprę morbo laborantem sanitati restituit.
Nec terrenis corporibus modo,
uerum etiam cęlestibus iusti atque fidelis hominis pręualet oratio.
Iosue, Israhelitici
curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga pios
oportet, orauerimus,
pręterita peccata condonabuntur,
pręsentia repellentur,
futura facile uitari poterunt,
ipsa animi uirtus roborabitur,
caro obediet spiritui
et superatis diaboli tentamentis bonorum operum fructus cumulabitur.
Reliquum erit,
ut re bene gesta hinc decedentes a Domino coronemur.
Sed iam de illis quoque pauca dicamus,
quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt,
ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere,
si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare.
moerore-que satisfacere studuerimus,
frustra procumbimus ad orandum.
Nimium impudens est,
qui uel una in re offendere non cessat,
et ab eo quem offendit, orat gratiam.
Qui supplicando atque obsecrando placare Deum tibi iratum speras,
et a luxuria non discedis?
et fornicari non desinis?
uel aliud quod legi diuinę aduersatur, agere non omittis?
De istiusmodi supplicatoribus lamentatur in Euangelio Saluator noster
dicens:
Quid uocatis me: Domine, Domine,
et non facitis
Multi, inquit, dicent mihi in illa die:
Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetauimus
et in nomine tuo demonia eiecimus
et in nomine tuo uirtutes multas fecimus?
Et tunc confitebor illis:
Quia nunquam noui uos.
Discedite a me omnes,
qui operamini iniquitatem!
Tunc te nosse incipiet,
cum ab eo scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut
quod non merentur accipere.
Illorum etiam inefficax et inutilis erit deprecatio,
qui lingua quidem mansuetudinem atque humilitatem pręferunt,
dum Deo supplicant,
et in corde aduersus proximum odii facibus ardent.
A Deo diligi uolunt,
et homini ad imaginem Dei facto,
Christi sanguine redempto,
infensi sunt.
Audi, quid pręcipiat Dominus:
Si offers, inquit, munus tuum ad altare
et ibi recordatus fueris, quia frater tuus habet aliquid aduersum te,
relinque ibi munus tuum
et uade prius
Sunt, qui nimis negligenter orant.
summis labiis uerba murmurant |
nec satis quid dicant attendunt,
non dissimiles illis, qui per quietem somniantes loquuntur,
quos per Esaiam arguens Dominus ait:
Hic populus labiis me honorat,
cor autem eorum longe est a me.
Tales certe si exaudiret,
non reprehenderet.
Et quoniam inter orandum semetipsos non intelligunt,
faciunt ut nec a Deo intelligantur.
Qualem igitur affectum orandi habent,
talem et fructum suę orationis referunt.
per quietem somniantes loquuntur,
quos per Esaiam arguens Dominus ait:
Hic populus labiis me honorat,
cor autem eorum longe est a me.
Tales certe si exaudiret,
non reprehenderet.
Et quoniam inter orandum semetipsos non intelligunt,
faciunt ut nec a Deo intelligantur.
Qualem igitur affectum orandi habent,
talem et fructum suę orationis referunt.
Ex his, ut equidem reor, erat ille,
cui in Apocalypsi Deum audimus loquentem:
toto corde meo: exaudi me, Domine!
Qui sic non clamant,
non facile exaudiuntur.
Nonnulli uero satis cupide orant,
sed fide dubia adhuc atque nutanti,
ueluti ille in Euangelio,
qui filium secum attulit ad Iesum,
ut a demonis uexatione liberaretur,
et ait:
Siquid potes,
adiuua nos misertus nostri!
Quamdiu suspenso animo fuit,
possit-ne id sibi a Domino pręstari,
quod rogabat, non accepit.
Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit
et
satis cupide orant,
sed fide dubia adhuc atque nutanti,
ueluti ille in Euangelio,
qui filium secum attulit ad Iesum,
ut a demonis uexatione liberaretur,
et ait:
Siquid potes,
adiuua nos misertus nostri!
Quamdiu suspenso animo fuit,
possit-ne id sibi a Domino pręstari,
quod rogabat, non accepit.
Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit
et se iam uere credere
nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
filium, pro quo orabat, sanum recepit.
Hanc dubię et fidelis postulationis inter se distantiam
nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
filium, pro quo orabat, sanum recepit.
Hanc dubię et fidelis postulationis inter se distantiam Iacobi
apostoli uerba satis declarant,
ubi ait:
Siquis indiget sapientia,
postulet a Deo,
qui dat omnibus affluenter
et non improperat,
et dabitur ei.
Postulet autem in fide nihil hęsitans.
Qui enim hęsitat,
similis est fluctui maris,
qui a uento mouetur et circumfertur.
Non ergo ęstimet homo ille,
quod
Siquis indiget sapientia,
postulet a Deo,
qui dat omnibus affluenter
et non improperat,
et dabitur ei.
Postulet autem in fide nihil hęsitans.
Qui enim hęsitat,
similis est fluctui maris,
qui a uento mouetur et circumfertur.
Non ergo ęstimet homo ille,
quod accipiat aliquid a Domino.
Ex his igitur, quę diximus, perspicuum est eos,
qui uel de religione quicquam dubitant
uel in peccato aliquo perdurant,
pro ęterna
dat omnibus affluenter
et non improperat,
et dabitur ei.
Postulet autem in fide nihil hęsitans.
Qui enim hęsitat,
similis est fluctui maris,
qui a uento mouetur et circumfertur.
Non ergo ęstimet homo ille,
quod accipiat aliquid a Domino.
Ex his igitur, quę diximus, perspicuum est eos,
qui uel de religione quicquam dubitant
uel in peccato aliquo perdurant,
pro ęterna salute, quam credentibus ac poenitentibus promissam esse
constat,
orantes non exaudiri.
de peccatorum poenitentia,
sine qua omnino placere non possumus,
tractandum uidetur.
De peccatorvm poenitentia.
Caput XI
Poenitentia nos a peccatorum sordibus emundat |
et pristinę restituit puritati.
Mat. 8
Vnde leprosus in Euangelio Christum suppliciter adorans |
et curari cupiens |
morbo liberatur.
Lepra in Scripturis peccatum designat.
|
morbo liberatur.
Lepra in Scripturis peccatum designat.
Peccati ergo lepra Domino iubente ab animo poenitentis fugatur,
ut ibi uirtutes inserantur,
unde uitia pullulabant.
Mat. 9
In huiusce rei figura et paralyticus de lecto surgit
et mulier a sanguinis profluuio curatur
et, qui mortui erant, reuiuiscunt
et alii multi uariis langoribus grauati eleuantur.
Nam quemadmodum hi credendo et poenitendo corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam liberatę
saluantur.
9
In huiusce rei figura et paralyticus de lecto surgit
et mulier a sanguinis profluuio curatur
et, qui mortui erant, reuiuiscunt
et alii multi uariis langoribus grauati eleuantur.
Nam quemadmodum hi credendo et poenitendo corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam liberatę
saluantur.
reg. 2. 12
Sic saluatus est Dauid,
qui de adulterii homicidii-que crimine, quod commiserat, dolens:
Peccaui, inquit,
est
et custodierit omnia pręcepta mea
et fecerit iudicium et iustitiam,
uita uiuet et non morietur.
omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor.
in iustitia sua quam operatus est uiuet.
nunquid uoluntatis meę est mors impii,
dicit Dominus Deus,
et non ut conuertatur a uiis suis et uiuat?
Et iterum:
33
Impietas impii non nocebit ei,
in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Poenitentia igitur nitrum
Talibus ab Apostolo dicitur:
Ad Ephe. 5
Eratis aliquando tenebrę,
nunc autem lux in Domino |
Vt filii lucis ambulate.
Vnde idem peccatorem ad poenitentiam solicitat dicens:
Surge, qui dormis,
et exurge a mortuis,
et illuminabit te Christus.
Cęterum nisi prorsus omnium,
quę turpiter et inique perpetrauimus,
nos poenituerit,
lux ista in nobis locum non habebit.
Non potest fulgere dies
Cęterum nisi prorsus omnium,
quę turpiter et inique perpetrauimus,
nos poenituerit,
lux ista in nobis locum non habebit.
Non potest fulgere dies quamdiu pars aliqua noctis remanet
neque syncerum esse triticum, donec a minutissimis etiam paleolis et
cunctis pulueris micis euentilatum non fuerit.
Mar. 8
Denique, ueluti cęcus ille,
qui nondum satis credulus uisu recepto quasi per caliginem cernebat
uidebantur-que ei homines (ut Marcus ait) tanquam
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
expedita intrat in domum fortis ipsa iam fortior,
et quę ante a diabolo ligata fuerat,
nunc diabolum ligat uas-que eius diripit,
nihil in se relinquens quod ille suum esse possit dicere.
quamdiu autem serua peccati fuit,
et domus et uas diaboli erat |
postquam peccare desiit |
et quod peccauerat poenitendo deleuit,
quidem populus Dei uindictam
sensit,
quamdiu ille uixit.
Quin etiam poenitentię tanta uis est,
ut immutabilis Dei mutare posse sententiam uideatur.
Niniuitę
Post dies quadraginta subuertendam Niniuen Ionas a Domino iussus
prędixerat,
et tamen Niniuitis in cilicio cinere atque ieiuniis poenitentiam agentibus ignoscitur.
et quoniam illi peccandi superbiam in poenitendi humilitatem
conuerterant,
diuinum decretum reuocatur.
currente forte dissipasset,
rursum illud in eandem faciem refecit |
et:
Ecce, inquit, sicut lutum in manu figuli,
sic uos in manu mea, domus Israhel.
repente loquar aduersum gentem |
et aduersum regnum,
ut eradicem et destruam et disperdam illud.
Si poenitentiam egerit gens illa a malo suo quod locutus sum aduersum
eam,
et ego poenitentiam agam super malo, quod cogitaui ut facerem ei.
Et subito loquar de gente et regno,
ut ędificem et plantem illud.
(!)
Hinc est quod Saluator in Euangelio ait:
Poenitentiam agite:
appropinquabit enim regnum cęlorum.
Ex arbitrii uoluntate proficiscatur oportet,
quicquid operis uel poenam meretur uel pręmium.
Poenitentia igitur nisi uoluntaria fuerit,
Dei aduersus peccatorem iram placare non poterit.
Libertas ista in illa duorum filiorum parabola manifesta apparet,
qui a patre iussi,
ut uineam cultum irent,
alter negauit se iturum,
et poenitentia motus iuit.
alter iubenti quidem assensit,
sed mutato proposito ire noluit.
paruo momento utriusque in contrarium reuoluta est uoluntas.
is tamen patris
Voluntas ergo ut bene de Deo mereri possit,
libera ad poenitentiam agendam accedat,
non coacta,
non ui aliqua compulsa.
Deinde uoluntarię poenitentię iungenda est submissę mentis humilitas.
Ille qui a patre recedendo peccauerat,
ueniam petendo dixit:
rediit iustificatus,
cęli ciuis futurus,
qui peccati seruus fuerat.
Sed si ne iustus quidem,
nisi se humiliauerit exaudietur ,
quanto minus peccator ueniam impetrare poterit,
nisi simul et poeniteat et humilietur?
Hoc ipsum Dominus a nobis exigens clamat:
summi Dei uerbis laudatus fuerat,
pręter illa quę ad patientię probationem pertulit:
dicam?
in matris utero sanctificatus,
de muliere genitis pręlatus,
plus quam propheta habitus,
deserti angustias uolens patitur,
pilis camellorum uestitur,
zona pellicea pręcingitur |
et in tam uili habitu uilius nutritur |
locustas et mel syluestre comedens |
et aquam bibens,
a uino autem et sicera se abstinens.
Si ergo electorum Dei talis in terra uita fuit,
nullius pene culpę consciorum,
quos labores,
quas uigilias,
quę ieiunia,
quas asperitates |
nobis tot criminum inquinatione foedatis non ultro subeundas dixerim,
ut
et tibi.
Iccirco sicut in Ecclesiastico scriptum est:
ubi eradicata bona fuerint,
inde exurgant mala |
et de corrupto semine teterior exhuberet
seges |
et fiant nouissima tua prioribus peiora.
Quanto ergo satius,
ut in tempore resipiscas |
et cum diu dormieris,
iam tandem expergiscaris |
atque a uitiis quę sequeris auersus |
incipias iter ingredi uirtutis.
Quod si parumper perpendere uolueris,
quantum lucri facturus es,
si te corrigas,
quantum boni consecuturus,
multo certe alacrius festinantius-que reditum expedies ad probitatem |
quam ad nequitiam
quantum lucri facturus es,
si te corrigas,
quantum boni consecuturus,
multo certe alacrius festinantius-que reditum expedies ad probitatem |
quam ad nequitiam discessum hactenus expedisti.
An tu ignoras iumenta onere grauata segnius a stabulis abire solere,
celerius uero ad stabula remeare?
et hoc quidem oneris deponendi pabuli-que sumendi gratia.
nunquid ipse minus prouidus pigritabis fascem istum peccatorum,
quo premeris abiicere |
et ad pastum cęlestis mannę festinare?
non quam ueteres Israhelitę manducauerunt
,
uiuent in ęternum |
Consule igitur saluti tuę dum licet.
Nam quo nunc tendis,
in ultima uię crepidine terribile pręcipitium est |
quo si corrueris,
nunquam inde resurges.
Nulla est enim redemptio in inferno.
Quo autem a nobis reuocaris,
inde aditus est ad cęlestem beatitudinem,
ad angelorum gloriam,
ad requiem gaudium-que sanctorum.
Nequaquam erit ita ut uidetur difficile a prauis actionibus desistere
|
atque ad iustitię sanctitatis-que opera accingi,
si
corrueris,
nunquam inde resurges.
Nulla est enim redemptio in inferno.
Quo autem a nobis reuocaris,
inde aditus est ad cęlestem beatitudinem,
ad angelorum gloriam,
ad requiem gaudium-que sanctorum.
Nequaquam erit ita ut uidetur difficile a prauis actionibus desistere
|
atque ad iustitię sanctitatis-que opera accingi,
si uel malorum poenam |
uel bonorum ęstimare libuerit pręmium.
Pręterea ignaui est profecto eiusce rei exequendę difficultatem
prętendere,
quam
actionibus desistere
|
atque ad iustitię sanctitatis-que opera accingi,
si uel malorum poenam |
uel bonorum ęstimare libuerit pręmium.
Pręterea ignaui est profecto eiusce rei exequendę difficultatem
prętendere,
quam sępe a plurimis peractam fuisse constat.
Mattheus ante apostolatum diu multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit .
quo die autem a Christo uocatus est,
teloneum reliquit.
et qui
rei exequendę difficultatem
prętendere,
quam sępe a plurimis peractam fuisse constat.
Mattheus ante apostolatum diu multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit .
quo die autem a Christo uocatus est,
teloneum reliquit.
et qui satis longum tempus mammonę seruierat,
statim fit Dei seruus Christi-que apostolus.
Zacheus quoque ętatem in exigendis usuris contriuerat |
viso tandem Domino |
totum quod foenore quęsitum erat,
distribuere
potes resistere,
da operam ut possis.
tolle concupiscendi occasiones |
et membra scandalizantia abscide.
auerte oculos ne uideant quod ad peccandum prouocat,
aures ne audiant,
nares ne odorentur,
os ne loquatur,
manus ne contrectent.
A pristinis quoque sodalitiis ac societatibus paulatim te submoue |
et iam honestiorum Deum-que timentium hominum lateri adhęrere stude.
consortio consiliis-que eorum utere,
quibus persuasus |
is qui nunc es,
esse desines.
|
et cum his quidem gratiam inire,
illos relinquere.
Vehementer enim erras,
si ab ipsis te amari putas,
qui ne sibi quidem amici esse censendi sunt,
cum improbe incontinenter-que uiuendo et se et te pariter perditum eant.
Ergo ut a facinorosorum societate consortio-que discedas
et uiris animi integritate conspicuis uti incipias hortamur,
non ut amicos derelinquas.
quod si isti quorum nunc familiaritate delectaris,
ęqui atque honesti amici essent,
et te ab eis amari faterer.
cum autem te secum simul contempta
occupes.
succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis |
palmitis instar de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum |
nec illi obtemperas,
cui angeli in cęlo assistunt,
quem sancti omnes uenerantur,
omnes inferi contremiscunt.
inquam et in ignem mitteris et ardebis |
palmitis instar de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum Redemptorem-que offendere non poenitet,
quamdiu non metuis Dominum tuum |
nec illi obtemperas,
cui angeli in cęlo assistunt,
quem sancti omnes uenerantur,
omnes inferi contremiscunt.
qui est super
remunerator,
seuerissimus obstinatorum ultor ac punitor.
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris
prouocare?
cum tamen a peccatis desistendo placare posses.
Ipse enim per prophetam tibi pollicetur |
nullam de tot offensis unquam se exprobraturum,
si offendere desieris |
et secundum sua pręcepta coeperis operari.
neque esse suę uoluntatis asseuerat,
ut
aliquando etiam beneficiis ad poenitentiam prouocat.
Denique ut peccatoribus uitam daret,
filium suum unigenitum morti obtulit.
Cuius quidem sanguis,
quemadmodum tunc omnes Adę filios a peccato lauit,
ut qui crediderit et baptizatus fuerit saluus sit,
ita nunc singulos emundat,
quoties nos Deo peccasse poenitet.
Vtere tandem tantę erga te dilectionis beneficio dum licet,
dum tempus est,
dum uita suppetit.
Si sine
eam uepres et spinę;
et nubibus mandabo ne pluant super
eam .
Sub hac uineę metaphora tibi sermo texitur o peccator |
Nisi enim in tempore poenitentiam egeris,
postea iusto Dei iudicio |
auferetur a te angelorum custodia et demonibus eris in predam.
tolletur sperandi auxilii expectatio |
et angustiis oppressus cruciaberis.
omni-que ope destitutus |
nec poenitentię falce poteris amputare nequitias peccatorum |
nec cordis compunctione aliquid
poenitentia ipsa peccati quicquam prodest ueniam
desperanti,
cum hęc ipsa desperatio peccatum tale sit,
ut omne poenitudinis meritum euacuet atque irritet.
Cayn
Nihil profuit Cayno fratricidę,
quod a Domino coargutus doleret,
quia clementię diuinę derogauit dicens:
Maior est iniquitas mea quam ut ueniam merear.
Iudas
Nihil Iudam proditorem iuuit suus pro commisso dolor |
neque confessio cum diceret |
peccaui tradens sanguinem iustum.
statu frui coepere.
Iam ergo uides
(nisi adeo cęcus es |
ut nihil ueri uideas)
quia nulla est prorsus tanta delicti
alicuius magnitudo,
tanta grauitas,
quam Dei misericordia a poenitentibus requisita non minuat,
non eleuet,
non denique ad nihilum redigat.
Soli hanc consequi nequeunt,
qui de ipsa desperant.
Licet igitur te peccasse poeniteat,
nisi etiam peccati ueniam desperasse
et per iniuriarum condonationem, quia scriptum est:
tamen solam poenitentiam sibi sufficere credens confessionem respueret,
in hereticorum numero ponendus esset.
neque ei profecto prodesse potuisset poenitentia ab Ecclesię corpore separato.
Separatum enim a corpore membrum non uiuificatur,
sed quamdiu diuisum est,
manet in morte.
Confessionis autem sacramentum tam ueteribus quam nouis hominibus
commune est.
et ab his descendentium
Israhelitarum mos fuit,
quoties erumnis oppressi essent,
Dei opem implorare,
cilicio contegi,
cinere conspergi,
ieiunio corpus affligere |
et pręter hęc peccata confiteri.
sic humiliati Deo miserante angustiis liberabantur |
et a peccatis quidem absoluti abibant,
pręter originis culpam,
qua absolui non poterant,
donec Redemptor in Lege promissus non uenisset.
Quare nec illorum confessio in Lege potuit esse ita plena
(nihil enim ad perfectum adduxit Lex)
ut est
et perfecta.
Illa simul multorum,
hęc singulorum.
illa Deo audiente tantum,
hęc etiam Dei sacerdote examinante et ab omnibus absoluente.
Nondum enim illis mediator uenerat Christus
Dominus,
per quem reseratus est aditus ad cęlestia |
et cuius cruore a corruptę originis culpa expiati in sancta coepimus
introire |
et hęredes fieri non terreni et temporalis regni,
ut illi,
sed cęlestis et ęterni.
Ne igitur tanti erga humanum genus beneficii memoriam ulla unquam
deleret obliuio,
mediatoris atque redemptoris
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
admixtione.
De iis, qvi confiteri negligunt
Caput XVI
De illis uero qui tam salutiferam peccatorum confessionem peruicaciter deuitant,
a uia uirtutis perpetuo aberrant,
quia in tenebris manent |
neque quo tendere debeant satis perspiciunt.
Scriptum est enim :
rubore purificari uelle |
quam subtracta confessione sordescere.
Porro sicut hi qui nunc scelerum suorum poenitentes propria
confessione se accusant,
angelorum patrocinio subleuati erunt ut beati sint,
ita qui errata sua modo dissimulant,
a diabolo tandem accusabuntur,
ut Christi iudicio condemnentur.
Curramus igitur totis affectibus ad portum salutis,
ne delictorum tempestatibus acti mergamur in profundum.
qui pro multis effundetur in remissionem
peccatorum.
Et ante per Salomonem in Prouerbiis hortatus es dicens:
Venite et comedite panem meum |
et bibite uinum quod miscui uobis!
Ad tuum ergo conuiuium a te inuitati,
a te uocati accedimus,
cum plena fide,
cum indubitata credulitate confitentes,
panem et uinum tuis uerbis a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et
pro multis effundetur in remissionem
peccatorum.
Et ante per Salomonem in Prouerbiis hortatus es dicens:
Venite et comedite panem meum |
et bibite uinum quod miscui uobis!
Ad tuum ergo conuiuium a te inuitati,
a te uocati accedimus,
cum plena fide,
cum indubitata credulitate confitentes,
panem et uinum tuis uerbis a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et affirmas,
cui
hortatus es dicens:
Venite et comedite panem meum |
et bibite uinum quod miscui uobis!
Ad tuum ergo conuiuium a te inuitati,
a te uocati accedimus,
cum plena fide,
cum indubitata credulitate confitentes,
panem et uinum tuis uerbis a tuo sacerdote consecratum,
tuum esse corpus,
tuum esse sanguinem.
Tu enim ipse qui ueritas es,
hoc testaris et affirmas,
cui uel minimum refragari infidelitatis crimen est.
Panis uini-que
in colubrum |
et cibus atque potus in carnem et sanguinem animalis.
Nam simul cum accidentibus ista mutata sunt |
sed quia nihil uerius esse nouimus his,
quę te docente discere contingit.
Confitemur te esse Verbum,
a quo facta sunt omnia |
et sine quo factum est nihil.
Quid ergo factu tibi impossibile,
si modo illud ut fiat,
tuę conuenit maiestati?
Absit igitur ut quicquam dubitemus de tam mirabili stupendo-que
sacramento,
cuius tu et autor es et testis.
Hieremia:
Omnis laguncula implebitur uino .
Et ab Ezechiele:
Vocabo frumentum et multiplicabo illud,
et non ponam uobis famem.
Et ab Osee:
Conuertentur sedentes in umbra eius;
uiuent tritico |
et germinabunt quasi uinea;
memoriale eius sicut uinum Libani.
Et a Zacharia:
Quid enim bonum eius est |
et quid pulchrum eius,
nisi frumentum electorum et uinum germinans
uirgines?
Et a Malachia:
In omni loco sacrificatur et offertur nomini meo oblatio munda,
quia magnum nomen meum in gentibus, dicit Dominus
Conuertentur sedentes in umbra eius;
uiuent tritico |
et germinabunt quasi uinea;
memoriale eius sicut uinum Libani.
Et a Zacharia:
Quid enim bonum eius est |
et quid pulchrum eius,
nisi frumentum electorum et uinum germinans
uirgines?
Et a Malachia:
In omni loco sacrificatur et offertur nomini meo oblatio munda,
quia magnum nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum.
Figurę autem atque signa fuere:
sacrificium Melchisedech sacerdotis,
manna in deserto,
agnus
quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit
accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit esse illum mundiorem,
qui te omnis munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais enim:
Ego sum panis uitę.
patres uestri manducauerunt manna in deserto et mortui sunt.
hic est panis de cęlo descendens,
ut siquis ex ipso manducauerit non moriatur.
Ego sum panis uiuus qui de cęlo descendi.
siquis
melius,
nihil pulchrius,
nihil dulcius,
nihil iocundius.
Quid est bonum eius, inquit Zacharias,
et quid pulchrum eius,
nisi frumentum electorum
et uinum germinans uirgines?
Bonus et pulcher es,
non reprobis sed electis et fidei uirginitatem consecutis,
non hereticis a sponsa tua Ecclesia alienatis atque fornicantibus.
Tui pręterea sacramenti dulcedo a psalmista mel dicitur,
quoniam nihil aliud in terra gustu dulcius inuenit,
cuius nomine illam exprimeret.
nisi frumentum electorum
et uinum germinans uirgines?
Bonus et pulcher es,
non reprobis sed electis et fidei uirginitatem consecutis,
non hereticis a sponsa tua Ecclesia alienatis atque fornicantibus.
Tui pręterea sacramenti dulcedo a psalmista mel dicitur,
quoniam nihil aliud in terra gustu dulcius inuenit,
cuius nomine illam exprimeret.
Cibauit illos, inquit, ex adipe frumenti,
et de petra melle saturauit eos.
et qui bibunt me adhuc sitient.
Esuries ista et sitis desyderium tui est.
quo desyderio qui affecti fuerint,
beati erunt quia saturabuntur.
Incipient enim repleri uirtutibus,
qui ante uitiis referti erant.
ut fiat quod in psalmo dicitur:
A fructu frumenti uini et olei multiplicati sunt.
Quod ut nobis contingat,
ipse per Prophetam hortaris dicens:
Dilata os tuum,
et implebo illud.
Qui paratior accedit magis dilatatur,
et qui magis dilatatur,
magis et impletur.
Cum autem implemur
Deus omnem lachrymam ab oculis eorum.
Quas ergo tibi gratias benignissime Domine pro tam immenso munere agemus?
quę pręconia,
quas laudes persoluemus?
Nihil aliud a nobis exigere uideris |
quam ne polluto ore tua dona contaminemus.
At hoc etiam nisi te imbecillitatem nostram adiuuante pręstare
nequimus.
Tu ipse igitur qui tam liberaliter ad epulas tuas nos inuitas,
da ut
communes epulas inuitati,
non ad animę alimentum singulare.
Si ergo mundari se aliquis ita credat |
et pro delicto satisfacere,
uehementer fallitur.
Immundior etiam efficitur ipsa confidentię temeritate.
Vnde per Hieremiam prophetam a Domino arguitur dicente:
Quid est quod dilectus meus in domo mea facit scelera multa?
nunquid carnes sanctę auferent a te malicias tuas?
Profecto (ut diximus) non solum non auferent,
sed etiam addent.
immo
se aliquis ita credat |
et pro delicto satisfacere,
uehementer fallitur.
Immundior etiam efficitur ipsa confidentię temeritate.
Vnde per Hieremiam prophetam a Domino arguitur dicente:
Quid est quod dilectus meus in domo mea facit scelera multa?
nunquid carnes sanctę auferent a te malicias tuas?
Profecto (ut diximus) non solum non auferent,
sed etiam addent.
immo si is qui talia pręsumit,
poenitentiam non egerit,
in dies deterius labetur
fiet-que imbecillior atque debilior
diuina
et infidelitate quadam lapsi illo sibi non opus esse asseuerant?
De iis quidem per Osee prophetam ait Dominus:
De iis quidem per Osee prophetam ait Dominus:
est,
et Spiritui gratię contumeliam fecerit?
Profecto qui non credunt |
conculcant Filium Dei,
non pedibus sed infidelitate,
et sanguinem eius pollutum dicunt,
non uerborum prolatione
(quis enim adeo impius est,
ut id audeat dicere?)
sed mentis infidę auersione ab eo a quo redempti sunt.
Et Spiritui Sancto contumeliam faciunt,
erga tanta beneficia ingrati et illiberales.
Nos demum cum ab istorum perfidia qui eucharistiam nolunt admittere,
tum ab eorum negligentia |
qui imparati metuunt |
se abdicare uilioribus-que
cibis uitam sustentare minime piget.
a Domino:
Non deficiet uir de stirpe Ionadab filii Rechab,
stans in conspectu meo cunctis diebus.
Fore se sapientiorem credit Salomon,
si abstemius uiueret |
et:
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros
laborantes ille adiuuat,
non desides neque somniculosos.
et quoties hominis industria quantum necessitati satis est nequit
parare,
ipse suppeditat.
Agar cum filio per desertum errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente
sitientibus fuere.
Et si Deus nunquam defuit |
ne delinquentibus quidem turbis |
ob eius merita qui illis pręerat,
quanto minus defuturus est ei,
qui relictis omnibus ipsius sese dedicat seruituti?
Recte itaque a psalmista est dictum:
Domine,
et tu das escam illorum in tempore opportuno.
aperis tu manum tuam |
et imples omne animal benedictione.
Et alibi:
patrem Deum,
unum caput Christum,
unum corpus Ecclesiam.
Hoc igitur erit ieiunium electum,
pium,
fidele,
sanctum.
de quo etiam Iohel propheta dixit:
Sanctificate ieiunium.
Non enim sufficit cibi abstinentia,
nisi et a peccatis abstineamus |
et piis actionibus exerceamur |
nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus.
Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes,
fortasse innocentiores absque ieiunio |
quam
Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes,
fortasse innocentiores absque ieiunio |
quam nos cum ieiunio.
Apostoli pręceptum est:
Qui non manducat manducantem non iudicet!
Male ab alimentis abstinet,
qui a detractione proximi linguam non coercet.
Ieiunium non superbię opus esse debet sed humilitatis.
Qui ieiunando superbit,
phariseorum imitator est |
et eorum qui Christum adeuntes dixerunt:
eos.
et in Apocalypsi Dominus:
Ego inquit sitienti dabo de fonte aquę uiuę gratis.
Igitur tu es ille Domine qui esurientes et sitientes tuo solo aspectu
satias,
tu panis indeficiens,
tu fons uiuus.
Tu da, ut tibi placeant ieiunia nostra,
ut cum placuerint,
a te tandem tua dulcedine satiemur.
Non erit molesta inedia,
quam spes eiusmodi futurę saturitatis consolabitur.
Tu es farina illa Elisei,
qui uel amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem.
Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te
potarint.
quibus (
sicut de fonte hausta erat,
bibebant |
ac tam procul a uino quam ab urbibus aberant.
nunc tanto magis Deo fruuntur,
quanto continentius uixerunt.
Rursum pensitare proderit,
quantum deliquerant illi |
qualiter-que a Deo mulctati sint,
qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt.
Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem |
et cum esurirent,
manna de cęlo pluente aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
Quid enim prodest corpus tenuare abstinentia,
et prauas cupiditates ab animo non euellere?
si sic ieiunas,
non Christum imitaris,
sed diabolum.
qui certe neque comedit neque bibit,
et tamen nunquam a sua peruersitate resipiscit.
Sicut nec illi,
quibus lamentantibus,
quod ieiunando calamitatem nequirent auertere,
Deus respondit:
Sed si uiro Dei misso in Bethel,
cui mandatum fuerat,
nequid ibi gustaret,
donec redisset,
semel pręterisse mandatum non fuit impune |
quomodo hi non punientur,
qui nunquam parent?
Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit:
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchro patrum tuorum |
cum-que rediret,
a leone in uia oppressus occiditur |
et ab hominibus ibidem tumulatur.
Et hi qui assidue peccant |
nullo
gustaret,
donec redisset,
semel pręterisse mandatum non fuit impune |
quomodo hi non punientur,
qui nunquam parent?
Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit:
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchro patrum tuorum |
cum-que rediret,
a leone in uia oppressus occiditur |
et ab hominibus ibidem tumulatur.
Et hi qui assidue peccant |
nullo prorsus ieiunantes die,
ne scilicet siquando non coenitent,
inedia extinguantur,
Dei uindictam non uerentur?
Ille quidem ab
est iurgiorum,
et antequam patiatur contumeliam,
iudicium deserit.
Cui sententię congruit,
quod in Osee propheta legitur:
Fornicatio et uinum et ebrietas auferunt cor.
Cum autem sola ratione distemus a brutis,
ea sublata,
quid reliquum est,
nisi ut bestiis annumeremur |
et amisso corde |
uecordes excordes-que id est dementes dicamur et simus.
Teterrimum est in uita talem notam pati,
sed longe infelicius uita mox defunctos ad ęterna destinari supplicia.
ad poenitentiam reuocat per Iohelem prophetam et ait:
Expergiscimini ebrii et flete et ululate omnes |
qui bibitis uinum in dulcedine!
Poenitere autem nolentibus per Hieremiam minatur dicens:
Bibite et inebriamini et
uomite et cadite |
neque surgatis a facie gladii,
quem ego mittam inter uos.
Gladius hic iustitia Dei est,
quę breuissimam uitę huius uoluptatem uno ictu mutat in perennem amaritudinem.
Hoc ipsum idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait:
Si dixerit malus seruus
animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit,
qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno,
per
|
et continentię uirtute abundare |
quam copia rerum affluere et turpis luxurię sordibus inquinari?
Quanto pręstabilius obseruandis ieiuniis operam dare |
et abstinentia superbiam fastum-que contundere |
quam crapula inflatum neque bonorum neque malorum quę futura sunt
meminisse |
et a Deo recedere?
Quod crimen illorum fuit,
in quos per Amos prophetam exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
pro bono reddit bonum.
Et quoniam non est satis uel diu reddidisse,
nisi semper reddas,
continuo subiunxit:
Omnibus diebus uitę suę.
Vis nosse talis animę quę sit merces?
Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
mutantur solerti insitione.
Displicere tibi incipiat quod patre tuo relicto in regionem abieris longinquam,
et ad reditum te para.
Volenti atque conanti pietas aderit diuina manum-que porriget |
et te a malis liberabit ne pereas.
Ex pecude tandem in hominem uersus,
in his quę Dei sunt assuescere incipies,
assuefactus perseuerabis,
perseuerans uinces,
uictor coronaberis.
uoluptates firmitatis,
nihil stabilitatis existat,
illę quoque te destituent
te-que sublato omni sustentaculo protinus in profundum ruere
permittent,
ut qui nunc mundi affluis luxuriis,
mox calamitatibus afficiaris ęternis.
dicente Domino per prophetam:
Si auerterit se iustus a iustitia |
et fecerit iniquitatem secundum omnes abominationes quas operari solet
impius,
nunquid uiuet?
omnes iustitię eius quas fecerat,
non erunt in memoria.
in pręuaricatione qua pręuaricatus est,
et in peccato suo quo peccauit,
in ipsis morietur.
Hac sane de causa et
tergum respicit.
Vt quotidie proficias conare,
ut semper boni aliquid agas enitere,
et deficere desines.
Aliorum exemplis disce cautius incedere.
Sauli regi fauit Deus,
quamdiu ille legi eius obediendo uixit.
Post biennium regni sui innocenter exactum a mandatis diuinis
desciuit,
et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum,
ipse hostium ui oppressus periit.
Ioam et ipsum Hierosolymę regem,
donec Ioiada sacerdos uixit,
pie sancte-que regnasse constat,
postea uero insolenter elatus adorari se iussit,
Deum
Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit,
qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit,
ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat.
Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit:
Qui transgreditur a iustitia ad peccatum,
Deus parauit eum ad romphaeam,
hoc est ad uindictam.
Romphaea enim teli genius fuit apud Thracas,
ut scriptores tradunt.
Et si iam ad supplicia destinatus sit,
qui sic transgressus est,
pręceptum esse:
Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris!
Infestet licet antiquus hostis,
insidietur,
tendat laqueos,
uenena melle oblita propinet |
et omnibus nitatur fallaciis,
nos tamen a lege pręceptis-que Domini nostri nusquam recedamus,
nos nihil seruituti,
quam semel Deo obtulimus,
pręferendum existimemus.
Quia seruitus ista omni terrena libertate iocundior,
utilior,
gloriosior est.
Hanc ne deseramus,
occurrant
feceris.
sed quicquid agas,
ad Dei laudem tantum Dei-que gloriam egeris |
et pro benefactis ipsi gratiam,
sine quo nullum fit bonum,
habendam duxeris.
Prudens es,
si conscientiam tuam quotidie discutis,
si quoties a somno exurgis,
quid acturus sis cogitas,
quoties cubitum redis,
quid egeris,
quid omiseris,
in quo excideris tecum examinas,
ut deinceps cautius incedas.
Simplex es,
si tunc etiam cum irrideris,
cum contumelia afficeris,
Tum si quoque simplex fueris,
ab omnibus animi inquinamentis mundum te exibebis,
nulli detrahes,
nullum offendes,
nulli malum optabis,
nihil simulationis,
nihil doli concipies |
toto actionum tuarum corpore lucidus eris.
quia mentis oculum a uera recta-que simplicitate non auertes.
O felicem animam quę talis fuerit |
a cęlesti enim Sponso merebitur audire:
te exibebis,
nulli detrahes,
nullum offendes,
nulli malum optabis,
nihil simulationis,
nihil doli concipies |
toto actionum tuarum corpore lucidus eris.
quia mentis oculum a uera recta-que simplicitate non auertes.
O felicem animam quę talis fuerit |
a cęlesti enim Sponso merebitur audire:
assequantur,
quod in Prouerbiis Salomon pollicetur dicens:
ea paruipendes neque concupisces unquam.
et tibi satis felix uideberis,
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
mulus in quibus non est intellectus.
Et Apostolus:
Et Apostolus:
sapiens non debeat,
nisi qui cunctis pręcellat animi bonis |
et tam scientia sit instructus quam probitate.
Philosophi
Summum itaque bonum expetentibus,
quod semper inquirendo philosophi inuenire nunquam potuerunt,
opus erit eam discere doctrinam,
quę a Deo nobis non ab hominibus tradita sit.
cum sola uerissimum ad beatitudinem monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis
opus erit eam discere doctrinam,
quę a Deo nobis non ab hominibus tradita sit.
cum sola uerissimum ad beatitudinem monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis inquit ad uitam ingredi,
serua mandata!
Diuinę igitur legis tantum quę ad bene beate-que uiuendum pertinent
institutiones nosse |
et eas opere persequi,
satis perfecta est hominis sapientia.
falsi-que dignoscendi ratio?
Quę cum propria Dei sit,
illa quę ab hominibus est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum argutię enthymemata-que dialecticorum.
non terrenam scientiam sequimur, sed cęlestem.
Nihil uerius, nihil certius esse asserimus |
quam quod illa continet.
Lignum uitę est iis qui
uirtute contentum |
ideo-que beatum dixerunt.
Vbi enim pręmia uerę uirtutis essent nesciebant,
per totam noctem humanę scientię laborantes et nihil capientes.
Sapientiores igitur fuere illis piscatores nostri,
quorum disciplinam,
quam a Christo didicerant,
et philosophi Ariopagum relinquentes sunt secuti |
et ipsi Romani principes contempta idolorum cultura probauere.
Totis enim imperii uiribus falsorum deorum religionem defenderant.
uicti autem non armis,
sed eorum qui cędebantur patientia
Christum susceperunt,
esse ueram,
cui tam potentes inimici |
non iam inuiti sed uolentes colla submisere?
De scientia divinitvs tradita et sapientis officio
Caput IV
Hęc est scientia,
quam a nobis exigit Dominus dicens:
Misericordiam uolui et non sacrificium,
et scientiam Dei plus quam holocaustum. .
Hanc ipsam autem Dei scientiam a se peti iubet,
cum ait:
Siquis sitit, ueniat ad me et bibat. .
et:
Ego sum ostium, inquit,
per me siquis introierit
tradita et sapientis officio
Caput IV
Hęc est scientia,
quam a nobis exigit Dominus dicens:
Misericordiam uolui et non sacrificium,
et scientiam Dei plus quam holocaustum. .
Hanc ipsam autem Dei scientiam a se peti iubet,
cum ait:
Siquis sitit, ueniat ad me et bibat. .
et:
Ego sum ostium, inquit,
per me siquis introierit saluabitur. .
Non est itaque aditus ad beatitudinem |
nisi per scientiam diuinitus nobis traditam.
Cęterę omnes scientię uanę sunt.
nemo enim
Dabit itaque operam,
ut disciplinis instruatur,
quę naturam suam perficiant,
ne ignarus rerum erret |
nec pro bono accipiat malum et bonum pro malo,
ac dum sapienter se facere putat,
insipientię arguatur.
Nam licet affectionem boni habeamus a natura,
non tamen et scientiam quę efficit sapientem.
Inter doctum autem et indoctum multa distantia existat necesse est,
quanta utique inter scire et nescire.
Quorum alterum Salomon luci,
alterum tenebris comparat dicens:
et indoctum multa distantia existat necesse est,
quanta utique inter scire et nescire.
Quorum alterum Salomon luci,
alterum tenebris comparat dicens:
Illius oculi in capite sunt,
qui altioris sapientię circumspectu regit uitam,
mores componit |
et qui sit cuiusque rei exitus diligenter perpendit.
quę sua intersunt nouit |
et illa tractat,
illa meditatur;
quę uero a se aliena iudicat,
ab iis abstinet.
naturam hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
Itaque cęlo ęquatur et terra superior est animus sapientis,
in
sed donum Dei esse agnoscat,
scriptum est:
Quam quidem sapientiam ut concipere et tenere possimus,
non solum discendi studio incumbere,
sed etiam uotis precationibus-que poscere debemus.
cum Iacobus apostolus dicat:
Christo cum Belial?
Ideo est scriptum:
si hoc solius Dei erat docere,
cuius solius fuit ipsam beatitudinem tribuere.
Quę Dei sunt, inquit, nemo cognouit |
nisi Spiritus Dei.
nos autem non spiritum huius mundi accepimus,
sed Spiritum qui ex Deo est,
ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis.
quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis,
sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia comparantes. .
denique post multa de Deo salutaris sapientię autore dicta ait:
Siquis uidetur inter uos sapiens
esse in hoc
credunt.
Quamobrem nobis non humana sed diuina doctrina institutis cum
Saluatore nostro, Dei Filio, gratię agendę
sunt |
sic dicente:
Confiteor tibi, Pater, domine cęli et terrę,
quia abscondisti hęc a sapientibus et prudentibus,
et reuelasti ea paruulis.
ita Pater,
quoniam sic fuit placitum ante te.
Qvod sola dei sapientia efficit beatos.
Caput VI
Et quoniam sola Dei
Omnes itaque uirtutes ista sapientia nobis diuinitus ostensa in se
continet |
et credentibus atque uolentibus eas impartit.
in quibus qui se digne exercuerint,
illos ut a Domino remunerentur,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum feliciter transmittit.
Sapientis erit igitur |
omni loco,
omni tempore,
omnibus in rebus diligenter dispicere quid uelit Dominus,
et secundum eius
Ac ueluti illi qui terram purgant,
stercorant,
arant,
occant,
obfringunt,
modis omnibus excolunt |
sementem-que faciunt,
postea uero metunt et fructum colligunt,
ita hic noster sapiens aliis benefaciendo |
sibimetipsi sapiet,
cum pro benefactis a Domino recipere coeperit mercedem.
Hic idem in omnibus prouidum ac prudentem se pręstabit.
nihil eum imparatum offendet.
omnibus quę accidere possunt pręsidio opportuno munitus occurret.
In aduersis explicabit patientiam,
in prosperis humilitatem,
in utrisque
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
quod quia
deos colentium error,
qui olim uidebatur esse sapientia |
sed postquam Euangelii ueritas etiam ab iis qui eam persequebantur,
recepta est,
apparuit colendorum deorum ritum non sapientiam fuisse sed stulticiam.
Tunc pharaonis sapientium uirgę a uirga Moysi deuoratę sunt |
et omne diaboli commentum uirtute crucis Christi superatum.
tunc mulier sanguine fluens,
quam medici secularis disciplinę curare nequiuerant,
tacta Christi fimbria recepit sanitatem,
quia gentilitas desiit uictimarum cruorem demonibus fundere,
ubi in
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
Plena periculi est talis sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente
apostolos suos passus est desidia ocio-que torpere,
sed Spiritu Sancto repletos per diuersas orbis partes dimisit,
ut errantes docendo in uiam ueritatis reuocarent.
atque illos quidem non itineris labor,
non persecutionis immanitas ab officio deterruit |
et te pigebit illorum saltem,
a quibus nihil mali metuis,
tuę sapientię medicamenta conferendo |
saluti consulere?
et multorum animas Domino tuo lucrari?
Satis hęc de sapientia.
nunc simplicioribus detegamus inimici dolos carnis-que pugnas,
ne ab iis
umbilico uentris eius.
Illecebris enim Venereę uoluptatis,
quę circa lumbos et umbilicum pręcipue sentitur,
frequenter impugnat.
Ossa eius uelut fistulę ęris,
cartilago eius quasi laminę ferri;
ad duritiam diaboli ista referuntur:
quoniam a malicia quam semel amplexus est nequit remoueri |
et ęre et ferro magis obduratus.
Sub umbra dormit in secreto calami;
hoc illud est quod in psalmo dicitur:
|
uel obscoenę libidinis ardore incalescunt |
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam seuerum fuisse recordantur.
et territi student,
siquid
Ille inquit homicida erat ab initio,
et in ueritate non stetit,
quia non est ueritas in eo |
cum loquitur mendacia,
ex propriis loquitur,
quia mendax est et pater eius.
Mendacio quippe et fraude primos homines deduxit in interitum.
In ueritate autem non permansit,
quia a Deo qui ueritas est,
per elationem mentis recessit.
Timendus est ergo ut homicida,
cauendus ut mendax.
Nam etiamsi quando uera loquitur,
mendax proposito est.
quoniam ne uerum quidem ueri dicendi studio exprimit,
sed cura fallendi.
ut postquam per nonnulla uere prędicata
?
Factus fuit quidem angelus Dei,
ut cum reliquis beatis eiusdem generis in cęlo spiritibus beatitudine frueretur ęterna.
Et licet futuri prescius Deus nosset illum per arrogantię uitium a statu suę conditionis repellendum,
sciebat tamen iustis expedire ut crearetur.
ne uidelicet deesset illis aduersarius,
cuius molestia ad pręlium exerceantur |
et tandem uictoria potiti gloriosius coronentur.
malos homines in mundo nasci ac uiuere
credimus,
non ad suam ipsorum qui damnandi sunt,
sed ad illorum qui saluandi utilitatem.
ut cum nullo malorum odio,
nulla persecutione,
nullis iniuriis |
a iustitię pietatis-que proposito repelli potuerint,
multo plus gratię sibi apud Deum comparent |
quam comparassent,
si nihil in uita aduersi paterentur.
Ad hęc ipsa summi rerum Opificis prouidentia cum bona multa condidisset,
etiam
XI
Ad hęc ut plenius demonum deprauata natura nobis nota sit,
scrutemur in Scripturis,
quam uarie aliquando appellati fuerint |
et ipsa nominum diuersitas diuersa illorum uitia monstrabit.
atque ut a propriis peculiaribus-que incipiamus.
demon
Demones uocantur,
non quia daemones, id est scientes sint,
sed dimenin,
Domus eorum es,
si perdite uiuis.
draco tibi est diabolus,
si uirosos eius afflatus non deuitas.
strutio tibi est si terrenarum rerum curis implicaris.
Strucio
Licet pennas habeat strutio,
nunquam tamen a terra subleuatur.
Pilosus
Pilosus tibi est,
si in uitiis consenesces.
pilosa namque est senectus.
Ulula
Vlula tibi est,
si in tenebris uitam agis |
et ab eo auerteris qui ait:
Ego sum lux mundi.
gerunt,
quia unus eorum finis est nocendi hominibus.
Abadon
Et habent, inquit, supra se angelum
abyssi cui nomen Hebraice Abadon,
quod est Exterminans.
Extorres enim a cęlesti patria facit,
qui suę consentiunt tentationi.
Quis unquam tam terribilium bestiarum,
tam malignorum spirituum |
uel sęuitias uel dolos posset euadere,
nisi periclitantibus Dominus opem afferret,
nisi furorem eorum uis diuina cohiberet
Dominus opem afferret,
nisi furorem eorum uis diuina cohiberet
astum-que reprimeret?
De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis.
Caput XIII
Et hęc quidem a brutis animalibus mutuata nomina.
illa ab hominibus,
quę partim publicę dignitatis sunt,
partim conditionis priuatę.
Rex
Nam et rex dicitur,
ut in Prouerbiis:
Vę tibi, terra,
ei Balaam maledicere nequiuit.
Balach exclusio interpretatur et deuoratio.
Ideo ergo Balach est diabolus,
quia seruos Dei ab hęreditate cęlestium bonorum excludere molitur |
et in illos infidelium excitat odia,
persecutionibus cupiens auertere a fide |
atque auersos deuorare.
Rex Gai
Idem est rex Gai.
Gai pręruptum dicitur siue uorago,
quę est infernus, demonum domicilium.
Hunc regem Gai Iesus in bello uictum cepisse
Ducem ergo Iesum sequamur,
atque aduersus regem Gai bellando pręualebimus |
et si nos uexillum ferre crucis uiderit,
in qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
et quid uolo nisi ut ardeat?
eiusmodi homine in psalmo est dictum:
Dedisti eum escam populis Aethiopum.
De iusto autem et fideli dicitur:
Coram illo procident Aethiopes.
horum interpretatio tenebrarum et caliginis est.
quam ergo miserum est,
quam omni calamitate infelicius |
seruire tenebris |
et a Deo qui lux est recedere?
Demones pręterea sunt Gigantes,
quos in Esaia aduersus Babylonem, id est, animam in peccatis confusam a Domino suscitandos legimus.
Sunt etiam calumniatores,
ut in psalmo:
Humiliabit calumniatorem.
tenebrarum et caliginis est.
quam ergo miserum est,
quam omni calamitate infelicius |
seruire tenebris |
et a Deo qui lux est recedere?
Demones pręterea sunt Gigantes,
quos in Esaia aduersus Babylonem, id est, animam in peccatis confusam a Domino suscitandos legimus.
Sunt etiam calumniatores,
ut in psalmo:
Humiliabit calumniatorem.
Vir etiam iniquus |
et homo inimicus est demon,
ut in psalmo:
A uiro iniquo erripies me.
et in Euangelio:
Inimicus homo in medio tritici superseminauit zizania.
Demones pręterea sunt Gigantes,
quos in Esaia aduersus Babylonem, id est, animam in peccatis confusam a Domino suscitandos legimus.
Sunt etiam calumniatores,
ut in psalmo:
Humiliabit calumniatorem.
Vir etiam iniquus |
et homo inimicus est demon,
ut in psalmo:
A uiro iniquo erripies me.
et in Euangelio:
Inimicus homo in medio tritici superseminauit zizania.
Idem est Barrabas,
qui adhuc inter Iudeos homicidia peragit incredulitatis.
Et ne
est diabolo et angelis eius.
Qui quoniam transfigurat se aliquando
(ut Apostolus ait )
in angelum lucis,
prudentia opus est ad dignoscendos spiritus.
Ex fructibus eorum cognoscetis eos.
Quoties mali aliquid uel a fide alienum suggerere coeperunt ,
certum erit |
sub illa luce demonis tenebras latere |
et simplicibus laqueum intendi .
coeperunt ,
certum erit |
sub illa luce demonis tenebras latere |
et simplicibus laqueum intendi .
De denominatione demonvm a rebvs inanimatis.
Caput XV
Postremo, ut apertior eius nequitia sit,
nonnulla nomina etiam a rebus inanimatis sortitus est.
Nam et gladium et clypeum appellatum in Sacris litteris
De denominatione demonvm a rebvs inanimatis.
Caput XV
Postremo, ut apertior eius nequitia sit,
nonnulla nomina etiam a rebus inanimatis sortitus est.
Nam et gladium et clypeum appellatum in Sacris litteris apparet |
In Ezechiele:
Gladius exacutus et limatus ut cędat uictimas.
Et paulo post:
Veniat, inquit, gladius regis Babylonis.
Hoc gladio impios concidendos minatur Dominus,
hoc est, me uitam |
et diabolum mortem.
Si ergo Christum tibi elegeris uiues,
si diabolum morieris.
de quo Apostolus etiam dixit:
Nouissimus inimicus destruetur mors.
Illis duntaxat destruetur,
qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt.
Aduersum sanctos enim |
nullum ius ultra diabolo erit,
ne tentandi quidem.
Quoniam hi cum Christo ibunt in uitam ęternam,
diabolus autem et angeli eius et omnes impii in ignem ęternum.
distinctius dispositius-que consideranda sunt.
Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis.
Caput XVI
Quamdiu in corpore uiuimus,
aut a diabolo |
aut a sensuum nostrorum concupiscentia molestias pati necesse est.
Propterea quidem in Ecclesiastico est scriptum:
consideranda sunt.
Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis.
Caput XVI
Quamdiu in corpore uiuimus,
aut a diabolo |
aut a sensuum nostrorum concupiscentia molestias pati necesse est.
Propterea quidem in Ecclesiastico est scriptum:
tentationem.
et in Iob:
|
uel centuriones |
uel tribunos etiam ac duces censeamur.
Quo si peruenire cupimus,
ipsa militię nostrę rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
subiugare.
ut quo difficilior fuerit uictoria,
eo maius quoque speremus pręmium.
De duobus tentationum generibus.
Caput XVII
Tentationum autem duo sunt genera:
Aut enim a Deo tentamur ut probemur,
aut a carne et diabolo, ut peccemus.
Tentauit Deus Abraham ut obedientissimum sibi esse ostenderet.
Tentauit filios Israhel,
quemadmodum in Deuteronomio legitur,
quadraginta annos per desertum deducendo.
ut
fuerit uictoria,
eo maius quoque speremus pręmium.
De duobus tentationum generibus.
Caput XVII
Tentationum autem duo sunt genera:
Aut enim a Deo tentamur ut probemur,
aut a carne et diabolo, ut peccemus.
Tentauit Deus Abraham ut obedientissimum sibi esse ostenderet.
Tentauit filios Israhel,
quemadmodum in Deuteronomio legitur,
quadraginta annos per desertum deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię
Igitur tentatio Domini |
tentatio probationis est,
non malicię neque pręcipitationis.
Quapropter Iacobus apostolus ait:
ait:
Tu ergo tantę malignitatis atque fraudis non ignarus diligenter animum
aduerte |
atque tecum tacitus examina,
quo tendant eius uerba,
quid gestus exigant,
quo alienę imaginis figmenta prouocent.
et caue nequid committas |
aut a fide alienum |
aut ab honestate diuersum |
aut uoto castitatis contrarium |
neque ut susceptum pro amore Dei uitę perfectioris propositum uanis
inimici terroribus agitatus derelinquas.
Nihil tibi diabolus nocere poterit,
quamdiu tu
|
nos quidem ad repugnandum impares esse,
nisi ipse adiuuet,
qui solus potest omnia.
Qui etiam infirmitatem nostram miseratus contra angeli mali uim atque
uersutias unicuique nostrum angelum bonum dedit,
qui regat,
qui custodiat,
qui a nequitia auocet |
et occultis conscientię stimulis ad uirtutes capessendas impellat.
Et, si tanta est Deo cura salutis nostrę,
ut suos angelos pędagogos nostros esse uoluerit,
haud multum timendus est
Et, si tanta est Deo cura salutis nostrę,
ut suos angelos pędagogos nostros esse uoluerit,
haud multum timendus est mortis machinator diabolus.
quia semper uincemus,
si semper angeli de cęlo nobis missi monitis inspirationibus-que parebimus |
et a Domini nostri mandatis nunquam discedemus.
Omnem igitur uincendi spem in Deo collocemus.
et quoties uincimus,
ei soli uictorię gloriam dedicemus,
ei gratias agamus |
dicamus-que cum psalmista:
absoluens illos qui in carcere uincti tenebantur,
de tenebris transferens in lucem.
Quin etiam uulgata Euangelii ueritate regnum mundi erripuit diabolo,
quo magis ille doleret |
ne in gentibus quidem ius esse sibi relictum,
omnibus iam a falsa ad ueram religionem conuersis.
Hac ergo potestate atque hoc regno priuatus,
quid ageret,
quo se uerteret,
nesciebat.
Rursum tamen nouo fraudum genere usus,
in illorum qui conuersi
illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas.
Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non
uinces.
et rursum nulla tam parua,
a qua non superaberis propriis uiribus confidendo.
Quare in Deo sperans ora et dic:
Ita enim etiam pro his quę Domino tribuerimus,
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis blandimenta superari,
qualiter cum his quoque nobis decertandum sit uideamus.
prodest quicquam.
Domini igitur nostri pręcepta spiritus et uita sunt.
ea obseruando uiuemus.
carni autem quę non prodest, consentiendo |
mori necesse est.
Caro enim absque spiritu uiuere non potest.
Tunc autem absque spiritu est,
cum a mandatis diuinis se auertens propriam sequitur uoluntatem |
et pecudum more pręsentia appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua carnis uiolentia conquęritur Dauid et
Quare caro aduersatur spiritui.
Quęris quare contrarię inter se uoluntatis sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per
baptismum regeneramur,
manet tamen in nobis fomes peccati,
ut ii qui Christi sunt,
in certamine suę carnis probentur.
et qui
uicerint,
eo ascendant,
ubi ęternę pacis ineffabili bono perfruantur.
Hac tanta ergo proposita mercede constanter pugnemus |
et omnes perniciosę cupidinis ictus perseueranti conseruandę innocentię studio irritemus.
Quod si et a bestiis et ab hominibus et ab omni prorsus periculo nos defendimus ac tuemur,
ne uitam istam breuissimam ac miseriarum plenam amittamus,
quanto acrius improbis pręsentium uoluptatum appetitionibus renitendum est |
pro uita illa felicissima et immortali,
quam talium
reor quod nondum ut debet,
seculo renunciauerit,
sed aratrum tenens adhuc post tergum respiciat.
si non respiceret,
non iam pręterita neque pręsentia,
sed futura cogitaret.
Abscindamus igitur et proiiciamus procul a nobis membra scandalizantia |
nullius-que rei afficiamur studio,
quę propositum vitę sanctioris turbet |
et charitatis ardorem,
quem Deo debemus restinguat .
Si oculus dexter scandalizat te,
errue eum.
si manus dextera ,
abscinde illam.
Membra ista carnales affectiones sunt.
quibus quidem si dextrę fuerint,
non illicite utimur.
veruntamen si a spiritali contemplatione uel actione auocent atque interpellent,
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi
illo remanere poterit,
cui uitia dominantur?
Strenuis autem et accinctis |
assidue-que contra improbę uoluptatis illecebras luctantibus tuta
sunt omnia.
Neque enim superseminantur zizania in medio tritici,
nisi cum ocio dediti dormimus |
et a custodia bonę frugis cessamus.
Atque ideo sane uigilare et orare nos iubet Dominus |
ne tentationibus succumbamus.
hoc est, diligentes esse et intentos |
et solicitos,
ne per desidiam spiritus caro,
quę ancilla esse debet,
dominari incipiat |
et pręualere permittatur Madian
|
ne tentationibus succumbamus.
hoc est, diligentes esse et intentos |
et solicitos,
ne per desidiam spiritus caro,
quę ancilla esse debet,
dominari incipiat |
et pręualere permittatur Madian aduersus Israhel.
is uidelicet qui se cultui dedicauit diuino,
subuerti sinatur a nequitia.
De reparatione lapsi.
Caput XXII
Cęterum siquando uicti superati-que fuerimus,
ad poenitentię remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores
quę insipienter dereliquimus.
Tunc enim speciosa deserti quę peccatorum ignis absumpserat,
rursum germinare et bonorum operum fructu abundare cernemus.
Tunc enim speciosa deserti quę peccatorum ignis absumpserat,
rursum germinare et bonorum operum fructu abundare cernemus.
|
orantes omni tempore in spiritu |
et in ipso uigilantes in omni instantia.
Profecto, qui armis istis contra carnis infestationes demonum-que
dolos munitus fuerit,
sicut mons Syon non mouebitur in ęternum.
Erit ueluti turris fortitudinis a facie inimici |
et tanquam nauis ualidis compacta trabibus |
pertransiens mare istud magnum et spaciosum,
nec fluctibus fracta |
nec procellarum turbine subuersa.
Siquando tamen ingrauescere carnis pugna |
spiritum-que uehementius lacessere coeperit,
caro ipsa tenuanda erit
tuum |
neque dormitabit qui custodit te.
Petite inquit et accipietis |
Quid tu poscere pigritabis,
cum idem Dominus et rogari uelit |
et quod pie rogatur,
prompte se daturum promitat?
Si sicut decet supplicaueris,
circumdabit te scuto ueritas eius.
non timebis a timore nocturno,
a sagitta uolante in die,
a negocio perambulante in tenebris,
ab incursu et demonio meridiano .
Ipse enim Dominus de illo qui fideliter orat |
et constanter sperat,
respondens ait:
qui custodit te.
Petite inquit et accipietis |
Quid tu poscere pigritabis,
cum idem Dominus et rogari uelit |
et quod pie rogatur,
prompte se daturum promitat?
Si sicut decet supplicaueris,
circumdabit te scuto ueritas eius.
non timebis a timore nocturno,
a sagitta uolante in die,
a negocio perambulante in tenebris,
ab incursu et demonio meridiano .
Ipse enim Dominus de illo qui fideliter orat |
et constanter sperat,
respondens ait:
Petite inquit et accipietis |
Quid tu poscere pigritabis,
cum idem Dominus et rogari uelit |
et quod pie rogatur,
prompte se daturum promitat?
Si sicut decet supplicaueris,
circumdabit te scuto ueritas eius.
non timebis a timore nocturno,
a sagitta uolante in die,
a negocio perambulante in tenebris,
ab incursu et demonio meridiano .
Ipse enim Dominus de illo qui fideliter orat |
et constanter sperat,
respondens ait:
In quacunque die inuocauero te,
exaudi me;
multiplicabis in anima mea uirtutem.
Omnem-que difficultatem ab eo adiutus ipse idem superaturum se
affirmat,
cum ait:
Hinc discat monachus |
se non esse suę uoluntatis,
sed eorum qui pręsunt monasterio.
ut non quod ipse deliberat faciat,
sed quod illi concesserint.
Patientia
A Domino discamus et patientiam.
Odia Iudeorum ęquo animo tulit.
quos uno uerbo omnes perdere poterat |
ab his probra ,
maledicta,
uincula,
flagella,
uerbera,
contumelias,
alapas |
atque sputa sustinuit.
nobis remittentur peccata,
et patientię uirtus pręmio maiore compensabitur,
et mala quę passi sumus in nostrum commodum conuertentur.
Iactantia vitanda
Sed eorum quoque quę benefacimus,
iactantiam uitare a Domino discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne ipsum manifestum facerent pręcepit.
iudicet.
Hic gloriam suam non quęsiuit,
qui se ultro ignominię ab impiis perferendę exposuit.
Ille tamen gloriam eius quęsiuit,
qui cum illo erat.
Glorificauit enim Deus hominem quem
assumpsit,
a morte suscitando,
in cęlum transferendo,
quod semel assumpsit nunquam dimittendo,
adorandum et angelis et hominibus proponendo.
Iudicauit autem iudicio damnationis Iudeos incredulos |
et gentiles in errore obstinatos |
et fideles fidem opere destruentes.
Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam ueram ac stabilem,
quę a Deo est,
accipere non merentur.
Paupertas
Ad hęc obseruandę paupertatis Domini exempla nobis abunde
suggeruntur.
De Virgine
Ante mensam gratias agit,
post mensam hymnum dicit.
ut semper Deum laudemus,
cuius donum est |
et cibus quo uescimur,
et uita qua uiuimus.
Panes ordeaceos habebat cum pauit turbam.
aquam ad bibendum a Samaritana muliere petiit,
ne rudes fastidiamus cibos |
neque uina delicatiora exquiramus.
Carnem nisi in Paschate non comedit.
minutis pisciculis usus est.
Erubescant qui paupertatem professi diuitum dapibus delectantur.
Ne autem uilia contemnamus alimenta,
fel et acetum in
denique pastor bonus animam suam posuit pro ouibus suis.
et quos dilexit,
usque in finem dilexit eos.
Quia nihil prodest diu diligere,
nisi semper diligas.
et:
Sicut inquit dilexit me Pater,
ita dilexi uos.
et:
Qui diligit me,
diligetur a Patre meo.
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse
et quos dilexit,
usque in finem dilexit eos.
Quia nihil prodest diu diligere,
nisi semper diligas.
et:
Sicut inquit dilexit me Pater,
ita dilexi uos.
et:
Qui diligit me,
diligetur a Patre meo.
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
Tunc autem et Christum diligimus |
et a Deo Patre diligimur,
cum ipsum quem peccando offendimus,
poenitendo placamus.
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
flagella,
colaphos,
uerbera,
spinas,
clauos,
fel atque acetum inique passus fuerat,
ignosci postulans |
et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans,
ut postea cognita ueritate locum haberent poenitentię |
et non perirent.
ne bonum quod uerbo ędificant,
morum dissimilitudine destruant.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus sit oportet Christi discipulus.
Virgo est |
et de Virgine genitus |
et a uirgine baptizatus,
quem sequeris.
ut-que quanti sit apud ipsum uirginitas scias ,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
oratio |
et non illuc intentę ubi uult exaudiri.
Omnium uirtutum exemplum unus Christus
Ac ne singula perquirere nimis prolixum sit,
omnium uirtutum |
omnis-que sanctitatis cum pręceptum |
tum exemplum |
a Saluatore nostro ac Domino |
et tutius petitur |
et iocundius consideratur.
Christus enim quia ueritas est non errat,
quia bonitas est non fallit,
quia sapientia est nouit omnia,
quia uirtus Dei est potest omnia,
quia denique saluatio populi sui est,
quicquid egit,
quicquid
quorum non debeas.
cum quibus conuiuere,
colloqui,
conuersari,
quos declinare ac fugere oportet.
Relinquendi sunt,
quorum tibi nota fuerit peruersę mentis pertinacia, id est,
qui uel errorem suum deposituri non uidentur |
uel a scelere in quo perseuerant recessuri.
Nocuit Israhelitico populo habitasse cum Aegyptiis.
Inde enim Moyse duce egressi ritu eorum uiuere uolebant,
crapulari,
ludere,
diis gentilium
in Galgala,
et non ascenderitis in Bethauen;
loca uidelicet prophana idolorum-que polluta culturis atque immunda.
Saluator etiam noster et Dominus:
In uiam gentium inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem
Magi Christum natum pie quęrentes cum forte ad Herodem diuertissent,
syderei luminis ducatum amiserunt,
et tenebras patiuntur quamdiu cum illo teterrimę mentis homine
manent.
Facessat igitur pessimus quisque a consortio tuo,
ne cum illo manendo inquineris,
ne illum frustra docendo operam perdas,
ne illi adhęrendo Deum offendas.
Mulierum etiam conuersatio castitatis
professis est uitanda.
dicente
cum ab his discesserimus,
ad quos accedere,
cum quibus nos frequentes esse nobis proderit.
De consortio habendo.
Caput XXVI
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia uirtutis declinauit,
retrorsum abiit |
et sępe admonitus redire noluerit,
dimitte eum |
et membrum quod te scandalizat,
abscide atque a te proiice.
Melius enim tibi est sine illo ingredi regnum Dei |
quam cum illo mitti in gehennam.
Dimitte igitur mortuos sepelire mortuos
consortio habendo.
Caput XXVI
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia uirtutis declinauit,
retrorsum abiit |
et sępe admonitus redire noluerit,
dimitte eum |
et membrum quod te scandalizat,
abscide atque a te proiice.
Melius enim tibi est sine illo ingredi regnum Dei |
quam cum illo mitti in gehennam.
Dimitte igitur mortuos sepelire mortuos suos,
tu Christum qui uita est, sequere,
ut uiuas et eternę mortis expers efficiare.
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus
in gehennam.
Dimitte igitur mortuos sepelire mortuos suos,
tu Christum qui uita est, sequere,
ut uiuas et eternę mortis expers efficiare.
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus cum psalmista exclama:
qui uita est, sequere,
ut uiuas et eternę mortis expers efficiare.
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus cum psalmista exclama:
Quod si adhuc illi se ultro ingerunt tibi,
tu auersus cum psalmista exclama:
Ipsos uero concors inter se erga Dominum affectus saluauit.
Quibus ille in Euangelio ait:
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
Nisi enim ille
|
nisi locupletes atque potentes extiterint |
qui ei pręsunt?
Quid est autem quod Propheta clamat:
Si uobis curę erit |
continentius uiuere,
mandata Dei perficere,
Ecclesię opes non in uestrum usum conuertere,
sed indigentibus distribuere,
aut defendet uos Dominus ab infidelium uiolentia |
aut non defendet.
si defendet,
tuti eritis.
si non defendet,
per patientiam martyrii a Domino coronabimini.
et Ecclesia Dei gloriosius ędificabitur
in cęlo |
quam permanet in terris .
Neque enim lapidei parietes isti |
uel prędia |
uel urbes |
uel prouincię |
uel regna |
Ecclesia Dei sunt,
sed ipsa
discipulos decet,
sed terrę dominos,
et ea rerum copia,
quę nec ueteri |
nec noua Lege conceditur uobis,
abundare.
Nam cum populus Israhel ad Terram Promissionis translatus esset per
singulas tribus diuidendam,
sacerdotali tribui est a Domino dictum:
,
his contenti simus.
nam qui uolunt diuites fieri,
incidunt in tentationem et in laqueum diaboli et desyderia multa
inutilia et nociua,
quę mergunt homines in interitum et in perditionem.
radix enim omnium malorum est cupiditas.
quam quidam appetentes errauerunt a fide et inseruerunt se doloribus
multis.
Tu autem, o homo Dei, hęc fuge!
Ad Timotheum enim scribebat.
Qui enim talia non fugiunt,
sed augendi peculii cupidine ducuntur,
non homines Dei sunt,
sed Mammonę serui.
Homo Dei est
Nam qui in humilitate sanctam colit paupertatem,
postea in paradisum translatus exaltatur in gloria.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
qui fuit Elias Thesbites,
cum
Et quoniam semper pręcipui erga Dominum suum
amoris ardore flagrauit,
dignus iudicatus est,
cui cura Dominici gregis committeretur.
non
formidant?
Ioseph
7
et honoretur Deus.
Oportet itaque finem esse bonum,
quo dirigatur charitas.
qui si malus fuerit,
quicquid uel sibi uel amico blanditus egeris,
non charitas est,
sed sub charitatis persona latens exitiale odium.
A quo quidem discipulos suos cauere uolens Dominus ait:
exempli gratia:
sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum necis-que
metu uidetur Christum negaturus;
tunc tu debes animum eius in spem uitę melioris errigere |
nec pati,
ut te tacente et mortis uitante periculum ille separetur a Christo |
iungatur-que diabolo |
et in ęternum pereat.
Mori tibi multo magis expedit,
ne frater tuus in Tartarum corruat |
quam uiuere |
et ei in tanto animę periculo fluctuanti non succurrisse.
Quod nisi ita affectus erga proximum tuum fueris,
subueniendi.
In rerum pari inopia |
propinquioribus prius opem feras |
quam minus propinquis |
et domesticis quam extraneis |
et fidelibus quam infidelibus |
et bonis denique quam malis.
Iesus enim Dominus noster ante se a pastoribus qui in Iudea erant,
quam ab alienigenis adorari uoluit.
et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat,
Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis,
et ante Iudeos ea quę fidei sunt,
docere studuit |
quam alienigenas nationes.
Atque hęc fere sunt charitatis pietatis-que officia lucis ęternę mercede compensanda,
nisi forte aliquo inanis iactantię fumo infecta fuerint atque obscurata.
de quibus singulis erit suo loco disserendum.
Interim autem etiam inimicos amare a Domino discamus.
De charitate erga inimicos.
Caput
Cęterum si illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille minus culpabilis sit ,
cum sęuierit minus.
Quod si forte ideo inflatur
illum qui tibi infensus est,
tam peruersi inhumani-que ingenii esse non ignoras,
ut cum ei benefeceris,
magis aduersum te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille minus culpabilis sit ,
cum sęuierit minus.
Quod si forte ideo inflatur superbia,
quia diuitiis abundat,
quia uiribus
fortunę minus ex sententia fluentis iniuriam |
ut elati animi uulnus,
quod lenibus medicamentis suppuratur,
asperioribus curetur.
Videndum tamen ne dum talia imprecaris illi a quo mali aliquid
sustines,
odium uel inuidia te moueat,
sed sola prouocet charitas,
qua inimicum tuum meliorem effici cupias,
non miseriorem,
et emendatum non afflictum,
neque hoc propter te ne ille tibi noceat,
sed propter Deum ne
te ne ille tibi noceat,
sed propter Deum ne Deus offendatur,
et propter proximum ne Domino suo peccando
pereat.
Dicet aliquis arduum nimis et difficile esse in eos beniuolentiam
seruare,
a quibus grauiter offensus fueris.
Difficile quidem esse fatemur,
impossibile negamus.
Dauid
Hoc fecit Dauid erga Saulem regem |
et Absalonem filium:
utriusque necem fleuit,
cum uterque uitę eius fuisset
Hoc fecit Dauid erga Saulem regem |
et Absalonem filium:
utriusque necem fleuit,
cum uterque uitę eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus
gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum se pręstitit,
ut uni eorum
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum se pręstitit,
ut uni eorum abscissam auriculam statim restituerit sanam-que
reddiderit |
et discipulum suum,
qui eam absciderat increparit.
denique pro illis a quibus
noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum se pręstitit,
ut uni eorum abscissam auriculam statim restituerit sanam-que
reddiderit |
et discipulum suum,
qui eam absciderat increparit.
denique pro illis a quibus uincula,
colaphos,
flagella,
uulnera,
fel atque acetum passus fuerat,
in cruce pendens ignosci petiit | et errorem excusauit |
Pater, inquit, ignosce eis,
quia nesciunt quid faciunt.
Talem itaque se inimicis suis exhibuit charitatis
Opus Dei odit,
qui hominem odit.
quomodo autem potest Deum diligere,
qui id quod ab illo factum est ualde bonum
non diligit?
Porro Deum nolle diligere,
qui prior dilexit nos,
quid est aliud |
nisi reprobos imitari spiritus |
et ab eo a quo conditus es,
desciscere atque alienari?
Cum ergo is qui homini male optat,
conditori eius aduersetur et diabolum sequatur,
restat ut cuius mores sequitur,
cum eodem supplicia in inferno patiatur.
Qui ergo sic odit proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ipsi quippe pharisei cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis illum ex hoc Deo charum acceptum-que esse existimaret,
sed reprobum potius et impium,
proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis phariseus est.
Ipsi quippe pharisei cum uidissent Christum ęgrotos in die sabbati curantem,
non est inquiunt hic homo a Deo,
qui sabbatum non custodit.
Cum a demonio uexatos eius ope liberari conspexissent dixerunt:
In Beelzebub principe demoniorum eiicit demonia .
noluerunt dicere: in uirtute Dei,
nequis illum ex hoc Deo charum acceptum-que esse existimaret,
sed reprobum potius et impium,
ut qui non Dei auxilium imploret,
sic odisse debes,
ut nocere uelis.
Proinde ęquales patienter feras,
in minores ita animaduertas,
ut crimen detestari,
illos autem diligere uideare.
Ob hoc scelestus plectitur ab illo qui pręsit,
ut a scelere desistat |
et alii poena eius territi tale aliquid committere uereantur.
Quod si dominus seruum etiam puniendo diligere debet,
quomodo tibi fas erit |
in conseruum tuum debacchari uel sęuire uelle?
ueni enim separare hominem aduersus patrem suum,
et filiam aduersus matrem suam,
et nurum aduersus socrum suam |
et inimici hominis domestici eius.
Itaque multo magis proderit gladius,
qui putrida membra a sano corpore separet,
quam pax quę morbidas partes fouens totum corpus corrumpi patiatur.
Denique bonum est bellum illud quo dirimitur mala pax.
Bonum est, inquam, cum uno oculo intrare in regnum
dici queat?
Hanc admirans psalmista exclamat:
procul a turbis commorantium si fuerit,
gaudeant,
quia et preces eorum exaudiuntur |
et contubernalem suum habent Christum.
ipso dicente:
pax est |
in Dei seruitio adunatorum |
diuina-que sequentium pręcepta Legem-que colentium.
Eorum rete plenum magnis piscibus,
id est eorum concordia uirtutibus perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et
itaque et Deus pacis |
et Dei pax |
et pax nostra est.
Ex quo satis constat |
illos ab eo esse alienatos,
ut non gratię sed irę filii sint,
qui odio habent pacem |
et fraternę discordię sunt autores.
Ipsum autem salutandi morem a Domino traditum apostolos postea usurpasse scripta eorum testantur.
Siquidem epistolas Pauli fere omnes sic incipere et sic desinere manifestum est.
In principiis enim habent:
Gratia uobis et pax a Deo Patre et a
Domino nostro Iesu Christo.
et similiter
autores.
Ipsum autem salutandi morem a Domino traditum apostolos postea usurpasse scripta eorum testantur.
Siquidem epistolas Pauli fere omnes sic incipere et sic desinere manifestum est.
In principiis enim habent:
Gratia uobis et pax a Deo Patre et a
Domino nostro Iesu Christo.
et similiter in fine.
A pace ergo exordia sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim
Ipsum autem salutandi morem a Domino traditum apostolos postea usurpasse scripta eorum testantur.
Siquidem epistolas Pauli fere omnes sic incipere et sic desinere manifestum est.
In principiis enim habent:
Gratia uobis et pax a Deo Patre et a
Domino nostro Iesu Christo.
et similiter in fine.
A pace ergo exordia sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus
Siquidem epistolas Pauli fere omnes sic incipere et sic desinere manifestum est.
In principiis enim habent:
Gratia uobis et pax a Deo Patre et a
Domino nostro Iesu Christo.
et similiter in fine.
A pace ergo exordia sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus epistolas.
usque adeo iam trita ac peruulgata erat inter Christi discipulos pacis offerendę salutatio.
Quod nostris quoque
pacem.
iusta-que esse bella illa quę bonę pacis fine geruntur.
sicut iniusta et iniqua quę aliena occupandi cupidine denunciari atque inferri solent.
Cum igitur tanti habenda sit pax,
non immerito ut eam acquiramus possideamus-que precibus a Domino solicitandum esse admonemur.
dicitur enim:
Caput VII
Nisi enim ideo pacem amplectendam duxerimus,
ut uirtutibus,
ob quas Deo chariores sumus,
nemine impediente liberius incumbamus,
bono pacis abutimur.
et quod prodesse debuerat,
nocet.
Alienis a uirtute tunc plane latior peccandi campus panditur,
cum illi aduersariorum non carpuntur molestiis.
cum uidelicet non metuunt,
ne segetem iam maturam hostis incendat |
aut frugiferas deuastet arbores |
aut pecudum greges in prędam abducat |
aut obsessos intra moenia fame siti-que perire
hoc fieri spiritus permittit.
Caro post uoluptates abire nititur |
et in uitia semper est prona.
Spiritus uero qui est ratio ipsa ab his abhorret,
ne Deo peccet,
consyderans quam sit grande scelus prauę cupidini morem gerere,
qua Deus offenditur,
et a continentię uirtute recedere qua placatur.
Ob hoc quidem exclamat Propheta et ait:
ratio ipsa ab his abhorret,
ne Deo peccet,
consyderans quam sit grande scelus prauę cupidini morem gerere,
qua Deus offenditur,
et a continentię uirtute recedere qua placatur.
Ob hoc quidem exclamat Propheta et ait:
morem gerere,
qua Deus offenditur,
et a continentię uirtute recedere qua placatur.
Ob hoc quidem exclamat Propheta et ait:
simultate deterior?
Iudas
Superata est tamen (ut ad nostra ueniamus) Iudę Scariothi scelere:
Dominum suum,
qui est omnium Dominus,
omnium credentium Redemptor,
omnium Saluator,
a quo in apostolatum ascitus fuerat,
quem sibi pedes lauisse sciebat,
cum quo pascha comederat,
cuius corpori et sanguini communicauerat,
quem tot miracula fecisse iam uiderat,
quem iustum,
quem pium,
quem semper innocentem et in omnes beneficum nouerat,
eum (proh nefas) ad necem
et sanguini communicauerat,
quem tot miracula fecisse iam uiderat,
quem iustum,
quem pium,
quem semper innocentem et in omnes beneficum nouerat,
eum (proh nefas) ad necem prodidit |
et in manibus querentium sanguinem eius dedit, triginta non amplius
argenteorum precio allectus,
quos a Iudeis accepit.
Non fuit ergo ueritus tam prophano animo,
tam mente impia ad talem Dominum accedere |
et ei osculum pacis offerre,
quem tam paruo iam uendiderat.
Sed uide huiusce nefandi flagitii terribilem exitum.
conscientia pulsatus ueniam desperauit.
quam certe si petiisset
animam,
quę his omnibus longe est preciosior,
igni inextinguibili sine fine cruciandam tradere?
Quicquid dolose maligne-que agis,
latere potest homines,
Deum nihil latet.
cogitationes tuas inspicit,
cor tuum intuetur.
Quod si forte a pace,
quam proximo tuo debes,
alienatum uiderit,
ipse suam pacem quę omnem sensum exuperat,
iratus tibi denegabit.
nisi honestis,
nisi iustis et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti interdicto prohibitum apparet.
Cętera uero quę neque iussa neque uetita neque consulta esse constat,
in medio posita sunt,
et nec bona nec mala
Diuinis ergo pręceptis institutis-que niti |
et eorum autoritate de omnibus decernere tutissimum erit.
rationi-que repugnat |
et diuinę refragatur uoluntati,
qui ea quę bene agit,
alio quam in Deum dirigit.
et beneficia,
quę proximis pręstamus,
ab illa quam Deo debemus dilectione proficisci debent.
Ista quidem uirum bonum efficiunt.
quem eundem propter futurę beatitudinis expectationem non incertam
beatum appellamus.
et hoc edocti a Domino qui ait:
seruum se fecit.
Pręterea semetipsum abnegare |
et aliorum subdi imperio,
consummatę uirtutis est.
quia et ipse obediens fuit Patri usque ad mortem crucis.
Ad hęc non solum amicos sed etiam inimicos diligere,
quia et ipse pro illis a quibus tormenta patiebatur orauit.
Repudiatis etiam nuptiarum copulationibus perpetuam seruare
castitatem,
quoniam et ipse castus fuit,
de casta matre genitus,
de casto seruo baptizatus.
Postremo pro amore Dei nullum laborem recusare,
nulla
ut cum hoc quod iussum est impleuerimus,
accipere illud quod promissum est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
Quicquid igitur a nobis exigit Dominus,
nihil ex eo ipsi accedit cum pręstatur,
sed nobis duntaxat prodest,
qui pro modico bono quod pręstamus,
bonum illud quod omnem superat taxationem,
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior
Sanctorum tamen siue iustorum nomen non amittunt illi,
qui dum se peccasse dolent cito corriguntur.
Peccauit Moyses,
peccauit Aaron,
peccauit Dauid,
peccauit Petrus,
peccauerunt omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando
Veruntamen si Deo placuerimus,
nihil nobis nocere poterunt hominum iniustę persecutiones.
Quin immo beati sunt qui persecutiones tolerant propter iustitiam.
Abel. Ioseph
Abel a fratre ob inuidiam occiditur.
et idem liuor in Iosephum innocentem fratres compulit sęuire.
Dauid. Prophetę. Iob
Armauit et Saulem inuidia aduersus Dauidem,
reges iniquos aduersus Dei seruos prophetas |
et communem humani generis inimicum aduersus Iob
recta diligere,
de omnibus diiudicare,
unicuique rei congrua distribuere.
Constantię autem ab officio non discedere,
nec aduersis deiici |
nec prosperis efferri,
in omni rerum euentu ęquabilem se pręstare,
pro religionis assertione impiorum potentiam nihil uereri |
et a uita prius quam a fide recedere.
In omni autem colenda conseruanda-que uirtute |
non philosophorum opinionibus niti debes,
sed sanctarum autoritati inhęrere Scripturarum.
Qua confirmatus intelliges contra Stoicorum sententiam |
posse
de omnibus diiudicare,
unicuique rei congrua distribuere.
Constantię autem ab officio non discedere,
nec aduersis deiici |
nec prosperis efferri,
in omni rerum euentu ęquabilem se pręstare,
pro religionis assertione impiorum potentiam nihil uereri |
et a uita prius quam a fide recedere.
In omni autem colenda conseruanda-que uirtute |
non philosophorum opinionibus niti debes,
sed sanctarum autoritati inhęrere Scripturarum.
Qua confirmatus intelliges contra Stoicorum sententiam |
posse alium alia uirtute
idem ait:
Fides spes charitas,
tria hęc,
maior autem horum est charitas.
In eadem quoque uirtute alium magis alium minus proficere nouimus,
alium alio meliorem,
sanctiorem,
iustiorem |
perfectiorem-que esse.
et stellam a stella differre in claritate |
atque inter beatos etiam diuersitatem esse meritorum.
Gradus igitur perfectionis sunt,
ut qui in infimo uersantur non desperent de medio,
et qui medium attingunt non diffidant de summo |
quem si apprehendere
diligentes te diligas,
cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes.
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
Mattheus Aegippi regis filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt.
Quę terrena potestas,
quę naturę uis efficere hoc potuisset,
quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt?
Per te igitur et regibus terrę et populorum dominis plus possunt.
Ipsi itaque et reges sunt
Dominus.
Ad illos pertinere sentimus quod legitur:
Lapides etiam sunt quibus Dei ciuitas construitur.
dicente apostolo Petro:
Ecclesiam, Christi sponsam, exornent.
cui quidem ipse Sponsus per Ezechielem:
uos, filii Israhel,
et super omnem cognationem,
quam eduxit de terra Aegypti dicens:
tantummodo uos cognoui ex omnibus cognationibus terrę.
Notus enim Deus tantum in Iudea erat,
cętera impietas nequitia-que possederat.
His in Euangelio ait:
Recedite a me, operarii iniquitatis |
nescio uos.
de iustis autem in psalmo est dictum:
uictoria-que potiantur.
Iidem dona quoque sapientię et scientię accipere merentur,
Ecclesiaste dicente:
Iccirco psalmista ait:
Christo |
et ad partem dexteram collocati cum ipso ad
cęleste regnum transmigrabunt.
ipso Christo Domino dicente:
suo,
hoc est,
qui post uanitates et insanias huius mundi non abiit |
nec quenquam uerbis ad fraudem compositis decipere est conatus .
uanitates et insanias huius mundi non abiit |
nec quenquam uerbis ad fraudem compositis decipere est conatus .
saluos nos fecit.
Iustitia quidem idoneos reddit ad promerendam gratiam,
sed profecto nisi Christi Domini merita accessissent,
beatitudinis donum accipere |
nemo dignus esset.
Vnde et in psalmo est dictum:
capillus mutatur,
cum relicto rationis consilio,
cuius in capite sedes est,
prauę cupidinis affectum sequimur.
Nihil autem nequius |
quam quos imitari debemus,
eis inuidere uelle.
accidia
Alterum leprę genus florere dicitur |
ac totum quidem corpus a capite usque ad pedes occupare |
quę tamen munda esse putatur,
nisi caro uiua apparuerit.
Hanc equidem mentis torporem esse reor |
et ad ea persoluenda quę tenemur ociositatem atque ex tedio neglectum,
quod uitium accidiam appellant.
Ea sane totum
oriantur inquiramus.
De peccatorum differentia.
Caput XV
Quędam peccata ita leuia sunt ac minuta,
ut his carere omnino non possimus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
De peccatorum differentia.
Caput XV
Quędam peccata ita leuia sunt ac minuta,
ut his carere omnino non possimus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię
cruciatibus torquet |
dolore-que afficit omni morte magis expauescendo.
(!)
Porro ex hac delictorum specie illud maximum esse creditur,
quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur.
Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt Iudei,
cum dixissent |
eum in Belzebub, non in Dei uirtute eiicere demonia.
Patet ergo peccatum in Spiritum Sanctum tunc perpetrari,
cum quis Dei opera aliis tribuit,
non errore deceptus,
sed inuidię stimulis actus,
ut Dei laudem sua procacitate
ille qui cuncta fecit ualde bona,
hominem quoque bonum fecerit,
quis eum ex bono malum reddidit |
nisi uoluntas mala de libero procedens arbitrio?
Itaque idem ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed noluit |
neque curauit.
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum peccamus.
Et quia peccando naturam ipsam lędimus,
naturę quoque conditorem Deum simul offendimus.
Ideo-que peccantibus
malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala,
quę nunc operęprecium erit referre |
quod uiuas et mortuus es.
Et Dominus in Euangelio:
Sinite mortuos inquit sepelire mortuos suos.
Ad hęc ne principes quidem sperent |
diu posse regno suo frui,
si ipsum Regem regum et Dominum dominantium offendere non uerentur.
testis est bis euersa Hierusalem,
primo a Caldeis propheta dicente:
diu posse regno suo frui,
si ipsum Regem regum et Dominum dominantium offendere non uerentur.
testis est bis euersa Hierusalem,
primo a Caldeis propheta dicente:
et Dominum dominantium offendere non uerentur.
testis est bis euersa Hierusalem,
primo a Caldeis propheta dicente:
rege
Babyloniorum.
deinde a Romanis.
quod futurum illis prędixit Christus Dominus,
quem ob inuidiam persecuti sunt.
Hoc autem peccatis exigentibus euenire etiam in Ecclesiastico
discimus,
ubi dicitur:
hominem et iumentum.
quod si multiplicentur scelera,
grauabitur uindicta.
Sępe autem contingit ut unum peccatum plurium causa sit.
Dauid adulterium cum Bethesabee commissum celatum uolens Vriam, uirum eius, obtulit hostibus interimendum.
Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur,
in carcerem misit et capite cędi iussit.
Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret,
coniugii fefellerat fidem |
et matrimonio prętulerat concubinatum?
ut-que illo liberius uteretur,
iustitię
bene autem facere nescierunt.
Versuti quippe et callidi homines,
cum aliquid dolose fecerint,
sapere sibi uidentur.
sed mundi huius sapientia stulticia est apud Deum.
Vere autem sapiens est,
qui innocentiam seruat,
ut ei placeat,
a quo ut saperet accepit.
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
sibi uidentur.
sed mundi huius sapientia stulticia est apud Deum.
Vere autem sapiens est,
qui innocentiam seruat,
ut ei placeat,
a quo ut saperet accepit.
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
|
neque permanebunt iniusti ante oculos tuos |
odisti omnes qui operantur iniquitatem.
Esaias etiam exprobrat his et ait:
Iniquitates uestre diuiserunt inter uos et Deum nostrum;
et peccata uestra absconderunt faciem eius a uobis ne exaudiret.
Quę enim communicatio lucis ad tenebras (ut Apostolus inquit) quę societas Christi cum Belial?
Cum autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
Quam sententiam secutus Ioannes apostolus ait:
Quę sunt autem uel qualia crimina,
quibus grauati homines in profundum inferni demergantur,
psalmista explicat ad Deum dicens:
|
neque fornicarii,
neque idolis seruientes,
neque adulteri,
neque molles,
neque masculorum concubitores,
neque fures,
neque auari,
neque ebriosi,
neque maledici,
neque rapaces,
regnum Dei possidebunt .
Hinc sane in Apocalypsi talibus flagitiis pollutos angelus Domini a sancta ciuitate propellendo clamat:
intellectu hebetem ,
conditione uilem et abiectum reddat,
uitam minuat,
regna auferat,
diuitias faciat miseras ,
aduersitatibus subdat,
aliorum insuper delictorum causa sit,
uirtutum merita tabescere cogat,
sapientes infatuet,
a Deo separet,
diabolo copulet,
bono summo priuet |
et poenis afficiat ęternis,
quid unquam tam caueri debet quam peccatum?
cum nihil omnino tam nobis esse queat noxium,
nihil ita ęrumnosum.
Si te tyrannus torqueat ut pecces,
|
et nequitię finem citius imponerent.
Delictorum enim ultor Deus non semper statim punit.
peccantis autem poenitentiam ideo diu expectat,
ut si aberit correctio,
minus excusabilis fiat pertinacia.
Cęterum, dum cęlestis arbiter a flagello quiescit,
non remittit iram sed colligit,
ut totam uno impetu effundat |
et plectendi tarditatem grauitate compenset.
Interim ad peccandum alios corporis prouocat uoluptas,
alios honorum stimulat ambitio,
alios multa habendi auiditas urget.
in quo aliquid speratur lucri,
deuitat auaritia.
dicente Apostolo:
Obtrusis quippe fontibus riuos deficere ac siccari necesse est.
Desinent fluere uitia,
cum unde fluant non habuerint.
Recide truncum,
et rami morientur.
A uoluptate,
ambitione,
auaritia procul esto,
et nullam causam habebis inique aliquid improbe-que patrandi.
Vt uoluptates fugias,
memor esto sapientissimi Salomonis sententię dicentis:
immicos uestros,
et corruent coram uobis.
persequentur quinque de uestris centum alienos,
et centum de uobis decem milia.
Si enim sensus nostri pręceptis diuinis muniti fuerint,
uitiorum multitudo aduersum illos pręualere non poterit.
Cadent a latere eorum mille et decem milia ad eos autem non appropinquabunt.
Non oculorum munditiem inquinabit uisa mulier,
non aures demulcebit amatorius cantus,
quinque illi reges, id est, quinque corporis
sensus,
qui nobis imperando regnabant,
ad speluncam conscientię nostre compulsos mori sibi cogemus,
ut iam uiuere Deo discant obedire-que spiritui,
serui eius facti,
cuius antea domini fuerant.
Tunc in Euangelio quinque talenta nobis a Domino credita alia quinque
superlucrabuntur,
duplicato quęstu spiritalium negociatione actionum.
Tunc quinque uirgines non iam fatuę,
sed prudentes comparato misericordię oleo |
accensis-que lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę
(ut Apostolus ait) sensus habentes ad discretionem boni ac
mali.
Hoc est in bonis operibus quotidie se exercendo,
mala autem fugiendo |
eorum-que cupidini semper nobis aduersanti repugnando.
Siquidem sensus nostri (ut diximus) semitę sunt |
a sede animi per corporis foramina patentes.
per has hostes intrare desyderant,
ut uirtutum ciuitatem expugnent |
et his expulsis ipsi ibi dominentur.
Visus
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que
fieri |
et nunquam finiendis affligi suppliciis?
nihil coctum comedisse.
Alios herbis crudis radicibus-que contentos fuisse.
Alios uero per biduum,
per triduum,
per dies plures nihil degustasse.
Non hoc dico ut cibis ac potu a Deo creatis uti nefas putem,
sed ut eos qui carnibus etiam uino-que uictitant,
ab ingluuie mortifera compescam.
Vescere igitur alimentis ab Ecclesia non interdictis uinum-que dilutum bibe,
non tamen ad uoluptatem,
sed ad corporis
Bonum est homini (ut ait Paulus apostolus) mulierem non tangere.
Nam si uenusta forma mulierem intuendo periclitatur pudicicia |
et si magis adhuc cum ea colloquendo,
quanto plus periculi imminere credis,
si post hęc neque a tactu ipso temperas?
Profecto nihil aliud restat,
nisi ut uterque inter uos excitatę consentiat cupidini |
et par amborum uoluntas ad perpetrandum illicitę coniunctionis crimen feratur.
Quod si manum cohibueris ne tangas,
tantum tibi conferet ista continentia,
ut per oculos
Esaias,
qui proiicit auaritiam ex calumnia |
et excutit manus suas ab omni munere.
Quanta autem mala pariat auaritia postea suo loco dicemus.
Porro illos maxime mundas manus habere decet,
quibus a propheta pręceptum est dicente:
Mundamini qui fertis uasa Domini.
Nihil igitur immundum tangant manus ille,
quibus concessum est,
ut purissimum Christi corpus in sacramento palpent |
et hostiam uiuam offerant Deo.
Eas manus nequa peccati contaminet spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad
uulneratum,
cuncta denique flagellis contusa membra.
Ac ne iam grandioris ętatis eam arctam uiam ingressum dicas,
audi ipsum in psalmo confitentem:
Liber Quintus Charitatis.
De temperantia.
Capitulum I
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo ad uitia dilabentur |
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut in
Iesus Naue,
qui Christi Domini figuram ferebat,
neque uxorem habuisse memoratur neque liberos.
et illo duce populus Israhel Terram ingressus est promissionis.
Helias. Heliseus
Elias et Heliseus nusquam iniisse matrimonia leguntur,
et soli inter ueteres a morte quosdam ad uitam reuocarunt.
Hieremias
Hieremias quoque,
quia in utero matris dicitur fuisse sanctificatus,
uirgo permansit.
ne donum amitteret adultus,
quod acceperat conceptus.
Ad nostra ueniamus.
ICXC
Ipse Dei filius Christus uirginem matrem sibi elegit,
uirgo ipse permansit,
uirginum sponsus dici uoluit.
sed neque baptizari nisi a uirgine sibi placuit |
neque matrem cum ab ea decederet nisi discipulo uirgini commendare.
Hęc autem omnia,
ut quam Deo grata esset uirginitas doceret.
cuius conseruandę matrem foeminis,
se masculis in
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę tormenta perpeti atque occidi maluerunt |
quam uirginitatem nuptiis commutare.
Martyres
Quidam martyrum cum meretricibus a tyranno additis oppugnarentur,
proprias linguas dentibus discidisse constat,
ut uoluptatis motum sensus excluderet doloris.
Ipsi itaque qui in confessione fidei aliorum sęuitiam non timebant,
in castitatis periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si libidini
ab uxorio opere abstinere eos iussit,
qui ad montem accessuri Deum-que loquentem audituri erant.
his meliora proponuntur.
Non enim peccant qui legitime coniunguntur,
sed tamen illi qui ideo coniungi nolunt,
ut liberius atque syncerius Deo seruiant,
beati esse dicuntur.
Mulier inquit alligata est legi quanto tempore uir eius uiuit.
quod si dormierit uir eius,
liberata est a lege |
cui uult nubat,
tamen in Domino.
Beatior autem erit,
si sic permanserit secundum meum consilium.
Ac ne consulentem contemneres,
continuo subiunxit:
Puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam.
optimum esse non nubere,
sed in castitate perseuerare.
Porro quod hic foeminis pręcipitur,
uiros quoque respicit,
qui castitatem pręferunt matrimonio,
sexagesimum fructum tricesimo,
et Domini cultum uxorię seruituti.
quibus a Saluatore dicitur:
et nomen melius filiis et filiabus;
nomen sempiternum dabo eis,
quod non deficiet.
Laudent matrimonia coniugati et prolis foecunditate glorientur ,
dum tamen eunuchi nostri melius filiis et filiabus nomen a Domino sibi uendicent |
patribus-que matribus-que apud omnium patrem pluris habeantur.
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
nitidus oleo guttur;
nouissima autem illius amara quasi absynthium,
et acuta quasi gladius biceps |
pedes eius descendunt in mortem,
et ad inferos gressus eius penetrant |
per semitam uitę non ambulant,
uagi sunt gressus eius et inuestigabiles.
Nunc ergo fili audi me,
et ne recedas a uerbis oris mei.
longe fac ab ea uiam tuam,
et ne appropinques foribus domus eius,
ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli.
Pręsentem uoluptatem cum futura poena compara,
et probabis consilium hoc quod offertur.
Cito
domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
Porro cum foeminarum frequentiam conspectum-que fugeris,
teipsum fugere non potes.
Quocunque locorum perrexeris,
cum tua tibi carne pugnandum est.
Caro semper ad uoluptates prona compellit hominem id cogitare,
a quo mens Deo dedita abhorret et declinat.
ne forte dum carnali suggestioni assentitur,
Domino suo delinquat.
Luctam istam uincere non poteris,
nisi armis opportunis atque congruis fueris
Cęterum cum turpis libido demonium illud sit,
quod non eiicitur
(ut Saluator ait)
nisi in ieiunio et oratione,
orandum quoque erit,
ut ipse in nobis castitatis uirtutem protegat qui dedit.
Iungantur igitur ieiunio preces |
et quod ipsi per se pręstare non possumus,
a domino postulemus ut possimus.
Iudith
Iudit quę Olophernem Assyriorum ducem sua concidit manu,
ieiunando simul et orando uiduitatem seruauit |
et inter inimicos tuta, immo
etiam coniugatorum uirtus sit:
pudiciciam colere,
liberos bonis artibus instruere,
non uoluptatis gratia sed generandi affectu copulari,
nihil dicere aut facere,
quod ex ipsis natos non deceat imitari.
Quando quidem paruulorum simplicitas nullius operis est magis emula |
quam quod a parentibus uiderit factitari.
Discant igitur coniugati quid ipsis apostolica pręcipiat disciplina.
Nam sicut misericors Deus uult omnes homines ad salutem peruenire,
ita apostoli Christi cuique
Viros quoque pręesse uxoribus debere testatur alibi dicens:
Sed quod suadet metuens,
ne uolens iubere uideatur ait:
Hoc autem dico secundum indulgentiam non secundum imperium.
uolo autem uos omnes homines esse sicut
meipsum ,
id est cęlibes,
continentes,
castos |
et a seruitute coniugalis necessitatis prorsus alienos.
Atque ita aliud est quod indulget propter incontinentiam,
aliud quod uult propter uitę perfectionem.
Vt ergo fornicationem fugias,
utere coniuge.
sed si
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem honoris locum eis cedere |
eorundem-que subdi imperio.
Id quidem exigit et autoritas diuina (ut dictum est)
et apostolicum pręceptum |
et lex ipsa naturę.
cum etiam inter gentiles et a religione alienos constet |
uiros quam foeminas honorabiliores esse atque liberiores.
exhibeat ut maiori |
et sic omnia faciat,
quasi ille imperarit.
Susanna
Sit pudica ut Susanna,
quę coniugii fide seruata malebat mori |
quam amissa uiuere.
sed tam sanctum foeminę propositum cum nosset Dominus,
et ab accusatorum infamia purgatam |
et a mortis periculo liberam reddidit.
Anna
Sit patiens et humilis ut Anna Helcanę coniunx |
quę cum sterilitatis exprobrationem ęquo animo tulisset,
mater esse meruit Samuelis,
qui et iudex populi extitit et propheta.
In hac itaque unica prole multo
est,
alterum turpiter lasciuientium immunditia.
Ambo etiam obseruent continendi tempora,
dicente Salomone:
Plebi uocem Domini die perendino auditurę per Moysen iniungitur,
ne appropinquent uxoribus suis.
et Dauidi atque iis qui cum illo erant,
panes propositionis ne esurientibus quidem dati fuere,
nisi cum se mundos a mulieribus ab heri et nudiustertius confessi sunt.
Quid autem sanctius illo pane qui de cęlo descendit?
Quod ergo pręcessit in figura,
obseruetur in ueritate,
et hoc quidem ex
possit |
aut iniuriam obiectę uilitatis propulsare?
Caueant igitur tam uiri quam foeminę matrimonio copulandi,
ne forte dum coniugii iugum se subire credunt,
iugum subeant seruitutis.
et si bene recte-que sibi consultum uolunt,
audiant uersiculum illum a pueris in schola,
in foro,
in omnibus compitis uentilatum:
Si uoles apte nubere nube pari.
Sed neque nimis formosam ducendam esse aiunt |
nec nimis deformem,
ne uel hanc habeas despectam |
uel illam
Patris igitur matris-que erit officium |
ex se genitos non ad luxum sed ad modestiam educare,
non blanditiis emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita
Continentium secundum esse censeo,
qui carnem suam terunt mola ieiunii,
uigiliarum,
precum honesti-que laboris,
subdentes eam spiritui,
ut panes mundi efficiantur Deo offerendi.
Sed ut noscamus quantum hi a uirginitatis gradu distent,
sub sexu minus nobili proferuntur,
dum dicitur: duę molentes |
nec tamen ideo coniugatis inferiores,
quanuis non duo sed duę de illis dictum sit.
Quia uirginum quidem et continentium inter se habilis congrua-que comparatio
ac pudicicia |
nunc magis proximam charitati uirtutem explicabimus,
erga egenos liberalitatem.
Domini nostri,
cuius omnia sunt,
pręceptum est:
latroni |
neque nauis piratę |
neque pecunia aleatori |
neque musicum instrumentum impudico amatori.
Mutuum ergo da non ei,
qui animo male aliquid agendi poscit,
sed qui petit,
quod et sibi prosit |
et nemini noceat.
Quod si nec a male postulantibus auerti uolueris,
admone ut a malis resipiscant |
et ad bonum conuertantur.
et hoc quidem magnum mutuum erit,
si te hortante corrigentur.
aleatori |
neque musicum instrumentum impudico amatori.
Mutuum ergo da non ei,
qui animo male aliquid agendi poscit,
sed qui petit,
quod et sibi prosit |
et nemini noceat.
Quod si nec a male postulantibus auerti uolueris,
admone ut a malis resipiscant |
et ad bonum conuertantur.
et hoc quidem magnum mutuum erit,
si te hortante corrigentur.
Qui enim miseretur pauperis,
foenerat Deo.
Sed etiam qui miserendo mutuum dat |
nec aliquid pręterquam quod mutuatum est exigit,
miserationis quidem suę capiet mercedem,
maiorem tamen ille,
qui nihil ab homine repetit,
ut a Deo recipiat,
quod ab ipso promissum esse non ignorat.
Sed antequam elemosinarum rationem atque meritum demonstremus,
docebimus |
elemosinam aliam fructuosam esse,
aliam inutilem,
aliam uero reprobam et execrandam.
|
elemosinam aliam fructuosam esse,
aliam inutilem,
aliam uero reprobam et execrandam.
Fructuosa est de qua loquimur |
quam-que tractare instituimus,
quę uere elemosina dicitur,
a miserando trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
Illa autem inutilis est elemosina,
qua non Dei sed hominum gloria
tunicas,
det alteram non habenti.
ad coenam Dominus pręcipit
inuitandos,
quibus deest referendę gratię copia.
ut non ab iis remunerationem,
sed a Deo expectes.
Parum uel nihil facit lucri qui tribuit diuiti.
et licet multo plura receperit quam dederit,
nihil tamen ad illud,
quod a Domino tribuendum speratur.
dignus est operarius mercede sua.
Propterea rursum ipsis Corinthiis confidenter loquitur:
Dauid,
sic Salomon,
sic Esdras sacerdos.
laborat |
aliaue rerum molestia affligitur,
plebi succurrendum esse a potentioribus docent |
Ioseph Aegyptiis distribuens frumenta,
Ezechias et Iosias offerentes pro regno,
pro sanctuario,
pro Iuda tauros,
arietes,
oues,
hircos,
ut eis quibus pręerant miserando,
ipsi a suo pręside Deo misericordiam consequerentur.
Docuit hoc et Saluator noster |
hominum multitudinem pascens in deserto,
nolens dimittere ieiunos,
ne deficiant in uia.
Et certe non humanus sed
Quęnam est ista pauperis abundantia?
nisi quam pro beneficiis inopi collatis retribuit Christus dicens:
superesse potuit.
Aliena usurpas,
quoties tibi plus quam oportet indulges.
Non es dominus omnium quę habes |
quicquid supra necessitatem possides,
eius tibi dispensatio credita est non abusus.
Si bene dispensaueris audies a Domino:
lapsi sunt,
non solum precemur,
sed etiam elemosinas offeramus.
Offerenda erit elemosina et pro illis,
qui in aliquo uitę discrimine constituti erunt ut liberentur.
et postquam liberati fuerint,
ut pro beneficio a Domino collato gratia referatur.
qui illud quod pauperi impenditur,
fatetur impensum sibi.
permoti,
quorum inopiam illę sua ope sustentauerant ,
quanto facilius creditu est |
eos de ęgritudine ad sanitatem esse reuocandos,
si eis expedierit,
qui eadem beneficentia in egenos usi fuerint?
Aut si non sanabuntur,
meliorem mercedem relaturos a Domino quam ipsam corporum sanitatem?
Porro pro defunctis elemosinas facere |
ex consuetudine religionis christianę est.
multa in Deum pietate insignis.
Ille enim collatione facta duodecim milia drachmarum argenti misisse
Hierosolymam dicitur pro delictis eorum qui in pręlio ceciderant offerenda.
Et,
sancta inquit ac salubris est cogitatio |
pro defunctis orare,
ut a peccatis soluantur.
Nunc quanta uis atque potestas elemosinę sit memoremus,
non nostra pręsumptione usi,
sed autoritate instructi diuina.
nequis aliter sentientium cauillationi locus sit.
in pauperes.
In libris itidem diuinis audimus Raphaelem angelum Tobię dicentem:
a morte liberat,
et ipsa est quę purgat peccata,
et facit inuenire uitam ęternam.
Times ne si dederis,
ipse egeas?
Sed dare elemosinam magis prodest |
quam thesauros recondere.
Times mori?
sed elemosina a morte liberat.
Times damnari?
sed elemosina peccata purgat et uitam lucratur ęternam.
Tot terribilium rerum metu hominem eximit elemosina |
et ad summam prouehit beatitudinem |
tu tamen auarus cumulandis non distribuendis opibus inhias |
benefici rem non minui sed augeri Salomon testatur in Prouerbiis dicens:
Foenus est autem pecunię commodate foetus,
quod et Gręci a pariendo
10
Iuxta superiorem sententiam elemosina resistit peccatis ne illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
Iuxta superiorem sententiam elemosina resistit peccatis ne illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
Dispersit dedit pauperibus |
iustitia eius manet in seculum seculi |
cornu eius exaltabitur in gloria ;
ut intelligamus per charitatis beneficentię-que opera ad ęternam beatitudinem perueniri ,
et illos qui in his uersati fuerint,
a Christo audituros:
Venite benedicti Patris mei,
percipite regnum a constitutione mundi uobis paratum.
Regni itaque cęlestis hęredes erunt,
qui rerum suarum terrenarum ipsos pauperes fecerint participes.
seculum seculi |
cornu eius exaltabitur in gloria ;
ut intelligamus per charitatis beneficentię-que opera ad ęternam beatitudinem perueniri ,
et illos qui in his uersati fuerint,
a Christo audituros:
Venite benedicti Patris mei,
percipite regnum a constitutione mundi uobis paratum.
Regni itaque cęlestis hęredes erunt,
qui rerum suarum terrenarum ipsos pauperes fecerint participes.
Ab hac sane pietatis uirtute nec
inopis uiduę in gazophylacio
oblata diuitum pręferuntur donariis.
Non pensat Dominus quantum das,
sed de quanto et quam libenter.
Ille plus offert,
cui minus quod offerat restat.
Illius magis accepta sunt dona,
a quo magis prompto exhibentur animo.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
uiscera sua ab eo,
quomodo charitas Dei manet in eo?
Inter scelera quibus Sodoma interiit,
obiicitur,
quod manum egeno et pauperi non porrigebant.
Frustra itaque illi misericordiam a Deo sperant,
qui misericordiam proximis non exhibent.
Nec in aduersis eorum exauditur deprecatio,
qui miserorum precibus non mouentur.
Ait enim Scriptura:
si cum altero parum quid altercatus fuerit,
mulctatur pecunia,
quasi qui maiestatem lęserit.
denique mille causę habentur despoliandi inopem,
nulla miserendi.
Et miramur si illorum qui sic agunt,
non miseretur Deus?
si liberis orbantur,
si ab inimicis infestantur,
si et ipsi a potentioribus despoliantur?
quasi uero iustus Dominus iustitię suę oblitus tam iniquas actiones impune abire passurus sit,
et non pro merito uindicaturus?
Nunquid uanum est quod Salomon pręcepit dicens:
Illi quidem libenter munera accipiunt,
quos cupiditas illicit ,
non quos necessitas constringit.
Ioseph. Daniel
Neque enim peccauit Ioseph a pharaone accipiens dona |
neque Daniel a rege Babylonis.
Vtrunque diuina prouidentia contigit,
ut populus Israhel prius in Aegyptum confugiens principem suę gentis haberet a quo aleretur.
deinde in Caldea captiuus,
a quo protegeretur.
Ideo isti nec honorem nec dona recusarunt,
Illi quidem libenter munera accipiunt,
quos cupiditas illicit ,
non quos necessitas constringit.
Ioseph. Daniel
Neque enim peccauit Ioseph a pharaone accipiens dona |
neque Daniel a rege Babylonis.
Vtrunque diuina prouidentia contigit,
ut populus Israhel prius in Aegyptum confugiens principem suę gentis haberet a quo aleretur.
deinde in Caldea captiuus,
a quo protegeretur.
Ideo isti nec honorem nec dona recusarunt,
ut suis in necessitate succurrerent,
non
Ioseph. Daniel
Neque enim peccauit Ioseph a pharaone accipiens dona |
neque Daniel a rege Babylonis.
Vtrunque diuina prouidentia contigit,
ut populus Israhel prius in Aegyptum confugiens principem suę gentis haberet a quo aleretur.
deinde in Caldea captiuus,
a quo protegeretur.
Ideo isti nec honorem nec dona recusarunt,
ut suis in necessitate succurrerent,
non ut sibi opes aceruarent.
Beatus est autem qui pręceptum Domini obseruat
Ioseph. Daniel
Neque enim peccauit Ioseph a pharaone accipiens dona |
neque Daniel a rege Babylonis.
Vtrunque diuina prouidentia contigit,
ut populus Israhel prius in Aegyptum confugiens principem suę gentis haberet a quo aleretur.
deinde in Caldea captiuus,
a quo protegeretur.
Ideo isti nec honorem nec dona recusarunt,
ut suis in necessitate succurrerent,
non ut sibi opes aceruarent.
Beatus est autem qui pręceptum Domini obseruat dicentis:
blanditur,
laudat ut stipem elliciat,
honorat ut lucretur.
Cui autem uerum diuitiis potius est,
non dona sequitur sed iustitiam.
Quam quoniam opibus pręfert,
ipse a Domino honorabitur,
dicente propheta:
opibus pręfert,
ipse a Domino honorabitur,
dicente propheta:
in paupere pascatur.
ut mens inanis glorię uento inflata superbiat,
non ut humilitate deiecta Deo placeat.
De istis prophetare iussus Ezechiel ait:
est,
quis dabit uobis?
Sacerdos
Tibi o sacerdos promissum est regnum cęlorum,
si modo tibi credita recte dispensaueris.
sin uero quod professus es,
implere neglexeris,
nec tibi quod a Domino promissum erat dabitur,
et dum temporalia bona sectaris,
amittes ęterna.
Domum enim orationis fecisti domum negociationis,
uendendo columbas,
hoc est Spiritus Sancti dona in quęstum conuertendo.
cum
tantum refrigeraret.
Diues ille alter,
qui frugum hubertate lętatus dilatare cogitabat horrea |
et in annos multos opulenter uiuere,
statim audiuit:
Hos etiam Iacobus apostolus lugubri uoce aggreditur et ait:
comesta sunt.
aurum et argentum uestrum ęruginauit,
et ęrugo eorum in testimonium uobis erit,
et manducabit carnes uestras sicut ignis.
thesaurizastis uobis iram in nouissimis diebus.
ecce merces operariorum,
qui messuerunt regiones uestras,
quę fraudata est a uobis,
clamat,
et clamor eorum in aures Domini sabaoth introiuit.
epulati estis super terram,
et in luxuriis enutristis corda uestra.
in die occisionis adduxistis et occidistis iustum,
et non restitit uobis.
Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
Ideo autem et ista creauit,
ut sicut eorum qui oblatis contenti sunt nota est modestia,
ita illorum qui etiam occultata scrutantur,
manifesta esset cupiditas et qui ex parte sui sunt,
etiam a nobis dignoscerentur .
Quod auaritia multorum causa sit malorum.
Caput XIX
Quam autem multorum malorum causa sit immodica cupiditas quis explicet?
Laban.
corruptus.
Iudas Ichar.
Iudas etiam (ut ueteribus noua copulemus) a Domino ascitus apostolus,
miracula operandi facultate ab eodem donatus,
sacrę communionis particeps factus,
osculo exceptus |
quia tamen pecunię auidus fuerat,
triginta argenteis illum uendidit,
a quo iam tot beneficia acceperat.
Neminem itaque uere diligunt hi,
quibus habendi cupido dominatur.
Siqua enim lucri spes accesserit,
continuo grassantur in eos,
quos uidebantur diligere.
Titi milites.
(!)
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar
Titi milites.
(!)
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar scelus edicto compescuisset.
Helię uaticinium,
linxerunt canes.
Iudicis uox auditur dicentis:
Propter iniquitatem auaritię eius iratus sum,
et percussi eum.
Nec immerito bonorum largitor Deus auaritia nostra irritatur,
quando quidem uitii huius hoc pręcipuum malum habetur,
quod a diuinorum cultu nos auertat |
et cęlestium bonorum meminisse non permittat.
Hoc testantur Domini uerba per Esaiam dicentis:
Esaiam dicentis:
quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis gehenna excipiet,
tanto miseriores futuros,
quanto sibi uidentur feliciores.
Recte itaque admonentur a Domino per Hieremiam dicente:
25
ad expectationem mortis.
Putat se statim decessurum,
si febriculę igne correptus incaluerit.
Ad medicos curritur,
nisi et hoc auaritia uetuerit.
Ille interim pauidus ingremiscit,
luget,
anxiatur |
et tristius sibi uidetur a diuitiis quam a corpore discedere.
Inde scriptum est:
mortis.
Putat se statim decessurum,
si febriculę igne correptus incaluerit.
Ad medicos curritur,
nisi et hoc auaritia uetuerit.
Ille interim pauidus ingremiscit,
luget,
anxiatur |
et tristius sibi uidetur a diuitiis quam a corpore discedere.
Inde scriptum est:
quibus in acquirendo usus est,
magis nequitię suę conscientia cruciabitur |
de salute desperans |
se-que iusto Dei iudicio mox damnandum uidens.
Qui uolunt diuites fieri,
incidunt in tentationes et laqueum diaboli |
et desyderia multa et nociua,
quę mergunt homines in interitum et perditionem.
radix enim omnium malorum est cupiditas.
Quam quidem appetentes errauerunt a fide |
et inseruerunt se doloribus multis.
Ad divites exhortatio.
Caput XX
Respicite igitur ac perpendite diuitiarum mala diuites,
et iam non ad luxuriam his utimini,
sed
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui humanę mortalitatis carne assumpta pro homine se Deo Patri in sacrificium obtulit |
omnes-que per primorum parentum culpam sub maledicto uenundatos suo ipse sanguine redemit,
etiam in
Ille Paulum non supplicantem immo repugnantem et inuitum ad se conuertit |
et de persecutore apostolum suum fecit.
Aliis uero supplicantibus et sanitates restituit |
et peccata donauit.
Idem amicis bona largitur ęterna.
pro inimicis a quibus crucifigebatur,
orauit.
Et Iudę non ingrato solum,
sed etiam malum pro beneficio reddenti,
sui corporis mysteria obtulit,
pedes lauit,
osculum non negauit,
nulla denique beniuolentię signa subtraxit.
quenque maxime beneficus sit |
nec nisi bene de se merentes ad beatitudinis gloriam faciat ascendere.
Beneficii obliuisci debet qui dedit,
semper autem memoriter tenere qui accepit.
Ego Dominus diligens iudicium |
et odio habens rapinam in holocausto .
Ergo inquies,
si beneficium non est quod accepi,
nihil debeo illi a quo accepi?
Nihil plane ei a quo accepisti,
sed cui ablatum est ut acciperes.
Huic redde suum,
et ei nihil debebis,
qui largitus est alienum.
Ne concupiscere quidem iniuste rem proximi tui iuberis,
nedum possidere.
Porro nullum maius beneficium homini ab
ipsa magnum facit |
quam uoluntas.
Magnum est,
cum libenter,
cum cito offertur,
cum toto animi affectu impenditur;
displicet si cunctanter,
si triste,
si superbe,
si serius quam oportuit pręstatur,
si denique pene a nolente et inuito extorquetur.
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat frigida uoluntas tribuentis,
ita exiguum etiam beneficium gratum efficit in conferendo animi promptitudo atque facilitas.
est,
cui minus quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
ne in nequitia obduratus pereat.
Cum-que etiam malis benefaciendum sit,
non est prętermittenda benefaciendi occasio,
si tunc se offerat,
cum ille qui corrigi debet,
munus aliquod porrigit.
Tunc etiam a malo accipiendum erit,
cum ille deterior futurus timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo domino munus ultro porrigente,
si non acceperis,
contemni se putabit |
et qui prodesse
solutum,
qui dignus est odio.
Alia quoque causa est accipiendi beneficii etiam ab impiis.
cum uidelicet eo accepto datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
De beneficiis reddendis.
Caput XXV
Porro in
est odio.
Alia quoque causa est accipiendi beneficii etiam ab impiis.
cum uidelicet eo accepto datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
De beneficiis reddendis.
Caput XXV
Porro in referenda gratia tales nos
Virtute autem contentus esse debet |
et non suum sed alienum respicere commodum |
tam ille qui confert beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
Vtrvm debemvs pro beneficio, cvi successit inivria.
Caput
Gen. 16
erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
Sed a quo omnia quę habemus accepimus,
ei procul dubio nec dare nec reddere quicquam possumus,
nisi quod ipse largitus est.
Si tamen esse aliquid beneficii,
quod seruus domino suo tribuere possit inuenerimus,
quanuis omnia quę seruus possidet,
domini sint
exequitur,
si rem gratam domino facturus non dubitat subire capitis periculum,
si nec uiuere cum illo |
nec mori pro illo,
si casus inciderit recusat,
pręstat-ne domino beneficium an non?
Si negaueris,
respondebo tibi:
sine causa ergo benignius quam reliqui eiusdem conditionis a domino accipitur,
sine causa manumittitur |
et iam non ut seruus aut libertus,
sed ut filius diligitur.
Immerito certe ista in seruum conferuntur,
si nullum domino beneficium pręstitit.
Sed
sine causa manumittitur |
et iam non ut seruus aut libertus,
sed ut filius diligitur.
Immerito certe ista in seruum conferuntur,
si nullum domino beneficium pręstitit.
Sed qui talia a domino meruit accipere,
negari non potest,
quin pręstiterit aliquid,
ob quod talia accipere uisus est dignus.
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si
beneficium sibi pręstitisse fatebitur,
quod indigentibus pręstiterunt.
Ingratos damnabit dicens:
Ite maledicti in ignem ęternum,
qui paratus est diabolo et angelis eius.
Gratos uero ad se uocabit et dicet:
Venite benedicti Patris mei,
possidete regnum uobis paratum a constitutione mundi,
ab initio ęternitatis.
Vide igitur qua ratione et demus Deo beneficia et accipimus pręmia |
et quomodo si non dederimus,
mulctandi simus.
expes,
impius,
Deum homines-que contemnens,
ingratus est.
Nullum postremo peccatum quod legi aduersatur diuinę,
ingratitudinis uitio uacat.
Illum enim offendimus,
quoties peccamus,
a quo cuncta bona,
quę homini dari queunt accepimus,
accepturi adhuc meliora,
si non ingrati decesserimus.
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes
aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes amplexatus est.
deinde illorum quibus pro ingratitudine intulit mala.
ut cum pręsentia consyderauerimus ,
de futuris non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se correxerint,
qui antequam eo descendant,
pro scelere puniuntur.
De gratis erga devm in testamento veteri.
Caput II
Abel
Gratus fuit Iacob.
in nullo illum Scriptura accusat,
et Deo charissimus fuisse beneficia testantur.
Ad eum primogenita fratris Esau transferuntur,
dicente Domino:
Iacob dilexi,
Esau autem odio habui.
Cum obdormisset,
scalam uidit a terra ad cęlum extentam |
et in ea angelos ascendentes et descendentes |
ac Dominum cacumini innixum.
qui terram in qua quiescebat ei promisit |
regnum-que eius longe late-que diffundendum prędixit.
Inde ille parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen
esset et iuuenis impudenter se ingerentis dominę libidini non consensit |
maluit-que uitam suam periclitari |
quam castitatem pollui,
cum ab illa irata tentati adulterii insimularetur.
Magnam deinde fratrum in se iniuriam cum ulcisci posset,
magnis rependit beneficiis:
eos quippe a quibus in seruitutem uenundatus fuerat,
in Aegyptum urgente fame profectos benigne suscepit largiter-que aluit.
Erat enim secundus a rege,
cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
insimularetur.
Magnam deinde fratrum in se iniuriam cum ulcisci posset,
magnis rependit beneficiis:
eos quippe a quibus in seruitutem uenundatus fuerat,
in Aegyptum urgente fame profectos benigne suscepit largiter-que aluit.
Erat enim secundus a rege,
cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
largiter-que aluit.
Erat enim secundus a rege,
cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
Erat enim secundus a rege,
cuius uisa obscuritatibus inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
de Aegypto,
quando mare se aperiens aridum transeuntibus prębuit iter |
et eorum persecutores oppressit aquis.
omnes illi patriarchę,
illi duces,
illi sacerdotes,
illi iudices,
illi reges,
illi prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
illi duces,
illi sacerdotes,
illi iudices,
illi reges,
illi prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris
non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia mansiones-que angelorum translatos?
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
ut a Nouę salubrius fluentibus aquis aliqua deriuemus,
ad eandem gratitudinis uirtutem accommodata.
De gratis erga devm in testamento novo.
Caput
perfodi,
Iacobus Maior decollari,
Minor fuste fullonis interimi,
Stephanus lapidibus obrui,
Laurentius igne cremari,
omnes denique per tormenta consumi.
Hoc idem propositum fuit reliquorum sanctorum omnium,
necem uidelicet a persecutoribus inferendam subire potius |
quam a Christi fide deficere.
Illos quibus hoc contigit,
Apostolus ad Hebreos scribens pulchre percenset cum ait:
Minor fuste fullonis interimi,
Stephanus lapidibus obrui,
Laurentius igne cremari,
omnes denique per tormenta consumi.
Hoc idem propositum fuit reliquorum sanctorum omnium,
necem uidelicet a persecutoribus inferendam subire potius |
quam a Christi fide deficere.
Illos quibus hoc contigit,
Apostolus ad Hebreos scribens pulchre percenset cum ait:
(!)
Si tamen nosse desyderas,
nihil illis prosperius contingere potuit |
quam per aduersitatum patientiam ostendere,
quali constantia |
quanta-que fide Christum diligerent.
Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint.
Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum,
et contempto inanium deorum cultu ab omnibus adorari coeptus est Christus.
Nequaquam sancti martyres coronati triumpharent in cęlo,
nisi in terra
qui cumulatissimam Deo gratiam cupit referre |
ac post relatam ab ipso suscipi et immortalitatis gloria in cęlestibus uestiri.
Proponamus nunc ingratorum exempla.
ut quos pręmia ad uirtutem parum excitant,
saltem poena a uitiis auocet.
De ingratis ante dilvvivm.
Caput IV
Adam et Eua
Primi parentes nostri donec beneficiorum memores iussioni diuinę obtemperarunt,
Adam et Eua
Primi parentes nostri donec beneficiorum memores iussioni diuinę obtemperarunt,
paradisi in quo positi erant,
bonis fruebantur.
Postquam uero per ingratitudinem a mandato recessere ligni uetiti fructum gustando,
eiecti de paradiso,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse
recessere ligni uetiti fructum gustando,
eiecti de paradiso,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem
uetiti fructum gustando,
eiecti de paradiso,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
tellurem et aera in usum uitę necessarium haberent.
perstitit donec transirent.
terram denique promissionis lacte et melle manantem,
perdomitis eius incolis possederunt.
Quis denique explicet
tot de hoste uictorias?
tot a seruitute liberationes?
uel quoties a periculis erruti,
a cladibus protecti?
Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech;
buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt;
Iosue inimicos persequente lapidibus pluit de cęlo
donec transirent.
terram denique promissionis lacte et melle manantem,
perdomitis eius incolis possederunt.
Quis denique explicet
tot de hoste uictorias?
tot a seruitute liberationes?
uel quoties a periculis erruti,
a cladibus protecti?
Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech;
buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt;
Iosue inimicos persequente lapidibus pluit de cęlo super fugientium ceruices,
ac ne noctis
denique promissionis lacte et melle manantem,
perdomitis eius incolis possederunt.
Quis denique explicet
tot de hoste uictorias?
tot a seruitute liberationes?
uel quoties a periculis erruti,
a cladibus protecti?
Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech;
buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt;
Iosue inimicos persequente lapidibus pluit de cęlo super fugientium ceruices,
ac ne noctis interuentu
sol et luna motum suum continuerunt.
Nulla unquam fuit longior dies |
quam ista in qua quinque regum Cananeorum prostratus est exercitus.
Balaam pręterea prophetes asinę loquentis uoce prohibitus est eis maledicere,
et pro maledicto induxit super illos benedictionem,
benedictos a Deo esse non dubitans,
pro quibus mutum animal uocem protulerit humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
ac ueniam poscentibus |
Moyses Domino iubente serpentem ex ęre formatum suspendit in ligno,
quem uulnerati aspiciendo conualescebant.
(crucifixus) ICXC
Id autem portendebat,
quod olim in Christum crucifixum credentes a diaboli morsibus liberandi essent.
Ignitus enim serpens diabolus est,
Christus ęneus,
nihil in se ueneni habens et ueneno peccati infectos clementer sanans.
Porro ut quod proposuimus prosequamur,
iidem Israhelitę cum appulissent
iidem Israhelitę cum appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
cum Zambri uirum et Zochi scortum,
dum simul coiissent,
Phinees Eleazari sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
Vt pręterea pateret,
non minori
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et
per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a Palestinis mala passi sunt annis octodecim.
Post Iepte et Abessan et
eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a Palestinis mala passi sunt annis octodecim.
Post Iepte et Abessan et Ahialon et Abdon rursum peccauerunt |
et denuo a Palestinis oppressi sunt seruitutis iugo per annos quadraginta.
Post Sansonem uero inter se dissidere coeperunt,
quando
tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a Palestinis mala passi sunt annis octodecim.
Post Iepte et Abessan et Ahialon et Abdon rursum peccauerunt |
et denuo a Palestinis oppressi sunt seruitutis iugo per annos quadraginta.
Post Sansonem uero inter se dissidere coeperunt,
quando tribus Beniamin ob stupratam cuiusdam Leuitę coniugem |
et per uim in una nocte multorum coitu lassatam atque extinctam pene interiit,
dum a reliquis tribubus indigne
et denuo a Palestinis oppressi sunt seruitutis iugo per annos quadraginta.
Post Sansonem uero inter se dissidere coeperunt,
quando tribus Beniamin ob stupratam cuiusdam Leuitę coniugem |
et per uim in una nocte multorum coitu lassatam atque extinctam pene interiit,
dum a reliquis tribubus indigne id ferentibus impugnantur .
Primo tamen de his qui illos oppugnatum uenerant cecidere uiginti duo milia.
iterum altero congressu octodecim milia.
et ipsi enim offenderant suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
parte pręda facti sunt.
Tunc enim et regis domus direpta |
et eius uxores liberi-que capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege
Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege Samarię Phacee ingenti bello uicti.
Ea enim pugna centum uiginti milia uirorum cęsa fuisse dicuntur,
ducenta milia in captiuitatem abducta |
cum preda omnis generis prope inęstimabili.
quanuis Phacee ab angelo coargutus restituerit captiuos |
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias captus,
nobilium liberi pro obsidibus abducti.
Tunc etiam regnante Achaz colebant Baal,
cum et a rege Syrię spoliati sunt |
et a rege Samarię Phacee ingenti bello uicti.
Ea enim pugna centum uiginti milia uirorum cęsa fuisse dicuntur,
ducenta milia in captiuitatem abducta |
cum preda omnis generis prope inęstimabili.
quanuis Phacee ab angelo coargutus restituerit captiuos |
ut intelligas principum mores ciuibus documento esse solere |
semper quidem Iudei sub religiosis regibus religiosi fuere,
sub impiis impii.
Manasses
Post Ezechiam regnat Manasses eius filius,
magis impietate quam regno nobilis.
Captus a Caldeis addicitur seruituti.
aduersis pulsatus agnouit errorem,
poenitentiam egit |
et Domino miserante restitutus est regno.
Quod si Manassę poenitentiam suscepit Deus,
quis tam impius est,
ut
aduersis pulsatus agnouit errorem,
poenitentiam egit |
et Domino miserante restitutus est regno.
Quod si Manassę poenitentiam suscepit Deus,
quis tam impius est,
ut ueniam desperet,
si ad illum a quo alienatus est recurrerit?
Ioacha
Ioahazo quoque impio super impios regnante Nechao rex Aegypti eosdem tributa sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri
gubernacula sedente populus ab erroribus resipuisset,
Nabuchodonosoro Babyloniorum regi seruierunt |
atque etiam latronum infestationes passi sunt.
Ioachim
Et ne tunc quidem ab idolatrię cultura desistentes Ioachino Ioachimi filio regnante obsessi a Caldeis una cum rege potestati illorum sese dedidere .
Tunc omnes fere in Caldeam traducti sunt,
pręter pauperes uulgi agricolationi relictos.
Mathatias
Hinc Matathias urbi pene desertę iussus est pręsidere.
Cum-que ipsi
nullo Dei flagello ab inueterato iam errore reuocari potuissent,
totam in illos indignationem effudit Deus |
eos-que grauius quam unquam antea afflixit.
(!)
Cum enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus,
a Caldeis defecisset,
obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex,
urbe potitus est,
Sedechiam cum liberis fugientem comprehendit,
liberos illo spectante trucidare iussit.
ei uero nequid deinde iocundi uideret,
oculos erruit |
et uinctum secum Babylonem abduxit.
alienę inuidos atque infensos.
In Christum impii
Christum Dei filium,
quem Lex et prophetę prędicauerant uenturum Saluatorem non receperunt,
quanuis uidissent miracula facientem |
et a plebe laudibus honore-que affectum.
docenti ueritatem non crediderunt,
innocentem falsis criminationibus circumuenerunt,
iustum condemnarunt,
ludibrio habuerunt |
et spinis coronatum flagellis-que cęsum cruci confixerunt .
tantum-que inualuit semel
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a mortuis resurrexisse testarentur,
pecunia data redemerunt mendacium,
ut rursum hi falso assererent,
se uidelicet nocte pręterita dormientibus clam uenisse Discipulos |
corpus-que furto sustulisse,
ut qui sepultus fuerat ad uitam credatur reuersus.
liberati fuistis.
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut scriptores uestri testantur) septuagesimum annum non excessit.
rursum natali solo restituti,
rursum in omnibus reparati instaurati-que regnastis.
Quęnam quęso causa est,
quod post Christum a uobis condemnatum,
semel a Romanis uicti,
euersi,
dispersi,
nullam unquam pristini status faciem,
nullam amissę dignitatis umbram recepistis?
Iam mille quadringenti et octuaginta anni sunt,
ex quo incerta sede uagi per omnes orbis partes errastis,
sine
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut scriptores uestri testantur) septuagesimum annum non excessit.
rursum natali solo restituti,
rursum in omnibus reparati instaurati-que regnastis.
Quęnam quęso causa est,
quod post Christum a uobis condemnatum,
semel a Romanis uicti,
euersi,
dispersi,
nullam unquam pristini status faciem,
nullam amissę dignitatis umbram recepistis?
Iam mille quadringenti et octuaginta anni sunt,
ex quo incerta sede uagi per omnes orbis partes errastis,
sine lege,
sine sacrificio,
est,
Dei uerbum est,
Dei sapientia est,
Dei uirtus est.
negat talia esse in Deo qui Christum negat.
Carnem animam-que hominis assumpsit,
ut pro hominibus pati ac mori posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
Venit enim uos |
non de manu regis Babylonis,
sed de potestate diaboli liberare.
non ad Hierosolymam reducere |
nec regno
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum beneficiorum prorsus immemor et
in tantam excidisti dementiam,
ut eius proditor fieres,
cuius fueras discipulus,
ut eum crucifigendum inimicis offerres,
cuius eras natura famulus,
beneficio socius,
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem
Ad Tim. prima 6
poetarum figmenta decantant |
uel explicandis gentilium historiis immorantur |
uel de cęlestium motu syderum-que naturis disputant,
non quęrentes quod saluti conferat animarum,
sed quod auditorum aures demulceat atque delectet.
Hi certe a Domino audient:
Non ergo attendat doctor,
quid auditores delectet audire,
sed quid se deceat loqui,
nec se putet in theatro esse,
ut cum fabulam peregerit,
astantium plausu excipiatur ,
sed in ecclesia Dei,
ut postquam piis admonitionibus eos qui libenter audiunt iuuerit,
a Domino capiat mercedem glorię sempiternę.
Impigrum quoque ac solicitum esse decet salutiferę institutionis doctorem.
prędictum fuerat :
uiuenti.
Hieremias uero ipsius Domini uerbis animatur ad prędicandum dicentis:
destruuntur,
sed loquimur Dei sapientiam in mysterio,
quę abscondita est.
Iccirco sane et Timotheo discipulo ad prędicandum destinato:
.
quia Veritatis inimicus de ueritate sermonem audire indignus erat.
es,
iam beatus dici meruisti.
iuxta illud psalmistę:
constitui te hodie super gentes et super regna ut euellas et destruas et disperdas et dissipes |
et ędifices et plantes.
Tu quoque si tuis sermonibus auelli uideris uitia |
et uirtutes plantari in cordibus eorum quos doces,
contactum a Spiritu Sancto os tuum esse scias |
et de labiis tuis non tua,
sed Dei uerba processisse.
Deus est qui aperuit os mutorum |
et linguas infantium fecit disertas.
est mensę diuinę esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Domini parare uias eius,
ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum.
Propheta enim Altissimi Sacrarum interpres Scripturarum est.
qui tunc quidem ad cor audientium parat uiam Domino,
cum illi uerbis eius edocti a peccatis per poenitentiam purgantur |
et uirtuti studere incipiunt.
Eidem conuenient laudes illę,
quę apostolis a Domino datę sunt dicente:
Propheta enim Altissimi Sacrarum interpres Scripturarum est.
qui tunc quidem ad cor audientium parat uiam Domino,
cum illi uerbis eius edocti a peccatis per poenitentiam purgantur |
et uirtuti studere incipiunt.
Eidem conuenient laudes illę,
quę apostolis a Domino datę sunt dicente:
Quoties uero audacter et intrepide in uitia inuehimini,
columnę estis firmę fulcientes ueritatem.
erunt,
qui uerbi Dei semen,
ubicunque fructus aliquis speratur,
studuerint seminare.
5
Reg. quinto 12
repudiarint uxores |
filios-que abdicarint,
quia contra dei Legem alienigenas acceperant |
prolem-que cum his multam susceperant.
Difficile fuit uxores dimittere,
difficilius ex se genitos a se separare |
utrunque tamen factum sacerdotis adhortationibus historia sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia increpet et ad uirtutem accendat,
ut ipso audito etiam ea quę incorrigibilia uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia increpet et ad uirtutem accendat,
ut ipso audito etiam ea quę incorrigibilia uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
sanitas.
et iterum:
Vena uitę os iusti.
Dauid quoque in psalmis:
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus a bellorum tumultu quiescere |
tranquilli-que ac pacati status optata felicitate frui,
nonne utilius est,
ut animę uitiorum oppressę iugo in libertatem uendicentur?
ut diaboli potestas uirtutum profectu conteratur?
ut caro seruiat spiritui?
et homo ipse non aliis,
sed quod multo
non habere.
Caput XVIII
Malarum uoluptatum illecebris deliniti homines in omne nefas licenter irruent,
si nemo sit,
qui improbe luxuriantes eloquii uiribus coerceat atque moderetur |
et futurorum expectatione a pręsentium cura auertat.
ut uel poenarum metu |
uel spe pręmiorum a uitiis ad uirtutem transferantur.
Hoc Salomon in Prouerbiis testatur dicens:
Malarum uoluptatum illecebris deliniti homines in omne nefas licenter irruent,
si nemo sit,
qui improbe luxuriantes eloquii uiribus coerceat atque moderetur |
et futurorum expectatione a pręsentium cura auertat.
ut uel poenarum metu |
uel spe pręmiorum a uitiis ad uirtutem transferantur.
Hoc Salomon in Prouerbiis testatur dicens:
nutu cuncta sustentantur,
derelicta erit.
Sunt pręterea qui discere quidem uellent,
sed non est qui doceat.
esuriunt et sitiunt iustitiam,
ad palatum eius in siti |
Paruuli petierunt panem,
et non erat qui frangeret eis.
Quod si eorum incuria ouis aliqua perierit,
sanguinis eius rei erunt.
Dominus Iesus Redemptor noster aluit turbam in deserto,
ne deficiant in uia.
ut ostenderet |
eos in uia uitę deficere,
qui non habent ducem,
a quo perduci possint ad uitam.
Nulla autem maior homini contingere potest pernicies |
quam a recti honesti-que tramite deuiare.
Tam ergo malum est carere uiuę uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas |
quam bonum
aluit turbam in deserto,
ne deficiant in uia.
ut ostenderet |
eos in uia uitę deficere,
qui non habent ducem,
a quo perduci possint ad uitam.
Nulla autem maior homini contingere potest pernicies |
quam a recti honesti-que tramite deuiare.
Tam ergo malum est carere uiuę uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas |
quam bonum eos habere.
Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis |
et terrenarum rerum
Christi Ecclesia,
hoc ędificata,
hoc permanet et aduersum hereses inuicta |
et aduersum uitia immobilis.
Nisi enim scripsissent illi,
quibus datum fuit nosse mysterium regni Dei,
quis nunc quę uera sunt disceret?
quis doceret?
A prophetis,
ab apostolis,
a reliquis Ecclesię sanctę magistris didicimus,
quę nunc docemus.
Ipsorum profecto qui discipulus non fuerit,
non poterit esse utilis pręceptor aliorum.
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
hoc permanet et aduersum hereses inuicta |
et aduersum uitia immobilis.
Nisi enim scripsissent illi,
quibus datum fuit nosse mysterium regni Dei,
quis nunc quę uera sunt disceret?
quis doceret?
A prophetis,
ab apostolis,
a reliquis Ecclesię sanctę magistris didicimus,
quę nunc docemus.
Ipsorum profecto qui discipulus non fuerit,
non poterit esse utilis pręceptor aliorum.
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
neque committere,
ut inertia uictus quiescat |
et quę prędicationi aut lectioni supersunt tempora,
ocio sibi perdat.
Ista autem o monache,
quę tibi facienda iniungimus,
ne quasi uilia et abiecta contemnas,
illi qui talia factitarunt,
a Domino sublimati sunt.
Petrus. Paulus
Piscabatur Petrus cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus funiculos intorquebat,
ne quem sui uictus impensa grauaret.
nunc a regibus terrę uenerantur.
illi qui talia factitarunt,
a Domino sublimati sunt.
Petrus. Paulus
Piscabatur Petrus cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus funiculos intorquebat,
ne quem sui uictus impensa grauaret.
nunc a regibus terrę uenerantur.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui cum Christo cupis in cęlestibus regnare.
Non te pudeat pauimenta monasterii ut munda sint,
uerrere,
uasa mappas-que
Et interdum ipse de sua pigritudine conqueritur,
intra se cum Propheta dicens:
homini,
aut etiam pecude deterior.
Mutum enim animal in multos usus utile est,
homo uero ociosus nulli prodest,
sibi autem etiam nocet plurimum.
ut ex his quę dicta sunt,
satis constat.
Iccirco sane et ab hominibus male audit |
et a Deo reprobatur.
Alii eum statuam lapideam appellant,
alii inertem asellum,
alii fatuam anum |
aut nihili hominem.
atque hunc in modum petulantibus cauillantium uocibus taxatur,
illuditur,
lacessitur,
probo contemptui-que habetur.
uidetur,
si peccata cauerit,
quanuis boni nihil operetur.
Sed dum in isto tepiditatis proposito insipienter perseuerat,
nauseam facit Domino dicenti:
Incipiam te euomere de ore meo.
Pręcepit enim Dominus non solum discedere a malo,
sed etiam facere bonum.
Quod si bonum non feceris,
licet a malis abstineas,
non es executus quod iuberis.
Nolle autem obedire Deo malum est.
tempus etiam ad bene agendum datum sine fructu elabi sinere malum est.
Non potest igitur fieri,
ut ociosus mali omnino expers
dum in isto tepiditatis proposito insipienter perseuerat,
nauseam facit Domino dicenti:
Incipiam te euomere de ore meo.
Pręcepit enim Dominus non solum discedere a malo,
sed etiam facere bonum.
Quod si bonum non feceris,
licet a malis abstineas,
non es executus quod iuberis.
Nolle autem obedire Deo malum est.
tempus etiam ad bene agendum datum sine fructu elabi sinere malum est.
Non potest igitur fieri,
ut ociosus mali omnino expers sit,
cum etiam ipsum ocium malum sit.
bonum.
Dominus enim qui in altis habitat (ut in psalmo dicitur) humilia respicit in cęlo et in terra
Superbis resistit,
humilibus autem dat gratiam.
Et in alio psalmo:
ps. 137
quę in arcano latebat |
et quam ne philosophi quidem inuenire poterant,
eam nos Christo monstrante didicimus.
tibi inquit Pater domine cęli et terrę,
quia abscondisti hęc a sapientibus et prudentibus,
et reuelasti ea paruulis.
Paruuli sane atque humiles erant apostoli,
qui primi didicerunt ut alios docerent mysterium Dei.
de quibus in psalmo fuerat prędictum a Propheta ad Deum dicente:
Atque hac tanta subiectione ab indignato fratre extorsit pietatem.
ita ut ille quem perdere decreuerat,
in eius collum ruens amplexaretur oscularetur-que dulcius quam dici queat |
et fraterna teneritudine superatus fleret.
Vnde rursum benedictionem accipit a Domino |
et inditur ei nomen Israhel,
id est uir uidens Deum.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
post me uenit,
qui ante me factus est,
cuius ego non sum dignus,
ut soluam corrigiam calciamenti.
Petrus
Petrus piscator erat,
et in Christum credens indignum se eius consortio iudicauit |
Exi a me inquit Domine,
quia ego homo peccator sum.
Ob hoc ad apostolatum uocari meruit ut qui retibus pisces capiebat,
prędicatione ueritatis homines caperet.
a Domino lauari pedes.
postquam autem se cum illo partem non habiturum nisi lauaretur intellexit,
non solum inquit pedes,
sed et manus et caput.
Prima uox humilitatis fuit,
secunda charitatis.
A quo nolebat lauari |
ab eo separari pertimuit.
uti magnifice poteram,
Mariam tamen Dei matrem,
eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum.
Hęc fabro desponsata fuerat,
in turba pauperum incognita latebat.
in tantum autem humilitate placuit,
ut a Deo electa sit,
quę Dei Filium generaret.
Vnde ipsa gloriatur dicens:
ICXC
humilius diuinitas inclinare se potuit,
quam ut hominem assumeret,
se-que hominum potestati submittere ad flagella et mortem per ludibria sustinendam.
neque sublimius attolli quiuit humanitas |
quam ut diuinitati unita unus Christus et Deus esset et homo,
sedens ad dexteram Patris,
a spiritibus angelicis omnium-que sanctorum coetu uenerandus,
mortuos et uiuos iudicaturus in eadem humanitate,
in qua uoluit ab homine iudicari.
tunc humilis quidem nunc gloriosus,
tunc mortalis nunc immortalis et impassibilis,
tunc seruus
tua intende,
prospere procede et regna propter ueritatem et mansuetudinem et iustitiam.
Nunc regnum eius regnum omnium seculorum.
Sed paulo distinctius uideamus,
a qua humilitate ad hanc sublimitatem peruenerit,
quam tamen semper habuit a Patre et cum Patre communem.
(!)
Cum igitur Deus esset,
hominem quem ipse fecit assumpsit nunquam dimissurus,
ut et homo fieret |
et Deus esse non desineret
|
et Deus esse non desineret .
de paupercula matre nasci uoluit,
non in urbe regali,
sed in paruo oppidulo Bethleem,
non saltem in domo uulgari sed in iumentorum stabulo,
ubi reclinatus in pręsepio uagiit .
Ab angelis nunciabatur,
a pastoribus quęrebatur,
a magis adorabatur,
et tamen ipse contemptibilis et despectus apparere uolebat.
Adultus non habuit ubi caput reclinet suum.
alienis impensis sustentatus est,
alieno usus hospitio.
Qui cęlum terram-que fecerat |
et quę in eis sunt,
hic die ac nocte in
.
de paupercula matre nasci uoluit,
non in urbe regali,
sed in paruo oppidulo Bethleem,
non saltem in domo uulgari sed in iumentorum stabulo,
ubi reclinatus in pręsepio uagiit .
Ab angelis nunciabatur,
a pastoribus quęrebatur,
a magis adorabatur,
et tamen ipse contemptibilis et despectus apparere uolebat.
Adultus non habuit ubi caput reclinet suum.
alienis impensis sustentatus est,
alieno usus hospitio.
Qui cęlum terram-que fecerat |
et quę in eis sunt,
hic die ac nocte in laboribus fuit |
docendo,
tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum possumus nos humiliter submisse-que geramus. ipso admonente ac dicente:
quam proximo debes obliuio.
Debes enim curare,
ut eos qui tibi commissi sunt efficias meliores |
docendo,
solicitando,
increpando,
puniendo.
quod si per ignauiam teneritudinem-ue animi omiseris,
non mitis |
neque mansuetus |
neque humilis,
sed e contrario inhumanus et a charitate alienus fuisse argueris |
crediti-que tibi gregi non pastor sed desertor.
Quęris fortasse cur ergo pręcipiat Dominus:
De Superbię vitio.
Caput I
Quare scriptum est:
Sunt qui de morum sanctitate sibi plaudentes aliorum uitam carpunt,
ut illis quos improbant,
meliores uideantur.
Talibus in Esaia minatur Dominus dicens:
ait:
arroganter iactet |
et alios contemnat |
et parui reputet.
Sed talem condemnat propheta dicens:
Hoc autem regis seruitium quam gratum esset Domino superbę mulieris mulcta ostendit.
Eam enim ob rem sterilitate damnatur,
ne de illo habeat liberos,
quem Deo deuotum despexit.
Nicanor
relicti conturbentur animis |
et insipienter commoueantur curis-que superuacuis incessantur.
Aman
Aman
etiam bene fecerint,
suę uirtuti non diuinę gratię tribuunt.
Contra quos clamat Esaias dicens:
Nunquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea?
aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur?
quasi diceret:
ista instrumenta non uendicant sibi laudes operis,
quę propria opificis est,
et uos de bono illo,
quod non tam a uobis quam per uos gestum est,
totam gloriam uobis usurpatis?
Cum omne bonum desursum sit,
et omne donum perfectum a Patre luminum descendat in hominibus,
ut quod ille iubeat,
ipsi possint perficere.
Qvod alii dignitate, alii hvmilitate
quasi diceret:
ista instrumenta non uendicant sibi laudes operis,
quę propria opificis est,
et uos de bono illo,
quod non tam a uobis quam per uos gestum est,
totam gloriam uobis usurpatis?
Cum omne bonum desursum sit,
et omne donum perfectum a Patre luminum descendat in hominibus,
ut quod ille iubeat,
ipsi possint perficere.
Qvod alii dignitate, alii hvmilitate lavdari appetvnt, alii deo qvoqve se avdent comparare.
Caput V
ut |
neque intelligere alter alterum |
neque simul consistere quiuerint.
Senacherib
Senacherib
non egit gratias Deo,
sed laudem illam totam sibi uendicauit,
quod Deo conferendus uideretur.
ob hoc ab angelo percussus uermibus scaturire coepit |
ac tam infelici exitu is qui sibi felicissimus uidebatur,
uitam obiit,
adhuc deterius ab immortali uerme in inferno carpendus quam a quibus consumptus est.
C. Cęsar
Gaius Cęsar (ut Iosephus refert) cultum sibi tanquam Deo exhiberi iussit,
statuam in Capitolio posuit |
se Ioui parem dictitans |
deinde in senatu interemptus Deus esse desiit,
ita ut ne hominis quidem in eo
|
quam ut homo ad similitudinem Dei factus,
conditionis suę oblitus immundum imitetur spiritum,
teterrimam sequatur beluam |
immanissimo-que sese subdat serpenti?
Qui licet sęuissimus insolentissimus-que sit,
a sanctis tamen humilibus-que Dei seruis conculcandus et conterendus est in die Iudicii.
dicente Michea propheta:
illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
ne forte dum illis iungeris,
cum ipsis simul turbine diuinę uindictę inuoluaris.
Qui enim uitiosis libenter copulatur,
licet moribus dissimilis sit,
fauere tamen uitiis eorum uidetur.
et sicut a societate malorum non abhorret,
ita minime mirum erit,
si poenę quoque eorum particeps efficietur.
De svperborvm poena.
Caput VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
atque angustiis,
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
quo uel ipsorum superbia castigata submittat ceruices |
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
de qua Esaias prophetauit dicens:
te undique,
et ad terram prosternent te et filios,
qui in te sunt,
et non relinquent in te lapidem super lapidem.
Babylon
(!)
Quem arrogantem non pauefecit Babylon a Medis Persis-que destructa?
quod quidem immanitate eius atque superbia offensus Dominus futurum prędixit,
cum ait:
Dominus Sodomam et Gomorram |
non habitabitur usque in finem,
et non fundabitur usque in generationes et generationes.
Babylon
Caldeorum hęc metropolis erat,
inter septem mundi spectacula a scriptoribus numerata,
tanta ędificiorum magnificentia ,
ut pene incredibilia sint,
quę de illa narrantur.
Muris coctilibus cincta,
Semiramidis reginę opus,
cuius ambitus (ut Herodotus prodidit )
ambitum trium dierum itinere constitisse Ionę prophetę liber testatur.
quam cum ille subuertendam prędixisset,
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante Hierosolymis Iosia filio regis Amon a seruis interempti.
De ista Niniuę uastatione prophetauerat Zacharias dicens:
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante Hierosolymis Iosia filio regis Amon a seruis interempti.
De ista Niniuę uastatione prophetauerat Zacharias dicens:
in eo gerendus est mos,
in quo offenditur Deus.
Omnia extrema prius perpetienda sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut
sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
earum comparatione filios habiturus.
Samuel
|
ac de ipsis genitos abdicasse.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
genitos abdicasse.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
suum agnoscunt |
et ei obtemperant.
Cęlum,
terra,
mare,
uolucres,
pecora,
pisces,
nec animantia tantum,
uerum etiam inanimata eandem naturam seruant,
quę illis ab initio est collata ,
et nunquam ordinem suum,
quem a Conditore acceperunt transgrediuntur.
Vnde psalmista Dominum alloquitur et ait:
diuinę non aduersatur iussioni |
neque eorum qui pręsidibus pręsunt imperio;
ut semper maioribus honor deferatur in obediendo.
dicente Apostolo:
iussioni |
neque eorum qui pręsidibus pręsunt imperio;
ut semper maioribus honor deferatur in obediendo.
dicente Apostolo:
sunt.
itaque qui resistit potestati,
Dei ordinationi resistit.
qui autem resistunt,
ipsi sibi inquit damnationem acquirunt.
Quoties ergo imperatum est,
quod potestati quę a Deo est conuenit,
parere debemus ut Deo.
At uero cum male,
impie,
iniuste aliquid iussum fuerit,
malignitati eius qui iussit resistendum est |
neque quod fieri uoluit faciendum.
Talis quippe iussio nequaquam sequitur ordinem a Deo datę potestatis,
sed eius qui abutitur
Quoties ergo imperatum est,
quod potestati quę a Deo est conuenit,
parere debemus ut Deo.
At uero cum male,
impie,
iniuste aliquid iussum fuerit,
malignitati eius qui iussit resistendum est |
neque quod fieri uoluit faciendum.
Talis quippe iussio nequaquam sequitur ordinem a Deo datę potestatis,
sed eius qui abutitur potestate,
prauitatem atque nequitiam.
Iccirco idem apostolus ad Titum scribens non satis habuit dicere:
inobedientes diu uiuere.
sed super illam de qua Propheta dixit:
neque ut iussi fuerunt interfecerant.
atque interempto Dauid Domini iussu rex creatus est.
iudicare positum est pro damnare.
eius trucidarunt |
et ipsi oculos erruerunt |
atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt.
tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse.
Cęterum non minoris criminis reus est,
qui non paret illis,
qui a Deo destinantur uel constituuntur,
ut instruant nos aliquid ac doceant,
siue ut pręsint nobis atque imperent.
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et
sed quod aliis ad cauendum inobedientię uitium sapientiam ministraret,
suo casu omnes deterrendo.
ministraret,
suo casu omnes deterrendo.
mittebat Dominus prophetas ut reuerterentur.
tantum autem abfuit ut obedirent,
ut etiam ad se missis necem inferrent.
Etenim Zachariam Ioiadę sacerdotis filium,
prophetantem lapidibus in atrio templi obruerunt,
rege ipso iubente.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
ut reuerterentur.
tantum autem abfuit ut obedirent,
ut etiam ad se missis necem inferrent.
Etenim Zachariam Ioiadę sacerdotis filium,
prophetantem lapidibus in atrio templi obruerunt,
rege ipso iubente.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
Salomon in Prouerbiis ait:
interitum corruet sempiternum?
Quid est enim quod psalmista in feruore spiritus Dominum affatur |
et ait:
Quid est enim quod psalmista in feruore spiritus Dominum affatur |
et ait:
aduersum uos mentientes propter me |
gaudete et exultate,
quoniam merces uestra copiosa est in cęlis .
moyses
Cum ab hominibus expelleret immundos spiritus,
dixerunt:
inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
Quod si paulo diligentius conscientiam nostram examinabimus,
inueniemus |
nihil mali nobis non iure ac merito accidere.
Nam licet illum a quo accepimus iniuriam nunquam offenderimus,
offendimus tamen Deum in multis |
Ideo quicquid etiam ab illis quos non lęsimus patimur,
ex iusto Dei iudicio prouenire sciamus |
feramus-que molliter ac modeste.
iuxta illud Micheę prophetę:
pha
ut-que illi magis in proposito confirmentur suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
ter uirgis cęsus sum,
semel lapidatus sum,
ter naufragium feci,
nocte ac die in profundum maris fui,
in itineribus sępe,
periculis fluminum,
periculis latronum,
periculis ex genere,
periculis ex
exigere,
immo debes,
non tam tua quam eius qui rapuit causa.
ne uidelicet ille alienum iniuste possidendo pereat.
morieris tu,
et non uiues.
Lazarus
|
et si redire noluerint,
iuste condemnentur |
ęternis-que mancipentur suppliciis |
quorum duritia temporalibus contusa malis mollescere nequiuit.
Si aduersa pateris |
et Scripturę diuinę fidem pręstas,
negare non potes,
quod a Domino diligaris.
uigilant,
orant,
peregrinantur,
laborant,
nunquam conquiescunt.
ut per dura atque aspera uictis uoluptatum illecebris debita uirtuti pręmia percipiant |
et pro breui afflictione ęternam capiant beatitudinem.
Corripiamur ergo a Domino,
ne cum hoc mundo damnemur.
Pugnemus cum calamitatibus,
ut cum uicerimus,
coronemur.
Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo,
sed in tempestate probatur.
Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur.
Christianus an Deum diligat,
feceris,
illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum seruum,
qui ab inimicis cuncta die uno direpta atque ablata nunciauit.
Si filio orbatus es,
illius filios et filias omnes unius domus ruina simul extinxit.
Si aduersa laboras ualitudine,
ille a planta pedis usque ad uerticem capitis hulceribus totus tabefactus,
non in lectulo sed in sterquilinio sedens,
non molli linteolo sed duriore fictilis uasis testa uulnerum saniem deradebat.
non habuit amicos qui sic languentem consolarentur,
sed qui magis
finire martyrii uictoria erat.
Vulnera autem corpore excepta,
membrorum lacerationes,
exustiones |
fidelis militię insignia existimabantur |
et inuictę uirtutis certissima testimonia.
Atque ita Romani principes omnium potentissimi,
urbium,
prouinciarum,
regnorum uictores a solis Christi seruis et inermibus et paucis et mori uolentibus uicti sunt.
quando ne unum quidem ex his qui constanter Christum confitebantur,
in suam trahere sententiam totis imperii uiribus potuerunt.
Postremo ut omnibus pateret ipsos esse
fide.
tanto ista fidelis patientię uirtus omni ui humana potentior extitit atque ualidior.
O pręstantissimam pro Christo patientium uirtutem.
Inuictos uicerunt.
totius orbis dominatoribus imperare coeperunt,
dum pro Christi nomine nihil non sustinendum iudicant,
dum illis quoque a quibus uulnera patiuntur,
mederi desyderant,
dum denique in tenebris errantibus lumen ostendere ueritatis cupiunt.
Qui enim calicem Domini per patientiam bibebant,
inebriati sunt uino charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis aperirent,
nihil non sustinendum iudicant,
dum illis quoque a quibus uulnera patiuntur,
mederi desyderant,
dum denique in tenebris errantibus lumen ostendere ueritatis cupiunt.
Qui enim calicem Domini per patientiam bibebant,
inebriati sunt uino charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis aperirent,
quorum immanitate ipsi trucidabantur.
Magis eis dolori erat |
persecutores suos errore interire |
quam se illorum sęuitia excruciari morte-que affici.
Omnibus itaque aduersariorum
bonis perfruuntur ęternis,
nunc cum Domino suo regnant,
quia pro nomine eius mundi aduersa forti animo pertulerunt.
Futurorum ergo bonorum spe errecti,
etiam in tormentis animo gaudebant.
Apostoli
et cum flagellati fuissent apostoli,
ibant gaudentes a conspectu concilii,
quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ad quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię consortes.
Quid facitis respondit flentes et affligentes cor meum?
ego autem non solum alligari,
sed et mori in Hierusalem paratus sum propter nomen Domini Iesu.
Non est ergo suorum lachrimis motus,
non mortis periculo deterritus,
ut a proposito desisteret |
tanto amore flagrabat Christum omnibus quibus poterat euangelizandi,
decernens non ante a prędicatione eius cessare,
quam in corpore uiuere cessasset:
neque solum Paulus,
qui plus omnibus laborauit,
certum ac deliberatum id habuit,
sed plane omnes illi,
qui
Hierusalem paratus sum propter nomen Domini Iesu.
Non est ergo suorum lachrimis motus,
non mortis periculo deterritus,
ut a proposito desisteret |
tanto amore flagrabat Christum omnibus quibus poterat euangelizandi,
decernens non ante a prędicatione eius cessare,
quam in corpore uiuere cessasset:
neque solum Paulus,
qui plus omnibus laborauit,
certum ac deliberatum id habuit,
sed plane omnes illi,
qui supplicia necem-que pati maluerunt |
quam fallacibus diis libamenta offerre.
prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto corporis liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc
|
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a Christo auertas |
et ad deorum quos palam contemnimus,
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi assentiamus potes inducere?
perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi assentiamus potes inducere?
Citius saxa scopulos-que et montes de loco suo mouebis |
quam nobis fidem a Christo datam erripies.
Non tamen stabilitatis nostrę nobis laudem damus.
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo denique adiuuante contra omnia aduersa
subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
cum magis expedit ut fugiamus quam ut comprehendamur.
exempli gratia:
Inter hereticorum turbam fideles-que persequentium occulte christianus es;
uides alios deprehensos torqueri,
cędi,
laniari |
quandiu fortiter tolerant nec a fide recedunt,
non est ut teipsum prodas.
Cum autem aliquis eorum titubare coeperit |
et suppliciis uictus cędere,
palam eum exhortari ad patientiam debes |
et in periculo animę alienę uitam propriam contemnere.
Plus enim
in omnibus diues esset,
elegit sibi paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
a discipulo uenditus ac proditus est,
a Iudeis comprehensus et afflictus |
et qui peccatum non fecerat,
ligatur,
accusatur,
falso testimonio circumuenitur,
conspuitur,
alapis cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
a discipulo uenditus ac proditus est,
a Iudeis comprehensus et afflictus |
et qui peccatum non fecerat,
ligatur,
accusatur,
falso testimonio circumuenitur,
conspuitur,
alapis cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem
Et ipse Dominus noster accepto calice gratias egit,
ut nobis documento esset |
ad persoluendas gratias Deo,
quoties aduersitate aliqua grauati fuerimus atque afflicti.
per calicem enim tribulationes mundi huius intelligimus.
iuxta illud:
Transeat a me calix iste.
Cuius igitur prouidentia cuncta contingunt,
illi de cunctis gratię agantur,
ut per hoc probetur |
nos et patientes esse in aduersis |
et in prosperis non ingratos.
in eo uirilis sexus uiuum relinqueret,
mulieres etiam pręgnantes scidisse fertur.
infantulos qui bimatum non excesserant,
interimi iussit,
ipsum simul perdere uolens,
quem qui ex illis esset ignorabat.
quidem hinc decedentium impunita erunt,
nisi ante pro illi poenitudinis opera labore-que satisfactum fuerit.
uideatur,
si manserit |
uel auscultarit |
et simul cum maledico ipso diuinam incurrat ultionem.
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
ipso diuinam incurrat ultionem.
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
Quid autem infelicius quam carere misericordia et dilectione,
sine qua beatitudinem consequi nequimus?
Iccirco impatientia ipsa,
quia charitati contraria est,
Deo etiam qui charitas est aduersatur et repugnat,
animum a cęlestium contemplatione auertit |
et ęterni boni reddit negligentem.
Impatientia enim tota de rebus terrenis est.
a quibus certe quanto secedimus longius,
tanto proximiores Deo efficimur.
Iccirco impatientia ipsa,
quia charitati contraria est,
Deo etiam qui charitas est aduersatur et repugnat,
animum a cęlestium contemplatione auertit |
et ęterni boni reddit negligentem.
Impatientia enim tota de rebus terrenis est.
a quibus certe quanto secedimus longius,
tanto proximiores Deo efficimur.
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Quod si aspectui tam foedo non satis credis,
facta inspice.
oris petulantia non formident,
minus mirum est,
quod etiam seruos eius quomodo possunt offendant.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
Ex odio enim proficiscitur,
quicquid mali in personam tantum confertur.
Disce itaque tres esse male irascendi gradus |
alium alio nequiorem.
Si tacitus irasceris |
et linguam a contumelia coerces,
reus es iudicio.
quia quod iracundię motus intra te deliquit,
hoc rationis iudicium,
ne foras erumpat refrenauit.
Grauius autem peccas,
cum iratus in uerba opprobrii prorumpis |
tanto-que magis,
quanto furiosius id egeris.
affligimus, ne malarum cupidinum blandimentis uincamur.
Porro ira hęc tantum ab ea quę prohibetur differt,
quantum ratio ab insania,
quantum uerum ab errore,
quantum denique iuuandi appetitio a cupiditate nocendi.
Hanc sequamur,
si nobis,
si aliis quibus pręsidemus consultum uolumus.
Illam uero brutam et irrationalem declinemus |
tanquam et nobis et omnibus qui ea utuntur,
noxiam atque perniciosam.
est atque tranquillus,
apud illos uero iratus et furens qui malum quod meruerunt patiuntur.
Ita nos quam minimum perturbare debet iracundia,
cum delinquentes punimus,
sed mouere charitas,
ut punitos disciplina nostra emendet |
et a uitio reuocet ad uirtutem.
Publici quoque iudicii pręsidem ab odio atque ira procul esse oportet dum iudicat.
Debet tamen meritas ab illis qui mali aliquid perpetrarunt,
Quasi uero non liceat Domino quicquid uult de seruis suis facere?
bene irasceris tu?
Quis autem excusare illum audet,
qui increpatione accusatur diuina?
Apostoli
Quid de apostolis dicam?
et his quidem a Sapientia Dei electis?
accusatur diuina?
Apostoli
Quid de apostolis dicam?
et his quidem a Sapientia Dei electis?
nec memor eris iniurię ciuium tuorum.
Deum time,
et irasci quoque timebis.
Obserua Apostolum dicentem:
Omnis amaritudo et ira et indignatio et clamor et blasphemia auferatur a uobis |
cum omni malicia.
Cui sententię Salomon astipulatur dicens:
domino iubente:
| et susurro in populis.
Denique adeo magnum uitium est maledicentia,
ut probis honestis-que uiris interdicta sit cum maledico consuetudo.
dicente in Prouerbiis Salomone:
Denique adeo magnum uitium est maledicentia,
ut probis honestis-que uiris interdicta sit cum maledico consuetudo.
dicente in Prouerbiis Salomone:
in alios dicta auscultant |
et illos de quibus dicta sunt,
si impatienter tulerint.
Ipsi tamen qui detrahunt,
multo magis sibi quam aliis nocent.
domino per Osee prophetam succlamante ac dicente:
minime licet.
nisi forte cum hereticos impiis assertionibus Ecclesiam perturbantes apostolica autoritate deuouemus.
Maledictio uero quę illis infertur,
qui maledicendi non sunt,
plerunque diaboli suggestione fit.
Balaam.
qui maledicendi non sunt,
plerunque diaboli suggestione fit.
Balaam.
terminos eorum.
propterea uiuo ego dicit Dominus exercituum Deus Israhel | quia Moab ut Sodoma erit,
et filii Ammon quasi Gomorra.
Ad inferos ergo pręcipites delabentur Sodomę et Gomorrę urbium instar,
qui linguam a contumelia probro-que non coercent.
Nam hoc quoque illorum uitium est,
quod tam impatientes ad ferendam contumeliam sunt |
quam auidi ad inferendam.
detractorum habetur.
nisi quod minus ei creditur,
qui iratus opprobrat,
quam qui odium cęlans de moribus pronunciat alienis.
ut quem ipse insectatur,
aliis quoque dissimulata inimicicia facilius odibilem reddat.
Sed uideamus qualiter et hi a Domino plectantur.
Recte itaque Iacobus apostolus:
17
Corrumpunt enim bonos mores colloquia praua.
Seuerus Sulpicius.
Seuerum Sulpicium,
qui diui Martini Turonensis episcopi uitam scripsit,
cum se iam in senectute sua deceptum a Pelagianis agnouisset,
silentium usque ad mortem tenuisse |
usque ad mortem tenuisse |
procedat,
sed siquis bonus |
ad ędificationem fidei,
ut det gratiam audientibus.
Audi | et Prophetam dicentem:
fidei,
ut det gratiam audientibus.
Audi | et Prophetam dicentem:
operis peroratio.
Caput XXXIII
Ad finem tandem operis Deo auxiliante peruentum est.
Cui soli gratias agimus atque habemus,
confitentes eius esse beneficium,
quicquid a nobis recte institutum recte-que tractatum fuerit.
Nihil autem non recte dicitur,
quod cęlestis disciplinę ueritate firmatur.
Quare omnes equidem,
qui ista legent,
rogatos uolo,
ne forte
comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.