Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: a Your search found 24234 occurrences
First 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 8801-8894:8801. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph | Section] korigiranje i označavanje.
tandem ut
polliceretur, se nihil praecipitaturum, antequam nos Constantinopolim veniremus.
Daturum etiam se ad Petrovium litteras, qui ex Munkach dicebatur jam cum
aliquibus copiis adventare Varadinum versus, ut interim conquiesceret, et a suo
principe expectaret, quid facto vellet. Cavit tamen studio et conatu diligenti,
ne Stephanum Dobo novum vaivodam rex noster mitteret in Transsylvaniam cum
exercitu, sed Andream Bathoreum, qui jam annum vaivodam eo fungebatur, ibidem
expectaret, quid facto vellet. Cavit tamen studio et conatu diligenti,
ne Stephanum Dobo novum vaivodam rex noster mitteret in Transsylvaniam cum
exercitu, sed Andream Bathoreum, qui jam annum vaivodam eo fungebatur, ibidem
confirmaret. A cogendo autem exercitu contra Petrovium et ejus conjuratos, quem
cogere magna fama ferebatur, desineret
omnino, quia si pergeret in hoc conatu rex, nec ipse, scilicet passa, amicos
principis sui (non)
naszadis classiario milite instructis tutelae causa, movimus e
Sicambria, Budamque ac Pestum praeternavigantes, utraque ex urbe magno
bombardarum fragore honoris ergo prosequuti, ea ipsa die ad oppidum Räzkevi V.
milliaribus pannonicis a Buda distans pervenimus, ibique noctem insequentem
exegimus.
Die XXVI. naves ingressi, tribus horis ante 26
lucanum tempus, primo noctis crepusculo Tolnam venimus, quod oppidum a Räzkevi
milliaribus pannonicis a Buda distans pervenimus, ibique noctem insequentem
exegimus.
Die XXVI. naves ingressi, tribus horis ante 26
lucanum tempus, primo noctis crepusculo Tolnam venimus, quod oppidum a Räzkevi
XII. disjungitur milliaribus. Nec alium insignem aut nominatu dignum locum ripis
Danubii imminentem in eo tractu vidimus, quam oppidum Pacchos, vinetis
tantummodo circumdatum, et
XII. disjungitur milliaribus. Nec alium insignem aut nominatu dignum locum ripis
Danubii imminentem in eo tractu vidimus, quam oppidum Pacchos, vinetis
tantummodo circumdatum, et
quam oppidum Pacchos, vinetis
tantummodo circumdatum, et
haec sunt: Kewzeg arx familiae Orbasziorum in dextra Danubii, prorsus
diruta et destituta, sitaque olim in amoeno loco, cui adjacebat claustrum Pauli
Heremitae. Deinde oppida nominata Veresmarth et Lazkó. Mox Dravi fluminis
ostium, a quo Valcó comitatus sumit initium, et Baroniensis desinit. Post arcem
Erdewd, de qua supra, nullo honore habitata, in sinistra oppidum est Pathay,
Bajá castellum nuper ab agriensi praesidio concrematum, et Zeremlenium vicus non
quendam altum et acutum versus civitatem
Quinqueccclesiarum conspeximus, quem, quum rogassemus qui nam mons esset,
accepimus Harsanum ab indigenis vocitari. De
quo mira narrabat meus collega Zay, quae a veteribus accepta in hodiernum diem
miraculi vice referri solent. Esse in ejus cacumine pervetustam et jam
et jam
apparuit nobis arx Atthya, ipsa etiam disturbata, ultimus Valcó
comitatus limes et primus Syrmii. Atthiae proxima Uylacchum est, quam Rasciani
Illok vocant, multum olim memorabilis, ac ne nunc quoque obscura, curaque
diligenti custoditur a Turcis. Erat autem olim ducis Laurentii et ejus cognomine
utebatur, quod habebat haereditariam. Habuit Uylacchum proventus maximos.
Caeterum unum ultimae conditionis habitum non praetermittam referre, qui
appellatus est obolarius, ab
Primis tribus tria
erant oppida. Priori Kemencze, quod fornacem significat. Proximo Karon, quod
damnum. Tertio Giengies, quod uniones. Quarto hic proventus obolaris, quem
filler vocant. Quum igitur
loco, Danubioque
imminenti posita. Nunc jam solo loco et exili vestigio ruinarum nota, nec
colono, ut ante, possessa multo, desolatis et in solitudinem redactis innumeris tractibus vinearum, quibus a continenti
latissime in coronam vallabatur.
Non praetermittam de Cierewgii quoque arce, quae fuit Valentini Terek, meminisse,
cujus et Athya supramemorata, ambaeque hisdem pollebant dotibus atque eodem
situ, sed
et decenti ordine positas, ne luteas easque numerosas reliquae plebis casas
enumerem, in eo videre erat. Nunc omnino vix cernuntur XV. stramineae. Ferunt
loci incolae VII. millia vini doliorum effusa fuisse in oppido, quum initio a
Turcis eversum est, et instar non exigui rivi aream fori, quae oppidum modica
concavitate dirimebat, fluxisse genu tenus.
A Kamonz Varadinum Petri cum occasu solis pervenimus, ibique totam
noctem
Ferunt
loci incolae VII. millia vini doliorum effusa fuisse in oppido, quum initio a
Turcis eversum est, et instar non exigui rivi aream fori, quae oppidum modica
concavitate dirimebat, fluxisse genu tenus.
A Kamonz Varadinum Petri cum occasu solis pervenimus, ibique totam
noctem exegimus, non ausi per tenebras navigare propter molas oppidi Karom, quae
majore numero per eum tractum Danubii collocatae, impediebant cursum
numero per eum tractum Danubii collocatae, impediebant cursum
rectiorem.
Die post XXX. ingressi navigationem,
30
aurora Karom oppidum primum vidimus, ubi etiam arx olim fuerat, sed a Turcis jam
disjecta est. Huic oppido etsi pristinus decor ademptus sit, et diminuta
domorum, habitatorumque frequentia, nullum tamen a Tolna visum est nobis esse
hoc Karonte magis incolume, magis frequens, et agrorum vinearumque culturis
perpolitum, et in quo solo id temporis vinum
Syrmiense retinet existimationem aliquam veteris
ac densantur citra horrorem. Nunc, quod deplorandum
maxime est, vix e regione Danubii, cui grato atque aprico aspectu spatiosoque
satis sufficienter et leniter imminet vertice, omnino XX. vineas non ostendit
viatoribus, quum olim nullus a sylva locus vacuus non erat vitibus consitus,
praesertim vero qui in tumorem magis excreverat, et incumbentem in se propius
meridianum solem excipiebat.
Ubi autem hic mons apud Karontem, ut dixi, desinit, mox eodem loci finditur
propius
meridianum solem excipiebat.
Ubi autem hic mons apud Karontem, ut dixi, desinit, mox eodem loci finditur
bifariam, eaque pars, quae petit mediterranea in sinistram regionem, vocatur
albus, pars altera, quae a Danubii ripis non recedit, sortita est plura nomina,
ut sunt locorum, quibus imminet. Hincque est Karon hegye, id est: Karontis mons
et id genus alia.
Karontem sequitur Zalonkemen et Titulium, arces cum oppidis ex opposito invicem
haec habebat praepositum, tantoque Titulium Zalonkemeno integrius et frequentius
esse cognovimus, quanto de Karonte dixeramus, sed id quidem ex auditu, quia sub
ipsis muris Zalonkemeni transivimus, Titulium a
longe inspeximus. Nec refert de ruinis, excidioque, ut putamus, dicere, quia
cuncta ruinae, desolatio et solitudo habet. Hoc tantum adjiciendum duxi, quod
Tibiscus amnis ex Carpato monte per comitatum primo Maromarusianum fluens,
quod
aliquando memini me audivisse.
Eadem die ad Zalonkemenum et dein Zemlinium, quod citra Belgradum parvo spatio
positum est, pervenimus. Arx olim fuit et oppidum obsidendi causa Belgradi
priscis facta temporibus a nostris Hungaris. Nunc solo aequata arce, oppidum in
pagum redactum. Zalonkemenum autem arx est similiter et oppidum, eaque in
editiore ripa sita est, oppidum ima tenet, vallatum quidem muro lapídeo sed
tenui, et vetustate ac hyemali
parte ubi collapsum, ubi
perforatum. Arx proinde aeque et imbecillibus et ruinosis prae vetustate
moenibus eminet, nulloque insigni aedificio memoranda, et in declive ad flumen
pendet. Poteramus ea adhuc die appellere ad Belgradum, quum a Zalonkemeno
nonnisi IIII. milliaribus nostris distet, verum quia conductoribus visum est, ut
mane eo perveniremus, usi per eum tractum lenta remigatione et prope solo
cursu fluminis vecti, circiter
mirantes omnibus saeculis praeclarum loci situm,
successimus, quem ut describerem quam proprie fieri potuit, vetus jam dudum
videndi ejus desiderium fecit.
Ubi enim Zalonkemenum et Zemlinium praetervexeris secundo fluvio, in meridie a
septentrione venienti occurrit Belgradum, moxque hinc torquente se in orientem
Danubio, sub ipsis moenibus ab occidente tergo recipit Savum, lato quidem ostio,
sed nec violento nec praecipiti. Sine aestu veluti in amicitiam quandam et
moenibus ab occidente tergo recipit Savum, lato quidem ostio,
sed nec violento nec praecipiti. Sine aestu veluti in amicitiam quandam et
consanguinitatem invicem copulantur. Jam hoc loco eminet ripa paulo in aquas
prominens, pendensque a septentrione et ortu et occiduo. Quicquid a meridiana
plaga habet continens, id planum est et late fusum, nec nisi in tumulos et
mediocres colles assurgens. Ubi vero Belgradum sedet, porrectum et aequale jugum
est, quod et arcem et urbem
lato quidem ostio,
sed nec violento nec praecipiti. Sine aestu veluti in amicitiam quandam et
consanguinitatem invicem copulantur. Jam hoc loco eminet ripa paulo in aquas
prominens, pendensque a septentrione et ortu et occiduo. Quicquid a meridiana
plaga habet continens, id planum est et late fusum, nec nisi in tumulos et
mediocres colles assurgens. Ubi vero Belgradum sedet, porrectum et aequale jugum
est, quod et arcem et urbem simul sustinet. Verum in oriente ipsa urbs
in qua campana tenebatur, qua quum in
hostes procurrendum fuit, signum dabatur militi ad arma rapienda.
Sed praeter hanc civitatem, quam in jugo sitam et cum arce copulatam esse
diximus, alia civitas adjacet a jugo ipso ad Danubium usque fusa, sicque inclusa
moenibus in rotunditatem aliquot angulorum, prout ripae ejus conditio exposcebat
circularis, ab ipsa summa civitate et arce ductis, ut in duobus ejus extremis
angulis juxta aquas ripense
expeditionis generalis. Nec aliud juxta est suburbium, quam procuratorum et
custodum penu, paucae aliquot habitationes et servitiorum tuguria.
De Belgradi nominibus dicere non omittam. Albam Graecam appellavere veteres,
credo, a Graecis conditoribus, qui ea loca initio tenuerunt, quod e Strabone
etiam in VII. cognosci licet, qui Dacis has regiones, quae olim Moesiae
appellabantur, dicit fuisse propinquas; ne et successam nationem, Graecis
ritibus et religioni
Graecorum imperio, quod latissime fines olim protulerat.
Romani postea Taurunum vocavere ut in Ptolomaeo et in aliis geographis videre
est, cujus rei ratio non omnino facile reddi potest.
Hungari Nandor-Albam nominant a vicino colle
latiore quam altiore, vitibus consito, qui mons vulgo
vitibus consito, qui mons vulgo
superioris est initium, terra Zmyderovium versus
iter inivimus, semperque ad Sarnow arcem summo in monte dextrorsum sitam
respicientes, ad Grockam pagum, ubi et Grocka
castellum est, quod jam paulo prius quam a triennio contra excursiones
Temesvarinorum Turcae extruxerant, pervenimus, atque ibidem nocte exacta,
secundo 2. Zmiderovium primis diei horis
applicuimus, locum sane et arce et urbe ac suburbio dignum
parte respicit Danubium, abscissa fronte
est, et leniter ab imo eminet, caetera in longum tractum porrectum, totum
fastigio ac tergo planum est et late fusum, nec nisi solis vineis et fructifera
arborum per magna spatia circum excultum. A radicibus ejus exit planities,
veluti animantis cujuspiam inferius labrum, duorum circiter millium passuum secundum ripam longa, vix vero
dimidium lata, eaque penitius in flumen abiens, multum et
usus postulat, non immittuntur
sed infunduntur aquarum latices. Quo fit, ut e regione quoque fluminis agger vel
potius moles quaedam facticia fossae est circumjecta, paulo aquarum superficiem
exsuperans, quo hyberni glacierum aestus a muris arceantur, fossaeque ipsius
concavitas ab harenarum influxibus tueatur, quae amnium violentia soleat
aggerere. Caeterum loca hic aliquot aperiam Claudii Ptolomaei, quae fortasse
hactenus multis fuere ignorata, quamquam et ipse
et multis hominibus locorum eorum peritis, atque etiam inibi incolentibus,
cupidus aliquid veritatis elicere, nunquam tamen rem proprius visus sum
perspexisse, si modo perspexerim, quam hisdem locis visis et peragratis. Igitur
quum a Belgrado ad oppidum Niis, qui tractus еa via, quam nos egimus, tota sit
latitudo Mysiae, nullum aliud flumen vidimus, praetereoque illud, quod Moravam
incolae vocant, visa etiam ejus eruptione in Danubium ad Zmiderovium, sub ipsis
quod in triangularem sive tricorneam figuram sit condita, quemadmodum
jam memoratum est superius de Zmiderovio. Nec id, ut asseram praesentes muros
eos esse, quos olim Tricornium habuit, verum in ejus fundamentis superstructos
fuisse a Mysiae regulis nequaquam eo inficias, et affirmare etiam facile audeo,
id sese sic habere.
Jam considerata positione Teutoburgii, Ostii Dravi, Cornaci, Acuminci, Rittii et
Tauruni, quod nobis introitus Savi in Danubium perfacile
in ditiones sinistri
lateris Danubii Turcae excurrere solent, semper ad Varadinum Petri vadum habent,
ut nullo alio loco commodius.
Verum hic prorsus nos
situs. Quem locum dum
peragramus Lomniza. et inambulamus adverso torrente,
didicimus domum Pauli Bakyth Venziaz nominatam haud longe Venziaz fuisse, in qua olim, antequam a Turcis ad nos transierat,
habitabat. Qui Paulus homo erat, ut scis, e Rascianis oriundus, et quum ob
virtutes bellicas, quibus insigniter pollebat, tum ob fidem in regem nostrum non
vulgarem, dignus certe est ut ejus vivat memoria. Ut
certe est ut ejus vivat memoria. Ut enim non obscure vixit,
meritoque inter ductores belli relatus fuerat, ubi etiam obiit clara et
memorabili morte, clade Joannis Cocianeri in Comitatu Valco apud arcem Ivancam,
quae erat ante, quam a Turcis capta est, Francisci Zay collegae mei, dum
fugientis nostri exercitus qua frontem, qua latera, et demum omnes partes unus
inter duces magno animo et periculo suo protegendo, identidem in hostium
insultantium procurrit cuneos.
plenis
hominum corbibus pellebant oneratos, parsque eorum, qui gestabantur in hunc
modum, persona linei panni habebant tectas facies, pars vero apertas. Quae res
etiam mihi praebuit causam quaestionis. Novitas enim ejusmodi in solo tam a
nostro alieno monstri cujuspiam fecerat speciem. Quid inquam sibi velint
personae Dionysiales? quid ea hominibus jumenta onerata? Mercatores
ne sint an furtivi aliqui? Responsum est, onera captivos esse,
E Livada pago egressi die
sumus. Augusti 5. movimus Jagodna, usique ea die 5. facili via, sed aestu perquam molestissimo, ad pagum Rasgni
nuncupatum promovimus. Qui pagus est Rasgni. in VI.
milliario a Jagodna, sub colle nemoroso, dictusque incolis Rasgni, hoc est, veruta: quod eo loci propter duorum
montium arctiorem invicem concursum postremi Rascianorum principes, dum
incursionibus Turcarum
stratam esse in Romanum morem, et Trajanam appellari, sumereque
initium apud Belgradum, et ad Constantinopolim desinere. Miratus sum tanti
imperatoris memoriam adhuc apud tam rudes barbaros superesse. Verum non
animadversa hac via a Belgrado ad hunc pagum, vel quod sit alio translata, vel
terra obruta, diligentius illam deinceps observavi, et comperi rem ita esse.
Porro eadem via constrata est lapide non quadrato, neque grandi, sed communi et
mediocri, eoque qui
IX. est passuum
soliti humani incessus, nec alibi uspiam partem vel frustum illius integrius et
exactius vidimus, quam in exitu ab oppido Niis,
quod erat longum passus circiter CXL. In locis aliis modo a dextra modo a
sinistra frustim occurrit, apparetque per intervalla, quod partim obtrita et
disjecta sit, partim luto obruta et fruticibus hausta est, adeoque tam nobile ac
perpetuum opus male est intellectum, ut etiam vitetur saeculi
soliti humani incessus, nec alibi uspiam partem vel frustum illius integrius et
exactius vidimus, quam in exitu ab oppido Niis,
quod erat longum passus circiter CXL. In locis aliis modo a dextra modo a
sinistra frustim occurrit, apparetque per intervalla, quod partim obtrita et
disjecta sit, partim luto obruta et fruticibus hausta est, adeoque tam nobile ac
perpetuum opus male est intellectum, ut etiam vitetur saeculi hujus
et fruticibus hausta est, adeoque tam nobile ac
perpetuum opus male est intellectum, ut etiam vitetur saeculi hujus viatoribus,
nec alio viatorum quam pedite calcata, idque imbrium dumtaxat tempore.
Sexta inde Angusti trajecto jam, et a tergo bis 6.
relicto amne Morava, venimus ad oppidum Niis, quod olim Nessus vocabatur et fuit
non obscura civitas, nunc mercatorum tantummodo frequentia, ruinarum aggeribus
et prostratae ac late jacentis urbis
ostendit, et oppidanorum rara fere domus est, quae aliquem
non habeat lapidem Romani operis indicem. Verum non ultra ibidem immorati, quam
tres ultimas ejus diei horas, quo appulimus, et noctem insequentem, prohibiti
interim etiam a comitibus itineris, ne pro arbitratu nostro vagaremur, vix haec
pauca corripuimus verius quam collegimus.
Igitur omissis his, redeo ad Niis, quod deinceps Nessum cum antiquis nominabo,
situmque ejus pro
quam collegimus.
Igitur omissis his, redeo ad Niis, quod deinceps Nessum cum antiquis nominabo,
situmque ejus pro virili parte mea
sed paulo
posterius, ubi prius totius hujus ipsius orae, qua processimus a Belgrado,
positionem demonstrabo, consideratis montibus, campis, fluminibus, et aliis,
quae huc facere videbuntur, sumeturque considerationis hujus initium a Scardo
monte, qui juxta V. tabulam Europeam Scardus mons.
Ptolomaei, junctus est ab occidente montibus Bebiis, a meridie vero Orbello, ne
ulteriores commemorem ab usque ipsis Pyrenaeis, a quibus omnes sumunt
fluminibus, et aliis,
quae huc facere videbuntur, sumeturque considerationis hujus initium a Scardo
monte, qui juxta V. tabulam Europeam Scardus mons.
Ptolomaei, junctus est ab occidente montibus Bebiis, a meridie vero Orbello, ne
ulteriores commemorem ab usque ipsis Pyrenaeis, a quibus omnes sumunt originem,
qui catena mundi appellantur, uno ordine ab occasu in ortum provecti, donec
Scardum attigerint, inde a Scardo ad meridiem ducti, in
hujus initium a Scardo
monte, qui juxta V. tabulam Europeam Scardus mons.
Ptolomaei, junctus est ab occidente montibus Bebiis, a meridie vero Orbello, ne
ulteriores commemorem ab usque ipsis Pyrenaeis, a quibus omnes sumunt originem,
qui catena mundi appellantur, uno ordine ab occasu in ortum provecti, donec
Scardum attigerint, inde a Scardo ad meridiem ducti, in Pontum supra Mesembriam
civitatem desinunt. Caeterum ubi Scardus a Bebiis
ab occidente montibus Bebiis, a meridie vero Orbello, ne
ulteriores commemorem ab usque ipsis Pyrenaeis, a quibus omnes sumunt originem,
qui catena mundi appellantur, uno ordine ab occasu in ortum provecti, donec
Scardum attigerint, inde a Scardo ad meridiem ducti, in Pontum supra Mesembriam
civitatem desinunt. Caeterum ubi Scardus a Bebiis Albio contiguis recesserit,
quicquid est per Dalmatiae regiones, per Boznam, Herzegovinam et demum in
reliqua ejus plagae Illyricae
a quibus omnes sumunt originem,
qui catena mundi appellantur, uno ordine ab occasu in ortum provecti, donec
Scardum attigerint, inde a Scardo ad meridiem ducti, in Pontum supra Mesembriam
civitatem desinunt. Caeterum ubi Scardus a Bebiis Albio contiguis recesserit,
quicquid est per Dalmatiae regiones, per Boznam, Herzegovinam et demum in
reliqua ejus plagae Illyricae montium usque Belgradum et Zmiderovium et medios
cursus fluminis Moravae, hoc totum Scardi est,
oppido Nesso dicendi latius causam fecit.
Sed et Orbellus non ultra X. et VIII. milliaria versus eandem plagam recta linea
progressus Izcare amne, qui Ptolomaeo Ciabrus Izcar amnis
ciabrus olim dicitur, a conjunctione Haemi prohibetur. Verum ad
Nessum redeo.
Civitas olim fuit non incelebris, si et situm ejus consideres, et ruinarum
cumulos, eique fuit nomen Nesso secundum Ptolomaeum ab amne Nesso, qui eandem
amoeno, nullo tamen decenti ordine vicorum distinctum, et nisi mercatoribus
abundaret, et antiquae urbis tanta vestigia
haberet, vici specie esset.
Montium autem, quos dixi a Kuciaevo comitatu provenire, nosque Constantinopolim
pergentes a sinistra comitabantur spatio largiore, quam quos in dextra
habebamus, nomina consequi non potuimus, partim ob celeritatem itineris, partim
ob barbariem incolarum, et quod
mercatoribus
abundaret, et antiquae urbis tanta vestigia
haberet, vici specie esset.
Montium autem, quos dixi a Kuciaevo comitatu provenire, nosque Constantinopolim
pergentes a sinistra comitabantur spatio largiore, quam quos in dextra
habebamus, nomina consequi non potuimus, partim ob celeritatem itineris, partim
ob barbariem incolarum, et quod non uno vocitentur nomine. Verum longo tractu ab
agro Sophiano
montium
eorum, qui nobis erant sinistrorsum, cupiens latius evagari. Nesso tamen et
ipso, ut Morava, Lucaviza, juxta Pyroth oppidum
et arcem ejusdem nominis destitutam labente, longius ab itinere nostro a
sinistris repressus, hic finem fixit Cunovizza. Nessus vero ulterius lapsus
indit nomen oppido, postea, ut jam ante diximus, intrat in Moravam.
At nos ea die mitia tantum saltus Cunovizae peragrati, venimus ad
nuncupata, qui locus et vilis et egenus est. Caeterum hic primum quo
ornatu decorant sese Bulgaricae mulieres vidimus, isque nobis mire ut simplex
ita levis et sane deridiculus visus est. Nisi si hac ipsa simplicitate oppressam
gentem a Turcis, et imprimis agrestem, vixque se homines esse agnoscentes
excusabimus. Nec de veste eorum loquendum est, quae est omnino villosa, aspera
et vilis, qualem fortasse gausapinam veteres habuere tantumque manicae et
pectoralia
villosa, aspera
et vilis, qualem fortasse gausapinam veteres habuere tantumque manicae et
pectoralia indusiorum crassiore serico eoque versicolore variegata.
Capitis et colli et aurium monilia perpendenda diligentius. Crines a fronte
discriminali facto in tenues et crebras tricas colligunt, ductoque earundem
tricarum sic ordine collectarum margine per tempora et supra aures, addita etiam
illis ex staminum laneorum in crinium colorem tinctorum, quaedam quasi
sumus, qua in saltu, nisi quod ascensum non habuimus.
Paucis enim inde evecti passibus, in angustias duorum montium, quae quasi
claustra saltui jam desinenti subjecta sunt, devenimus. In quibus praeter
horrorem inferae lapidum et aquarum a lateribus montium, et ubique nemorosam
solitudinis ingratam speciem nihil cernentes, hisque ipsis angustiis VI. horarum
dato itinere, tandem in patentes campos pervenimus, qui montibus, collibusque in
lata spatia hinc inde per latera
cincti, quamquam
majori ex parte saxeis, calvis et nudis sylvis, agros nec gratos admodum
praebent, nec frequentes incolarum pagos. Esto quod illic mortales solo pecore
et satis vitam traducunt, hi tamen miserrime premuntur et expilantur a
viatoribus Turcis. Unde longius etiam a via publica sedes habent. Quo factum
est, ut illa die egregie jejunavimus, donec ad pagum Bellizam perducti Belliza. sumus. Hinc vero die XI. Zophiam, ubi nonnisi
calvis et nudis sylvis, agros nec gratos admodum
praebent, nec frequentes incolarum pagos. Esto quod illic mortales solo pecore
et satis vitam traducunt, hi tamen miserrime premuntur et expilantur a
viatoribus Turcis. Unde longius etiam a via publica sedes habent. Quo factum
est, ut illa die egregie jejunavimus, donec ad pagum Bellizam perducti Belliza. sumus. Hinc vero die XI. Zophiam, ubi nonnisi
11. hunc
vocant, quasi caravanarum palatia, contenti in reliquum ab coeli
tantum injuriis tutos esse. Templa et balnea, et pontes diligenter et
aeternitati ex quadrato lapide quadrata construunt, eaque rotundis et plumbatis
cubis cooperiunt forma a Graecis et a Romanis accepta. Nec frontem templorum,
hoc est, sanctuaria orienti sed meridiei opponunt, cocleas Africo, quae est
plaga inter meridiem et occasum, easque ibidem XIII. numeravimus.
Urbem autem hanc vetustam esse, et
caravanarum palatia, contenti in reliquum ab coeli
tantum injuriis tutos esse. Templa et balnea, et pontes diligenter et
aeternitati ex quadrato lapide quadrata construunt, eaque rotundis et plumbatis
cubis cooperiunt forma a Graecis et a Romanis accepta. Nec frontem templorum,
hoc est, sanctuaria orienti sed meridiei opponunt, cocleas Africo, quae est
plaga inter meridiem et occasum, easque ibidem XIII. numeravimus.
Urbem autem hanc vetustam esse, et Ulpianum olim
ponunt inter Mysiam superiorem et inferiorem cum Thracia,
quemadmodum et Ptolemaeus libro
ut alpes
illae secure hoc tempore superantur etiam paucis comitibus, dum quilibet pagus,
ubi antea ipse latrones emittebat, nunc metu poenae territorium suum custodit.
Sed jam ad reliqua.
Tertia decima die post a Vaccharel pago moti, primum memoratam planitiem
percurrimus. Inde pedetentim in colles, mox in
montes alios aliis altiores incidimus, per quos in summa enitentes conatu maximo
tandem ad ardua, confragosa,
operis latericii simplex, et supra quadratos lapides sita,
magnitudineque ampliori multo quam pro usu nostri saeculi. Extra pagum ad duos
sagittae jactus arx fuit, quae in acuto colle condita, qui ab ima valle duorum
montium altissime a lateribus viae impendentium medius assurgit, manifeste
apparet,tutelae cujusdam causa castellum ibidem factum fuisse, quum et angustiae
illae natura fortes sint, et alia in parte nulla commodius via deduci potuit vel
veterum judicio, qui
Nisi si Philippo patri Alexandri
Magni ascribatur, qui Philippos seu mavis, Philippopolim, aut Trimontium, trino
enim nomine utitur, urbem proxime condidit, idque partim contra hostes, partim
propter utilitatem vectigalium, quae a mercatoribus accipiebantur, qui secure ea
via utebantur, ex Thracia in Mysiam, et hinc in Thraciam, freti ejusmodi
praesidiis, commeabant. Nec nos, puto, fallit ista conjectura, Strabo enim in
VII. de hoc ipso facit mentionem, quum de
fuisse arbitror, quantumque ex
Ptolomaeo positione possum colligere, affirmare etiam audeo. Aliorum tamen sit
judicium, qui propius rei cognitionem accesserunt, nosque pergamus ad alia.
Dum haec lustramus in hoc jugo loca, cernebamus a dextra nobis Haemi latissimos
vertices ingentibus circa ubique aliis montibus
adjacentibus, et tantam altitudinem perinde atque humeris sustinentibus et
attollentibus, quae maximis nebulis tegebantur.
altitudine contendentes, quam ille in quo tunc eramus.
Respondere, hunc Knissavam, illos alii Thecchyam, alii Vasilizzam vocari,
utrique ambigue, adeo hic agrestes mortales degunt, qui, quantum et ex iis et ex
aliis cognoscere potuimus, a quibus locorum nomina exigebamus, ne terrarum
quidem, quas inhabitant, notitiam habent. Hiis igitur contentus hactenus
nominibus, quia mora non dabatur perquirendi verioribus, destiti ab hac molestia
et paganos ablegavi. Inde conversus
memoravimus, pandit se velut in duo brachia,
sinistroque orienti exposito, in Pontum dirigit. Dextro vero primum meridiem mox
occidentem petit adusque maris Aegaei littora. Ipsa summitas verticis nobis a tergo linquitur, quem quidam geographi in
tantam altitudinem elatum esse memoriae prodiderunt, ut ex eo Pontus, et Adria,
et Ister, et quicquid locorum interjacet, conspiciatur. Quod quum Polybius
quoque historicus idipsum confirmaret,
habet fornices, medias
utroque in cornu mediocres
ac humiles, sed majorum duae collapsae, trabibus erant reparatae, et quacumque
fuit integer, communi lapide stratus est, habetque a lateribus ex quadratis
lapidibus ad umbilicum hominis erecta latera, quae a casu tutantur transeuntes,
dum conferti concursu inter sese stiparentur, et praeterea ut esset locus
innitendi iis, qui amnem caeteraque subjecta circum oculis prospectarent. In eo
nulla visitur
prospectarent. In eo
nulla visitur inscriptio. Caeterum opus
turcicum est. Fluvius cui est impositus, Topolniza vocatur, Topolniza. fluitque ex his Haemi montibus, quos a sinistra in Pontum
directos esse dixeram, moxque a ponte vix duobus millibus passuum lapsus, condit
sese in Strymonem.
Post occurrit oppidum Tatar Tatar pazar ciz. pazar
ciz barbaris
visitur inscriptio. Caeterum opus
turcicum est. Fluvius cui est impositus, Topolniza vocatur, Topolniza. fluitque ex his Haemi montibus, quos a sinistra in Pontum
directos esse dixeram, moxque a ponte vix duobus millibus passuum lapsus, condit
sese in Strymonem.
Post occurrit oppidum Tatar Tatar pazar ciz. pazar
ciz barbaris dictum, quod emporiolum significat, locus satis sordidus, et in
praeterito, ad pagum Govedar, ripae Govedar.
Strymonis junctum promovimus, atque ibi noctem consumpsimus.
Die Augusti XV. e pago Govedar Philippos, 15. quae
etiam Philippopolis a Philippo conditore dicitur praeterimus, et ad pagum
Cognuus Cognuus. nominatum promovimus, quod ibi eo
die et nocte hospitari malo conductorum ingenio non fuimus permissi. Mediam
tantum pertransivimus. Verum
Thacibus, Bulgaris et Рhilibé.
reliquis linguae illyricae hominibus, quibus est possessa potissimum, dicitur
Ploudin. Romani etiam Trimontium Ploudin. nominavere
a tribus monticulis, Trimontium. qui eo loci pene
rotundi in acumen evecti, et junctim directo ordine positi, in patenti planitie
perinde ac scopuli quodam e mari eminent. Adjacet his quartus etiam sed non
aeque
tecta exaequantibus. Quo fit ut quum per vicos ambulas, solitudinem diceres,
nisi quis tibi occurreret, adeo ex fenestris nemo exspiciet.
Accolunt Philippopolim praeter Turcas Bulgari et Rasciani, sed ut servitia
habentur. Non tamen a religione christiana prohibentur. Unde quum in hortis ad
civitatem, eadem jam pertransita, pauxillum ut supra dictum est, praetextu
comitibus injecto constitissemus, annonae gratia comparandae, quod pagus, quem
petebamus, dicebatur
tribus in eum ipsum collem, quo sedet civitas, erant invecti. Miratus hoc, subjeci: Et quid opus iuit
aqua peregrina, quum urbem Strymon ac suburbia illius interfluat?
Respondit: audisse se a majoribus, nunquam fuisse idoneum Strymonem ad potandum.
Nec nunc esse posse, si tunc non fuerit.
Retulit post, quum de religione quaereretur, nihil eis de hac decessisse, nisi
quod qui eam sustentare et propagare deberent, paulatim
tribus monticulis, et quartum, sedem civitatis, quo loco
Philippus arcem collocaverat, cujus adhuc apparent vestigia, eo, inquit, in
utroque vertice, duos e tribus demonstrando, duo olim fuere amplissima
monasteria, sic enim parentes suos a majoribus accepisse, illudque, quod in
primo fuerat monticulo, quamprimum Philippopolis in Turcarum potestatem
devenerat, sine ullius tempestatis et terraemotus interventu, hiatu terrae ipso
in vertice patefacto haustum fuisse
Philippicos, lato alveo, aquis limpidis et piscosis, primumque ipsam
urbem Philippos sive Philippopolim attigit dextro latere, suburbiis ejus in
sinistra relictis, ubi ligneo ponte, eoque longo transitur. Inde remotius ad
sinistrum latus a via publica evagatus tribus milliaribus nostris, postea in
eandem revertitur, in qua Muztaffae ponte lapídeo, eoque praeclari operis
conjungitur. Inde circumvectus eam oram collibus exultantem, abit dextrorsum,
versus montes Macedoniae;
Pons longus est passus CCCXXV., latus VIII., altus sesqui hasta velitari in
medio, ubi est altissimus, quia ad utrumque caput in declive pendet
uxori, aut si nullus horum adesset, et res ageretur in exercitu, dux hoc
officio pietatis, vel qui extitisset, aut amicissimus, fungebatur.
Unde et hic Palinurus ab Aenea, et apud Ovidium Penelope exigit a marito, ut
Telemachus filius communis utrique extrema justa persolvat, quum dicat:
Verum prius, quam exeam e campis Philippicis, dicendum mihi est nоnnihil de hac
ora terrae: debeat ne Thraciae ac Macedoniae ascribi. Ptolomaeus enim lib.
Solinus,
qui ait, inter Macedoniam et Thraciam Strymonem facere terminum, easque terras
ab Haemo irrigare. Ad quam sententiam Lucas etiam Evangelista noster in
Apostolorum Actis cap. XVI. accedit: Navigantes autem, inquit, a Troade recto
cursu, venimus Samothracem, et sequenti die Neapolim, inde Philippos, quae est
prima partis Macedoniae civitas colonia. At, perstante firmiter Ptolomaeo in
sententia, idem Strabo, quum eodem ipso libro VII. dicat plerosque
recto
cursu, venimus Samothracem, et sequenti die Neapolim, inde Philippos, quae est
prima partis Macedoniae civitas colonia. At, perstante firmiter Ptolomaeo in
sententia, idem Strabo, quum eodem ipso libro VII. dicat plerosque totam a
Strymone plagam ad Nestum usque amnem Macedoniae ascribere, quo fortasse Tonciam
amnem Nestum vult esse, Solinusque etiam polyhistor Rhodopem apellat Migdonium,
quae est provincia Macedoniae Thraciae contermina, et Aristoteles etiam hoc
situm est Byzantium, cursum in mare tenent, praeter Tonzam, qui miscetur
Strymoni. Quare ortus Strymon in Haemi montis radicibus eo fere ipso loco, in
quo recedit ab Orbello, ab Izcaris quoque fonte, quem Ciabrum veteres vocavere,
ut jam a nobis ante dictum est, haud multum disjungitur eo modo, quo a Rheno
Danubius. Simul ac autem caput exerit, tenuem admodum referunt esse incolae, sed
qui mox diversis rivis ex alpium hinc inde jugis prolabentibus auctus, fit
aliquanto
miscetur
Strymoni. Quare ortus Strymon in Haemi montis radicibus eo fere ipso loco, in
quo recedit ab Orbello, ab Izcaris quoque fonte, quem Ciabrum veteres vocavere,
ut jam a nobis ante dictum est, haud multum disjungitur eo modo, quo a Rheno
Danubius. Simul ac autem caput exerit, tenuem admodum referunt esse incolae, sed
qui mox diversis rivis ex alpium hinc inde jugis prolabentibus auctus, fit
aliquanto alienis aquis amplior, quod et Pomponius Mela testatur. Vectus
versus Haemum ad sinistram
recedit, qua per majora ejus planitiei spatia egressus, et longe lateque
divagatus, denuo in memoratam viam majore jam sui et nomine et existimatione
revertitur ad Muztaphae vicum, ubi et pontem hujus nominis a conditore ita
nuncupatum subit. Post iterum repetito dextro latere, et V. circiter milliaria
nostra emetitus, accedit tantum proxime ad civitatem Hadrianopolim, qua perinde
atque ex debito quodam a limine salutata,
vicum, ubi et pontem hujus nominis a conditore ita
nuncupatum subit. Post iterum repetito dextro latere, et V. circiter milliaria
nostra emetitus, accedit tantum proxime ad civitatem Hadrianopolim, qua perinde
atque ex debito quodam a limine salutata, totus
in Austrum torquetur versus Aegaeum. In quo tractu duobus pontibus acceptis,
priore ligneo, posteriore lapideo, et in via Callipolitana posito, mare demum
supradictum illabitur. Hoc
mox Tonzam eodem fere loco sub
Hadrianopoli, quo Ardam. Ubi ponte etiam ligneo jungitur Tabaclar ab opificio
coriariorum Turcis nuncupato, quod ibidem exercetur propter aquarum facultatem.
Nec plura discere potuimus, praesertim quae a dextra ora in eum incidant. Verum
quum campi Philippenses ad producendum oryza maxime sunt idonei, eoque genere
leguminis multum exuberant, Jadinae aquis potissimum irrigantur, quae longa jam
indigenarum industria in complures, easque
quum hodiernum ejus
nomen recentiores quidam authores Hebro ascripserunt, Marizam appellantes, minime
edocti recte, quandoquidem et Graeci, et Turcae, et quaeque aliae nationes inibi
incolentes Hebrum id temporis Ergienem vocent, tum illi a Ptolomaeo quoque vera
sua in tabulis positio non est attribute.
Alluit enim Philippopolim dextro latere, sinistro vero Hadrianopolim. Ptolomaeus
illum et ab hac urbe et ab illa remote collocavit, quum
experientiam, quod qui videres propriis oculis, et tabulas
ejusdem Ptolomaei diligentius consideravere, facile perspicere potuerunt, quod
patefacimus. At jam ulterius.
Porro moti ex pago Cogniis sive Consthyza, quod
quod fuisset notatu dignum, praeter memoratum pontem Muztaphae, de
quo jam abunde recensuimus.
Verum XIX. Augusti relicto ponte Muztaphae, 19.
venimus Hadrianopolim terra superiori simili. In quo spatio, nec a ponte multum
longe, vidimus dextrorsum in Strymonis ripa oppidum Ciermenium, quod ex
aedificiorum ruinis vetustam aliquam urbem fuisse apparebat. Nunc Zagarensi
zangziaccho sedes est. Zagara autem oppidum est ad radices montis Haemi
autem oppidum est ad radices montis Haemi situm,
qua parte imminet ab ortu campis Philippicis, totusque is tractus una cum ea
parte montis praefati, Zagarensis comitatus hoc tempore appellatur, quum antiquo
praetura Bessira vocatus fuerit a Bessis populis, quos veteres authores Haemi
accolas, Nesoque amni et Pangeo monti, in quo sita est Hadrianopolis,
conterminos fuisse prodiderunt. De quo lege
Ptolomaeum et Pangei montis apud vocabularios
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.