Your search found 615 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 385-428:

minuto;
Propterea breviore viam qui tempore eandem,
Aut, mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
Cursores: animos spectantum a plausibus acres
Exacuunt, quatiuntque jubam, insultantque superbi,
Dum per Olympiacos resonat victoria campos. Quae quidem cum lego,

si composite, si ad rem accommodate exponantur. Reliquum est, ut eorum etiam reprehensionibus occurramus, qui paucos difficilioribus Philosophiae studiis teneri putant, atque idcirco carminum jucunditatem, quae ad omnium permovendos animos est instituta, negant adhibendam esse hujusmodi rebus, quae ad sapientium usum, atque intelligentiam sint accommodatae; nam neque hos ea fortasse curaturos, quae ex ipsis fontibus haurire malint, neque indoctos, qui intelligere non

Flores
Insignemque Mea Capiti petere inde Coronam
Unde prius nulli velarint tempora Musae.
Primus/m, quod magnis doceo de rebus et, arctis/artis
Religionum animos nodis involvere curo
Queis Musa hos cari felix exolvere tentat.
Deinde, quod obscura de Re tam lucida pango
Carmina, Museo contingens cuncta Lepore.

99  Principium tenuere sui, vitaeque fruuntur
100   Munere. Nos illud Numenque, Deumque vocamus,
101  Rem summam utroque hoc dicentes nomine, et unam.
102  At, quoniam nostros animos impellere primum
103  In vita incipiunt res, quae sunt cumque creatae,
104  Notitiamque sui facilem procudere certant
105   Ante alias; ratio paulatim scandere nostra

suppeditantur:
301  Scilicet aut ipsis venere a sensibus extra,
302  Aut post a variis animaï motibus intus.
303   Tertia nulla via est, qua possint insinuari
304  In nostros animos, nec ab ulla parte meare.
305  At quae sic duplici fiunt ope, semper eadem
306  Non perstant ratione, suis nec finibus haerent.
307  Mens formarum opifex nectit, disjungit, et auget,

911   Propterea breviore viam qui tempore eandem,
912  Aut mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
913  Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
914  Cursores: animos spectantum a plausibus acres
915  Exacuunt, quatiuntque jubam, insultantque superbi,
916   Dum per Olympiacos resonat victoria campos.
917  Ocyor at motus fiet, seu tardior idem,

1106  Multa diu servâsse, manuque oculisque per omnes
1107  Isse, licet tenues etiam res, atque minutas,
1108  Notitias et ab his in nostros undique multas
1109  Convectare animos, amplas ut in horrea messes.
1110   Inter se porro, quae sunt collecta, necesse est
1111  Conferre, atque, alii simile est quodcumque, videre,
1112  Quaeque etiam rerum discrimina, quantaque

2102  Quippe dolor juvat, et quaedam venit inde voluptas.
2103  Plurima sic itidem petere ipse exempla valebis
2104   Pluribus a rebus, nostros ut constet inertes
2105  Esse, statuque animos in eodem velle teneri,
2106  Exterius nisi tum veniat vis, causaque turbans,
2107  Excitet in nostra quae taedia mente, molestamque
2108  Angoris speciem, tristisque incommoda sensus,

exundantia, et usus
71  Armorum nimios, saevasve tyrannidis artes:
72  Ad mores nam mens prona est humana ferinos,
73  Atque humiles facile assiduo vexata pavore
74  Induit ipsa animos. Varios his addere morbos
75   Possis, mortalem nova per contagia stirpem
76  Exorta horribili minuentes clade: vel urbes,
77  Regnaque terraï vasto labentia motu,

nunquam,
257  Nam quanto matri magis allidebat eundem,
258  Incumbensque premebat, eo magis ille novatis
259  Viribus insurgebat in hostem; et sic reparabat
260   Languentes animos, contusaque corpora clava,
261  Atque iterum in pugnas, iterum integer insiliebat;
262  Robore tacta novo munibat mater alumnum:
263  Ni demum fesso, et jactato posse negârit

1063  Ascensu; tantum spatia ipsa increscere, crescit
1064  Quantum mobilitas, non plus, opus esse videres.
1065   His tamen haud alii, quos concitat aemulus ardor,
1066  Demittunt acres animos, victique recedunt;
1067  Saevius insurgunt contra, majoraque cogunt
1068  Subsidia audaces, opibusque recentibus armant,
1069  Instaurantque acies. Aut creta, aut unguine terram

1213  Ire per ambages varias, longumque morari.
1214  Attamen haec, prius hinc quam abscedam, me sine pauca
1215   Adjicere, hisce fidem quae totam demere possint
1216  Viribus, atque animos ab eis avertere nostros:
1217  Tot nobis patuisse putes ulla sine vivae
1218  Vis opera omnigeno de motu posse reperta
1219  Hactenus, atque ejus nihil esse, ut debuit, actum

quique per aevum
24  Anteactum, atque alias discurris mente per oras?
25  Rebus ab oppositis ut conspicienda nitebit
26  Naturae species tum clarior, illicietque
27  Plus animos, quidquid quam magnum ubicumque videtur!
28  Ergo ades, atque hominum haec praeclara negotia lustra.
29  Quid magis intersit, quam jungi foedere velle
30   Inter se populos uno, quaeque optima

a legibus, atque
51  Utraque se media sic temperat arte Potestas.
52  Illic, Regnantum qua flectit cuncta libido,
53  Instans incumbit timor in mortalia corda,
54  Atque animos premit horrifica vel nominis umbra,
55   Immixtumque bibunt infantes lacte timorem,
56  Inque timore levis puerorum educitur aetas:
57  Regna per Aurorae populos sic omnia constant.

1160   Et quibus haec subici jam sensibus omnia possint?
1161  Illius haec cum sint primordia notitiaï,
1162  Obruere immani numero, ambiguaque fatendum est
1163  Naturâ nostros animos, ne cernere possint,
1164  Quod cupiunt, vanumque profundant proinde laborem.
1165   Tunc equidem, obstructam nobis aperire viam fors
1166  Olim siqua volet, qua sint decernere fronte

2201  Contendantque suis jam tum placuisse docenti
2202  Scilicet et factis, et corpore, flexile fiat
2203  Ut sic ingenium, culturaeque artibus aptum:
2204  Blanditiis facile esse animos fregisse feroces.
2205   Crimen adulterium est, et dedecus; est ubi neutrum
2206  Credatur tamen; hospitibus praebere domumque,
2207  Consortemque thori gaudent. Sunt gaudia tantùm

vitae
2253  Insons, atque sui cadat hostia saepe furoris:
2254  Ni faciat, non ingenuos erit inter habendus,
2255   Et trahet invisos sine laude, et degener annos.
2256  Nempe animos, verum quod sit, minus incitat, ipsi
2257  Quam quod opinantur mortales, fictaque majus
2258  Plurima pondus habent; fictis stant plurima rebus.
2259  Scilicet ipsa solet varios convertere in usus

solemus
940   Ignari rebus, qui sunt tum deinde secuti,
941  Eventus tristes praesertim, luctisicosque,
942  Quique premente malo nostros percellere possint
943  Plus animos, veluti causis, signisce referre,
944  Cum nullo prorsus jungantur mutuà nexu.
945   Ante videbantur caeli statione teneri
946  Hi prope terram humili, et terrestri ab origine nasci,

Mundo.
576  Hos igitur numeris motus comprendere par est,
577  Cum tuimur, quantum decedat vertice sidus
578  A nostro, variique situs discrimen adimus,
579  Ne spes sollicitos animos deludat inanis.
580   Ergo age, qui Boreae Gallorum primus ad oras
581  Protulit urbe gradum a regali mensus, eundem
582  Congruere octonis decies ad milla sena

illa itidem lymphatos, irave torquet
2401   Praecipites, quatit aut incertus pectora moeror,
2402  Dicimus hos Triviae contactos esse flagello;
2403  Hinc animos furor omnis inundat, et Evius Evan,
2404  Saevities, et triste odium, et rationis egestas.
2405  In caelum evehimus sic crimina, transferimusque
2406   Nostra, nec, unde ortus ducunt, auctusque,

1710  Vel paulum ne te properantem forte morentur.
1711  Illa quidem magicis velut artibus edita constant
1712   Omnia; namque procul prospecta, haud vana videntur,
1713  Et terrent animos simulacris grandibus; at, si
1714  Accedat propius ratio, evanescere debent.
1715  Jamque horum quaedam ante mihi dimota profecto
1716  Sunt, ubi visa fuit res poscere, nempe ubi dixi,

2218   Attamen est aliquis quoque mentibus impetus, et vis
2219  Indita, non qualis late per corpora fusua est,
2220  At quadam tamen inflectens ratione, agitansque
2221  Interius nostros animos, ut protinus inde
2222   Possint tam varii gigni sub pectore motus.
2223  Sed penetrare animis animorum impervia nondum
2224  Contigit, et seriem arcanam cognoscere morum,

2415  Praeferat? Haud ulla est sociis sine pura voluptas;
2416  Crescunt, cum sociis partimur gaudia nostra,
2417   Curaque dividitur narrata, minusque dolores
2418  Saevire, inque animos incumbere moeror et angor.
2419  Praeterea et laudem, et famam captare, decusque
2420  Unde sit? Ex ipso vitae socialis amore
2421  Non fluat? Ambitio non vires exerat illinc,

sed vigilante
81  Excipiens animo, atque observans aurea dicta,
82  Musarumque ferens aeterna in templa sacerdos.
83   Tu mihi Calliope huic alii concede labori
84  Pervigiles animos, da pulchram pandere lucem
85   Carminibus, quae sint ipsa dignissima luce,
86  Atque haec sparge novo, quae dicam, blanda, nitore:
87  Scilicet hanc de te spem tandem concipere ausim,

603  At ne tu numeros, quos nostro in carmine saepe
604  Audis, incipias hic fastidire moleste,
605  Ut procul abductas sensu res, seque gregatas,
606  Et sine vi nostros animos agitante, sine ullo
607  Impulsu, sine pictura, sine corpore, prorsus
608  Propterea exanimes, et musis prorsus ineptas;
609  Omnia enim numeris fiunt, quaecumque videmus;

2168  Cum varii certa miscentur lege tremores,
2169  Harmoniae quoddam cur non genus exorietur,
2170  Ut solet in sonitu, in sensu non simplice visus?
2171  Utque trahunt animos mira dulcedine certis
2172  Intermixta modis discrimina multa sonorum,
2173  Mixta modis aliis quae fastidimus: ita ipsi
2174  Si bene compositi sint, permixtique colores,

certis
2172  Intermixta modis discrimina multa sonorum,
2173  Mixta modis aliis quae fastidimus: ita ipsi
2174  Si bene compositi sint, permixtique colores,
2175  Allicient animos, perfundentque agmine amico;
2176  Sin male, percellent ingrato lumina sensu?
2177  Utque sonus cum fit, cujus tremor usurpatur
2178  Saepe oculis partim, partim cognoscitur ipsas,

2401  Illisum; nec jam flores, arbustaque laeta,
2402  Nec sata camporum vernent viridantia? demum,
2403  Ut Tellus, ita Sol faciem non praeferat almam?
2404  Difficile est animos tamen his assuescere vulgo,
2405  Non nisi rem diram violentamque esse videntes
2406  Ignem, atque admotum nullis prope parcere rebus.
2407  Quippe vident, magnis si quando incendia sylvis

annis?
1345  Quo vertas te cumque, genus permulta videbis
1346  Hoc exempla, ratamque vigere per omnia legem.
1347  Quin et si nostros recti pravique potentes
1348  Contemplere animos; subito virtute nitere
1349  Opposita vitiis longum stabulantibus intus,
1350  Non erit, ut possint, neque contra pessimus ullus
1351  Prodiit extemplo; paulatim ad utrumque venitur.

atque
2690  A nobis procul usque recedere summa Potestas
2691  Et majore videretur se condere luce.
2692  Sed quanto magis illa recederet, attonitosque
2693  Redderet aeternis animos fulgoribus altes
2694  Praestrictos, Dominum tanto magis esse potentem
2695  Noscere par foret, imperiumque hoc grande fateri
2696  Protinus, et nosmet submittere, nostraque,

Menusrasque suas infundens undique summae,
2719  Te, Pater, haec rerum nobis trans nubila monstra,
2720  Illabensque tuum radium infer mentibus, illo
2721  Circumfunde animos ad lumina dia inhiantes
2722  Jamdudum, et semper potiores erige ad haustus,
2723  Qua Sacer aetherii decurrit nectaris humor;
2724  Corda move, impulsus audire sequique supernos

ingenii excedere vires crederent, facile consecraverunt. Sed neque deinde, cum poetica multorum usu ac studiis excoleretur, aut consuetudine ipsa fuit ejusdem existimatio imminuta, aut illa divinitatis opinio sublata. Qui enim omnium animos tam mirifice allicere, ac tenere possent, non sine divino afflatu id assuetos putabant. Unde proprios etiam ac certos Deos inflammandis poetis adjunxerunt. Verum haec ipsa diuturna admiratio mutorum tandem solertiam, ac gravium

exquirens, interque se comparans illud intuebatur, quanam in re potissimum vim naturamque carminis poneret. Quae si in hoc sita est maxime, ut nos aeque moveat, ac si oculis atque auribus res ipsae in animos influerent, nihil propius ad hanc aurium atque oculorum fidem accedet, quae haec alienae personae ac sermonis imitatio. Atque idcirco, opinor, perfecti poematis exemplar, verasque imitationis sedes tragoedias esse statuit. Nam etsi

formae, ex quarum mira conjunctione ipsi varie commoventur, ad hilaritatem, ad moerorem inducuntur, inflammantur, exardescunt. Neque vero hujusmodi rerum perceptio obscuriore quodam sensu concluditur, ut cum multae in imperitorum etiam animos aliquando species influunt, neque causas, cur ita afficiantur, tenent. Hoc enim habent praestantiora ingenia, summam ut sentiendi vim par intelligendi solertia consequatur. Inter illos rerum appulsus, animique nostri motus, quae

praestantiora ingenia, summam ut sentiendi vim par intelligendi solertia consequatur. Inter illos rerum appulsus, animique nostri motus, quae cognatio intercedat, exquirunt: cumque ut nervos in fidibus, ita a variis rerum formis varie animos percelli sciant, eorumque motus tanquam chordarum sonos tristes, aut jucundos esse, quae movendis atque in quamque partem inflectendis mentibus aptiores sint imagines, vident. Atque ita in intimos animorum sinus, ac sensuum et

utilior eorum est opera, quam cum res a sensibus, intelligentiaque communi remotissimas nobis propius admovent, et veritatem ipsam, ac rerum altissimarum cognitiones ad oculorum consuetudinem traducunt, ac suavibus simulacris involutas in animos inferunt, ut quae cogitando atque intelligendo assequi possumus, quasi intuendo teneamus. Consentanea nobis est haec una maxime rerum cognoscendarum ratio, utpote cui diu a pueris nos natura ipsa

possumus, quasi intuendo teneamus. Consentanea nobis est haec una maxime rerum cognoscendarum ratio, utpote cui diu a pueris nos natura ipsa assuefecerit. Atque idcirco a sensuum societate sevocare atque abstrahere animos, ac sequi simplex ac sincerum illud intelligendi genus sine labore non possumus, neque sensuum conjunctionem revocamur. Ita ex ipsis angustiis, quibus animi obsequio et indulgentiam corporis adstricti coercentur, poetae egregiam et

effectrix ingenii vis fecundior exoriri atque erumpere? Quippe in rerum maximarum intelligentia defixa mens majores etiam habet impetus, ut, quae penitus intimeque perviderit, pulchre item splendideque efferat. Quare poetarum animos excitat haec artium doctrinarumque cognitio, et quasi materiem viresque suppeditat illustribus illis simulacris, quibus asperas res ornant, obscuras ac difficiles illuminant, et quasi quibusdam insignibus variant, ac pene depingunt.

plebem, quae in montem Sacrum secesserat, fabella, qua rudi populo, qui justitiae, et civitatis constituendae neque vim neque nomen teneret, illa corporis humani membrorum inter se dissidentium imagine utilitatem legum ac magistratuum in animos intulit. In ipsis philosophiae incunabulis eadem fabulandi industria sapientes usos scimus ad morum doctrinam imperitorum mentibus communicandam. Sermonis autem copia, ac rerum notitiis paulatim deinde auctis, quamvis eo praesidio

vis, et omnes has et cogitandi et dicendi virtutes colligabit, ac vinciet, tum vero orietur illa concinnitas et suavitas carminis, quae poetarum laudes perficit una maxime, atque absolvit. Haec est, quae inusitato ardore commovet animos, et quocumque incubuerit, facile pertrahit, quae incredibili jucunditate perfundit, quae plausu, quae clamores efficit. Tunc ego paulum subridens, ain vero, inquam, an vos ex praestantiore quaque arte subsidia ad poetas ornandos

virorum gesta concinunt; patrias res etiam ab eorum versibus cognoscimus, regna ac gentes, quibuscum multa nobis communia sunt jura, discimus. Quae quidem omnia et ipsa rerum magnitudine nostros sublimium atque admirabilium appetentes animos valde capiunt, et nostra magnopere intersunt, nosque propius attingunt. Temperatior autem dicendi modus, veritatis nimirum docendae, didascalicis poetis erit adhibendus. Verum, si Epicorum vires eisdem minus conveniunt, non idcirco

existimat? Nuda scilicet ac vacua omnia animorum perturbatione ista sunt, neque propterea cum illa humanarum rerum utilitate comparanda, quae cum suavibus hisce motibus tam arcte conjungitur. Nosti enim, quem ictum habent, quo pellunt animos, falsae illae atque inanes affectiones; quam jucunde agitamur, cum amamus, cupimus, expavescimus. Similitudine rerum abrepti nos ipsos in illis fortunae commutationibus versari fere credimus, et affinitatis quadam conjunctione

quo pacto possunt adipisci illud unum et simplex, de quo nobis est sermo? Aut si id quoque modo consequentur, isthaec iners materiae conjunctio, quam unam assequi illi possunt, num satis pellet animos, et cum illa actionis consensione, quam Epici sequuntur, conferri poterit? Tum B., At, inquit, si opifices etiam, ut dictum est a te, hanc partium inter se consentientium, atque ad unum finem spectantium pulchritudinem in suis

corpus coalescunt? Sed haec ex inerti materiae coagmentatione conflata consensio si tibi non satis accommodata videtur ad illam assequendam pulchritudinem, si non corporum se varie moventium concordia putas unum illud effici, quod allicit animos, sed actione opus esse varia, praestante unius consilio directa, unum ad finem conversa, uno temporis, locique termino circumscripta, nihilne consilii subesse existimas in iis ipsis tam bene convenientibus motibus? Ex hac ipsa

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report