Your search found 1432 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

5.234  Et vehitur iunctis ad gemmea fraena columbis:
5.235  Et, quamvis nunquam non spicula tractet, et arcum;
5.236  Aurcus est arcus, perfusaque spicula melle.
9  9. Sed procul o, si quae, miseri, vos cura salutis,
5.238  Si Vestri quis amor tangit. Sub melle venenum,
5.239  Pestanis Libyci fallunt sub floribus angues.
5.240  Scitulus hic, tanto formae blanditur horore

populatrix flamma lucernae
5.368  Ex humili tineâ Assyrium in phoenica refinget,
5.369  Aeterno victurum aeuo, vulgique per ora,
5.370  Et memores abiturum illustri nomine fastos.
5.371  Quid Patriae procul à gremio, amplexuque Suorum
5.372  Martia signa sequi, grauibus sudare sub armis,
5.373  Vix summis extantem humeris tranare sonoros
5.374  Sternere castrensi duros super aggere somnos
5.375  Praecipitum

priorum
5.420  Tot fructus operum, sudatique vltima Martis
5.421  Praemia corrupisse, Futuri improudus, audit.
17  17. Nec Ducis Aemathij melior fortuna. Coruscis
5.423  Quid procul e cunis Ganget idos Amphitrites,
5.424  Auroraeque sinu captiuum abducere solem,
5.425  Et sua vix orto superaddere fraena diei
5.426  Profuit? Audaci quid classe extrema secantem
5.427  Aequora, spumosi

Martis,
5.501  Se facilem det amica quies; oblata recusant
5.502  Munera, ni tali rapiant e puluere, certà
5.503  Victorem nulli fas vnde recedere palmâ.
20  20. Quod, procul extremâ Ditis sub nocte sepultum.
5.505  Funditus humanae turbanda ad gaudia sortis,
5.506  Te vomuit chaos, execrabilis, impia, vecors
5.507  Ambitio? Quàm (tu sineres) pacatior Orbis

5.651   Tritonesque citi, cum squamifero comitatu,
5.652  Compositas laetis exercent plausibus vndas.
26  26. Et primùm indomitis bacchantem ardoribus Iram
5.654  Vt teneas; rapidi procul auertisse memento
5.655  (Tutius id, quàm comotas deîn sistere flammas)
5.656  Nutrimenta Mali. Nemo non praetulit armis
5.657  Otia Dux sapiens. Quò ferrum hostemque lacessas,
5.658  Cum dubij possis

5.691  Audiri celeres minimo irritamine questus?
5.692  Moribus his longùm concordi foedere iungi,
5.693  Rixarum expertem, nimiò plùs ardua virtus.
30  30. Sed neque si procul externa haec fomenta removit;
5.695  Tunc etiam caecos flammati pectoris aestus
5.696  Nesciest, ignauo cultu blandisque foueri
5.697  Artibus à primo quisquis consueuerit aeuo.
5.698  Nam, veluti

tibi finge; vel ipsa
5.904  Infandi vt timeant commercia nominis aures.
5.905  Tum simul hac diri se quisquam tabe veneni
5.906  Saucius (heu nusquam non plurima turba) videndum
5.907  Obtulerit; licet Assyrios procul vndique nimbos,
5.908  Seplasiaeque forum expiret: licet omnibus ille
5.909  Munditijs talos à vertice comptus ad imos.
5.910  Cirratus, roseae nitidus fulgore iuuentae,
5.911  Totusque e speculo,

5.1447  Ponticus, Assyriusque cruor, quemque amne niuali
5.1448  Nutrierat Tanais, rapido quemque Africa sole
5.1449  Torruit. Excitae varijs tot partibus Orbis,
5.1450  Tam diuersa procul nactae cunabula gentes
5.1451  Vno Danubij ad ripas iacuere sepulcro,
5.1452  Foedum alijs aliae glomeratâ in strage sepulcrum.
5.1453  Pande triumphales portas (non improbus vltra
5.1454  Inclusae

prae se censu potiore beatos
6.192  Quisque putat; nulli superest vixisse beato.
6.193  Hinc adeo, quia, quà felix iucundaque tantùm
6.194  Conditio est aliena, libet perpendere: contra
6.195  Nuda suis, omni procul appendice Bonorum
6.196  Sepositâ, in rebus contraria nomina spectant.
6.197  Heu miseri! Quos, si sani pars vlla maneret
6.198  Pectoris, inuersa penitùs ratione decebat
6.199  Sola suae laetos

miseri! Quos, si sani pars vlla maneret
6.198  Pectoris, inuersa penitùs ratione decebat
6.199  Sola suae laetos compendia, sola vicissim
6.200  Externae sortis meditari incommoda: quòdque
6.201  Haec procul; illa adsint, meritas persoluere grates.
6.202  10. Nam quae viuendi ratio tam prospera, nullo
6.203  Temperet vt luctu sua gaudia? Dulce triumphi
6.204  Optandumque decus: quanto venale

6.290  Impulerit, totis cursum reflectere velis.
6.291  14. Vrbanos strepitus en ille perosus in arua
6.292  Effugit. Hìc etenim vitae tranquillior ordo,
6.293  Hìc secura quies: procul hìc ciuilibus vndis,
6.294  Componam niueos iucunda per otia soles.
6.295  Iamque foro longùm dixit, populoque valere:
6.296  Iam, quoscunque sibi Lachesis torquebit, opaci
6.297  Ruris in amplexu

viuendi hìc norma: futuros (a) (a) Apud Laert. in Vita Epicuri.
6.493  In dulci spectare iubet qui semine fructus:
6.494  Anticyram procul ablegans, praesentia nullo
6.495  Qui Bona delectu arripiunt, quaecunque, parati,
6.496  Sensibus in votum veniat genioque voluptas,
6.497  Protinus indulgere: licet mox illa dolorum
6.498  Foecundam

Sapientem fingere, duri
6.643  Mnasiadae qualem fingebat porticus, omnis
6.644  Indocilem sensùs: qui funera spectet eodem,
6.645  Quo ludos, animo, nihil et discriminis inter
6.646  Bella putet, pacemque. Procul tam tristia monstra,
6.647  Deucalionei totum de semine primo
6.648  Marmoris ingenium crudis retinentia fibris.
6.649  Aemula non adeo anguicomae fert oribus ora

Vt subitò venae melioris in aeuum
6.809  Aspera deterso remearent saecula ferro?
6.810  Vt nouus annorum consurgeret, omine fausto
6.811  Conditus, auspicijsque fluens melioribus ordo?
6.812  Bella, metusque procul: niueis Pax aurea bigis,
6.813  Et laetae Charites, et pleno Copia cornu
6.814  Lustrarent agros, lustrarent oppida: nec tu,
6.815  Iam genus infidum, terrasque exosa nocentes,
6.816  Sydereos populis

6.825  39. Vltima laetitiae, sed princeps, regula, parque
6.826  Omnibus vna, Deo haerere, illum mente tueri,
6.827  Perpetuo illi nexu, et amoris foedere iungi.
6.828  Venimus ad summum: procul hinc cureque, metusque:
6.829  Intima quaesitae dudum penetralia Pacis
6.830  En tandem patuere: en ipsa in limine sacros
6.831  Expedit amplexus, Thaumantide cincta perenni,

concedunt lumina, blandae
6.835  Nectar vt hyblaeum superat facundia linguae.
6.836  Penelopem agnoscas diuinam, cui procus Orbis.
6.837  Nec dispar dominae sedes. Mitissimus aer,
6.838  Sponte ferax tellus: procul imbres, fulmina, nimbi:
6.839  Ignotum quid hyems, quid caeli flammeus ardor:
6.840  Autumnus totos, totos ver occupat annos.
6.841  Mille voluptatum species, mille obuia passim
6.842  Laetitiae

tellus: totidemque, creatos
6.1034  Lucis in imperium, et redituri fraena diei,
6.1035  Iam patrio credit temoni assuescere Phoebos.
6.1036  Sed satis hac fulsisse tenus: iam subdite fasces,
6.1037  Noctiuagi procul o soles iam cedite. Magnus
6.1038  Ecce diem verum lucis pater aduehit: Orbem
6.1039  Ecce suo coram manifestus lumine ditat,
6.1040  Fulgida stellarum nox, occasusque nitoris,
6.1041  Quem dederat. Simul

meo conceptus amor sub pectore, cui par
6.1155  Nil alibi rerum, totius amabile Pulchri
6.1156  Te petit exemplar, puri te luminis orbem,
6.1157  (Quà licet è mediâ miserae caligine terrae)
6.1158  Sublustri procul in nebulâ clausumque, micantemque
6.1159  Vsque ardens miratur, et indefessus anhelat.
6.1160  Nil super optandum: sordent Mortalia, sordet
6.1161  Ipsa etiam, quanquam radiantibus intertexta

formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et

suorum sibi decorum testis, externâ omni gloriâ penitùs caruit. Quanquam nec opus exempla tam sublimia conquirere: cum plurimos intueri passim homines liceat, qui, procul ab omni famae pompâ, atque strepitu, tranquillam in obscuro vitam, alijs opibus laetissimi, degunt. Parum tamen foret ad gloriam spernendam, quòd abesse citra pacis, laetitiaeque possit iacturam. Plus est, quòd adesse citra illius perturbationem vix possit,

eijci, possumus. Secundo, quia, si nihil demum est exulare, nisi à natali solo abesse; magna pars hominum sponte sibi exilium consciscit: cum, non modò plurimi à suis procul cunabulis vitae sibi deligant sedem; verùm et populi ipsi, natiuis valere sedibus iussis, in externas procul emigrarint colonias. Tertiò, quia indecorum videtur, in Orbis terrarum vniuersi possessionem creatos vnius certae regionis angustijs Patriam suam

Secundo, quia, si nihil demum est exulare, nisi à natali solo abesse; magna pars hominum sponte sibi exilium consciscit: cum, non modò plurimi à suis procul cunabulis vitae sibi deligant sedem; verùm et populi ipsi, natiuis valere sedibus iussis, in externas procul emigrarint colonias. Tertiò, quia indecorum videtur, in Orbis terrarum vniuersi possessionem creatos vnius certae regionis angustijs Patriam suam definire, reliqua verò spatia omnia pro alienis et ad se se nihil pertinentibus ducere.

iura Bohemis
Cechius; hinc nomen gens trahit illa suum. et Casparus Cropacius; /Duces et Reges Bohemiae/
Facta caede domi, metuens causaeque sibique
Zechius Illyrico transfuga cedit agro.
Et procul a Patria peregrinis quaerit in oris,
Cum sociis sedes spe meliore novas.
Longum iter emensus, tandem quibus undique cincta es,
Hercinios saltus, terra Bohema subit.
Fructiferos inibi colles, et amaena vireta

qui Illyricum Pannoniamque tenuerunt, habebant et ipsi Principem supremum; qui ad Chrobatiae veteris tantum Principem (id est Francorum Imperatorem) amicitiae ergo, legationem mittebat. Habuit igitur Croatia proprios Principes et Reges, continua procul dubio serie post Ostrivojum; in qua non satis adimpleta, scriptorum defectus causandus est. Terrestres enim /Ioannes Lucius operis citati libro 2. capite 1./ Croatorum res gestae a nullo Latinorum scriptorum traduntur, et a Graecis quaedam

oppressa igne ferroque evertebatur Croatia! cuius valida quondam Oppida et opulentae Civitates, vallis, fossis et Civibus fortissimis munitae, prostratae adeo sunt et attritae, ut plurimarum vestigia vix noscantur, non paucarum etiam nomine abolito. Habuit autem (procul dubio) tam Diocleas, quam Archidiaconus manuscripta quaedam priscorum Regum rerumque Patriae monumenta, eaque (ob typorum tunc defectum ac litteratorum paucitatem, perque tot temporum iniurias) ad manus Lucii non pervenerunt. Nec omnis Regum aut rerum Croatiae

Conficerent: quibus et vetiti fallacia pomi
Torsit Adameos cineres oculisque petita
Fatalis species os inconcessa fefellit.
Hinc manibus vindex populata nocentibus arbor
Felici de sede ream procul egit orexim.
Sed spectasset Adam vetitum sine crimine germen
Cavissetque scelus, nisi quae temeraria suasit
Delictum coniux, ne quid deberet Adamo,
Pomum pro accepta properâsset reddere costa.

veris?
Haec ego non vetiti ut subeam penetralia claustri
Vota fero: lata hos ausus sententia damnat
Numinis irati, foribus rotatilis ardens
Accessum romphaea vetat teque improbus aequo
Est procul ut credam Custodem fallere dono.
Quid tamen hoc spectare mihi prodesset, amice
Exponam, Custos. Numen bona tanta sereno
Intuitu si nosse daret, quae perdita primi
Flemus adhuc errore patris, quem

Dulce, suave bonum, mirumque exurgeret inde!
Quo multo minor iste, meo qui clauditur horto
Est decor et gustus. Virgo tamen omnibus istis
Propositis rerum illecebris, quas tanta bonorum
Colligeret moles, procul est ut lumine solo,
Si vetitum divinum inerat, dignata fuisset.
Finge pari numero poenas et verba dolorum
Omnia, quae Numen pro lege subire iuberet,
Post minimae maculam labis; durasset in istis

Aequore proiectum longo semperque petitum
Fluctibus adversis, tandem feliciter orsis
Atlantis tentare caput, modo pervia nautis
Saxa, bonae stant voce spei. Dixêre Pelasgi
Acronoton, procul Aegocero, flat nubilus Auster
Ad montes ubi Luna tuos, Vulcania nactos
Torridaque Aethiopum magalia montibus ipsis
Subiectae produnt vasta se mole paludes,
Unde nova emergit bis natus origine Nilus.

His tamen externis opibus maiora fuêre
Dona animi, quem perfecto subiunxit amoris
Igne Deus, cui aethereae par gratia menti
Credita. Qua solâ tangebat sidera, felix
Naturae; quaeque hanc procul excessere, bonorum
Possessor, Charitum donis sublimis Adamus.
Et tamen – ah! – nunc flete, oculi, peccavit Adamus:
Redditus aeger, inops, laesamque sequentibus asper
Naturam aerumnis atque hanc

Et frustra talem visum est sperare salutem,
Nam Deus est unus. Poterat sic tota videri
Conclamata salus: nam quis comprehenderet umquam,
Angelicae quamvis dotatus acumine mentis,
Tam procul immensa quod cum pietate scientis
Numinis ascendat moles, reperiret ut aequum
Peccati pretium, se submissura quod ipsi
Offenso divina daret persona Tonanti?
Quod veniae inventum summa ut Sapientia

data sunt Sponsae: licet hunc quoque foederis ergo
Virginei, Charitum forsan tanto igne rigari
Censuerit Numen, quantum nec farier ausim.
Ostenditque viri meritum Deus, impote prorsus
Humoris cum fuste, procis procul omnibus, illum
Connubio tanto asseruit, cum stipite sicco
Silvestris coryli, velut a radice virentis,
Prodigio natos voluit pubescere flores,
Illo Iosippum, fieri nec tale putantem,

dispendia culpae
Aeternosque potens mortis vitare dolores,
Nostro iterum fatuê amisso reddetur amori.
Attamen hoc unum superest, ut nostra saluti
Humanae nascatur humi persona gulosi
Labe procul, corpus par assumptura parentis;
Ut patrandorum meritis et mole suorum
Non renuat placari operum, quae discutit omne
Ferro Astraea nefas: qua deponente furorem,
Aeternae ad veniam pertingant crimina

erat rapidus tali pro faenore Tigris. 14.
Hoc miscere suos solitum cum flumine luctus
Repperit errantem Michaël; sed luce coruscum
Aligerum procul intuitus, secura timentis
More animae quam culpa gravat, petit ima propinquae
Antra specus, latebra lucis solante pudorem.
Attamen aethereus princeps hunc Ales in ipsis
Quaesitum latebris, sed nil minus

stemma nepotes,
Donec ad excelsae sobolis caelique solique
Summum prodigium servata propaginis esset
Iessiacae divina caro, maiore deinceps
Sublimanda throno; cuius Iessea decorem
Si procul et quondam tenui prospexit in umbra
Progenies; cognatorum postremus avorum
Sanguis inumbrantis divini flaminis, omnes
Virginea veteres umbras finivit in Umbra.

tecto
Deseruisse reos videatur forsitan istos
Desidis obsequii populos; quod supplicis imas
Mentis adhuc iaciant flammas, signata penatum
Sacra calet fixis quod semper et area labris,
Est procul ut credam, genetrix quod deside mota
Obsequio Virgo volucres mutaverit orâ
Picenâ sedes: nam quae vestigia sacrum
Impressit limen, forma non impare servant
Atque eadem coctis referunt sacraria

Harum luce una cum se sollemnibus aris
Sisteret et coram populi maiore corona,
Dona Ioachimus sacro daret annua templo.
Hunc Mysta accipiens, cum prolis honore carentem
Agnovisset, ait: “Coniux, procul esto, profane!
His discede aris! Credis te munera grato
Ferre marite Deo, cum sic tua seminis illi
Plectitur improbitas, a te qui forsan iniquam
Se veneraturam non vult descendere prolem?

Augurium splendoris agunt: sors tristis inertes
Sternit: ubi duros fortuna reciprocat ictus,
Splendidius reddit fortunae malleus aurum. 7.
Non procul a Solymis locus est, ubi plurima collis
Ubertas, herbaeque ferax et pascua tellus
Eminet. Hac iunctos fecundis matribus agnos
Parte Ioachimus, pecorisque fugacius agmen
Pastorum sub virga habuit, quos

Debuit infaustam Nemesim – quod sola ruinae
Istius immunis staret fortuna puellae,
Quam sterilis matrona tulit: communia Virgo
Sola venenatae nescivit toxica plantae.
Illa reis pomi morsu procul, illa nocentis
Flagitio Adami non improba, maior acerbae
Exitio noxae, semper sine labe, minacem
Exterret Nemesim, tectis quae veste flagellis
Vitat adoratum Mariani verticis aurum.

suis totum radiis tremefecit Avernum,
Fida sibi gratis penetrans in pectora flammis. 31.
Est specus Empyreo distans immanis Olympo
Quique magis procul esse nequit felicis ab orae,
Convexo quo fervet amor clarusque Tonantis
Intuitus flagrat aeternum satiare beatos
Caelicolas; orbis medium est, ubi squallet hiantis
A primo terrae initio mundique

Iam senii provecta mei caligo beatum
Non audet sperare diem, quo limine templi,
Haec suspirato suprema puerpera fato,
Messiam infantem sistat; satis illa beavit
Me genetrix vel visa semel: procul esse micantis
Nec solis cognosco faces, ubi conspicor ortae
Aurorae roseos orbi splendescere vultus.
Quando autem fiet, tantum ut clarissima mater
Excipiat fetum? Sitne hanc iuvenilibus annis

Omnis in ipsius, motus ignara decori,
Abfuit incessu levitas; nec prodiga linguae
Libertas teneram poterat damnare puellam,
Sollicitam purae celebrando aptare Tonanti
Officium vocis: procul est ut dissona menti
Aethereae fuerit fandi concessa potestas.
Illa etiam sanctam gnava observare parentem,
Caelesti licet illa prius maiora tulisset
Docta magisterio vitae praecepta, loquentem

Perpetuum servare prior promitte nitorem.
Ire per adversos casus saevasque dolorum
Quod voveas tolerare neces, non vana cupido est:
Poenarum immunem temet non esse futuram
Indubita sed morte procul. Te funeris expers
Poena manet, sine morte chalybs: quae verus amator
Numinis extremâ vitae discrimina luctâ
Sustinet, inferiora tuo dabit esse dolori
Disponit qui cuncta Deus: sine sanguine maior

Fonte, priùs nebulis Phoebo splendente solutis,
Viderunt flamma caelo veniente cremari.
Laeta dies populo, lapsae pro munere flammae
Vota reponenti, pariter fuit apta remotos
Dispersosque procul Iudae sociare nepotes
Ex quibus electum Mariae spectata docerent
Signa virum, mirum dictu! Venerisque decorus
Pronubus adverso Veneris foret ales amori,
Et florente suas accendi stipite taedas

Numinis, adiunctis altam quam surgere muris
Iusserat Ascalides. Daniel dilecta parenti
Labano soboles, donis instructa paternis,
Nil prohibente patris flammas Esthere novercâ;
A Iordane procul, Sephone ex urbe profectus
Pervenit Solymam. Tobiam, Nathanaelem,
Quosque referre mora est, patriâ migrare subegit
Prodigiosus Hymen; cunctisque accessit Ioseph.

Connubii accendit sponsis felicibus ignes,
Expediam. Novies quatuor vel circiter annos
Vixit Iosephus, thalamique experte iuventa,
Dimidium tetigit caelebs et candidus aevi,
Connubii procul affectu; cui sola calebat
Flamma pudicitiae constans, quam nulla voluptas
Pressit et adversa nullus face perdidit Hymen.
Maior Iosepho Parii casto hospite Nili
Lascivae fugiens lusit qui vota

Haec animo tacitus secum dum fatur Ioseph:
“Omnibus adversus thalamis custode severo
Ostia servabam mentis, chalybemque serasque
Apposui, ne quis fibris irreperet ardor.
Nescivi tamen et thalamis procul esse maritas
Posse faces animumque unum illaesumque pudorem.
Si quoque novissem, tantae quo fine puellae
Connubium peterem, merito mihi cedere tantae
Quo possent virtutis opes, sperare nequivi.

expectat optantque ardentius omnes
Cognatae augustos vultus cognoscere nymphae. 29.
Interea Virgo, praesto quam ex aethere lapsus
Visu hominum procul atque intra sua tecta morantem
Scire dedit genius quae sors, quae regia stirpis
Nobilitas pietasque viri, quem caelica lectum
Signa palam, vitae comitem dixere maritum,
Divinis, hac mente frequens, parere

Tonanti
Heroëm venturum illuc urbisque futurum
Municipem nostrae. Fieret quae copia tanti
Regis adorandi, quales contingeret isto
Divinae ambrosiae latices haurire profundo!
Nec procul esse aiunt tempus quo Nazareth almum
Excipiet fecunda Ducem frontemque coronet
Illa suam tanto mittent quem sidera flore.
Hoc mihi stat votum: cum me deducere templo
Mens fuerit, domui potius, Iosippe,

Tempora Messiae; sed prudentissima Virgo
Parca loqui, plura aure tulit quam voce dedisset.
Illa dein sponsi placito conclave remotum
Sola petit, solitis nocturna silentia votis,
Teste procul, modico non neglectura sopore.
Utque brevis concessa quies, ubi cuspide recta
Vertice fulgentes superas terrena feriret
Vmbra faces, assueta thoro consurgere Virgo,
Evigilans solitis aeque distantibus

Certatum, veros animi prodentibus ignes
Verborum officiis. Oris parcissima Virgo
Debuit hic non pauca loqui, dum comiter usa
Composito ad normam summae virtutis amico
Alloquio, affectus, vitii procul arte, benignos
Protulit et cunctis propter regale propinquo
Sanguine honestatas facti data gratia taedas.
Abscedunt dictis hilares, tacitique maritae
Virginis ora animo versant altasque pudoris

ratio, non obnitor. Sed sola Tonantem
Iustitiae si fama levat, laus integra non est,
Altera si patris hunc miserantis fama relinquat.
Iam tua Tartareas pervenit ad usque cavernas
Fama, soror. Qua lege vetor procul aethere summo
Et nomen proferre meum, fiet unus utrique
Cum genitor, mihi par tecum et communis origo?
Quae iusti haec virtus, ego sola ut culmina caeli
Terrigenis ignota teram, tu Ditis averni

praeis mulier.” Virgo his adversa salutem
Ore datam sub corde agitat nilque ipsa reponit.
Illa novum, prius idque suis numquam auribus haustum
Librat Ave mirumque iubar mediaque coruscum
Nocte diem pulsasque procul tota aede tenebras.
Hanc superae lucis fuso splendore paventem
Haerentemque animo ac versantem in pectore multa
Talibus aethereus confirmat vocibus Ales:
“Ne timeas, neu corda pavor turbata

Quis lunis haerere tribus, quis adesse parenti
Occiduae, Hebraeis parientem Phosphoron umbris?
Quis male moratae plebis quaesita cavere
Sollicitam, quae causa novae teneraeque maritae
Subsit opis vacuo procul â consorte vagari
Tergeminasque domo externa consumere lunas,
Quoque prius caruit, tumido cum ventre reverti?
Quid demum movisset, onus caeleste ferentem
Ire procul patrio per non sibi cognita tecto

Subsit opis vacuo procul â consorte vagari
Tergeminasque domo externa consumere lunas,
Quoque prius caruit, tumido cum ventre reverti?
Quid demum movisset, onus caeleste ferentem
Ire procul patrio per non sibi cognita tecto
Compita, ni caeli iussis parere fidelis
Et cum dura iubet neptis didicisset Abrami
Humanosque supra cum vult Deus ire timores.

Palmae apicem sortiti oculis, pro floribus ortos
Successisse vident fetus tenerosque per orbem
Numquam speratos escam promittere fructus.
Cumque Deo plenam studio pandentis Elisae
Audissent montana procul venisse puellam,
Non fecit matrona fidem, sed publica plantae
Vincebat populos fama: infecundaque fructu
Facta gravis, puero stabat pro Numine palma.

cursu velox transcendere colles,
Par capreis, levibusque sequentibus ubera cervis:
Haec proles dilecta mihi est.” Ea fluxit ab imo
Vox adyto: hanc stantes vicina per atria mystae
Vestibuloque omni procul audivere stupentes
Fatorumque rudes populi spectantque vel ipsos
Responsi dubios templi pendere ministros.
Ancipites tandem tenuit sententia mystas
Iam prope promissum terris hac voce referri

Nec vetitum legale sinit convivere, postquam
Quae peperit, puro patuit peperisse marito.
Quid faciam? Tectis abigam infamesque puellae
Reiectae tabulas et acerba repudia scribam?
Sed procul hoc: potius nostris illaesa nitescat
Efficiam sua fama malis: peregrinus abibo.
Nec deerit, quae iusta meae fortasse probetur
Causa fugae; nec lege vetor, qui legibus una
Esse vetor: famae hanc teneat, me

“Quis tibi sensus erat, Virgo, dum Numinis alma
Progenies uterum membris induta replevit?”
Hac illum Virgo suspirans voce secuta est:
“Ardua res dictu est, qualem, Iosippe, requiris:
Mersa Deo, procul a sensu, procul omnibus orbis
Quisquiliis exempta fui vidique sereno
Intuitu, qua quisque potest visâ esse beatus,
Et felix, mentem aeternam, sine corpore Numen
Immensi splendoris opes et hypostasin

tibi sensus erat, Virgo, dum Numinis alma
Progenies uterum membris induta replevit?”
Hac illum Virgo suspirans voce secuta est:
“Ardua res dictu est, qualem, Iosippe, requiris:
Mersa Deo, procul a sensu, procul omnibus orbis
Quisquiliis exempta fui vidique sereno
Intuitu, qua quisque potest visâ esse beatus,
Et felix, mentem aeternam, sine corpore Numen
Immensi splendoris opes et hypostasin illam,

Progenies, abitura parat quae lina tegendo
Artandoque inter telarum vincula nato
Quaeque suos usus tunc sunt habitura reponit.
Iamque aderat quo sede dies exire paterna,
Seque virumque remota procul petere arva monebat,
Cum vacui curam laris ingentemque latentis
Prodigii sedem terrena volentia numquam
Dimitti qua membra Deum subiisse tenebat
Tunc occulta fides, cognatae stirpis Abramo

precatur
Neglecti vacuum stabulique exile vel antri
Deserti spatium, sed ubique immitia supplex
Orator responsa tulit. Demum urbe recedens
Numinis arbitrium sic disponentis adorat.
Non procul urbe ipsa, veteri sublustris hiatu
Iosippo deprensa fuit praesentibus apta
Visa malis statio: speluncae imitata figuram
Et spelunca fuit; qui tunc melioris egenus
Hospitii, reduces Phoebi excipiente

Visa pati: natura leves admittere somnos
Cogere forte nurum potuit, natura sed altos
Virgineae mentis nequiit prohibere volatus.
Debuerat modicam membris praestare quietem,
Numquam animo: procul est, ut mox paritura sopori 191 sopori: sapori
Pectoris immodicas potuisset subdere flammas. 8.
Segnis adhuc

Noscere divini pueri venientibus antrum.
Quos, regum genus egregium, divinitus actos
Ipsa probavit hiems Solymis succedere tectis;
Consilio hanc omnes animisque volentibus aedem
Devenere, procul regnis, quae florida quondam
Adverso veniens sol respiciebat Olympo.
Lumen ad usque humilem caulam caeleste secutos,
Nec sidus regione viae caelumque fefellit:
Aurea nunc etiam stellantis regia caeli

Hoc animum sermone docet monitorque fidelis
Instruit, ut volucres iustus pavor adderet alas:
“Surge age Iosippe et puerum puerique parentem
Tolle domo ignotumque hospes fac vise Canopum
Et procul Isiaci fias novus accola Nili.
Dumque ego te Phariis monitum discedere regnis
Iussero, Niliacis deges securus arenis.
Causa fugae furor est et mors quam regia nato
Cuspis et immitis Solymi parat ira

Externa evasit Solymas regione secures.”
Talia dicentem nox occupat, ipsaque mentis
Perplexae tenebris maiores adicit umbras. 4.
Non procul inde, urbi Petrae subiecta patebat
Planities frugum sterilis, nisi pauca recisis,
Quod spectata procul, properata mapalia ramis
Gramineo pasci signabant flore bidentes.
Caetera campus habet nulli

tenebris maiores adicit umbras. 4.
Non procul inde, urbi Petrae subiecta patebat
Planities frugum sterilis, nisi pauca recisis,
Quod spectata procul, properata mapalia ramis
Gramineo pasci signabant flore bidentes.
Caetera campus habet nulli mansuetus aratro:
Rarae herbae tellus, plantarum degener, unam
Si palmam excipias, sabulo quae surgere felix,

hominum peregrina Trias calcaret arenas.
Verna alibi quamvis poterat tunc esse dierum
Temperies, hic et sabulo cedente, molesta
Et vacua humoris tellure, vibrantibus ignem
Phoebeis sine nube rotis, procul hospitis omni
Commoditate laris, tolerare ardentius anni
Debuit implacida tempus regione, timendâ
Inde magis, nulla hic aestum quod frangeret umbra.
Hinc hominum nulli non quivit acerba videri

Hospes et illa suâ pius advenientibus esset
Immemor annonâ; quis tanto errore viarum,
Mox igni abstractam Cererem, quis pocula vivi
Perderet in sabulo lymphas aequantia fontis?
Quisve recens distante procul tellure resectum,
Pone reliquisset gramen vectoris ad escam?
Quis tantum laticis, torrente flagrantia rivo
Ora pigrae pecudis quae non tulit unda sitire?
Qua ratione peti dulcis potuisset ab istis,

Interea placido vicina per oppida Nilo
Nacta viam, peregrina trias non lenta petebat
Phoebopolim Titanis uti de nomine claros,
Sic pariter celebres Titanis numine muros.
Non procul urbanis crescebat caedua tectis
Silva, secans medio proceras tramite frondes:
Qua si plaustra trahi vel clitellaria vellet
Ire pecus, fuit aequa rotis tergumque gravato
Commoda vectori plano de cespite

Adami.
Hinc communis amat Phariis quoque dicere rumor
Niligenas primos hominum totius adeptae
Unde animam et mentem fluxerunt semina carnis.
Hic ubi turbato Nilus modo gurgite manat
Fonte procul, communis erat fons, quatuor olim
Fluminibus: Tigri, Euphrati, quique alluit Indos
Aurifero Gangi et Nilo; cui prima remansit
Fontis aquae virtus, vincla indignante quotannis
Amne per Aegyptum lympha

Susceptum differret iter, post praebita cultus
Officia, elato demissas vertice frondes
Erigit et primas arbor recta occupat auras. 29.
Non procul hinc Nili ripas sortita superbit
Phoebopolis, turres iactans et stantia regum
Atque magis semper tenui surgentia saxo
Marmora, queis hydri, loti volucresque canesque
Sculptaque servabant magicas animalia

Consilium, quo cuncta infans amissus agebat,
Contemplans: matrem quod vellet habere severis
Forsitan absentem fatis, quid triste pavebat.
Iam vel aberrantem per devia iamque volentem
Vivere matre procul, iam vel suscepta salutis
Humanae initia, aut caelum petiisse, paterna
Sede reversurum, postquam praescripta vocaret
Poenarum mortisque dies. Vel forsan iniquus
Inventum Solymae patriis si manibus heres,

coniux
Prodit uterque casa: paribus vestigia curis
Cunctabunda premunt; quos occurrente diei
Simplicis occasu, Solymae domus hospita texit.
Tertia surgentis numerabat lumina Phoebi
Matre procul soboles, cum vota calentia Virgo
Depositura petit Solymi sacraria templi,
Ora vel amissus si fors daret obvia natus.
Viderat hic illam, commune prophetidis Annae
Sortitae fatum neptis Debbora,

14.
Ut sua defluxit doctis congressibus hora,
Excessu legis procerum, promiscua plebis
Inter, adest Mariae natus; cui obvia mater,
Sed procul a turba, maesta sic voce profatur:
“Quale opus est hoc, nate, tuum non suave parenti?
Nate, meo et patris tanto quaesite dolori!”
Cui soboles divina infit: “Quae causa laboris
Est vestri? Quis

Cognatae accessit; primum sua verba secutis
Servatorem orbis sese referentia signum. 21.
Iste datum postquam magnus conviva premebat
Non procul a genetrice locum, quod pauperis esset
Connubium sponsi, plus non spumante daturo
Laetitiam Baccho, materna voce rogatus
Iussit, ut optatum laticis daret urna Lyaeum.
Mater enim (cui in miseros data

Caelitibus matri divinae copia plantae
Advenit. Poteritne parens tam grata cadentem
Tantarum Charitum iustè non flere datorem?
Tantus vero fuit, quo prole calebat, amoris
Impetus; ut simili, procul est, ardore micaret
Flamma, suum authorem qua complectuntur ovantes
Aligeri: quicumque ignis comprendet abyssum
Virginei, materna illi quoque plaga patebit
Pectoris: hac levior vatum est facundia

Palma prior carnique prior coniuncta beari
Aequa petit nulli par excellentia mentis.
Tuque meae carnis felix nutritor, Ioseph,
(Huic etenim fatis victo, telluris amoena
Parte quiescenti, limbo procul, adfuit Ales
Numinis, admonuitque virum Victoris alumni
Dite soluturis animas accedere palmis)
Corpus immodicos pro me perpesse labores
E tumulo iussis faciam clarescere membris.

daturum
Signa triumphatae mortis manifesta Tonantem.
Verba tamen matrum Zebedeidaeque repertum
Indicium vitale probat gaudetque sepulchri
Allata vacui fama tumulumque vetantis,
Sed procul humano, revolutae robore petrae.
Ipsa etiam nuruum socia pietate patentem
Laeta videre specum; non quo sibi certior esset
Intuitu quaesita fides, urgente sed antri
Religione, solum nati funebre requirit.

Consilia heroes securaque lumina poscunt.
Illa sciens Nati imperium, superare iubentis
Discipulos totum, qui circumfunditur orbe,
Oceanum solisque vias Lunaeque meatus
Voce sequi; vastosque iacens procul insula ponto
Audiat hoc clamore Deum noscatque potentem
Cunctorum authorem scelerisque piamina discat;
“Ite viri,” dixit, “populoque inferte salutem
Qui procul est caeloque graves praedicite

Voce sequi; vastosque iacens procul insula ponto
Audiat hoc clamore Deum noscatque potentem
Cunctorum authorem scelerisque piamina discat;
“Ite viri,” dixit, “populoque inferte salutem
Qui procul est caeloque graves praedicite messes!”
Nec mora, conveniunt patres et sorte feroces
Partiti populos, sua quisque beante calescit
Regna replere fide convellere saxea Ditis
Obsequia ignotoque orbem

Deliquii voluit testes tumulique paratos
Officio caros moriturae matris alumnos;
Gentibus aetherei danda pro lege Magistri
Ultima regnorum passos divortia fratres.
Aligeris data cura, procul Iordane profectos
Praecones fidei Solymaeis reddere tectis
Ignaros quo fata vocant modicaque diei
Parte per immensos aethrae transferre meatus.
Confestim non segne leves penetrare remotos

75  Ad primi speciem Recti legesque severas
76  Castiganda manus, primam deponere suevit
77  Militiam, cui Kostka aderat, sublata corusco
78  Non procul inde iugo magnae delubra Parentis
79  Exquilias arcemque tenent, quorum omen et altam
80  Spem venerans olim rapidi gravis arbiter aevi
81  Ianus ab extremo

palmas,
30  Vicimus: in crines plurima laurus eat.
31  Victa fugit Nemesis; iam vindicis ira procellae,
32  Iam tremor a nobis, iam procul horror abit. VI. EPISTULA CLEMENTIS XI AD SUOS EX FRATRE FILIOS, UT PRIVATAE VITAE RATIONEM

viae,
7  Credideram in Pindum totas contendere vires
8  Et Clario posthac corda calere Deo.
9  Et dixi: Procul, o procul hinc abscedite, turbae,
10  Carpathium logicus sub mare fervor eat.
11  Quid mihi cum strepitu, quem turbat rauca iuventus
12  Macraque lucifugi

7  Credideram in Pindum totas contendere vires
8  Et Clario posthac corda calere Deo.
9  Et dixi: Procul, o procul hinc abscedite, turbae,
10  Carpathium logicus sub mare fervor eat.
11  Quid mihi cum strepitu, quem turbat rauca iuventus
12  Macraque lucifugi terret imago

io, Deus ecce Deus! proiectus in antro
2  Barbita nostra puer totumque Helicona reposcit
3  Et divina meos rapiunt cunabula cantus
4  Taenariis ululata Deis. Procul este, profani,
5  Dum genitus vasti canitur mihi victor Averni,
6  Quem Phlegetonteae torvus tremit arbiter aulae
7  Cocitusque rubens et nox Acherontis

32  Innumeras clades mersique cadavera mundi.
33  In medio Mortem nigro de stamine duxit
34  Urgentem populos et per vada caeca natantem.
35  Haud procul hinc pacem ridens praenunciat Iris
36  Versicolorato praecingens aethera gyro.
37  Post haec terrificum panda cervice leonem
38  Nazareus Iuvenis rictu

40  Dillacerat, contenta illi per brachia vivus
41  Impetus extantesque tori; fluit artubus ardens
42  Sudor et exhausto salit aeger anhelitus ore.
43  Non procul hinc cernas, ubi late Isacia pubes
44  Crudelem fugiens Nilum et Pelusia regna
45  Incerto stabilem calcat pede concita pontum.
46  Pone sequens Pharii

50  Pervolat etherei flaminis aura potens?
51  Nosco meo luctu placatum et supplice voto
52  Iam te fulmineas deposuisse minas.
53  O procul hinc foedi, procul hinc absistite coetus,
54  Exemplar sceleris praesidiumque mei.
55  Vox fletus accepta mei est, et iacta per aras
56  Inter demissas

50  Pervolat etherei flaminis aura potens?
51  Nosco meo luctu placatum et supplice voto
52  Iam te fulmineas deposuisse minas.
53  O procul hinc foedi, procul hinc absistite coetus,
54  Exemplar sceleris praesidiumque mei.
55  Vox fletus accepta mei est, et iacta per aras
56  Inter demissas mascula thura preces.

7  Hei mihi, cur tacui? Nam qui mea crimina sensit,
8  Sensisset miseras forsitan ille preces.
9  Quid iuvat, heu, longos gemitu transmittere soles
10  Et procul a domina iudicis aure queri?
11  En linquit meus ossa vigor viresque residunt
12  Et quatit arcanus conscia corda dolor.
13  Talia dicebam, dum me tua, maxime rerum,

26  Haec finis belli signaque pacis erant.
27  Discite, qui caelum cupitis, commissa fateri
28  Nec pavido indignas nectere corde moras.
29  Nam procul abscedent nec tangent fulmina fassum,
30  Etsi de superis ceu gravis imber eant.
31  Sed rursum illecebris nostram Styx callida mentem
32  Circuit, et veteres pellor

non humili sonipes, cui nobilis olim
40  Piseas genitor meruit sub Castore laurus,
41  Si fragor increpuit, si rauci murmura belli
42  Martiaque horrificum dederunt procul aera canorem,
43  Exilit imbellesque dies et foeda perosus
44  Otia stare negat pugnatque repagula pulsu
45  Solvere, dat saevos fremitus, tremit aure

254  Edomitor luxus, vitiis invictus et Orco,
255  Auriga caelo, fama et virtute iugali
256  Celsus ages nitidos Capitolia ad alta curules.«
257  Non procul hinc pullo iuvenis spectandus amictu
258  Pulchrior a tenebris surgit vincitque tuendo
259  Noctivagam Phoebem scissoque Hiperiona nimbo.
260  Huic trabeae

mihi, quae vidi! Novi te ludere, Somne,
12  Sed timet in ludo seria cautus amor.
13  Talia si rursum properas, a lumine nostro
14  Non modo, quin oculis sis procul ipse tuis.
15  Quam meus a reliquis dissentit amantibus ignis,
16  Me miserum: nostra est non bene sana Venus.
17  Addit Amor vires aliis, mihi demit, amando

60  Fasce, sed imposita spirant altaria sylva
61  Fumosique lares, quos circum versat in orbem
62  Flava renidentes vernarum turba choreas.
63  Ite procul, tenerae quos nutrit inertia Romae,
64  Palliduli luxus, procul hinc resupina iuventus
65  Alba adipem, alba genas et pectoris alba vigorem.
66  Nulla hic segnities, non

61  Fumosique lares, quos circum versat in orbem
62  Flava renidentes vernarum turba choreas.
63  Ite procul, tenerae quos nutrit inertia Romae,
64  Palliduli luxus, procul hinc resupina iuventus
65  Alba adipem, alba genas et pectoris alba vigorem.
66  Nulla hic segnities, non sudor inutilis ullus,
67  Non hic caupo iacet, vel munera

IN ILLA VERBA CANTICI: »DICITE, SI, QUEM DILIGIT ANIMA MEA, VIDISTIS« DISTICHON
1  Magdali, quid ploras? Tecum est, quem quaeris, Iesus.
2  Non illum peteres, si foret ille procul. CXXXIV. D. BENEDICTO IN SUBLACENSI SPECU DELITESCENTI CARMEN
1  Symbriviae

SACrae CAESareae REGiaeque MAJESTATIS CONSILIARIO INTIMO ET VICE-PRAESIDI CONSILII BELLICI INTERIORIS AUSTRIAE; etc. EQues PAVlus RITTER Salutem Plurimam Dicit

Mirabere, procul dubio, Comes Illustrissime, adversas Patriae meae fortunas, moesto gemitu et lacrymis deploratas, à me TIBI nuncupari; Cujus illustre Genus, et ingenuas Virtutes peculiaribus encomiis celebraturus, Tui erga me benevolentiae, ac mei erga Te observantiae

Bibliographia locorum inventorum

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report