Your search found 14130 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1701-1800:

non explorabilis ortus,
1.1.44  Quem tu mirificis es paritura modis:
1.1.45  Concipis humano nec sanguine, foeda nec unquam
1.1.46  Gaudia sunt spoliis perfruitura Tuis.
1.1.47   Vtque tribus pueris innoxia flamma pepercit,
1.1.48  Sic Tibi diuina temperat ardor ope;

Deus.
1.1.227  Et uinclis compressa suum manus aestimat orbem,
1.1.228   Immensumque suo robore librat onus.
1.1.229  Et solium et fasces sunt stramina; gemma nec aurum,
1.1.230   Munere nec tanto purpura digna fuit,
1.1.231  Sed culmi et tegetes et pastoralia tecta:

nefandis
1.3.90   Deleri obprobrium per tua bella suum,
1.3.91  Quaeque recrudescunt laceri tot uulnera regni,
1.3.92   Protinus auxilio sunt coitura tuo, 3,91-92 vv. in margine adscripti
1.3.93  Et grauiter truncata diu in sua membra redibit

et ossa Ioannis
1.5.2  E Solymo, ut perhibent, littore uera tulit,
1.5.3  Si praeter digitum, quo Christum ostenderat ille,
1.5.4   Omnia sunt sancti membra cremata uiri,
1.5.5  Quam, rogo, quam leuam poscit Florentia? Vel si
1.5.6   Nostrorum templis uera dicata fuit,

17. Epitaphium
1.17.1  Haec certe deserta meis et idonea bustis,
1.17.2  Haec loca sunt nullo deuia trita pede.
1.17.3  Hic subitus nobis ignobile funus obumbret
1.17.4  Cespes et exiguo puluere terra tegat.
1.17.5  Ignotus

nec una sexus
2.1.19  Feelix gloria, sustines uocari
2.1.20  Orba et flebilis, una foeminarum
2.1.21  Funestissima quot fuere, quot sunt,
2.1.22  Et quae continuum futurae in aeuum.
2.1.23  Feelix fructus ubi est? Vbi ille Christus
2.1.24  

tristis conuiua capessam,
2.2.12  Aut potu meliore fruar? Potiora Falerno
2.2.13  Haec, quamuis nigri teterrima pocula fellis,
2.2.14  Sunt mihi; quae nostris potuerunt sola mederi
2.2.15  Vulneribus uel quae mundo peperere salutem,
2.2.16   Et Siculum nectar praestant et Hymetia mella.

temeraria, nescis
2.2.97  Sit quanti Christus, cuius uel fimbria pluris
2.2.98  Omnibus est stellis! Illum tam multa per orbem
2.2.99  Sunt testata Deum miracula, sidera, tellus,
2.2.100  Atque illum mutum sensit mare. Nonne cometes
2.2.101  Nascenti fulsit duxitque a sole recenti

2.2.214  Quae sic ambrosium spiras ueneranda saporem,
2.2.215  Da Tua uina bibam aut summo tenus abluar ore!
2.2.216  Sed nondum precii satis est, sunt praemia sanctae
2.2.217  Vlteriora Crucis, maternosque edere planctus
2.2.218  Ploratusque pios et foemineos ululatus

2.4.153  Cuncta tibi pariter nec parcus inopsque bonorum es.
2.4.154  Immo, ultro quas fundis opes, praestare uidentur
2.4.155  Accepti lucrique uices: sunt munera dantis
2.4.156  Totus et accipiens, quod utrunque est maxima merces,
2.4.157  Tota quod auctoris, quo continuantur in uno

2.4.158   Principium et finem spectantia singula rerum.
2.4.159  Cunctaque dependent et propagantur et in te
2.4.160  Sunt unum diuersa Bonum. Sic plena bonorum
2.4.161  Congeries uno bonitatis fonte redundat
2.4.162  Mortales explere pari, sitis improba quorum

2.6.65  Sectatus pronisque ruens ambagibus, ut fit,
2.6.66  Mille ueneficia et magicas tentauerit artes.
2.6.67  Contemplator aquas, sunt muneris omnia quarum,
2.6.68  Vt persaepe ruant immane frementibus undis
2.6.69  Dilluuioque suo segetes, armenta, colonos,

laetale uenenum est,
3.2.38   Nec qui Sardoo risus ab angue uenit,
3.2.39  Nec te praetenta fallacior hamus in esca:
3.2.40   Haec tua sunt uirus dulcia mella meum.
3.2.41  Hinc mihi te rabidis praestat saeuire procellis,
3.2.42   Neue meae fias aura secunda rati.

mage Rhacusae moenia tuta meae.
3.3.51  Monstra sed aereis uanescant irrita uentis
3.3.52   Et sint ominibus pondera nulla meis.
3.3.53  Sunt neque enim, fateor, nostra hibernacula tanti
3.3.54   Quo liceat profugi principis ore frui,
3.3.55  Vt scelus infandum uideas exulque relinquas

3.11.26   Illa uel Alphonsi uertice fulget aui,
3.11.27  Siue haec Haesperia est, siue Arctica stella uicissim,
3.11.28   (Vtraque nam sanguis sunt, Isabella, tuus),
3.11.29  Seu Phaethontaeas non dedignata sorores,
3.11.30   Siue illam famulus stellifer amnis habet.
3.11.31  Sic

3.16.7  Vix, puto, splendidior domus haec aut structior esset,
3.16.8   Acciperes mensis numina magna tuis.
3.16.9  Nil tectis uulgare tuis: conuiuia sunt haec
3.16.10   Regia, sunt magno fercula digna Ioue.
3.16.11  Quid mirum? Veneti maiestas tanta senatus
3.16.12   Cum superis digna

haec aut structior esset,
3.16.8   Acciperes mensis numina magna tuis.
3.16.9  Nil tectis uulgare tuis: conuiuia sunt haec
3.16.10   Regia, sunt magno fercula digna Ioue.
3.16.11  Quid mirum? Veneti maiestas tanta senatus
3.16.12   Cum superis digna est accubuisse deis.

redire decus. 18.
3.18.1  Quas Cynosura rates, quas Parrhasis Vrsa gubernat,
3.18.2   Sunt quorum extremus uela Canopus agit,
3.18.3  Sunt etiam implorant placidos qui saepe Laconas
3.18.4   Naufraga cum tumidi fluctuat unda maris.

18.
3.18.1  Quas Cynosura rates, quas Parrhasis Vrsa gubernat,
3.18.2   Sunt quorum extremus uela Canopus agit,
3.18.3  Sunt etiam implorant placidos qui saepe Laconas
3.18.4   Naufraga cum tumidi fluctuat unda maris.
3.18.5  Ast ego nunc grauibus uexatus, Marce, procellis

3.19.10   Nox mihi perpetuo est una futura situ.
3.19.11  Mystica stella Deo et sidus natale refulsit:
3.19.12   Interdicta meis sidera sunt oculis.
3.19.13  Pastoresque pium cantabant numinis ortum:
3.19.14   Tota domus nostro carcere moesta gemit.
3.19.15  Seruabatque nouus

mihi:
3.21.5  Nunc autem nequeo medios euadere portus,
3.21.6   Nunc ego naufragium cogor habere domi?
3.21.7  Quod neque praeruptis sunt ausa Ceraunia saxis,
3.21.8   Quod neque spumosis Adria fecit aquis,
3.21.9  Hoc intra muros et tecta domestica cerno,

suspecti fida pericla maris!
3.21.33  Et quicquid cassa formidine triste timebam,
3.21.34   Pondera mendaces uana habuere metus.
3.21.35  Sunt portus, sunt tuta parum naualia nobis:
3.21.36   Sunt mihi fallacis perfida templa soli.
3.21.37  Impia tempestas rapidis in moenibus orta est,

pericla maris!
3.21.33  Et quicquid cassa formidine triste timebam,
3.21.34   Pondera mendaces uana habuere metus.
3.21.35  Sunt portus, sunt tuta parum naualia nobis:
3.21.36   Sunt mihi fallacis perfida templa soli.
3.21.37  Impia tempestas rapidis in moenibus orta est,

formidine triste timebam,
3.21.34   Pondera mendaces uana habuere metus.
3.21.35  Sunt portus, sunt tuta parum naualia nobis:
3.21.36   Sunt mihi fallacis perfida templa soli.
3.21.37  Impia tempestas rapidis in moenibus orta est,
3.21.38   Quaque minus rebar parte ruina uenit,

cultisque Elegia capillis,
4.5.38   Nec prodest rauco Calliopaea sono.
4.5.39  Omnia sub pedibus duri calcantur Amoris,
4.5.40   Omnia sunt solea trita, puella, tua.
4.5.41  Scilicet et Phoebum campis armenta Pheraeis
4.5.42   Ducere et agrestes incoluisse casas,

4.6.6   Tollenda est collo sarcina dura meo,
4.6.7   Neue diu longae patiamur taedia uitae,
4.6.8  Haec mala sunt quouis excutienda modo,
4.6.9  Siue loci spatio, uel iniquae tempore uitae,
4.6.10  Siue erit angores soluere morte meos.
4.6.11  Sin

membra fugacia durum est
4.7.14   Prothea quam mediis detinuisse uadis.
4.7.15  Basia seu uolui tibi figere – labra repente
4.7.16   Sunt delibatis currere uisa genis;
4.7.17  Siue papillarum libuit tractare tumorem –
4.7.18   Non patitur tactus ulla papilla meos.

4.10.57  Haec saltem – si non istis meliora – dedisses,
4.10.58   Quae mihi de medio lapsa fuere sinu,
4.10.59  Quae mihi anhelanti sunt pene refixa labello,
4.10.60   Quae prohibet cupido stulta puella uiro,
4.10.61  Qualia et inserto certat decerpere rostro,

inania semper amantum
4.10.72   Et uento et liquida dicta notentur aqua?
4.10.73  Non tamen haec impune uident periuria diui
4.10.74   Nec sunt caelicolis crimina nostra iocus.
4.10.75  Esse quidem aetherea numen non fallimur aula,
4.10.76   Testantur summum fulmina missa Iouem.

4.12.15   Atque omnes pariter densa iaceamus in umbra,
4.12.16   Qua pandit uirides graminis herba thoros,
4.12.17  Sicubi uel lymphae sunt murmura blanda loquacis
4.12.18   Vdaque currenti ripa susurrat aqua.
4.12.19  Sicque omnis Bacchum celebret resupina iuuentus

Et cultros remoues periculosos
4.23.36  Et cauteria uulnerariorum
4.23.37  Dum iucundius exigis leuamen,
4.23.38  Quotquot sunt medicas per officinas,
4.23.39  Succos praecipuos legasque gramen
4.23.40  Non ignobile, Thessalis quod aruis
4.23.41  Amphrysum

exemplo suo tuis ignibus consulas. Vale!
4.24.2.1   Quae sunt in patrio uenena caelo,
4.24.2.2  Hic nectar sapiunt et inquilina
4.24.2.3  Sunt suauissima poma; diminuta
4.24.2.4  Delectant

4.24.2.1   Quae sunt in patrio uenena caelo,
4.24.2.2  Hic nectar sapiunt et inquilina
4.24.2.3  Sunt suauissima poma; diminuta
4.24.2.4  Delectant capite exulisque succi,
4.24.2.5  Nec postliminio, Mari, recaepto

5.3.24  Hoc quicquid cernis nunc uiuere corporis aegrum
5.3.25  Parte sui meliore uacat. Quota portio nondum
5.3.26  Interiit? Misero sunt semisepulta poetae
5.3.27  Membra, breues restant uires uitaeque superstes
5.3.28  Exiguum quod spirat adhuc. Quis corporis huius

frigore multo,
5.3.82  Et cano uestita gelu? Mihi quilibet annus
5.3.83  Innocuus fluxit, uerum autumnalia tantum
5.3.84  Tempora Pierio sunt non innoxia uati.
5.3.85  Quae tibi nunc tanto pro crimine digna precemur
5.3.86  Praemia? Maturas tibi grandine Scorpius uuas

5.4.94  Occasus ortusque uident, uno agmine et omnes
5.4.95  Confluxisse deos tanti ad spectacula partus
5.4.96  Crediderim. Gauisa simul sunt astra morari
5.4.97  Natalem mirata nouum, tum sidus ad ortus
5.4.98  Flagrauit properare suos caelumque pependit
5.4.99  Attonitum

5.4.167  Quam didicit pugnare manus. Te propter et Vrbis
5.4.168  Factio seditioque grauis priuata Quiritum
5.4.169  Succubuit lapsique retro sunt protinus hostes
5.4.170  Successu pugnante tuo. Nam limine ab ipso
5.4.171  Vagitus pauere rudes et singula semper
5.4.172  Fortunae

5.10.11  Tu quoque tam iusto moderaris pectore, ruri
5.10.12   Dum patria est et dum curia tota uacat.
5.10.13  Ergo magistratus omnes geris, omnia quae sunt
5.10.14   Multorum reliquo tempore, solus habes.
5.10.15  Nec miror, tanti est prudentia: nec modo mensi,
5.10.16   Sed tua

annis;
6.3.70   Quod meruit, uirtus uendicat una decus.
6.3.71  Possideat laudes alienas segnior aetas;
6.3.72   Pigritiae, quae sunt sedulitatis, erunt.
6.3.73  Villia turpe duci conferre ergastula nec fas
6.3.74   Seruitium domino composuisse suo.
6.3.75  Non bene

meo?
6.4.41  Quod nisi contemnor, cur te purgare recusas,
6.4.42   Diluit et tantum littera nulla nefas?
6.4.43  Si pudet, haec animi sunt argumenta superbi,
6.4.44   Aut nulla est quae te causa silere facit.
6.4.45  Hoc reor; hinc igitur diuturna silentia rumpas

6.32.11  Quamuis et Satyri taciturna silentia tristes
6.32.12   Lugubresque gemunt crimen Amadryades,
6.32.13  Siluestresque deos, quotquot sunt montibus altis,
6.32.14   Indixisse ferunt flebile iustitium.
6.32.15  Nam tu deliciae nemoris lucique uoluptas
6.32.16   Dulceque

tecum mea uulnera fando,
6.37.28   Nec possum admonitu tardior esse tuo.
6.37.29  Eia age, ne rursus feriamur uterque, silescas:
6.37.30   Sunt Veneres, Veneris sunt tua dicta faces. Post 37,30 i n codice iterum scriptum invenies epigramma 36.

6.37.28   Nec possum admonitu tardior esse tuo.
6.37.29  Eia age, ne rursus feriamur uterque, silescas:
6.37.30   Sunt Veneres, Veneris sunt tua dicta faces. Post 37,30 i n codice iterum scriptum invenies epigramma 36.

sapit: hoc ego solor
7.23.16   Aestatem et sidus solstitiale leuo;
7.23.17  Quod tibi gratuitum praestat prouincia – tanti
7.23.18   Sunt praefecturae prospera iura tuae.
7.23.19  Quis, rogo, muricipes quam uendere lacte uietos
7.23.20   Munera non pagi mallit inempta tui?

lucello
7.23.22   Haec quoque uenditio est despicienda suo.
7.23.23  Muricipem emptor habet: uitam catus, ast ego lactis
7.23.24   Pocula: sunt precium singula nacta suum. 24.
7.24.1  Dum uigil in foribus clausis conniuet ocellis

7.30.11  Deucalion, Phaethon, obeliscus, spongia, nec non
7.30.12   Expectat nugas Sysiphus ipse meas.
7.30.13   Sunt lusus tanti, quae seria credimur esse:
7.30.14   Attamen exemplo lusimus ista tuo.
7.30.15  Da ueniam inque meis parcas tibi lusibus, ausum

suae,
7.53.57  Numine nec cassos carmen sensuque carentes
7.53.58   Exanimesque deos, nomina sola, precor,
7.53.59  Sed Christum, cuius sunt muneris omnia, cuius
7.53.60   Gratia nos omnes, cuius in aere sumus.
7.53.61  Quod si ope tantilla dignabimur, illius et me

viro domino Georgio Sisgoreo Sibenicensi Georgius Priolus doctus salutem plurimam dicit
Scribere si vellem, fuerint tua carmina quantum
Grata, prius noctes deficerentque dies.
Nam sunt Virgilio, digni sunt versus Homero:
Est haec Sisgoree gloria fama domus.
5   Primus erat vestrum doctor Hyeronimus, alter
Paulus erat vestrum Vergeriusque clarus
Tertius

Georgio Sisgoreo Sibenicensi Georgius Priolus doctus salutem plurimam dicit
Scribere si vellem, fuerint tua carmina quantum
Grata, prius noctes deficerentque dies.
Nam sunt Virgilio, digni sunt versus Homero:
Est haec Sisgoree gloria fama domus.
5   Primus erat vestrum doctor Hyeronimus, alter
Paulus erat vestrum Vergeriusque clarus
Tertius es, Gorgi, Illyrica

ipse semipaganus
ad sacra vatum carmen affero nostrum. Legi enim plurima apud idoneos historicos de Illyrico nostro et de his, quae sunt intra Illyricum, confusa quidem omnia et sparsa, iccirco legentibus intellectu difficilia et praesertim ignaris hominumque locorumque. Invigilans itaque Plinianae doctrinae Plinius et historiae Strabonis

C. VII. DE DALMATARUM ANIMIS Cicero in epistulis (10) bellicosos Dalmatas Dalmatae scribit eis imprecando dicens: Dalmatis dii malefaciant, qui tibi molesti sunt . Semper enim habiti sunt bellicosi. Et historicus testatur Dalmatarum proprium esse bellare semper et vincere. Nam plurima Appianus Appianus li°. Illyrico refert de nationis huius animis in bello generosis, Polybius

VII. DE DALMATARUM ANIMIS Cicero in epistulis (10) bellicosos Dalmatas Dalmatae scribit eis imprecando dicens: Dalmatis dii malefaciant, qui tibi molesti sunt . Semper enim habiti sunt bellicosi. Et historicus testatur Dalmatarum proprium esse bellare semper et vincere. Nam plurima Appianus Appianus li°. Illyrico refert de nationis huius animis in bello generosis, Polybius Polybius praeterea,

cernere, spumiferis nobile flumen aquis. Verum Ioannes Bocchatius Bocchatius li° De fluminibus (17) scribit: Tyrus, Liburnorum fluvius, est Hyaderae coloniae propinquus. Nonnulli arbitrati sunt Titium appellari, quod esse non potest testimonio Plinii Plinius li° III. Nat. hist. c. V.: Ab Aquilegia, inquit, ad Titium flumen Titius flumen stadia, CC.M. Et idem Plinius

myrthi vel asparagis vel semisylva caedua abundantes, aliae frugibus, vinetis, olivetis et aliis deliciarum arboribus conspicuae, piscosae tamen omnes. Insula vero Mortarium Mentorium cognominata prope Lopsicam maiuscula et fertilis, in qua signa sunt oppidi antiquissimi in terram vetustate proiecti, ubi reperiuntur lapilli signati et aera antiquorum effigiem prae se ferentia. Arbitror hanc insulam Mentorium dici, non Mortarium, a quo et Mentores nuncupantur teste Plinio. Plinius

angustissimis faucibus apertus, in quarum ore duo hinc et inde templa et in urbis conspectu duae turres oppositae. Canale quoddam f) corr. ex: quodam videtur uno milliario latum et plerisque in locis angustius, sed apud Prochytam latius. In hoc cadit Tyrus fluvius, in quo sunt molendina nostra, et miscetur mari per fauces intranti. Hic thynni mirae magnitudinis reperiuntur pisces et delphines aspiciuntur ludentes, hic vituli marini saepissime apparent. Dentrices cristatae capiuntur sole existente in Cancro, in Leone et in Virgine, quae

monstra prius numquam visa. C. XIIII. DE LOCIS SIBENICI INTRA MUROS Nonnulla sunt intra urbis moenia memoratu digna. Castellum Castellum imprimis in colle tamquam in specula fabricatum. Arx Sibenici quidem turrito et fortissimo muro circumsepta et oppugnationem minime reformidans. Intra quod vetustum extat sacellum,

Est quoque inferius ad forum et ad aream Veneti vexilli alligero leone signati et ad episcopium et praetorium basylica, Basylica quae miro artificio, ut arbitror, nostro saeculo surgit Iacobo maiori, Christi apostolo, dicata. Sunt et primariorum ordinum in religione constructa coenobia. Sunt et aedes nobilium civium pro Dalmatica conditione satis amplae et honestae. Fuerunt et nostra memoria concives, qui eruditione claruerunt Eruditi theologiae, philosophiae, poeticae,

Veneti vexilli alligero leone signati et ad episcopium et praetorium basylica, Basylica quae miro artificio, ut arbitror, nostro saeculo surgit Iacobo maiori, Christi apostolo, dicata. Sunt et primariorum ordinum in religione constructa coenobia. Sunt et aedes nobilium civium pro Dalmatica conditione satis amplae et honestae. Fuerunt et nostra memoria concives, qui eruditione claruerunt Eruditi theologiae, philosophiae, poeticae, oratoriae, iuris pontificii et iuris Caesarei, quorum ingenia

sub aethere tellus
1.237  Concipit et pulchri profert in lumina solis,
1.238  Omnia multiparens complectitur amplectitur Amphitrite
1.239  Nascunturque alto uasti sub gurgite ponti.
1.240  Sunt nemora et celso consurgunt uertice montes,
1.241  Sunt lati fundi, sunt rubra corallia messes,
1.242  Et uirides errant diuersa armenta per agros
1.243  Pastorumque greges per pascua laeta uagantur.
1.244  Verum haec quid referam? Nam quamuis marmore

profert in lumina solis,
1.238  Omnia multiparens complectitur amplectitur Amphitrite
1.239  Nascunturque alto uasti sub gurgite ponti.
1.240  Sunt nemora et celso consurgunt uertice montes,
1.241  Sunt lati fundi, sunt rubra corallia messes,
1.242  Et uirides errant diuersa armenta per agros
1.243  Pastorumque greges per pascua laeta uagantur.
1.244  Verum haec quid referam? Nam quamuis marmore toto
1.245  Plurima sint passim uiuis magalia

solis,
1.238  Omnia multiparens complectitur amplectitur Amphitrite
1.239  Nascunturque alto uasti sub gurgite ponti.
1.240  Sunt nemora et celso consurgunt uertice montes,
1.241  Sunt lati fundi, sunt rubra corallia messes,
1.242  Et uirides errant diuersa armenta per agros
1.243  Pastorumque greges per pascua laeta uagantur.
1.244  Verum haec quid referam? Nam quamuis marmore toto
1.245  Plurima sint passim uiuis magalia saxis

accingitur. Non nulli enim ex sociis ministrisque facinoris quos ipse iam disposuerat iisdem fere diebus non eodem nauigio: nec ad eadem negocia transire ac insperato eum uidere simulantes: agnitum extemplo maxima ueneratione prosequuti sunt: et nacta occasione litteras ei commenticias illustribus cum titulis redidere: interrogati quoque de eius terestri maritimoque apparatu multa uerbis ipsius consentanea retulere. Cum igitur urbis preses ipsum una cum senatoribus suis:

disponat. andreae uero bracteae inauratae fabri duabus natis mile aurei singulis dotis nomine sunto: Tantundem et petri ioanis tingendi magistri natis esto (ambo et enim ianuenses reliqorumque sodalium plerique sunt). Marci autem regiensis Ragusinae rei publicae cancellarii eo quod sit uir egregius nec cum plebe reputandus duabus pariter singulis mille quingenti largiantur. Tibicinibus uero: ac triremium gubernatori: ioannique rato sericei pani

relinquerent) corcurram secum detegendi eum causa duxissent eo die quia famuli quos inepti factum hoc non celauere lintre eodem profecti praecurentes omnia domino ut agerentur nunciauerant egrotatione simulata non sunt admissi. Videns itaque ueterator egregius rem eo iam esse deductam ut nullus tergi uersandi locus amplius relictus sit: nocte sequenti palio mutato plerisque cum famulis nauigium quem paratum tenere curauerat conscendens aufugit: quem

littore exposuit Petro etiam milato ueste quam ex suis agnouerat commodam eam cum saeuisset hiems futuram dicens detracta. qui omni spe amissa: nauta ianuensi cum ipsum ostendere ei non potuissent corcurre recepto merentes domum reuersi sunt omniaque uti euenerant suis narauere. quorum sane qui adhuc dicerent non defuere circumscriptorem eum minime esse si abdita contemnens oppida iadram uel uenetias recta proficiscetur. Quibus rebus diu mecum

disserere: non enim in praesentia tantum ocii nobis atque facultatis conceditur. Quorsum igitur nostra istec in efferos mores repentina inuectio. Heli charissime fortasse interroganti respondeo: ambos scilicet nos caeterosque (siqui sunt) amicos sensus huius expositione poetici monitos uolo: ut nequaquam ulli mirum uideatur si et tu olim in lestrigona nulla rate uectus Dulychia: et ipse modo in laphitam: seu centaurum nullis pirithoi nuptiis hac in optimis urbe

cardinalis Senensis in fine cuiusque libri iusseras apponi; egregium sane commentum et quod legentibus incredibilem utilitatem sit allaturum, et his, qui in intelligenda mente philosophi laborare solent, maximum lumen delectationemque prestaturum. Hortandi igitur sunt omnes, tum qui civitatibus praesunt et varios rerum publicarum status gubernant, tum qui aliene ditioni quocumque modo subiacent vitamque civiliter agere cupiunt ut divinum hoc et praeclarissimum opus habendum curent et frequentissime evoluant. Adolescentes vero bonorum morum prudentiaeque et

legant, si tales evadere volunt, qui et sapienter imperandi, et, cum oporteat, etiam parendi artem tenere possint. Quod quidem unum omnes urbes, omnes res publicae et omnia regna quasi nexu quodam indissolubili constringit et sustinet. Quapropter agende quidem tibi sunt immortales gratiae, qui in maximis tuis occupationibus nullo parcens labori duos fere menses hac in re, ut humano generi prodesses, consumpsisti. Agende etiam reverendissimo et integerrimo principi Oliverio Carapha cardinali Neapolitano, patrono tuo, cuius doctrinam, gravitatem, sanctimoniam

fuit: animus insaturabilis necis fidelium usurpandique totius orbis imperii avidissimus; deinde copia rerum virorumque, quos Bossina fertilis alit et fovet, Bossina, inquam, provinciarum optima, quę cum omni posset antiquitatis memoria contendere, opima et habundans omnibus, quę victui humano sunt necessaria. Accedit et libertas vagandi, quo vult, nam quocumque e Bossina vexillum tendit, iam iam tutissimos in partibus his additus invenit. Bossina, veh, miseris nimium vicina Croatis. Ipsam Turcus totam incolit, unde, quotiens vult, tutus prosilit et provincias finitimas

de periculis superstitum, in quibus die noctuque versantur. Omnia enim ipsis pręsentem intentant mortem, cunctique iam desperata salute, quia res ipsorum summo in discrimine sit, non nisi de deditione cogitant, nesciunt quippe quid in rem suam bene conducat consulere, hostes namque ad postes sunt. Męnia custodibus egent, victualia desunt, oppida propugnatore carent, nisi Dominus custodierit civitates, reliquię et ipsarum prosternentur actumque erit de provinciis. Idcirco, qualiter potero, quędam seriatim dicere conabor, quandoquidem omnia impossibile esset enarrare. Miseros meliora

et in vigilia diei, quo pugnatum est, persimilis cecidit. Denique et in ipso armigerorum congressu pulveralis nubes cadens super nostros oculos obduxit ipsorum ita, quod vix se mutuo videri possent: super Turcis vero sol lucidus visus est. Hęc signa, Pater Beatissime, certo visa sunt. Quam ob rem haud iniuria censendum est nostros non armis infidelium sed divina sententia fuisse prostratos, nam ni vellet, non fieret, scio, peccata filiorum non passus est longius procedere sed plagis emendavit, quos curę habuit Pater indulgentissimus. Ceciderunt ergo fortes

ob rem haud iniuria censendum est nostros non armis infidelium sed divina sententia fuisse prostratos, nam ni vellet, non fieret, scio, peccata filiorum non passus est longius procedere sed plagis emendavit, quos curę habuit Pater indulgentissimus. Ceciderunt ergo fortes Israel, mortui sunt, qui fortes stabant in atriis, quibus vigilantibus hostis non ita tutus vagabatur per provincias, non ergo Saul aut reliqui famosi illi deplorandi sunt amplius. Cum satis superque iam super eis lamentatum sit, verumtamen ecce nobis novus supervenit luctus, quia delecti comites, barrones,

non passus est longius procedere sed plagis emendavit, quos curę habuit Pater indulgentissimus. Ceciderunt ergo fortes Israel, mortui sunt, qui fortes stabant in atriis, quibus vigilantibus hostis non ita tutus vagabatur per provincias, non ergo Saul aut reliqui famosi illi deplorandi sunt amplius. Cum satis superque iam super eis lamentatum sit, verumtamen ecce nobis novus supervenit luctus, quia delecti comites, barrones, ciliarcę, centuriones, omni laude omnique decore et preconio digni, carnis tributum naturę debitum persolverunt. Ipsi sunt illi, Pater clementissime,

aut reliqui famosi illi deplorandi sunt amplius. Cum satis superque iam super eis lamentatum sit, verumtamen ecce nobis novus supervenit luctus, quia delecti comites, barrones, ciliarcę, centuriones, omni laude omnique decore et preconio digni, carnis tributum naturę debitum persolverunt. Ipsi sunt illi, Pater clementissime, quorum quidam superioribus annis ab Ungaro pro subsidio regis Ferdinandi missi e Turcorum manibus Appuliam liberarunt. Nunc autem, heu, hei, Marcia ob patriam pugnando vulnera passi sunt, inhumati iacent, bestiis terrę et alitibus cęli in escam dati sunt. Uno illo

omnique decore et preconio digni, carnis tributum naturę debitum persolverunt. Ipsi sunt illi, Pater clementissime, quorum quidam superioribus annis ab Ungaro pro subsidio regis Ferdinandi missi e Turcorum manibus Appuliam liberarunt. Nunc autem, heu, hei, Marcia ob patriam pugnando vulnera passi sunt, inhumati iacent, bestiis terrę et alitibus cęli in escam dati sunt. Uno illo die, uno in angusto loco tresdecim millia virorum partim prędę partim neci dati sunt: plurima perque vias sternunt inertia passim corpora, a lupis, tigribus, ursis ceterisque feris usquequaque distrahuntur, nec

Ipsi sunt illi, Pater clementissime, quorum quidam superioribus annis ab Ungaro pro subsidio regis Ferdinandi missi e Turcorum manibus Appuliam liberarunt. Nunc autem, heu, hei, Marcia ob patriam pugnando vulnera passi sunt, inhumati iacent, bestiis terrę et alitibus cęli in escam dati sunt. Uno illo die, uno in angusto loco tresdecim millia virorum partim prędę partim neci dati sunt: plurima perque vias sternunt inertia passim corpora, a lupis, tigribus, ursis ceterisque feris usquequaque distrahuntur, nec est, qui sepeliret. Quis cladem illius diei, quis funera fando

regis Ferdinandi missi e Turcorum manibus Appuliam liberarunt. Nunc autem, heu, hei, Marcia ob patriam pugnando vulnera passi sunt, inhumati iacent, bestiis terrę et alitibus cęli in escam dati sunt. Uno illo die, uno in angusto loco tresdecim millia virorum partim prędę partim neci dati sunt: plurima perque vias sternunt inertia passim corpora, a lupis, tigribus, ursis ceterisque feris usquequaque distrahuntur, nec est, qui sepeliret. Quis cladem illius diei, quis funera fando explicet? Insuper nec hoc satis visum fuit Turcis ad triumphum nisi et nasos occisorum amputassent et in

vires spernit. Bellica demum instrumenta et arma, que prius pro salute defensanda proque arcendis hostibus fabricaret, ad civitatis utique servet ornamentum. Annosi eciam senes hoc tanto tamque gravi bono vehementer exhilarati sunt et baculis proiectis, quibus membra senio tremencia fulciebant, internis quibusdam nove et inaudite voluptatis aculeis exagitati atque incensi et inflammati ardore gressus ut iuvenes huc et illuc ferunt. Quibus licebit sub te rege

ita te munificum in omnis exhibuisti, ut non tibi tam tuum, quod cepisti, quam quod dedisti, videretur. Mansuetudo vero tua et clemencia quibus laudibus, qua nominis eternitate celebrabuntur? Hec enim eo clariora in rege, quo rariora sunt. Ceterasque virtutes tuas pretereo, quas preclaras ac inauditas in maiestatem tuam ita ars et natura coniecerit, ut velud exemplum quoddam ac spectaculum nobis propositus esse videaris, in quo contemplemur (ut hoc iterum dixerim),

bis Iani templo clauso ingenti pacis altitudine remissis imperavit. O principem felicissimum et astris conferendum, cui contigit pacis artibus de facili consequi, quod alii non absque cruore conati sunt perficere! Tu itaque, eminentissime rex, his corporis et animi bonis fulgens aut nullis aut raris concessis et fortune successibus plenus, que tibi semper a teneris annis fidissima comes astitit ad huius Pannonici regni gubernacula

animi magnitudine prestancius, quid pietate demum sanccius inveniri potest? Dicentur hec de te, semper invictissime princeps, dicentur, inquam, et quousque poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac benivolenciam indulsisti. Hec est miranda largicio, hoc inmortale obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam

summo Deo felicium animas augebunt exultantes. Sed cum plurima in te et nature munera et fortune ornamenta inmortalis Deus preter ceteros principes cumulatissime congesserit, quecumque largiris et donas, penes te sunt et hiis semper tamquam propriis frueris. Ac veluti Oceanus ille, quas celo et terris summinstrat, easdem possidet aquas, ita et tu, quodcumque fratri dedisti, solus habes et obtines. Huc

ad salutis uiam perducere; labores, iniurias, maledicta, contumelias, uerbera latronum more deum subiisse pro hominum salute nec consentaneum nec uerisimile est. Quid enim nobis aut illi crucis patibulum uel utilitatis afferre potuit uel commodi? Postremo multa sunt (ut affirmant) ex quibus coniectare licet aut nullum esse deum et falsa homines credulitate moueri, aut, si quisquam sit, eum res humanas non curare. Quod autem nullus est, ex eo uel maxime apparet quod bonos uiros aduersa fotuna opprimi, malos secunda extolli frequenter uidemus.

nullam, et Christum Jesum, si deus et dei est filius, sicuti certe est, carnem hanc nostram assumere crucisque tormenta subire, quo nos saluaret, non modo non debuisse, sed ne potuisse quidem; cum nemo existimet deum affectibus esse subiectum. Sunt hec Epicuri inter crapulam et calices suos ructantis uomitus eorumque, qui scelere et nequicia inuoluti neque dei neque sui memores impunitatem sibi huiusmodi deliramentis pollicentur, quorum eo miserabilior est conditio quod miseriam suam tum nolunt, tum et

opifex, non autem affectibus (hi enim deum attingere non possunt) sed effectibus duntaxat. Et sicut ad coercendam malitiam opprimendaque scelera insurgit, ita ad probitatem et innocentiam conseruandam presto ubique est: quorum utrunque ad iustitiam et bonitatem, que in deo summa et precipua sunt, pertinet, eique uelut soli huic lumen perpetuo adheret. Nec tamen motum hunc more humano aut cum passione uel turbatione aliqua nature illi excellentissime euenire dixerim. Quis enim deo iram hanc nostram, hoc est nostre huic similem, attribuerit, cum eam physici asserant

qui et ipse uerissimus est deus ex humana carne et diuina essentia constans, disputamus. Aliter enim de eo loquendum esset et alia ratione incedendum. Sed nobis nunc de diuina essentia sermo est, non de natura humana. Mouetur itaque deus (ut dicebam) non hominum affectibus aut his, qui nobis sunt cum reliquis animantibus communes, quod utique absurdissimum esset: sed mouetur ille quidem effectibus (sic enim eos doctores sacri appellant) et sua quadam diuina et peculiari ratione, quam humana assequi mente uel difficile, uel impossibile sit: et quemadmodum probos homines et cum

tales aliquas suscepisset formas, unde illi ex igne humana uox, aut unde uerba ex nube suppetere potuissent? Sed esto, do etiam uocem, concedo uerba, cum et Moysi hoc ferme modo locutum fuisse dominum acceperimus. Quid autem est? Nonne melius fuit (ut omittam quod perfectissima sunt omnia diuina opera, etsi uidetur nobis interdum pro nostra imbecillitate ita non esse), nonne, inquam, melius fuit deum ea forma ad homines descendisse quam illis gratissimam fore non ignorabat, quandoquidem natura comparatum sit ut omne animans sui similitudine plurimum

consolabuntur. Item et illud: Qui amat animam suam perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo in uitam eternam custodit eam. A quo et Tragycus nescio qui uates quanquam gentilis non multum tamen dissentisse uisus est, quando sic ait: Que hic mala putantur hec sunt in celo bona. Proinde dicant licet homines quid uelint et suis ut libet blandiantur fortunis: sunt certe illi gratiores Jesu Christo: ad eiusque doctrinam propius accedunt quos inopem uictum patienter sufferre conspicimus: quam quos in rerum omnium ac uoluptatum

in uitam eternam custodit eam. A quo et Tragycus nescio qui uates quanquam gentilis non multum tamen dissentisse uisus est, quando sic ait: Que hic mala putantur hec sunt in celo bona. Proinde dicant licet homines quid uelint et suis ut libet blandiantur fortunis: sunt certe illi gratiores Jesu Christo: ad eiusque doctrinam propius accedunt quos inopem uictum patienter sufferre conspicimus: quam quos in rerum omnium ac uoluptatum copia uulgus ueluti beatos admiratur. Atque hoc loco multa profecto de diuitiis haud improbanda dicerem: que et

opifex bona infinita largitur: omnibus se quotidie immo continue exhibet liberalem. Atque hoc ipsum homines opulenti et diuitiis affluentes facile (ut mihi quidem uidetur) si modo uoluerint consequi possunt. Nam diuitie (ut Ambrosius inquit) sicut impedimenta improbis: ita bonis sunt adiumenta uirtutis. Multa igitur dicerem in hanc sententiam ne opibus: quas nemo per se malas existimat bellum indixisse uiderer; nisi iamdudum et animus et ipsa oratio ad alteram instituti sermonis partem festinaret. Nemo igitur miretur si iustum quandoque hominem fortune ictibus

et plus temporis quam par erat in re minime dubia consumpsisse: propterea non repetam altius ut equidem erat in animo ea que Saluator noster pridie quam pateretur pro humana salute mirabili prouidentia operatus est: omissisque omnibus uel factis uel dictis ipsius que mysteriorum sunt plena ab oratione tanquam uero passionis sue initio potissimum exordiar: fuit enim oratio illa tam sedula, tam ardens, tam laboriosa: ut non modo gemitum: non modo lachrymas: sed etiam sudorem et quod omne anxietatis genus plurimum exuperat: guttas sanguinis ex sacro illo

Cohors ergo et tribunus et ministri Judeorum comprehenderunt Jesum et ligauerunt eum. Atque ibi primum se ille non modo ab inimicis circundatum: uerum etiam ab amicis: et proximis omnibus misere destitutum conspexit. Quocunque oculos uertebat neminem pro se intuebatur. facti sunt principes eius, id est apostoli eius, uelut arietes non inuenientes pascua: et abierunt absque fortitudine ante faciem subsequentis. omnes amici eius dereliquerunt eum: et preualuerunt insidiantes: non est qui consoletur eum ex omnibus caris eius. Colligatis itaque post tergum manibus

dies reum aliquem a carcere liberare. uultis ergo ut Jesum Nazarenum uobis absolutum dimittam? Tum uero sacrilegi homines sublato ingenti clamore: Non Jesum inquiunt sed Barrabam Barrabam nobis dimitte. Deus bone quanto hec dicenda sunt cum dolore? quanto eloquenda cum gemitu? quibus lachrymis deploranda? An quicquam peius? an scelestius quicquam aut fieri. aut dici. aut etiam excogitari potuit? sceleratum innocenti. sacrilegum sancto. iniquum iusto. seductorem pacifico. crudelem miti ac pio. quid superest?

tollere possetis e medio: essetque apud uos bene agentibus pena proposita: male uero premia constituta: atque hoc modo certatim in tenebras, id est in scelus et nequitias uestras rueretis. Omnes inquit de uobis rex quondam uester Dauid declinauerunt simul. inutiles facti sunt. non est qui faciat bonum: non est usque ad unum. Pilatus itaque et clamore illorum et Herodis Tetrarche instigatione metuentis ne regno pelleretur uictus est: et Christum iam prope extinctum uerberibus eorum uoluntati tradidit ut

eius: dinumerauerunt omnia ossa eius. distillant manus eius mirrham: et digiti eius guttas. Eleuatio enim manuum suarum sacrificium uespertinum. De cuius supplicii atrocitate quid ego multa dicam? cum omnes sciant quantus sit dolor eas corporis partes ferro transfigi: que plurimis sunt contexte neruorum coeuntium fibris: ubi pene omnis uiuacitas sedes suas: et quasi arcem quandam retinere uidetur. Ecce autem paulo post horrenda adesse prodigia: et subita rerum insensibilium mutatio: que opifici et parenti suo quibus poterant indiciis commiserari undique uidebantur:

et tantas Summi atque Optimi dei penas pro sua queque conditione deplorare: ut plane tunc diceres pietatem: que humanitatis propria est ab hominibus sese in muta corpora transtulisse. Tota namque terre ipsius moles late contremuit. et lapides terrifico quodam et inaudito prodigii genere scissi sunt. Sed et Sol per tres horas, quod fieri tunc secundum rationes Mathematicas non poterat, obscuratus est. Multaque sanctorum corpora qui dormierant surrexerunt. At uero Saluator noster cruci affixus: uidens iam perfecta et consumata esse omnia: et penarum suarum ignominiam mox

Dicam igitur fauentibus uobis pro communi omnium salute illam ipsam crucem: illa ipsa uulnera corde: et pia animi contemplatione percurrens. Oro atque obsecro te generis humani redemptor: dei atque hominum mediator: gloria: lumen: spes et salus nostra: per quem facta sunt omnia: et sine quo factum est nihil: qui nos captiuitate tua liberasti: uinculis absoluisti: liuore curasti: uulneribus sanasti: sanguine abluisti: sordibus mundasti: cruce saluasti: infamia et dolore et morte ad gloriam: ad uoluptatem: ad uitam reduxisti: qui ascendens super omnes celos

humanę sapientię professores, nos patriarcharum patrumque et prophetarum, nos Christi et apostolorum, nos utriusque Testamenti sanctorum gesta moresque perpendere et emulari studeamus, ut beatitudinis ęterna pręmia, quę ipsi adepti sunt, adipiscamur. At illos omnino relinquamus, qui omnem industriam ad captandam hominum gloriam omnemque laborem conferentes et a uera sapientia aberrantes in tenebris erroris disperiere. Iter enim, quod ad beatitudinem tenderet, sibi

omnino relinquamus, qui omnem industriam ad captandam hominum gloriam omnemque laborem conferentes et a uera sapientia aberrantes in tenebris erroris disperiere. Iter enim, quod ad beatitudinem tenderet, sibi ipsimet constituere conati sunt, et monstratum ab ipso beatitudinis autore et largitore Deo non peruiderunt. Ideoque mentis hallucinatione elusi nequiuerunt eo peruenire, quo uolebant. Hi uero, quibus curę fuit diuinis potius quam humanis niti doctrinis et

nullo non die in pręconiis laudibusque ipsorum occupata, quos in cęlestibus habitaculis cum Deo uiuere minime dubitat. Ita fit, ut et illic inter angelos beati et hic inter nos magni pręclarique habeantur. His arę templaque dicata sunt, horum ubique imagines errectę, horum acta dictaque ab omnibus per orbem prędicantur, ab omnibus extolluntur, horum ossa in terra honorantur, in cęlo animę exultant, horum non sine multo mentis stupore tum uetera tum noua

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report