Your search found 6628 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 490-536:

Porrexitque suam lętus Apollo lyram,
Et tua ter sacra lustrans cunabula lauro
Ter quoque Castaliis illa rigauit aquis.
5  Hinc nondum puber, sed adhuc puerilibus annis,
Ędis iam Siculo carmina digna sene.
Si fera maturum Lachesis tibi uoluerit ęuum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere uatem
10   Qui profugos Troas, qui canit arma uirum.

et proauis. Ad Hieronymum Martiniacum
Hieronyme, Aonię quanuis nouus incola siluę,
Iudice me potis es dicier esse uetus:
Nam tua iam redolent Phoebeam carmina laurum
Et serta ex hedera iam tibi texta petunt.
5  Eia igitur biiugi cape celsa cacumina montis,
Quo uerę laudis semita pandit iter,
Et tecum comitem fratrem trahe,

Ad Hieronymum Martiniacum
Hieronyme, Aonię quanuis nouus incola siluę,
Iudice me potis es dicier esse uetus:
Nam tua iam redolent Phoebeam carmina laurum
Et serta ex hedera iam tibi texta petunt.
5  Eia igitur biiugi cape celsa cacumina montis,
Quo uerę laudis semita pandit iter,
Et tecum comitem fratrem trahe, nanque duorum
Vis una ingenii est unus et artis amor.

Ingeniique tui mecum noua liba rependens
Musarum et Phoebi censeo digna laris,
5  Non quia tu nostram tollis super astra Camenam,
Incultis solitam stridere arundinibus,
Sed quia uix puber iam proximus ire uideris
Vatibus antiquis Pierioque choro.
Ergo iter incoeptum, quęso, ne desere, donec
10   Aonii superes culmina summa iugi.
O quam magna tibi succedet gloria cum te

Homerus
Victurum sęclis omnibus egit opus.
15  Nemo repente fuit sat magno dignus honore,
Grandescitque suo planta nouella die,
Quęque humili raras gestabat stipite frondes,
Iam pandit ramos fertque sub astra caput. Ad Phoebum pro Hannibale iuuene poeticę studioso
Sume lyram lauroque tuos pręcinge capillos
Et lętus uatem suscipe, Phoebe,

alios placuisse ferisque,
Hic placet his quorum mens animusque sapit. De Diodoro statuario
Perdidit infelix charam Diodorus amicam,
Quam potuit nullo iam reuocare modo.
Quod potuit, similes formauit marmore uultus:
Quam fuerat similis ipsa puella sibi!
5  Non poterunt igitur crudelia fata negare
Hoc, Diodore, tibi: mortua uiuit enim!

»Non possum melius« dicat ut ipsa »regi« ;
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes 5
Vt procul a caulis cogat abesse lupos.
Illo autore feri tollantur pręlia Martis
Et iam pacis amor pectora fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata

tanto
»Non possum melius« dicat ut ipsa »regi«;
Commissisque sibi gregibus sic pręsit, hiantes 5
Vt procul a caulis cogat abesse lupos.
Illo autore feri tollantur pręlia Martis
Et iam pacis amor pectora fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata

prospiciasque rei.
5  Quis te nobilior? Quis te formosior uno?
Quis quoque te notus Marte togaque magis?
Certas cum magno fama uirtutis Achille,
Cęsar es officiis Attiliusque fide.
Iam sperare licet, quod non sperauimus ante,
10   Principe sub tali prospera cuncta fore. In laudem eiusdem
Si qua fides uatum, formosus Parthenopeius,

eloquio.
In dubiis usus fortunę munere rebus
Totque bonis fultus culmen honoris adit.
Nam Veneti imperii summa est in sede locatus
Cunctorum uotis consilioque patrum.
15  Quis non iam tandem speret sub principe tali
Stamine Parcarum prosperiore frui? Quod omnia prospera sperare liceat Andrea Gritto Venetorum principe
Spirabit faciles Venetis pater

Atque corimbiferę cędite uos hederę;
Pyerium nemus omne meę concede Myricę,
Qua nulla in toto lętior orbe uiret.
5  Illa leues patulo diffundit uertice ramos
Et prope Castalios iam sedet illa lacus.
Mirantes remoratur aquas cursumque refrenat
Et capit Aonias tam noua forma deas.
Illa meos facili circumdabit orbe capillos
10   Et recinet dulci nostra Thalia sono,

nostra Thalia sono,
Illa mihi ęstiui donabit temporis umbram:
Pro tali pretium munere carmen erit. Ad Musas in amore supplicatio
Iam manu curuos puer acer arcus
Contrahens totam uacuat pharetram
Dum meos certa miseros sagitta
Sauciat artus,
5  Insuper duris onerat cathenis
Languidum corpus duplicatque

dolum composuisse manu.«
5  Id fateor, sed tu meliorem quęrito lucrum:
Lucri habuit semper fama pudica satis. In Fortunam de annulo amisso
Iam, peior Fortuna, meo ditarier ęre
Credis? Nec laudi consulis ipsa tuę?
Annulus e digito cecidit mihi: scilicet isto
Te falsum damno numen habere ferent!
Si sapis, hunc reddas, ne clamet turbaque dicat:

Nunc isto queritur nihil se habere
De tantis opibus sibi paratis.
5  Ergo, quid properas, homo miselle,
Argentum tibi comparare et aurum,
Mox nudus gelida tegendus urna
Et iam iam tenuis cinis futurus? Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,

Nunc isto queritur nihil se habere
De tantis opibus sibi paratis.
5  Ergo, quid properas, homo miselle,
Argentum tibi comparare et aurum,
Mox nudus gelida tegendus urna
Et iam iam tenuis cinis futurus? Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,

Epitaphium eiusdem
Credere quis posset: felix in morte quiesco,
Gratior est tumulus quam mihi uita fuit.
Nam neque nunc lites nec iurgia sentio dirę
Vxoris, nec res iam petit illa suas.
5  Ergo ego dilectos omnis uolo Luxa rogatos
Hinc procul ut condant coniugis ossa meę,
Ne mihi post cineres etiam conuitia dicat
Neue mea exagitet lite sepulchra graui.

illa
Iniicit armatas impietate manus.
Flere tamen nostros prohibet sors altera casus
Quę dedit amissis commoda plura bonis. 10
Nam mea me uirtus superas euexit ad arces
Illic ut uita iam meliore fruar.
Dilige uirtutem quisquis cupis esse beatus:
Mors super hanc solam non habet arbitrium. Epitaphium Bernardinę Pauonię
Bernardina

Donec cum calamo concidat ęgra manus.
Si legere incipio uatum dictata priorum,
Torpescit linguę te subeunte sonus.
Pronum pono caput, pluteus languentia membra
10   Excipit et totum iam sopor altus habet.
Quando igitur uigilare datur, si luce negatur?
Nam iuris tenebras dicimus esse tui.
Ocia detestor, cogor tamen ocia semper
Viribus euictus, somne, subire tuis.

offensas omnes, non inferat ullas
Qui super alta cupit sydera pace frui.
Vita breuis, modicus labor, optatissima merces,
Immensum semper perpetuumque bonum. 30
Quod si quem ne summa quidem iam pręmia tangunt,
Terreat ęterni carceris exilium,
Ignis inextinctus, nunquam discussa tenebra,
Semper edax uermis, semper amara lues,
35   Horrendi gemitus, dolor acer, moesta querela,

Expectans pauido iussa tremenda metu.
Nanque indiscussum nihil occultumue latensue,
Nec quod quis tacitus mente agitarit erit.
Pro meritis dabitur merces: seu uita perennis
70  Seu iam non ullo mors moritura die.
Ergo agite, o miseri, quos nunc malus implicat error,
Dum licet, impliciti soluite uincla pedis.
Euigilate graui ne pressos lumina somno
Occupet extremi temporis

Occupet extremi temporis atra dies.
75   Cernite quam celeri labuntur tempora cursu
Quamque fugax nullam sentiat hora moram.
Felix qui semper uitę bene computat usum
Cogitat et finem iam fore iamque suum. Hymnus ad Deum
Nunc sublime ferens trans ardua nubila mundi
Magnanimum, mea Musa,

iubes totidemque salo degentia uasto
Corpora, quot superas tellus sustentat ad auras.
Per Te post uarium terrę cęlique decorem,
75  Post tot res genitas, cumulato Copia cornu
Orbis adauxit opes; et iam uenere metalla
Quęsita in uenis terrę pulchrumque superne
Efulsit flaui genus auri, argentea massa
Canduit et duri riguit noua lamina ferri,
80  Vtilis et multos olim diffluxit in usus

Vnio difusi lactis candore decorus,
85  Tum uarii, quos Indus habet, micuere lapilli,
Perspicuo penitus late fulgore nitentes,
Tumque alię uenistis, opes, quas promere uersu
Infinitus erit labor; et iam fessa uagato
Sudat Musa pede atque unum nunc dicere restat,
90  O Rex omnipotens, magnum et memorabile factum.
Nam genus humanum, quod nulla in parte careret
Formę animique bonis, dextra formasse

cui nosse datum, qui solus in omnes
Ingreditur latebras causasque et nomina rerum
110  Cuncta habet ante oculos et certa lege gubernans
Ardua syderea super ęthera sede recumbit.
Ergo pone chelim, tacita iam mente uoluta,
Vrania, Deum, quem totum exponere sęcla
Nulla queunt: hic est, hic est et trinus et unus,
115  Terrarum cęlique potens, quem (ut spero) facultas
Visendi dabitur tunc cum tellure

In natalitio Sancti Raynerii archiepiscopi Spalatensis pro iure ecclesię tuendo interempti martyrioque coronati hymnus
Ecce sol claro radians nitore
Iam diem nobis celebrem reducit
Pręsulis nostri probitate multa
Martyrioque.
5  Quem ferę gentes manibus prophanis
Saxa torquentes dedidere lętho,
Dum suę sanctę ecclesię

Sed miserante Deo tali se clade redemptum
Protinus angelica uidit ut ille manu,
Perrexit Romam magiaque dolisque Symonem
30  Armatum uicit fortior ipse fide.
Hic est ille Symon quem iam damnauerat ipse,
Vt dixi, cupidum non fidei, sed opum.
Tum demum lustris Romę iam quinque peractis
Immeritam subiit rege iubente crucem.
35  Cerne tamen quantum sese deiecerit ultro:

Perrexit Romam magiaque dolisque Symonem
30  Armatum uicit fortior ipse fide.
Hic est ille Symon quem iam damnauerat ipse,
Vt dixi, cupidum non fidei, sed opum.
Tum demum lustris Romę iam quinque peractis
Immeritam subiit rege iubente crucem.
35  Cerne tamen quantum sese deiecerit ultro:
»Me uerso ad terram figite«, ait, »capite;
Haud ita sum dignus perferre patibula mortis

Andreas
Andreas, Petri quondam germanus et idem
Discipulus Christi sicut et ille bonus,
Achaię populos docuit; mox ponere iussit
Plurima iam noto templa dicanda Deo.
5  Hunc Egea furens crudeli uerbere cęsum
Constituit turpi morte necare crucis
Vanos esse deos dicentem quos colit ipse,
Vtque uni Christo uota precesque daret.

Te docuit pietas, impius ille fuit!
Impietas poenam, pietas solatia carpet:
Quam quis habere uolet, pręmia consideret.
25  Iste necem tandem Patrarum passus in urbe
Viuit in ętheriis iam sine fine plagis.
Passus est anno a Dominica passione XLVII. Philippus
Audax in Scythica docuit regione Philippus
Et multos Christo

Hic in Iudea doctrinę semina sanctę
In Macedum campos sparsit et Ęthiopum.
5  Metropolis Nadabar circumdata moenibus altis
Stabat, diues opum, Marte uirisque potens.
Hunc eunuchus ibi quem iam baptisma Philippi
Abluerat proprio suscipit hospitio.
Ex urbe hac igitur Zaroem Zaroisque sodalem
10  Ille Arphaxatum fecit abire procul
Euicit quoniam certantes carmine diro:

Hirthacus at regni post hęc successor amore
Egippo natę captus Iphigenię,
Dum sibi coniugio, sed frustra, posceret illam
20  (Nanque erat hęc Christo uirgo dicata Deo),
Iratus sancto, qui iam sacrauerat ipsam,
Transadigi orantis cuspide terga iubet.
Atque ita iustitiam retinens uitamque relinquens
Mattheus uitę dona perennis habet.
Passus est anno a Dominica passione XVII.

Dominus se reddidit illi
Paneque porrecto: »Vescere, frater« , ait,
»Ipse ego quippe tuus deuicta morte magister
Iam uiuo uacuum destituens tumulum.«
Post hęc crudeles Albino autore Leuitę
Exercere odiis constituere pium.
25  Vt neget esse Dei Christum de germine natum,
Vrgent,

5  Cum tamen e geminis foret unus sufficiendus,
Visa est Matthiam sors cecidisse super.
Explicat hic Christi Iudea per oppida leges
Nil metuens Domini iussa sequendo sui.
Inter discipulos iam post miracula claro
10  Mors equidem soli non uiolenta fuit.
Sunt quoque qui dicant Romano more securi
Postremo iussum supposuisse caput.
Ossa prius Romam, Treuerim translata deinde:

Quique lupus fuerat, posthac mutatus in agnum,
Inter oues coepit se numerare Tuas.
Electum uas, Christe, Tibi de uase prophano
10  Factus portauit nomen ubique Tuum.
Dignus apostolici iam tandem iuris honore
Iudeis aperit allophylisque fidem.
Conuerso demum Paulo proconsule Cypri
Credentis Pauli nomina Saulus habet.
15  Difficile est dictu fuerit quam sedulus idem,

Mortalique illis conditione pares,
15  Atque ideo uenisse quidem ut per deuia lapsos
Ad rectum reuocent religionis iter.
Mox Paulum iratum post quędam facta Ioanni,
Qui iam discipulus nomine Marcus erat,
Barnabas alio uertens uestigia liquit.
20  Non tamen improbitas dissociauit eos:
Hic pius, ille magis contra commissa seuerus
Extitit; aut nutus numinis istud

Ingenio multum, nec minus arte ualens!
Te Scripturarum castigatore recessit
10   Omnis ab utroque menda fugata libro.
Te monstrante patent sensus et enygmata uatum,
Iam licet obscuris nil titubare locis:
Sic sole infuso tenebras uanescere noctis
Cernimus et nubes flantibus etesiis.
15  Te bellante piis uerterunt terga prophani,
Perpetuus nostris hostibus

10   Pontificis fungi cogitur officio.
Tunc morum monstrauit iter, consurgere lapsos
Iussit et exterso cautius ire pede.
Oderat aduersos fidei, nisi dogmata praua
Linquere iam uellent, et Tua, Christe, sequi.
15  Intrepidus sęuos dum criminis arguit idem
Induperatores, compulit esse pios.
Ecclesię firmum columen fuit, inspice quicquid
Scripserit, hoc dices uerius

Teque unam elegit per quam conuerteret Euę
In lusum planctus inque iocos lachrymas.
Ergo Tui nati tanto me munere dignum
Effice, nanque Tibi talia posse dedit.
Iam Tu gemmato regni diademate fulges,
Iam Tibi submittunt castra superna caput.
Mens humilis super alta tulit Te culmina cęli,
Quo, precor, ascendant quas Tibi fundo preces.
De Te

In lusum planctus inque iocos lachrymas.
Ergo Tui nati tanto me munere dignum
Effice, nanque Tibi talia posse dedit.
Iam Tu gemmato regni diademate fulges,
Iam Tibi submittunt castra superna caput.
Mens humilis super alta tulit Te culmina cęli,
Quo, precor, ascendant quas Tibi fundo preces.
De Te fons placida manans pietate repleuit

in mediis sydus et aura ratis,
Aspice quam sęuę feriant mea uela procellę
Concutiantque meum quanta pericla caput.
Affer opem misero, lasso succurre clienti,
Auxilium tardet iam mora nulla Tuum.
Exigit hoc ętas: albent mea tempora canis,
Pallent ora, cutem ruga senilis arat,
Caligant oculi, patulę, surdescitis, aures,
Vix geritis, tremuli, dorsa repanda, pedes.

dorsa repanda, pedes.
Denique ad extremos ęui peruenimus annos,
Nec tamen auxilii spes mihi parua Tui est.
Peccaui, fateor (quis enim sine crimine uiuit?),
Sed rogo ut ipsa meis iam medeare malis,
Ne super his Coluber possit ridere superbus
Meque Tuam frustra poscere dicat opem.
Tanquam non semper promptum Tibi soluere uinctos,
Aut non concessum iustificare

maris.
Deinde decus formę mortalis, dulcia uerba
Et motus casti signa pudoris habens
Inuasere meum feruenti pectus amore
Subiectumque suo detinuere iugo.
Iam, quoniam teritur tempus mihi, Diua, supremum,
Ne cessa rebus consuluisse meis.
Ecce dies nostri per plurima crimina lapsi
Hei mihi quam celeri pręteriere fuga!
Tam cito Threicio

mihi quam celeri pręteriere fuga!
Tam cito Threicio cornu uolat acta sagitta,
Ventorum rapidus tam cito turbo uolat.
Pręteriere dies, mors nigris obstrepit alis
Et curuam falcem iam furibunda quatit.
Hinc rogo, me tanto subtractum, Virgo, periclo
Dirige per uitę iam melioris iter.
Illa ego quam quondam totis affectibus arsi
Occidit et gelido marmore tecta

rapidus tam cito turbo uolat.
Pręteriere dies, mors nigris obstrepit alis
Et curuam falcem iam furibunda quatit.
Hinc rogo, me tanto subtractum, Virgo, periclo
Dirige per uitę iam melioris iter.
Illa ego quam quondam totis affectibus arsi
Occidit et gelido marmore tecta iacet,
Et mea decedens affecit corda dolore,
Corda sed hęc semper flere iubebat amor,

Tu dea, si fas est Te uocitare deam,
Tu uirtute potens, altę Tu munere mentis
Prędita, Tu cunctis condecorata bonis,
Da mihi quod per se non nostra potentia pollet,
Vt mea iam cesset corda agitare dolor,
Vtque uelim quod uelle decet, quia certa salutis
Spes erit inde mihi, gloria magna Tibi.
Nam Tibi posse datum quantum Tibi uelle supersit,
Erigere

Nec qui coenosis commaculetur aquis,
Sed purus nitidusque fluens simul abluat omnes
Erroris maculas munditiemque paret,
Et sese ad uoti referens primordia nostri
Exoret pacem iam mihi perpetuam.
Virgo fouens humiles meritoque perosa superbos,
Tangat Te nostrę conditionis amor.
Principium commune hominum Te flectat ut istam
Iam Tibi deuotam suscipias

Exoret pacem iam mihi perpetuam.
Virgo fouens humiles meritoque perosa superbos,
Tangat Te nostrę conditionis amor.
Principium commune hominum Te flectat ut istam
Iam Tibi deuotam suscipias animam,
Quę, si mortalis labentia munera formę
Cum tanta ac tali nouit amare fide,
Nonne magis sacri decus amplexabitur oris
Cuius et ipse Deus captus amore fuit?

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report