Your search found 109468 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 103491-103552:

Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia a Bernardo Zamagna Rachusino Latinis versibus expressa Parmae In aedibus Palatinis, typis Bodonianis MDCCXCII Ad lectorem. Non omnia, quae hoc volumine continentur, Idyllia publici iuris nunc primum fiunt. Prodiere aliqua diversis temporibus.

typis Bodonianis MDCCXCII Ad lectorem. Non omnia, quae hoc volumine continentur, Idyllia publici iuris nunc primum fiunt. Prodiere aliqua diversis temporibus. Maxima vero pars in nuptiis Carola Albani Praefecti Sacrae Domus Ferdinandi Austriaci cum Italica eleganti versione cl. Aloysii Bucchettii, qui et eruditum adiecit prooemium, et luculentissimas enarrationes. Nunc tandem vir eximius Zamagna, absolutis iam, quae ad Bionem, Moschumque pertinebant, omnium quoque

versione cl. Aloysii Bucchettii, qui et eruditum adiecit prooemium, et luculentissimas enarrationes. Nunc tandem vir eximius Zamagna, absolutis iam, quae ad Bionem, Moschumque pertinebant, omnium quoque Theocriti Idylliorum versionem perfecit, simulque universa dare in lucem constituit, ut trium optimorum Graecorum, qui Bucolica scripserunt, nova interpretatione, eaque integra, Latium ditaretur. Quum vero Idyllia maximi haberet, quae celeberrimus Cunichius Latina fecerat, nimirum I. II. IV. VIII. XVIII. XXI. et XXVIIII. ea retinenda censuit, inque suam

munus habebis
Agnum; si malint agnum sibi ducere Musae,
Munus ovem niveam referes tu, dona secunda. Th.
Vis bone, per Nymphas, vis Aepole, stratus in herba
Heic clivo in molli, fragiles ubi verna myricas
Ventilat aura, leves de more inflare cicutas?
Dum canis, ipse tuas pascam tibi rite capellas.

si malint agnum sibi ducere Musae,
Munus ovem niveam referes tu, dona secunda. Th.
Vis bone, per Nymphas, vis Aepole, stratus in herba
Heic clivo in molli, fragiles ubi verna myricas
Ventilat aura, leves de more inflare cicutas?
Dum canis, ipse tuas pascam tibi rite capellas.

Ae.
Non fas est medio, non fas inflare cicutas,
Thyrsi, die; magnum metuo nam Pana: labore
Venandi fessus nunc Pan cubat; asper, acerbus
Pan, sedet in summis cui bilis naribus atra.
Hanc potius, quando nosti, bone Thyrsi, dolores
Daphnidis, agrestisque tenes fastigia musae,
Hanc concede ulmum subter, simulacra Priapi,
Fontanas contra et Nymphas; pastoribus

Addam alte insculptum calicem, ceraque liquente
Collutum, instructumque ansis exstantibus, ipso
Nuper caelatum qui se testatur odore;
Cui virides hederae, cui luteolus amaranthi
Haeret flos labro in summo, croceoque virentes
Capreoli foetu serpunt ludente corymbo.
Interius sculpta est, opus admirabile, forma
Praestanti mulier, peploque induta fluente,
Reticuloque comas flaventes vincta: minaci

despicit illa
Atque hunc atque illum ridens, nec iurgia curat:
Ipsi autem duro correpti pectus amore
Ignem oculis iactant tremulis, frustraque laborant.
Hos iuxta scabro in scopulo piscator ad undam
Curvus per cautes festinat retia ducens.
Ille laboranti similis: namque omnia membra
Contendit nisu ingenti, colloque tumentes
Ostendit venas, senior; sed digna iuventa

Quam voret, ac misero fletum et ieiunia linquat.
Ille autem e culmo captandis pulcra locustis
Septa struit iunco nectens, nec pera, nec uvae
Iam subeunt animo, textu sed gaudet inani.
In calicem hac illac per totum mollis acanthus;
Plurimus upilio veniens quem visere gestit,
Qui tibi miranti suspendet lumina, Thyrsi.
Nauta tulit calicis pretium Calydonius, orbem
Ingentem pressi lactis,

Thyrsis ego ex Aetna, aetnaei Thyrsidis haec vox.
Quae loca, dum misere Daphnis tabescit, habebant
Quae loca vos, Nymphae? Pindusne, an Thessala Tempe?
Nam neque tum visae vitrei sub gurgite Anapi,
Non Aetna in viridi, sacra nec in Acidis unda.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Illum etiam Thoes, secla et flevere luporum,
Illum etiam sylva torvis leo flevit ab alta.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe

aetnaei Thyrsidis haec vox.
Quae loca, dum misere Daphnis tabescit, habebant
Quae loca vos, Nymphae? Pindusne, an Thessala Tempe?
Nam neque tum visae vitrei sub gurgite Anapi,
Non Aetna in viridi, sacra nec in Acidis unda.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Illum etiam Thoes, secla et flevere luporum,
Illum etiam sylva torvis leo flevit ab alta.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.

Te petit illa: nimis tu cura aegrescis acerba
Perditus, ante boves servabas, ducere capras
Nunc bonus heu dicere: hic namque irascitur ardens,
Quum videt hirsutas hircis subsidere capras
Mollibus in pratis, quod non caper ipse sit ortus.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Tuque videns passim ridentes suave puellas
Suspiras, non ipse choro quod mixtus eodem es.

tibi formosa merum mel compleat ora;
Dulcibus et vescare favis atque Atthide ficu,
Vincis et argutas suavi nam voce cicadas.
En calicem: ambrosium sentin', quem iactat, odorem?
Quippe suis lavisse putes in fontibus Horas.
Huc ades, o Cissaetha: agesis Thyrsi, hanc tibi mulge.
O caprae, saltu ne ludite, ne malus in vos
Luxuriem solitam iam nunc exerceat hircus.

nam voce cicadas.
En calicem: ambrosium sentin', quem iactat, odorem?
Quippe suis lavisse putes in fontibus Horas.
Huc ades, o Cissaetha: agesis Thyrsi, hanc tibi mulge.
O caprae, saltu ne ludite, ne malus in vos
Luxuriem solitam iam nunc exerceat hircus. Idyllium II. Pharmaceutria. Saga quaedam Delphidem, a quo se

abiit quo mens tua longe?
An miseram me tuque tibi facis, improba, ludum?
Sparge simul, simul et dic: spargo Delphidis ossa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Delphis me malus urit; ego hanc in Delphide laurum.
Laurus ut haec magnum crepuit, flammataque in ignem
Continuo versa est, cinerem nec cernimus ipsum;
Sic totum indomitus Delphin male torreat ardor.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina

ludum?
Sparge simul, simul et dic: spargo Delphidis ossa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Delphis me malus urit; ego hanc in Delphide laurum.
Laurus ut haec magnum crepuit, flammataque in ignem
Continuo versa est, cinerem nec cernimus ipsum;
Sic totum indomitus Delphin male torreat ardor.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Igne liquefacio ceram hanc en auspice diva.

Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Igne liquefacio ceram hanc en auspice diva.
Sic, Dea, sic nostro liquatur Delphis amore.
Rhombus ut hic rapido se turbine versat ahenus,
Attonitus sic ille meo se in limine verset.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Furfuris hoc libo tibi, Delia: flexeris ipsa
Infernumque adamanta, et si quid durius ipso est.
Audistine? canes ululant: Dea furva

Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Furfuris hoc libo tibi, Delia: flexeris ipsa
Infernumque adamanta, et si quid durius ipso est.
Audistine? canes ululant: Dea furva propinquat;
In triviis Dea furva: aes aes age, Thestyli, pulsa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Nunc placidum late silet aequor, nunc silet aura;
Non silet haec sed cura meo sub pectore gliscens.
Namque

fecit.
Duc, lynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Ter libo, Dea magna, ter haec non irrita dico;
Iam, quocumque calet, iam deserat immemor ignem;
Non minus ignoto quam Diae in litore Thesea
Oblitum perhibent flavam crines Ariadnen.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limiua Delphin.
Arcasin hippomanes planta est, gustata furore
Quae subito stimulat montes armenta per

Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Illa abiit; sum sola, meas nunc unde querelas
Ordiar? hanc miserae quis mi cladem intulit auctor?
Sacra canistra ferens Eubulis venit Anaxo
Huc ad nos, Triviae in lucum; visenda ferarum
Magna ubi pompa ibat; quas inter fulva leaena.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Theucharileque adeo nutrix me Thressa vocavit,
Mortua

mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Atque ipsum invenies ubi solum, te tua, furtim
Dic, Simaetha vocat. subitoque huc ducito tecum.
Haec ego mandaram. celerans iter illa nitentem
Nostra egit Delphin in tecta. at lumine vidi
Vt propius superantem ipsum iam limina portae.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Obrigui nivibus mage tota; ac plurimus uda
Sudor iit de

nocte hac servans canentia Bacchi
Mala sinu, circum et redimitus tempora fronde
Herculea, ornaret levibus quam purpura vittis.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Quod si in tecta forem admissus, tibi dulce fuisset
Spero equidem; neque enim mihi vel contendere cursu,
Vel quisquam sese valeat componere forma.
Et si labra labris potuissem inferre, quiessem
Munere contentus

furiis patrio discedere gnatas
E thalamo intactas, docuitque relinquere sponsas
Coniugis elusi necdum bene frigida strata.
Dixit: ego facile dicenti credula, dextra
Correptum iuvenem mecum in penetralia traxi;
Mutuaque exarsit confestim in corpore flamma,
Oraque flagrabant dulci mussantia voce.
Neve diu teneam te dictis, optima Luna,
Maxima res

docuitque relinquere sponsas
Coniugis elusi necdum bene frigida strata.
Dixit: ego facile dicenti credula, dextra
Correptum iuvenem mecum in penetralia traxi;
Mutuaque exarsit confestim in corpore flamma,
Oraque flagrabant dulci mussantia voce.
Neve diu teneam te dictis, optima Luna,
Maxima res perfecta, optato et fine potimur.
Post illo nec

Maxima res perfecta, optato et fine potimur.
Post illo nec me culpavit tempore Delphis,
Ipsa nec illum, hesternam ad lucem. at cara Philistae
Atque Melixonis veniens huc mater in altum
Quum veherent caelum roseae Titanidos axem
Oceano e rutilo, nondum orto sole, iugales,
Multa inter fando miserae haec narravit: amore
Captum alio Delphin; puerine, an forte puellae,

odit primas? quare ipsa fugacem
Experiar philtris iuvenem reprendere, quod si
Laeserit heu rursus, Parcas immitia testor
Numina, tabescetque, fores pulsabit et Orci;
Talia in hac nobis latitant mala pharmaca cista,
Assyrius quae me docuit miscere viator.
At tu, candida, salve, et equos, Dea, tinge sub alto
Oceano: ipsa feram, coepi quos ferre, dolores.
Salve,

Lecta feram; tantum tu nostras aspice curas.
Atque utinam nunc factus apis tua murmure rauco
Ingrediar sub tecta, interque halantia lapsus
Gramina tecum hederae filicisque in tegmine ludam!
Nunc scio, quid sit Amor: numen grave. pressa leaenae
Ille hausit quondam puer ubera; mater et ipsum
Eduxit querceta inter, qui vulnere saevo
Me crucians imos flamma depascitur

discerpere serta,
Mollia pallidulis hederae quae plexa corymbis,
Atque apio bene olente, tibi servo. hei mihi luctus
Quam gravis incubuit! tu nil miserere querentis?
Nudus ab aërio scopuli iam vertice in aequor
Insiliam, observat thynnos ubi proximus Olpis;
Et si non moriar, casu laetabere nostro.
Novi equidem: nam tristis ego dum nuper ad artes
Me solitas verti, cupiens, num fida maneres,

sed lenta manu male tabuit herba.
Dixit et Agroeo, dum forte legabat aristas
Messorum elapsas manibus, non inscia vates
Vera monens cribro; toto me corde perire.
Heu miserum, nullam tibi nostri in pectore curam.
Ipse capram geminos enixam corpore foetus,
Albentemque tibi servo. Mermnonis habendam
Hanc sibi iamdudum nigra orat Erithacis: illi
Et dabo, tu

Poma manu retinens plantis pernicibus omne
Emensus spatium est. Atalanta ut vidit, ut arsit,
Vt penitus toto concepit pectore amorem!
Duxit et ex Othry vates armenta Melampus
In Pylon; inque manus cessit formosa Bianti
Illa parens genitura decus clarum Alphesiboeam.
An non et pascit niveas in collibus agnas
Dum puer, in furias Venerem sic egit Adonis,
Vt gremio complexa nec

Vt penitus toto concepit pectore amorem!
Duxit et ex Othry vates armenta Melampus
In Pylon; inque manus cessit formosa Bianti
Illa parens genitura decus clarum Alphesiboeam.
An non et pascit niveas in collibus agnas
Dum puer, in furias Venerem sic egit Adonis,
Vt gremio complexa nec ipsa in morte relinquat?
Felix indomito pressus languentia somno
Lumina et Endymion; felix, o candida Nympha,

Duxit et ex Othry vates armenta Melampus
In Pylon; inque manus cessit formosa Bianti
Illa parens genitura decus clarum Alphesiboeam.
An non et pascit niveas in collibus agnas
Dum puer, in furias Venerem sic egit Adonis,
Vt gremio complexa nec ipsa in morte relinquat?
Felix indomito pressus languentia somno
Lumina et Endymion; felix, o candida Nympha,
Ipse etiam Iasion, laetus qui

inque manus cessit formosa Bianti
Illa parens genitura decus clarum Alphesiboeam.
An non et pascit niveas in collibus agnas
Dum puer, in furias Venerem sic egit Adonis,
Vt gremio complexa nec ipsa in morte relinquat?
Felix indomito pressus languentia somno
Lumina et Endymion; felix, o candida Nympha,
Ipse etiam Iasion, laetus qui munera sensit,
Quanta nefas ulli sperare audita profano.

alter rufus, et alter
Vix tenera spargens roseas lanugine malas. Idyllium VII. Thalysia, sive iter ad sacra Cereris. Narrat Theocritus in hoc Idyllio, ut a Phrasidamo et Antigene invitatus cum aliquot sociis iverit ad Cereris sacra, occurreritque Lycidae Cydoniensi ex Creta, fortasse in insula Co.
Ipse in Halenta olim procul urbe atque Eucritus una
Ivimus: ac

Idyllium VII. Thalysia, sive iter ad sacra Cereris. Narrat Theocritus in hoc Idyllio, ut a Phrasidamo et Antigene invitatus cum aliquot sociis iverit ad Cereris sacra, occurreritque Lycidae Cydoniensi ex Creta, fortasse in insula Co.
Ipse in Halenta olim procul urbe atque Eucritus una
Ivimus: ac socius nobiscum venit Amyntas
Tertius. Antigenes Cereri nam sacra parabat,
Et pariter Phrasidamus, uterque et

sacra Cereris. Narrat Theocritus in hoc Idyllio, ut a Phrasidamo et Antigene invitatus cum aliquot sociis iverit ad Cereris sacra, occurreritque Lycidae Cydoniensi ex Creta, fortasse in insula Co.
Ipse in Halenta olim procul urbe atque Eucritus una
Ivimus: ac socius nobiscum venit Amyntas
Tertius. Antigenes Cereri nam sacra parabat,
Et pariter Phrasidamus, uterque et patre Lycopeo
Et bonus, a Clytiae deducti stirpe

pariter Phrasidamus, uterque et patre Lycopeo
Et bonus, a Clytiae deducti stirpe nepotes,
Magnanimi et Chalconis, ea est si gloria, primus
Qui gelida de rupe, genu connixus utroque,
Aetherias fontem Burhinum eduxit in auras,
Durum opus aggressus. Circum frondentibus alni Idyllium VIII. Alternis carminibus inter se certantes inducuntur a Theocrito

breviter canit. Idyllium X. Operarii. Duo agricolae, vel potius messores inducuntur colloquentes, Milon alter, et alter Battus: Milon Battum ignaviae accusat, causamque exposcit. Battus se excusat, culpamque in Amorem reiicit. Deinde canunt inter opus. Idyllium XI. Cyclops. Theocritus Niciam medicum Milesium in hoc carmine alloquitur, nullumque esse ait contra Amorem praesentius remedium, quam Musas, earumque

alter, et alter Battus: Milon Battum ignaviae accusat, causamque exposcit. Battus se excusat, culpamque in Amorem reiicit. Deinde canunt inter opus. Idyllium XI. Cyclops. Theocritus Niciam medicum Milesium in hoc carmine alloquitur, nullumque esse ait contra Amorem praesentius remedium, quam Musas, earumque cantum; idque docet exemplo Cyclopis Polyphemi.

Non alio melius medicamine triste nec ungi,
Nicia, nec spargi me iudice vulnus

alio melius medicamine triste nec ungi,
Nicia, nec spargi me iudice vulnus Amoris,
Pieridum dulci valeat quam carmine. lenis
Ista quidem tactu medicina et suavis; at aeque
Inventu haud facilis. scis, credo, edoctus in arte
Paeonia, carusque novem tu rite Camoenis.
Ducebat leviter sic vitae incommoda Cyclops
Ille vetus Polyphemus in ipso hoc litore, Nympham
Perditus aequoream iuvenis quo tempore amabat
Vix

Ista quidem tactu medicina et suavis; at aeque
Inventu haud facilis. scis, credo, edoctus in arte
Paeonia, carusque novem tu rite Camoenis.
Ducebat leviter sic vitae incommoda Cyclops
Ille vetus Polyphemus in ipso hoc litore, Nympham
Perditus aequoream iuvenis quo tempore amabat
Vix circum rara signans lanugine malas.
Non crispans in fronte comas, non poma, rosamve
Ipse ferens; sed enim male totis actus amabat

Ducebat leviter sic vitae incommoda Cyclops
Ille vetus Polyphemus in ipso hoc litore, Nympham
Perditus aequoream iuvenis quo tempore amabat
Vix circum rara signans lanugine malas.
Non crispans in fronte comas, non poma, rosamve
Ipse ferens; sed enim male totis actus amabat
Heu furiis: cura haec fuit una, at cetera ludus.
Saepe assueta greges rediere ad ovilia soli
E

non poma, rosamve
Ipse ferens; sed enim male totis actus amabat
Heu furiis: cura haec fuit una, at cetera ludus.
Saepe assueta greges rediere ad ovilia soli
E viridi pastu, spumoso in litore Nympham
Dum canit, et luctu tristis tabescit acerbo
Ipsius aurorae rutilo surgentis ab ortu
Vulnus alens, Erycina potens quo pectora fixit
Lethiferam condens alto sub corde sagittam.
Hoc

Dum canit, et luctu tristis tabescit acerbo
Ipsius aurorae rutilo surgentis ab ortu
Vulnus alens, Erycina potens quo pectora fixit
Lethiferam condens alto sub corde sagittam.
Hoc tamen invenit curis lenimen: in antro
Aërio residens, ac subdita caerula spectans
Suavidico tales fundebat gutture questus.

Candida, quid miserum, Galatea o, spernis amantem?
Lacte mihi puro mage candida,

Et subito fessos idem quum deserit artus,
Forte lupum ceu visat ovis, fugis ipsa vocantem.
Tempore iam ex illo coepi te captus amare,
Venisti ut primum nostra cum matre hyacinthos
Carpere purpureos optans in montibus istis:
Monstrabam dux ipse viam, laetusque praeibam. Idyllium XII. Aites. Amatorium est hoc breve Idyllium, nec caret simplici quadam venustate. In eo autem amator

purpureos optans in montibus istis:
Monstrabam dux ipse viam, laetusque praeibam. Idyllium XII. Aites. Amatorium est hoc breve Idyllium, nec caret simplici quadam venustate. In eo autem amator quidam desiderat, ut eiusdem amicus pari ipsum amore semper prosequatur. Ionica plerumque dialecto scriptum est.
Venisti, puer alme, aurora ut tertia fulsit
Post totidem noctes, venisti? perdit amantes
Ah

desiderat, ut eiusdem amicus pari ipsum amore semper prosequatur. Ionica plerumque dialecto scriptum est.
Venisti, puer alme, aurora ut tertia fulsit
Post totidem noctes, venisti? perdit amantes
Ah nimium properata vel una in luce senectus.
Quanto ver bruma, quanto mage suavia prunis
Poma placent, quantoque suo villosior agno
Praestat ovis, quanto ter nupta matre vigescit
Virgo pulcra magis, quantoque est hinnulus acri

luce senectus.
Quanto ver bruma, quanto mage suavia prunis
Poma placent, quantoque suo villosior agno
Praestat ovis, quanto ter nupta matre vigescit
Virgo pulcra magis, quantoque est hinnulus acri
In cursu vitulo citior, philomelaque quanto
Dulcisono potior cantu sese evehit omnes
Inter aves; tanto mihi gratior omnibus unus
Deliciis tu grate venis. vestigia lustrans
Ipse tua, ardenti fessus ceu sole viator

Hoc XIII. Idyllium inter Theocritaea est item scriptum ad Niciam: docemur autem, non solis hominibus Amorem imperitare, verum etiam heroibus. Idyllium XIV. Civicum potius est, quam pastoritium hoc carmen, in quo Aeschines amico Thyonico narrat, ut eum Cynisca uxor Lupo cuidam adolescenti in amore posthabuerit, effugeritque e domo. Quamobrem et militare se decrevisse dicit.
Aeschines

non solis hominibus Amorem imperitare, verum etiam heroibus. Idyllium XIV. Civicum potius est, quam pastoritium hoc carmen, in quo Aeschines amico Thyonico narrat, ut eum Cynisca uxor Lupo cuidam adolescenti in amore posthabuerit, effugeritque e domo. Quamobrem et militare se decrevisse dicit.
Aeschines

Aeschines Thyonicus Idyllium XV. In hoc Idyllio quaedam Syracusiae mulieres inducuntur inter se colloquentes, et festum Adonidis invisurae. Multis personis constat Idyllium, estque totum drammaticum, nativa quadam simplicitate maxime commendandum.

Videtur huius Idyllii argumentum esse consueta poëtarum noenia, nimirum fructum, quem percipere sperarunt, non respondere votis; quod homines vel nimium avari sint, vel turpi inscitia teneantur, neque pervideant, quantam assequi gloriam potuissent ex poëtarum laudibus. Demum in Hieronis laudes famamque bellicam excurrit Vates. Idyllium XVII. Encomium Ptolemaei. Altius heic assurgit poeta, regemque Aegypti Ptolemaeum Philadelphum praesertim ex generis nobilitate, ex immensae ditionis potentia,

Aegypti Ptolemaeum Philadelphum praesertim ex generis nobilitate, ex immensae ditionis potentia, ex amplissima divitiarum copia, regiaque munificentia laudat. Idyllium XVIII. Helenae epithalamium. Virgines Spartanae, uti mos erat in Graecia, in Menelai domum congregatae, multa canunt in honorem coniugum. Idyllium XIX. Favorum fur. Vt apis, sic Amor pusillus est; magnum tamen vulnus infigit. Idyllium XX.

Philadelphum praesertim ex generis nobilitate, ex immensae ditionis potentia, ex amplissima divitiarum copia, regiaque munificentia laudat. Idyllium XVIII. Helenae epithalamium. Virgines Spartanae, uti mos erat in Graecia, in Menelai domum congregatae, multa canunt in honorem coniugum. Idyllium XIX. Favorum fur. Vt apis, sic Amor pusillus est; magnum tamen vulnus infigit. Idyllium XX. Bubulcus.

nobilitate, ex immensae ditionis potentia, ex amplissima divitiarum copia, regiaque munificentia laudat. Idyllium XVIII. Helenae epithalamium. Virgines Spartanae, uti mos erat in Graecia, in Menelai domum congregatae, multa canunt in honorem coniugum. Idyllium XIX. Favorum fur. Vt apis, sic Amor pusillus est; magnum tamen vulnus infigit. Idyllium XX. Bubulcus. Pastor quidam, quum in urbem

multa canunt in honorem coniugum. Idyllium XIX. Favorum fur. Vt apis, sic Amor pusillus est; magnum tamen vulnus infigit. Idyllium XX. Bubulcus. Pastor quidam, quum in urbem venisset, voluissetque Eunicen urbanam puellam deosculari, ab eadem repulsus fuit atque irrisus tamquam indignus. Qua de re Pastor in hoc Idyllio conqueritur
Oscula me nuper defigere blanda volentem,
Eunice derisit, et haec super addidit

Amor pusillus est; magnum tamen vulnus infigit. Idyllium XX. Bubulcus. Pastor quidam, quum in urbem venisset, voluissetque Eunicen urbanam puellam deosculari, ab eadem repulsus fuit atque irrisus tamquam indignus. Qua de re Pastor in hoc Idyllio conqueritur
Oscula me nuper defigere blanda volentem,
Eunice derisit, et haec super addidit ultro Idyllium XXI. Asphalion piscator vana spe inflatus narrat hospiti nocturnum

quo capto, comnians iuraverat, se divitem iam factum, piscandi finem facturum. Cui hospes auctor est, ut omissis nugis, artem suam exerceat, si quidem inter aurea somnia fame perire nolit. Idyllium XXII. Dioscuri seu gemini. Duas in partes hoc Idyllium de laudibus Pollucis atque Castoris divisum est. In prima parte Pollucis pugna cum Amyco Bebryciorum tyranno describitur, victoriaque celebratur, quam retulit Pollux. In altera vero parte Castorem inter et Lynceum certamen initum, Leucippi filiarum ergo, continetur. Vincit

facturum. Cui hospes auctor est, ut omissis nugis, artem suam exerceat, si quidem inter aurea somnia fame perire nolit. Idyllium XXII. Dioscuri seu gemini. Duas in partes hoc Idyllium de laudibus Pollucis atque Castoris divisum est. In prima parte Pollucis pugna cum Amyco Bebryciorum tyranno describitur, victoriaque celebratur, quam retulit Pollux. In altera vero parte Castorem inter et Lynceum certamen initum, Leucippi filiarum ergo, continetur. Vincit Castor. Idyllium XXIII.

Idyllium XXII. Dioscuri seu gemini. Duas in partes hoc Idyllium de laudibus Pollucis atque Castoris divisum est. In prima parte Pollucis pugna cum Amyco Bebryciorum tyranno describitur, victoriaque celebratur, quam retulit Pollux. In altera vero parte Castorem inter et Lynceum certamen initum, Leucippi filiarum ergo, continetur. Vincit Castor. Idyllium XXIII. Amator infelix. Tragicus omnino huiusce miserandi hominis est exitus, qui quum se contemni crederet,

Leucippi filiarum ergo, continetur. Vincit Castor. Idyllium XXIII. Amator infelix. Tragicus omnino huiusce miserandi hominis est exitus, qui quum se contemni crederet, laqueo mortem quaesivit. Nec minus tragice ab Amore animadversum in eum est, a quo se ille contemptum putabat. Idyllium XXIV. Herculiscus-129 Idyllium XXV. Augiae opulentia-136 Idyllium

Idylium XXVII.-152 Idyllium XXVIII. Colus.-155 Idyllium XXIX. Amores-157 Idyllium XXX. In mortuum Adonidem.-159 Idyllia Moschi-161 Idyllium I. Amor fugitivus.-163 Idyllium II.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report