Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: duos Your search found 492 occurrences
1 2 3 4 5
Occurrences 375-388:375. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 215 | Paragraph | Section] adverte et facili ratione patebit.
376. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 241 | Paragraph | Section] duro saltem concludere versu
377. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] deduxit Newtonus gravitatem suam generalem decrescentem in ratione, quam dicimus reciprocam duplicatam distantiarum. Quam legem Maupertuisius censuit omnium legum perfectissimam, ad quod hic respexeram. Verum ego quidem, posteaquam in mea Philosophiae naturalis theoria, edita Viennae ante hosce duos annos, in eam Maupertuisii opinionem aliquanto diligentius inquisivi, contrarium opinor, et arbitror legem ipsam non accurate, sed proxime, nec in minimis, sed in magnis tantummodo planetarum et cometarum distantiis habere locum. Adhuc tamen tota universa systematis planetarii moles ita est
378. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] integram periodum absolvisse, est, uti posui, annus integer; is nimirum, quem astronomi periodicum vocant. Is differt paucis minutis ab illo communi, quo utimur terricolae, quem astronomi appellant tropicum; qui quidem ad spectatorem in Sole positum non pertinet. Martis tempus superat annos duos per 44 dies, qui tamen non ita multi sunt respectu annorum duorum. Idcirco dictum est indiget geminis annis. Jupiter insumit annos 11 et plusquam 10 menses, nimirum proxime annos 12. Qui numerus ad veritatem accedit magis, cum pro decem annis ponuntur decem hyemes, quae possunt esse
379. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quas plures astronomi appellarunt faculas. Porro per ipsas maculas et faculas deprehenditur etiam motus Solis circa proprium axem,
de quo agendum nobis erit libro
380. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] satis redolent.
circiter duorum graduum. Hinc omnium ejusmodi diametrorum summa est circiter graduum trium adeoque summa semidiametrorum unius gradus cum dimidio.
Fere semper parallaxis illa horizontalis Lunae est aliquanto minor uno gradu;
adeoque Terra avecta ad Lunam occupat minus quam duos gradus. Sed diameter Solis est semper, diameter Lunae plerumque, major dimidio gradu. Hinc
ea se plerumque satis compensant, et aliquando etiam accurate.
Porro, tres illi gradus sunt pars decima partis duodecimae totius circuli. Nam
pars duodecima sunt gradus 30.
et directione vis pro binis punctis quibuscunque a distantiis, secundum legem quandam expressam per quandam curvam lineam, quam exposui et ad universam applicavi tam mechanicam quam physicam, tum in dissertationibus pluribus, tum in justae molis opere impresso Viennae in Austria ante hosce
duos annos, cui titulus Naturalis philosophiae theoria redacta ad unicam legem
virium in natura existentium. In particulis corporum pendet vis etiam a numero et
dispositione punctorum, ex quibus eae constant, cum inde pendeant summae virium pertinentium ad omnia punctorum binaria.
distant a se invicem,
habebitur ductus lucidus unicus respondens illi rimae, sed multo amplior quam
rima ipsa ob radios nimirum detortos hinc et inde prope acies. Accedentibus ad se
invicem illis aciebus, ubi deventum fuerit ad certam distantiam, tum unicus ille
lucidus ductus dividetur in duos separatos ab umbra intermedia. Ea umbra orietur, quia tum nulli radii transibunt recta ad chartam illam, sed radii utrinque
detorti generabunt illos binos lucidos ductus hic et inde a medio.
Solis, evincitur illo
experimento, de quo adn. 6. Nam per id experimentum invenitur distantia illa, in
qua agit ad sensum vis radios detorquens. Quae distantia est dimidium ejus intervalli, quo binae acies distant a se invicem tum, cum primo incipit apparere ille
umbrosus tractus inter duos lucidos ductus. Nam ubi acies plus distabant a se
invicem adeoque a medio plus quam per dimidium illius ultimi intervalli, radii per
medium transeuntes progrediebantur recti. Porro ea distantia est perquam exigua.
Invenitur enim multo minor quam una centesima pars unius digiti.
laudem omittam. Circumferuntur enim satis multa elegantissima carmina Petri fratris, quem
anno 22 aetatis suae amisimus, incredibilis juvenem spei. Inter quae versiones plures
et Ovidii ex Latino et Molierii ex Gallico Illyricis versibus conscriptae celebrantur.
Impressa sunt ante hosce duos annos Annae sororis adhuc viventis Illyrica carmina Venetiis, quae itidem satis bene excepta sunt a nostrae linguae cultoribus.
Ac inter poemata P. Caroli Rotii, Societatis nostrae scriptoris sane non vulgaris,
impressa Patavii nitidissimis Comini typis habentur binae Latinae elegiae P.
in centro communi
gravitatis. Ea velocitate pergunt describere suas orbitas fere circulares et a se
invicem recedunt, cum Jupiter moveatur celerius. Nova autem conjunctio fit post
annos circiter 20. Cum enim tempus periodicum Saturni sit annorum proxime 30,
is annis 20 percurrit respectu Solis duos trientes zodiaci, sive 8 signa. Jupiter
autem orbitam suam duodecim annis absolvit adeoque circiter singula signa singulis annis percurrit, nimirum 20 annis circulum integrum et 8 signa. Unde fit, ut
circa finem signi octavi assequatur Saturnum lentiorem.
enim excipere spectrum
coloratum papyro crassiore, in qua sit exiguum foramen. Per id foramen licebit
transmittere quemvis e radiis coloratis et ipsum novis prismatis vel speculis
detorquere, ut libuerit, refringendo vel reflectendo. Nunquam ille radius novis
refractionibus discindetur in duos nec unquam mutabit colorem suum. Et quod
magis videtur mirum primo aspectu, ad quamcumque superficiem corporis cujuscumque deflectatur, semper retinebit colorem suum, uti supra innuimus adn.
25. et hic exemplis illustratur.
Duo tantummodo hic iterum adnotanda: primo
Adeoque omnium colorum fila alia transmittentur per secundam
superficiem, et alia regredientur reflexa, uti proposueramus. Inde autem fit, ut
radius delatus ad secundam superficiem crassioris laminae, ut laminae vitri, ex
qua constant specula vel quae applicatur fenestris, dividatur in duos similes ingresso et constantes iisdem colorum speciebus, quorum alter transmittitur, et
alter reflectitur.
61 Ubi vero lamella est tenuis, ut contineat pauca
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.