Your search found 6967 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 6901-6967:

frementi
679  Undique praecingunt profugos, et pontis ad ipsum
680  Tum caput immani pugnant certamine, donec
681  Pondere bellantum fractus ruit ipse repente
682  Pons late in praeceps, simul ingentique ruina
683  Devolvit turmas, agitantes brachia frustra
684  Sanguineos inter fluctus, spumasque sonantes,

730  Jam morior nigra tectus caligine, et ipsi
731  Circum errant oculi, solem lucemque petentes!
732  Occubuere mihi cognati sanguine juncti,
733  Ipse senex pressusque malis, confectus et annis,
734  Invoco jam mortem, solamen dulce malorum!
735  Me fugiere mei; vastis orientis in oris
736  Vivit adhuc mihi, selegi quem

778  Curarum cumulus pectus descendit in imum
779  Visceraque exurit flammatis ignibus ardor.
780  Lurida spectra animum turbant. Negat ipse videre
781  Aetheream lucis speciem: moestoque cubiclo
782  Se claudit pavitans: renuit responsa vocatus
783  Sensibus abrepto similis: convivia spernit

Aetatis suae anno primo a doemone cum invaderetur, a Cyriaco diacono Romanae Ecclesiae liberatur, et inde sacro baptismale refecta Christi religionem amplectitur. Anno 13 aetatis a Maximino martyrio coronatur Virgo haec celeberrima, eo ipse die, quo Maximinus frater ejus adoptivus Imperium auguratur. Eo ipso die etiam Cyriacus post teterrimos cruciatus capite plectitur. 7. Maximinianus Herculius Imperator et Augustus

1. Diocles maximam voluptatem e viridario colendo captabat. — Imo cum Herculius Maximianus eum ad imperium iterum suscipiendum litteris blandissimis excitaret, respondit: si sciret quam dulcia essent olera, quae ipse Salonis coleret, non ita scripsisse. 2. Palatium a Diocletiano aedificari coeptum est anno 292 et absolutum omni ex parte anno 298. Maxima erat ejusdem magnificentia ut poterat cognosci ab iis,

coronam adsequeretur. 25. Maxentius, Romae a militibus Imperator creatus, immemor beneficiorum a Diocletiano acceptorum, renuit ad senem mittere Valeriam ejus filiam. Farl. II. 504. Hic ipse Maxentius postea a Constantino victis, in Tiberi cadens periit. 26. Constantius, simul cum Galerio, a Diocletiano Caesar fuerat nominatus, et in Galliam missus, ut illas

unda rates et pondere flectit habenas.
153  Hoc peccasse satis. Nec enim cras nostra deorum
154  Regia securos cernet splendescere soles,
155  Et metuent umbras per amica silentia noctis
156  Sidera, dum ipse suo magnus trepidabit Olympo
157  Jupiter, ac natas supplex venerabitur Orci;
158  Ni putridum medica quamprimum falce recidat
159  Vulnus, et aethereo prostraverit igne nocentes.

Branković proditionis falso insimulatus, ut criminationem facto refutaret, patriamque, uti sperabat, salvaret, summo mane fatalem pugnam praecedente hostilia castra simulate transfugio ingressus, Muratum Sultanum pugione confodit, deinceps fortissime sese defendendo et ipse per hostes oppressus. — Vid. Raić: Istoria. U Beču. 1794. tom. III. p. 38. et seqq. 8) Marcus Vukašini, Serbiae Regis, quatuor filiorum natu maximus, Kraljević (regis filius) dictus, sub auspiciis Baiazetis Turcarum

eam exquirerem. Quod Tibi ergo, ut expedivisset, hactenus nihil responsi datum est, id pure mea, si quae culpa est, culpa accidisse fateor. Quapropter praesentes ad Te dupplici titulo ego dare obligor: tum ut praefatum amicum meum Gaj, cui ea res valde dolet, coram Te justificarem, tum vero ut et ipse delicti veniam a tua comitate impetrem. Tu mihi igitur benignus velim ignoscas, et considera, me vix alicujus incuriae argui promeritum esse. Me enim multis ordinariis negotiis distentum, absente Gajo perceptarum, ac dein ob longiorem ejus emansionem varus scriptis obrutarum literarum facile

tua comitate impetrem. Tu mihi igitur benignus velim ignoscas, et considera, me vix alicujus incuriae argui promeritum esse. Me enim multis ordinariis negotiis distentum, absente Gajo perceptarum, ac dein ob longiorem ejus emansionem varus scriptis obrutarum literarum facile oblivisci potuisse, et ipse facile intelliges. — Quod opusculum Celebris Illyrici poetae Čubranović, Jegjupka compellatum, nomini praefati Dni Gaj insignitum typis vulgare velis, id eidem Dno non saltem apprime gratum esse, sed et pro Tua tam conspicui viri dignitate summo

265   Dixerat, et Jovis Austriaci clypeumque aquilamque
Antetulit manibus, seque hoc munimine texit,
Dein populi vultum turbae commixta resumpsit.
Sylvius, augurio Divae stupefactus adhaeret
Multum anceps, animo spes et formido recursant
270   Et dein ipse forum petit, et, quae apparuit, umbram
Sollicitis oculis sequitur, matremque requirit,
Ast, heu! quis strepitus, quae se spectacula pandunt,
Et plateas opplent rapido collecta tumultu.
Stat monstrosa acies satyrorum ac infremit armis
275   Praecluditque

pandunt,
Et plateas opplent rapido collecta tumultu.
Stat monstrosa acies satyrorum ac infremit armis
275   Praecluditque vias, et fata cruenta minatur.
Scribius est turbae dux, larva indutus hyenae,
Excitat ad pugnam, caedemque necemque perorans
Ipse prior furias iratis manibus efflat:
«Macte animo, comites! illam sub casside rubra
280   Invisam nobis gentem sine fine ferite,
Hi Damii regnum larvasque odere, voluntque
Carniolas isthic cum lege inducere braccas.»
Haec stolide inque Jovem Austriacum

Viator Zagorianus Jožko Hranjec Versibus macaronicis celebratus. Od + Franje Milašinovića. Arma virumque cano.
Aestus erat, ljudi sudabant, vrane ziabant,
Ipse senex Hranjec prae žedja, praeque vrućina
Bogme perivisset, nisi dobro vince bibisset.
Zagrabiae nemoguć tantos perferre calores
Ad peregrinandum se vu Zagorje resolvit.
Illa volens još pred smrtjum

signum
Quo quis homo hic? brzo bez najmanje dvojbe.
Solvite ei caligas, ipsas odvežite gaćas,
Ut liceat plene sokolovo cernere gnjezdo,
Proputio integro jest kršćen. At secus ipse
Si circumcisus est šahterum esse putate.
Dixerat. Accurunt i v jednom temporis hipu
Expediunt quod erat suosum. Ferkuljka deinde
Te skrovne inspexit per magna

ita delusis srećno omine nymphis
Deposuit larvam: egressus kak golub amoenus,
Nec circumcisa sed cielom in stipite kožom
Virtute ingenti junačko srce probavit
Perpetuumque spolu mužkomu fecit honorem.
Sed satis est. Jam musa liram suspendit. Odičan
Caetera pri dobroj volji canet ipse viator.

nosce fuisse.
Isti, nunc dicam, quare sic proximus adstem.
Haud memorare iuvat miser ut confisus eidem 12
Insidiis fuerim captus, dein funere mersus.
At, quod scire nequis, fuit ut mea scilicet horrens
Et fera mors, narrem, quantum et me laeserit ipse. 15
Carceris angustum, famis fuit iste, foramen,
Et quo venturo claudentur tempore multi,
Mi plures rima lunae monstraverat orbes, 18
Somnia quum velum mihi discidere futuri.
Hic grandes parvosque lupos mihi

fulserat ortu,
Audivi in somnis fletus effundere natos, 27
Qui mecum fuerant, querulosque exposcere panem.
Crudelem adpellem, doleat ni pectore tactus
Mente animi volvens, mihi quae tum corde subibant. 30
At ni nunc luges, caussà quanam ipse dolebis?
Hora propinquabat, qua adduci sueverat esca
Iam somno excussis, cuique et sua somnia mentem 33
Reddebant dubiam; turris tunc claudere subter
Aure hausi horrificos postes; mea pignora, natos
Specto hinc defixus, nullis et vocibus hisco.

At non effudi lacrymas, responsaque nato
Ulla dedi tum luce illà, quam nocte sequenti,
Usque novus roseo sol dum fulsisset Eoo. 42
At brevis illuxit radius vix carceris antro,
Natorum et quatuor me sum speculatus in ore,
Ambas ipse manus nimio moerore momordi. 45
Me velle hi èsse rati, consurrexere repente
Sic fantes: genitor, nostra tu vescere carne;
Nani minus id doleat, tolle haec quae membra dedisti. 48
Ne mage moereret soboles

14  Adversam sequitur sortem fortuna secunda,
15  Sanguine et e fuso trahitur gemmata corona: 15
16  Multos qui terret, multos formidat et ipse:
17  Insidiae, atque doli circumdant undique reges;
18  Improvisa adsunt, meminit quae nulla vetustas.

32  Ne sint longa tamen mea carmina, pandite, Divae,
33  Tantum eius mortis caussas, et tristia fata.
34  Clari progenies regis, sed clarior ipse, 35
35   VLADISLAVE, etenim replet tua gloria terras,
36  Nostros ad cantus vultum converte benignum,

131  Prodere qui refugit, verum non celat, at illud
132  Pandens nil metuit vitae discrimen adire.
133  Propositum ipse tuum, Veziri dictaque laudo,
134  Consilium at si umquam, dederam quod mente fideli,
135  Audisti, suadere ausim te ducere veram 135

190  Duc tecum, ut valeat belli mulcere labores, 190
191  Et linque hîc socerum, regni qui flectat habenas.
192  Ipse tibi paries sobolem, nova ditia regna,
193  Te fratres contra teget ille, tuebitur urbem.
194  Illum nec metuas infidâ mente futurum,

69  Cui mundi imperium crescenti fata reservant.
70  Grandia coepta canens quae iam tua dextra peregit, 70
71  Regum progenies, famâ celebrabor et ipse.
72  O dulces nostri fortunatique labores,
73  Tenuia dum solvunt tibi si praeconia laudis,

164  Horret dux animo, trahit ac suspiria corde;
165  Quin vadentem ultra torquet magis anxia cura, 165
166  Proterere ossa suae gentis nam cogitur ipse.
167  Qui potis immanes stimulos mulcere doloris,
168  Odrysias mirans clades, quo lumina flectat?

30  Haud opus est vallo, Princeps ubi constitit ille. 30
31  Ut mons assurgens proprias tegit undique turmas,
32  Odrysias cohibens unus sic ipse catervas
33  Extulit heu! nostrae lacrymatos stragis acervos,
34  Defluxitque Tyras tumido mage fluminis amne.

Odrysia haudquaquam, memorarem damna Polona,
119  At manet aeternum decus illum, et gloria lethi, 120
120  Nam Vladislavi dextrâ fuit ipse peremptus.
121   Ocyus intorto falco secat aethera telo,
122  Falconem ast avium superat regina volatu.

10  Horrida Sarmaticis intentane praelia campis 40
11  Speratam ob palmam coepisti gaudia laeta,
12  Ipse brevi moestos cogèris ducere fletus,
13  Tecta cadaveribus mirans lata arva tuorum.
14  « Et iam inter cumulos aggestae stragis,

vultusque suorum
39  Fortunasque, usumque olim, quos laedere possim
40  Cogitur invitus? Sic tota nocte, dieque 40
41  Invisum properabat iter, dum constitit undis
42  Ipse Tyrae, roseo quam tertia fulsit ab ortu
43  Post decimam lux alma ferens nova monstra videnda, »
44  Moldaviae huc laetae, quae venerat obvia, genti

162  Quisquis es, o miles, dextrâ hac morieris inultus.
163  Haud fas Osmanum tecum certamen inire,
164  Viribus ipse meis nequeas quum obsistere contra.
165  Iactat ab ore minas sic acres utraque Amazon, 165
166  Fallatur specie venientum campus uterque.

74  Me circum obtentâ densantur nocte tenebrae,
75  Spe sine iam morior, vivit spes plenus at ille, 75
76  Mox erit ipse omnes fortunatissimus inter,
77  Me mala dura premunt, aevo mansura perenni.
78  Addere plura etiam cupit, ast hinc bellica

Tenedos portu dux ille Spadonum
37  Provehitur, Danaûm qui olim, ceu fama, triremes
38  Abdidit, et Troum excubias, irasque fefellit.
39  Hinc Lemnum, Lesbumque legens adlabitur oris
40  Ipse Chios, quae iura dabat sibi libera quondam. 40
41  Mauros demittens quaesitum ubicumque puellas
42  Emicat in littus, vicinam et tendit ad urbem.
43  Flent trepidae matres, pallent formidine patres,

fatum!
50  Flere magis natam, quam cassam lumine prolem! 50
51  An mors ulla datur vitâ crudelior istâ?
52  Cara o libertas, quis te sat diligit unquam;
53  Iacturam ante tui, sit quam ipse expertus iniquam?
54  Virginei floris, praeclarae et gloria stirpis
55  Raptae abducuntur formâ praestante puellae. 55
56  Lugent cognati, gemitus tolluntque parentes,
57  Et crinem scindunt

VLADISLAVE, tibi par risit adorea terris.
163  At tua fama volat parto mage clara triumpho,
164  Caesaris ille ducum, victor tu Caesaris ipse.
165  Finibus his Danaûm lustratis Thracius heros
166  Devenit campos, pandit quos Pharsla tellus

193  Bosniam, et Epirum, regionem et nomine divi
194  A SABAE dictam Mauros percurrere iussit.
195  Ipse Macedoniam lustrans tendebat ad Istrum,
196  Dextrâ urbem Pellam linquens, laevâque Philippos,
197  Libertati olim Danaûm posuisse Philippum

micat in caelo, tuque unica in orbe refulges;
30  Sponsam laude pari, Caesar frustra undique quaeret. 30
31  Ut martem adversum, Venerem sibi sentiet ipse,
32  Ceu prius in bello, pulchro succumbet amori.
33  Venit dux Kislar, quâ se Semendria tollit.

ducit sua tempora vitâ.
140  His dictis siluit Radimirus: turba choreas 140
141  Ad dulces rediit, vates quas ipse sequutus.
142  In numerum hinc gemini pastores dulce canebant,
143   Queis responsa dabat resonanti murmure vulgus.

216  Illam deperiit Caesar, nupsitque venustam
217  Byzantum abducens, quo posthac fraude malignâ
218  Illius accivit fratres: magis ipse potiri
219  Arvis at cupidus, genitor quae lata tenebat,
220  Occupat haec armis: Princeps fugit impete primo, 220

352  Ductori Osmanus mentem detexerat omnem,
353  Byzantum hinc illum iussit mora nulla reverti
354  Unâ cum pulchris, quas legerat ipse, puellis,
355  Quacumque et nactam Socolizzam voce monere, 355
356  Secum Asiae Caesar partes invisere vellet;

49  Hîc Istri Genius manifestâ in luce videndum
50  Se dans heroem, volvat quo tendere, poscit, 50
51  Atque ait, ipse viam doceam victricibus armis.
52  Magnam urbem propter sua castra locarat ad Hebrum
53  Othmanidum Caesar campo spatiatus aperto.

94  Sternet humi cunctos divini numinis hostes.
95  Terreat anne tuos bellantes hostica turba? 95
96  Impavidos ferient, urbis cadat ipse, ruinae.
97  Turcas perterrent minitantes dira cometae,
98  Quod puer est Caesar, magis angit territa corda.

207  Cui Gnesa a nido nomen, quod durat in aevum.
208  Arboreae frondes caput illi rite coronant,
209  Ipse etenim e sylvis in rura induxit, et urbes
210  Agrestes populos, Leki qui deinde vocati. 210
211  Hinc

123  Illius ignitos oculos sic volvit imago,
124  Ut prope spectantis subeat praecordia terror.
125  Ipse equidem, atque suum, reddit dux, aspice scutum, 125
126  Emicat ignis ubi erumpens e monte nivali,
127  Totque alii veniunt heroes ordine longo,

381  Et dignas gaudet Regi persolvere grates,
382  Regis commendans natum, sanctumque senatum.
383  Ipse hinc muneribus, vario et decoratus honore
384  Auratâ clavâ, senis plumisque nitenti
385  Donatur, capulo cuius gemmae undique splendent. 385

29  Quem largita aliis partim est natura puellis.
30  Caesaris attoniti vix virgo ante ora refulsit, 30
31  Ipse sibi accendi sensit praecordia amore,
32  Illa imum at vultu pandebat territa luctum,
33  Quem celare nefas, magno quum pondere

76  Si te non miseret, traho quae suspiria corde,
77  Et me Caesareâ versari cogis in aulâ,
78  Ipse meâ dextrâ, numquam at petieris amore,
79  Qui solum in caro gaudetque, vigetque parente.
80  Virgineo e coetu mage pulchras

non fallunt venturae praescia sortis
177  Pectora Korevskum portendunt motibus illi,
178  Imâ et voce aiunt, porro ipse est scilicet, ipse,
179  Coniugis illa sui ruit hinc in colla lacertis,
180  Gaudia at in luctum citius vertuntur acerbum, 180

praescia sortis
177  Pectora Korevskum portendunt motibus illi,
178  Imâ et voce aiunt, porro ipse est scilicet, ipse,
179  Coniugis illa sui ruit hinc in colla lacertis,
180  Gaudia at in luctum citius vertuntur acerbum, 180

110  Captivo attulerant, quo nigro e carcere fugit. 110
111  Insidias metuens, quas tendere crimine turpi
112  Μοs est captivis, vitare has ipse volebam.
113  Ceu pietate actus, fratrem soletur ut ille,
114  In turrem monui descenderet absque timore,
115  Limine transgresso

159  Quaeque secans, caedens stravisti obstantia claustra.
160  Hoc vidi hisce oculis, viderunt agmina nostra. 160
161  Te solam metuens hoc Sarmata et ipse fatetur.
162   Ocyus hic cupiens eoas tendere ad oras
163  Te mihi uti comitem, praesens columemque reposco,

165  Namque tuae opperior dextrae vel maxima gesta; 165
166   Quum nostra exsuperas virtute, et robore vota.
167  Auxilio ipse tuo ferar undique laude perenni,
168  Per te victor ego toto dominabor in orbe,
169  Et sic devictos reges Rex unicus inter

322  Vos ubi laeta manent felices otia vitae.
323  Sic ait, et dextrâ roseo fulgore micantem
324  Detractam gemmam KRUNOSLAVAE obtulit ipse,
325  Quae foret officii signum, quae pignus amoris. 325
326  Munera lecta dedit KOREVSKO, scilicet ensem
327  Arte laboratum, ex auro

358  Veziro OSMANUS, dederint ubi classica signum,
359  Ianicerum ire acies properent ad bella paratae;
360  Gazam ipse ad Scodram glomeret, tentoria, et arma, 360
361  Ut post coniugii solemnia festa moretur
362  Nil quidquam Eoas illum discedere ad oras.

9  Consertis manibus, demisso et lumine quisquis
10  Caesaris obtutum vestigans pendet ab ore. 10
11  Ipse gravis placidos oculos convertit in orbem,
12  Terrarum et numen spectantibus esse videtur.
13  Qua ratione queat motus cohibere

142  Tangat te pietas, renue et ne parcere sonti,
143  Atque urbis miserere tuae, populique benignus.
144  Quod si consilium Veziri amplecteris ipse,
145  Contra hostem et mavis procedere vindice poenâ, 145
146  Militibus parcens flammam hîc restingue micantem,

211  Gramina pascit ovis, caecis atque abditur antris.
212  Ille ego, servavi qui temet ab hoste Polono,
213  Aucupor haud laudes, egi prout ipse tenebar,
214  At posthac alios, et me in certamine nosces.
215  Sunt mihi sed longe fulgentes aere cohortes, 215

272  Officio dominum coluit sic usque fideli
273  Cognatum haud iactans foedus, sed subdita vincla,
274  Caesaris ut veniam genitori exposceret ipse,
275  Qui Thracum evectus rector fuit inde supremus. 275
276   Olli haec seditio curas excivit iniquas,

21  Fortes usque viri quonam patiemur inulti?
22  Eia agite, haud etenim cunctantes ulla salutis
23  Spes manet, ipse adero coepti dux, atque minister.
24  Frangite serviles, stringunt quae colla, catenas.
25  Quidnam consulitis, coetus quo tendit et iste? 25

3  Caesaream irrumpit fera turba rebellis in aulam,
4  Vinclis Mustapham solvit, solioque reponit,
5  Deiectum trahit Osmanum, damnatur ut ipse.
1  Edita Byzanti stabant ubi moenia quondam,
2  Caesarea adsurgunt nunc celsa palatia in auras,
3  Album hâc, Euxinum

magnumque excire stuporem.
50  Lamnâ obducta auri fulgent tabulata micanti, 50
51  Gemmis parietes, auro laquearia celsa,
52  Fundere et ipse iubar sol, luna, ac astra videntur,
53  Totus ibi miros foetus sic explicat orbis,
54  Aptis nemo queat dictis effingere ut illos.

244  Atque omnes caedat? o nostrum dedecus ingens!
245  Credet nemo equidem discens tam tristia facta. 245
246  Secedat quisquis, pro cunctis ipse docebo,
247  Quis mage nostrum ausit, valeam et prosternere an illum
248  Proiicit hinc fracto Vezirus robore clavam,
249  Grandia quam

flectent: spoliatum lumine corpus
354  Quod tibi lenimen, vellem si reddere, ferret?
355  Nec canibus proiecta, avibusque rapacibus esca
356  Poenam ideo patitur, voti sum compos at ipse.
357  Te cura haud teneat sponsi, dum vita manebat,
358  Caesar uti alter erat, tumuli et dignetur honore.
359  Audito at motu totam bacchante per urbem;

elephas, cui genua carentia flexu,
409  Contrahit immanem rictum, et protendit in horas.
410  Hic sese ostentat maculoso tergore pardus, 410
411  Par capite ut lynci, sic viribus ipse leaenae.
412   Hircana hîc tigris caveâ iactatur ahaenâ,
413  Versicolor, vultuque oblongo, et lumine glauco,
414  Auratasque iubas

dum Caesar in orbe. 225
226  Sternit at extemplo virtus divina tyrannos.
227  Caelis Omnipotens solus dominatur, et orbe.
228  Caesaris et ipse mones subdi mortalia saecla
229  Et cunctos illum reges superare potentes,
230  Vidimus at nuper, divino ut numine Caesar 230

calamus tenuis, qui flamine quoque movetur.
Si iuxta callem serpentem serpere, sive
Cespite sub viridi leporem audit scalpere terram,
Tum miser ille, fero serpente ferocior ante, 95
Hic trepidare fere plus quam lepus ipse videtur.
Et motum putat esse lupum, vel deteriorem
Isthoc ultorem Montanum, ideoque pavescit,
Ne caecae morti succumbat, cuncta priusquam
Obtineat, quae nunc eius praecordia vexant. 100
Atque suum

vos....” Tuncque seni vox faucibus haesit 320
Et supra niveam barbam eius gutta refulsit
Sole sub ardenti velut unio. Forsan amaro
Commemoratu illum nunc fortior increpat aetas,
Atque sui plagas medicans gregis ipse suarum
Forte recordatur iuvenilum tristitiarum: 325
Hic bonus est pastor, nam aliis quae praedicat, ipse
Usque suis factis haec confirmare videtur.
Ad pia verba pii senis omnis turba stat illa
Aegra

sub ardenti velut unio. Forsan amaro
Commemoratu illum nunc fortior increpat aetas,
Atque sui plagas medicans gregis ipse suarum
Forte recordatur iuvenilum tristitiarum: 325
Hic bonus est pastor, nam aliis quae praedicat, ipse
Usque suis factis haec confirmare videtur.
Ad pia verba pii senis omnis turba stat illa
Aegra gravi tamquam morbo; mitesque videntur
Agni, qui fuerant silvestres ante leones: 330
Divinum tantum

usque vagari, 505
Montanisque feris campos gelidasque cavernas,
Montes et virides silvas dedit. At miserando
Vulgo? Nec crustam panis porrexerat atri,
Ut lacrimis illam perfunderet. Ast ego fallor!
Ipse Deus dederat, sed iam abstulit omnia Turca. 510
„Eia.. tributum!“ Sed vulgo nunc unde tributum?
Unde talenta dabit propriam qui non habet aedem,
Aedem tranquillam, caput in quam abstrudere possit?
Unde talenda

Bibliographia locorum inventorum

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].

Dante Alighieri; Getaldić, Vlaho (1265-1321; 1788 - 1872) [1864], Mortis Hugolini versio Latina, versio electronica (), Verborum 617, 62 versus, Ed. Alessandro Piegadi Neven Jovanović [genre: poesis fragmentum; poesis epica; poesis versio; carmen heroicum] [word count] [getaldicvugolino].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report