Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: nos Your search found 5684 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1180-1420:1180. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] carnis tentamenta c. 21 De reparatione lapsi c. 22 Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23 Quod oportet nos conformari Christo c. 24 De consortio fugiendo c. 25 De consortio habendo c. 26 De paupertate colenda c. 27 De diuitiarum
1181. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Ad diuites exhortatio c. 20 De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21 De beneficiis dispensandis c. 22 Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23 De beneficiis accipiendis c. 24 De beneficiis reddendis c. 25 Vtrum debemus pro beneficio,
1182. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
1183. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Et quoniam unus fidei nostrę finis est,
diuino frui conspectu,
consulens nobis ipse Saluator noster ait:
1184. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] gloria coronabimur, ut optamus.
1185. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Prima enim ętas fuit ab Adam usque ad Noe,
secunda a Noe ad Abraham,
tertia ab Abraham ad Dauid,
quarta a Dauid ad transmigrationem Babylonis,
quinta a transmigratione ad Ioannem,
sexta a Ioanne usque in finem seculi .
In hac igitur postrema ętate, in qua nos sumus,
aquę uersę sunt in uinum,
quia Scripturarum litteralis intelligentia
1186. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] humana conferri nequeunt.
Potentius ista influunt, si fideliter suscipiantur,
efficacius mouent,
tenacius hęrent,
fęcundius fructificant,
felicius
1187. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] satis super-que sit aduersus quasque
repellendas diaboli insidias |
ac prauas ab animo abscindendas cupidines.
Vetus tamen Testamentum fuit Agar ancilla in seruitute generans,
et Nouum Sarra liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
1188. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
et Nouum Sarra liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
1189. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qua libertate donauit nos Christus.
1190. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
1191. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] erigunt pauperem
et in cęlo collocant.
1192. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut aspis,
ne intelligant uocem sapienter incantantis.
Quod si ultra eis pręcepta salutis ingerere perseueraueris
indignantur | et iam in contumeliam prorumpunt.
1193. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] deinde probata conseruauit,
fidei suę magnitudinem magis ad diuine largitatis gratiam referens |
quam ad arbitrii sui libertatem.
Quod si quicquam ex eo sibi iactanter arrogasset,
filiam pro qua supplicauerat, sanam non recepisset.
Et nos igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus,
1194. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus,
1195. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
intrepidus uitę finem expectabit,
spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
nec cogitando possumus complecti.
1196. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] poterit. immo cum in seculi huius pelago uela faciens frequenter naufragetur, mergendum tandem in profundo inferni facile coniici potest. Nunquam enim sic respicit , ut non cras deterior quam hodie sit. Nos ergo ne quando ad ejus tam damnosam animi mobilitatem tam periculi plenam declinemus, discamus post constantiam etiam fortes esse | et iam de ipsa fortitudinis uirtute, prout nobis diuinus Euangelii sermo suggerit disseramus.
1197. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] suam cum meretricibus et ad inopiam redactus pauisse porcos. Etenim substantiam nostram deuoramus, cum per peccatum diuinę gratię lumen in nobis consumimus. atque ita porcos pascimus, rem gratam faciendo immundis spiritibus, qui nos ad impudiciciam stimulant | et si peccato inquinatos uiderint gaudent. Peccare autem non tantum opere libidinoso foedo-que, verum etiam turpi cogitatione possumus, dicente Domino:
1198. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] gloriam semper fugiendam esse |
Saluator noster et exemplo monstrauit |
et pręceptis docuit.
1199. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] hic nunciari mandat,
quod in supra dictis tegi silentio pręcipit?
respondemus quia alibi de se tanquam de homine silentium imponendo iactantiam uitandam docuit.
hic autem quasi de Deo narrari oportere
non dissimulauit.
ut et nos quicquid bene agimus,
non ad nostram sed ad Dei laudem referamus.
itaque non dixit | "quanta ego", sed "quanta tibi fecit Deus".
Illud quoque qualiter accipi debeat,
nunc indagandum occurrit,
quod in Marco scriptum legimus:
1200. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | sed quanto magis pręcipiebat ut tacerent, tanto plus prędicabant | et eo amplius admirabantur dicentes: Bene omnia fecit, et surdos fecit audire | et mutos loqui. pręcipiebat sane ut tacerent, sed tamen prędicantes non increpuit. Quo etiam nos opera nostra | et ad laudem nostram latere uelimus | et ad profectum aliorum non latere. Sciebat enim ille, cui etiam futura pręsentia sunt, quia magis prędicaturi erant, quod multis profuturum esset | et nequaquam ex hac causa silentium imperabat, sed ex ea, qua inanem
1201. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant,
qui Saluatorem nostrum interrogarunt dicentes:
1202. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ille probatus est,
sed quem Deus commendat.
Audiamus et Dominum pręcipientem:
1203. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
fecimus enim quod facere debuimus.
Ad hęc semper peccatores nos esse meminerimus.
1204. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vis non timere mortem?
crede in illum qui ait:
Ego sum uia ueritas et uita.
Hic est enim uia morum,
ueritas fidei,
uita retributionis.
Propterea quidem etiam hortatur nos dicens:
1205. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] capax,
mortis expers.
dicente Apostolo:
1206. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Quare non in uulua mortuus sum?
egressus ex utero non statim perii?
et Ionas:
Domine tolle quęso animam meam a me,
quia melior est mihi mors quam uita .
Quod si hi quibus adhuc clausus erat aditus regni cęlestis,
hinc decedere optarunt,
nos timebimus,
quibus per Christum a maladicto iam
liberatis patet paradisus?
quos-que corpore isto exutos protinus excipit cęlestis claritatis habitaculum sempiternum?
1207. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
1208. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
1209. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] decedentem soli illi, qui saluare potest, commendemus. Qui ut hoc nobis insinuaret, iam morti propinquus, iam spiritum traditurus: Pater inquit in manus tuas commendo spiritum meum. et hęc dicens expirauit. Et nos ergo commendando animam Deo | misericordiam-que eius implorando | ac precibus insistendo uitam istam finiamus. et tunc sequentur, quod paulo ante diximus: Preciosa in conspectu Domini mors sanctorum eius, et:
1210. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de perfectę religionis professione facere sermonem.
De perfectione vitę.
Caput XX
Perfectioris uitę conuiuium est, ad quod inuitat nos Dominus.
multos quidem uocat,
sed non omnes qui uocati sunt ueniunt.
alium retinet corporis uoluptas,
alium cumulandarum opum cupiditas impedit.
de quibus dicitur:
1211. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] te illos diligere argueris, quorum causa peccare non timueris. quandoquidem etiam propria mors magis est eligenda | quam crimen committendum. Ideo subditur: Et qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est me dignus. Etenim quemadmodum ipse crucifigi uoluit, ut nos redimeret, ita tu crucis mortem timere non debes dum tuum confiteris redemptorem. Tunc autem uere uiuere incipis, cum pro eius nomine occideris. Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam. Transit enim de
1212. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui mundana sapiunt,
modis omnibus iter impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
Qua in re cauendum est,
ne nostra erga parentes pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere nos moliuntur,
et quasi odio habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
1213. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
Qua in re cauendum est,
ne nostra erga parentes pietas |
impietas fiat in Deum.
Contemnendi quippe sunt,
quoties a Dei seruitio auertere nos moliuntur,
et quasi odio habendi,
ne nos odio simus Deo,
si uocationes eius atque inuitamenta crebro cordibus nostris infusa
neglexerimus.
Cum pręsertim ipse Dominus noster dicat:
1214. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] . Tollit autem crucem suam, qui pro ueritate asserenda nec supplicia deuitat | nec mortem horret, atque ita Christum sequitur. Ille enim cum Dominus esset, formam serui accepit | et qui in se impassibilis erat, in homine assumpto crucem passus est. ne id nos pro nomine eius subire timeremus, quod ille pro amore nostro proferre uoluit. Ne autem paupertatem metuas: Quęrite inquit primum regnum Dei, et hęc omnia quę uidelicet uitę necessaria sunt |
1215. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fictione quam ueritatis doctrina delectantur.
Hi sunt qui (ut Apostolus inquit)
1216. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] a ueritate auertunt. Nos contempta illorum stultitia in quibus nulla solida sapientia est, illis tantummodo lectionibus incumbamus, quę nobis iter, quo ad immortalitatem peruenitur ostendunt. Alioquin aquam istam uitę, ad quam nos Ioannes apostolus inuitat, haurire non poterimus. Veteris igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur. In his plenissime discitur, quid facere, quid uitare, quid credere,
1217. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] haurire non poterimus. Veteris igitur Noui-que Instrumenti litteras assidue perscrutemur. In his plenissime discitur, quid facere, quid uitare, quid credere, quid amare, quid sperare nos oporteat, ut cęlo digni simus, cum terram reliquerimus. In his Deum Patrem a quo omnia, in his Filium per quem omnia, in his Spiritum Sanctum in quo omnia facta sunt inuenies. et hęc tria unum Deum, unam hipostasim esse melius credendo
1218. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sub figurarum ambage condi credimus. Nihil erit menti Deo dicatę iucundius | quam nosse sensum Domini | et uerba aliud quam sonant significantia intelligere. Et quoniam hanc spicarum confricationem sabbato ab apostolis factam legimus, hoc admonet nos | ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse, nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus. Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat, et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non
1219. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Frustra quippe uerbis illis prębemus auditum, quorum suauiloquentia aures tantum demulcentur, et nulla comparatur animo utilitas. Recte itaque his duntaxat intendendum pręcipit, quę ad consequendam ęternam salutem nos erudiunt. Sed nec audire profecto multum prodest, nisi audita memoriter retineantur, nec memoriter retinere, nisi quod memorię mandatum est, opere compleatur. Audis castitatis,
1220. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
et facta est ruina domus illius magna.
Sicut ergo infirmus et imbecillus est
qui non facit opera,
ita ad omnem malignę tentationis impetum constans est et stabilis,
qui assidue in bonis operibus exercetur.
Quamobrem solicite nos admonet Iacobus apostolus
et ait:
1221. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ex diabolo sunt,
qui diaboli obstinationem duritiam-que imitantur |
nec omnino a uitiis resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
1222. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] imitantur |
nec omnino a uitiis resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
1223. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] resipiscere quicquam pensi habent.
Itidem tibi diuini prędicatores cum Ioanne apostolo respondebunt,
si eorum monita contempseris,
dicentes:
1224. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] stellę, quarum cursus, naturas, formam | decorem-que oculis intuemur, et tamen qua materia constent, dicere nequimus. Tu cęlum, quo omnia illa circumdantur extendisti, quod statutis initio reuolutionibus perpetuo moueri ac circumferri uidemus, quemadmodum cętera omnia. et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus? Miramur pręterea nubes pendere, uentos concitari, micare ignes, fulmina ruere, pluuias, grandines | niues-que defluere | et tellurem ab iis irrigari. quę singula si digne consyderentur, tantum
1225. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] commisit,
dolendo emendaret.
Sed tamen pristinę gratię statum recuperare de radice corrupta geniti
nequiuimus,
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
1226. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et canente tuba throni positi erunt, ut quisque illud quod uiuendo meruit, premium consequatur. Hinc demum neque beatorum glorię ullus unquam erit finis | neque supplicii iniquorum. Atque hęc sane sunt nouissima illa, quorum nos memores esse iubet Salomon ne peccemus. Nihil enim uel peccandi appetitum magis frenat quam future damnationis metus, uel ad uirtutem magis excitat quam mercedis promissę spes. Vt igitur probe innocenter-que uiuas, imitare Prophetam dicentem:
1227. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] animus ad quęque consideranda uiuacior-que consurgit.
Vnde idem propheta in alio psalmo ait:
1228. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui, cum esset omnium dominus, uiam ueritatis monstrauit , cum totus terrarum orbis pręter Iudeam | impię religionis erroribus plenus foret. Morti ęternę obnoxii eramus, ille ultro se morti crucis obtulit, ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret. Mortuus et sepultus resurrexit | cęlum-que cum homine assumpto ascendit, ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret | et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto, sicut nec ille subiectus
1229. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] supplicium. Breuis est uirtutis exercendę labor, sed inęstimabile et infinitum pręmium. Facessat igitur malignę cogitationis mortifera delectatio, quę incautos in barathrum pręcipitat inferni. Maneat autem diuinorum operum diuinarum-que legum meditatio salubris, quę nos ad cęleste regnum transmittat et sanctorum angelorum faciat esse consortes. Veruntamen si ad purę contemplationis donum cupimus peruenire, non solum scelestę cogitationes uitandę erunt, sed etiam futiles ac uanę.
1230. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
quia sibi ignosci posse diffidunt,
Dei misericordiam denegant.
Pręsumptione usus est latro a sinistris Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
1231. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] acceperat. Sed nec poenitentia illi profuit | nec satisfactio, quia dolore superatus ad laqueum confugit, non ad Dei misericordiam. Dolere quidem debuit de peccato, sed non ita ut spem, quę in Deo est, de manibus dimitteret. Nos igitur, qui Deum in multis offendimus, et dolendo de culpa ueniam speremus | et sperando ueniam de culpa doleamus. Vtrunque necessarium est ei, qui et poenas cupit euitare | et beatitudinem consequi
1232. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ars reprobata est sculptorum uel pictorum. Non pingere aut fingere simulacra uetantur, sed adorare. Ideo sequitur: Non adorabis ea neque coles. Ego enim sum Dominus Deus tuus. Quod autem nos quoque Christi sanctorun-que imagines adoremus, non ad ipsas imagines, ne idolatrię arguamur, sed ad eos quorum ipsę imagines apparent, adorationem dirigimus. Iccirco autem eiusmodi simulacra publice proponi solent, ut quoties conspecta fuerint, ad memoriam res gestas eorum
1233. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Secundum. Non assumes nomen Domini Dei tui in uanum. Ne contemnere uideare, quod pręcipue oportet reuereri. tertium. Memento ut diem sabbati sanctifices. Nos uero sabbati obseruationem ad diem Dominicum transtulimus, ne cum Iudeis in Christum non credentibus uideamur sentire, qui eum in sepulchro mortuum sabbato quieuisse fatentur quidem, sed postea uiuum resurrexisse negant. Itaque ob resurrectionis reuerentiam | eo quo facta est die ab
1234. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ad Dei duntaxat cultum spectant.
reliqua uero circa charitatem,
quam proximis debemus uersantur.
Quartum.
Honora inquit patrem tuum et matrem tuam,
ut sis longęuus super terram,
quam Dominus Deus tuus dabit tibi.
Natura ipsa nos prouocat | gratis parentes nostros colere et amare |
quanto magis hoc facere debemus,
cum etiam
1235. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] animi uirtutes pręcepta sunt, recordarentur. Nobis uero, quibus non iam littera, sed spiritu uiuere conuenit, uittę istę in corde, non in paliis reponendę sunt et nunquam dimittendę. Quid enim ita ardenter amplecti debemus ut mandatorum memoriam? Quorum obseruatio nos ex corruptibilibus facit incorruptos et ex mortalibus immortales et ex terrenis cęlestes, quę denique diabolo nos erripit et Deo coniungit. Talia considerabat uir sanctissimus Dauid, cum diceret: Quam dulcia faucibus meis eloquia
1236. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uittę istę in corde, non in paliis reponendę sunt et nunquam dimittendę. Quid enim ita ardenter amplecti debemus ut mandatorum memoriam? Quorum obseruatio nos ex corruptibilibus facit incorruptos et ex mortalibus immortales et ex terrenis cęlestes, quę denique diabolo nos erripit et Deo coniungit. Talia considerabat uir sanctissimus Dauid, cum diceret: Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine! Super mel ori meo. Vis, ut et tibi dulcia sint?
1237. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] super milia auri et argenti. Et rursum: Dilexi mandata tua super aurum et topazion. Item eodem psalmo: Lętabor ego super eloquia tua, sicut qui inuenit spolia multa. Quid enim illis preciosius, quid optabilius, quę sola nos efficere queant cęlo dignos, ęternitatis compotes, summi boni certos perpetuos-que possessores? Talia si tecum, ut debes, quotidie reputaueris, iam tandem cęlestium mandatorum amore captus atque ad eorum autorem Deum conuersus
1238. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sibi loquentem: Mandatum hoc quod ego pręcipio tibi hodie, non supra te est, neque procul positum, nec in cęlo situm, ut possis dicere: Quis nostrum ualet in cęlum ascendere, ut deferat illud ad nos, ut audiamus atque opere compleamus? Neque trans mare positum, ut causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum.
1239. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non supra te est, neque procul positum, nec in cęlo situm, ut possis dicere: Quis nostrum ualet in cęlum ascendere, ut deferat illud ad nos, ut audiamus atque opere compleamus? Neque trans mare positum, ut causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id
1240. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] causeris et dicas: Quis e nobis poterit mare transfretare et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod pręceptum est? Sed iuxta te est sermo ualde, in ore tuo et corde tuo, ut facias illum. Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus? Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur? Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur? Quasi qui contra naturę uim nitamur, dum ab his, quę iubentur, declinamus. Perspicuum est igitur, quia
1241. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] collecta offerri solent. Hę sunt decem conchę a uero Salomone positę, in quibus lauari debent, non pecudum ut olim, sed animarum nostrarum uictimę in holocaustum charitatis Deo consecrandę. Hęc est cithara illa ille-que decacordus , ad quem nos hortatur Dauid dicens: Confitemini Domino in cithara, et psalterio decem cordarum psallite ei! Hę denique sunt decem plagę illę, quibus pharao, aduersarius noster, percutitur et nos per eas liberati ad Terram usque Promissionis perducimur, terram lacte et melle
1242. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hęc est cithara illa ille-que decacordus , ad quem nos hortatur Dauid dicens: Confitemini Domino in cithara, et psalterio decem cordarum psallite ei! Hę denique sunt decem plagę illę, quibus pharao, aduersarius noster, percutitur et nos per eas liberati ad Terram usque Promissionis perducimur, terram lacte et melle manantem, id est lucis ęternę candore uisionis-que diuinę dulcedine refertam. Quę non mortuuorum terra, sed uiuentium dicitur, nequis alibi uiuere cupiat quam ubi semper feliciter uiuat et mori
1243. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur, quę ad uitę morum-que institutionem spectant. Illa uero, quę perfectionis sunt, id est, ut paupertatem castitatem-que colamus, monasticę uitę modum normam-que sectantes, nostro relicta suunt arbitrio, antequam ea seruandi uoto nos obligemus. Quod si uouerimus, pręstare tenebimur non minus quam illa, quę iussa sunt. Pręuaricator est, qui secus fecerit. Sed iam redeat, unde digressa est oratio et
1244. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eius,
plagis uapulabit multis.
Ne igitur ęterni ignis magis omnibus expauescendo tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
1245. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] arcta imprimis cognatione copulatus, qui hic in exequendis Dei mandatis mihi proximus effici studuerit. ut sit particeps Christi glorię, qui Christi prius extiterit obedientię comes. Cęterum, quoniam undique insidię, undique laquei nos circundent , magnopere nobis uigilandum erit, ne in illis incidamus. Non incongrue igitur post mandatorum tractationem de uigilia disseremus. De vigilia. Caput VI
1246. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
dicente Domino:
Petite et dabitur uobis.
Precationibus uero offerendis nullum tempus magis idoneum esse horis
nocturnis,
nullum acommodatius esse creditur.
Atque ideo Propheta hortatur nos dicens:
1247. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iesu Christi. Ipsum quoque Christum Dominum contemplabitur, quo nemo sanctior, nemo magnificentior, modo prono corpore in faciem procumbentem, modo errecto in cęlum suspicientem et modo positis genibus orantem; non quod illi nostris humiliationibus opus esset, sed quod nos illius indigeremus exemplo. Porro quoties peccatis, quę a nobis commissa sunt, ignosci petimus, ante illis a quibus iniuriam accepimus ignoscamus. Ipsius enim Domini pręceptum est: Cum stabitis ad orandum,
1248. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ter enim easdem preces repetisse dicitur et factus in agonia orasse prolixius multum-que sudasse, dum oraret; ut discas, etiam cum multum oraueris, non remittere cordis affectum. quem non solum cum rogamus , quamquam tunc magis, uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est, ut impleatur quod Apostolus ait: Sine intermissione orate! Post gloriosam Domini ascensionem | de ipsis eius apostolis traditum est, quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
1249. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quoque noster, cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset, ita orationem clausit, ut diceret: Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat! Non quod ipse nesciret crucem, quam subiturus erat, omnium credentium fore salutem, sed quod instruere nos uellet, ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem. Vnde ab eodem edocti, quotidie orando dicimus: Fiat uoluntas tua sicut in cęlo et in terra! Cęterum, cum eius uoluntas sit, ut pie iuste-que uiuamus, hoc quoque his uerbis poscimus, ut leges atque
1250. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nostre pręferamus Dei uoluntatem. Vnde ab eodem edocti, quotidie orando dicimus: Fiat uoluntas tua sicut in cęlo et in terra! Cęterum, cum eius uoluntas sit, ut pie iuste-que uiuamus, hoc quoque his uerbis poscimus, ut leges atque pręcepta, quę dedit nobis, per nos impleantur. Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur, nisi illam gratia iuuaret diuina. Et si per se bonum aliquod agere possemus, necesse non esset orare, ut possimus. Charitas
1251. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro regibus et omnibus qui in sublimitate constituti sunt, ut quietam et tranquillam uitam agamus in omni pietate et castitate. Denique Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit, et ipsemet pro illis, a quibus probra, maledicta, uerbera et in crucem actus mortiferas plagas patiebatur, orauit Patrem ignosci-que eis postulauit. Quanti autem id meriti sit, primus martyr Stephanus ostendit, qui iis, a quibus lapidabatur, ueniam precaturus
1252. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] diaboli tentamentis bonorum operum fructus cumulabitur. Reliquum erit, ut re bene gesta hinc decedentes a Domino coronemur. Sed iam de illis quoque pauca dicamus, quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt, ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere, si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare. De oratione infrvctvosa. Caput X Ne
1253. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Deus, peccata obstant. In Hieremia scriptum est: Opposuisti nubem, ne transiret oratio. Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur et ait: Nos inique egimus | et ad iracundiam prouocauimus. Iccirco tu inexorabilis es. Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos poenituerit | et de omnibus pariter dolore moerore-que satisfacere studuerimus, frustra procumbimus ad orandum. Nimium impudens est, qui uel
1254. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] transiret oratio. Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur et ait: Nos inique egimus | et ad iracundiam prouocauimus. Iccirco tu inexorabilis es. Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos poenituerit | et de omnibus pariter dolore moerore-que satisfacere studuerimus, frustra procumbimus ad orandum. Nimium impudens est, qui uel una in re offendere non cessat, et ab eo quem offendit, orat gratiam. Qui supplicando atque
1255. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Timeant itaque horum uerborum sententiam, qui in peccato persistere non timent. Quod si in scelere perseueraturum aliquem constaret, nemo fidelis pro salute illius orare auderet, nisi sibi licere arroganter crederet, quod non licuit prophetę. Nos uero ideo etiam pro obstinatissimis rogamus, quia nescii futurorum speramus ad poenitentiam redituros. Certum est tamen cassas uanas-que esse preces, per quas aliis id postulatur, quod non merentur accipere. Illorum etiam inefficax
1256. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] exaudiuntur. Nonnulli uero satis cupide orant, sed fide dubia adhuc atque nutanti, ueluti ille in Euangelio, qui filium secum attulit ad Iesum, ut a demonis uexatione liberaretur, et ait: Siquid potes, adiuua nos misertus nostri! Quamdiu suspenso animo fuit, possit-ne id sibi a Domino pręstari, quod rogabat, non accepit. Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit et se iam uere credere nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
1257. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui saluos faceret; ad Dominum, nec exaudiuit eos. Contraria his agamus oportet, si uolumus, ut petita nobis concedantur; ut uidelicet ista per quę peccantium labor irritus efficitur uitemus | et illa faciamus, quę nos, cum precamur, uoti compotes reddunt. Quoties autem id, quod orando poscimus, non euenerit, aut dilatum credamus, ut aptiori detur tempore, aut non fuisse profuturum, si datum esset, aut, ne daretur, peccata nostra obstitisse.
1258. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] credamus, ut aptiori detur tempore, aut non fuisse profuturum, si datum esset, aut, ne daretur, peccata nostra obstitisse. Si uero ex sententia successerit petitio, gratias Deo agamus neque quicquam nostris meritis, sed totum eius erga nos benignitati deputemus. De orandi ratione satis dictum sit. Nunc, ut confidentius ad orandum procedamus, de peccatorum poenitentia, sine qua omnino placere non possumus, tractandum uidetur.
1259. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] de peccatorum poenitentia, sine qua omnino placere non possumus, tractandum uidetur. De peccatorvm poenitentia. Caput XI Poenitentia nos a peccatorum sordibus emundat | et pristinę restituit puritati. Mat. 8 Vnde leprosus in Euangelio Christum suppliciter adorans | et curari cupiens | morbo liberatur. Lepra in Scripturis peccatum designat.
1260. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | Vt filii lucis ambulate. Vnde idem peccatorem ad poenitentiam solicitat dicens: Surge, qui dormis, et exurge a mortuis, et illuminabit te Christus. Cęterum nisi prorsus omnium, quę turpiter et inique perpetrauimus, nos poenituerit, lux ista in nobis locum non habebit. Non potest fulgere dies quamdiu pars aliqua noctis remanet neque syncerum esse triticum, donec a minutissimis etiam paleolis et cunctis pulueris micis euentilatum non fuerit.
1261. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quoque apostolus negationis crimen fletibus diluit amaris.
Et qui ante lachrymas Domino infidus extiterat,
post lachrymas regni cęlestis claues ipso tradente accipere meruit.
Ad eiusmodi fletum Iacobus apostolus nos inuitat dicens:
1262. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Domine quia non est hominis uia eius |
nec uiri est ut ambulet et dirigat gressus suos.
Nam si humana fragilitas ad agendam
poenitentiam diuino non indigeret auxilio,
Hieremias non orasset:
1263. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] serum est salutem quęrere, cum semper spes impetrandi suppetat, donec in corpore datur spirandi copia. Sed quia dierum nostrorum exitum nescimus, periculosissimum est postremum expectare, ne forte is hodiernus uel crastinus sit | et tunc mori cogamur, cum nos multum adhuc uicturos credimus. Cęterum si conuersioni tuę (ut potissime fit) hoc obstat, quod uiolentę admodum sensuum tuorum cupidini non potes resistere, da operam ut possis. tolle concupiscendi occasiones | et membra scandalizantia
1264. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut peccatoribus uitam daret, filium suum unigenitum morti obtulit. Cuius quidem sanguis, quemadmodum tunc omnes Adę filios a peccato lauit, ut qui crediderit et baptizatus fuerit saluus sit, ita nunc singulos emundat, quoties nos Deo peccasse poenitet. Vtere tandem tantę erga te dilectionis beneficio dum licet, dum tempus est, dum uita suppetit. Si sine illo decesseris, quis miserebitur? Quęre Dominum
1265. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
nec poenitentię falce poteris amputare nequitias peccatorum |
nec cordis compunctione aliquid leuamenti promereri.
sed operiet te omnibus spinis asperior poenarum congeries,
et nemo sanctorum pro te ultra deprecabitur.
hi enim sunt nubes cęli,
qui super nos orationum suarum imbrem manantes |
faciunt ut tam diu ad poenitentiam expectemur.
Expectaris et tu.
sed si moram feceris,
ab Apostolo quoque audies:
1266. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui potest omnia | et per quem facta sunt omnia in cęlo et in terra et in omnibus abyssis. Ipsi iudicent inter lepram et lepram, ipsi peccatorum nostrorum morbos curent, ipsi nos ad ęternam transmittant salutem, suppeditantes quicquid ad eam assequendam nobis necessarium fuerit. Necessarium est autem baptismo ablui, chrismate inungi. sed quoniam etiam post hęc in multis delinquimus, nihil deinde ita necessarium est | ut peccatorum cum poenitentia
1267. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Per hanc praui cogitatus dissipantur |
et qui boni sunt succedunt.
sicut Salomon in Prouerbiis affirmat dicens:
1268. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ecclesię Deo-que reconciliet.
1269. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] haurimus, saporem ore gustamus, duritiem atque liquorem tactu sentimus. et tamen non nostris sensibus, sed tuo testimonio credimus. Omnis enim homo mendax, tu solus uerax, tu ipsa ueritas, quę nec decipi potest nec decipere. Nos itaque corpus tuum, clementissime Domine, et tuum sanguinem aliena specie uelatum fideliter accipimus | nec omnino qua ratione id fieri possit quęrimus | aut quomodo panis uini-que substantia in substantiam corporis et sanguinis tui transeat, cum accidentia
1270. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nulla circumscriptio: omnem numerum, omnem excedit modum. Stultus est igitur, qui tanti mysterii altitudinem se deprehendisse putet, nisi ipse reueles, ipse aperias, ipse illum tam signularis intelligentię efficias capacem. Nos interim non ideo credimus panem et uinum in substantiam tui corporis et sanguinis transmutari, quia et uxor Loth uersa sit in statuam salis | et uirga Moysi in colubrum | et cibus atque potus in carnem et sanguinem animalis. Nam simul cum accidentibus ista mutata
1271. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ergo factu tibi impossibile, si modo illud ut fiat, tuę conuenit maiestati? Absit igitur ut quicquam dubitemus de tam mirabili stupendo-que sacramento, cuius tu et autor es et testis. In quo magis mirari licet tuę in nos benignitatis magnitudinem, quam incomprehensibile operis arcanum. Tu te nobis Domine pręstas in cibum, qui te pro nobis supra crucem obtulisti in sacrificium. sed ibi uisibilis et passibilis et mortalis apparebas, hic lates gloriosus et deuicta iam morte triumphans. Ibi
1272. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et mortales pascis in terra. Vnde dicitur: Panem cęli dedit eis, panem angelorum manducauit homo. Postremo quod cibus iste ac potus, quem abs te nobis datum pro maximo munere accipimus, gaudere nos et exultare faciat, psalmista testatus est dicens: Educis panem de terra, et uinum lętificat cor hominis. Cum ergo mysticum alimentum istud tantum ac tale sit,
1273. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | multa animi pace, multa quiete fruimur, iuxta illud: Qui ponit fines tuos pacem | et adipe frumenti satiat te. Et, quid est usquam uirtutis, quid gratię, quid felicitatis Domine Iesu Christe, quod tibi digne communicantes non adipiscimur? Tu in nobis es | et nos in te, quoties tuo cibo et tuo potu anima nostra reficitur. Ais enim: Caro mea uere est cibus et sanguis meus uere est potus | qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, in me manet et ego in illo. Et quoniam uita es, in te manentes te-que in nobis manentem
1274. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nihil aliud a nobis exigere uideris | quam ne polluto ore tua dona contaminemus. At hoc etiam nisi te imbecillitatem nostram adiuuante pręstare nequimus. Tu ipse igitur qui tam liberaliter ad epulas tuas nos inuitas, da ut semper ad illas digni ueniamus | ut-que tua carne ac tuo sanguine cum quanta conuenit mentis et corporis puritate reficiamur, quod-que ad memoriam tuę passionis et nostrę redemptionis constituisti dicens: Hoc facite in mei commemorationem ,
1275. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dicunt, non uerborum prolatione (quis enim adeo impius est, ut id audeat dicere?) sed mentis infidę auersione ab eo a quo redempti sunt. Et Spiritui Sancto contumeliam faciunt, erga tanta beneficia ingrati et illiberales. Nos demum cum ab istorum perfidia qui eucharistiam nolunt admittere, tum ab eorum negligentia | qui imparati metuunt | tum denique ab illorum temeritate qui indigne accipiunt, abhorrentes, omni solicitudine curemus, ut credendo, ut poenitendo, ut
1276. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1277. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] eum ordeo uesci non piguit. Ezechiel ut famem futuram partim uerbis | partim re atque opere nunciaret, frumentum, ordeum, fabam, lentem, milium, uitiam | per dies centum quadraginta comedere iubetur | et aquam potare. At nos fabam ipsam respuimus tanquam Pythagorę, non Christi discipuli. nos triticum nisi in similaginem redactum fastidimus | et uina delicatiora conquirimus | nulla in parte sanctis prophetis istis comparandi. Sed etiam Ioannes plus quam propheta, in
1278. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | partim re atque opere nunciaret, frumentum, ordeum, fabam, lentem, milium, uitiam | per dies centum quadraginta comedere iubetur | et aquam potare. At nos fabam ipsam respuimus tanquam Pythagorę, non Christi discipuli. nos triticum nisi in similaginem redactum fastidimus | et uina delicatiora conquirimus | nulla in parte sanctis prophetis istis comparandi. Sed etiam Ioannes plus quam propheta, in matris adhuc aluo sanctificatus,
1279. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] comparandi. Sed etiam Ioannes plus quam propheta, in matris adhuc aluo sanctificatus, non pepones esitauit sed locustas, nec uinum gustauit, sed haustas de Iordane aquas. Non grauabunt nos ieiunia nostra, si sanctorum parsimoniam cogitabimus, ut saltem imitari eos non pigeat, quos ęquiparare nequimus. Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant | neque ab ordeaceis abhorrent, quos etiam aliis apponere iubentur, cum turbam saturauit
1280. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] electum, pium, fidele, sanctum. de quo etiam Iohel propheta dixit: Sanctificate ieiunium. Non enim sufficit cibi abstinentia, nisi et a peccatis abstineamus | et piis actionibus exerceamur | nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus. Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes, fortasse innocentiores absque ieiunio | quam nos cum ieiunio. Apostoli pręceptum est: Qui non manducat manducantem non
1281. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] a peccatis abstineamus | et piis actionibus exerceamur | nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus. Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes, fortasse innocentiores absque ieiunio | quam nos cum ieiunio. Apostoli pręceptum est: Qui non manducat manducantem non iudicet! Male ab alimentis abstinet, qui a detractione proximi linguam non coercet. Ieiunium non superbię opus esse debet sed
1282. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] detractione proximi linguam non coercet.
Ieiunium non superbię opus esse debet sed humilitatis.
Qui ieiunando superbit,
phariseorum imitator est |
et eorum qui Christum adeuntes dixerunt:
1283. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te fiximus spei suauitate. Itaque et cum ieiunamus tibi ieiunamus, et cum reficimur tibi gratias agimus, et postquam refecti sumus te laudamus. Quod ut nos doceres, te quoque fecisse meminimus, quando Pascha cum discipulis celebrares. Confitemur enim et quod ieiunamus | et quod reficimur, tuum esse beneficium non nostram uirtutem, tuę largitatis donum non nostrum meritum. Post
1284. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut qui hactenus digne laudabiliter-que uersati sunt,
intelligant neque deinceps sibi cessandum,
donec ad finem usque peruentum fuerit.
Qui enim perseueruerit usque in finem,
hic saluus erit.
Ad perseuerantiam nos hortatur Apostolus cum ait:
1285. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] etiam in Apocalypsi: Esto fidelis inquit usque ad mortem, et dabo tibi coronam uitę. Deinde in spe quoque perseuerandum est, ut sicut per fidem ita et per spem habitet in nobis Christus. Habemus enim Apostoli testimonium affirmantis nos esse domum Christi, si fiduciam et gloriam spei usque ad finem firmam retineamus. Postremo in charitate etiam assidue est uersandum, quia Deus charitas est, et qui manet in charitate,
1286. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non cessauit, donec uisum recepit. Testes sunt et apostoli, de quibus est scriptum: Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius. Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus, qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo, et pernoctasse in oratione dicitur | et factus in agonia prolixius orasse. Quantum pręterea erumnas labores-que et cuncta seculi huius incommoda ęquo animo semper tolerare iuuat, ipsi idem Christi discipuli
1287. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pręceptum esse: Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne dimiseris! Infestet licet antiquus hostis, insidietur, tendat laqueos, uenena melle oblita propinet | et omnibus nitatur fallaciis, nos tamen a lege pręceptis-que Domini nostri nusquam recedamus, nos nihil seruituti, quam semel Deo obtulimus, pręferendum existimemus. Quia seruitus ista omni terrena libertate iocundior, utilior, gloriosior est. Hanc ne deseramus,
1288. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] super te, locum tuum ne dimiseris! Infestet licet antiquus hostis, insidietur, tendat laqueos, uenena melle oblita propinet | et omnibus nitatur fallaciis, nos tamen a lege pręceptis-que Domini nostri nusquam recedamus, nos nihil seruituti, quam semel Deo obtulimus, pręferendum existimemus. Quia seruitus ista omni terrena libertate iocundior, utilior, gloriosior est. Hanc ne deseramus, occurrant semper menti nostrę Saluatoris monita dicentis:
1289. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uolumus | et sanctissimis eius institutionibus inhęrere, uere sapientes uere-que beati erimus | et iam non terreni sed cęlestes. Audiamus quid super hac re Apostolus dicat: Iudei, inquit, signa petunt, et Gręci sapientiam quęrunt. nos autem prędicamus Christum crucifixum, Iudeis quidem scandalum, gentibus autem stulticiam, ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam. quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus, et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus.
1290. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quis enim hominum comparandę uerę beatitudinis rationem potuit per se cognoscere, si hoc solius Dei erat docere, cuius solius fuit ipsam beatitudinem tribuere. Quę Dei sunt, inquit, nemo cognouit | nisi Spiritus Dei. nos autem non spiritum huius mundi accepimus, sed Spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis. quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis, sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia comparantes. . denique post multa de Deo salutaris sapientię
1291. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Huc accedit quod Christianorum sapientia non ita rigide neque inhumane circumscripta sit, sicut fuit illa Stoicę sectę philosophorum, qui docebant | sapientem animi passionibus prorsus carere oportere ut beatus sit. Nos enim e contrario definimus | non posse sapientem fieri beatum, qui adhuc in corpore uiuens futurę beatitudinis desyderio non ducitur qui pro eo quod aliquando peccauit, dolendo non satisfacit, qui cum benefecerit non gaudet et Deo gratias agit cuius ope in benefaciendo est usus, qui
1292. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Cum enim uerę beatitatis ignari essent, beatitatem ipsam appetitionum quietudinem esse putauerunt , et hanc ad sapientem pertinere uolebant. At nos uerę quoque ęternęque beatitudini gaudium attribuimus et in Deo lętitiam perpetuam-que iocunditatem, amorem etiam et mutuam inter beatos charitatem atque perfectam. Repudiata itaque gentilium fatuitate | sapientiam quam non homo sed Deus docuit sequamur. hanc
1293. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cuius iudicio ad hęc ima deiecti sunt aduersentur, homini inuident | atque illos maxime infestant, quibus beatitudinem, quam ipsi amiserunt, promissam cognoscunt. Gentilitas demones alios bonos alios malos esse dixit. nos uero sub hoc nomine malos tantum intelligimus. Illos enim spiritus qui boni sunt, Dei angelos atque ministros nuncupamus. Neque certe conuenit | quorum diuersa est uoluntas, eodem nomine confundere.
1294. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed dimenin,
1295. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aduentu impletum,
partim in secundo implendum credimus,
cum omnes bestię istę in barathrum inferni detrudentur.
Leones / Dracones
Hi et leones et dracones dicuntur,
quia nunc aperte nos inuadunt ut leo ,
nunc occulte nobis insidiantur | ut dracones.
Aspis. /
1296. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hunc regem Gai Iesus in bello uictum cepisse memoratur | cruci-que affixisse, exercitum eius fudisse, urbem uero igni succendisse. Ducem ergo Iesum sequamur, atque aduersus regem Gai bellando pręualebimus | et si nos uexillum ferre crucis uiderit, in qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit, metu perculsus concidet | uel in fugam conuertetur. De quo per Esaiam fuit prędictum: A facie Domini pauebit Assur, uirga, hoc est, cruce Domini percussus . Vrbs autem
1297. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mihi quicquid primum nascitur in Israhel. Certe nisi Dominus noster Iesus Christus primogenitos Aegypti percussisset, principatus (ut Apostolus ait) et potestates aduersas traducens et triumphans in cruce, sanctificatio eius, qui est primogenitus omnis creaturę, ad nos peruenire minime potuisset. Qui ergo non uult cum primogenitis Aegypti percuti, permaneat in benedictione primogeniti Christi, ut saluus sit. Hi etiam Sydonii nominantur, id est uenatores. Qui autem homines erunt et non bestię,
1298. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
1299. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] annos per desertum deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię sint in illis obseruandis,
quę sibi mandata pręcepta-que erant.
unde in psalmo dicitur:
1300. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię sint in illis obseruandis,
quę sibi mandata pręcepta-que erant.
unde in psalmo dicitur:
1301. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fallaciis facilius euitetur mortis periculum | et certius uitę ęternę bonum speretur. Diabolus li. 31 notandum Hic est ille teterrimus pharao, qui nos uetat exire de Aegypto | seculi-que uanitatibus renunciare | et Moysen sequi in desertum | ac tandem Iesu duce Promissionis Terram intrare. Hic est leo rugiens, qui circuit quęrens quem deuoret. Hic est fur et latro, qui non uenit nisi ut furetur et mactet. hic est
1302. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] huius mundi eiicietur foras.
Eiectus est enim de cordibus multorum qui idola colebant.
desiit ille nequam ita late regnare ut solebat,
nec iam tantum in se confidentię alit,
licet arrogantissimus sit,
et audito tantum Christi nomine contremiscit.
Postremo ita ille diuinę erga nos miserationis constringitur freno,
ut nocere nisi permissus nequeat.
1303. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quanto minus offendere poterit hominem nisi Deus uoluerit. Bono igitur animo simus | et certissima uincendi spe ad pugnam accingamur. Dominus noster non sinet nos tentari supra id quod ferre possumus, sed faciet (ut Apostolus ait) cum tentatione prouentum, ut possimus resistere. Iob Permisit sane etiam patientissimum uirum Iob tentari et calamitatibus affici, non ut diabolo faueret, sed ut hominis
1304. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut inter erumnas beatior fieret | quam cum prosperitatibus abundaret. Quis enim antehac patientiam eius laudauit, quam postea omnes admirati sunt? Hęc est igitur causa quare nobis Dominus dederit aduersarium, quare ab eo nos tentari uoluerit. ut uidelicet cum uicerimus, milites suos imperator benignissimus tanto magis remuneret quanto magis prompte ac strenue certauerimus. ad pugnam quippe non ad quietem in hoc terrę theatro missi sumus, ut neque fortes nisi pręcedentibus meritis mercedem accipiant |
1305. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1306. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] credendo mens leuior erat, subuertit. Quos autem firmos ac stabiles in fide uidit, eos perniciosę uoluptatis illecebris ad peccandum prouocare coepit. ut quos fidei defendit synceritas, mandatorum saltem transgressio condemnet. Nos ergo qui in Christum credimus, qui Dei Filium confitemur, tantę in nos inimici inuidię non ignari, quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit, meminerimus dolos esse carnificis nostri | nihil-que agamus, in quo Deum offendi nouimus | et
1307. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uoluptatis illecebris ad peccandum prouocare coepit. ut quos fidei defendit synceritas, mandatorum saltem transgressio condemnet. Nos ergo qui in Christum credimus, qui Dei Filium confitemur, tantę in nos inimici inuidię non ignari, quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit, meminerimus dolos esse carnificis nostri | nihil-que agamus, in quo Deum offendi nouimus | et ob quod si egerimus, de altitudine paradisi quam speramus, in abyssum inferni quam timemus,
1308. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inuidię non ignari, quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit, meminerimus dolos esse carnificis nostri | nihil-que agamus, in quo Deum offendi nouimus | et ob quod si egerimus, de altitudine paradisi quam speramus, in abyssum inferni quam timemus, deturbandos nos esse certum sit. Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio | et cordis intima lacessere coeperit, tunc ieiunium nobis pro scuto sit, pro gladio oratio, dicente Domino: Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et
1309. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione. Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat, cum tentatorem uicit. Et idem: Vigilate, inquit, et orate, ne intretis in tentationem! Apostoli quoque, cum naufragium timerent, dormientem illum clamoribus excitant. Adiuua nos, inquiunt, Domine, perimus. tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas. Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum deprecando non uinces. et rursum nulla tam parua, a qua non superaberis propriis uiribus
1310. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ac pristinę quieti restitutum continuo cognosces. Cum-que hoc tibi contigerit, Deo gratias age, qui tam cito Sathanam pedibus tuis subiecit. Nisi enim ille opem tibi laboranti miseratus attulisset, nunquam uicisses. Tanta est autem Domini nostri erga nos benignitas, ut etiam pro eo quod ipso adiuuante uincimus, remuneret uictores | et suum beneficium in nostrum transire patiatur meritum. modo post uictoriam ne insolescamus, sed humiles ac submissi de omnibus ei laudem demus.
1311. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] infundit | et infusum conseruat, etiam periclitantem adiuuaret. Quis me liberabit, inquit Apostolus, de corpore mortis huius? hoc est de corpore, in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt. respondet et ait: Gratia Dei per Iesum Christum. Nos igitur in Christum credentes | a carnis uiolentia non nostrę uires, sed diuina liberat gratia. Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur cum in Christo per baptismum regeneramur, manet tamen in nobis fomes peccati, ut ii qui Christi sunt, in
1312. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bono perfruantur. Hac tanta ergo proposita mercede constanter pugnemus | et omnes perniciosę cupidinis ictus perseueranti conseruandę innocentię studio irritemus. Quod si et a bestiis et ab hominibus et ab omni prorsus periculo nos defendimus ac tuemur, ne uitam istam breuissimam ac miseriarum plenam amittamus, quanto acrius improbis pręsentium uoluptatum appetitionibus renitendum est | pro uita illa felicissima et immortali, quam talium appetitionum uictoribus in mercedem tribui certissimum
1313. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quicquam suaserint consentire. Quod ut succedat, eorum industriam, qui paralyticum gerebant, imitari oportet. Illi tecto domus in qua Christus erat, patefacto | ęgrotum coram Iesu submiserunt | et morbo receperunt liberatum. Nos quoque abiecta terrenarum rerum cura culmen cęlestis contemplationis inscendamus | et per ea quę creata sunt, mente ingressi inueniemus Creatorem. et cum inuenerimus, ei nos reuerenter
1314. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nos quoque abiecta terrenarum rerum cura culmen cęlestis contemplationis inscendamus | et per ea quę creata sunt, mente ingressi inueniemus Creatorem. et cum inuenerimus, ei nos reuerenter submittamus, ut quod altitudo meditandi contulerit, humilitas deiiciendi sese conseruet. et mens iam sanata gaudeat se iam obstantis turbę impedimenta non sentire. Quanto minus mortalia curabimus, tanto etiam minus cogitationum secularium stimulis
1315. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | assidue-que contra improbę uoluptatis illecebras luctantibus tuta sunt omnia. Neque enim superseminantur zizania in medio tritici, nisi cum ocio dediti dormimus | et a custodia bonę frugis cessamus. Atque ideo sane uigilare et orare nos iubet Dominus | ne tentationibus succumbamus. hoc est, diligentes esse et intentos | et solicitos, ne per desidiam spiritus caro, quę ancilla esse debet, dominari incipiat | et pręualere permittatur Madian aduersus Israhel. is uidelicet qui se cultui dedicauit diuino,
1316. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inter frementes undas mergi incipiens ad te clamo. Tu igitur miseratus dexteram tuam extende | et sicut Petrum cum fluctibus operiretur saluasti, ita me de pernicie carnalis suggestionis erreptum tibi restitue. ut tuam potius uoluntatem quam meam faciam. Nostra enim uoluntas perdit nos, tua uero saluat semper. fiat uoluntas tua sicut in cęlo inter sanctos, ita et inter nos in terra. ut tuis parendo mandatis ad te in cęlum ascendere | et non eis contraria operando in profundum demergi mereamur.
1317. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et sicut Petrum cum fluctibus operiretur saluasti, ita me de pernicie carnalis suggestionis erreptum tibi restitue. ut tuam potius uoluntatem quam meam faciam. Nostra enim uoluntas perdit nos, tua uero saluat semper. fiat uoluntas tua sicut in cęlo inter sanctos, ita et inter nos in terra. ut tuis parendo mandatis ad te in cęlum ascendere | et non eis contraria operando in profundum demergi mereamur. Si sic oraueris, non frigide sed ardenter, non proterue sed
1318. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tunc tu naufragio imminenti liberatus | gratias age liberatori, cuius opera factus es teipso fortior | atque aduersus lasciuientes malarum cupidinum titillationes inuictus. Ad ipsum igitur mente conuersus dicas: Benedictus Dominus Deus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum; hoc est, in predam uoluptatum illecebris delinimentis-que uitiorum. Quibus tu impugnabare, ut Domino tuo peccares | et cęli terrę-que conditoris maiestatem offenderes.
1319. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ineffabilis-que claritatis gloriam. Et hęc quidem erit militię nostrę merces, si modo uictores et non uicti de isto certaminis campo, in quo nunc positi sumus, decesserimus. Qvod oportet nos conformari Christo. Caput XXIV Atque is demum et uitia calcabit | et uirtute proficiet, qui quotidie Christi Domini gesta considerabit | et per eius uestigia ingrediens ipsi quam proxime accedere contendet.
1320. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dilexi uos. et: Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Tunc autem et Christum diligimus | et a Deo Patre diligimur, cum ipsum quem peccando offendimus, poenitendo placamus. Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet, hoc prior ipse pręstitit, illis a quibus conuitia, uincula, flagella, colaphos, uerbera, spinas, clauos, fel atque acetum inique passus fuerat, ignosci postulans | et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans, ut postea cognita
1321. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] assidetur, frequentius uerba miscentur, ubi ridenti arridetur, ubi crebra congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam? de hoc plenius suo loco disseremus. restat uidendum cum ab his discesserimus, ad quos accedere, cum quibus nos frequentes esse nobis proderit. De consortio habendo. Caput XXVI Si forte ille, quo diu familiater usus es, a uia uirtutis declinauit, retrorsum abiit | et sępe admonitus
1322. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] exibuit. De diuitiarum confidentia. Caput XXVIII Ecclesię cura nobis commissa est inquiunt. ut ergo ipsa Ecclesia ab aduersariorum iniuria tuta sit, necessarium est nos opibus uiribus-que pollere. Quasi uero infirmata sit dextera Excelsi | et eam Ecclesiam, quam labore pauperum fundauit et auxit, pręsidio pauperum tueri nequeat? seruare non possit? Dicant igitur, cum populus Christianus multo
1323. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] deese non poterit.
1324. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
A quo quidem discipulos suos cauere uolens Dominus ait:
1325. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
A quo quidem discipulos suos cauere uolens Dominus ait:
1326. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dilectione, maiore studio et diligentiore cura sequendam esse demonstrat. Quicquid enim magis persuadere cupimus, hoc crebrius auditorum auribus inculcamus. Maximam autem charitatem illam esse dixit, quę ne uitę quidem nostrę parcere nos hortatur, dum consultum uolumus proximorum saluti. Et certe pręferendum est cuiusque hominis animę perenne bonum caduco et transitorio uitę nostrę bono. exempli gratia: sęuiente in christianos persecutione aliquis tormentorum
1327. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uincula, colaphos, flagella, uulnera, fel atque acetum passus fuerat, in cruce pendens ignosci petiit | et errorem excusauit | Pater, inquit, ignosce eis, quia nesciunt quid faciunt. Talem itaque se inimicis suis exhibuit charitatis magister, quales nos, si perfecti fieri uolumus, esse debere pręcepit. Non meretur dici eius discipulus, quisquis aliter aduersus inimicum suum animatus fuerit. Ac nequid excuses, nequid causeris, non
1328. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] odii. Caput IIII Opus Dei odit, qui hominem odit. quomodo autem potest Deum diligere, qui id quod ab illo factum est ualde bonum non diligit? Porro Deum nolle diligere, qui prior dilexit nos, quid est aliud | nisi reprobos imitari spiritus | et ab eo a quo conditus es, desciscere atque alienari? Cum ergo is qui homini male optat, conditori eius aduersetur et diabolum sequatur, restat ut cuius mores
1329. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
ut male uiuendi licentia coerceatur solicitudine periculorum.
Modestis uero et temperantibus uiris,
ut animo excolendo officiosius operam impendant,
belli impedimenta submoueri desyderemus.
Ita enim exteriore aduersario pacato ac cessante,
facilior cum isto quem assidue intra nos patimur,
erit pugna.
Quem certe nisi domuerimus,
nisi animi in quo ratio est,
ditioni subiecerimus,
nihil proderit ab illis inimicis qui foris sunt,
donata pax,
dum ab hoc qui intus est inquietamur.
est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
certare
puram ac ueram et cum aliis et
nobiscum habeamus |
ipsi-que Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
quę in presenti est,
illam perpetuam atque perennem,
quę est in futuro,
consequamur.
Si enim in simplicitate fraternę pacis ambulabimus,
si passiones nobiscum pugnantes rationi subiugando domabimus,
in Christo
esse dicimus |
et prosperis insolescere malum.
Contra uitia pugnare bonum |
illis uero subiici malum.
Virtutum autem armis opus est ut uincamus |
et cum his nos munierimus,
omnis uincendi spes in Deo collocanda erit.
Deo impossibile est.
Fides autem sine operibus mortua est.
Vtrunque seruemus,
ut uitę ęternę spem habere possimus.
Quoniam ut Ioannes ait:
pro nobis bibit Christus.
Qui tamen hoc fecerit,
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed benefiicii plus accepisse.
Idem enim ille qui pro nobis pati uoluit,
ut nos pro sui nominis gloria sustinere possimus pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio
pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio indiget Deus,
sed nos ipsius indigemus iussione.
ut cum hoc quod iussum est impleuerimus,
accipere illud quod promissum est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
ipsi accedit cum pręstatur,
sed nobis duntaxat prodest,
qui pro modico bono quod pręstamus,
bonum illud quod omnem superat taxationem,
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior atque indulgentior Dominus,
tanto nos ei promptius perfectius-que seruiamus.
Quanquam penitus perfecti esse non possumus,
donec corporis huius onere premimur.
Vnde dictum est:
est.
non dixit:
quantum ille perfectus est,
quod impossibile quidem erat,
sed sicut ille,
ut pro uiribus enitamur ei similes esse in omni bonitate et iustitia
et uirtute,
qui ad similitudinem et imaginem suam nos creauit.
Tunc autem plene perfecti et consummati erimus,
cum ablata omni mortalitatis molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti
molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti est eum uidebimus.
quę sola uisio efficit nos beatos |
atque omni uirtute repletos |
et iam neque culpę neque tentationi obnoxios.
quibus miseriis interim carere non possumus.
Danda tamen est opera,
immo omni labore conandum,
nequando in illa peccata quę ad mortem ducunt
ad mortem afferant lapsus nobis eueniet.
De moderatione uirtutum.
Caput XI
Porro in exercendis colendis-que uirtutibus ita nos gerere oportet,
ut neque ad dextram neque ad sinistram declinemus,
quoniam extrema uitiosa sunt,
in medio autem est uirtus.
Caue etiam nequando inuideas melioribus.
qui enim bonis inuidet,
diuinę benignitati calumniam facit,
cum omnis hominum bonitas ex Deo sit.
Gaudeamus igitur bono alieno ęque ac nostro |
et in aliis,
sicut etiam in nobis Dei beneficia laudemus.
Illum uero qui uirtutibus nos antecellit,
et diligamus corde |
et opere imitemur |
neque in quo ipse profecit,
sed in quo nos defecimus doleamus.
Si autem contigerit |
nosipsos ab aliis pati inuidiam,
huiusce rei causam discussa animi nostri conscientia |
inquiramus.
et si hoc nostra culpa fieri
facit,
cum omnis hominum bonitas ex Deo sit.
Gaudeamus igitur bono alieno ęque ac nostro |
et in aliis,
sicut etiam in nobis Dei beneficia laudemus.
Illum uero qui uirtutibus nos antecellit,
et diligamus corde |
et opere imitemur |
neque in quo ipse profecit,
sed in quo nos defecimus doleamus.
Si autem contigerit |
nosipsos ab aliis pati inuidiam,
huiusce rei causam discussa animi nostri conscientia |
inquiramus.
et si hoc nostra culpa fieri cognouerimus,
emendemus,
sin aliena,
ęquo animo feramus.
Vsu enim uenire solet,
ut malis odio boni
decipere est conatus .
.
brutis reddit comparandum.
de quo psalmistę uerba tibi fidem faciunt dicentis:
sibi uidentur.
sed mundi huius sapientia stulticia est apud Deum.
Vere autem sapiens est,
qui innocentiam seruat,
ut ei placeat,
a quo ut saperet accepit.
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
Proteruus est seruus,
qui domino depositum reddit,
antequam poscatur.
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
numerus est.
Impar autem numerus in Scripturis diuinis mundus habetur,
par uero immundorum dicitur.
Animalia quę bina in arcam Noe ingrediuntur,
ex immundis sunt,
ex mundis quę septena.
Numeri ergo ratio nos instruit,
ne qua culpa sensus nostros pollui sinamus.
quos impar supputatio puros esse debere ostendit.
Quinario numero ideo censentur,
ut per Legis pręcepta eos dirigas.
quinque enim uolumina sunt Mosaicę discipline diuinitus descripte.
Et quia quinarius etiam quaternarium
auditum,
nisi contradicendi,
redarguendi |
refellendi-que causa.
Fabulas amatorias,
quę ad turpem libidinem prouocant,
audire noli.
Tendiculas diaboli illa esse crede,
quibus nos irretitos morti tradere molitur mergere-que in profundum.
Ab adulantium quoque et ad gratiam loquentium uerbis aures auerte,
ne falsis laudationibus elatus maius aliquid esse te reputes quam quod
es,
et tibi tribuas,
quod Deo erit
sacris catholicę-que doctrinę cum
auditionem |
tum obedientiam pręstat.
Vnde audire interdum pro parere iussa-que perficere usurpatur.
Ad hanc audiendi perfectionem Iacobus apostolus nos hortatur dicens:
Quę profecto uirtus quoniam uulgari uita eminentior est,
non imperatur sed suadetur,
dicente Domino:
et Zacheus dimidium bonorum suorum pauperibus obtulit non
diuitibus.
et salus domui suę facta est |
Christo hospitium eius ingresso.
In eos tamen qui relictis contemptis-que omnibus
Christum sequuntur,
magis beneficos nos esse oportet.
ut cum Dei seruis nos commodauerimus,
melius de Deo mereamur.
exemplo Apostoli |
qui ait:
obtulit non
diuitibus.
et salus domui suę facta est |
Christo hospitium eius ingresso.
In eos tamen qui relictis contemptis-que omnibus
Christum sequuntur,
magis beneficos nos esse oportet.
ut cum Dei seruis nos commodauerimus,
melius de Deo mereamur.
exemplo Apostoli |
qui ait:
qui laborant in uerbo et doctrina.
dicit enim Scriptura:
Non alligabis os boui trituranti.
et dignus est operarius mercede sua.
Propterea rursum ipsis Corinthiis confidenter loquitur:
sententiam elemosina resistit peccatis ne illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
opere.
Consummata uero ac perfecta elemosina est,
ut cuncta simul distribuantur,
ne semper in erogando occupetur animus |
potius-que attendat ut illum imitetur,
qui cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
dicentis:
Propter iniquitatem auaritię eius iratus sum,
et percussi eum.
Nec immerito bonorum largitor Deus auaritia nostra irritatur,
quando quidem uitii huius hoc pręcipuum malum habetur,
quod a diuinorum cultu nos auertat |
et cęlestium bonorum meminisse non permittat.
Hoc testantur Domini uerba per Esaiam dicentis:
nisi ut in eum credamus,
ei seruiamus,
eius mandatis legibus-que pareamus.
Hoc si pręstabimus,
neque benefecisse nobis illum poenitebit |
neque ea quę pollicitus est pigebit exhibere.
ac tanto quidem libentius hoc faciet,
quanto nos magis in impartienda proximis nostris humanitate exerceri uiderit.
Is enim proxime ad similitudinem eius accedit,
cui potissima cura est operum charitatis.
Hunc igitur sequamur,
hunc ipsum quam
subtrahenda sunt beneficia.
quanuis enim illi non referant gratiam quam debent,
referet ille qui nullum bonum sua fraudat mercede,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos,
et pluit super iustos et iniustos.
Qvaliter nos gerere debemvs in dandis beneficiis.
Caput XXIII
In omnes itaque beneficia conferenda sunt,
sed tamen ut quo cuique opus fuerit |
quod-que cuique conuenerit detur |
et merita singulorum spectanda erunt et necessitates
tribuendis beneficiis.
nunc de accipiendis reddendis-que exponamus.
De beneficiis accipiendis.
Caput XXIV
Ab illo accipere beneficia oportebit,
cui nos debere delectat.
Molesta res est |
his quibus nolis esse deuinctum.
E contrario autem iocundissimum est |
ei quem nullo etiam intercedente beneficio diligeres,
accepto obligari |
et causam referendę gratię habere.
Ab optimo
E contrario autem iocundissimum est |
ei quem nullo etiam intercedente beneficio diligeres,
accepto obligari |
et causam referendę gratię habere.
Ab optimo quoque beneficium accipere tam gratum est |
quam testimonium habere ipsorum erga nos amoris.
Lęto uultu grato-que animo sicuti dandum ita et accipiendum erit beneficium.
qui contemptim acceperit,
iam ingratus est,
si sibi beneuole pręstitum est.
Ille uero qui
a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
De beneficiis reddendis.
Caput XXV
Porro in referenda gratia tales nos pręstemus,
quales esse decuit in beneficio accipiendo.
Cui refertur,
sentiat quam libenter quam iocunde sibi referatur.
ut lętus sit |
se quoque prudenter egisse,
quod in homine tam grato suum collocarit beneficium.
Nihilominus soluta
quales esse decuit in beneficio accipiendo.
Cui refertur,
sentiat quam libenter quam iocunde sibi referatur.
ut lętus sit |
se quoque prudenter egisse,
quod in homine tam grato suum collocarit beneficium.
Nihilominus soluta etiam gratia |
nos ei debere fateamur,
quia dignos nos suo beneficio iudicauit,
quia prior ad amiciciam uenit,
ut merito redametur,
qui coeperit amare.
Interim si grati esse uolumus,
nunquam patiamur excidi memoriam collatorum in nos beneficiorum.
Cui refertur,
sentiat quam libenter quam iocunde sibi referatur.
ut lętus sit |
se quoque prudenter egisse,
quod in homine tam grato suum collocarit beneficium.
Nihilominus soluta etiam gratia |
nos ei debere fateamur,
quia dignos nos suo beneficio iudicauit,
quia prior ad amiciciam uenit,
ut merito redametur,
qui coeperit amare.
Interim si grati esse uolumus,
nunquam patiamur excidi memoriam collatorum in nos beneficiorum.
Nihilominus soluta etiam gratia |
nos ei debere fateamur,
quia dignos nos suo beneficio iudicauit,
quia prior ad amiciciam uenit,
ut merito redametur,
qui coeperit amare.
Interim si grati esse uolumus,
nunquam patiamur excidi memoriam collatorum in nos beneficiorum.
Ingratus est qui non reddit.
audeo dicere non minus ingratus est qui non meminit.
quoniam ne tunc quidem gratus fuit,
cum acciperet.
Quod enim
rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
Sed
Et ad latronem:
Hodie mecum eris in paradiso.
Quod si tandem |
non ut olim ad inferos animę iustorum descendant,
sed in sublime angelorum sedibus inferantur,
iocundissimo Domino sui conspectu fruiturę,
nonne multo nos causatius quam prisci illi,
de quibus paulo ante est dictum,
Deo seruire debemus |
et soli nauare operam |
contemptis-que omnibus ipsum unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
Merito igitur sequens credentium ętas
secula primi hominis culpa clausum,
per ea demum quę Christus passus est,
nobis fuisse reseratum?
et sic intrare in gloriam suam.
Oportet igitur pati et nos |
ac per uestigia eius incedere,
si illo quo ipse pręcessit,
uolumus peruenire.
Hęc est ergo nostrorum erga Deum maxima gratitudo:
pro amore illius,
qui prior dilexit nos,
uoluptates,
opes,
ocia contemnere,
continentiam seruare,
modico contentos esse,
religiosę uitę laboribus nunquam defatigari.
Serui dei
Talem quippe pro beneficiis gratiam primo Deo retulere apostoli,
non potest,
ut ullam sperandę salutis gratiam consequamini.
Credite,
credite,
et salui eritis.
Hic est enim cui dixit Propheta:
poterat,
si alterum remissionis impetrandę aditum non pręclusisset.
Eo igitur tua te perduxit in Dominum ingratitudo,
ut pro grauissimis criminibus grauissimas quoque poenas dare credaris in inferno,
quo corruisti.
Nunc tu is quidem suppliciis terres nos,
nequid sinistrum de Saluatore nostro sentiendo ingrati simus |
et tuis flagitiis ostendis contrarias illis actiones ad gratitudinem pertinere.
Gratus itaque erga Dominum ac Redemptorem suum erit,
qui non pecuniam ipso,
sed ipsum pecunia chariorem habuerit,
nihil cum ipso
in errorem incidat |
et alios inducat.
quod si (ut dicitur) cęcus cęco dux fuerit,
ambo in foueam cadent.
Hoc Apostolus Galatis,
quos ipse docuerat,
metuens ait:
manum meam ad paruulos.
Quę autem maior gratia humilibus in uita dari potuit |
quam uerę religionis cognitio?
quę in arcano latebat |
et quam ne philosophi quidem inuenire poterant,
eam nos Christo monstrante didicimus.
ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum possumus nos humiliter submisse-que geramus. ipso admonente ac dicente:
dicitur,
iuxta illud:
superesset toto tandem in cineres conuerso.
Talibus imprecatur Ecclesiasticus dicens:
tandem data.
cessauit-que internicio ac uastitas plebis.
Hinc ille gratias agens dixit:
ille gratias agens dixit:
cuius ambitus (ut Herodotus prodidit ) sexaginta quattuor milium passuum erat,
ut Strabo,
trecentorum et octoginta stadiorum.
quod pene idem est.
Niniue
Multo Babylone maiorem fuisse Ninum aiunt,
quam nos Niniuen dicimus.
cuius ambitum trium dierum itinere constitisse Ionę prophetę liber testatur.
quam cum ille subuertendam prędixisset,
Niniuitę poenitentię humilitate ueniam impetrarunt.
Postea uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante
ligna fructifera et omnes cedri,
bestię et uniuersa pecora,
serpentes et uolucres pennatę.
Cuncta igitur quę subsistunt,
uerbum Dei faciunt,
bruta utique ratione carentia,
sensibilia atque insensibilia,
et nos quos ille intellectu donauit,
ueritatis cognitione illuminauit,
ęternis bonis dignos reddidit,
non faciemus?
Creatori,
Redemptori,
Saluatori nostro non parebimus?
Non ille nostra indiget obedientia,
sed nos illius indigemus
insensibilia,
et nos quos ille intellectu donauit,
ueritatis cognitione illuminauit,
ęternis bonis dignos reddidit,
non faciemus?
Creatori,
Redemptori,
Saluatori nostro non parebimus?
Non ille nostra indiget obedientia,
sed nos illius indigemus imperio.
qui ideo imperat aliquid,
ut bona conferat obedientibus.
Quę autem his qui obediunt conferenda sunt,
obedire nolentes mereri non poterunt.
Qualia uero et quanta sint obedientium bona docebo,
si prius quibus
bona docebo,
si prius quibus post Deum obediendum sit uiderimus.
Qvorvm imperio parendvm sit.
Caput X
Omnibus illis qui nobis iure pręsunt,
obedire nos oportet,
dummodo id iubeant,
quod diuinę non aduersatur iussioni |
neque eorum qui pręsidibus pręsunt imperio;
ut semper maioribus honor deferatur in obediendo.
dicente Apostolo:
Et si carnalibus dominis tanta animi solicitudine obediendum sit,
quanto magis domino spiritali,
qui animarum nostrarum curam gerit |
et illa duntaxat iubet quę magis ad consequendam pertinent salutem?
Recte itaque hortatur nos Apostolus et ait:
qui ex eius autoritate ius habent quod uolunt nobis imperandi,
ut deo erit obediendum |
semper tamen habita superiorum ratione,
ne forte dum minoribus obedimus,
eos quibus et ipsi obedire debent offendamus.
Deinde parentibus nostris obedire nos et natura suadet |
et diuina lex iubet.
Vnde Apostolus:
atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt.
tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse.
Cęterum non minoris criminis reus est,
qui non paret illis,
qui a Deo destinantur uel constituuntur,
ut instruant nos aliquid ac doceant,
siue ut pręsint nobis atque imperent.
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et omnes qui uel publico uel priuato iure pręferuntur
qui prędicationes audierunt,
miracula uiderunt,
religionem receperunt,
si carni magis quam spiritui obsequentes fuerint,
grauius punientur |
quam illi quibus non est prędicatum.
Prophetis etiam uel doctoribus probatis ac sanctis,
qui nos recte atque fideliter instruunt,
nolle obedire damnabile est.
interemptus poenas dedere.
uenire contempsit.
et hoc quidem egit ille sapientum consilium secutus,
ut omnes mulieres discant deferre honorem uiris |
et non minus obedientiam quam fidem pręstare.
Quod si omnium de quibus locuti sumus,
iussioni ac mandatis nos parere atque obsequi diuina lex iubet,
profecto qui illis non obedierit,
ne Deo quidem obedisse conuincetur.
et cum dictum sit:
Si uis ad uitam ingredi serua mandata, nonne obedientiam minus seruans ingredietur ad mortem |
et uitę expers in interitum
accommodauerimus,
non solum non nocebunt,
sed etiam proderunt,
ita ut materiam nobis suppeditent sperandę beatitatis.
odit uos mundus.
Quoties ergo patimur,
quę in carne passus est Dei filius,
quę passi sunt electi serui eius,
ęquo animo toleremus.
Non est seruus maior domino .
aut fateamur nos,
qui multorum criminum conscii sumus,
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
qui peccatum non fecit.
uel illos qui Spiritu Sancto repleti erant,
et tamen infestationibus impiorum hominum carere non poterant.
Quod certe fateri
fuerit potest.
Dominus igitur omnium innocentissimus,
omnium optimus,
falsis criminationibus circumuenitur et tacet,
accusatur et nihil respondet |
ab hominibus diiudicatur hominum angelorum-que conditor atque dominator,
et sustinet.
Nos uero in peccatis geniti,
in uanitatibus enutriti,
nos inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
Quod si paulo diligentius conscientiam nostram examinabimus,
inueniemus |
nihil
Dominus igitur omnium innocentissimus,
omnium optimus,
falsis criminationibus circumuenitur et tacet,
accusatur et nihil respondet |
ab hominibus diiudicatur hominum angelorum-que conditor atque dominator,
et sustinet.
Nos uero in peccatis geniti,
in uanitatibus enutriti,
nos inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
Quod si paulo diligentius conscientiam nostram examinabimus,
inueniemus |
nihil mali nobis non iure ac merito accidere.
Nam licet illum
cor meum, Deus,
et uisitasti nocte;
igne me examinasti,
et non est inuenta in me iniquitas;
ut magis ad probationem tribulatio incumbat |
quam ad correctionem.
In illa enim iusti gaudent dicentes:
Deus,
et uisitasti nocte;
igne me examinasti,
et non est inuenta in me iniquitas;
ut magis ad probationem tribulatio incumbat |
quam ad correctionem.
In illa enim iusti gaudent dicentes:
illa enim iusti gaudent dicentes:
etiam in tormentis animo gaudebant.
Apostoli
et cum flagellati fuissent apostoli,
ibant gaudentes a conspectu concilii,
quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ad quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię consortes.
Vnde Iacobus apostolus:
in me uirtus Christi.
propter quod placeo mihi in infirmitatibus meis,
in contumeliis,
in necessitatibus,
in persecutionibus in angustiis pro Christo.
Gaudent ergo atque etiam gloriantur in pressuris huius mundi omnes sancti,
et nos dolebimus?
Doleat qui diffidit,
gaudeat autem et glorietur,
qui spem suam in Deo collocauit.
De exhortationibus ad patientiam martyrii.
Caput XX
|
et Spiritu Sancto unum Deum,
unum Dominum.
Potes corpora ista cęsar cruciatibus absumere,
facere uero ut aliud sentiamus aut loquamur non potes.
Dummodo hac in parte fortitudo nostra tuę pręualeat,
iuuat in illa qua te potentiorem existimas |
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum
Potes corpora ista cęsar cruciatibus absumere,
facere uero ut aliud sentiamus aut loquamur non potes.
Dummodo hac in parte fortitudo nostra tuę pręualeat,
iuuat in illa qua te potentiorem existimas |
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto
nos esse imbecilles atque imbelles.
Quo enim magis nos affligis grauius-que excrucias,
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto corporis liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto
auferre |
neque nos ulla quęstione,
ullo tormentorum genere a charitate eius separare.
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a Christo auertas |
et ad deorum quos palam contemnimus,
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es
Hoc te frustra prorsus conatum scies,
cum etiam ipsa postrema in mortem anhelantium uoce Christum inuocari,
Christum glorificari audieris.
et tunc demum te uictum senties,
sed fateri pudebit.
Nos enim in isto fidei agone uoti nostri compotes erimus,
tu tui nequaquam.
qui ideo nos torques,
ut a Christo auertas |
et ad deorum quos palam contemnimus,
cultum compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi
cum Ioannem Herodis gladio peremptum audisset.
Quando etiam Iudei ad feriendum illum lapides corripuissent,
Igitur siue persecutionis turbo totam inuaserit Ecclesiam |
siue priuata lacessiti fuerimus inuidia |
siue opes uis aliqua rapuerit |
siue morbi sęuierint |
siue charissimorum mortes frequentarint |
siue aliud aliquid aduersi acciderit de omnibus gratias agere nos oportebit |
et in omnibus confiteri ac dicere:
Iustus es Domine,
et rectum iudicium tuum.
Scriptum est enim:
per calicem enim tribulationes mundi huius intelligimus.
iuxta illud:
Transeat a me calix iste.
Cuius igitur prouidentia cuncta contingunt,
illi de cunctis gratię agantur,
ut per hoc probetur |
nos et patientes esse in aduersis |
et in prosperis non ingratos.
De impatientiae vitio erga devm.
Caput XXIV
Et quoniam uirtus optabilior atque
impatientiae vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma concurramus.
Canum ferocium ista rabies est,
qui portento tantum contra se digito irritantur |
et frendenti rictu hominem allatrant.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
hoc est,
cum illa corrigi et emendari cupimus.
Hinc sane et in nos uoluntariam corporis castigationem assumere consueuimus,
ut mortiferę uoluptatis incitamenta excludamus |
et carnem spiritui repugnantem,
ueluti lasciuiens iumentum fatigatione aliqua labore-que domemus.
Illos uero qui curę nostrę
est Cayn |
alii-que multi,
qui sanguinem innocentem indignati effuderunt.
In hac Deum imitamur,
qui peccatis offensus irascitur.
In illa diabolum,
qui cum malus sit,
bonis inuidet |
et iratus nos deiicere nititur de altitudine uirtutum.
notandum
Nullam tamen iracundię perturbationem patitur Deus,
neque dum corripit corrigendos |
neque dum punit obstinatos.
apud se semper placidus est atque tranquillus,
apud illos uero iratus et furens qui malum quod meruerunt patiuntur.
Ita nos quam minimum perturbare debet iracundia,
cum delinquentes punimus,
sed mouere charitas,
ut punitos disciplina nostra emendet |
et a uitio reuocet ad uirtutem.
Publici quoque iudicii pręsidem ab odio atque ira procul esse
nonne indignati fuisse memorantur,
cum a filiis Zebedei principatum peti audissent?
Sed quemadmodum illi ab ambitione ad humilitatem |
et ab indignatione ad placabilitatem Domini admonitionibus reuocati sunt,
ita et nos quoties repentina aliqua mentis ęgritudine commoti fuerimus,
quamprimum ad ęquanimitatis remedia recurramus.
Morbus inueteratus plus laboris exigit in medendo,
recentis uero facilis curatio est.
non omnia iuxta litteram intelligantur.
Spiritalis benedictionis meminit Apostolus,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Profecto qui huius benedictionis particeps est,
eius conuersatio in cęlis est,
non in terra.
Proinde nec terrena bona ad eum spectant,
qui his expeditus capere properat cęlestia.
Nos ergo talem ante omnia benedictionem tam proximis nostris quam nobis ipsis impartiri semper optemus et precemur.
qua impetrata |
nec aduersa efficere poterunt,
ut indignemur,
nec prospera ut lasciuiamus.
Bona igitur et dicamus omnibus |
diripit | et innoxios exuit opibus?
Vnde idem dicit:
quę emissa nollet,
et ait:
vnum locutus sum,
quod utinam non dixissem,
et alterum,
quibus ultra non addam.
Hunc igitur imitemur |
et poeniteat nos uerbositatis,
qua certe non bis,
sed millies lapsi sumus.
quod-que multiloquio nos deliquisse meminimus,
silentio emendemus.
Bonos uiros taciti audiamus,
ut discamus.
Caueamus autem cum malis multum loqui,
ne subuertamur.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.