Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: quoque Your search found 5998 occurrences
First 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1072-1375:1072. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in locis eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui stomachum moueat | iuxta Gręcum prouerbium | repetita crambe. Eo quoque magis a me Tibi satisfactum iri confido, quod illud etiam quo Te fraudatum quereris, tandem aliquando sis habiturus, nisi aliquid pręter spem euenerit. Interim hoc ipsum Euangelistarium meum Tibi commendo | et si sua dignum inscriptione iudicaueris, ut quam primum imprimendum
1073. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 3 Quod superbi succumbant passionibus | et quę sint illa per quę notantur superbi c. 4 Quod alii dignitate, alii humilitate laudari appetunt , alii Deo quoque se audent comparare c. 5 Quod sancti quandoque lapsi sint per superbiam c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7
1074. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] prodigo-que filio, post offensam ad patrem reuertenti petenti-que ueniam non solum ignoscitur, sed etiam datur stola, ut ueteri homine deposito nouum induat. annulus in manu, ut iustitię operibus incumbat. calciamenta in pedibus, ut ipse firmiter incedens | aliis quoque se itineris, quo ad Christum peruenitur, ducem pręstet | atque alios doceat, quod ipse prius et didicerit et fecerit. Semper tamen meminerit | ad fidei perfectionem non nisi Deo adiuuante se posse peruenire. cum Saluator dicat:
1075. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] confessus est,
Petri nomen accipere meruit.
et inter apostolos tenere principatum.
Hoc igitur quod Iudeis dictum est:
1076. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
et me imitari pro uiribus contendit.
De fidei constantia et virtute.
Caput II
Cęterum nisi rectę religionis fides semel suscepta constanter teneatur,
uirtutes quoque effluere ac dissipari necesse est.
Conuulso quippe fundamento |
quicquid superędificatum fuerit, corruet.
Firma sane fides fuit cęcorum illorum,
qui increpati ut tacerent, magis clamabant:
1077. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Firma sane fides fuit cęcorum illorum,
qui increpati ut tacerent, magis clamabant:
1078. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] terra, sed in cęlo ędificare
uolentes,
fidei suę fundamentum supra firmam petram posuerant.
atque ideo domus illa nec fluminis illisione |
nec ualidis uentorum flatibus potuit moueri.
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
1079. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uos |
discedite a me omnes qui operamini iniquitatem!
Hoc idem Apostoli uerba docent dicentis:
1080. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Et cum summi boni participes esse nullo modo possunt increduli,
additur dolori cumulus,
quod continuo post uitę huius finem summum malum subire cogantur.
1081. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
1082. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] me est.
1083. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] autem et magis alacris animi affectu Saluatoris quęrens
conspectum,
eum ipsum quem scribę et pharisei cognoscere nequiuerunt,
confiteri coepit dicens:
Rabbi tu es Filius Dei, tu es rex Israel !
Verum tamen si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
1084. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui dum Christi uestigiis innititur, in his in finem usque fixus perseuerat | et in Domino confidens, sicut mons Syon non mouetur in ęternum. Vt autem ista constantię uirtus quanta sit magis patescat, instabilitatis quoque uitium quam execrandum habeatur consyderemus . De animi inconstantia. Caput XIII Quemadmodum firmum et constantem animum supra petrę soliditatem ędificare
1085. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] subuertetur ut Petrus,
optimum quenque contemnet | ut pontifices et scribę Christum |
et dum lucra sectatur ut Iudas, nec furtis abstinebit nec sacrilegio.
quam autem turpissimum sit, cum bene coeperis male desinere |
et nunc hoc nunc aliud uelle,
alię quoque in Euangelio similitudines indicio sunt.
1086. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uobis qui similes estis sepulchris dealbatis, quę a foris apparent hominibus speciosa, intus uero plena sunt ossibus mortuorum et spurcicia . Quanto igitur melius id esse quod apparere uis, quam quod non es uideri uelle? Imbecillus quoque es, si committis ut te sibi subiiciat superbia | te-que arroganter incedere cogat. Ea superatus aliis pręferri concupisces | et plus honoris quam quod mereris tibi exhiberi postulabis. Quam rem scribis et phariseis exprobrans Dominus ait:
1087. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1088. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uitandam docuit.
hic autem quasi de Deo narrari oportere
non dissimulauit.
ut et nos quicquid bene agimus,
non ad nostram sed ad Dei laudem referamus.
itaque non dixit | "quanta ego", sed "quanta tibi fecit Deus".
Illud quoque qualiter accipi debeat,
nunc indagandum occurrit,
quod in Marco scriptum legimus:
1089. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quam ergo perniciosum uitium est inanis gloria, quę alios ita insanat, ut Christum confiteri non audeant, etiam ut negare non uereantur! Verum esse quod dicimus nostrę quoque ętatis exempla probant. Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad Machumetanos | et pręfecturę sibi collatę honore illectos | eorum ritus leges-que subisse | maluisse-que sine Christo | quam sine potestate uiuere.
1090. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Puellam suscitaturus Dominus:
1091. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hanc uero sapientiam et iuuenes expetere et senes debent. Quam si adepti fuerint, dabunt certe operam, non ut diu, sed ut bene uiuant, neque ut ętate, sed moribus graues sint. Nam diu uiuere hoc quoque mali habet, quod necesse sit, ut qui diu uixerit, mortes uideat multorum, lugeat liberorum orbitatem, ingemiscat coniugis, fratrum | cognatorum-que funera | et frequenter exitu tristetur amicorum. Quin etiam uel sua uel aliorum
1092. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] coetu-que multorum. Vulgi clamor, urbani tumultus, amicorum interpellatio, mulierum conspectus, cognatorum mortes | mentem Deo intentam conturbant | nec in illo conquiescere ipsam pro uoto sinunt. In solitudine autem concupiscentię quoque magna pars tollitur, dum illa quę male concupiscuntur, nostris aspectibus procul submota latent. cum multo magis uisa moueant animum quam cogitata. et quod rarius cernitur, facilius obliteretur.
1093. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ostenderet et tempus et locum
orationi contemplationi-que aptum.
Commodissime enim tunc oratur,
cum cuncta silent.
Inter orandum autem in montem ascendere iuberis,
ut sicut montium fastigia cęlo proximant,
ita tu ad cęlestia contemplanda animo subleueris.
Hoc ipsum Marcus quoque testatus est dicens:
1094. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] habere.
ascendit ergo arborem sicomorum ut uideret Iesum,
altius-que sese cęteris errexit,
non superbia sed cogitatione,
extra turbam quęrens, quod in turba inuenire non poterat.
Ioannes quoque Baptista in matris aluo sanctificatus,
ut sanctior fieret,
desertum incoluit.
ibi manens Christum baptizare meruit |
et de illo prophetare |
et ab illo testimonium accipere dicente:
1095. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nouus pontifex noster Christus monuisse suos discipulos
uidetur,
cum diceret:
1096. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quis est, inquit, fidelis seruus et prudens,
quem constituit Dominus super familiam suam,
ut det illis cibum in tempore?
Familię Dei sacerdotes prępositi sunt,
ut uerbi exempli-que cibo eam pascant.
Qui si fideles ac prudentes fuerint,
beatitudinis quoque magnitudine cęteris pręferentur.
Sequitur enim:
1097. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ne quod uerbis ędificat,
si aliter ac pręcipit uixerit,
exemplo destruat atque dissipet.
1098. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] debemus | ut Dei iudicium. temporale est, quod ab hominibus times, quod autem a Deo maxime timere debes, ęternum est. perdere corpus tantummodo possunt homines, Deus uero et corpus et animam mittere in gehennam potest. Hoc quoque mali habet negligentia sacerdotis, quod dum contemnit contemnitur, dum timet, a nemine timetur. Sal quippe infatuatum ad nihilum ualet ultra, nisi ut proiciatur foras et conculcetur ab hominibus. Leue tamen et minimum quiddam est
1099. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Cum iudicatur exeat condemnatus | et oratio eius fiat in peccatum. fiant dies eius pauci et episcopatum eius accipiat alter, et alia multa, quę licet ad Iudam Domini sui proditorem referantur, nihilo minus ad sui quoque similes redundant. Sui autem similes sunt, qui ad apostolatum electi potentioribus ita blandiuntur ut eorum scelera dissimulent | et sic Dominum osculo prodant. eundem etiam uendunt, dum nihil ita cupide ut lucra
1100. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Pręceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus; in uerbo autem tuo laxabo rete. Et cum hoc inquit euangelista fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam. Quod si demum in Scripturę sacrę pelago piscari te delectabit, tu quoque implebis pectoris tui nauiculam saluberrimorum pręceptorum copia, quibus et ipse uiuere | et alios docendo poteris sustentare. Tanta est enim diuinorum uirtus uerborum, ut fideliter et incorrupte et contente legentibus intellectum illuminet, animum exhilaret atque illa
1101. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | aut uitia repellit | ut frequens diuinas litteras legendi uel audiendi cura. Quo autem rarius his uacabis, eo citius cades exurges-que difficilius. De auditionis cura. Caput XXV Audire quoque quę in ecclesia leguntur | uel eos qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit. Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent | quam si eadem ipse conscripta legeris. Nuda
1102. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
1103. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1104. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Et cum uidissem eum, inquit,
cecidi ad pedes eius tanquam mortuus.
Sed quo uiso per se stare non poterat,
ab eo errectus mirabili mysteriorum uisione perfrui coepit.
1105. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] psalmista dicens:
1106. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] cęlorum. Sed de poenitentia postea suo loco tractabitur | modo autem quam misericors est Dominus, quam facile iis quos delicti poenitet, ignoscat uideamus. ut et ipsi nobis remissurum delicta confidentius speremus, cum aliis quoque multis eum remisisse ex Euangelio didicerimus. Remisit Mattheo teloneum, Zacheo fraudes, mulieri deprehensę adulterium, latroni rapinas et homicidia,
1107. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
1108. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ars reprobata est sculptorum uel pictorum. Non pingere aut fingere simulacra uetantur, sed adorare. Ideo sequitur: Non adorabis ea neque coles. Ego enim sum Dominus Deus tuus. Quod autem nos quoque Christi sanctorun-que imagines adoremus, non ad ipsas imagines, ne idolatrię arguamur, sed ad eos quorum ipsę imagines apparent, adorationem dirigimus. Iccirco autem eiusmodi simulacra publice proponi solent, ut quoties conspecta fuerint, ad memoriam res gestas eorum quibus
1109. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uirtutem, qua beatitudo comparatur ęterna? Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget, cum Veritas in Euangelio, ut supra retulimus, dicat: Si uis ad uitam ingredi, serua mandata. Idem Dominus alibi quoque, cum de Deo Patre loqueretur: Scio, inquit, quia mandatum eius uita ęterna est. Si ergo tantę mercedis compotes esse cupimus, Dei mandata ne deseramus. Quę sicut perfectę uirtutes sunt, ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
1110. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1111. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ueni inquit Saluator soluere Legem sed adimplere. Quamobrem sicut Legis ita et Euangelii mandata obseruare nobis necesse est, si saluti nostrę consultum iri uolumus. Nam et ipse Euangelii autor Christus, quęcunque docendo tradidit nobis, ea se a Patre accepisse dixit; hoc quoque habens a Patre, ut Filius sit, Patri tamen coęternus et consubstantialis. Atque ita fiet, ut illa, quę uel per Patrem uel per Filium uel per Spiritum Sanctum iubentur, unius Dei iussa esse credamus, unius maiestatis imperia.
1112. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est, qui secus fecerit. Sed iam redeat, unde digressa est oratio et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur. Neque hoc sine dolore, immo nec sine metu, ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus. Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas, et inter legendum contremiscimus. Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile, quod est contra
1113. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1114. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quondam regum infelicissimi exitus testantur.
1115. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] noctibus extollite manus uestras in sancta | et benedicite Dominum. Nox itaque meditationum mater est, dies actionum. Has inter se uices partisse uidentur, quandoquidem Saluator quoque noster, ut huiusce rei nobis documento esset, per diem docuisse in templo, noctu autem in monte Oliueti exiens orasse perhibetur. Noctu ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis mulieribus uirtutum aromata, ut
1116. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Deo placeat, agere pro uiribus non cessat. Fieri quidem nequit, quin partem aliquam temporis quieti cedamus, cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat. Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit. Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit | et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit, etiam post somnum quę cogitauerat perficere maturat. Ideo-que citius expergiscitur et exurgit, ut quanto minus
1117. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Esaias qui cuncta quę euangelistę narrant |
multo ante quam euenirent prędixit,
ipse amore in Deum accensus ait:
1118. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cor tuum ante conspectum
Domini.
1119. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | uel ad decantandos psalmos instent? ientacula conquirunt, prandia deinde parari iubent, et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint, iam sese nouis ac recentibus ingurgitant | ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant. Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur, oscitant, hiatant , languentibus nictant ocellis | se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant | et nisi totam noctem dormierint, somnum a se fugisse lamentantur. Tunc remedia quibus reuocetur
1120. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
semen-que suum per orbem esse propagandum.
1121. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | ac nihil prorsus ab interpretationis sententia discrepantis. Pręterea in Iudicum libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante per nocturnam imaginem fuit uulgata quam euenisset, quodam somniante, quod ordeaceus panis castra Madianitarum suo ictu subuertisset. Regum quoque historia testatur | Salomoni dormienti apparuisse Dominum | fuisse-que locutum, et sicut petierat, rerum scientiam ac sapientiam contulisse. Somnio fidem fecit euentus. Nam eum sapientissimum inter reges fuisse
1122. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] macilentas. eodem-que numero triticeas spicas, alias turgentibus aristis plenas, alias effoetas exiles ac prorsus uanas | Et quemadmodum ista disserens Ioseph sanctitate notus prędixerat, septennem annonę copiam septennis fames est subsecuta. Nabuchodonosori quoque regis dirum ac triste somnium, siue statuam quam uidit consideres | uario metallo compactam | siue arborem supra modum proceram atque amplam. Vtroque enim somnio Daniele interpretante didicit | futuram regni cladem | et suimet qui felicissimus putabatur, extremam
1123. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vtroque enim somnio Daniele interpretante didicit | futuram regni cladem | et suimet qui felicissimus putabatur, extremam miseriam. Pilati etiam uxor in Euangelio multa per uisum se passam conquęritur propter Christum, et marito ut missum illum faceret, nititur persuadere. Hoc quoque obseruandum, quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari a sanctis interpretationem accipiunt, ut pharao a Iosepho | et Nabuchodonosor a Daniele. Vnde apparet | somnia ista quę diuino fiunt consilio, et impiis obiici quandoque, sed non nisi electis Dei seruis
1124. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] seruis reuelari. Taceant igitur peccatores ad quos non pertinet iudicium somniorum, aut eos ad quos pertinet interrogent, ne per uiam non suam incedentes pręsumptione labantur. Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas, minus temporis demus somno, ut plus concedamus uirtuti. Id si fecerimus, ne tunc quidem cum dormimus, quod terreat somniabimus, sed quod consoletur | quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
1125. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas, minus temporis demus somno, ut plus concedamus uirtuti. Id si fecerimus, ne tunc quidem cum dormimus, quod terreat somniabimus, sed quod consoletur | quod-que euigilantibus quoque gratum sit. De oratione frvctvosa. Caput IX Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio. opportune igitur nunc de illa disseremus. Ad Philippenses
1126. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Danielem prophetam dicentem: Posui faciem meam ad Dominum Deum meum, rogare et deprecari | in ieiuniis, sacco et cinere. Inde transiens ad Euangelium considerabit uas electionis Paulum apostolum, qui ait: Curuo genua mea ad patrem Domini nostri Iesu Christi. Ipsum quoque Christum Dominum contemplabitur, quo nemo sanctior, nemo magnificentior, modo prono corpore in faciem procumbentem, modo errecto in cęlum suspicientem et modo positis genibus orantem; non quod illi nostris humiliationibus opus esset, sed quod nos illius indigeremus exemplo.
1127. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius. Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio, quis tutum se a tentationum periculo sperabit, nisi semper orauerit? Hoc quoque roganti necessarium, ut nunquam de Dei misericordia diffidat, sed semper se impetraturum speret quod petit, si modo illud fuerit sibi, uel ei pro quo petit, profuturum. Omnia, inquit, quęcunque petitis, credite, quia accipietis, et eueniet uobis.
1128. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ad hęc si precatione poposcerimus rem aliquam, cuius incertus est exitus, id est, qua impetrata nescimus, utrum commodo an incommodo nobis futura sit, Dei uoluntati committamus, ut non quod ipsi cupimus pręstet, sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore, quia Redemptor quoque noster, cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset, ita orationem clausit, ut diceret: Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat! Non quod ipse nesciret crucem, quam subiturus erat, omnium credentium fore salutem, sed quod instruere
1129. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed quod instruere nos uellet, ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem. Vnde ab eodem edocti, quotidie orando dicimus: Fiat uoluntas tua sicut in cęlo et in terra! Cęterum, cum eius uoluntas sit, ut pie iuste-que uiuamus, hoc quoque his uerbis poscimus, ut leges atque pręcepta, quę dedit nobis, per nos impleantur. Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur, nisi illam gratia iuuaret diuina. Et si per se bonum aliquod agere possemus, necesse non esset
1130. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut possimus. Charitas pręterea, quam omnibus debemus, exigit, ut sicut pro nobis ita et pro aliorum commodis preces offeramus Deo uota-que faciamus. Iacobi apostoli sententia est: Orate pro inuicem, ut saluemini! Paulus quoque apostolus hortatur dicens: Obsecro primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro regibus et omnibus qui in sublimitate constituti sunt, ut
1131. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] superabant. Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum, cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent. Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que copia exhuberare fecit filio-que eius mortuo, cum orasset, uitam instaurauit. Eliseus quoque Deum precatus, uiginti ordeaceis panibus centum uirorum famem saturauit, ita ut etiam reliquię superfuerint. Deinde Sunamitidi hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum reuiuiscere fecit. Postremo Naman Syrum leprę morbo
1132. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uitari poterunt, ipsa animi uirtus roborabitur, caro obediet spiritui et superatis diaboli tentamentis bonorum operum fructus cumulabitur. Reliquum erit, ut re bene gesta hinc decedentes a Domino coronemur. Sed iam de illis quoque pauca dicamus, quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt, ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere, si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare. De oratione infrvctvosa.
1133. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] In tantum autem obstinatorum non acceptat orationem, ut etiam pro eis orare uetet, pręsertim si incorrecti inpoenitentes-que decesserint, quod Ioannes apostolus in epistola testatur dicens: Est peccatum ad mortem. Non pro illo dico, ut roget quis . Ipse quoque Dominus Iudeorum pertinacię iratus, ad Hieremiam prophetam loquens ait: Tu ergo noli orare pro populo hoc, nec assumas pro eis laudem et orationem. Et non obsistas mihi, quia non exaudiam te. Timeant itaque horum uerborum
1134. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] te indignatur, quantum potes, placaueris, curam non solum tuę, sed etiam alienę salutis gerens, non poteris munus orationis offerre Deo. Non enim exaudiet te, nisi charitatem, quam omnibus debes, uiderit in te. Illius quoque reproba in primis habetur oratio, qui, quicquid petierit, non eo tendit, ut Deo placeat. Nam siue pro corporis ualetudine siue pro rebus uitę necessariis aut pro quauis alia re orabimus, semper ea fine orandum erit, ut
1135. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam placatur, cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono. Tale quippe facinus et Hieremias deuouet dicens: Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter! Cum ergo hic quoque fraudulenter agat, qui orandi studium, ad laudem Dei institutum, ad suam uertere nititur, erit utique maledictus | et dum uulgi plausum captat, uideri, non esse sanctus cupiens, nisi poenitentiam egerit, non effugiet poenam. dicente Propheta: Deus dissipauit ossa
1136. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] remissum esse meruit audire. Et tunc quidem ad altiora se extendens clamauit: ps. 50 Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innoua in uisceribus meis. ut impetrata delictorum uenia Spiritus Sancti donum in ipso reparetur, per quod uitę quoque sanctitate possit proficere. Quod autem sceleri ueniam impetret poenitentia, etiam per Ezechielem prophetam Dei uerbis edocemur: 18 Si impius, inquit, egerit poenitentiam ab omnibus
1137. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] deinde plena fide Christum suscipiens iterum-que ab illo contactus clare uidere coepit omnia. Ita nunquam perfecte illuminari poterit, cuius non erit ex omni parte poenitentia perfecta. de qua perfectione inferius, quantum Dominus nostras quoque tenebras illustrare dignabitur, dicemus. Interim reliqua poenitentię bona cursim prosequamur! Post mentis illuminationem poenitentia animi robur uires-que suppeditat | ad insultus demonum reprimendos carnis-que
1138. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] labia quibus tersos osculata est, unguentum quo illos post oscula unxit. moeror, humilitas, amor simul | mixta erant, omnium tamen causa fuerat amor, quo concupiuit cum ipso in gratiam redire, quem offenderat. Petrus quoque apostolus negationis crimen fletibus diluit amaris. Et qui ante lachrymas Domino infidus extiterat, post lachrymas regni cęlestis claues ipso tradente accipere meruit. Ad eiusmodi fletum Iacobus apostolus nos
1139. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] multum-que auaritię studio uectigalium publicorum conducturas factitauit . quo die autem a Christo uocatus est, teloneum reliquit. et qui satis longum tempus mammonę seruierat, statim fit Dei seruus Christi-que apostolus. Zacheus quoque ętatem in exigendis usuris contriuerat | viso tandem Domino | totum quod foenore quęsitum erat, distribuere pauperibus coepit | et illis quos aliquid defraudauerat satisfacere. eodem itaque die, quo finem criminum fecit, Christum domi suę hospitem meruit habere.
1140. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] da operam ut possis. tolle concupiscendi occasiones | et membra scandalizantia abscide. auerte oculos ne uideant quod ad peccandum prouocat, aures ne audiant, nares ne odorentur, os ne loquatur, manus ne contrectent. A pristinis quoque sodalitiis ac societatibus paulatim te submoue | et iam honestiorum Deum-que timentium hominum lateri adhęrere stude. consortio consiliis-que eorum utere, quibus persuasus | is qui nunc es, esse desines.
1141. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quod si decursę in uoluptatibus uitę usum abiicere tibi prorsus molestum est, quęso ne saltem pigeat, talis uitę qui tandem finis sit considerare. Siquidem prudentis est prouidere futura. et si bruta quoque quędam animalia uenturę tempestatis pręsaga, antequam erumpat procella, ad tranquilliora sibi loca confugiunt, minus te rationalem existimabo, si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque non mediteris | uel cum meditaris non
1142. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] congeries,
et nemo sanctorum pro te ultra deprecabitur.
hi enim sunt nubes cęli,
qui super nos orationum suarum imbrem manantes |
faciunt ut tam diu ad poenitentiam expectemur.
Expectaris et tu.
sed si moram feceris,
ab Apostolo quoque audies:
1143. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dimissum constat. Nunquid etiam grauius est peccatum tuum quam cęlum, quam terra quam mare? sed qui potuit creare ista, non poterit sceleris tui pondus eleuare | et ubi abundauit delictum, ibi gratiam abundare facere? Nonne ille quoque qui dicebat: Iniquitates meę supergressę sunt caput meum, et sicut onus graue grauatę sunt super me, precatus est dicens: Domine ne in furore tuo arguas me | neque in ira tua corripias me. haud ita orasset | nisi spem haberet impetrandi
1144. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et postea quidem cognouerunt, dum te ad suum diuertere hospitium cogunt, dum te aperiente Scripturas discunt | per panis fracti sacramentum in tui agnitionem se uenisse confessi sunt. Huius panis uirtute animam quoque effici pulcherrimam Ezechielis prophetę testimonio discimus dicentis: Similam et mel et oleum comedisti, et decora facta es uehementer nimis. Ex hoc pręterea ad resistendum diabolo uires acquirimus | et contra carnis
1145. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] destitutus. Proditum est in annalibus regum Iuda, quod Palestini arcam Testamenti captam Azothum detulerint | et in templo idoli Dagon collocarint. protinus corruisse simulacrum dicitur | et capite ac manibus fuisse truncatum. Azothios quoque graui admodum ualetudine laborasse, donec Israhelitis arca fuit reddita. Arca ista typus Christi erat | cuius corpus qui indigne contrectat, Palestinus est; qui in gulam male affectam mittere non metuit, in templo Dagon illud
1146. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Habetur enim in Paralipomenon libro, quod magna populi pars non sanctificata comedere Phase ausa fuerit | sed cum se peccasse dolerent | et Ezechias pro eis orasset, placatus fuisse Dominus dicitur. Tibi quoque cui nunc iratus est, procul dubio placabitur, si te peccati poenituerit | ueniam-que fueris precatus. Omnibus patet ad Dominum reditus, et reuertenti misericordia denegatur nemini. Quod si
1147. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nemini. Quod si redire neglexeris | et in aliquo flagitio pertinaciter perseuerans ad sancta sanctorum non timueris accedere, diabolo ad te possidendum perdendum-que aditum aperies. Nam de Iuda quoque scriptum est, quod post bucellam Sathanas in eum introiuit. Atque ita ille maligna suggestione superatus maturauit scelerate perficere, quod impie cogitarat. et qui Dominicam coenam ore sacrilego delibare pręsumpsit, factus est
1148. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] etiam rite pręparatus communicare nolueris,
(uide quantum tibi incommodi inde oritur)
uitam in te non habebis.
In morte ergo eris.
Quidni? Si uetus quoque Lex id testetur dicens:
1149. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quidem per Osee prophetam ait Dominus:
1150. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sibi submouere. Ruth mulier, quę in genealogia Christi censeri meruit, cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur, panem in aceto intinctum comedisse dicitur, aquam potasse | fuisse-que saturatam. adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant. Panibus uiginti ordeaceis Elias centum uiros memoratur satiasse reliquias-que collegisse. Credimus etiam ipsum tali cibo usum fuisse, qualem aliis apposuit. cui ergo miraculorum operatio concessa fuerat, eum ordeo uesci non piguit. Ezechiel
1151. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non pepones esitauit sed locustas, nec uinum gustauit, sed haustas de Iordane aquas. Non grauabunt nos ieiunia nostra, si sanctorum parsimoniam cogitabimus, ut saltem imitari eos non pigeat, quos ęquiparare nequimus. Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant | neque ab ordeaceis abhorrent, quos etiam aliis apponere iubentur, cum turbam saturauit Dominus. Et tunc quidem quinque tantum panes habuerunt, quod nec ipsis qui duodecim erant, sufficere potuisset. vt-que apertius quanta illis
1152. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] obliti sunt (ut in Mattheo legitur) secum panes deferre. Qui enim diuinę contemplationis dulcedine quotidie satiantur, uix uentri suo tunc prouident, cum esurire coguntur. Parandi autem uictus nimiam solicitudinem Dominus quoque extenuat cum ait: Nolite soliciti esse dicentes: Quid manducabimus, aut, quid bibemus, aut quo operiemur, sed quęrite inquit primum regnum Dei et iustitiam eius, et hęc omnia apponentur uobis. Ne
1153. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] exercitum Achab et Iosaphat reges aduersus Moabitas | et siti plurimum laborarent, excauarunt scrobes , quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt . Olim quoque cum ab Aegypto Moyse duce Hebrei ad Terram Promissionis pergerent, manna de cęlo esurientibus, aquę de petra erumpentes remedio sitientibus fuere. Et si Deus nunquam defuit | ne delinquentibus quidem turbis | ob eius merita qui illis
1154. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] propheta dixit: Sanctificate ieiunium. Non enim sufficit cibi abstinentia, nisi et a peccatis abstineamus | et piis actionibus exerceamur | nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus. Cauendum quoque est ne ieiuni contemnamus non ieiunantes, fortasse innocentiores absque ieiunio | quam nos cum ieiunio. Apostoli pręceptum est: Qui non manducat manducantem non iudicet! Male ab alimentis abstinet, qui a
1155. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] amarissimum ieiunii nostri pulmentum uertis in dulcorem. Omne onus laborum nostrorum leuas istius quam in te fiximus spei suauitate. Itaque et cum ieiunamus tibi ieiunamus, et cum reficimur tibi gratias agimus, et postquam refecti sumus te laudamus. Quod ut nos doceres, te quoque fecisse meminimus, quando Pascha cum discipulis celebrares. Confitemur enim et quod ieiunamus | et quod reficimur, tuum esse beneficium non nostram uirtutem, tuę largitatis donum non nostrum meritum. Post ieiunii
1156. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est enim in illo penitus extinctus Dei timor, qui uel hac una in re formidat non obtemperare | Sed quid de illorum obstinatione sperare licebit, qui cum nihil boni agant, ne ieiunare quidem uolunt | et dum gulę indulgent, indictam quoque ab Ecclesia abstinentiam irrident? An ignorant quod Ecclesię mandatum | Dei mandatum sit? dicente Domino: Qui uos audit, me audit, et qui uos spernit, me spernit, et qui me spernit, spernit eum qui me misit
1157. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et non etiam corporis atque mentis. Hela Samarię rex cum se uino ingurgitasset, Zambri serui insidias cauere nesciuit. Itaque sibi uitam, posteris regnum amisit | seruo illud occupante, prole quoque domini sublata. Balthasar Caldeorum rex quo die uasis, quę de templo Hierosolymitano sublata fuerant, in celebri conuiuio perpotauit, eodem occisus est | sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit. Olophernem Assyriorum
1158. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dicens: Quod audistis ab initio, in uobis permaneat. | quia si in uobis permanserit, quod audistis ab initio, et uos in Filio et Patre permanebitis. Dominus etiam in Apocalypsi: Esto fidelis inquit usque ad mortem, et dabo tibi coronam uitę. Deinde in spe quoque perseuerandum est, ut sicut per fidem ita et per spem habitet in nobis Christus. Habemus enim Apostoli testimonium affirmantis nos esse domum Christi, si fiduciam et gloriam spei usque ad finem firmam retineamus. Postremo
1159. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nec tamen si hoc acciderit desperandum erit. Nihil est ita induratum, quod tundendo non infringat pertinax opera. Steriles campos assiduus agricolę labor foecundos reddit. Infructuosę quoque arbores in pomiferas mutantur solerti insitione. Displicere tibi incipiat quod patre tuo relicto in regionem abieris longinquam, et ad reditum te para. Volenti atque conanti pietas aderit diuina manum-que porriget | et
1160. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bonorum | quomodo mutatus es in solitudinem? Anima tua gentium erat domina, sensibus imperans | et omnes eorum affectus subdens rationi | quomodo facta est quasi uidua non habens uirum, cuius consilio sapientia-que regatur? Princeps fuerat prouinciarum, quia inter probatos quoque ac pręstantes eminebat, nunc autem facta est sub tributo soluit-que uectigal principi tenebrarum, non iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens. Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt | extincto lumine multorum de te
1161. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens. Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt | extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares. Cęli denique stella uidebaris, et in terram cecidisti, ut fulgorem qui in te fuit, in tenebras conuerteres | et de te quoque dici posset: Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris? corruisti in terram, cęlestibus terrena, ęternis caduca pręferendo. Spiritu enim coeperas, et carne consummaris. Supra firmam petram ędificabas, ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum
1162. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et de solida petra ad fluidam mollem-que harenam transgrederis, in qua non potes consistere | nedum ędificare, in qua quicquid extruere niteris corruit. Et cum nihil omnino inter mundanas uoluptates firmitatis, nihil stabilitatis existat, illę quoque te destituent te-que sublato omni sustentaculo protinus in profundum ruere permittent, ut qui nunc mundi affluis luxuriis, mox calamitatibus afficiaris ęternis. dicente Domino per prophetam: Si auerterit se iustus a iustitia | et fecerit iniquitatem secundum omnes
1163. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
1164. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] igitur legis tantum quę ad bene beate-que uiuendum pertinent institutiones nosse | et eas opere persequi, satis perfecta est hominis sapientia. Quanquam illius perfectior, qui insuper dilargitis rebus modico contentus Christum sequitur | et corporis quoque puritatem seruat repudiatis connubiis, ut casto Domino propius accedat meritis castitatis | et centesimum fructum capiat | trigesimo sexagesimo-que relicto. Sed licet perfectioris uitę altior sit beatitudinis gradus, una tamen est beatorum Ecclesia unum corpus. Quo fit
1165. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aperientur,
et cubiculum Sponsi ingressus pulchritudine eius capieris,
amore exardesces,
quanto-que illi propius accesseris passibus pii affectus fidelis-que
considerationis,
tanto magis ipso intelligentię lumine illustraberis.
ita ut alios quoque docere ualeas |
et errantes ad recti uiam reuocare |
et contradicentes refellere |
et Ecclesiam Dei ędificare.
ex quo grande tibi meritum gloriam-que comparabis.
iuxta illud:
1166. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reuelare? Vnde et Petro Christum confitenti idem respondit: Beatus es Simon Bar Iona, quia caro et sanguis non reuelauit tibi, sed Pater meus qui in cęlis est. Decuit autem, ut qui homini quem formauit, beatitudinem dare decreuerat, doctrinę quoque esset autor, per quam beatitudo ipsa acquiri posset. In cassum igitur laborarunt omnes philosophorum scholę, omnes mundi sapientes, ut ueram de Deo scientiam per se ipsi inuenirent, si non alius quam Deus debuit illam homini monstrare, sicut et
1167. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] studio incumbere,
sed etiam uotis precationibus-que poscere debemus.
cum Iacobus apostolus dicat:
1168. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] seruimus, totum in nostram uertitur utilitatem. nihil ex hoc ei accedit, qui solus nulla re indiget. Recte ergo Salomon in Prouerbiis ait: Si sapiens fueris, tibimetipsi eris. Nam illud quoque quod docueris, quod ad uirtutem hortatus fueris, quod uerbo, quod re atque opere iuueris, tibi cedet ad gloriam, tibi magis quam ulli alii proderit ad adipiscendam ueram felicitatem quam affectas. Ac ueluti illi qui terram purgant,
1169. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quidem hominis propria, hoc autem cum bestiis commune. Sapiens tranquille degit, quia perturbationibus temperat, sensuum affectiones ratione frenat | et saniori consilio parere compellit. Sapiens linguam quoque continet, uerbositatem fugit, ne in multiloquio peccet. Pauca loquitur sed considerate. nihil leue ab ipso prolatum auditur, sed serium semper et graue ponderis-que multi. Neque enim prius uerbum emittit | quam quo casurum sit cogitet. Sapiens ut
1170. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] loquitur sed considerate. nihil leue ab ipso prolatum auditur, sed serium semper et graue ponderis-que multi. Neque enim prius uerbum emittit | quam quo casurum sit cogitet. Sapiens ut semper sapiens sit studet | ut-que cum Salomone dicere possit: Sapientia quoque perseuerauit mecum. Quęris quo pacto semper sapiens esse queat, cum nemo sit qui non peccet, cum septies in die cadat iustus? Sed quemadmodum iustus cum ceciderit, cito
1171. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quod debetur uirtuti | quod-que nostri sapientes uitę innocenter laudabiliter-que actę meritis confidunt se consecuturos | et tunc demum beatos fore, cum illud adepti fuerint. sed quamdiu in expectatione eius sunt, nondum esse beatos constat, quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur. Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est. Recte id quidem si de nostris diceretur | et non de illis, qui a uera religione alieni erant. Nostri enim uere beati, quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum
1172. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Cum enim uerę beatitatis ignari essent, beatitatem ipsam appetitionum quietudinem esse putauerunt , et hanc ad sapientem pertinere uolebant. At nos uerę quoque ęternęque beatitudini gaudium attribuimus et in Deo lętitiam perpetuam-que iocunditatem, amorem etiam et mutuam inter beatos charitatem atque perfectam. Repudiata itaque gentilium fatuitate | sapientiam quam non homo sed Deus docuit sequamur. hanc diuitiis,
1173. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] delirantium. cum non in cęlo sed in terra illam constituerent, quęrentes ubi non erat | et ubi esset nescientes. de his psalmista ait: Defecerunt scrutantes scrutinio. His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur, quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem assequi possint, sed altiora se indagare conantur | et ea quidem quę nisi fides teneat, ratio non explicat, curiosius perscrutari solent. Vnde fit, ut plerunque ab eo etiam
1174. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] condemnabuntur, qui terrena sapiebant. hoc enim Idumea interpretatur. et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob, id est, cum synagoga Ecclesię Christi, ad quam credentem primogenita credere nolentium benedictiones-que transierunt. Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait: Ciuitates munitas occupabit sapiens | et destruet munitionem in qua confidebant impii. Omnia quippe impietatis dogmata, quę illi syllogismis
1175. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] scatet, philosophia sapientię studio gloriatur, cum causas rerum naturam-que conquisierit. Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que iudicare uideatur, nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię scientiam adiuuarent. Operęprecium erit igitur de his tantum capere quantum fideli institutioni conuenire constabit, cętera ne noceant respuere. aut enim superflua sunt | aut fini nostro aduersantia. quod autem
1176. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est enim qui docet,
et docendo non aliquid discat?
et quod didicit non confirmet?
cum de memoria facile labi soleat et exciderit ,
quicquid relinquitur irrepetitum?
Ita fit,
ut ipse quoque dediscas,
nisi docueris.
Doce igitur ut doctior sis |
aut saltem ne obliuioni tradas quod didicisti.
Immo quę potissima alios docendi causa esse debet,
doce ut beatior sis.
quandoquidem,
1177. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] spiritalia nequitię in cęlestibus; non quod in cęlo sint demones sed in aere | qui quidem his plenius esse creditur. In cęlestibus autem dixit | iuxta consuetudinem diuinę Scripturę, quę uolucres quoque cęli appellat, quas per aera uolitantes cernimus. Magnarum autem uirium esse illos ostendit | principatum et potestatem et regimen eis attribuens. non hoc tamen in omnes homines, sed in illos duntaxat, qui tenebrę sunt. In illos uero qui lux sunt,
1178. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
1179. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Leones / Dracones
Hi et leones et dracones dicuntur,
quia nunc aperte nos inuadunt ut leo ,
nunc occulte nobis insidiantur | ut dracones.
Aspis. /
1180. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] partes secutus aduersus populum Iudę, id est, confessionis, illos uidelicet qui Christum confitebantur, sese errexerat | et montis instar superbia elatus regnabat inter infideles. His autem ad Christum conuersis | ille desolatus est et desertus. quod futurum de eodem monte Zacharias quoque uidit cum diceret: Quid tu, mons magne? Coram Zorobabel in planum. De Zorobabel enim natus est Christus, cuius uirtute concidit regnum diaboli. hic ille mons est , de quo etiam in Euangelio dicitur: Si habueritis fidem
1181. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
uel tribunos etiam ac duces censeamur.
Quo si peruenire cupimus,
ipsa militię nostrę rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
1182. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] rudimenta atque principia fortiter constanter-que nobis exequenda sunt |
nec
1183. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pietatis atque fidei,
cum uisibili specie angelus ei occurrisset,
non dubitauit interrogare illum dicens:
Noster es an aduersariorum?
nec ante iussis eius obediuit |
quam quod angelus Dei esset,
compertum habuit.
1184. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] gladio oratio, dicente Domino: Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione. Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat, cum tentatorem uicit. Et idem: Vigilate, inquit, et orate, ne intretis in tentationem! Apostoli quoque, cum naufragium timerent, dormientem illum clamoribus excitant. Adiuua nos, inquiunt, Domine, perimus. tunc ipso uentis fluctibus-que imperante facta est tranquillitas. Nulla est igitur tam grandis tentatio quam Deum
1185. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis blandimenta superari,
qualiter cum his quoque nobis decertandum sit uideamus.
1186. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quicquam suaserint consentire. Quod ut succedat, eorum industriam, qui paralyticum gerebant, imitari oportet. Illi tecto domus in qua Christus erat, patefacto | ęgrotum coram Iesu submiserunt | et morbo receperunt liberatum. Nos quoque abiecta terrenarum rerum cura culmen cęlestis contemplationis inscendamus | et per ea quę creata sunt, mente ingressi inueniemus Creatorem. et cum inuenerimus, ei nos reuerenter
1187. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
hoc est, in predam uoluptatum illecebris
delinimentis-que uitiorum.
Quibus tu impugnabare,
ut Domino tuo peccares |
et cęli terrę-que conditoris maiestatem offenderes.
Ad hęc, quoniam diuinis quoque disciplinis instructus uincere
didicisti,
ne ingratitudinis arguaris,
illud quandoque tecum repetas:
1188. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] apud Deum discrimen | pręterquam uitę ac morum. Quanto autem se quisque magis humiliauerit, tanto magis merebitur exaltari. Obedientia Ab eodem obedientię quoque petamus exempla. a parentibus quęsitus respondit: Quid est quod me quęrebatis? nesciebatis quia in his quę Patris mei sunt, oportet me esse? hoc ideo, ut prius obedientiam pręstemus Deo, secundo autem loco parentibus obtemperemus. quibus
1189. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] bonum, pro iniuria beneficium. Sic nostra nobis remittentur peccata, et patientię uirtus pręmio maiore compensabitur, et mala quę passi sumus in nostrum commodum conuertentur. Iactantia vitanda Sed eorum quoque quę benefacimus, iactantiam uitare a Domino discamus. De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret. Cęcis etiam sanatis: Videte inquit nequis sciat. Et cum plurimos uario morborum genere laborantes
1190. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Qui ergo propter Christum in terra pauper est, cum Christo diues erit in cęlo. Gloria enim et diuitię in domo eius. Parsimonia Victu quoque modico ac tenui, et qui corpus tantum sustentet contentus erit, qui Christum imitabitur. Per dies quadraginta ille neque comedit neque bibit, postea (ut euangelista ait) esuriit. et tunc quidem diaboli maligna tentamenta uicisse describitur, ut noscamus
1191. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fuerat, ignosci postulans | et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans, ut postea cognita ueritate locum haberent poenitentię | et non perirent. Non est itaque Christi discipulus, qui bonum pro malo nescit reddere | et pro inimicis quoque suis Deum deprecari. Prędicatio Eiusdem Domini exemplo discamus | non nostrę tantum saluti, sed etiam aliorum prospicere, uitę disciplinis eos imbuendo | et exhortationibus piis, ut ad uirtutis uiam dirigantur
1192. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uitam in terra uixissent.
de quibus est dictum:
1193. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iubet in abscondito |
et ab illis quę impedire possent separato
loco,
ut mens tunc magis intenta esset cęlestium contemplationi,
cum ipsum cęli terrę-que regem lingua serui alloqueretur.
1194. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] VI et in Luca, quod noctibus exiens in monte Oliueti morabatur | quod-que pernoctabat in oratione. In quo quidem et tempora et loca orationi magis accomoda nobis requirenda esse innuit. ut autem perseuerantius oremus, factus in agonia prolixius orauit. Sublatis quoque in cęlum oculis orasse traditur, ut et tu dum oras, mentis oculos ad Deum cui supplicas intendas | et non alio uerba, alio cogitationes ire sinas. Parum efficax est lubricę uagę-que mentis oratio | et non illuc intentę ubi uult exaudiri. Omnium
1195. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nocuit Israhelitico populo habitasse cum Aegyptiis. Inde enim Moyse duce egressi ritu eorum uiuere uolebant, crapulari, ludere, diis gentilium sacrificare . atque hęc causa fuit, ut posteri quoque eorum toties inimicis subiecti seruirent. Recte itaque dicitur: Filii abominationum sunt filii peccatorum, et qui conuersantur secus domos impiorum. Contagione quippe trahitur
1196. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Siquis uenit ad uos | et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum | nec Aue ei dixeritis. qui enim dicit illi Aue, communicat operibus eius malignis. Quod si salutare quoque illos quibus nulla debetur salus, nefarium sit, quanto magis in consortium recipere? Cauenda est igitur infidelium hominum conuersatio, maxime eorum qui ita auersi sunt, ut nulla supersit spes futurę illorum conuersionis, et hoc
1197. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] illum audierit, dic Ecclesię. si neque Ecclesiam audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus! Pro infideli ergo habeatur, quem peccasse omnino non poenitet | qui-que nulla correptione ad emendandum flectitur. Quod si cum tali conuersari te delectauerit, mores quoque diligere incipias necesse est. Alioquin ipsa uitę diuersitas cito uestram dirimet societatem | et ubi dissimilis intercesserit uoluntas, conuictus concors esse non poterit.
1198. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Quod si multi aspectu illius, multi colloquio semel inito, multi ipsa uisę formę cogitatione irretiti sunt, nonne maius periculum imminet, ubi propius assidetur, frequentius uerba miscentur, ubi ridenti arridetur, ubi crebra congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam? de hoc plenius suo loco disseremus. restat uidendum cum ab his discesserimus, ad quos accedere, cum quibus nos frequentes esse nobis proderit. De consortio habendo.
1199. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vos itaque cum Moyse et Aarone orate in monte | et uictu necessario contenti | cetera cedite inopi, uiduę, pupillo, miserorum sepulturę, captiuorum redemptioni, oppressorum tutelę, pietatis operibus, propugnatoribus quoque ac ducibus militię Christianę. ut comparatis plurium uiribus hostili impietati fortius resistant. et illi quidem non in se sed in Deo confidendo uestris-que precibus adiuti uincent. Quamdiu his contraria agitis, Ecclesiam quoque pati contraria necesse
1200. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] operibus, propugnatoribus quoque ac ducibus militię Christianę. ut comparatis plurium uiribus hostili impietati fortius resistant. et illi quidem non in se sed in Deo confidendo uestris-que precibus adiuti uincent. Quamdiu his contraria agitis, Ecclesiam quoque pati contraria necesse est. Quę quoniam uobis commendata est, sanguis eius de manibus uestris requiretur. quia non quomodo Christus | neque quomodo apostoli pro illa statis, sed qualiter uestra uobis persuadet libido. non ut oportet uiuendo, sed
1201. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] agri, uillę, uici, urbes donatę sunt | et sacerdotibus episcopis-que distributę? Certe non ut in his ipsi luxurientur, sed egenos pascant. non ut sibi nummos inde congregent, sed ut inopum turbę dispensent, ut miserorum necessitati succurrant | et stipendia quoque militibus ministrent, qui pro religione, pro fide, pro iustitia contra infideles decertant. Ecclesię igitur bona pauperum sunt, quorum sacerdos non possessor, pręter uitę necessaria, sed dispensator est. Qui autem dispensat, fideliter dispenset | et audiat Apostolum
1202. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pręterea ad inferendam iniuriam promptus est, ad tolerandam impatiens, inanis glorię cupidus, ęqualibus inuidens, humiles despiciens | ac proinde aliorum famę non facile parcens, opulentię ostentator, paupertatis irrisor, ad uitia audax, ad bonum animi tardus. Diuiti quoque multi inuident, plurimi insidiantur | et spoliis eius ditari cupiunt. Sed quanuis nemo insidietur, ille tamen metuit domi fures, foris latrones | et cibus illi pariter suspectus est et somnus. nec minus interdum animi solicitudinibus quam fortunis
1203. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Quęrite, inquit, primum regnum Dei!
Sed qui regnum Dei quęrit,
non solum cęlestium contemplationi |
aut impartiendę aliis doctrinę uacat,
sed etiam manibus operatur,
partim ut alimenta sibi paret,
partim ne desidię se dedat,
et quiescente corpore |
feruor quoque animi erga diuina succensi tepescat.
1204. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
1205. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Liber Quartus Charitatis.
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi congruere uidebuntur,
bonis mala more nostro conferendo.
ut legentes,
et quid sequendum sit |
et quid uitandum discant.
diligebat.
Quando etiam stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem strinxit gladium |
percussit-que principis seruum,
plures forsitan percussurus donec inter multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram perueniret,
sed omnis morę impatiens misit se in mare uado-que pręcurrens primus
omnium illi se coniunxit.
corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum obseruasti,
ęque ac teipsum proximos tuos amando.
Qui uero luxurię deditus perniciosas mortiferas-que
sequitur uoluptates |
atque ad eas usurpandas cęteros hortatur,
certum est ab
uoluit.
et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat,
Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis,
et ante Iudeos ea quę fidei sunt,
docere studuit |
quam alienigenas nationes.
Quam quidem rem postea apostoli quoque ipsi confessi sunt |
ad illos dicentes:
Vobis oportuit primum prędicari regnum Dei,
sed quia indignos eo uos fecistis,
ecce conuertimur ad gentes.
Itaque in distribuendis ex charitate rebus |
in eos qui pariter indigent,
Dauid
Hoc fecit Dauid erga Saulem regem |
et Absalonem filium:
utriusque necem fleuit,
cum uterque uitę eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
Cum ergo is qui homini male optat,
conditori eius aduersetur et diabolum sequatur,
restat ut cuius mores sequitur,
cum eodem supplicia in inferno patiatur.
Falluntur illi qui odium suum excusant dicentes |
malos homines Deo quoque inuisos esse,
iuxta illud:
obedire.
ad dominum pertinet pro scelere punire,
ad seruum pati uerbera, non inferre.
Odiui ecclesiam malignantium, inquit Dominus.
Malignitatem hominum odio se habere his uerbis testatur,
non homines ipsos.
Iniquos quoque ęterno igni deputandos ait,
ut illi pro reatu puniantur,
non ut ipse opus suum damnet,
quasi poeniteat eum fecisse quod fecerit.
Odio ergo habet Deus hominis peccatum non naturam.
Ita et tu in uno homine habes alterum quod odisse debeas,
alterum quod diligere.
Plectere
A pace ergo exordia sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus epistolas.
usque adeo iam trita ac peruulgata erat inter Christi discipulos pacis offerendę salutatio.
Quod nostris quoque temporibus obseruari
cernimus |
ab iis qui Christum apostolos-que eius imitantur.
Pręterea in Lege ueteri nomen pacis celeberrimum fuisse apparet,
et res ipsa ante omnia optabilis ac iocunda.
|
sit tantum pax et ueritas in diebus meis.
Cum itaque non tam pro thesauro quam pro pace esset solicitus,
calamitas dilata fuit ad posteros,
ipse in pace,
quam diuitiis prętulerat quieuit.
enim:
superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
certare autem nolenti dominantur.
Repugnandum est igitur illis |
et si fluxa fragilia-que proposuerint,
ad ea quę ęterna sunt dirigantur.
sepi spinis |
et linguam nequam noli audire.
neque amatoriis obscoenis-que cantibus uel impudicis poetarum
lectionibus eas accommodes,
ne forte turpe aliquid ab iis receptum ad cor penetret |
et per blanditias infusum animam feriat.
Odoratus
Odoramenta quoque muliebrem mollitiem prę se ferentia fuge |
quos ea delectant illis ipsa sordet uirtus.
effoeminati-que et enerues duriora poenitentię officia obire nequeunt.
Gustus
Gulę etiam impera.
et si cibos ganeacos uina-que preciosa
magno habiturus,
si tales hospites habere sibi contigisset.
cum autem uenissent,
rebus uita-que simul spoliauit.
pręter decem,
quibus non pietate sed auaritia ductus pepercit.
quod thesaurum in agro defossum se illi indicaturos dixerant.
Talis pacis non pauca exempla in annalibus quoque habentur Machabeorum.
filius, Simonem liberos-que eius Mathatiam et Iudam ad Hiericuntem in
arce Doch inuitatos |
et iam uino epulis-que graues inuadens repenti cęde sustulit.
tam mente impia ad talem Dominum accedere |
et ei osculum pacis offerre,
quem tam paruo iam uendiderat.
Sed uide huiusce nefandi flagitii terribilem exitum.
conscientia pulsatus ueniam desperauit.
quam certe si petiisset impetrasset,
et qui pro suis crucifixoribus orauit,
proditori quoque pepercisset.
Ille tamen dolore superatus ipse sibi mortem consciuit,
laqueo se suspendens |
et infelicem animam ęternę mortis tenebris tradens.
Ne igitur uel Iudę uel aliis infidis et execratis,
quorum modo
pręterea qui amice admodum ac beneuole loquuntur cum altero,
et statim eidem absenti detrahunt.
Vbi audit commendant et extollunt.
ubi
autem non audit carpunt et sugillant,
et quem modo laudauerant,
rursum dictis petulantibus incessere non uerentur.
Istos quoque Dei sapientia reprobat in Prouerbiis dicens:
|
Si non est,
haud dubium quin neque erit.
Ideo enim non est,
quia neque dum cogitant malum |
neque dum operantur conquiescunt |
et post commissum ipso conscientię morsu torquentur.
Ideo autem non erit,
quia uita quoque defuncti eo descendunt,
ubi nulla est quies,
nullum ocium,
sed assiduus labor,
sempiternus horror,
supplicia nunquam finienda.
Talia quippe manent simulatores ipsos pacis |
et sub amicicię persona latentes insidiatores.
Non
Virtutum autem armis opus est ut uincamus |
et cum his nos munierimus,
omnis uincendi spes in Deo collocanda erit.
ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio indiget Deus,
sed nos ipsius indigemus iussione.
ut cum hoc quod iussum est impleuerimus,
accipere illud quod promissum est mereamur.
tametsi hoc quoque ut iussa perficere ualeamus,
eius muneris sit,
cuius benignitatis est perficientibus promissa tribuere.
Quicquid igitur a nobis exigit Dominus,
nihil ex eo ipsi accedit cum pręstatur,
sed nobis
Iosue de Dei promissione fiducia,
in Iob inuicta calamitatum patientia,
in Dauide uindictę abstinentia,
in Salomone sapientia |
in prophetis ad arguendos reges animi magnitudo.
Petrus. Ioannes. Paulus
Inter apostolos quoque eminuit in Petro erga Dominum pietas,
in Ioanne puritas,
in Paulo charitas,
in omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum.
Et cum ita sit,
tollitur omnino illa necessitas omnium
Paulus diceret,
si ulla earum carere charitate potuisset.
et si pares essent,
quomodo staret illud,
quod idem ait:
Fides spes charitas,
tria hęc,
maior autem horum est charitas.
In eadem quoque uirtute alium magis alium minus proficere nouimus,
alium alio meliorem,
sanctiorem,
iustiorem |
perfectiorem-que esse.
et stellam a stella differre in claritate |
atque inter beatos etiam diuersitatem esse meritorum.
Gradus
quod Scriptura docente didicimus.
De fructibus bonitatis.
Caput XII
Primum quidem iustorum preces exaudiri |
et eorum merito in impios quoque uindictam differri sacrę historię ueritas fidem facit.
respondit Dominus |
parsurum se urbi,
si in ea decem tantummodo iusti fuissent inuenti.
Bene itaque cum illa ciuitate agitur,
in qua sanctorum conuentus aliquis habetur.
Quando quidem ita illis fauet Deus,
ut in ipsorum gratiam peccatoribus quoque et iniustis ignoscat.
Ne autem iustus cum scelestis uno rapiatur interitu |
Loth solus multę in Deum pietatis uir ab angelo monitus inde
egreditur,
et Sodoma Gomorra-que igne de cęlo pluente delentur.
Segoro oppidulo,
quod ille ingressus est ut ibi se cum suis saluaret,
pepercit Deus.
in hoc quoque ostendens,
quanti sit apud se uel unius iusti meritum atque gratia.
Quę res etiam in Noe cum uxore et liberis nuribus-que seruato clare apparuit.
Iusti quippe in arca saluati sunt,
iniusti omnes diluuio perierunt.
Veritas tua usque ad nubes.
Illis conuenire non ambigimus quod Apostolus ait:
Porro immaculati sunt qui cupiditatibus repugnant,
ne Domino peccent.
de quibus in Delborę cantico dicitur:
membra uestra templum sunt Spiritus Sancti,
qui in uobis est?
aurea alii uero argentea.
Ad quos propheta:
quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis
Caput XIIII
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid uirtutibus contrarium est rationi-que repugnans,
peccatum est.
Inter peccatum et delictum quidam discernunt |
delictum-que leuius esse aiunt.
Id enim delictum dici,
cum non facimus quod debemus,
peccatum
peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
meę supergressę sunt caput meum,
et sicut onus graue grauatę sunt super me.
Non est huius loci de hostiis quoque et expiationibus leprę disserere |
satis sit generatim ista breuiter-que perstrinxisse.
Nec tamen omittemus illud quoque leprę genus obiter attingere,
quod post aliqua seorsum describitur,
ut maius aliquid innuat,
quam quod cum illis quę simul enumerata sunt,
commune sit.
Heretici
lepra totius corporis pulchritudinem demolitur,
ita omnem anime decorem corrumpit peccatum.
atque hoc solum malum est,
quo illa lędi perire-que possit.
Nunc tandem unde digressi sumus,
eo reuertamur.
ut aliam quoque peccatorum differentiam explicemus |
ac postremo,
quę ex illis incommoda oriantur inquiramus.
De peccatorum differentia.
Caput XV
Quędam peccata ita leuia sunt ac
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa sunt,
aliud alio execrabilius iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
Quodcunque autem peccatum leuiorum modum excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed quod sic peccanti ad poenitentiam conuertendi se facultas
denegatur,
ueluti indigno Dei gratia qui sciens ac prudens Deo ausus sit
aduersari |
et iam cognitam sibi ueritatem linguę
petulantia polluere |
tanto-que se sacrilegio sponte astringi.
Illos quoque in inferno magis plectendos credimus,
qui credentes |
euangelicis-que instructi doctrinis delinquunt |
quam qui mandatorum Dei ignari peccant.
quod testatur Saluator dicens:
Seruus qui scit uoluntatem domini et
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
Caput XVI
Bonus Deus bonorum autor, non malorum est.
Cum ergo ille qui cuncta fecit ualde bona,
hominem quoque bonum fecerit,
quis eum ex bono malum reddidit |
nisi uoluntas mala de libero procedens arbitrio?
Itaque idem ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed
ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed noluit |
neque curauit.
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum peccamus.
Et quia peccando naturam ipsam lędimus,
naturę quoque conditorem Deum simul offendimus.
Ideo-que peccantibus mala omnia non immerito accidere confitemur.
quemadmodum e contrario iustis et innocentibus |
et non suam sed Dei sequentibus uoluntatem bona omnia euenire.
|
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala,
quę nunc operęprecium erit referre |
quo demum constet |
pręsentis quoque mali uitandi causa non esse peccandum.
Quę dicam,
nolo ut mihi credantur,
nisi singula sanctarum autoritate Scripturarum firmata erunt.
Peccati igitur ea prima malignitas est |
inutilem
intellectu carere?
Peccatum uitę spatia minuere dicitur.
Sic enim de Her, Iudę filio, in Genesi legimus:
dicitur:
dicitur ei:
cui talia displicebant,
necandum curauit.
Non ab re igitur Scriptura ait:
12
Lucerna corporis tui est oculus tuus.
si oculus tuus fuerit simplex,
totum corpus lucidum erit.
si autem oculus tuus fuerit nequam,
totum corpus tuum tenebrosum erit.
Siquidem oculi uagi et immodesti reliquorum quoque sensuum parere
solent incontinentiam,
et nec audire nec odorari nec gustare nec
tractare pigebit aliquid,
quod uoluptati erit conspicere.
Sicut autem simplex aspectus formam decorem-que omnium quę uidet,
ad Conditoris laudem refert,
ita reliqui sensus eum
heres quam poenę reus inueniaris,
imitare sanctissimi Iob continentiam,
qui ait:
Fabulas amatorias,
quę ad turpem libidinem prouocant,
audire noli.
Tendiculas diaboli illa esse crede,
quibus nos irretitos morti tradere molitur mergere-que in profundum.
Ab adulantium quoque et ad gratiam loquentium uerbis aures auerte,
ne falsis laudationibus elatus maius aliquid esse te reputes quam quod
es,
et tibi tribuas,
quod Deo erit tribuendum |
merearis-que ab Apostolo corripi dicente:
|
quam ocio luxuria-que delectentur,
eo possint conscendere |
et de temporalibus deliciis repente ad ęternas transire.
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
ne crapulę appetentia polluatur animus.
Gulę quippe ista uoluptas cum dominari coeperit,
ad quęque turpia et inhonesta hominem impellit |
multis-que afficit incommodis.
crede,
si manum prunis ardentibus indideris |
aut ferrum candens tenueris |
quam si lasciuientem adolescentulam digito contingas.
Prunę quippe offendent corpus,
puellę uero tactus animam perimet.
Pecunię quoque crebra contrectatio animum ad auaritiam stimulat.
Quamcunque enim rem tangere delectat,
eius largius copiosius-que potiundę auiditas crescit.
datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad sanctimonię cultum accendant |
uel tuam ipsius mentem,
ne per inania diuagetur,
honesto labore occupent.
Denique modis omnibus contende,
ut easdem manus tuas cum precibus
quibus tu usus abiges abs te ocium et desidiam,
et cupiditatem,
et turpes amores,
et omnem luxuriam,
ut amplecti queas laborem,
solicitudinem,
largitatem,
pudiciciam,
frugalitatem.
Et cum uitia quę citra uirtutem in medio
constitutam sunt caueris,
illa quoque quę ultra habentur uitabis.
ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem.
liberos.
et illo duce populus Israhel Terram ingressus est promissionis.
Helias. Heliseus
Elias et Heliseus nusquam iniisse matrimonia leguntur,
et soli inter ueteres a morte quosdam ad uitam reuocarunt.
Hieremias
Hieremias quoque,
quia in utero matris dicitur fuisse sanctificatus,
uirgo permansit.
ne donum amitteret adultus,
quod acceperat conceptus.
Ad nostra ueniamus.
nequeunt,
magis expedire ut nubant |
quam ut per incontinentiam pereant.
Illis uero quę Deo magis quam hominibus placere cupiunt,
optimum esse non nubere,
sed in castitate perseuerare.
Porro quod hic foeminis pręcipitur,
uiros quoque respicit,
qui castitatem pręferunt matrimonio,
sexagesimum fructum tricesimo,
et Domini cultum uxorię seruituti.
quibus a Saluatore dicitur:
consilium hoc quod offertur.
Cito transit quod delectat,
nullo fine concluditur quod cruciat.
Sed fortasse cauillaberis et dices |
non tibi accessum interdici aliarum pręterquam meretricum.
At in iis quoque quę pudiciciam honestatem-que prę se ferunt,
blanda uox,
mollis gestus,
benignus aspectus,
uenusta forma |
et totius corporis tegumentorum non inelegans cultus |
nonne impudicicię incitamenta sunt?
Ipsa quidem
cogites |
et uenarum calorem temperes uentris uacuitate.
Luxuriant enim corporis uenę pabuli repletione succensę |
et ebullire in libidinem affectant.
Equos quoque ferocire cogit obesitas,
macilenti desinunt calcitrare.
Quod si Sodomitas et Gomorreos (ut scriptum est) saturitas panis et
ocium in abominandos pręcipitauit coitus |
et si hac ipsa de causa eiusdem criminis Iudei arguuntur,
dicente
per ieiunium euitata saturitate |
scelus quod ab ea proficisci credimus simul uitabitur?
Cęterum cum turpis libido demonium illud sit,
quod non eiicitur
(ut Saluator ait)
nisi in ieiunio et oratione,
orandum quoque erit,
ut ipse in nobis castitatis uirtutem protegat qui dedit.
Iungantur igitur ieiunio preces |
et quod ipsi per se pręstare non possumus,
a domino postulemus ut possimus.
Iudith
Iudit
autore Deo constitutum est,
quod non bonum sit,
licet aliud alio melius atque perfectius.
Tunc autem primum nuptię ab eo constitutę sunt,
cum masculum creasset et foeminam |
benedicens-que ipsis dixisset:
Crescite et multiplicamini et replete terram .
Qua quidem in re hoc quoque obseruandum,
quod non ad uoluptatem uocati sint,
sed ad liberorum procreationem,
ut crescant uidelicet et multiplicentur.
Tametsi fieri non potest,
nequa intercedat uoluptas,
non tamen in ea nuptiarum finis esse debet,
sed in foetu multiplicando,
quemadmodum benedictio
pellex aut mechus adamatur.
enim et adulteros iudicabit Deus.
Viros quoque pręesse uxoribus debere testatur alibi dicens:
Quare hoc,
nisi ne forte illius qui consentire noluerit,
concupiscentia periclitetur |
et dum licito coitu nequit uti,
ad illicita desyderia declinet?
Quamobrem post continentię quoque consensum hortatur,
ut iterum in idipsum reuertantur,
atque addit:
Ne tentet uos Sathanas propter incontinentiam uestram .
Sed quod suadet metuens,
ne uolens iubere uideatur ait:
Hoc autem dico secundum indulgentiam non secundum imperium.
uideantur.
Sic enim in Iohele propheta imminente captiuitate ad Iudeos dicitur:
Vt autem concorditer ac sine quęrela procedant nuptię,
par conditio quęrenda erit in coniuge generis atque fortunę.
Iurgiorum causa esse consueuit disparilitas.
Iccirco uir nobiliorem se aut opulentiorem non ducat,
ne pro uxore patiatur dominam.
Mulier quoque plebeia et uulgaris parum-que dotata non nubat
pręstantiori,
ne forte non uxoris loco habeatur sed ancillę.
Quod si etiam inter ęquales frequenter incidunt contentiones et lites
et dissidia et simultates
se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit integritatis industrię-que dominorum.
Super omnia autem omnes domestici,
siue liberi sint siue serui,
doceantur Deum timere,
De fornicatione vitanda.
Caput XI
Et quoniam matrimonio prętulimus uiduitatem,
uiduitati uirginitatem |
nihil-que horum malum esse diximus,
contraria quoque in medium producenda sunt.
ut uitii foeditate offensi |
cupidius uirtutibus incumbamus.
Virginitas
Virginitatem amittere,
quid est aliud nisi ab ipsa angelicę conditionis celsitudine ad
nostrę
intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa sunt contempserint,
quanto acrius torquebuntur,
qui continentiam quoque
stupris polluerunt?
uel qui coniugii sanctitatem adulterii nequitia prophanarunt?
Christus in Apocalypsi iratus clamat:
ardentes ardentior de cęlo pluens flamma consumpsit.
Zambri
Zambri Israhelitę cędes et Madianitidis meretricis,
cui ille se coniunxerat,
Deo populo iratum placauit.
Adulteri
Lex quoque adulterii conuictos lapidibus obrui iubebat.
ęgrotanti assidere,
quę grauida Ioanne Baptista tedia iam uicini partus patiebatur.
Quod si Dei mater hominis matri infirmę ministrauit,
nec te pudeat inferiores tua non solum ope,
sed etiam pręsentia consolari.
Captiuos quoque et in uinculis coniectos redimere,
debitoribus ęs alienum condonare,
iniuste oppressos tueri ac defendere pii atque liberalis hominis officium est.
unius angustiis in quem beneficia conferat,
sed erga omnes effundi gestit,
cum omnes ęque diligat.
Quanquam illos magis respicit,
quos magis miserabiles inopiosos-que uidet.
Veruntamen si tibi quoque non ita ampla est res familiaris,
tantum indigentibus eroga quantum uictui tuo superesse poterit,
ne et ipse egere incipias.
Ita enim Apostolus Corinthiis consulens ait:
|
et uictoria donati.
Qui ergo in proximos misericordes extiterint,
in hostem uictores erunt |
et Deo protegente terrę maris-que discrimina tuti pertransibunt.
Pro ęgrotantium quoque sanitate |
ac pro delictis mortuorum elemosinarum liberalitas utilis habetur.
Fiduciam habuit in Domino,
et spe non est frustrata.
Parum dedit et recepit multum |
et cum etiam diuites penuriam paterentur,
torrentibus ipsis ob pluuię defectum siccatis,
illa pauper Dei beneficio uictu necessario abundauit.
Hoc quoque pollicetur Salomon in Prouerbiis dicens:
in memoriam in conspectu Dei.
Itaque cum gentilis esset,
elemosinis meruit a Petro apostolo discere Christum |
et fidei baptismo purificari,
ut in Christo renatus cum Christo resurgeret in gloria.
Ait enim Scriptura:
uiduarum sub obtentu prolixę orationis,
hi accipient prolixius iudicium.
Negociator
Execranda et negociatorum auaritia,
qui nec foenore abstinent |
nec merces adulterare timent.
pondere quoque et mensuris fallunt,
alia statera uendentes,
alia ementes.
neque eos poenitet aut pudet dolo ac fraudibus niti ut lucrentur.
Aduersus istos iratus Dominus per Micheam prophetam uociferatur et ait:
Gezi. Iudas
Timeat poenam Gezi.
timeat exitum Iudę.
alter mendacio munus extorsit,
et reuersus est leprosus.
alter iustum uendidit pro argento,
et laqueo uitam finiuit.
Ille quoque quem purpura tegebat,
quem quotidiana saginabant conuiuia,
in inferno sepultus,
in flammis ardens totus |
frustra guttam aquę petiit qua linguam tantum refrigeraret.
Diues ille alter,
qui frugum hubertate lętatus dilatare cogitabat horrea |
et in annos multos
officiorum-que oblitus,
nisi somnio deterritus propositum inhibuisset.
Amorem ergo quem paupertas conciliauerat,
opulentia distraxit.
Hircanus enim prius,
deinde Herodes Iudeę reges aperuisse feruntur sepulchrum Dauidis regis,
thesaurum cum illo conditum rati.
Scilicet non satis erat humanę cupiditati prędam capere ex uiuis |
uel ex interemptis spolia |
latentia quoque in monumentis cadauera excutere coepit.
Verbum Domini proiecerunt,
et sapientia nulla est in eis.
propterea dabo mulieres eorum exteris,
agros eorum hęredibus.
Atque unde impietas contemptus-que eorum oriatur ostendens adiecit:
Quia a minimo usque ad maximum omnes auaritiam sequuntur.
Per Osee quoque prophetam talibus minatur dicens:
latronum.
uestes uulgo ostentant,
ut honorentur.
quibus illa Magonis Vergiliani uerba conueniunt:
Est domus ampla,
iacent penitus defossa talenta
Cęlati argenti,
sunt auri pondera facti
Infecti-que mihi.
Ezechias
Qua iactantię uanitate cum Ezechias quoque,
qui iustus erat,
peccauerit,
quomodo poterunt iniqui ea carere,
qui certe magis opibus quam uirtute esse clari cupiunt?
Sed quantum uolunt glorientur,
cum interierint,
non sument omnia |
neque descendet cum eis gloria eorum |
nudos et fortunę et animi bonis gehenna
ditiorum delectum facit,
quibus beneficia impendat,
non amicus est sed foenerator.
Vsuram enim cum sorte simul exigere uidetur,
qui locupletioribus donat.
dignus decipi,
quoniam de recipiendo cogitauit cum daret.
Cęterum inimicis quoque benefacere iubemur |
dicente Domino:
sed etiam honores atque officia deferantur.
Inopes cibo,
potu,
tegumento,
tecto iuuentur.
Amici et parentur beneficio et foueantur.
Inimici ita palpandi demulcendi-que sunt,
ut ad placabilitatem inclinentur.
Cum ingratis quoque sic agendum,
ut in iis ueteris beneficentię obliuionem |
nouę discutiat refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera efficientur,
ita ingratus recentibus admonitus beneficiis
agendum,
ut in iis ueteris beneficentię obliuionem |
nouę discutiat refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera efficientur,
ita ingratus recentibus admonitus beneficiis pręterita quoque atque obliterata ad memoriam reuocabit |
et uerecundia compulsus de reddenda gratia intentius meditabitur.
Quędam autem beneficia palam,
quędam occulte tribuenda sunt.
Quod autem te tua et mea causa mihi donaueris,
iniustus forem,
nisi pro eo me tibi debere faterer.
immo eo iocundius esse debet donum quod commodo atque usui est,
et tibi dare et mihi accipere.
Inuidi est enim suam tantum utilitatem spectare |
et cum acceperis,
quod aliis quoque profuturum sit,
nolle beneficii loco ducere.
Recte autem non esse beneficium contenderim |
alteri aliquid erripere,
ut alteri dones.
Nam cum beneficium dare liberalitatis uirtus
extorquetur.
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat frigida uoluntas tribuentis,
ita exiguum etiam beneficium gratum efficit in conferendo animi promptitudo atque facilitas.
Illi quoque plus debeo,
qui parui modici-que sui peculii participem me fecit,
quam qui diues multum donauit.
Plus enim largitus est,
cui minus quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
nos debere delectat.
Molesta res est |
his quibus nolis esse deuinctum.
E contrario autem iocundissimum est |
ei quem nullo etiam intercedente beneficio diligeres,
accepto obligari |
et causam referendę gratię habere.
Ab optimo quoque beneficium accipere tam gratum est |
quam testimonium habere ipsorum erga nos amoris.
Lęto uultu grato-que animo sicuti dandum ita et accipiendum erit beneficium.
qui contemptim acceperit,
iam ingratus est,
Nec tamen illi quicquam pro eo debeo,
quod inuitus accipio.
reddam si repetet,
non ut benefactori,
sed tanquam creditori.
Et si reddidero,
gaudebo me ab illius beniuolentia esse solutum,
qui dignus est odio.
Alia quoque causa est accipiendi beneficii etiam ab impiis.
cum uidelicet eo accepto datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam
beneficiis reddendis.
Caput XXV
Porro in referenda gratia tales nos pręstemus,
quales esse decuit in beneficio accipiendo.
Cui refertur,
sentiat quam libenter quam iocunde sibi referatur.
ut lętus sit |
se quoque prudenter egisse,
quod in homine tam grato suum collocarit beneficium.
Nihilominus soluta etiam gratia |
nos ei debere fateamur,
quia dignos nos suo beneficio iudicauit,
quia prior ad amiciciam uenit,
ut merito redametur,
qui coeperit
sibi referentes amplexatus est.
deinde illorum quibus pro ingratitudine intulit mala.
ut cum pręsentia consyderauerimus ,
de futuris non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se correxerint,
qui antequam eo descendant,
pro scelere puniuntur.
De gratis erga devm in testamento veteri.
Caput II
Abel
gratus erga Deum fuit Abel,
qui primogenita et pinguiora quęque gregis sui offerebat Domino.
quod autem propterea a Domino dilectus fuerit,
Scriptura testatur.
ait enim:
Respexit Deus ad sacrificia Abel,
ad Cayn autem sacrificia non respexit.
Maledixit quoque Cayno Dominus,
quia ille ob hoc ipsum fratri inuidens,
quod sibi pręferretur,
ad se euocatum interfecerat.
Enos
contentos esse,
religiosę uitę laboribus nunquam defatigari.
Serui dei
Talem quippe pro beneficiis gratiam primo Deo retulere apostoli,
deinde martyres cęteri-que Christi serui,
uirgines quoque et uiduę |
omnes-que illi qui ecclesię autoritate in sanctorum collegio numerantur.
Petrus. Paulus. Ioannes. Bartholomeus. Thomas. Iacobus maior. Iacobus minor. Stephanus. Laurentius
Pro Christi nomine non
(!)
Si tamen nosse desyderas,
nihil illis prosperius contingere potuit |
quam per aduersitatum patientiam ostendere,
quali constantia |
quanta-que fide Christum diligerent.
Adde quod in illos quoque a quibus necem supplicia-que passi sunt uictores fuerint.
Pręualuit enim patientium fides impietati persecutorum,
et contempto inanium deorum cultu ab omnibus adorari coeptus est Christus.
Nequaquam sancti martyres coronati triumpharent in cęlo,
nisi in
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
tellurem et aera in usum uitę necessarium haberent.
Merito igitur malis mancipati sunt,
cum talem ac tantum benefactorem offendissent.
antequam fines eius attigissent,
in deserto mortui sunt,
pręter Iesum et Caleph et paruulos populi,
qui non peccauerant.
Quadraginta annos per solitudinem antequam terram incolendam adissent errauerunt.
Chore et Datan
Chorę quoque Datani et Abironis castra una cum ipsis terrę hiatu absorpta sunt.
atque inde subitus ignis exhalans ducentos et quinquaginta uiros,
qui incensum offerebant absumpsit.
et hoc quidem quia legi diuinę aduersantes usurpare sibi sacerdotium nitebantur.
diabolus est,
Christus ęneus,
nihil in se ueneni habens et ueneno peccati infectos clementer sanans.
Porro ut quod proposuimus prosequamur,
iidem Israhelitę cum appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
cum Zambri uirum et Zochi scortum,
scortum,
dum simul coiissent,
Phinees Eleazari sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
Vt pręterea pateret,
non minori animaduersione dignos esse criminis impulsores quam autores,
Madianitas quoque percuti iussit Dominus,
qui eos callide per mulierum blandimenta traxerunt ad cultum idoli sui Belphegor.
Multo tamen grauius deliquerunt,
qui ad deos alienos conuersi fuerant Deo suo derelicto |
nec mirabilium eius memores |
nec erga beneficia grati.
liberati sunt.
Sub liberatoribus quidem satis probe se habebant,
illis uero uita defunctis ueluti laxato freno quocunque rationis expers appetitio uocasset,
eo ferebantur.
Itaque sub Othoniele etiam fidem Deo seruarunt.
eo autem mortuo statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim
statim ad idola desciuere.
Quamobrem tunc quoque seruire compulsi sunt Eglon Moabitarum regi annos octodecim.
Deinde post obitum Aioth ducis cum iterum idola colere coepissent,
oppressi sunt seruitute a Iabin Cananeorum rege per annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum
in pręlio succubuerunt; die uno quinquaginta milia eorum desyderata sunt.
Ciuitates tres amissę: Bethel Hiesana et Ephron.
Deinde regnum de familia Hieroboami ad alios translatum.
Postea regnante Achab aduersum Syros profecti, ob hanc ipsam idolatrię culpam superantur.
Achab quoque sagittę ictu interficitur.
Regnante Ioachan seruierunt Azahelo , regi Syrię.
Regnante Phacee | Theglatphalasar Assyriorum rex Samariam inuadens magnam quidem populi partem captiuam secum duxit Niniuen.
Regnante Osee
est regno.
Quod si Manassę poenitentiam suscepit Deus,
quis tam impius est,
ut ueniam desperet,
si ad illum a quo alienatus est recurrerit?
Ioacha
Ioahazo quoque impio super impios regnante Nechao rex Aegypti eosdem tributa sibi pendere compulit.
ea erant |
centum argenti talenta in singulos annos,
unum auri .
Eliachim
Tunc Ioahazo sublato Heliachinum eius
odium,
ut ne tunc quidem ad poenitentiam tanti sacrilegii mollescere quiuerint,
cum illo in cruce pendente |
sol obscuraretur,
terra tremeret,
sepulchra aperirentur,
templi parietes dissilirent,
saxa frangerentur.
Nam depositum quoque ac sepultum custodiri iusserunt.
cum-que ipsi custodes perendie reuersi eum a mortuis resurrexisse testarentur,
pecunia data redemerunt mendacium,
ut rursum hi falso assererent,
se uidelicet nocte pręterita dormientibus clam uenisse Discipulos |
et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties tamen uos Deum uestrum offendisse poenituit,
toties de malis omnibus liberati fuistis.
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut
de Christo die ac nocte cogitant,
Christi pręcepta totis uiribus exequi contendunt |
et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Vtrunque sane inter crimina grauissimum,
ac nescio quod maius,
nisi quod alterum remitti poterat,
si alterum remissionis impetrandę aditum non pręclusisset.
Eo igitur tua te perduxit in Dominum ingratitudo,
ut pro grauissimis criminibus grauissimas quoque poenas dare credaris in inferno,
quo corruisti.
Nunc tu is quidem suppliciis terres nos,
nequid sinistrum de Saluatore nostro sentiendo ingrati simus |
et tuis flagitiis ostendis contrarias illis actiones ad gratitudinem pertinere.
Gratus itaque
illęsam seruet,
qui stupra adulteria-que detestatur.
Nihil improbe agat,
qui docet iustitiam et inuehitur in uitia.
Denique cum Samaritana relinquat hydriam mundanę uanitatis,
qui paratus est populo euangelizare Iesum.
Caueat quoque ne lucri gratia prędicet |
siue glorię ab hominibus captandę.
Non terrenum lucrum spiritalibus quęrendum est disciplinis sed cęleste.
esse,
ut cum fabulam peregerit,
astantium plausu excipiatur ,
sed in ecclesia Dei,
ut postquam piis admonitionibus eos qui libenter audiunt iuuerit,
a Domino capiat mercedem glorię sempiternę.
Impigrum quoque ac solicitum esse decet salutiferę institutionis doctorem.
Euangelii locis et tenebras commemorat et gehennam et tormentorum locum et uermem immortalem et ignem ęternum.
Poenitentiam etiam prędicauit dicens:
tibi sapientię antistes Salomon pręcipiat dicens:
Prouerb. 11
in messe (ut in Prouerbiis dicitur) filius sapiens est.
Siquando alias contigerit.
ut uel ad supplicandum uel ad poenitendum plebem exhortari opus erit |
uel ad sedandas ciuium inter se seditiones odia-que tollenda,
tunc quoque prędicationibus erit insistendum,
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
Quisquis in his quę
Act. 2
dicens:
Beati inquit |
qui seminatis super omnes aquas,
immittentes pedem bouis et asini.
hoc est Iudei et gentilis.
quod quidem ad Euangelii tempora pertinet.
|
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis |
et terrenarum rerum solicitudinibus occupamini,
quęrite pium,
quęrite sanctum opportunis temporibus uobis monitorem,
quo declamante et modestius discatis uiuere |
et meliora possitis sperare.
Vos quoque qui dono Dei spiritalis doctrinę scientiam estis consecuti,
incumbite operi officio-que prędicandi ac docendi.
Cogitate quanti apud Deum meriti sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis
moras; opere omnis semita feruet.
laborantem adiuuabit Dominus et adiuuando consolabitur.
Omnis enim arbor quę non facit fructum bonum,
excidetur et in ignem mittetur.
in Ecclesiastico scriptum:
ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
consequenter dicitur ei:
Si exaltatus fueris ut aquila |
et si inter sydera posueris nidum tuum,
inde te detraham dicit Dominus.
Vt qui se omnium fortissimum credidit,
omnium imbecillimus euadat.
et de illo quoque dicatur:
Arcus fortium superatus est,
et infirmi accincti sunt robore .
de illo quoque dicatur:
Arcus fortium superatus est,
et infirmi accincti sunt robore .
Quod si pręsentium honorum cupidine duceris,
quis erit finis concupiscendi?
regnum adeptus aliud desyderabis,
terrę maris-que imperio potitus quęres siquis ultra alius lateat orbis,
cuius nondum dominus factus sis |
et quo maior fueris,
magis exaltari affectabis.
ut de te quoque Propheta ad Dominum conuersus conqueratur et dicat:
per angelum suum Domino ac iubente:
Hinc demum post commemoratas tantę elationis causas infertur,
quod tradendus alienigenis esset |
spoliandus atque interficiendus.
habemus,
quod non sit cum brutis commune pręter ipsam animi rationem atque sapientiam.
Difficile est tamen nequando in ipsam labamur mentis elationem |
ne-ue aliqua laudis cupiditate interdum perstringamur,
quando quidem sanctissimis quoque uiris hoc contigisse |
Scripturarum monumenta nobis testantur.
Qui enim nunc uel circa aera istum nubilosum uel circa terram hanc mortalium sedem uersantur,
tunc omnes in barathro Tartari terribili atque horrendo concludentur.
At tu si nolis cum his habere sortem,
consortium quoque fuge superborum.
Rarum est enim ut quis illorum mores non imitetur,
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
Superbo oculo inquit |
et insatiabili corde,
cum hoc non edebam .
et
cum ipsis simul turbine diuinę uindictę inuoluaris.
Qui enim uitiosis libenter copulatur,
licet moribus dissimilis sit,
fauere tamen uitiis eorum uidetur.
et sicut a societate malorum non abhorret,
ita minime mirum erit,
si poenę quoque eorum particeps efficietur.
De svperborvm poena.
Caput VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime
mirum erit,
si poenę quoque eorum particeps efficietur.
De svperborvm poena.
Caput VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
nisi decedentium comes fuerit humilitas.
Id quanquam ex his quę diximus perspicue apparet,
addamus tamen et alia
Obediens inter aduersa securus est.
dicente Dei sapientia:
non habet,
ipsis qui obediunt proponitur.
dicente ad Salomonem Domino:
omnia quę pręcepero tibi |
et ambulaueris in uiis meis |
et feceris quod rectum est coram me,
custodiens mandata mea et pręcepta mea,
sicut fecit Dauid seruus meus,
ero tecum et ędificabo tibi domum fidelem,
quomodo ędificaui Dauid domum,
et tradam tibi Israhel.
Ad Iehu quoque regem Israhel locutus est:
Quicquid petierimus accipiemus ab eo,
quoniam mandata eius custodimus |
et ea quę sunt placita coram eo facimus.
Obedientia postremo facit,
ut inter amicos et discipulos Christi censeri mereamur,
postea tandem cum Christo quoque beati futuri.
positum est pro damnare.
illi,
quos ulcisci uolens Dominus ait:
Separetur omnis multitudo a tabernaculis Chorę Dathan et Abiron;
quoniam uocati a Moyse et Aaron responderunt:
Non uenimus.
tunc illi uiui terrę hiatu absorpti sunt.
fuere pharaonis regis,
cum obstetricibus imponeret,
ut Hebrearum mulierum masculos foetus inter obstetricandum pręfocarent.
quibus (ut ait Scriptura) quoniam regi non paruerunt,
benefecit Dominus.
Cum enim illicita iubentur |
tunc Deo non hominibus erit obediendum.
Parentibus quoque non inhonesta imperantibus obsequium obedientiam-que denegare |
mortiferum habetur.
sed etiam proderunt,
ita ut materiam nobis suppeditent sperandę beatitatis.
compellabatur.
earum tamen petulantiam tacita sustinuit,
tantum Dominum precata,
ut se ista contumelia liberaret |
exaudita octauo uiro desponsatur,
Tobię iuniori,
Domino-que fauente cum illo feliciter uixit.
Tu quoque beatus eris |
et preces tuę ad aures Domini sabaoth peruenient,
si cum psalmista dicere poteris:
contuli patior iniuriam,
et quos mihi semper amicissimos fore sperabam,
eorum odia sustineo |
magis-que me angit ipsorum ingratitudo quam offensa.
At etiam Christus Dominus tuus quos uenerat saluare,
ab iis passus est necem.
Christi quoque apostoli,
quibus uiam ueritatis monstrabant,
ut credendo beatitudinem consequerentur,
ab illis ludibria,
uerbera,
mortem sustinuere.
Vis tu non amittere bonum quod feceris?
ęquo animo feras et ingratos.
magis-que tibi proderit
tam lente ferendum erit damnum quam suum tulit Ezechias Hierosolymarum multę sanctitatis rex.
Hoc est quod in Hieremia dicitur:
separari.
In corpore miserabiliter fracto integra permansit fides,
et hominem omnibus miseriis oneratum sola in Deo spes sustentauit.
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Verberaris qui peccator es,
ut de peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo
sed fide.
tanto ista fidelis patientię uirtus omni ui humana potentior extitit atque ualidior.
O pręstantissimam pro Christo patientium uirtutem.
Inuictos uicerunt.
totius orbis dominatoribus imperare coeperunt,
dum pro Christi nomine nihil non sustinendum iudicant,
dum illis quoque a quibus uulnera patiuntur,
mederi desyderant,
dum denique in tenebris errantibus lumen ostendere ueritatis cupiunt.
Qui enim calicem Domini per patientiam bibebant,
inebriati sunt uino charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis
pro Christi nomine nihil non sustinendum iudicant,
dum illis quoque a quibus uulnera patiuntur,
mederi desyderant,
dum denique in tenebris errantibus lumen ostendere ueritatis cupiunt.
Qui enim calicem Domini per patientiam bibebant,
inebriati sunt uino charitatis.
ita ut pro illis quoque orarent a quibus cędebantur,
illis uiam salutis aperirent,
quorum immanitate ipsi trucidabantur.
Magis eis dolori erat |
persecutores suos errore interire |
quam se illorum sęuitia excruciari morte-que affici.
Omnibus itaque
debeo?
Si paratus es impia suadentibus nunquam cędere |
et prius omnes omnium tormentorum cruciatus forti animo subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
animo subire |
quam Christum deserere,
crucem Domini geris |
et ipsum sequeris |
illo-que te dignum pręstas.
Da igitur operam ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
alienę |
quam bonum corporis nostri.
hoc enim temporale est,
illud ęternum,
hoc carnale,
illud spiritale.
pręferenda autem sunt carnalibus spiritalia |
et temporalibus ęterna |
et mortalibus nunquam moritura.
Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab infidelibus occidi contigerit,
gaude.
quia iam cum illo uiuere incipies,
qui pro omnibus occidi uoluit |
et in illo inclyto glorioso-que martyrum coetu receptus exultabis |
tu-que
si manserit |
uel auscultarit |
et simul cum maledico ipso diuinam incurrat ultionem.
Quod si murmurantis populi contumaciam Deus iustus sępissime corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
querela |
et simplices filii Dei,
sine reprehensione in medio nationis prauę et peruersę.
Ex his ostenditur |
eum qui patiens est,
nunquam murmurare,
nunquam conqueri,
sed inter malos quoque mitem atque mansuetum esse |
et inter inquietos quietum.
Impatiens autem prius ipse suę inquietudinis causa est,
deinde etiam aliorum:
hos odit,
illis irascitur,
alios contumeliis,
alios afficit uerberibus.
ipse uero intra se iracundia ęstuat,
bile tumet,
liuore
qui neque fratribus neque liberis |
neque Dei sacerdotibus |
neque foetibus in aluo matrum adhuc latentibus pepercere.
Moabitę
(!)
Vt autem ista quoque minus miremur,
Moabitarum impatientia facit.
qui regis Idumeorum ossa de tumulo erruta ignominię causa igni cremarunt.
Quis erit iracundię finis,
si neque morte eorum,
quos odio habet satiatur |
et in corpora quoque humo obruta
Vt autem ista quoque minus miremur,
Moabitarum impatientia facit.
qui regis Idumeorum ossa de tumulo erruta ignominię causa igni cremarunt.
Quis erit iracundię finis,
si neque morte eorum,
quos odio habet satiatur |
et in corpora quoque humo obruta desęuit?
Merito igitur tantam animorum feritatem etiam in nationes incredulas ultus est Deus |
dicente Amos propheta:
efficimur.
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Post hęc mentem quoque hominis excęcat impatientia |
et quę recta uera-que sunt,
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
Rex uero quia poenitentia ductus humiliauit se,
prophetam persequi desiit,
et obsidione liberatus est et fame.
tantum prodest repentina praui propositi poenitudo.
Asa
Ita nos quam minimum perturbare debet iracundia,
cum delinquentes punimus,
sed mouere charitas,
ut punitos disciplina nostra emendet |
et a uitio reuocet ad uirtutem.
Publici quoque iudicii pręsidem ab odio atque ira procul esse oportet dum iudicat.
Debet tamen meritas ab illis qui mali aliquid perpetrarunt,
poenas exigere,
siue ut ipsi corrigantur |
siue ut alii reprimantur similis poenę metu,
sed beniuolentię et dilectionis.
De remediis iracvndiae.
Caput XXVII
Non possumus efficere,
quin aliquando plus etiam quam oportet irascamur.
Quando quidem id sanctitate quoque pręditis hominibus interdum contigisse satis constat.
Moyses
cogites.
Impatientię uitium est ulcisci cupere.
Patientię autem uirtus offensam memoria non retinere.
Diuinę legis est pręceptum:
|
et in futurum innocentiam custodiet |
seruata autem innocentia inter beatos computabitur.
Super omnia uero proderit |
mente reuoluere |
tum quę patientibus proposita sint pręmia,
tum qualia impatientibus tormenta.
Cogitare quoque quanta pro nobis pertulerit Dominus,
quanta omnes,
qui nunc cum illo sunt sancti,
ut tali Domino digni inuenirentur.
De benedicendi stvdio.
Caput XXVIII
et dicetis eis:
Benedicat tibi Dominus |
et custodiat te.
ostendat Dominus faciem suam tibi |
et misereatur tui.
conuertat Dominus uultum suum ad te |
et det tibi pacem.
Vt-que sciamus omnibus benedicendum esse,
idem Dominus in Euangelio pro maledictis quoque iubet referri benedicta dicens:
equi neminem admittunt.
atque hęc ferme natura contumeliosorum est.
Eadem ratio detractorum habetur.
nisi quod minus ei creditur,
qui iratus opprobrat,
quam qui odium cęlans de moribus pronunciat alienis.
ut quem ipse insectatur,
aliis quoque dissimulata inimicicia facilius odibilem reddat.
Sed uideamus qualiter et hi a Domino plectantur.
suadet dicens:
Siquando in eiusmodi hominem incidere contigerit,
non pręstemus aures,
ora auertamus,
ut non delectari nos sed offendi suis sycophantiis malignus nugator cognoscat,
et pudore confusus obmutescet.
Id quoque Salomon testatur dicens:
comminuet ossa.
Cui simile est illud Salomonis:
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.