Your search found 121 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-190:

166 Gorgones efusae etc. Stheno et Euryale post Perseum fugientem sororis Medusae mortem ulturae ruebant. Certe haec pictura, non poesis est; ita oculis omnia, ut Horatius ait, fidelibus subiecta sunt. 172 Magnus at horrifico etc. Supra Gorgones acerrima pugna insculpta erat: ante urbem milites praeliabantur pro

ejusque in aedibus Vindobonam transiens, prandium sumpsi. Meri lepores, merae veneres sunt, nec erubesceret, ut opinor, Catullus, ubi suas esse affirmare deberet. Durichii Bibliothecam Slavicam sic exspecto, ut puella Horatiana iuvenem, trans mare Adriaticum ventorum vi retentum. Dii faxint, ut pretium ejus non adeo arrogans sit. Nam si utcumque loculorum meorum potestatem non exsuperaverit, habebit et illa vel primarium in pluteis meis locum.

4.233.5  Talem quam formam, vitam demi sibi mallet,
4.233.6   Nec bello in Grajos parceret, aeacides. 234. [232.] De tribus Horatiis a Davide pictis.
4.234.1  Tergeminam faustis prolem pater instruit armis,
4.234.2   Romulei columen robur et imperii.
4.234.3  Muta metu circum maeret domus, ardet in ore

5.256.5  Nec magno pergas, similis quam dicitur ille,
5.256.6   Tam tu Petrarcae dicier absimilis. 257. In quemdam Horatiani carminis reprehensorem.
5.257.1  Tantillus tantum haud dubitas reprendere vatem,
5.257.2   Et Flacci carmen dicere frigidulum?
5.257.3  Nec metus est, Pindi sacro de vertice

3.3  Laeta diu viguit quibus ista Colonia quondam,
3.4  Omnino Aonidas liquisti. Saepe Latinos,
3.5  Saepe etiam Grajos vates teris, atque Maronem
3.6  Moeonidae componis; Horati et nobile carmen
3.7  Alitis ad numeros Thebani expendere gaudes,
3.8  Non semper quamvis in eodem tramite currant
3.9  Certantes. Summum nimirum ille aera tranans

discintus degat, sociisque remotis
4.114  In triviis nocturnus obambulet; ad mediam atque
4.115  Pantolabus ceu scurra, nepos aut perditus ille
4.116  Ridentis salse numeris famosus Horati,
4.117  In stratis lucem stertat, pietate fugata,
4.118  Omni et relligione licentius; haec eadem plebs
4.119  Natura ad vitium quando est proclivior, omnis

ejus iambis, et epigrammatis, in quibus nuda sunt omnia et aperta, multoque felle et absynthio conspersa. Sed certior postea factus, ut in rebus ceteris, ita quosdam esse in scribendo fines »Quos ultra citraque nequit consistere rectum« optimo sane consilio Horatium Juvenali duxit anteponendum. Duo potissimum incommoda, ubi primum se operi acinxit, Restium perturbabant, argumentorum scilicet delectus et Latinae elocutionis ratio. Noverat enim ipse, quam dedeceret coctam jam crambem

laudabat fabulam Fristum Ghandy nuncupatam, et libros Spectatoris, e quo integrum Satyrae octavaedecimae argumentum. Vitia nimium generatim persequi insulsum duxit Junius. Quare Juvenalem potius, et praecipue Persium quam Horatium sequutus in hac re ea praesertim in vitiis notare studuit, quae tunc temporis maxime dominarentur. Novum illi inauditumque videbatur, homines quo tempore ingenio morumque elegantia se sapientiae apicem tetigisse gloriabantur, eos ita insanire,

depectendamque dicacibus offer,
Ut sibi ne placeat, rideri ubi coeperit, atque
Monstrari digito, quam intus sit turpis, et excors.« Quapropter non ut olim Lucilius et Juvenalis, sed ut Horatius, Lucianus, et Parinius, quos prae manibus semper habebat; insectari se velle profitetur eam in moribus corruptelam, quae dissimulata primum et timida; aperta deinde et insolens vel ipsa humanae societatis praecipua fundamenta diruere minitabatur.

praeterea, ut illa quibusdam formis, et simulacris poetarum propriis ornentur ac illustrentur. Quare ut res inventas expoliret ornatius, quos toties legerat, et fere memoria tenebat classicos scriptores, iterum ac tertio pervolutandos explanandosque suscepit; Horatium in primis, quem raptus ab ipsa rerum similitudine imitari, et experimere conatus est. Hinc eadem illa ratio penes Junium omnia accommodatis verbis dilucide exponendi: hinc illa venustas atque festivitas personarum, quas induit pro sua cujusque

idem transitus ex una in aliam rem, idem tamdem finis in iis, quae ad morum, vitaeque disciplinam pertinent. Neque vero quemquam esse existimo, qui in Restii Satyris si quid obscurum interdum videatur, id auctori vitio tribuat quasi principum scriptorum ac Horatii in primis Satyrae legantur sine interprete. Nemo sane eos subobscuros esse queritur, quod sint vel grandes verbis, vel crebri sententiis, vel compressione rerum breves: ex quibus obscuritatem effici ajebat Tullius de Alcibiade, Critia; Theramene,

numerosos. Quo enim versu magna bellorum eventa, resque publice gestas caneres, si epicum sibi Satyra vindicaret? ubi vero vel in Satyra occurrat grande aliquid et magnificum, nihil vetat, quominus lepores et sales cum numerorum concentu et magniloquentia conjungas ab Horatio monitus:
»Interdum tamen et vocem comoedia tollit.« Quod certe a Junio abunde factum videmus non in Satyris modo, sed etiam in Epistolis succo, ut ajunt, plenis et sanguine. Interim praeter eas, quas

quae una mihi, quoad vixero, perscribetur, ita ut eadem mors vitae, et Satyrae meae finem imponat: argumento erit vario, omnis generis, ac paene infinito: quidquid quotidie occurret, aut cogi dabitur, illic conjicietur: utemur quoque stylo vario, nunc ad Horatii, nunc ad Persii, nunc ad Juvenalis, aliorumque morem, non ex unius scriptoris mente, sed ex omnium penu conflato, dummodo sat acutum ad configendum vitium, ligneo ne, an ferreo gladio, risu, vel acrimonia, nihil interest, sed prout quaeque se res

quemquam, pigeatve parumper,
1.1.115  Adspersisse salem, Momo adspirante, licebit.
1.1.116  Quis vetat interea ridendo dicere verum,
1.1.117  Et quantum potero fungi vice vatis Horati,
1.1.118  Illiusque modis in corda irrepere sensim,
1.1.119  Salsaque furtivo praetexere carmina risu?
1.1.120  Comica materies Satyris et vis erit. Atqui

1.8.109  Mimica cui pietas, tortique est actio colli.
1.8.110  Haec exempla movent. Praeceptis arida contra
1.8.111  Frigidaque est virtus. Pater olim vatis Horati
1.8.112  Sic natum instituit secum omnia circumcursans
1.8.113  Ostia, et exemplo praemonstrans digna caveri.
1.8.114   Fecerit haec si quis, potius, me judice, perdat,

latet illecebra ingens.
1.8.123  I, monitor, vale: ego, ut dederit se occasio primum,
1.8.124  Experiar. Qui tunc revoces, retrahasque ruentem?
1.8.125  Nec vitiis sine magnis vixit Horatius. Ad nos
1.8.126  Immortalia pervenere poemata vatis.
1.8.127   Maxima sugilles igitur si opprobria rerum,
1.8.128  Aut magnum exitium integris hoc, quod mihi jactas

stimulosque potenter adegit,
1.10.8  Quos nulla ars, et nulla umquam sanaverit aetas,
1.10.9  Scribimus extemplo vates Venusinus, egoque.
1.10.10  Unum hoc dissimiles, quia scribit Horatius, omne
1.10.11  Aevum quod vincat, nos, quod piper ambiat, et sal.
1.10.12  Sed neuter potis est naturam expellere nostrum.
1.10.13  Ignosci hoc aequum est: non vates arma

peregrina vocabula rerum,
1.16.120  Flos delibatus sophiae, Phoebique medulla.
1.16.121  Et si forte udo est correptus frigore noctis,
1.16.122  Tussit, ut aegrotus tussibat Horatius olim.
1.16.123  Miratur genitrix longaeva; soror bona: salsas
1.16.124  Sed crispat nares senior, ridetque Quirinus.
1.16.125  Quid facias tu? Longi fructum quaere

ita: quam miserum sit
1.20.99  Deprendi, Plancus nimirum intelligit unus!
1.20.100  Hoc placet; hoc homines naris mirantur acutae
1.20.101  Qui sibi caudam hic olfecisse videntur Horatî.
1.20.102  Scilicet hoc est, cur vigilet quis, cur sine coena
1.20.103  Noctes, impransusque dies agat, enecet et se
1.20.104  Quaesitos carpendo, expiscandoque lepores

cujuscunque latinae typographiae quod signatas "č, ć, š, ž, ě" facile et exiguo pretio suppleri potest. Ex literis praeclari patriotae nostri venerabilis quippe P. Franković, Guardiani in ejate Franciscanorum claustro mihi innotuit, illum versiones Higgianas Virgilii et Horatii pro typo parare. — Si Tu de bonitate conatuum nostrorum convictus es, nullus dubito, te alacriter omnem operam daturum, ut desiderata unio quantocyus suum sortiatur effectum. Adhibe igitur curam, ut et ejatem typographum Martekinium ad deficientes sibi litteras comparandas adurgeas, et

discebatur, cuius studio octo anni tribuebantur, alterum vero gymnasium reale dictum, ubi eadem studia tantum superius quadriennium occupabant. Quorum in altero ex auctoribus Latinis hi praecipue scriptores legebantur: Caesar, Sallustius, Cicero, Livius, Tacitus, poetae Ovidius, Vergilius, Horatius; in altero autem eorundem auctorum loci selecti. Quod ad magistratus linguae litterarumque Latinarum erudiendos attinet, huic rei seminaria classica apud facultates philosophiae quattuor Universitatum operam suam navabant: Aemonensis, Zagabriensis, Singidunensis,

Bibliographia locorum inventorum

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].

Kravar, Miroslav (1914-1999) [1966], Oratio in conventu Latinis litteris linguaeque fovendis, versio electronica (, Roma), 712 verborum [genre: prosa - oratio] [word count] [kravarmoratio].

Click here for a KWIC Report