Your search found 1830 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1702-1741:

3.17.3  Hunc laudo; ille omni pugna caret, hic sibi palmam
3.17.4   Bellator pugna quaerit at in media.
3.17.5  Hanc virtus homini fert laudem; fert magis illam
3.17.6   Natura, ut duris quercubus ac silici. 18. Ad Phyllin. Amori obstandum, antequam mentem subeat.
3.18.1  Coepit Amor mentem quoties tibi, Phylli, repente

119. Inscriptum tabulae.
3.119.1  Hic Tereus, furiisque ardens Philomela, cruenta
3.119.2   Et Progne et ferro vindice sectus Itys.
3.119.3  Muta pavet Natura et vultum aversa refugit,
3.119.4   Portenta horrendi ne videat sceleris.
3.119.5  Disce, ruit froenis quum caeca mente remissis,
3.119.6  Quas tandem in clades ducere possit

3.212.7  Ne si mente marem videam, non corde, vocare
3.212.8  Te merito incipiam, Gellia, semianimem. 213. [212.] Qua ratione dignosci hominis natura possit.
3.213.1  Difficilem dicit Varum Corvinus; eumdem
3.213.2   At contra jurat Glaucia perfacilem.
3.213.3  Quid credam? Credo falli ambos, dicere utrumque

Patrem
4.162.6   Te sibi naturae, te sibi habet sophiae. 163. [161.] De Newtoni philosophia, ejusque obtrectatoribus.
4.163.1  Natura et leges naturae in nocte jacebant,
4.163.2  Newtonum ast hominum cum tribuit generi
4.163.3  Ille opifex rerum, fulserunt omnia, fugit
4.163.4   Late discussis horrida nox

175. [173.] [  403] De laude Henricae canentis.
4.175.1  Henricam audivi pangentem ut carmina mirans,
4.175.2   Atque manus tollens, talia dicta dedi:
4.175.3  Ars nihil est; natura potens facit omnia. Testor
4.175.4   Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt. 176. [174.] [  Sep. et Lug. 19] De Rufina Batonia.

Ad Deliam canentem cum aliis quoad artem multo doctioribus. Krša
4.252.1  Tu rudis es, doctas at vincis, Delia; quanto
4.252.2   Ars et natura sit minor, hercle doces.
4.252.3  Adde artem ingenio, velis remisque supremum
4.252.4   Divinae ad finem veneris harmoniae;
4.252.5  Quanto alias omnes et sueta es vincere,

4.354.1  Indotata Macro fertur nupsisse Lycoris;
4.354.2   Falsum id: quae mores namque habet egregios,
4.354.3  Ingeniumque, manus et doctas et bona quotquot
4.354.4   Vel natura indit, cura vel assiduo
4.354.5  Adjungit cultu, nummum licet haud ferat unum,
4.354.6   Dote virum ditatque et beat eximia.

403. [400.] [  175] De Henrica canente.
4.403.1  Henricam audivi pangentem ut carmina, mirans,
4.403.2   Atque manus tollens, talia dicta dedi:
4.403.3  "Ars nihil est: natura potens facit omnia: testor
4.403.4   Sponte sua tibi quae carmina prima fluunt." 404. [401.] Clarissimo viro Philippo Honorato. Maria Pizzellia de

aliquis tibi venerit hostis,
5.133.8   Hinc procul ingratam quod fuget historiam. 134. In idem argumentum.
5.134.1  Nec mihi, nec natura tibi dedit, Aule, faceti
5.134.2   Narranda quidquam dicere in historia.
5.134.3  Verum ego mi caveo parcus narrator, at ipse
5.134.4   Narrandum quidvis qualibet

5.163.2   Et multo Alpina frigidior glacie,
5.163.3  Ingenuo in coetu qua possis arte placere,
5.163.4   Quinte, rogas; dicam, quod breve, quod facile est.
5.163.5  Queis natura salem dedit, hos sino dicere quidvis;
5.163.6   Tu reside in mediis, mutus ut Harpocrates.
5.163.7  Nimirum hoc superest unum, postquam omnia frustra es
5.163.8   Expertus,

picturae, quod ab Italis vocatur "Maniera".
5.227.1  Quis modus est Italis, quo pictam saepe tabellam
5.227.2   Damnantes "plenam" dicimus esse "modo"?
5.227.3  Ille modum oblitus, quem dat natura creatrix,
5.227.4   Nempe, sibi pictor quem facit ipse, modus.
5.227.5  Hic turpis modus est; hoc foede si quis abundat,
5.227.6   Haud modicum possis dicere, at

258. Ad Quintum, de ejus scriptis ac praepostera gloriae cupiditate.
5.258.1  Componis, scribis, recitas, magnoque videri,
5.258.2   Quod natura negat, vis tamen ingenio.
5.258.3  Ridemus fatuos nisus, orsa irrita, parvo
5.258.4   Et magis atque magis nosceris ingenio.
5.258.5  Quinte, sat est, moneo (votum in

5.340.2   aetatem et praeter, Gellia, floridulam;
5.340.3  Sed nihil est faciem praeter quod possit amari,
5.340.4   aetatem et praeter, Gellia, stulta, tibi;
5.340.5  Cui natura oculos large dedit; haud dedit, uno
5.340.6   Quo dotes animi cernimus, ingenium. 341. Ad Glyconem, obtrectantem cuidam post ejus digressum.

mutus
5.480.6   Mactandum brutam quum dabit ut pecudem. 481. [480.] In Ligurinum scurrantem.
5.481.1  Miror, amo, cuicumque dedit natura leporem,
5.481.2   Ingenuo ut posset spargere dicta sale.
5.481.3  At foedos odi scurras, fugioque, popina
5.481.4   Audiri dignos et reor in media.

5.602.3  Quam propter nulli non spretus, tu tamen esse
5.602.4   Te tibi persuades omnibus invidiae? 603. [602.] De Quinti natura.
5.603.1  Magnus, Quinte, foris; perparvus, perque pusillus,
5.603.2   Nullius et pretii diceris esse domi.
5.603.3  Id quanam dicam causa contingere? Num quod

623. [622.] In Pupum, parvo vocis murmure loquentem.
5.623.1  Apta loqui perhibent, Pupi, te; credo ego vere
5.623.2   Id dici atque istis scilicet invideo,
5.623.3  Queis natura aures adeo concessit acutas,
5.623.4   Tam parvum vocis murmur ut excipiant.
5.623.5  Ipse quidem culicem soleo exaudire volantem,
5.623.6   Ad vocem videor surdus at esse

733. [730.] De mutabili Phyllidis ingenio.
5.733.1  Quinte, doles quod te spernit, quae nuper amabat
5.733.2   Phyllis. Quid? Mulier quod sit, amice, doles?
5.733.3  Cui mage natura, quam plumae ac nubibus, aurae
5.733.4   Ventorum et tenui, contigit esse levem. 734. [731.] De impunitate Quinti inepti conviciatoris.

5.769.5  Vecordi, sensu casso quod nil sapit illud,
5.769.6   Nulli non mirum, qui sapit, ingenium. 770. [767.] De Tullae simulantis natura.
5.770.1  Qui Tullam alloquitur nemo non credit amari;
5.770.2   Tam blanda est verbis dulcibus, ore, oculo.
5.770.3  Verum usu Tullam si quis perspexit, amoris

5.812.6   Expers quod vitii, Quinte, videre tibi. 813. [807.] In adolescentem aptum philosophiae, minus aptum poesi.
5.813.1  Aptum te sophiae fecit natura, negavit
5.813.2   Ipsa tibi carmen condere suavidicum.
5.813.3  Tu tamen, a studiis procul et clamore Lycaei,
5.813.4   Assidue Pindo vivis in aërio;

procul in solum, cantor inepte, nemus.
5.1104.3  I; fatuas illic voces, sensuque carentes
5.1104.4   Saepe itera brutas, ut lubet, inter oves,
5.1104.5  Queis aures dedit, at mentem natura negavit:
5.1104.6   His placeant dulces, at sine mente, soni.
5.1104.7  Mi cantu placeat concors sententia; me, rem
5.1104.8   Qui deceant, soli detineant numeri.

7.21.6   Te comitem ut fugeret, maluit ire pedes. 22. Ad quemdam, laudantem suam ipsius imaginem vero absimilem.
7.22.1  Jure istam laudas, tibi quam natura negavit,
7.22.2   Formam quam pictor largiter adtribuit,
7.22.3  Et tibi, sulcabant quae frontem, demere rugas,
7.22.4   Et florem aetatis reddere qui potuit.

67. Ad Varum ducta uxore maerentem. Lusus.
7.67.1  Ante alias odio est uxor sua cuique, quod uxor
7.67.2   Cuique sua est omnes notior ante alias.
7.67.3  Sic natura mali est: potis est ignota placere,
7.67.4   Nota eadem fuerit quo mage, respuitur.
7.67.5  Haec, tantum visae dum captus amore puellae
7.67.6   Flagrabas cupido, Vare, tibi

Ad Aulum, viros ingenio praestantes vitantem.
7.93.1  Ingenio si quis pollet, vitasque, fugisque,
7.93.2   Aule, virum. Quid? Num despicis ingenium?
7.93.3  Ingenium, quod quid melius natura creavit?
7.93.4   Quid sibi mens possit fingere amabilius?
7.93.5  Nil minus, at magnos prope ne videare pusillus,
7.93.6  Id metuis: miror jam nihil, Aule; sapis.

110. Cur melius Postumo valeat.
7.110.1  Quaeris, cur valeam melius te, Postume? Dicam:
7.110.2   Una mihi morbi est causa; tibi geminae.
7.110.3  Mi natura modo fert morbos: at tibi, praeter
7.110.4   Naturam, morbos fert etiam medicus. 111. De senectutis immunitatibus.

8.47.4   Nec vatem incano vertice despuere.
8.47.5  Hoc aliae haud possunt, queis, dempto flore juventae,
8.47.6   Nemo est non alga vilior aequorea.
8.47.7  Quippe dedit natura oculos, ut corpora cernant;
8.47.8   Ut mentes cernant, non dedit ingenium. 48. Ad Lydam ex faucium morbo valentem.

iratus, credens duxisse chirurgum,
8.57.10   Horrendum duxi quod tibi carnificem. 58. Ad Lydam, de se domo emigrante.
8.58.1  Quam natura urbem scilicet: mundum Radelja statuit mortalibus unam,
8.58.2   Lyda, colo, mundi civis et indigena.
8.58.3  Pone, ubi

8.175.2   Arescat sicca ne macie, medicus.
8.175.3  Quod primum est, unum quod res sibi poscit, omittit,
8.175.4   Nimirum ut vesci largius incipiat.
8.175.5  Non videt id, natura ultro quod monstrat et ipsae
8.175.6   Sponte sua macrae quid faciunt pecudes. 176. Qua re nolit diutius laudare Lydam.

placere. Krša
8.282.1  Seu pullo, niveo seu, Lyda, incedis amictu,
8.282.2   Iste decet mire, nec minus ille color.
8.282.3  Tot natura uni veneres dedit atque lepores,
8.282.4   Ut possis quovis culta placere modo,
8.282.5  Et placeas non culta aeque, nec veste probetur,
8.282.6   Commendet vestem sed tua

8.362.9  Tu clara Ausonias inter dicere puellas,
8.362.10   Digna mihi, saeclo sed meliore, cani. 363. De eximia Lydae natura et moribus.
8.363.1  Irasci nunquam vidi te, Lyda, Quid? Ullo
8.363.2   Non tibi succensum flagrat ab igne jecur?
8.363.3  An ratio edomitum sub pectore sic premit ignem,

8.374.6   Ingenio ut polles, sint tibi clara satis. 375. Ad Petrum Aloysium Pizzellium, Lydae filium.
8.375.1  Petre, tibi mirum tribuit natura leporem:
8.375.2   Est aliquid quod te Lyda parens genuit,
8.375.3  Cujus et arguto interdum pendemus ab ore,
8.375.4   Sparsa jacit multo dum sale dicta pater.

380. Lydae laudes.
8.380.1  Foemineum generi ne confer, Lyda, virili;
8.380.2   Te cuivis praefer, si placet, ipsa viro,
8.380.3  Cui tribuit natura uni, quaecumque virile,
8.380.4   Foemineum decorant quae bona cunque genus. 381. Ad Lydam, de Lagoide, Romanarum formosissima.

Admonitu et duplici, Lyda, cavere tuo. 383. Laudes Lydae.
8.383.1  Ingenium Lydae laudabam et verba diserta,
8.383.2   Et natura illi quae bona cuncta dedit.
8.383.3  Nunc, Lydam ut penitus pernovi, pol mage laudo
8.383.4   Illaec ipsa sibi quae bona cuncta parat.

non cara, vel ipsam
8.468.13   Annorum ut vincas Deiphoben numero. 469. [468.] De laudibus Lydae.
8.469.1  Foemineo generi quidquid natura decori
8.469.2   Indidit, omne id adest, o mea Lyda, tibi.
8.469.3  Foemineo generi, quidquid mos pravus inepti
8.469.4   Addidit, omne id abest, o mea Lyda, tibi.

Et juncta ingenuis Gaudia laeta jocis.
8.470.7  Jure igitur talem sequimur; debemus et uni
8.470.8   Quod vitam heic hilares degimus, o socii.
8.470.9  Nosque inter varii natura et moribus, usque
8.470.10   Fraternae colimus foedus amicitiae. 471. [470.] De Lydae in summis laudibus modestia.

593. De eadem.
8.593.1  Artem impune potes, Pizzellia, spernere agendi,
8.593.2   Quidquid agas, quovis doctior artifice.
8.593.3  Nam te intus natura docet; motusque, statusque,
8.593.4   Et voces mire temperat ipsa tuas.
8.593.5  Cuncta decent: oculos, vultusque, manusque faventum
8.593.6   Applausus, mentes testor et

8.606.5  Lustrare, atque frui divini gaudia ruris
8.606.6   Vere novo vernis floribus assimilem,
8.606.7  Vesci et more tuo, nosse et; sibi consulat ipsi,
8.606.8   Natura ut docto doctius Hippocrate. 607. Ad Lydam absentem.
8.607.1  Tecum, Lyda, loqui, lustras quae Tuscula tempe,
8.607.2   Urbis

amore,
9.84.6   Ne doleat posthac, forsitan efficies. 85. [84.] Ad Lycorin, de illius ac de Phyllidis forma.
9.85.1  Quam ludit natura! Caput deforme, Lycori,
9.85.2   Mire formoso in corpore Phyllis habet,
9.85.3  At tu deformi formosum in corpore: vestrum
9.85.4   Deterior quae sit, dicere difficile

149. [146.] Qua ratione malis placere Varus possit.
9.149.1  Quaeris, Vare, malis qua possis arte placere;
9.149.2   Si tibi sis ipsi quam pote dissimilis.
9.149.3  Sed nihil est tanti, natura, moribus atque
9.149.4   Tam bonus, esse velis ut tibi dissimilis. 150. [147.] Graeculorum invidorum censuram contemnit.

Nil aget inventis Gallia docta suis,
9.207.3  Attolli aëriis at pondera vasta carinis
9.207.4   Posse, tenet cupidos irrita spes animos.
9.207.5  Id fieri donec rerum natura negabit,
9.207.6   Aërium fuerit nil, nisi lusus, iter iter] Krša: erit: Radelja .

9.342.4   Naturae id tribuo, moribus atque meis. 343. [340.] De iis, qui parvo contenti sunt. Vid. T. Lucr. Car. De rerum natura Lib. V. Vers. 1117, ubi haec habet: "Divitiae grandes homini sunt vivere parvo / Aequo animo; neque enim est unquam penuria parvi" Radelja
9.343.1  Divitiae grandes animo aequo

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report