Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: facit Your search found 1222 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 298-348:298. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fides.
Frustra Romani liberos se esse iactitarunt,
dum orbi terrarum dominarentur.
Fidei enim Christianę ueritas
299. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Illos autem nescire dicitur Deus,
quos a se reiicit | et
300. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uacare auditionibus queunt.
Transeamus ad eos, quos auditores tantum et non factores uerbi esse
diximus,
de quibus Domini sententia est :
302. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam quęrendę laudis gratia | urbibus ac prouinciis imperare. Nunc reliqua, quę ad mortem hominis pertineant, Euangelii loca percurrendo, more holitoris inter salubres herbas | eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus. Naturale est omnibus animantibus mortem timere | In his tamen quę ratione utuntur idest in hominibus, timorem istum a natura insitum | uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
303. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] discors erit.
Et si nosse desyderas quantum ignauus auditor et impiger inter se
differant,
audi in Euangelio Dominum dicentem:
304. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et facit eos, ostendam uobis cui similis sit. Similis est homini ędificanti domum, qui fodit in altum | et posuit fundamentum supra petram. inundatione autem facta illisum est flumen domui illi, et non potuit eam mouere. fundata enim erat supra petram. Qui autem audit et non facit, similis est homini ędificanti domum suam supra terram sine fundamento; in quam illisus est fluuius, et continuo cecidit, et facta est ruina domus illius magna. Sicut ergo infirmus et imbecillus est qui non facit opera, ita
305. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] audit et non facit,
similis est homini ędificanti domum suam supra terram sine fundamento;
in quam illisus est fluuius,
et continuo cecidit,
et facta est ruina domus illius magna.
Sicut ergo infirmus et imbecillus est
qui non facit opera,
ita ad omnem malignę tentationis impetum constans est et stabilis,
qui assidue in bonis operibus exercetur.
Quamobrem solicite nos admonet Iacobus apostolus
et ait:
306. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Sathanas alligatum tenuerit,
quanuis longo peccandi usu iam obdurueris |
et toto tempore in scelerum tuorum monumento iacens contabueris,
exolue tandem uincula,
rumpe laqueos omnes |
et diutinam mortem detestatus ad illum conuertere qui suscitat mortuos
|
et qui sepultos tumulatos-que facit reuiuiscere |
et excusso de pedibus puluere mundatos exire,
qui dimitti iubet peccanti non tantum septies,
sed etiam septuagies septies.
Semper itaque spera in Domino |
et ora cum Propheta et dic:
sunt, recordarentur.
Nobis uero,
quibus non iam littera,
sed spiritu uiuere conuenit,
uittę istę in corde,
non in paliis reponendę sunt
et nunquam dimittendę.
Quid enim ita ardenter amplecti debemus ut mandatorum memoriam?
Quorum obseruatio nos ex corruptibilibus facit incorruptos
et ex mortalibus immortales
et ex terrenis cęlestes,
quę denique diabolo nos erripit
et Deo coniungit.
Talia considerabat uir sanctissimus Dauid,
cum diceret:
Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine!
Super
dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas,
et inter legendum contremiscimus.
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
|
Dominus tamen non attendit uerba,
sed animum intentionem-que orantis,
et magis irritatur quam placatur,
cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono.
Tale quippe facinus et Hieremias deuouet dicens:
Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter!
Cum ergo hic quoque fraudulenter agat,
qui orandi studium,
ad laudem Dei institutum,
ad suam uertere nititur,
erit utique maledictus |
et dum uulgi plausum captat,
uideri, non esse sanctus cupiens,
te secum simul contempta uirtute per deuia uitiorum trahant,
audeo dicere (quis enim uerum dicere non audet?)
capitaliorem illis inimicum habes neminem.
Talibus autem carere non posse,
non eos deserendi difficultas facit,
sed male sibi consulendi stulticia.
Quid enim illo homine dementius,
qui mauult perire cum scelestis |
quam cum probatis uiuere?
Tu si tua salus tibi est curę,
ut esse debet,
istos ipsos aut tecum simul si potes ad
pollicetur |
nullam de tot offensis unquam se exprobraturum,
si offendere desieris |
et secundum sua pręcepta coeperis operari.
neque esse suę uoluntatis asseuerat,
ut moriatur peccator,
sed ut conuertatur et uiuat.
Omnia ergo facit,
ut saluti tuę consulat.
atque huc tendit,
quod pręcipit,
quod promittit,
quod minatur,
quod flagellat,
quod delinquentem non statim perimit,
quod aliquando etiam beneficiis ad poenitentiam prouocat.
Denique ut peccatoribus
Si ergo mundari se aliquis ita credat |
et pro delicto satisfacere,
uehementer fallitur.
Immundior etiam efficitur ipsa confidentię temeritate.
Vnde per Hieremiam prophetam a Domino arguitur dicente:
Quid est quod dilectus meus in domo mea facit scelera multa?
nunquid carnes sanctę auferent a te malicias tuas?
Profecto (ut diximus) non solum non auferent,
sed etiam addent.
immo si is qui talia pręsumit,
poenitentiam non egerit,
in dies deterius
ego mittam inter uos.
Gladius hic iustitia Dei est,
quę breuissimam uitę huius uoluptatem uno ictu mutat in perennem amaritudinem.
Hoc ipsum idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait:
Si dixerit malus seruus in corde suo:
Moram facit dominus meus uenire,
et coeperit percutere conseruos suos,
manducet autem et bibat cum ebriosis,
ueniet dominus serui illius in die qua non sperat,
et diuidet eum |
partem-que eius ponet cum hypocritis |
illic erit fletus et stridor dentium.
ubi sunt qui poenę dilationem
etiam mala quędam his contraria fieri iussit,
ut bona malorum comparatione optabiliora redderet.
Paradisum itaque magis desyderamus,
quia scimus et infernum esse;
uitam propter metum mortis plus diligimus.
Lucem iocundiorem nobis facit molestia tenebrarum.
sanitatem anxietas ęgrotationis pręstat gratiorem.
et ut ad uirtutis culmen studiosius niteremur proposita peccatoribus supplicia compulere.
Ergo et diabolus ideo creatus,
ut eius foeditate offensi magis affectaremus inseri consortio
angelorum.
quia unus eorum finis est nocendi hominibus.
Abadon
Et habent, inquit, supra se angelum
abyssi cui nomen Hebraice Abadon,
quod est Exterminans.
Extorres enim a cęlesti patria facit,
qui suę consentiunt tentationi.
Quis unquam tam terribilium bestiarum,
tam malignorum spirituum |
uel sęuitias uel dolos posset euadere,
nisi periclitantibus Dominus opem afferret,
nisi furorem eorum uis diuina cohiberet
astum-que
lędunt,
tu beneficiis contende.
Illi ore detrahunt,
conuitiantur,
maledicunt,
tu pro eis ut sese corrigant |
et correcti saluentur deprecare.
Sequitur enim:
Vt sitis filii Patris uestri qui in cęlis est,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos.
et pluit super iustos et iniustos.
Vide quanta est huiusce dilectionis merces.
bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur |
Deo-que similes reddimur.
Ille solis pluuię-que beneficium,
hoc est temporalium
Opera illorum sequuntur illos.
et in Euangelio non ociosis sed operariis datur denarius.
Vnde Apostolus:
enim bona (ut Apostolus ait) non solum coram Deo,
sed etiam coram omnibus hominibus.
ut uidelicet ex conuersatione nostra Deum laudent,
se corrigant |
et una nobiscum saluentur.
Caue etiam nequando inuideas melioribus.
qui enim bonis inuidet,
diuinę benignitati calumniam facit,
cum omnis hominum bonitas ex Deo sit.
Gaudeamus igitur bono alieno ęque ac nostro |
et in aliis,
sicut etiam in nobis Dei beneficia laudemus.
Illum uero qui uirtutibus nos antecellit,
et diligamus corde |
et opere imitemur |
neque in quo ipse profecit,
sed in quo nos
De fructibus bonitatis.
Caput XII
Primum quidem iustorum preces exaudiri |
et eorum merito in impios quoque uindictam differri sacrę historię ueritas fidem facit.
filii Dei effici merentur et domus in qua habitet Deus.
Quod filii Dei fiant,
Ioannes in epistola testatur dicens:
leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum grauitas peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
eius a uobis ne exaudiret.
Quę enim communicatio lucis ad tenebras (ut Apostolus inquit) quę societas Christi cum Belial?
Cum autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
Deum habere patrem audiunt:
regnum Dei possidebunt .
Hinc sane in Apocalypsi talibus flagitiis pollutos angelus Domini a sancta ciuitate propellendo clamat:
scientia imprimis pręditus ait:
Estote ergo misericordes,
sicut et Pater uester misericors est.
Mutuum istud elemosina est,
quę non ab eo restituitur qui accipit,
sed qui pręcepit.
qui dat pro modicis magna,
pro temporalibus sempiterna |
et eos regni cęlestis facit hęredes,
qui sui terreni patrimonii partem impendunt pauperibus.
Qui enim miseretur pauperis,
foenerat Deo.
Sed etiam qui miserendo mutuum dat |
nec aliquid pręterquam quod mutuatum
fuit graue |
centum ex prophetis,
quos Iezabel impiissima persequebatur,
neci subtrahere,
in speluncis abscondere,
cum-que fames esset,
suis impensis pascere |
et tibi molestum erit,
si uni sancto aut alteri necessaria obtuleris?
quę non illis oblata,
sed sibi computat ipse qui facit sanctos,
et pro elemosinis tam modicis ęterna se repensurum bona pollicetur?
Cęterum etiam ecclesiis conferenda beneficia sunt.
ut qui altari seruiunt,
his utantur.
In libris itidem diuinis audimus Raphaelem angelum Tobię dicentem:
peccatis.
et in Euangelio:
Date elemosinam,
et ecce omnia munda sunt uobis.
Iuxta superiorem sententiam elemosina resistit peccatis ne illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
in diuitiis suis,
sed in hoc glorietur,
qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus,
qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra.
Ingrati
Ingratos etiam facit habendi auiditas:
non attendunt quantum acceperint,
sed quantum ipsi appetierint.
et quoniam nullum beneficium ęquare potest auari hominis cupiditatem,
immemores beneficiorum fiunt.
Nabal
bene recte-que collocatis |
et amicos tibi compares |
et Deum magis demerearis.
Vt autem quisque maxime indiget,
ita et maxime erit adiuuandus.
Qui uero ditiorum delectum facit,
quibus beneficia impendat,
non amicus est sed foenerator.
Vsuram enim cum sorte simul exigere uidetur,
qui locupletioribus donat.
dignus decipi,
quoniam de recipiendo cogitauit cum daret.
Cęterum inimicis quoque benefacere
et simultatem in beniuolentiam conuertat.
Ne ingratis quidem subtrahenda sunt beneficia.
quanuis enim illi non referant gratiam quam debent,
referet ille qui nullum bonum sua fraudat mercede,
qui solem suum oriri facit super bonos et malos,
et pluit super iustos et iniustos.
Qvaliter nos gerere debemvs in dandis beneficiis.
Caput XXIII
In omnes itaque beneficia conferenda sunt,
sed tamen
Ionas
Et si Ionas propheta tempestatem in mari passus mergi uoluit ne alii mergerentur,
quanto magis pręferenda est cuiusque hominis animę salus corporis nostri saluti?
Omne tamen beneficium non tam res ipsa magnum facit |
quam uoluntas.
Magnum est,
cum libenter,
cum cito offertur,
cum toto animi affectu impenditur;
displicet si cunctanter,
si triste,
si superbe,
si serius quam oportuit pręstatur,
si denique pene a nolente et
Non sunt igitur mittendę Euangelii margaritę ante porcos |
ne conculcent eas pedibus.
ab Ecclesia propellitur |
et ab ore Domini ueluti mucidus panis expuitur |
atque ad tenebras relegatur,
ut semper patiatur malum,
qui nunquam facere uoluit bonum.
Cum innocens esset,
pro peccatis nostris ab incredulis quos ipse saluare uenerat,
comprehendi,
ligari,
conspui,
cędi,
occidi uoluit.
Atque ita se submisit obtulit-que ultro omnibus impiorum iniuriis,
qui mundum pugillo continet,
qui terram respicit et facit eam tremere,
in quem angeli intueri gaudent,
quia uita est omnium quę uiuunt,
et autor quę subsistunt.
Quid ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
|
qui una cum dracone in profundum ceciderunt.
Itaque etiam illi,
qui eum sequuntur superbe et elate se gerendo |
et sub potenti manu Dei humiliari contemnendo,
eodem loci corruant necesse est.
Sordet enim uita eorum nauseam-que facit Domino,
qui in superbiam erriguntur.
Iohele propheta teste qui ait:
est in Epistola dicentis:
Qui ergo parum patiens fuerit,
qui odientem non dilexerit,
qui denique pro iniuria beneficium beniuolentiam-que non reddiderit,
Patris cęlestis filius esse non poterit.
Ille solem suum oriri facit super bonos et malos,
et pluit super iustos et iniustos,
ut doceat te omnes diligere,
neminem lędere,
nullam appetere uindictam cum offensus fueris,
sed potius offensa te dignum iudicare.
Hęc humilitatis,
hęc patientię uirtus est.
Virtus autem (ut Apostolo placet) in
cum sitirent.
saturauit-que illos Dominus manna de cęlo pluente |
et aquis fluentibus de petra.
Vide quam mitis,
quam misericors est Deus.
non continuo impatientiam nostram punit,
sed interdum uotis murmurantium facit satis,
ut beneficio prouocet ad poenitentiam.
At uero si benefacta non profecerint |
nec murmurationum cessauerit impia temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma concurramus.
Canum ferocium ista rabies est,
qui portento tantum contra se digito irritantur |
et frendenti rictu hominem allatrant.
liberis |
neque Dei sacerdotibus |
neque foetibus in aluo matrum adhuc latentibus pepercere.
Moabitę
(!)
Vt autem ista quoque minus miremur,
Moabitarum impatientia facit.
qui regis Idumeorum ossa de tumulo erruta ignominię causa igni cremarunt.
Quis erit iracundię finis,
si neque morte eorum,
quos odio habet satiatur |
et in corpora quoque humo obruta desęuit?
festinabit |
maledicitur in Ecclesiastico,
ubi scriptum est:
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.