Your search found 15871 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 13948-13995:

est dissensio magna de toto hoc genere interpretandi. Etenim alii putant, exstingui omnem in scribendo ardorem in iis oportere, qui libere nequeunt excurrere, quo eosdem mentis impetus ingeniique vis trahit quodammodo ac proripit:alii autem affirmant, servari omnino non posse, si elegans velit esse interpres, sententias easdem verborumque proprietatem, quibus auctor usus est. Itaque consequi necessario, ut omnia aut enervia sint, aut multum ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur.

Iliadem. Neque vero timuit vir divino ingenio praeditus atque arte maxima, ne cuiquam in mentem veniret, priores Aeneidis libros propterea languidiores ac prope senium redolentes judicare, quod non obstreperent tubarum armorumque sono. Noverat enim omnem poëtae vim atque adeo laudem in eo sitam esse, ut quamque rem convenienter tractet; id qui fuerit a principio ad finem usque assequutus, illum egregie muneri officioque suo satisfecisse. Quamobrem dicant per me licet cum Longino fastidiosiores quidam ac morosiores poëtarum judices, quidquid ipsis collibuerit: nullius erit apud me

ita sane, et Achilles furiosior, quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace prudenter sapienterque gesta aut audimus aut legimus, Ulyssi Achillem praeponere non dubitabunt. Quibus vero mira quaedam providentia in periculis praevidendis, summa in vitandis

quam Ulysses. Illic caelum ac tellus, mare et sidera, dii atque homines, omnis tandem rerum natura ardere interdum et conflagrare videtur: heic vero sedata omnia, crebrae narrationes, fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace prudenter sapienterque gesta aut audimus aut legimus, Ulyssi Achillem praeponere non dubitabunt. Quibus vero mira quaedam providentia in periculis praevidendis, summa in vitandis fugiendisque dexteritas, ac

Sub domina meretrice fuisset turpis et excors.
Vixisset canis immundus, et amica luto sus; et cetera, quae nosti opinor. Videsne igitur rem heic aliter omnem procedere: nullas esse potentissimorum regum inimicitias, populorumque dissensiones, nullos armorum strepitus praeliorumque aestus, nullas heic denique caussas, quibus aut concitati sedantur, aut incenduntur pacati legentium animi? In eo totus poëta est, ut absolutissimum cuivis hominum generi variae cujusdam

cuivis hominum generi variae cujusdam admirandaeque virtutis ac sapientiae specimen exhibeat; atque idcirco Ulyssem ille suum per omnes fere acerbissimae fortunae calamitates gravissimas salvum tandem atque incolumem deducit in patriam multis atque magnis obsessam periculis, ut nullam esse ostendat rerum adversarum vim tantam, quae ab homine sapiente atque industrio vinci superarique non possit. Itaque et Ilias grandiori stilo, quum magis sit, ut graece dicam, παθητική; et temperatiore, quum sit magis

ne langueat oratio atque concidat, maxima cavendum est providentia. Quod etsi Homero feliciter contigisse omnes harum rerum periti aestimatores ultro fatentur; tamen ne mihi ejusdem carmina latinis verbis interpretanti non aeque feliciter contingat, magnopere formido. Cujus enim ingenii tanta vis esse possit, ut in hoc ipso, in quo ille totius antiquitatis consensu incredibili excelluit, se cum illo conferre et quasi certare non dubitet? Atqui ita profecto est: qui aut orationem interpretatur aut poëma, in quibus non tantum sententiae explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma

explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma exprimenda est, ille id pollicetur, sibique proponit, ut, si fieri possit, eadem semper cum dignitate atque elegantia tum verborum tum figurarum, qua sunt ab oratore vel poëta dicta, interpres efferat. Ac proinde nemo non videt summa illi esse opus, praeter omne artificium ejus rei, qua de agitur, utriusque linguae et facultate et copia: quo instructus praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac

praesidio possit optime pervidere, quam vim quaeque habeat vox; sententiasque singulas, tamquam si auctor illa ipsa, quam tu ad scribendum selegeris, utatur lingua, liberaliter ac generose enunciare. Nihil in ulla parte servile, nihil hiulcum, nihil absonum, nihil per vim intrusum; omnia esse debent libera, omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum est, in quo dicebam hujus

omnia plena, omnia suavia, ac suo loco suoque in lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum est, in quo dicebam hujus sermonis initio nobis esse elaborandum, si placere velimus; neque aliam esse caussam duco, cur in tanta interpretum copia paucissimi sint dignique habeantur, quorum res scriptae cum utilitate ac voluptate legantur, nisi quod aut laboris impatientia aut virium inopia id efficere vel neglexerunt, vel non potuerunt. Imo

lumine collocata: color denique, ut ita dicam, atque habitus et verborum et sententiarum tamquam succus quidam atque sanguis per totum operis corpus ille idem transfusus appareat. Hoc illud nimirum est, in quo dicebam hujus sermonis initio nobis esse elaborandum, si placere velimus; neque aliam esse caussam duco, cur in tanta interpretum copia paucissimi sint dignique habeantur, quorum res scriptae cum utilitate ac voluptate legantur, nisi quod aut laboris impatientia aut virium inopia id efficere vel neglexerunt, vel non potuerunt. Imo fit saepe, ut quem auctorem sua lingua disertissime

vero? Pergin tu tantum studii, tantum diligentiae, tantum facultatis in interprete requirere? Ego vero omnia haec debere illi inesse, et multo etiam plura censeo, ob eamque caussam jam me ipsum ferme imprudentiae ac temeritatis condemno. Age vero, ipsum Odysseae initium contemplare: facilene tibi esse negotium videtur, primos illos graecos versus latinis aeque elegantibus exprimere? At si stilum ad scribendum advertas, profecto longe majorem, quam suspicaris, difficultatem experiere. Herculi clavam facilius extorqueas, quam Homero versum, ajunt solitum fuisse dicere suis Virgilium

coarguere exemplo ab initio Odysseae desumpto? Huc illa spectant: Non fumum ex fulgore etc . Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si graeca

Imo mihi dedita opera ipsum illud principium, quo magis inepti hominis fastum ac tumorem ridiculum exhiberet, extenuasse videtur ita ut: nihil humilius, nihil pressius, nihil esse possit modestius. DIC: Monosyllabon invenit quo et nullus initio epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si graeca verba cum latinis conferas, quamvis idem utraque significent, non eodem certe modo etiam auribus sonant.

nisi quemadmodum initio dixi, quod non latine vertendam sibi proposuerat Odysseam ut fidus interpres, sed turgidiorem reprehendendum poëtam ut artis magister optimus. Ceterum haec minutius ac fortasse plus aequo religiosius persequentem quum videris, nolim ex eorum secta atque haeresi me esse arbitrere, qui nefas atque scelus continuo clamant commissum esse ab interprete, si unam tantum litterulam mutet, si relinquat voculam, si apicem detorqueat. Apage istas nugas, quae a semidocto aliquo Graeculo et vocularum quasi venatore fortasse possunt laudari; ab hominibus cordatis vereque

Odysseam ut fidus interpres, sed turgidiorem reprehendendum poëtam ut artis magister optimus. Ceterum haec minutius ac fortasse plus aequo religiosius persequentem quum videris, nolim ex eorum secta atque haeresi me esse arbitrere, qui nefas atque scelus continuo clamant commissum esse ab interprete, si unam tantum litterulam mutet, si relinquat voculam, si apicem detorqueat. Apage istas nugas, quae a semidocto aliquo Graeculo et vocularum quasi venatore fortasse possunt laudari; ab hominibus cordatis vereque sapientibus magnopere vituperantur, quaeque optimarum

si apicem detorqueat. Apage istas nugas, quae a semidocto aliquo Graeculo et vocularum quasi venatore fortasse possunt laudari; ab hominibus cordatis vereque sapientibus magnopere vituperantur, quaeque optimarum suavissimarumque rerum non ornamenta, sed pestis quaedam acerbissima ac venenum esse dicendae sunt. An, ut alios omittam, illum summum eloquentiae principem M. Tullium dignum praeter ceteros, unde in omni recte dicendi ratione et praecepta et exempla petantur, nescimus ita vertisse illas Demosthenis atque Aeschynis orationes vere Atticas, ut magis orator, quam interpres esse

esse dicendae sunt. An, ut alios omittam, illum summum eloquentiae principem M. Tullium dignum praeter ceteros, unde in omni recte dicendi ratione et praecepta et exempla petantur, nescimus ita vertisse illas Demosthenis atque Aeschynis orationes vere Atticas, ut magis orator, quam interpres esse videretur? Easdem ille sententias et earum formas tamquam figuras servavit; verba ad latinam consuetudinem aptavit, ut nimirum essent eadem quod spectat ad genus atque vim, non vero quoad numerum atque speciem: non enim , ait, ea me adnumerare lectori putavi oportere, sed tamquam

Itaque statuamus oportet, si tanti viri quidquam auctoritas apud nos valet, ut debet valere plurimum, eum qui hoc pacto in aliorum scriptis interpretandis, praesertim si ad litteras humaniores pertinent, se gerat, praeclare fungi munere officioque interpretis. Atque in eum jam locum me esse paullatim delapsum video, ut mihi necesse sit pauca de me ipso dicere, deque hac mea, qualiscumque est, Odysseae latina interpretatione. Ego quidem, quamvis ab ineunte jam adolescentia graeca semper cum latinis conjunxerim, quamvis et Homerum et Virgilium seu natura seu casu aliquo primae

Nec virtute foret clarisve potentius armis,
Quam lingua Latium, non offenderet unum
Quemque poëtarum limae labor et mora etc. mihi esse dictos judicavi. Itaque omnem in eo posui curam diligentiamque, ne quisquam posset jure me negligentiae ignaviaeque condemnare. Nihil ergo in te reprehendendum? Imo multa atque magna, quae non satis mea potuit cavere prudentia: aperte autem profiteor atque affirmo, me nullam umquam fugisse

Restat igitur unus Simon Lemnius, qui cum ego committendus sum. Hic qualis sit, quidque valeat, non ex me audias, sed ex ejus versibus videas licet. Verum prius Homeri ipsius aliquot carmina recitemus, et ea quidem, quae prima sunt, et in quibus nondum labore defatigatus solet diligentior esse interpres atque accuratior.
῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον

salutem defendere puppe : nam mitto quod sit alienum a verbis Homeri. Non intelligo etiam, quid hoc loci velit, eripere animam . Scio quidem admodum recte dici, eripere animam hosti, ac idem valere, quod hostem occidere; item eripere animam ex orci faucibus, esse liberare a morte, aut salvare; et hoc fortasse voluit dicere Lemnius. Sed quod addendum erat necessario, reliquit; Ulyssemque nobis nescio plane quam animam eripientem exhibuit. Hoc vero admirandum ac portenti simile:
Et patriae reditus

201  Ante igitur quam triste malum super ingruat, omnes
202  Consulite in medium, juvenum compescite fastum
203  Actutum, aut ipsi ponant ultro aspera corda,
204  Dum licet: hoc satius multo reor omnibus esse.
205  Namque ego certa loquor non fallax augur, et olli
206  Omnia jam perfecta cano, quaecumque monebam
207  Vaticinans, olim peterent quum pergama Graji,
208  Scanderet atque una classem fortissimus

quid ferre labores
435  Hos juvat, ac tumidi tentare pericula ponti?
436  Cui juvenis sic oranti: fide optima, dixit,
437  Non animus, non haec divum sine numine mens est.
438  Quin age, dicturam carae nil esse parenti,
439  Ante undena aderit quam lux duodenave, jura
440  Caelicolas testata, gravi ne percita luctu 440
441  Ipsa sui pulcros corrumpat corporis artus.
442  Quod si eadem sciat ante, atque omne

senio et leto, quamquam non immemor umquam
225  Conjugis usque adeo cupias invisere vultus,
226  Quae miserum cogit semper tabescere curis.
227  Nec vero faciemque minus formosa nec artus
228  Ingentes reor esse; nefas mortalia quando
229  Corpora cum magnis forma certare deabus.
230  Haec illa: at contra sic orsus reddit Ulysses. 230
231  Ne saevi, dea magna; meam tibi cedere et ipse
232  Penelopem fateor

quam vis graviter, dapibusque potiri
245  O sinite. haud etenim vis ulla procacior instat,
246  Quam ventris vesana fames, quae turbine in atro
247  Curarumque homines saevis in fluctibus actos
248  Esse sui memores rabidis latratibus urget
249  Illa etiam me dira tenet, luctuque gementem
250  Assiduo dapibusque jubet vinoque repleri 250
251  Scilicet oblitum magnos in corde dolores.
252  Vos autem

pater ille deum, et Tritonia faxint
356  Cum Phoebo, talis quum sis, ut pectore eosdem
357  In tacito sensus volvens, quos ipse voluto,
358  Connubio stabili nostrae te jungere gnatae,
359  Atque meus gener esse velis. ingentia dona,
360  Ingentemque tibi gazam, sedesque parabo, 360
361  Heic maneas si sponte tua: nam cogere quisquam
362  Nec potis invitum, nec amat vim Juppiter aequus.
363  Interea ignarum ne

multi undique circum
247  Jactarent quamvis non irrita tela sodales.
248  Solus me Danaos inter pubemque Pelasgam
249  Alta Philoctetes jaculando Pergama circum
250  Vincebat: reliquos multo praestantior esse 250
251  Glorior ante omnes, quotquot nunc educat alma
252  Terra viros. neque enim priscis aequarier ausim
253  Alcidae aut Thebano, aut Euryto Oechaliaeo,
254  Qui superos valuere ipsos contendere

ferro terebrare repostas,
557  Dejicere aut prono molem de culmine, et arce
558  Praecipitare sacra, scopulisque illidere acutis,
559  Aut sinere aeternis nulli violabile donum 560
560  Esse diis, quorum sub numine Pergama stabant.
561  Haec vicit, potiorque aliis sententia visa,
562  Nec Troes potuere aliter. nam fata ferebant
563  Exitium certum, postquam intra moenia magnus

qui misere captum domitumque Lyaeo
557  Perdidit. huc adsis tamen o, cape munus, Ulysseu:
558  Ipse tibi reditum Neptuno a rege precabor,
559  Cujus ego soboles, nec se negat ipse parentem
560  Esse meum. potis autem idem me reddere solus 550
561  Incolumem, nullusque alius seu forte deorum
562  Sive hominum. dixit: subito cui talia reddo:
563  Sic utinam possimque anima vitaque carentem
564  Te

invisus scopulo. jamque impete magno
175  Ibat aquis, celeransque viam propiora tenebat
176  Laeta ratis; quum pone subit Neptunus, et actam
177  Corripit, immotamque alto sub gurgite figens
178  Esse jubet rupem ingentem, subitoque recedit.
179  At bona Phaeaces gens ponto assuetaque remis
180  Miranturque animo, seque inter plurima mussant. 180
181  Jamque aliquis socium respectans: heu quis in alto

nec tu me Pallada nosti
326  Horrisono Jove rege satam umjesto „fatam“ , quae casibus adsto
327  In duris tibi fida comes, praesensque periclis
328  Incolumem servo? non et Phaeacibus esse
329  Te volui nuper carum? delapsa sereno
330  Nunc iterum caelo veni, ne munera quisquam 330
331  Surripiat, quae multa tibi mea jussa sequuti
332  Phaeaces dederunt. quin et quot fata dolores

at genuit Polyphideaque, Clitumque,
273  Aurea quem rapuit correpta cupidine formae.
274  In superas Aurora domos, loca laeta deorum.
275  Egregium contra Polyphidea magnus Apollo
276  Gentibus esse dedit vatem, postquam occidit actis
277  Amphiaraus equis vasto telluris hiatu;
278  Qui patri iratus se longe Hyperesia ad arva
279  Contulerat, populosque illic ventura docebat.
280  Ergo Theoclymenus

edomitis quamprimum. scilicet illum 390
391  Heu nimis amissae prolis jam torquet amaror,
392  Conjugis et carae luctus, quae funere rapta
393  Perdidit una magis miserum, tristemque senectam
394  Esse dedit, saevis pro gnato exercita curis
395  Horrendum subiens leti genus: o mihi tale
396  Dī prohibete malum, casumque avertite amicis!
397  Illa quidem dum viva fuit, mihi plurima dulce

placidus reside. tardae nunc tempora longa
435  Noctis eunt, somnoque licet componere membra,
436  Jucundisque animos narrantum pascere dictis.
437  Cur properes in strata? gravis sopor ipse cubanti
438  Esse solet nimius. vos o, si corde cupido
439  Fert aliter, vos ite viri: dein candida primum
440  Quum radiis lux orta diem feret, ante refecti 440
441  Hirsutos nemorosa greges educite in arva.
442  Nos

fatebor;
123  Nec sum odio populis, vulgique obnoxius irae,
124  Nec consanguineos culpo, queis fretus in arma
125  Prosilit haud metuens duri vir praelia Martis.
126  Omnipotens nostri fecundum Juppiter esse
127  Sanguinis ipse genus vetuit: Arcesius auras
128  In superas solum Laërtem eduxit; Ulyssem
129  Hic genuit contra magnum pater, ille creavit
130  Me pariter solum, nec longo expletus amore est. 130

259  Num liceat nobis contra contendere solis
260  Ullius auxilio sine; an et socia arma roganda 260
261  Filius haec contra: saepe est mihi cognita famā
262  Magna tua, o genitor, virtus; teque esse timendum
263  Audieram dextra pariter structisque per artem
264  Consiliis. nimium ne sis at magna loquutus
265  Nunc vereor tua dicta stupens: quid in agmine tanto
266  Nos duo, quid contra tot

viridi, labentem ex aequore pinum 510
511  Intrantemque cavos impulso remige portus
512  Desuper aspexi. stabat densata juventus
513  Plurima, et ardebat clipeis jaculisque corusca.
514  Hanc pubem tunc esse procos rebar, neque quidquam
515  Praeterea novi. dixit, gnatusque parentem
516  Adspiciens furtim laeto subrisit ab ore,
517  Quin senior tacitum videat. dein omnibus actis,
518  Expediunt epulas

quo vittis tempora cincta
212  Ungitur alma Venus, properat quum tendere laetos
213  In Charitum formosa choros, et ludere gestit.
214  Exin majoremque habitu, succoque recenti
215  Florentem magis esse dedit, sectique elephanti
216  Vincere candorem, matutinamque pruinam.
217  Queis ita perfectis abiit dea magna per auras;
218  Atque aderant contrа famulae per tecta ferentes
219  Cum strepitu arguto

flenti haec suprema reliquit
284  Jussa mihi. haud equidem redituros scilicet omnes
285  Innocuos credo Danaos Simoëntis ab unda,
286  O mulier; nam dura ferunt ad praelia Troas
287  Acres esse viros, jaculo et fallente sagitta
288  Egregios, saltuque altum conscendere tergum
289  Fortis equi, ac magna solitos vi cernere Martem.
290  Incertum est, reditumne parent, an tristia fata 290
291  Di

ex agmine cernes
420  Caedem ferre viris, nec ventris talia posthac 420
421  Objicies mihi probra. at nunc in jurgia saevus
422  Turpia nequidquam dementi pectore surgis,
423  Teque aliquid fors esse putas, quod mixtus inerti
424  In turba potior socia virtute superbis.
425  Quod si Ithacus patria tellure potitus adesset,
426  Hi tibi nunc lato surgentes limine postes
427  Protinus angusti fierent,

297  Quippe etiam si jure gemit sibi funere raptum
298  Nupta virum quemcumque, tori cui foedere mixta
299  Progenuit dulces, communia pignora, gnatos;
300  Quanto Ithacum fas flere magis, caelestibus esse 300
301  Quem similem perhibent? paullum sed desine, et ipsa
302  Parce tibi, nostrisque adhibe sermonibus aures.
303  Nunc etenim haud mendax, de vivo quidquid Ulysse
304  Thesprotum in populo audivi

quisquam. Thesprotum haec ipse loquutus
323  Me rex edocuit Phidon, Mavortius heros.
324  Quin et juratus libansque in honore deorum
325  Addidit, instructamque ratem, sociosque paratos
326  Esse viro, reducem patrio qui litore sistant.
327  At prior ipse abii, properantem nactus ad alta
328  Moenia Dulichii, Cereri loca sacra, carinam.
329  Munera praeterea, quaecumque aggessit

nuncia verax
347  Certa mones, virtus quid grato in pectore possit,
348  Experiere auctus donis, populumque per omnem
349  Divitiis magnaque vigens celebrabere fama.
350  Cuncta tamen reor esse meis contraria votis, 350
351  Hactenus ut fuerunt: veniet nec salvus Ulysses,
352  Ncc tu iter expedies; ducibus quippe orba relicta
353  Tecta carent; velut ille fuit (nunc o foret usquam!)

agens pubi lectas de more capellas;
205  Pastoresque ibant gemini simul. ipse ubi circum
206  Atria curva gregem vinclis religavit olentem,
207  His ultro regem dictis incusat acerbis:
208  Pergis adhuc gravis esse, avidus nec poscere cessas
209  Quemque virum, necdum tete his penetralibus effers?
210  Haud prius absistes, credo, quam saucius hasce 210
211  Experiere manus; tanta est injuria, demens,
212  Qua furis

quam vidit ubi Laërtius heros,
223  Continuo laetus: fer opem, haud oblitus amici
224  Dilecti quondam; nunc et benefacta referre,
225  Et juvet aequaevo, Mentor, succurrere regi!
226  Sic orat ratus esse deam. sed turba procorum
227  Parte alia ingenti strepitu per tecta minatur,
228  Increpitatque furens, primusque Damastore cretus
229  Vociferans: frustra te suadeat, inquit, Ulysses
230  Auxilium sibi

535  Unum addas, oro: sine me tunicamque nitentem,
536  Et chlamydem tibi ferre novam; sordentiaque isthaec
537  Projice texta, precor, functus jam caede procorum:
538  Talem haud esse decet. sic illa orabat; at heros:
539  I properans, ignemque feras ante omnia primum,
540  Edico. vix fatus erat; nec dicta retardans 540
541  Sulfuraque atque ignem nutrix tulit. haud mora, totam

adstitit umbra
23  Triste dolens. fremitu denso comitantur euntem
24  Quotquot in Aegisthi perierunt sedibus una.
25  Cui prior Aeacides: Atrida o maxime regum,
26  Heroas quondam ante alios magis esse putabam
27  Te superum regi, gaudet qui fulmine, carum,
28  Imperiis quod multa tuis fortissima bello
29  Agmina parebant Xanthum Simoëntaque propter
30  Dardanium, duros passa est ubi Graecia casus. 30

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report