Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: esse Your search found 15871 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 259-708:259. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] contemptu. Tametsi quidam nonnullos maiorum nostrorum ut in ceteris, ita et in hoc ipso inuidiae insimulent. Mihi autem iubetur scientiam absque inuidia communicare et ex percepto talento lucrum uel fenore quaerere, nec pudori esse debere infantibus lac praebere, pro quibus Christus mori non erubuit. Praecipue cum sit ipse dominus non solos philosophos, aut eos dumtaxat qui habiti sunt sapientiores, uerum omnes omnino
260. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] refocillatio quaedam. Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens recognoscit eiusque
261. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tristatur nisi cum existimat rem sibi aduersam accidisse aut imminere ineuitabilem eiusque molestias pati . Oportet uero opinionem huiusmodi (ut sapienter monet Zeno) recentem esse, siquidem inueterata et obsoleta, quoniam iam longiore usu familiarior facta est et iam inter domesticas computatur, non multum exacerbat animum. Siquidem tanta est consuetudinis uis, ut etiam, quae natura illepida sunt, ipsa
262. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] usu familiarior facta est et iam inter domesticas computatur, non multum exacerbat animum. Siquidem tanta est consuetudinis uis, ut etiam, quae natura illepida sunt, ipsa laeta efficiat. Verum quod recentem opinionem esse debere diximus, ita interpretatur Cicero: ut non tantum illud recens intelligatur, quod paulo ante acciderit, sed quam diu in illo opinato malo uis quaedam insit et uigeat et habeat quandam uiriditatem, tam diu appellatur
263. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tristitia uiri nocet cordi . Constat enim humana uita in motione quadam quae a corde in cetera membra diffunditur. Atque hanc commotionem non quantamcumque esse decet, uerum certa quadam moderatione praefinitam, ultra quam si progrediatur, perturbabit, immo nonnumquam et exterminabit mortalium uitam. Docuimus autem alibi singulis passionibus animi
264. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] motus, sed etiam ipsius pestiferi cibi administratione. Illud enim animo nostro res tristes illatae faciunt, quod corpori exhibitum uirus; ex quo liquet, cum nulla aliarum passionum ita infesta face animum impetat, nec ullam aliam esse quae cor hominis deterius exedat. Quippe quae appetitum impedit ne se extra diffundat, necesse est cor uiribus destituatur nec ceteris membris debitum possit praestare officium.
265. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in exiles sucus mihi peruenit artus,
266. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nostra situ.
267. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] opus. Atque ita et ratione et experimento seu testimonio doctissimi uiri liquet aegrotum animum ad speculandum minime esse idoneum, quamuis hoc ipsum et aliter confirmare poteramus: sed in re aperta sine uitio immorari non potest. Nos quoque forsan altius in arcem huius rei inuecti sumus quam praesens ratio postulabat, ut iocunda magis quam apta
268. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quales imprimis sunt iuuenes, quippe quorum animos ob inconstantiam ac inconsiderationem facile est ad quampiam traducere iucunditatem, atque etiam propter rerum imperitiam his persuadere ea, quae patiuntur uel passi sunt, incommoda non esse; uel saltem, quando nimium creduli sunt facileque de se omnia sperant, aliqua egregia spe eos reddere hilariores. Has fere easdem ob causas et mulieres non magno negotio consolationem admittunt, utpote quae et imbecillis sensus
269. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] difficulter consentiunt senes, ut qui sua sponte ob amissam de se fiduciam sedulo maerore conficiuntur, neque ullis rationibus adduci possunt melius de se sperare, praesertim si qua aperta detrimenta acceperunt; continuo enim putant illa esse certissima interitus euersionisque suae indicia. Quod quidem nobilissimus poetarum in Anchisen ingenue effinxit, cum hortaretur a filio fugam capessere seque incendiis Iliacis
270. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] enim sumam beniuolentiam coniunctam pari prudentia, tamen illum fructum ex his litteris uel maximum coepi quod te praeclare res humanas contemnentem et optime contra fortunam paratum cognoui; quam quidem laudem sapientiae tuae statuo esse maximam, nec aliunde pendere nec extrinsecus aut bene aut male uiuendi suspensas habere rationes. Ille autem pendere
271. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hactenus; ad eos ueniamus quibus minus et spei est et uirtutis, cum quibus multo plus operis difficultatisque superest oratori, atque illud praecipue curandum quo eos bene de se sperare inducat ostendatque in eis siquid poterit tale esse, quo freti miseri esse non poterunt, ueluti sapientiam, artem, scientiam, disciplinam, ualitudinem, robur, ingenium, sollertiam, probitatem, et cetera id genus; quo pacto Cicero Lentulum submonuit: "Tuae", inquit, "sapientiae
272. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eos ueniamus quibus minus et spei est et uirtutis, cum quibus multo plus operis difficultatisque superest oratori, atque illud praecipue curandum quo eos bene de se sperare inducat ostendatque in eis siquid poterit tale esse, quo freti miseri esse non poterunt, ueluti sapientiam, artem, scientiam, disciplinam, ualitudinem, robur, ingenium, sollertiam, probitatem, et cetera id genus; quo pacto Cicero Lentulum submonuit: "Tuae", inquit, "sapientiae magnitudinisque animi est
273. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uirtute atque in rebus gestis tuis atque in tua grauitate positam existimare." Et recte sane; quicumque enim aliter agit, id agit ne umquam quietus esse possit, nec ullis iocundis fruatur diebus uniuersamque uitam suam sollicitam transigat ac miseram; quippe cuius uota et desideria ab extra pendere incipiunt, mox fortunae praebet dominae uenale caput, illi
274. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] omnibus sint procreati, se ipsos sponte tam foedae miserandaeque subiciant seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat;
275. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sponte tam foedae miserandaeque subiciant seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat; eadem tamen infra bestias redigatur si se nosse
276. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eorum illarum rerum amorem abducamus, ut, si beniuolorum quis uel interitum uel discessum dolet, proderit aliquando, si commode fieri poterit, illos, ob quos ipse tantam maestitiam assumit persuadere ei in amore minime respondisse, nec meritos esse, de quibus adeo uehemens sollicitudo capiatur; ut apud Mantuanum fecit Apollo: "Galle, quid insanis?" inquit; "tua cura Lycoris perque niues alium perque horrida castra secuta est."
277. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "tua cura Lycoris perque niues alium perque horrida castra secuta est." Quibus uerbis prudenter ei insinuare uoluit intelligat se ab illa neglectum esse ac spretum, ut potius odio sit persequenda quam desiderio . Valebit ergo hic, quantum salua pietate fieri potest, locos odii abhominationis inuidiae ac indignationis
278. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rebus omnibus plenius suis locis disputauimus. Porro, si bona fortunae fuerint, quibus, quorum iacturam uel detrimentum aegro animo ferunt, amorem illorum ab animo maestorum subtrahemus si persuadebimus bona non esse, quin potius, si liquidius discutere uoluerimus mala, ut in eo loco, quem paulo ante adduximus, e uestigio subiecit Boethius: Ego uero nego illud bonum esse quod nocet habenti. Num id mentior? Minime, inquies. Atqui diuitiae
279. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ferunt, amorem illorum ab animo maestorum subtrahemus si persuadebimus bona non esse, quin potius, si liquidius discutere uoluerimus mala, ut in eo loco, quem paulo ante adduximus, e uestigio subiecit Boethius: Ego uero nego illud bonum esse quod nocet habenti. Num id mentior? Minime, inquies. Atqui diuitiae possidentibus persaepe nocuerunt, cum pessimus quisque eoque alieni magis auidus, quicquid usquam auri gemmarumque est, se solum, qui habeat, dignissimum putat.
280. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eoque alieni magis auidus, quicquid usquam auri gemmarumque est, se solum, qui habeat, dignissimum putat. Vbi ostendere uoluit Boethius diuitias bonas non esse cum quod nocent habenti, tum quod earum potestas etiam pessimis datur, quorum neutrum accideret si diuitiae uera bona essent: nam quod uere bonum est et nouit nocere nemini, id enim malo proprium est; et apud malum pernoctare nescit,
281. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aliquis illud satyri opponet: Haud facile emergunt quorum uirtutibus obstat res angusta domi. Quo carmine asserit poeta inopiam difficillimum esse obstaculum illis, qui per uirtutem ad altiora scandere nituntur. Valent ergo diuitiae, quoniam uiros praeclaros reddunt, potestatemque ac facultatem bene gerendi suppetunt sine quibus multae clarissimae uirtutes interirent, ut
282. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ex quo intelligere potes rerum inopia nec ipsam munificentiam excludi posse uirtutemque omnem non ab arca, sed a corde proficisci. Quod uero a sapientibus aliquando usurpatur diuitias bene utentibus bonas esse, nec nos quidem inficiamur, sed hoc ratione defendimus: illud uidelicet quicquid eis bonitatis tribuitur a bonitate possessorum euenire, ipsae uero diuitiae ex se boni habent nihil, nec copia sua ulla ex parte possessores suos reddunt
283. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cantabit uacuus coram latrone uiator. Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur. His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de quibus plenius postea disseremus, amatores nimii praecipue curandi
284. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uicturi gignimur, ordo quis datus, aut metae quam mollis flexus et unde, quis modus argento, quid fas optare, quid asper utile nummus habet, patriae carisque propinquis quantum largiri deceat, quem te deus esse iussit et humana qua parte locatus es in re. Sed de his satis. Ad alios, quos consolari difficile est, reuertamur. Illis igitur, qui
285. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] inducere maestum animum non postponas. Vnde laudatus est Rhodius ille, cui in caueam a tyranno coniecto cum suaderet quidam a cibo abstinere, respondit omnia, dum uiuit, homini esse speranda. Adde quod Domini semper fuit institutum corripere, quos dilexit, amicos suos in deliciis non nutrire, sed more optimorum patrum filios suos
286. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] annos Polycrates ab Oroete quodam Persa Asiae praefecto dolo captus miserrimoque patibulo extinctus est. Hic illius sapientissimae Demetrii sententiae ueritatem intueri licet, qua dicere assolebat "Iratum procul dubio illi deum esse, ne dubita, cui uniuersa ex uoto fluxerunt." Deus quidem bonos (ut egregie etiam sentit Seneca) probat, illisque fortunam, qua eos exerceat, assignat, at imbecilles et effeminatos respuit, nec dignos ducit a quibus fortuna
287. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] genus hominum officio consolandi sit aptum, dicere non est difficile: ab illis enim consolationem unusquisque cupit quibus ipse bene uult. Nam odiosorum tam uerba quam praesentia cum omnibus, tum praecipue in luctu positis ad morbum esse solet. Quod optime intelligens Seruius Sulpicius scribit ad Ciceronem oportere eos, per quos consolationis munus obeundum sit, propinquos esse ac familiares. Valent ergo ad consolandum amici parentes filii aut alia
288. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] odiosorum tam uerba quam praesentia cum omnibus, tum praecipue in luctu positis ad morbum esse solet. Quod optime intelligens Seruius Sulpicius scribit ad Ciceronem oportere eos, per quos consolationis munus obeundum sit, propinquos esse ac familiares. Valent ergo ad consolandum amici parentes filii aut alia quauis necessitudine coniuncti, inter quos consolatio filiorum est praecipua, et praesertim adulescentium uel paruulorum, si quando contingit ut quippiam
289. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] arbitramur turpeque ducimus monitis ipsorum non obtemperari . Hinc Cicero ad Seruium ait: Me autem non oratio tua solum et paene societas aegritudinis, sed auctoritas consolatur. Turpe enim esse existimo me non ita ferre casum meum ut tu tali sapientia praeditus ferendum putas. Cum ergo amicorum aut beniuolorum persona ad consolandum sit aptissima,
290. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cum ergo amicorum aut beniuolorum persona ad consolandum sit aptissima, illud unum hoc loco praecipue admonere oportet: consolator primam curam adhibeat ostendere aut persuadere illi, quem consolatur, se uerum esse amicum. Quod Cicero erga Titium pulcherrime seruauit; sic enim exorsus est: Etsi unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, quod tantum ex tuis molestiis cepi doloris ut consolatione ipse eguerim, tamen, cum
291. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Etsi unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, quod tantum ex tuis molestiis cepi doloris ut consolatione ipse eguerim, tamen, cum longius a summi luctus acerbitate meus abesset dolor quam tuus, statui nostrae necessitudinis esse meaeque in te beniuolentiae non tacere tanto in tuo maerore tam diu, sed adhibere aliquam modicam consolationem, uel quae leuare tuum dolorem posset, si minus sanare potuisset.
292. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed etiam pro amore nostro rogo atque oro, te colligas uirumque praebeas unde liquet quam uerum sese ei probet amicum, et quod declarat incommoda eius aegro ferre animo, et quod illum se amare persuadet et de eius languore doloreque esse sollicitum cupereque ipsum, quod unice precatur, tranquilliore esse animo. Hinc et Anna apud Maronem in consolanda Didone sumpsit exordium: "O luce magis dilecta
293. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et quod declarat incommoda eius aegro ferre animo, et quod illum se amare persuadet et de eius languore doloreque esse sollicitum cupereque ipsum, quod unice precatur, tranquilliore esse animo. Hinc et Anna apud Maronem in consolanda Didone sumpsit exordium: "O luce magis dilecta sorori, solane perpetua maerens carpere iuuenta."
294. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] breuem epistulam dictare potui, non quo eius uicem doleam, quem scio ad meliora transisse dicente Moyse transiens uidebo uisionem hanc magnam. Sed quo torqueor desiderio non meruisse eius uiri uidere faciem, quem in breui tempore huc uenturum esse credebam. Multa et alia apud alios doctos uiros ex hoc genere passim reperies. Sed de his ista sufficiant.
295. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] qua ratione quibusue modis mitigandus sit dolor amici; et quidem hac de causa, ut Cicero in Tusculanis quaestionibus narrat, uarie sapientes censuerunt. Cleanthes enim putauit unam illam ac simplicem esse consolandi rationem docere illud, quod accidit, malum non esse. At Epicurus, quoniam mala concedit, optime factum ratus est abducere animum a malis ad bona. Peripatetici, utpote qui mediocritatem in omnibus sectantur, officium consolatoris
296. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] quidem hac de causa, ut Cicero in Tusculanis quaestionibus narrat, uarie sapientes censuerunt. Cleanthes enim putauit unam illam ac simplicem esse consolandi rationem docere illud, quod accidit, malum non esse. At Epicurus, quoniam mala concedit, optime factum ratus est abducere animum a malis ad bona. Peripatetici, utpote qui mediocritatem in omnibus sectantur, officium consolatoris praecipuum statuunt persuadere afflictis non magna mala pati.
297. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] consolando inducere animum maerentis se putet in illo labore iusto ac debito officio fungi, nec ulla contumelia aut iniuria affectum; Cyrenaici lugentem censent admonendum conditionis humanae prudentisque esse officium uniuersas, prius quam accidant, praemeditasse calamitates seque ita comparasse ut nihil eum inparatum offendat. At Cicero haec omnia consolationis medicamina complexus est, et recte quidem. Neque enim omnes similiter
298. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] consequar? Facile, inquam, si ad radicem causamque angoris oculum intendas, quam in principio huius operis explicauimus, ubi diximus radicem originemque uniuersae aegritudinis opinionem esse malorum, quibus se comprehensum languens ingemiscit et ab his sese explicare contendit. Idcirco qui morbum funditus eradicare cupit, Cleanthis sequatur rationem, Chrysippi uero qui mitigare desiderat; porro qui detrahere dolori
299. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] supprimere, Anaxagorae; et qui abducere aut diuertere, Epicurum non dedignetur praeceptorem. Tollitur enim funditus aegritudo si, quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur cum animum ad aliam curam traducimus aut eum
300. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] Tollitur enim funditus aegritudo si,
quod aegre fertur, doceatur malum minime esse; sedatur uero si iuste eos uel
utiliter afflictos declarabimus. Minuitur cum paruum esse persuadetur; cum autem
non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur
cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus.
301. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iacuerunt, posteriora autem me a scribendo tuis iniustissimis atque acerbissimis incommodis retardarunt. Cum uero et interuallum iam satis longum fuisset et tuam uirtutem animique magnitudinem diligentius essem mecum recordatus, non putaui esse alienum institutis meis haec ad te scribere. Sic dicit Scriptura et amicos Iob septem diebus ac noctibus, qui ad consolandum uenerant, cum eo in terra
302. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sic dicit Scriptura et amicos Iob septem diebus ac noctibus, qui ad consolandum uenerant, cum eo in terra et in puluere iacuisse, "et nemo", inquit "loquebatur ei uerbum. Videbant enim dolorem esse uehementem." Vnde intelligi datur hanc rationem consolandi semper habendam esse in grauioribus aegritudinibus aut maeroribus, utpote qui ita perturbant uehementia
303. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in terra et in puluere iacuisse, "et nemo", inquit "loquebatur ei uerbum. Videbant enim dolorem esse uehementem." Vnde intelligi datur hanc rationem consolandi semper habendam esse in grauioribus aegritudinibus aut maeroribus, utpote qui ita perturbant uehementia sua animum, ut nullatenus prae acerbitate aut uoluntati deliberare aut menti uerum, uel honestum uel utile cernere
304. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sui commotum, principio eum dolere non prohibuit, ceterum ut id modestius faceret, diligenter admonuit: "Moleste" inquit "fers discessisse Flaccum amicum tuum; plus tamen aequo dolere te nolo. Illud ut non doleas uix audebo exigere a te; et esse melius scio. Sed cui iam ista firmitas contingeret, nisi iam multum supra fortunam elato? Illum quoque ista res uellicabit. Nobis autem ignosci potest prolapsis ad lacrimas si non minime decurrerint, si ipsi illas repressimus. Nec sicci
305. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] institutum ordinem a radicali aegritudinis medicina dicere incipiemus.
306. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] postquam satis indicauit se esse amicum, si ita res tulerit ut beniuolentia nostra fit obscurior, illa praecipue cura adhibenda est, ut haec, quibus amicus urgetur , doceat aut persuadeat mala non esse. Quippe ut superius habitum est, nemo maeret nisi grauiorum opinione malorum; quam si auferas, et maerorem procul dubio totum abstuleris. Auferri autem alio pacto nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat
307. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat mala, credere desinat. Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si
308. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a paucioribus sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse ostendemus. Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens consolator persuadere, quae arbitrabatur afflictus, tristia non esse; et, si omnes has rationes adaptare ualebis, ne obmiseris; id
309. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse
ostendemus.
Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens consolator
persuadere, quae arbitrabatur afflictus, tristia non esse; et, si omnes has
rationes adaptare ualebis, ne obmiseris; id autem assequi in defunctorum casu non
erit difficile.
310. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
311. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii unde incipias, finis ubi desinas; ab
312. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod a natura praestatur. Et hic locus leuando funebri luctui est aptissimus; quem tamen aliis perpaucis ualebis accommodare, quoniam non item priuatio aliarum
313. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] accommodare, quoniam non item priuatio aliarum rerum a natura prouenit ut uitae. Nisi forte hac ratione utaris ut dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta
314. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta tam laeta quam tristia ab altissima prouidentia distribuuntur, ipso per prophetam testante: Ego sum faciens bonum et creans
315. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tamen hoc et fecundior redditur et diuturniore uita donatur. Infirmus qui fidit medico et a quo pristinam ualitudinem expectat, nullas amariores potiones, nullas incisiones, nulla cauteria, nullam omnino acerbitatem quam a medico patitur malam esse putat neque ob hanc aliquem concipit maerorem; idem et tu, si de Deo existimabis ut merito et de uero omnium patre et Domino debes, comperies liquido nihil tibi mali euenisse posseue euenire. Hinc merito ab ipso in euangelio arguimur et
316. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] arguimur et increpamur: Si uos, qui estis mali, nostis uestris filiis bona data dare, quanto magis pater uester caelestis. Itaque si, quae a natura sunt bona, esse censemus uniuersa, certo multo rectius et illa bona iudicanda sunt quae ab ipsius naturae institutore et rectore proficiscuntur." In hunc ergo modum, si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
317. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
detrimentis adaptabis.
318. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] 6 Secundus locus ab uniuersitate Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
319. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam nescisse id aut nequiuisse tam sapientissimos potentissimosque opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non
320. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et prudentissimi et potentissimi sint, certe operi suo mali inseruerunt nihil; atqui mortem ab ipsis insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud
321. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud uero quod, licet non omnibus, potioribus tamen et praestantioribus nobiscum commune est, alia ratione et forsan non inepta declarabitur inter mala minime computandum. Si enim uera illa est
322. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] neque uiuis neque mortuis quicquam mali euenire, nec eorum res a deo immortali umquam negligi, quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est,
323. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et pro ulceribus
324. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod uolumus ualidissimus est, ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum
325. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam
326. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut sustineri possit, ceterum quis tantam audebit impietatem, ut praestantissimum dei opus praesumat condemnare? Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat.
327. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate
328. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit,
329. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur."
330. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de
331. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] disserentem: Quid homo tu ream me cotidianis agis querelis? Quam tibi fecimus iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius
332. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] succincte admonere.
Pergamus itaque reliqua recensendo.
333. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies.
334. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
335. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ab utili uel commodo Nos nunc ad quintum locum ueniamus qui germanus omnino est huic quem modo attigimus. Est enim quintus locus quo probatur casus aliquis malus non esse si declarabitur eorum, quaecumque secum adducit, bona esse uniuersa; siquidem diuina pariter et naturae lege sententia stabilitum est non posse a mala arbore bonos fieri fructus, nec ullum malum parere bonum; nascitur enim semper in legitima procreatione simile ex simili. Si igitur tam
336. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit . Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti temeritate perdidit infelix quod capere tam ardenter properabat:
337. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] infelix quod capere tam ardenter properabat: non enim per piaculum, sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et
338. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum,
339. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] immortaliaque supercaelestium bona certum est iter? Felices homines si sua bona cognoscerent et si ratione magis quam sensu ducerentur! Sed de his postea; ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque
340. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque redduntur. Quid enim M. Reguli praeclaram et omni ueneratione dignam fecit memoriam
341. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram
342. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
343. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
344. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uidetur sapientes uiros aliud quam bonum expetere, quandoquidem sapientes non essent si, quod cognoscerent malum, tamen appeterent: appetitio namque testimonio philosophorum nisi boni esse nequit et praesertim sapientum, qui falli non consueuerunt. Videmus autem uiros et quidem sapientissimos sanctissimosque mortem optasse, ut hunc ipsum, cuius iam meminimus, Socratem, qui Apollinis iudicio sapiens est
345. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me,
346. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas
347. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas laeti susceperunt.
348. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] susceperunt.
349. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] 13 Septimus locus a contrario et de incommodis uitae Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas,
350. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uitae Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
351. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait: In
352. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in qua sedebat Eli sacerdos cecidit et mortuus est. Agricolae, immo uero omnes homines, quot et quantos a caelo et terra uel a perniciosis animalibus causis metuunt agrorum fructibus? Solent tamen de frumentis tandem collectis et reconditis esse securi; sed quibusdam, quod nouimus, prouentum optimum fluuius improuisus fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit. Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne quis fideret etiam paruulos
353. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sublatus est .
354. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque
355. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei", inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati
356. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
357. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pati consueuerunt. Quod Horatius in primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca."
358. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre
359. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc si tu quoque feceris, in amissione rerum tuarum consolatione non indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera
360. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa
361. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam
362. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] amicos inuenisti.
363. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impenderet illius beati ceruicibus. Itaque nec pulchros illos administratores aspiciebat, nec plenum artis argentum, nec manum porrigebat in mensam; iam ipse defluebant coronae. Denique exorauit tyrannum ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius
364. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
365. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes necesse est pro salute incolumitateque suorum iugiter esse sollicitos curareque sedulo ut satis tutati defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum
366. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam
367. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
368. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiribus, ruis in arma amens, extendere ultra terminos terrarum fines imperii optas, cui mox tres uilissimi soli passus satis erunt. Moreris demens et, qui uniuerso orbi timori esse laborabas, a muribus spurcissimis sordidissimisque uermibus statim contemneris. Nec speres ad hanc miseriam lento aut consueto mortalium gradu descendere, quandoquidem ad generum Cereris sine cede et uulnere pauci
369. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
370. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pastorum, rusticorumque iudicio stabilitur, quae tantum et ponderis et diuturnitatis habet, quantum insano uulgo et plebeculae omni folio uolubiliori collibuerit! En tibi egregium sapientem, qui nisi uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet!
371. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet! At non talis erat qui dicebat Oleum peccatoris non impinguabit caput meum. Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis
372. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male
373. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male loqui nesciunt. Sin mali equidem gaudeo, quippe quibus displicere magna laus est."
374. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Christo placeamus; nec eorum laudibus oblectemur qui non alios quam sibi similes laudare consueuerunt. Et hoc modo ostendendo contrarium illius quod dolemus malum esse commutamus in animo auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet.
375. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet. Persuadeamus illa bona non esse, sicuti fecit Seneca quando est illum consolatus qui aegre ferebat quendam magna comitatum caterua incedere; "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem."
376. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Mel", inquit, "muscae
sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista
turba, non hominem."
Quibus uerbis egregie declarauit illum honorem non esse inimico illius
exhibitum, sed diuitiis ad quas illa turba intenta anhelabat.
377. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est philosophicis institutis, quibus (ut idem testatur) nemo adeo ferus est qui non mitescere possit si modo culturae patientem commodet aurem. – unde et paulo post deridet eos qui maxima credunt esse mala exiguum censum turpemque repulsam. Proderit itaque ad hanc primam consolandi rationem, quam septem in partes distribuimus, philosophorum, theologorum, satyrorum,
378. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos, sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae
379. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse si illud, quod quempiam angit, bonum esse ostendatur et non malum; quo modo autem id consequi possimus, septem rationibus monstrauimus. Nunc ad reliqua pergamus.
380. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nunc ad reliqua pergamus. Primum igitur consolatori, postquam satis indicauit se esse amicum, si ita res tulerit ut beniuolentia nostra fit obscurior, illa praecipue cura adhibenda est, ut haec, quibus amicus urgetur , doceat aut persuadeat mala non esse. Quippe ut
381. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] postquam satis indicauit se esse amicum, si ita res tulerit ut beniuolentia nostra fit obscurior, illa praecipue cura adhibenda est, ut haec, quibus amicus urgetur , doceat aut persuadeat mala non esse. Quippe ut superius habitum est, nemo maeret nisi grauiorum opinione malorum; quam si auferas, et maerorem procul dubio totum abstuleris. Auferri autem alio pacto nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat
382. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat mala, credere desinat. Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si
383. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a paucioribus sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse ostendemus. Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens consolator persuadere, quae arbitrabatur afflictus, tristia non esse; et, si omnes has rationes adaptare ualebis, ne obmiseris; id
384. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse
ostendemus.
Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens consolator
persuadere, quae arbitrabatur afflictus, tristia non esse; et, si omnes has
rationes adaptare ualebis, ne obmiseris; id autem assequi in defunctorum casu non
erit difficile.
385. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
386. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii unde incipias, finis ubi desinas; ab
387. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod a natura praestatur. Et hic locus leuando funebri luctui est aptissimus; quem tamen aliis perpaucis ualebis accommodare, quoniam non item priuatio aliarum
388. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] accommodare, quoniam non item priuatio aliarum rerum a natura prouenit ut uitae. Nisi forte hac ratione utaris ut dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta
389. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta tam laeta quam tristia ab altissima prouidentia distribuuntur, ipso per prophetam testante: Ego sum faciens bonum et creans
390. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tamen hoc et fecundior redditur et diuturniore uita donatur. Infirmus qui fidit medico et a quo pristinam ualitudinem expectat, nullas amariores potiones, nullas incisiones, nulla cauteria, nullam omnino acerbitatem quam a medico patitur malam esse putat neque ob hanc aliquem concipit maerorem; idem et tu, si de Deo existimabis ut merito et de uero omnium patre et Domino debes, comperies liquido nihil tibi mali euenisse posseue euenire. Hinc merito ab ipso in euangelio arguimur et
391. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] arguimur et increpamur: Si uos, qui estis mali, nostis uestris filiis bona data dare, quanto magis pater uester caelestis. Itaque si, quae a natura sunt bona, esse censemus uniuersa, certo multo rectius et illa bona iudicanda sunt quae ab ipsius naturae institutore et rectore proficiscuntur." In hunc ergo modum, si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
392. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] adaptabis. Possumus enim ex his omnibus locis ostendere aut persuadere mortem malam non esse primum, inquam, quoniam naturae munus. Nam, ut in illis libris docuimus, quos de natura mali conscripsimus, quaecumque secundum naturam sunt, bona sunt uniuersa: omne autem malum, si non est praeter naturam, cunctorum sapientum
393. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] culpauerit; aut quis suae compos mentis, cum pira, poma, castaneae, aliaeque nuces decidunt, male tunc cum arboribus agi dicat? Si igitur eadem ratione mors in homines uenit, qua tandem ineptia malam esse causamur? Amplius nonne, ut ceterorum, ita et cursus humani duae sunt necessario constitutae metae, hoc est principii et finis; principii unde incipias, finis ubi desinas; ab
394. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mihi natura posuit protinus hunc terminum: quid habeo quo indigner? Haec omnia et horum similia ideo ad leuandum maerorem ualent quoniam docent mortem non esse malam eo quod a natura praestatur. Et hic locus leuando funebri luctui est aptissimus; quem tamen aliis perpaucis ualebis accommodare, quoniam non item priuatio aliarum
395. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] accommodare, quoniam non item priuatio aliarum rerum a natura prouenit ut uitae. Nisi forte hac ratione utaris ut dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta
396. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dicas: "Vitam humanam inter praecipua bona nemo dubitat computare et tamen nullus sapientum interitum eius dixit esse malum, eo quod a natura accipitur; quid ergo causae est cur et iacturam facultatum, quae multo minora bona sunt, similiter non esse malam putemus, tametsi non a natura sed a fortuna contingant? Aut si (ut uniuersi sapientes statuunt) cuncta tam laeta quam tristia ab altissima prouidentia distribuuntur, ipso per prophetam testante: Ego sum faciens bonum et creans
397. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tamen hoc et fecundior redditur et diuturniore uita donatur. Infirmus qui fidit medico et a quo pristinam ualitudinem expectat, nullas amariores potiones, nullas incisiones, nulla cauteria, nullam omnino acerbitatem quam a medico patitur malam esse putat neque ob hanc aliquem concipit maerorem; idem et tu, si de Deo existimabis ut merito et de uero omnium patre et Domino debes, comperies liquido nihil tibi mali euenisse posseue euenire. Hinc merito ab ipso in euangelio arguimur et
398. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] arguimur et increpamur: Si uos, qui estis mali, nostis uestris filiis bona data dare, quanto magis pater uester caelestis. Itaque si, quae a natura sunt bona, esse censemus uniuersa, certo multo rectius et illa bona iudicanda sunt quae ab ipsius naturae institutore et rectore proficiscuntur." In hunc ergo modum, si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
399. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] si uidebitur, istum primum locum singulis rerum
detrimentis adaptabis.
400. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] 6 Secundus locus ab uniuersitate Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
401. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam nescisse id aut nequiuisse tam sapientissimos potentissimosque opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non
402. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et prudentissimi et potentissimi sint, certe operi suo mali inseruerunt nihil; atqui mortem ab ipsis insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud
403. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud uero quod, licet non omnibus, potioribus tamen et praestantioribus nobiscum commune est, alia ratione et forsan non inepta declarabitur inter mala minime computandum. Si enim uera illa est
404. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] neque uiuis neque mortuis quicquam mali euenire, nec eorum res a deo immortali umquam negligi, quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est,
405. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et pro ulceribus
406. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dabitur commoditas persuadendi tales aduersitates malas non debere appellari. Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus;
407. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Secundo uero loco diximus illud posse persuaderi malum non esse quod uel omnibus uel potioribus nobiscum commune est; ex hoc ipsum, quod omnibus commune est, non est ueri simile malum esse; cum enim tale nihil nisi uel a deo uel a natura proueniat, non est rationabile ipsos auctores suum damnasse opus; damnassent autem profecto si malum, quod operi suo uel non dare uel adimere potuerunt, dederunt tamen
408. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam nescisse id aut nequiuisse tam sapientissimos potentissimosque opifices sani hominis non est asserere. Restat ergo ut si illud, quod toto ipsorum in opere reperitur, malum esse dicatur, nec tamen id prohibeatur uel tollatur, cum possit et noscatur, restat duo ut tam sancti auctores uel inuidiae uel ineptiae aut saltem negligentiae accusentur, quod nimirum affirmari absque summa impietate simul et dementia non
409. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] affirmari absque summa impietate simul et dementia non potest. Si ergo deus ac natura et prudentissimi et potentissimi sint, certe operi suo mali inseruerunt nihil; atqui mortem ab ipsis insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud
410. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] insertam nemo dubitat; ergo et malam non esse procul dubio unusquisque debet scire. Et hoc modo persuadetur illud, quod omnibus commune est, malum non esse. Illud uero quod, licet non omnibus, potioribus tamen et praestantioribus nobiscum commune est, alia ratione et forsan non inepta declarabitur inter mala minime computandum. Si enim uera illa est
411. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] neque uiuis neque mortuis quicquam mali euenire, nec eorum res a deo immortali umquam negligi, quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est,
412. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quomodo igitur nos illud malum appellare audebimus quod optimis amicis Dei datum esse uidemus? Et de quibus ipsos tamquam de ingentibus beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et pro ulceribus
413. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod uolumus ualidissimus est, ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum
414. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam
415. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut sustineri possit, ceterum quis tantam audebit impietatem, ut praestantissimum dei opus praesumat condemnare? Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat.
416. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate
417. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit,
418. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur."
419. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de
420. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] disserentem: Quid homo tu ream me cotidianis agis querelis? Quam tibi fecimus iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius
421. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod uolumus ualidissimus est, ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum
422. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ita ad consistendum debilissimus. Nempe cum difficile sit rationes inire , quae constanter docere queant morte aut rerum interitu uel defectu boni nihil esse ademptum. Et fortasse diuitias non esse bonas persuadere poterimus cum illis rationibus, quas superius in antidoto diuitum adduximus, tum aliis de quibus postea disseremus; similiter et abdicationem magistratus et aliarum rerum priuationem nihil nocere; sed contra uitam
423. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ut sustineri possit, ceterum quis tantam audebit impietatem, ut praestantissimum dei opus praesumat condemnare? Quamobrem fateri necessarium est et uitam et incolumitatem bonam esse. Eatenus tamen has bonas concedimus, quatenus plus incommoditatis mortalibus afferant quam commoditatis, licet id nostra culpa proueniat.
424. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate
425. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit,
426. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur."
427. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de
428. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] disserentem: Quid homo tu ream me cotidianis agis querelis? Quam tibi fecimus iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius
429. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate
430. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et uitam esse uis, certe uel illud negare non poteris eam fallacem et umbrantem esse innumerisque laqueis praepeditam, quae pro uno gaudio multos sibi dat maerores, pro una uana laetitia innumeras uerasque tristitias, pro fastidiosissima sanitate complures saeuos morbos. Nunc te fortunatum in sublime tollit,
431. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse debet, immo praecipue abhominandum. Sic apostolus non in sanitate, sed in infirmitatibus gloriabatur: "Cum enim", inquit, "infirmor, fortior sum." Et Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur."
432. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Dominus ad eum: "Paule, uirtus in infirmitate perficitur." Quibus rebus languores corporis boni potius comprobantur quam mali ualitudinemque magis homini esse noxiam. Quae etiam si nihil noceret, tamen illud, quod bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de
433. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] disserentem: Quid homo tu ream me cotidianis agis querelis? Quam tibi fecimus iniuriam? Quae tua tibi detraximus bona? Quouis iudice de opum dignitatumque possessione mecum contende, et si cuiusquam mortalium proprium quid horum esse monstraueris, ego iam tua fuisse, quae repetis, sponte concedam. Cum te matris utero natura produxit, nudum rebus omnibus inopemque suscepi meisque opibus foui et, quod te nunc impatientem nostri facit, fauore prona indulgentius
434. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] succincte admonere.
Pergamus itaque reliqua recensendo.
435. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies.
436. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] praeclare dicta reperies. Quarto igitur loco docebimus illud, quod quis patitur, malum non esse, si ostendemus id mali afferre nihil. Non enim recte uidetur malum nuncupari quod malitiae attulit nihil; si namque malum per malitiam est malum, ubi malitiae nihil est, nec mali quicquam profecto erit; aut quis sanae mentis illud dulce
437. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in hoc postremo, plurimum. Vnde Posidonium philosophum, cum uehementius dolore articulorum laboraret et quasi facibus admotis crebrius ureretur, saepius dixisse ferunt: Nihil agis, dolor, quamuis sis molestus, numquam tamen confitebor te esse malum. De qua ratione multa a Cicerone in secunda Tusculanarum quaestionum egregie ac praeclare dicta reperies.
438. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
439. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ab utili uel commodo Nos nunc ad quintum locum ueniamus qui germanus omnino est huic quem modo attigimus. Est enim quintus locus quo probatur casus aliquis malus non esse si declarabitur eorum, quaecumque secum adducit, bona esse uniuersa; siquidem diuina pariter et naturae lege sententia stabilitum est non posse a mala arbore bonos fieri fructus, nec ullum malum parere bonum; nascitur enim semper in legitima procreatione simile ex simili. Si igitur tam
440. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti temeritate perdidit infelix quod capere tam ardenter properabat:
441. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] infelix quod capere tam ardenter properabat: non enim per piaculum, sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et
442. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum,
443. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] immortaliaque supercaelestium bona certum est iter? Felices homines si sua bona cognoscerent et si ratione magis quam sensu ducerentur! Sed de his postea; ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque
444. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque redduntur. Quid enim M. Reguli praeclaram et omni ueneratione dignam fecit memoriam
445. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram
446. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
447. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nos nunc ad quintum locum ueniamus qui germanus omnino est huic quem modo attigimus. Est enim quintus locus quo probatur casus aliquis malus non esse si declarabitur eorum, quaecumque secum adducit, bona esse uniuersa; siquidem diuina pariter et naturae lege sententia stabilitum est non posse a mala arbore bonos fieri fructus, nec ullum malum parere bonum; nascitur enim semper in
448. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nos nunc ad quintum locum ueniamus qui germanus omnino est huic quem modo attigimus. Est enim quintus locus quo probatur casus aliquis malus non esse si declarabitur eorum, quaecumque secum adducit, bona esse uniuersa; siquidem diuina pariter et naturae lege sententia stabilitum est non posse a mala arbore bonos fieri fructus, nec ullum malum parere bonum; nascitur enim semper in legitima procreatione simile ex simili. Si igitur tam
449. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti temeritate perdidit infelix quod capere tam ardenter properabat:
450. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] infelix quod capere tam ardenter properabat: non enim per piaculum, sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et
451. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum,
452. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] immortaliaque supercaelestium bona certum est iter? Felices homines si sua bona cognoscerent et si ratione magis quam sensu ducerentur! Sed de his postea; ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque
453. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque redduntur. Quid enim M. Reguli praeclaram et omni ueneratione dignam fecit memoriam
454. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram
455. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
456. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille Siculus philosophus apud Platonem bonis uiris esse propositam, non est passus diuturniorem mortis moram, sed eam e uestigio ipse inuenire curauit; itaque in ardentis Aetnae specum praeceps prosilit, sed hac imprudenti temeritate perdidit infelix quod capere tam ardenter properabat:
457. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] infelix quod capere tam ardenter properabat: non enim per piaculum, sed per pietatem iter ad illa bona patet ipso Platone attestante, qui ait ex hac uita, quam a deo accepimus, nefas esse quenquam iniussum discedere. Praestolanda est igitur illius uoluntas qui nobis uitam dedit et illi reddenda cum iusserit, bonaque accipienda quando ipse concesserit in cuius manu et reposita sunt. Quorum spe bonorum et
458. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt, euaseris, ad eos uenire qui ueri iudices appellantur, Minoem, Rhadamanthum, Aeacum, Triptolemum,
459. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] immortaliaque supercaelestium bona certum est iter? Felices homines si sua bona cognoscerent et si ratione magis quam sensu ducerentur! Sed de his postea; ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque
460. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad reliqua ueniamus. Hoc ergo modo, quo mortem utilem bonamque esse declarauimus, poterimus persuadere morbos, uulnera, plagas, tormenta, uincula, carceres, contumelias, opprobria, aliaque eiusmodi mala non esse, quippe quibus uiri praestantes, si ea aequo animo tolerant, digniores admirabilioresque redduntur. Quid enim M. Reguli praeclaram et omni ueneratione dignam fecit memoriam
461. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte uiri retinere. Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram
462. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
463. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
464. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uidetur sapientes uiros aliud quam bonum expetere, quandoquidem sapientes non essent si, quod cognoscerent malum, tamen appeterent: appetitio namque testimonio philosophorum nisi boni esse nequit et praesertim sapientum, qui falli non consueuerunt. Videmus autem uiros et quidem sapientissimos sanctissimosque mortem optasse, ut hunc ipsum, cuius iam meminimus, Socratem, qui Apollinis iudicio sapiens est
465. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me,
466. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas
467. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas laeti susceperunt.
468. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas laeti susceperunt. Sexto loco diximus posse probari malum non esse illud quod multi sapientes uiri concupiscunt aut concupierunt. Neque enim uerisimile uidetur sapientes uiros aliud quam bonum expetere, quandoquidem sapientes non essent si, quod
469. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uidetur sapientes uiros aliud quam bonum expetere, quandoquidem sapientes non essent si, quod cognoscerent malum, tamen appeterent: appetitio namque testimonio philosophorum nisi boni esse nequit et praesertim sapientum, qui falli non consueuerunt. Videmus autem uiros et quidem sapientissimos sanctissimosque mortem optasse, ut hunc ipsum, cuius iam meminimus, Socratem, qui Apollinis iudicio sapiens est
470. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Cedar." Quid putas hic cupiebat, qui longiorem querebatur uitam, aliud quam mortem? Paulo quoque eadem mens fuit cum ait: "Cupio dissolui et esse cum Christo." Et ille gloriosissimus pontifex Martinus quid aliud optabat, cum dicebat: "Tolle, obsecro, Domine, iam me,
471. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas
472. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Denique nullus sanctorum umquam fuit qui mortem et precatus et cupide non sit et amplexus. Quod nimirum apertissimum maximumque potest esse argumentum mortem bonam esse et minime malam. Hac eadem ratione et paupertatem, tormenta, plagas, ceterasque miserias bonas poteris insinuare, quippe quas multi sapientissimi maximique uiri uel sponte assumpserunt uel illatas laeti susceperunt.
473. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] susceperunt.
474. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] 13 Septimus locus a contrario et de incommodis uitae Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas,
475. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uitae Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
476. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait: In hac
477. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in qua sedebat Eli sacerdos cecidit et mortuus est. Agricolae, immo uero omnes homines, quot et quantos a caelo et terra uel a perniciosis animalibus causis metuunt agrorum fructibus? Solent tamen de frumentis tandem collectis et reconditis esse securi; sed quibusdam, quod nouimus, prouentum optimum fluuius improuisus fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit. Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne quis fideret etiam paruulos
478. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sublatus est .
479. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque
480. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei", inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati
481. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
482. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pati consueuerunt. Quod Horatius in primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca."
483. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre
484. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc si tu quoque feceris, in amissione rerum tuarum consolatione non indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera
485. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa
486. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam
487. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] amicos inuenisti.
488. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impenderet illius beati ceruicibus. Itaque nec pulchros illos administratores aspiciebat, nec plenum artis argentum, nec manum porrigebat in mensam; iam ipse defluebant coronae. Denique exorauit tyrannum ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius
489. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
490. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes necesse est pro salute incolumitateque suorum iugiter esse sollicitos curareque sedulo ut satis tutati defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum
491. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam
492. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
493. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiribus, ruis in arma amens, extendere ultra terminos terrarum fines imperii optas, cui mox tres uilissimi soli passus satis erunt. Moreris demens et, qui uniuerso orbi timori esse laborabas, a muribus spurcissimis sordidissimisque uermibus statim contemneris. Nec speres ad hanc miseriam lento aut consueto mortalium gradu descendere, quandoquidem ad generum Cereris sine cede et uulnere pauci
494. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
495. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pastorum, rusticorumque iudicio stabilitur, quae tantum et ponderis et diuturnitatis habet, quantum insano uulgo et plebeculae omni folio uolubiliori collibuerit! En tibi egregium sapientem, qui nisi uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet!
496. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet! At non talis erat qui dicebat Oleum peccatoris non impinguabit caput meum. Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis
497. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male
498. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male loqui nesciunt. Sin mali equidem gaudeo, quippe quibus displicere magna laus est."
499. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Christo placeamus; nec eorum laudibus oblectemur qui non alios quam sibi similes laudare consueuerunt. Et hoc modo ostendendo contrarium illius quod dolemus malum esse commutamus in animo auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet.
500. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet. Persuadeamus illa bona non esse, sicuti fecit Seneca quando est illum consolatus qui aegre ferebat quendam magna comitatum caterua incedere; "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem."
501. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem." Quibus uerbis egregie declarauit illum honorem non esse inimico illius exhibitum, sed diuitiis ad quas illa turba intenta anhelabat. Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates
502. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed diuitiis ad quas illa turba intenta anhelabat. Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si
503. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas,
504. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Restat igitur nunc septimus et ultimus locus quo aduersitates casusque omnes doceri poterunt esse boni, qui locus a contrario accipitur, hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias
505. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est ut, quem casum bonum esse persuadere uolumus, eius contrarium malum esse ostendamus. Atque hic locus uniuersaliter in omnibus rerum detrimentis oportunissime adhiberi potest. Vt si mortem uoluerimus persuadere malam non esse, explicemus uitae aerumnas, afflictiones, sollicitudines, labores, et alias miserias uniuersas, sicuti Augustinus egregie fecit secundo et uigesimo libro eorum, quos de ciuitate Dei conscripsit, ubi ita ait: In hac
506. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in qua sedebat Eli sacerdos cecidit et mortuus est. Agricolae, immo uero omnes homines, quot et quantos a caelo et terra uel a perniciosis animalibus causis metuunt agrorum fructibus? Solent tamen de frumentis tandem collectis et reconditis esse securi; sed quibusdam, quod nouimus, prouentum optimum fluuius improuisus fugientibus hominibus de horreis eiecit atque abstulit. Contra milleformes daemonum incursus quis innocentia sua fidit; quandoquidem ne quis fideret etiam paruulos
507. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sublatus est .
508. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque
509. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei", inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati
510. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
511. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sumus. Reliquos ergo casus breuiter recenseamus. His itaque rationibus uidetur satis copiose declaratum mortem bonam potius esse quam malam, quam ueritatem daemones quoque, licet sint mendacissimi, cum dictis, tum factis negare tamen non ualuerunt. Refert enim Cicero Trinacreum quendam Elysium,
512. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] daret quod optimum homini contingere posset. Vbi igitur sacrificatum epulatumque est, Cleoboles et Biton in ipso fano quiescentes uitam exhalasse inuenti sunt. Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque
513. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ita et daemonis iudicio mortem non solum non esse malam, sed optimum hominis munus determinatum est, quippe quae hominem tantis liberat malis quantis a uita oneratur. Nec uita haec propitio, sed irato Deo data esse uidetur ipso doctissimo sanctissimoque uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei", inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati
514. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] domestici amici ac parentes magnis
excipiebant lamentis ac lacrimis querentes eum ad tantas miserias huius uitae
natum, funus uero choreis cantu diuersisque harmoniis magna cum laetitia
producebant, optime dicentes cum
515. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pati consueuerunt. Quod Horatius in primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca."
516. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre
517. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc si tu quoque feceris, in amissione rerum tuarum consolatione non indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera
518. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa
519. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam
520. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pati consueuerunt. Quod Horatius in primo sermone pulchre attigit: At bona pars hominum decepta cupidine falso "Nil satis est", inquit, "quia tanti quantum habeas sis." Quid facias illi? Iubeas miserum esse, libenter quatenus id facit, ut quidam memoratur Athenis sordidus ac diues populi contemnere uoces sic solitus: "Populus me sibilat, at mihi plaudo Ipse domi, simul hac nummos contemplor in arca."
521. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] eumque ouantem usque ad Ditis palatia producit. Mortuus est enim diues et sepultus in inferno; nam caelos scandere non speret, cum ueritas dicat possibilius esse camelo foramen acus penetrare quam diuiti caelos ascendere. Hic mihi cum Iacobo exclamare libet: Agite nunc, diuites, et plorate ululantes in miseriis uestris, quae aduenient uobis; diuitiae uestre
522. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hoc si tu quoque feceris, in amissione rerum tuarum consolatione non indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera
523. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] indigebis. Nemo enim, ut alias diximus, iacturam illius rei dolere potest, quam non diligit. Ita igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa
524. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] igitur paupertas ex contrario diuitiarum malo bona esse astruitur. Hoc modo et Boethius, ut fortunam prosperam malam esse doceret, aduersae fortunae multas utilitates prudentissime explicauit dicens: illa semper spe felicitatis, cum uidetur esse blanda, mentitur. Haec semper uera est cum se instabilem mutatione demonstrat. Illa fallit, haec instruit; illa mendacium spe bonorum mentes fruentium ligat, haec cognitione fragilis felicitatis absoluit. Itaque illam uideas uentosam
525. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] amicos inuenisti.
526. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impenderet illius beati ceruicibus. Itaque nec pulchros illos administratores aspiciebat, nec plenum artis argentum, nec manum porrigebat in mensam; iam ipse defluebant coronae. Denique exorauit tyrannum ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius
527. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
528. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes necesse est pro salute incolumitateque suorum iugiter esse sollicitos curareque sedulo ut satis tutati defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum
529. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam
530. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
531. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiribus, ruis in arma amens, extendere ultra terminos terrarum fines imperii optas, cui mox tres uilissimi soli passus satis erunt. Moreris demens et, qui uniuerso orbi timori esse laborabas, a muribus spurcissimis sordidissimisque uermibus statim contemneris. Nec speres ad hanc miseriam lento aut consueto mortalium gradu descendere, quandoquidem ad generum Cereris sine cede et uulnere pauci
532. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et sicca morte tyranni. Hac eadem ratione et imperium, potentiam, seu principatum malum esse docebimus si recensebimus curas, suspiciones, anxietates, metus, pericula, crudeles exitus et cetera id genus, quae potentibus magnisque uiris accidere consueuerunt, ut Cicero fecit in extrema Tusculanarum quaestionum, ubi per uitam
533. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impenderet illius beati ceruicibus. Itaque nec pulchros illos administratores aspiciebat, nec plenum artis argentum, nec manum porrigebat in mensam; iam ipse defluebant coronae. Denique exorauit tyrannum ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius
534. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iam beatus nollet esse. Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam, cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
535. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coquitur; quod quidem usu uenire solet uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes necesse est pro salute incolumitateque suorum iugiter esse sollicitos curareque sedulo ut satis tutati defensique sint ab iniuriis aliorum; et ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum
536. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne unus alio uim ullam aut molestiam inferat, nullo alter alterum damno afficiat, nihil contumeliae praebeat, denique uniuersa prouideat, quantum per ipsum fieri potest, quae ad bene lauteque uiuendum cum illis, tum domesticis suis necessaria esse uidentur. Ex quo tamen uniuerso labore et perpetua sollicitudine sua nihil amplius commodi utilitatisue referunt quam plerique ex familiaribus eorum, cum nec consumere amplius possint quam
537. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam aliquis seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima
538. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uiribus, ruis in arma amens, extendere ultra terminos terrarum fines imperii optas, cui mox tres uilissimi soli passus satis erunt. Moreris demens et, qui uniuerso orbi timori esse laborabas, a muribus spurcissimis sordidissimisque uermibus statim contemneris. Nec speres ad hanc miseriam lento aut consueto mortalium gradu descendere, quandoquidem ad generum Cereris sine cede et uulnere pauci
539. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
540. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pastorum, rusticorumque iudicio stabilitur, quae tantum et ponderis et diuturnitatis habet, quantum insano uulgo et plebeculae omni folio uolubiliori collibuerit! En tibi egregium sapientem, qui nisi uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet!
541. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet! At non talis erat qui dicebat Oleum peccatoris non impinguabit caput meum. Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis
542. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male
543. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male loqui nesciunt. Sin mali equidem gaudeo, quippe quibus displicere magna laus est."
544. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Christo placeamus; nec eorum laudibus oblectemur qui non alios quam sibi similes laudare consueuerunt. Et hoc modo ostendendo contrarium illius quod dolemus malum esse commutamus in animo auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet.
545. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet. Persuadeamus illa bona non esse, sicuti fecit Seneca quando est illum consolatus qui aegre ferebat quendam magna comitatum caterua incedere; "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem."
546. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem." Quibus uerbis egregie declarauit illum honorem non esse inimico illius exhibitum, sed diuitiis ad quas illa turba intenta anhelabat. Quod si dicas "Famam tamen et gloriam uiro sine culpa quaerere
547. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Quod si dicas "Famam tamen et gloriam uiro sine culpa quaerere semper concessum fuit, quippe qua nec dulcius nec suauius quicquam in uita humana esse potuit," – proh pudor! miserandam hominum mentis caecitatem , quae numquam in se curant descendere, aut quales ipsi sint diligentius examinare, atque ita se componere ut innocentiae
548. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pastorum, rusticorumque iudicio stabilitur, quae tantum et ponderis et diuturnitatis habet, quantum insano uulgo et plebeculae omni folio uolubiliori collibuerit! En tibi egregium sapientem, qui nisi uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet!
549. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uolentibus fatuis sapiens esse nequit; en sanctissimum uirum nefaria impudentia consecratum; en uenerandam probitatem turpissimo scelere comparatam, quae, quam primum flagitiosi uoluerint, improba esse incipiet! At non talis erat qui dicebat Oleum peccatoris non impinguabit caput meum. Optime enim nouerat quod scriptum est: Vae uobis
550. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male
551. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] autem mundani, nisi quae mundi sunt, aliud diligunt nihil; porro qui mundi est, non est dei. Nonne uides hac eadem ratione uae et illis esse, qui a malis cupiunt laudari, siquidem qui scelestorum laudem affectat, se quoque scelestum esse manifeste profitetur. Hinc ille cui dictum est: "Male de te locuntur homines", sapientissime respondit: "Si boni mouerer quidem, sed boni male loqui nesciunt. Sin mali equidem gaudeo, quippe quibus displicere magna laus est."
552. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Christo placeamus; nec eorum laudibus oblectemur qui non alios quam sibi similes laudare consueuerunt. Et hoc modo ostendendo contrarium illius quod dolemus malum esse commutamus in animo auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet.
553. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] auditoris illam, quam conceperat, mali opinionem, atque ita et aegritudinis totam subuertimus sedem. Similiter faciendum est si quando quempiam bonis dolere accidat alienis, ut inuidis contingere solet. Persuadeamus illa bona non esse, sicuti fecit Seneca quando est illum consolatus qui aegre ferebat quendam magna comitatum caterua incedere; "Mel", inquit, "muscae sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista turba, non hominem."
554. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Mel", inquit, "muscae
sequuntur, cadauera uel mures uel lupi, frumenta formicae; praedam sequitur ista
turba, non hominem."
Quibus uerbis egregie declarauit illum honorem non esse inimico illius
exhibitum, sed diuitiis ad quas illa turba intenta anhelabat.
555. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est philosophicis institutis, quibus (ut idem testatur) nemo adeo ferus est qui non mitescere possit si modo culturae patientem commodet aurem. – unde et paulo post deridet eos qui maxima credunt esse mala exiguum censum turpemque repulsam. Proderit itaque ad hanc primam consolandi rationem, quam septem in partes distribuimus, philosophorum, theologorum, satyrorum,
556. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos, sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae
557. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse si illud, quod quempiam angit, bonum esse ostendatur et non malum; quo modo autem id consequi possimus, septem rationibus monstrauimus. Nunc ad reliqua pergamus.
558. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est philosophicis institutis, quibus (ut idem testatur) nemo adeo ferus est qui non mitescere possit si modo culturae patientem commodet aurem. – unde et paulo post deridet eos qui maxima credunt esse mala exiguum censum turpemque repulsam. Proderit itaque ad hanc primam consolandi rationem, quam septem in partes distribuimus, philosophorum, theologorum, satyrorum,
559. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos, sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos inter se primo domiciliis, deinde coniugiis, tu litterarum et uocum communione iunxisti, tu inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae
560. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] relinquo. Nos uero satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse, quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere. Diximus enim id fieri posse si illud, quod quempiam angit, bonum esse ostendatur et non malum; quo modo autem id consequi possimus, septem rationibus monstrauimus. Nunc ad reliqua pergamus.
561. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ne cruciet
languentem.
562. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Et Iudith obsessum ab Holoferne populum eadem ratione prudentissime consolata est dicens: Et nos non ulciscamur nos pro his quae patimur, sed reputantes peccatis nostris haec ipsaque supplicia minora esse flagello quod meremur. Amicus quoque Iob idem attigit cum ait: Numquid homo Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit uir? Ecce
563. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quanto magis hi qui habitant domos luteas. Quibus uerbis prudenter Iob adducit et ad reputandum condicionis suae infirmitatem, quae apud Deum non potest esse nitida aut omnino noxa immunis; quippe, ut ipsemet postea fatetur, in cuius oculis neque caeli mundi sunt. Vnde Isidorus: Scito, o homo, nullum tibi aduersari potuisse nisi Deus potestatem dedisset, nec habuisset in te
564. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Ex quo loco ille secundus rite nascitur, quo itidem mortales curis non magnopere mouentur nec ea intolerabilia ducunt, puta quae uoluntate Dei acciderunt. Haec enim patienter ferunt, uel propter hoc quod ea, quae ab ipso sunt, iusta esse cognoscuntur, uel quia ipsi licet de luto suo disponere uti uult; quoniam, ut sapiens ait: Sicut lutum in manu figuli, sic homo in manu eius qui creauit se; nec debet lutum figulo dicere: quare me ita formasti?
565. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fortunae instabilitatem uarietatemque non parum habet momenti ad mitigandos dolores, ut est illud apud Boethium: Quid est, o homo, quod te in maestitiam luctumque deiecit: nouum credo aliquod inusitatumque uidisti? Tu fortunam putas erga te esse mutatam: erras. Hi enim semper eius sunt mores, ista ipsius natura; seruauit erga te potius propriam in ipsa mutabilitate constantiam. Talis erat cum blandiebatur, cum tibi false illecebris felicitas alluderet. Deprehendisti caeci numinis
566. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quae sese adhuc uelat aliis, tota tibi prorsus innotuit. Si probas, utere moribus, ne queraris; sin perfidiam perhorrescis, sperne atque abice perniciose ludentem. Nam quae nunc tibi est tanti causa maeroris, haec eadem tranquillitatis causa esse debuisset. Reliquit enim te quam non relicturam nemo umquam poterit esse securus. An uero tu pretiosam existimas abituram felicitatem et cara est tibi forma praesens nec manendi fida et, cum discesserit, allatura maerorem? Quod si nec ex
567. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] moribus, ne queraris; sin perfidiam perhorrescis, sperne atque abice perniciose ludentem. Nam quae nunc tibi est tanti causa maeroris, haec eadem tranquillitatis causa esse debuisset. Reliquit enim te quam non relicturam nemo umquam poterit esse securus. An uero tu pretiosam existimas abituram felicitatem et cara est tibi forma praesens nec manendi fida et, cum discesserit, allatura maerorem? Quod si nec ex arbitrio retineri potest et calamitosos fugiens facit, quid est aliud fugax
568. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quid est aliud fugax quam futurae quoddam calamitatis indicium? Neque enim, quod ante oculos est situm, sufficit intueri: rerum exitus prudentia metitur eademque in alterutro mutabilitatis nec formidandas fortunae minas nec exoptandas facit esse blanditias. Postremo aequo animo tolleres oportet quid intra fortunae aream geritur cum semel iugo eius colla submiseris. Quod si manendi abeundique scribere legem uelis ei, quam tu tibi dominam sponte elegisti, nonne iniurius fueris et
569. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aruis semina crederes, feraces inter se annos sterilesque pensares; fortunae te dedisti regendum, dominae moribus oportet obtemperes; tu uero uoluentis rotae impetum retinere conaris. At, omnium mortalium stolidissime, si manere incipit, sors esse desistit. Et paulo post aptissime ipsam fortunam inducit de hac eadem sententia concinne disserentem his uerbis: An ego sola meum ius exercere
570. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Pulchre uniuersam fortunae descripsit faciem, ex cuius conditione et natura iure conuicisse unumquemque uidetur casus eius dolendos non esse. Hinc est et illud poetae ad amicum qui pecunias perdiderat: iste casus tritus est et e medio fortunae ductus aceruo. Ideo autem explicatio conditionis
571. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nasci, mori, languere, laborare, aliasque miserias pati. Quo loco Cicero ad consolandum Titium pulchre est usus cum inquit: Est autem consolatio illa peruulgata quidem maxime, quam semper in ore atque in animo habere debemus, homines nos ut esse meminerimus ea lege natos ut omnibus telis fortunae proposita sit uita nostra, neque est recusandum quominus ea, qua nati sumus, conditione uiuamus. Quam
572. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] proposita sit uita nostra, neque est recusandum quominus ea, qua nati sumus, conditione uiuamus. Quam qui nosse cupit Apuleium audiat qui ait: Homines esse ratione plaudentes, oratione pollentes, immortalibus animis, moribundis membris, leuibus et anxiis mentibus, brutis et obnoxiis corporibus, dissimilibus moribus, similibus erroribus, peruicaci audacia, pertinaci spe, casso labore, fortuna
573. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iniustum acciderit nihil, sed quae ipsa humanae
naturae fert conditio.
574. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mandare peremptos firmo animo et luctum lacrimis finire diurnis. Vanus est enim dolor, ut sapientissime inquit Hieronymus, "qui nec primus uidetur esse nec solus." Hinc et philosophia ait apud Boethium: delicias tuas ferre non possum, qui abesse aliquid tuae beatitudini tam luctuosus atque anxius conquereris. Quis est
575. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rixetur? Anxia enim res est humanorum conditio bonorum et quae uel numquam tota prouenit, numquam perpetua subsistat. Huic census exuberat, sed est pudori degener sanguis. Hunc nobilitas notum facit, sed angustia rei familiaris inclusus mallet esse ignotus. Ille utroque circumfluus uitam caelibem deflet. Ille nuptiis felix, orbus liberis alieno censum nutrit heredi. Alius prole laetatus filii filiaeue delictis maestus illacrimat. Idcirco nemo facile cum fortunae suae exemplo
576. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] alium uidetur quisquis ab eius conuersatione dissentit. Et incipiens a primo iustorum Abel inuidiam ipsius impias persecutiones cedemque fraternam diligentissime exsequitur. Inde eius persecutionis iniquissime sortem exaggerans, unde ea liber esse non potuit cum tantum unum haberet inimicum: per hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens sit multitudo, impossibile
577. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fraternam diligentissime exsequitur. Inde eius persecutionis iniquissime sortem exaggerans, unde ea liber esse non potuit cum tantum unum haberet inimicum: per hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens sit multitudo, impossibile uidetur ut se quis ab eis uel defendere queat uel custodire, quandoquidem Abel unius insidias et odia nequiuerat euitare. Hinc
578. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] computatur, quae in honesto ac digno loco accepta est aut a forti magnaue auctoritate uiro. Hac ratione mortem illorum qui fortissime pro patria, legibus, libertate, honore, dignitate pugnando mortem potius expetendam quam dolendam esse dicere consueuimus. Similiter et fortunarum detrimenta quae iusto honestoque periculo sunt accepta. Proinde laudatur illa praeclara ducis Leonidae uox qua commilitones suos ad honestam
579. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] " Hoc animo in iactura suorum et alii multi fuerunt esseque omnes debent qui turpi utilitati honestum damnum anteponunt, uel, ut uerius dicamus, qui illud utilissimum putant quod constat esse honestissimum, nec lucrum ullum absque honestate suscipiunt, quippe quam unam et ducem et comitem ipsius recte arbitrantur. "Ad ferendum igitur dolorem", ut Cicero
580. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cupiditate honorum loquar; quae flamma est per quam non cucurrerint hi qui haec olim punctis singulis colligebant? Itaque semper Africanus Socraticum Xenophontem in manibus habebat, cuius imprimis laudabat illud quod diceret eosdem labores non esse aeque graues imperatori et militi, quod ipse honos laborem leuiorem faceret imperatori. Ex his igitur satis perspicuum esse potest qua re et quo modo
581. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quod diceret eosdem labores non esse aeque graues imperatori et militi, quod ipse honos laborem leuiorem faceret imperatori. Ex his igitur satis perspicuum esse potest qua re et quo modo uniuersae aerumnae cunctique labores et dolores, si honestate condiantur, animis egregiis dulcescunt facilesque fiunt. Hinc Cicero ad Lentulum ait: Illustrabit, mihi crede, tuam dignitatem hominum iniuria.
582. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] intra cubiculum uel domus uel cordis patimur? Sed consolatori sapienti nec in his quidem consolandi deerit ratio. Nam etsi homo ex suis aduersitatibus nihil aliud referat emolumenti, illud tamen unum ac maximum esse debet ut per tolerantiam malorum potissimam uirtutum fortitudinem acquirat. Quam procul dubio nemo umquam nisi multis grauioribus perpessis malis assequi potuit. Vnde Seneca recte aegrotum est consolatus dicens:
583. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] illud ingenium sua laude fraudarem et studiosis clarissimum imitandi exemplum proponerem, non putaui superfluum aut absurdum totum illum locum uerbis ipsius in medium afferre. "Ita ergo", inquit, "nos quoque iocundos ac laetos esse oportet dum spei nostrae signa conspicimus, cum probatores eius sumimus, cum per mala praesentia futura bona indubitatae fidei manibus iam teneamus. Siquidem et dictum est: Salus nostra in tempore tribulationis. Nullam ergo debet generare
584. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] radice. Et iterum ait Dominus: Haec locutus sum uobis ut in me pacem habeatis. In hoc autem mundo passuram habebit nisi ut tanta in nobis sit eius pollicitationis credulitas ut, cum mala mundi patiamur, futurae spei fiducia in summa pace nos esse credamus tantaque in nobis sit futurorum fides quod omnino non sentiamus nos sustinere illa quae patimur, sed ea potius arbitremur iam obtinere quae credimus. Siquidem dictum est Vnde totum nos in futuro habere cognoscimus spe salui facti
585. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] patimur, sed ea potius arbitremur iam obtinere quae credimus. Siquidem dictum est Vnde totum nos in futuro habere cognoscimus spe salui facti sumus. Spes autem quae uidetur, non est spes. Ad hoc igitur tantam in nobis fidei stabilitatem Dominus esse desiderat ut et uerius esse quod credimus quam quod patimur iudicemus et uerius habeamus speranda quod sensibilia et praesentes angustias non sentiamus dum in futuram spem tota animi intentione
586. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dictum est Vnde totum nos in futuro habere cognoscimus spe salui facti sumus. Spes autem quae uidetur, non est spes. Ad hoc igitur tantam in nobis fidei stabilitatem Dominus esse desiderat ut et uerius esse quod credimus quam quod patimur iudicemus et uerius habeamus speranda quod sensibilia et praesentes angustias non sentiamus dum in futuram spem tota animi intentione protendimus. At si bellator aliquis dolorem uulneris aut contemnat aut
587. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sensibus solam uidetur cogitare uictoriam. Nam et qui tempore hiemis uadit ad balneas prius asperitatem frigoris nudus patienter excipit quia eum secutura calefactio consolatur; ita certa spes rem uincit instantem, ut illud quodammodo esse incipiat quod futurum est, et desinat esse quod praesens est. "Vt in me", inquit Dominus "pacem habeatis", hoc est dicere: firmius uobis sit quod in me est, qui semper sum, quam quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et
588. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nam et qui tempore hiemis uadit ad balneas prius asperitatem frigoris nudus patienter excipit quia eum secutura calefactio consolatur; ita certa spes rem uincit instantem, ut illud quodammodo esse incipiat quod futurum est, et desinat esse quod praesens est. "Vt in me", inquit Dominus "pacem habeatis", hoc est dicere: firmius uobis sit quod in me est, qui semper sum, quam quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et malitia quaecumque agitur, in ipso finietur.
589. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quam contristetur ex partu, nec recusat fecunditatis exordia, quamuis certa sit ea non absque magnis angoribus euentura, quoniam, dum maius gaudium cogitat, tristitiae curas amplectitur. Sic et in omnibus paene rebus humanis difficile potest esse laetitiam nisi tristitia ante praecessit. Et amaritudo praesentis doloris commodat amplius gaudia secutura: sic quidem pretiosior salubritas est, quae post languoris recuperatur incommodum et a qualibet maiore spe laboris necessitate ad
590. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] frugum laetari non poterit nisi prius terram multo labore confecerit et tanto magis prosperitatis spem congerit, quanto se amplius desudasse cognouerit et de labore impenso sperat ubertatis augumentum. Quicquid in creaturis paene omnibus ita esse cognoscimus illic maiorem fructum gigni ubi onerosae acerbitatis cura praecesserit. Nam et aestatis et autumni temporis, quae tempora ministra sunt frugum, sterilitatem nimiam nonnumquam hiemis lenitas intulit, cum fecunditatem maximam
591. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quicquid ampliorem potest generare mercedem. Nec congestio laboris euitanda est quae est augumentatio commodorum. Sic namque negotiator amplioris quaestus cura nec maria pertimescit nec terrena discrimina, quae interdum etiam causae solent esse damnorum, et propter maioris lucri spem nauigationis et peregrinationis incommoda libenter assumit. Quia quamuis magnus, facile contemnitur labor ubi non tam laboris quantitas quam eius utilitas cogitatur, et si id fieri propter temporalia
592. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] tertiae rationis propria.
593. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] modo queas nec mitigare; proinde sequenti loco laborandum oratori est ut angorem, quem aut auferre aut lenire nequit, reddat saltem minorem . Id uero maxime ea ratione consequemur si malum ipsum paruum esse docebimus. Paruum autem demonstratur uel in se uel relatum ad aliud. In se paruum declaratur quando id, quod accidit, reuera exiguum esse detrimentum contingit. Quod Iuuenalis amico
594. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] maxime ea ratione consequemur si malum ipsum paruum esse docebimus. Paruum autem demonstratur uel in se uel relatum ad aliud. In se paruum declaratur quando id, quod accidit, reuera exiguum esse detrimentum contingit. Quod Iuuenalis amico suo, cui depositum negatum fuerat, persuadere est conatus illo carmine quo ait: Ponamus nimios gemitus. Flagrantior aequo non debet esse dolor uiri nec uulnere maior:
595. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] quando id, quod accidit, reuera exiguum esse detrimentum contingit. Quod Iuuenalis amico suo, cui depositum negatum fuerat, persuadere est conatus illo carmine quo ait: Ponamus nimios gemitus. Flagrantior aequo non debet esse dolor uiri nec uulnere maior: tu quamuis leuium minimam exiguamque malorum particulam uix ferre potes Sic et nos dicere uulgo solemus: "Quid tu faceres si
596. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | Section] uel omnino parum bonitatis habent uehementius franguntur quam eorum quae ueriora sunt bona. Et malum in se paruum ita monstratur. Collatum uero ad aliud multipliciter doceri poterit exiguum esse secundum quod ad multa potest referri. Comparari enim potest malum uel ad tempus uel ad aliud malum grauius uel ad bonum; ad quodcumque autem horum conferas, semper inuenies unde eius molestiam diminuas. Et primum ex ratione temporis
597. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuisse et cum res publica occideret, uita excessisse. Quibus uerbis prudentissime Ciceronem persuadere uoluit filiam eius amplius uiuere non oportuisse, nec fas esse re publica extincta ipsam superstitem optare, cum post casum eius honeste uiuere nequiuisset; atque ex eo insinuat oportunissimo tempore ipsam a uita destitutam. Hic
598. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hic locus optime senibus congruit qui iam et aetate et honoribus perfuncti sunt; poterit tamen prudens orator hanc consolandi rationem et florentibus aetatibus adaptare iuxta illam Philippi praeclaram sententiam: tunc homini mortem esse pulcherrimam cum omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum
599. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] omnium bonorum est in culmine, cum omnibus est carus atque acceptus, cum nondum et sibi ipsi et aliis est odiosus, ut solet accidere omnibus fere senibus et infortunatis et quacumque aduersa ualitudine laborantibus, quorum omnium iocundior mors esse consueuit quam uita. Praestat quoque desiderium sui amicis quam nausiam aut satietatem relinquere. Praeterea, ut recte Seneca inquit, Quicumque ad extremum sui fati uenit, senex moritur. Non enim refert quae sit
600. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Porro et ex futura necessitate minoratur nonnihil existimatio aerumnarum. Hoc est, cum quispiam damnum accepit, ostendamus si ualebimus, id licet nunc non accidisset, paulo post tamen necesse futurum. Idcirco talem casum non esse uiro prudenti aegre ferendum propterea quod nihil iure diuturnum dixeris quod finem habet. Nec distare utrum hoc nunc pereat an postea, quod tandem, uelis nolis, perdere habes. Atque ut sapientissima
601. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] aliquando futuri sumus, et quod, uelimus nolimus, longius abesse non potest. Nam si nongentos uitae extenderemus annos, ut ante diluuium uiuebat genus humanum, et Mathusalem nobis tempora donarentur, tamen nihil esset praeterita longitudo quae esse desisset. Etenim inter eum qui decem uixit annos et illum qui mille, postquam idem uitae finis aduenerit et irrecusabilis mortis necessitas, transactum omne tantundem est nisi quod magis senex onustus peccatorum fasce proficiscitur.
602. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ad nos et quasi e caelo descendentes paulisper nostra uideamus. Sentisne, obsecro te, quando infans, quando puer, quando iuuenis, quando robustae aetatis, quando senex factus sis? Quotidie morimur, quotidie commutamur et tamen aeternos nos esse credimus. Hoc ipsum quod dico, quod scribo, quod relego, quod de uita mea trahitur; quot puncta notaui, tot meorum damna sunt temporum. Scribimus atque rescribimus, transeunt maria epistulae et findente sulco carina per singulos fluctus
603. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] coronas ubi apprime conduceret alios uel aequales uel potiores cum ruinis eorum sigillatim recensere qui grauiora mala perpessi sunt. Nec solum contenti esse debemus priuatas recensuisse personas, sed principes, reges, imperatores, ciuitates, prouincias, gentes, populos, et alias potentias quascumque quibus aliquid cladis aut exitii aut infortunii maximum accidisse cognoscitur. Quod nimirum
604. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dextra Epirus, sinistra Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent. Coepi egomet mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit, quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi
605. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] iacent. Coepi egomet mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit, quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi proponas: modo uno tempore tot uiri clarissimi interierunt, de imperio praeterea tanta imminutio facta est, omnes prouinciae
606. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uel in honore, in familia, in persona, uel saltem in animo ipso, utpote qui alteri damnum corporis, sibi autem animi dederit detestabiliorique incommodo se ipsum quam alium affecerit, quandoquidem omnium sapientum iudicio peius sit improbum esse ac sceleratum quam uel pauperem uel filio aut membro corporis orbatum. Palam autem est unumquemque, qui proximo iniuriam infert, turpitudinis notam effugere non posse. Hanc paene uniuersam rationem satyrus ille assecutus est qui
607. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tamen ad istum locum spectat maiora mala adducere aduersariorum; quorum commemoratione duplici solacio afficitur languens, uno, quod proprium huic loco est, scilicet quod sua mala parua esse recognoscit, alio, quod ad quintam medendi rationem pertinet, quod ultionis uoluptate temperat suum maerorem. De qua re plenius disputabimus cum ad proprium locum perueniemus. Nunc uero cetera prosequamur quibus malorum opinio solet
608. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
609. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uel manifestauerimus quae imminent longe esse perniciosiora. Hoc egit optime Sulpicius scribens ad Ciceronem: Quid est quod tantopere te commoueat tuus dolor intestinus? Cogita quem ad modum adhuc nobiscum fortuna egerit: ea nobis erepta esse quae hominibus non minus quam liberi cara esse debent, patriam honestatem dignitatem, honores omnes; hoc uno incommodo addito quid ad dolorem adiungi potuit? Aut qui non illis rebus exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris
610. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] perniciosiora. Hoc egit optime Sulpicius scribens ad Ciceronem: Quid est quod tantopere te commoueat tuus dolor intestinus? Cogita quem ad modum adhuc nobiscum fortuna egerit: ea nobis erepta esse quae hominibus non minus quam liberi cara esse debent, patriam honestatem dignitatem, honores omnes; hoc uno incommodo addito quid ad dolorem adiungi potuit? Aut qui non illis rebus exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris existimare? An illius uicem, credo, doles.
611. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dolorem adiungi potuit? Aut qui non illis rebus exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris existimare? An illius uicem, credo, doles. Quotiens in eam cogitationem et tu ueneris et nos saepe incidimus, hisce temporibus cum his esse actum quibus sine dolore licitum est mortem cum uita communicare. et paulo post: At uero malum est liberos amittere, nisi prius peius sit hoc sufferre et
612. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uitae uideretur. Hoc ipsum fecit scribens et ad L. Fabium: Ea demum uidetur conditio impendere legum iudiciorum temporum ut optime actum cum eo uideatur esse qui quam leuissima poena ex hac re publica discesserit. Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit: Ad quid putas
613. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] diligeretis me, gauderetis utique quia uado ad patrem." Plane Lazarum mortuum fleuit non dormientem, sed potius resurgentem et flebat quem cogebatur propter saluandos alios saeculo reuocare; hanc uitam dans Dominus ingemiscebat, quam tu doles esse sublatam. – et ad Theodoram: Nos dolendi magis simus, qui quotidie stamus in proelio peccatorum, uitiis sordidamur, accipimus uulnera et de otioso uerbo reddituri sumus rationem.
614. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] spurcitias, fetores, et alios defectus aliasque miserias innumeras quibus nos uidemur obnoxios ac subiectos , quae tamen si quis diligentius penset aut intueatur, comperiet profecto omni miseria esse miseriora. Et nihilominus his luget nullus. Quod si uni ista contingerent a quibus ceteros omnes uideret immunes, nullus profecto esset dies, nulla omnino hora quam absque acerrimo dolore posset transigere, seque infelicem, se
615. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] posset transigere, seque infelicem, se prae omnibus clamitaret infortunatum. Nunc uero quoniam quilibet cernit eandem sibi cum aliis esse conditionem, nemo flet, nemo lamentatur aut queritur nisi si qui sublimiore spiritu quam sit humanus subuexi oculos ad supercaelestia intenderint; quorum comparatione miserias suas deprendit quamque in infimo loco iaceat recognoscit.
616. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
617. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Decollaberis;" – "Quid interest", ait, "an caesim moriar
an punctim?"
– et rursum:
"Sed ferieris et multi in te gladii conuenient." "Quid refert", respondit, "quam
multa sint uulnera? Non potest amplius quam unum esse mortiferum."
Haec quanti momenti sint prudens lector diiudicet. Nos uero institutum
prosequamur.
si iniusta potius est quam iusta. Vnde Socrates uxori
lamentanti ac dicenti plurimum dolere iniustam eius mortem respondit: "Tune,
mulier, iuste me condemnatum malles?" Prudentissime simul et
sapientissime decernens leuius malum illi esse debere qui iniuria affligitur, quam
iure; iste enim duplici quatitur malo: poena et male actorum conscientia;
illos inter tormenta saltem bene actae uitae conscientia solari potest. Hinc
tenerorum lusor amorum
Ingenio perii Naso poeta meo.
Licet hoc, quod dicit, Ouidio uitio dari merito potest, tamen uiros huiusmodi
consolando dicimus prae inuidiam esse oppressos.
Fit uero iste locus tanto ad leuandam aegritudinem potentior, quanto
innocentia afflicti est notior aut manifestior atque id triplici de causa: una quod palam esse cupit
prae inuidiam esse oppressos.
Fit uero iste locus tanto ad leuandam aegritudinem potentior, quanto
innocentia afflicti est notior aut manifestior atque id triplici de causa: una quod palam esse cupit cunctis,
qui casum eius cognouerunt, sibi immerito id accidisse. Deinde quod confidit, si
integritas sua iniuste laesa cognoscatur, plurimos inueniri qui malis suis
ingemiscant. Et, quod suauissimum hominibus esse solet, aduersarium
de causa: una quod palam esse cupit cunctis,
qui casum eius cognouerunt, sibi immerito id accidisse. Deinde quod confidit, si
integritas sua iniuste laesa cognoscatur, plurimos inueniri qui malis suis
ingemiscant. Et, quod suauissimum hominibus esse solet, aduersarium eius
execrentur odioque habeant propter ipsius impietatem immanitatemque.
His ergo uiribus locus a causa facti ualet, quo etiam in omnibus rerum
iacturis accommodatissime possumus uti.
et ille, qui ex ratione funeris oritur, plurimum confert ad
miseriae imminutionem; haud enim exiguam leuabimus tristitiae partem si
commemorabimus funus recte digneque procuratum ac uniuersa quae mortuis debentur
iuste persoluta omninoque ei esse factum satis.
Siquidem uniuersis fere mortalibus multa cura de sepulchris mortuorum esse solet,
ut inter summas arbitrentur infelicitates si cui honore sepulturae uacare
funus recte digneque procuratum ac uniuersa quae mortuis debentur
iuste persoluta omninoque ei esse factum satis.
Siquidem uniuersis fere mortalibus multa cura de sepulchris mortuorum esse solet,
ut inter summas arbitrentur infelicitates si cui honore sepulturae uacare
contingerit. Vnde legimus apud Aegyptios consuetudinis fuisse ut
defunctus unusquisque, ante quam sepulturae mandaretur, transmissus per fluuium a
Mater quoque Euryali apud eundem poetam apte ex eadem ratione inducitur
querens se in morte filii uel illo saltem solacio destitutam quod non presserat
oculos ipsius morientis aut uulnera lauerat.
Nec mirum esse debet si mortales in pompa funerum tantam curam suscipiant cum huiusmodi opus ipse quoque
Saluator inter pietatis munera annumerauerit commendaueritque illam quae in
sepulturam suam unguento eum
ossa sua non relinquere; Thobias, quod mortuorum corpora proiecta
diligentius colligendo humaret, ab angelo laudatus est, a Domino autem
misericordiam et gratiam consecutus. Ex quo perspicuum esse potest
quod non mediocre solacium suscipere consueuerunt homines ex digna funerum
curatione.
Quod si ita est, quo modo ergo consolabimus ex hoc loco eos quorum
mortui inhumati iacent? Certe neque his ratio
quo modo ergo consolabimus ex hoc loco eos quorum
mortui inhumati iacent? Certe neque his ratio deerit consolationis si illis
declarabimus non defunctorum,
sed uiuorum causa inuentam esse sepulturam, aut quo corpora et uisu et odore foeda
amoueantur, aut ob aliquod uiuorum solacium quibuscum iucundissime uixerunt;
ueluti fecit rex Aegypti Micerinus qui unica filia, quam tenerrime diligebat,
orbatus prae nimio amore bouem
etiam talia pietatis officia, et corpora quoque mortuorum pertinere significant
propter fidem resurrectionis adstruendam."
Vbi et illud salubriter discitur quanta possit esse remuneratio pro
elymosinis quas uiuentibus et sentientibus exhibemus si neque hoc apud Deum periit
quod exanimis hominum membris officii diligentiaeque persoluitur.
Quoniam uero de hoc loco plura fortasse quam expediebat
uidetur in suo strato mori; uiris uero fortibus magis conuenit in equo uel in
naui, in hostili solo occumbere atque locum sepulchri aliquo egregio facinore
signare.
Praeterea quoque forti omne solum patriam esse uoluerunt. Vnde
interrogatus Socrates cuias nam esset, mundanum se respondit, utpote qui totum
mundum patriam sibi diceret. Et quae enim uerior patria terreno homini esse potest
quam terra quae, quoniam uniuersa eiusdem rationis est, ut
signare.
Praeterea quoque forti omne solum patriam esse uoluerunt. Vnde
interrogatus Socrates cuias nam esset, mundanum se respondit, utpote qui totum
mundum patriam sibi diceret. Et quae enim uerior patria terreno homini esse potest
quam terra quae, quoniam uniuersa eiusdem rationis est, ut philosophi censent,
merito cui una pars congruit et uniuersa congruere diiudicatur.
Ita ergo ex hoc ultimo loco ad utramque partem poteris rationem
ex collatione boni minuitur mali opinio,
aut quo pacto iacturam, quam accepimus, si ad bona conferamus, attenuare
ualebimus. Sed hoc non alio pacto commode fieri poterit nisi si bona,
quae supersunt, multo uberiora praestantioraque esse explicabimus, adeo ut non
debeat minorum iactura tantopere commoueri. Hoc facere uoluit ille poeta qui ait:
Sed nec
tam tenuis tibi census contigit, ut mediocris
iacturae te mergat onus
consulares, quorum iam,
ut in id aetatis pueris, uel paterni uel auiti specimen elucet ingenii? Cum igitur
praecipua sit mortalibus uitae cura retinendae, o te (si tua bona cognoscas)
felicem cui suppetunt etiam nunc quae uita nemo dubitat esse cariora. Quare sicca
iam lacrimas; nondum est ad unum omnis exosa fortuna nec tibi nimium ualida
tempestas incubuit, quando tenaces haerent anchorae quae nec praesentis solamen
nec futuri spem temporis abesse patiantur."
fortuna nec tibi nimium ualida
tempestas incubuit, quando tenaces haerent anchorae quae nec praesentis solamen
nec futuri spem temporis abesse patiantur."
"Quam multos esse coniectas qui sese proximos caelo arbitrentur si de fortunae
tuae reliquiis pars eis minima contingat? Nam is ipse locus, quem tu exilium
uocas, incolentibus patria est."
ac si dicat: "Tu qui haec tanta ac talia habes miserum te uel infortunatum
appellare minime debes, nec tantis bonis stipatus maerere, quorum uel media pars
si alteri daretur, felicem se dicere non dubitaret."
Cuius perspicuum esse potest quantum diminuitur opinio accepti
detrimenti huiusmodi bonorum, quae superfuerunt, collatione.
et deo gratias age.
Pari quoque ratione et illos consolamur, quibus uel ex incendio uel
naufragio, uel alio simili casu quippiam superfuit, dicendo: "Age gratias Deo qui
tibi uel haec saltem reliqua esse uoluit." Quo in casu ideo homo
solacium accipit, immo nonnumquam et se ipsum consolatur, quod dirior pernicies
discriminis ac tempestas uehementior omnia absorbere poterat ac per eam cuncta
sublata erant uel diruta, nec aduersus
ac tempestas uehementior omnia absorbere poterat ac per eam cuncta
sublata erant uel diruta, nec aduersus eam nostrum aut consilium aut opera satis
erat; quod ergo incolume superfuit, id iure in lucro deputatur ac fortunae uel Dei
potius munus esse existimatur.
Et ita collatione boni mali opinio attenuatur. Quomodo autem collatione
alterius mali aut quod utrumque metitur ipsius
assequatur rationem, qua
maerorem omnem queat comprimere, et non permittere eum licentiosius
permanare.
Hanc uero Cyrenaici, ut ab initio docuimus, praecipuam et unicam esse
posuerunt cunctorum casuum humanorum diligentem praemeditationem. Nihil enim, ut
aiunt, adeo conturbat mortalium animos quam insperatus et inopinatus malorum
aggressus, cuius rei documentum uel ex re militari certissimum accipere possumus,
secundae res sunt maxime, tum maxime
meditari oportet quo pacto aduersus aerumnam ferant
pericula, damna peregre rediens semper secum cogitet,
aut filii peccatum aut uxoris mortem aut morbum familiae;
communia esse haec, ne quid horum accidat omnino nouum;
quicquid praeter spem eueniat omne id deputare esse in lucro."
Et post obiectis aduersus hanc sententiam respondens ait:
pericula, damna peregre rediens semper secum cogitet,
aut filii peccatum aut uxoris mortem aut morbum familiae;
communia esse haec, ne quid horum accidat omnino nouum;
quicquid praeter spem eueniat omne id deputare esse in lucro."
Et post obiectis aduersus hanc sententiam respondens ait:
Nihil est quod tam obtundat leuetque aegritudinem quam perpetua in omni uita
Et post obiectis aduersus hanc sententiam respondens ait:
Nihil est quod tam obtundat leuetque aegritudinem quam perpetua in omni uita
cogitatio nihil esse quod non accidere possit , quam meditatio conditionis humanae, quam uitae lex
commentatioque parendi; quae non hoc affert ut semper maereamus, sed ut numquam.
Neque enim qui rerum naturam, qui uitae
fruatur officio et aduersis casibus triplici consolatione sanetur: primum quod
posse accidere diu cogitauerit, quae cogitatio maxime omnes molestias extenuat et
diluit; deinde quod humane ferenda intelligit; postremo quod uidet malum nullum
esse nisi culpam, culpam autem nullam esse cum id, quod ab homine non potuerit
praestari, euenerit.
Huic sententiae accedit et Seneca qui ad Lucilium ita ait:
triplici consolatione sanetur: primum quod
posse accidere diu cogitauerit, quae cogitatio maxime omnes molestias extenuat et
diluit; deinde quod humane ferenda intelligit; postremo quod uidet malum nullum
esse nisi culpam, culpam autem nullam esse cum id, quod ab homine non potuerit
praestari, euenerit.
Huic sententiae accedit et Seneca qui ad Lucilium ita ait:
Hoc tibi scribo, is qui amicum
fleui ut (quod
minime uelim) inter exempla sim eorum quos dolor uicit. Hodie tamen factum meum
damno et intelligo ut maximam mihi causam sic lugendi fuisse quod numquam
cogitaueram mori eum ante me posse. Hoc unum mihi occurrebat minorem esse et multo
minorem, tamquam ordinem fata seruarent. Itaque assidue cogitemus tam de nostra
quam omnium, quos diligimus, mortalitate. Tunc ego debui dicere: 'Minor est
Serenus meus; quid ad rem pertinet? Post me mori debet, sed ante me
quam omnium, quos diligimus, mortalitate. Tunc ego debui dicere: 'Minor est
Serenus meus; quid ad rem pertinet? Post me mori debet, sed ante me potest.' Quod
quia non feci, imparatum cito fortuna percussit. Nunc cogito omnia et mortalia
esse et incerta lege mortali; hodie fieri potest quicquid umquam
potest.
et alibi inquit:
Praecogitati mali mollis ictus uenit, at stultis et fortunae credentibus
se
ostendat et suo se uelit iudicio condemnare, ut qui aliis simili in causa opem
saepius egregiam nauauerit, sibi ipsi illam non deneget. Quo pacto Seruius
Sulpicius Tullium compellat:
noli te obliuisci Ciceronem esse et eum qui aliis consueueris praecipere et dare
consilium neque imiteris malos medicos, qui in alienis morbis profitentur se
tenere medicinae scientiam, ipsi se curare non possunt; sed potius, quae tute
praecipere soles, tute tibi subice
grauiora duxi tua auctoritate addita.
Quibus uerbis nihil aliud egit quam ipsum admonere eum se sibi praestet
quem se exhibuit aliis, ac talem se ipsum reddat quales alios esse uolebat.
complures insignes ac
praeclari exstitere.
Horum igitur ac talium commemoratione efficies ut animus amici aut
cupidine laudis gloriaeque ad similia imitanda accendatur aut saltem absterrebitur
ne inferior illis esse iudicetur.
omnibus uirtutibus
tibi haec una uideatur deesse."
Ad hoc ipsum et tu lugentem impellas. Poteris autem et ualidius
impellere si, quod hortaris, facile factu esse docueris ex hoc quod in nostra
situm est manu, si modo nos cohibere paululum uoluerimus et non dare impatientiae
manus: praesertim cum "nihil sit miserum," ut praeclare ait Boethius, "nisi cum
putes, contraque beata sors omnis est in
debilitari dolore, tum honestas, tum dignitas, tum decus aderit; cum in ea
intueberis, te continebis. Cedet profecto uirtuti dolor et animi inductione
languescet.
Aut enim nulla uirtus est, aut contemnendus est dolor. Prudentiamne uis esse sine
qua ne intelligi quidem ulla uirtus potest? Quid ergo ea? Patieturne te quicquam
facere nihil proficientem et laborantem? An temperantia sinet te immoderate
quicquam facere? An coli iustitia ab homine poterit propter uim doloris
aut sepeliendus dolor. Et quid scis
igitur, si quid de Corinthiis tuis amiseris, posse te habere reliquam
supellectilem saluam; uirtutem autem si unam amiseris (etsi amitti uirtus non
potest) sed, si unam confessus eris te non habere, nullam esse te habiturum. Num
igitur fortem uirum, num magno animo, num patientem, num humana contemnentem, num
grauem poteris dicere?
Haec licet Cicero de corporis
solane perpetua maerens carpere iuuenta?
Idcirco et in consolando uulgo usurpatur: "Ne crucia te neue sponte
eneca; nec uelis amicis liberis omnibusque tuis maerori esse aut eos affligere
diutius."
Ad quem locum et illud Seruii ad Ciceronem spectat:
Quod si quis etiam inferis est sensus, qui illius in te amor fuit pietasque in
omnes tuos, hoc certe illa te facere non
discedens tristitia procedis in publicum et te militibus
ostendis eisque pro labore et parta uictoria agis gratias? Ego autem hoc tibi
praedico, o rex, quod probe noui, ut si in huiusmodi actu perstabis neque ab eo
quam primum reuoces, futurum esse ut hodie uniuersus a te discedat populus et
regnum ad alium conferat, et tunc uerum atque amarissimum cognosces luctum."
"His dictis," inquit Iosephus, "regem a tristitia reuocauit et ad causas
utilitatesque rei publicae adduxit;"
Alexandrum retulisse ferunt Philippo medico potionem offerenti qua hilari uultu
suscepta et epistula, qua medicus a Parmenone proditionis insimulabatur, ab rege
medico tradita his uerbis:
"Accipe, Philippe, epistulam, quam ueri nuntiam esse non credo; quae etiam si uera
afferret, et mors mihi de manu tua, dulcis amice, suauis est."
Quanto ergo magis et nobis de manu altissimi conditoris, rectoris
afferret, et mors mihi de manu tua, dulcis amice, suauis est."
Quanto ergo magis et nobis de manu altissimi conditoris, rectoris
patrisque nostri optimi cuncta suauia esse debent et amoena, qui cum sit summe
bonus, non nouit filiis suis nisi bona dare data, tametsi nobis ob imperitiam
nostram secus uideatur. Itaque si nos uniuersam spem amoremque nostrum
totum in summo illo optimoque bono, cuius
ratione se cohibere consueuerunt ac dolorem
dissimulare. Vnde et Ouidius audiens quendam aemulum suum laetari infortunio suo
scribit ad eum:
Non adeo cecidi, quamuis abiectus, ut infra
te quoque sim, inferius quo nihil esse potest.
Vbi se longo carmine consolatur ostenditque inimico suo non tantum
grauibus se oneratum malis, quantum ipse putabat; licet
ore meo lacrimas, auribus illa bibi;
bracchiaque accepi presso pendentia collo
et singultantis oscula mixta sonis.
Sumque, care, tuis defensus uiribus absens
scis, care, ueri nominis esse loco,
multaque praeterea manifesti signa fauoris
pectoribus teneo non habitura meis.
Haec singula uerba ingentem quandam uoluptatem praeseferre
enim praesens me adiuuare potueris et consolando et prope aeque dolendo, facile ex
eo intelligo quod litteris lectis aliquantulum acquieui.
Ex quibus omnibus perspicuum esse potest maxima ex parte per compassionem aliorum
maestitiam leuari.
Quod cum ita sit, merito secundo loco adhibenda est eorum commemoratio qui afflictorum, quos
compassionem aliorum
maestitiam leuari.
Quod cum ita sit, merito secundo loco adhibenda est eorum commemoratio qui afflictorum, quos
consolamur, malis commouentur pluresque esse et bonos qui uicem eorum doleant.
Ex quo genere est illud:
quae regio in terris nostri non plena laboris?
En Priamus. Sunt hic etiam sua praemia laudi;
Sunt lacrime rerum et mentem mortalia
cerebro est, in animo uero phantasiam aut
opinionem malorum quibus se oppressum cernit. Humorem illum
melancholicum quidam philosophorum praestantissimi dixerunt per lacrimas purgari
atque ideo asserere non dubitauerunt salubriores esse lacrimas homini quam nimium
risum, quippe quod ploratus quaedam erat malorum humorum purgatio. Sed
de humore aut purgatione eius utcumque; illud tamen indubia fide tenendum est,
lamentationibus et querelis opinionem malorum
uoluptatibus nec ullis ornamentis uti uolunt.
Quoniam illa in tantis malis putant sibi minime conuenire, ut Ouidius libellum
suum facere monet:
Vade, sed incultus, qualem decet exulis esse
infelix habitum temporis huius habe,
nec te purpureo uelent uaccinia suco,
non est conueniens luctibus ille color;
nec titulus minio nec cedro charta notetur
candida nec nigra cornua
candida nec nigra cornua fronte geras
nec fragili geminae poliantur pumice frontes
hirsutus sparsis ut uideare comis;
felices ornent haec instrumenta libellos,
fortunae memorem te decet esse meae.
Talia igitur et dictitare et factitare in luctu homines delectat magis quam ea
quae ad laetitiam pertinent. Immo "si qui forte," ut optime testatur
Talia igitur et dictitare et factitare in luctu homines delectat magis quam ea
quae ad laetitiam pertinent. Immo "si qui forte," ut optime testatur
Cicero, "cum se in luctu esse uellent, aliquid fecerunt humanius aut si hilarius
locuti sunt, reuocant se rursum ad maestitiam peccatisque se insimulant quod
dolorem intermiserint. Pueros uero castigare matres et magistri solent nec uerbis
solum, sed etiam uerberibus,
Carmine temporibus conueniente suis.
Claude quod alterno subsidunt carmina uersu
et pedis hoc ratio uel uia longa facit.
Quod neque sum cedro cultus nec pumice leui,
erubui domino dulcior esse meo.
His itaque liquet quare lamentari prodest maerentibus. Quod cum ita
sit, prouocandi sunt a consolatione atque permittendi queri et plorare usque ad
aestuantem uideris, hic tu
eius quodammodo uices prudenter excipias commiserando et per apostropham aut
raciocinationem uel alio conueniente tropo bona, quorum iactura facta est,
collaudabis plurimisque uerbis efferas affirmans etiam digna esse quae doleat, ut
Cicero ad Brutum:
accepisti tu quidem dolorem; id enim amisisti cui simile in terris nihil fuit; et
est dolendum in tam graui uulnere ne id ipsum, carere omni sensu doloris, sit
miserius quam dolere
et eas per commiserationem recensendo puerum apte laudauit:
Tum pater Anchises lacrimis ingressus abortis:
'Nate, ingentem luctum ne quaere tuorum.
Ostendent terris hunc tantum fata neque ultra
esse sinent. Nimium uobis Romana propago
uisa potens, superi, propria haec si dona fuissent.
Quantos ille uirum magnam Mauortis ad urbem
campus aget gemitus! uel quae, Tyberine, dedistis
funera cum tumulum
Et iure quidem, quoniam sanae et
compositae mentes potius gaudere deberent tales uiros habuisse, qui et nobis et
patriae et huic fortasse aetati ornamento fuerunt, quam eos, qui nobiscum esse non poterant, amisisse.
Ita ergo laudes defunctorum abducunt a luctu animum, sed multo magis
laudes ipsorum maerentium. Nemo est enim qui earum commendatione mirifice non
tangatur aut cuius aures simul et corda non
ea mihi salutem afferre uideantur, te autem ab initio aetatis memoria
teneo summe omnium doctrinarum studiosum fuisse omniaque, quae a sapientissimis
uiris ad bene uiuendum tradita essent, quae quidem uel optimis rebus ac usui et
delectationi esse possent, his uero temporis habemus nihil in quo acquiescamus.
Nihil faciam insolenter neque te tali uel scientia uel natura hortabor ut ad eas
te referas artes quibus a primis temporibus aetatis tuum studium dedisti; tantum
dicam quod te
Nihil faciam insolenter neque te tali uel scientia uel natura hortabor ut ad eas
te referas artes quibus a primis temporibus aetatis tuum studium dedisti; tantum
dicam quod te spero approbaturum: me, postea quam illi arti cui studueram nihil
esse loci neque in curia neque in foro uiderem, omnem meam curam atque operam ad
philosophiam contulisse. Tuae scientiae excellenti ac singulari non multo magis
quam nostrae est relictum loci. Quare non equidem te moneo, sed mihi ita persuasi
te
quod te credibile est quaerere, quaeris, agam;
spe trahor exigua quam tu mihi demere noli
tristia leniri numina posse dei.
Seu temere expecto seu id contingere fas est,
tu mihi, quod cupio, fas, precor, esse proba,
quo dicto sapienter declarat praestare homini uel falsam spem habere quam ueram
desperationem. Desperatio enim enecat, spes uero qualiscumque
apprime efficiet. Quodsi
id fieri non potest aut non libet, saltem ei nos ipsos operam nostram facultates
ceteraque talia polliceamur, ueluti Cicero L. Fabio, cum inquit:
Meus animus erit in te liberosque tuos semper quem tu esse uis et qui esse
debet.
et ad Titium:
Ego et memoria nostrae ueteris amicitiae et uirtute atque obseruantia tui filii
monitus nullo loco
Quodsi
id fieri non potest aut non libet, saltem ei nos ipsos operam nostram facultates
ceteraque talia polliceamur, ueluti Cicero L. Fabio, cum inquit:
Meus animus erit in te liberosque tuos semper quem tu esse uis et qui esse
debet.
et ad Titium:
Ego et memoria nostrae ueteris amicitiae et uirtute atque obseruantia tui filii
monitus nullo loco deero neque ad
oblectatione demulcent.
aut duriores cruciatus uel uincula uel carceres expertus fuisses sicuti
plerisque accidere et legimus et uidimus."
Simili ratione persuadebis et filii, fratris, amici, parentis, aut
cuiuspiam alterius interitum lugendum non esse: "Fortasse, ut sapientia monet,
raptus est ne malitia immutaret sensum eius. Placita enim erat Domino anima
illius. Aut forsan, si superuixisset, acerbos dolores, uel ex eius prauis moribus
uel ex miserabiliori casu suscepisses. Quanto enim
quidem ea ratione qua
superius diximus, quando de diminutione angoris disputabamus, uerum a spe
uindictae, id est ut persuadeamus amico lugenti aduersarium eius, a quo iniuriam
accepit, poenas daturum aut in hac aut saltem in alia uita Deumque esse iustum
iudicem ac cunctorum scelerum ultorem. Hoc satyrus ille diligenter
seruauit ubi inquit:
nigri patietur carceris uncum
percussus, urgentibusque amicis
cum eo iniuriam ageret
respondit: "Quid enim si me asinus calce impetisset; num ei diem dixissem?"
sapientissime decernens praestabilius esse hominum quam bestiarum iniurias
tolerare aut utrasque aeque contemnere, atque hoc proprium esse uiri officium,
muliercularum uero et puerorum lites litibus conserere et quibuscumque causis
rixas concitare; contra quorum deliramenta et poetae illi placuit disputare qui
ait:
"At uindicta bonum et uita iocundior
audiunt
conuicia uel maledicta congeri in suos inimicos: consolabimur ergo huiusmodi uiros
non parum si accusabimus aduersarios aut maliuolos ipsorum eosque impuris uerbis insectabimur asserentes illos esse
homines nefarios, impios, ueneficos, parricidas, et si ex ipsorum flagitiis et
sceleribus quaedam detestabiliora referemus; id namque faciendo quodammodo
ulciscimur uicem amici, quo ex officio ingens suscipit solacium. Hunc
incolumis id quiuit tentare. In tali negotio persequens licet paruo potitus, tamen
uictorem se putat atque illo uel tenui successu solatur. Vt apud
Ouidium Phoebus:
aut cui cuncta amara, quaecumque uel passus est,
uel patitur, uel pati posset, non uideantur amoena, et quasi domino suo seruus pro
tantis ac talibus rependat uices, praecipue ipso Domino admonente ac clamante:
Qui cupit meus esse discipulus me sequatur: et qui uult uenire post me,
abneget semet ipsum et tollat crucem suam et sequatur me. et rursum:
Qui diligit patrem aut matrem, uxorem filios uel sorores plus quam me,
non est me
qui lugent quoniam
consolabuntur.
Hinc et apostolus in nullo gloriabatur nisi in tribulationibus suis;
beatum quippe non dubitabat esse eum, qui in tribulationibus suffert, quoniam,
quem probatus fuerit, accipiet coronam quam repromisit deus diligenti se. Idcirco
et ipse dicebat: Si contolerabimus, et corregnabimus.
Christus pro nobis passus est, uobis relinquens exemplum ut sequimini
uestigia eius.
Itaque qui discipulus, qui domesticus Christi esse uult, necesse est
opprobria, detractiones, derisiones, flagella, plagas sustineat ac aequo animo
ferat omnia quae pro nobis pertulit magister et Dominus noster. Qui
uero haec pati renuit, nec discipulum eius se depromere habet,
Video negotiatores per tot et maris et terrae, fluminum,
tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam
diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse
possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias pergere non festinabo, quas
mihi nec tempestas labefactari aut corrumpere, nec tyrannus eripere, nec fures
subtrahere, nec demoliri tinea, nec aerugo exedere ualet;
periculo capitis quaerere uerear?
Quid mea si uituperor, si blasphemor, si irrideor, si affligor,
uerberor, enecor, occidor; animum nemo potest occidere; quin immo haec atque
eiusmodi uniuersa eo mihi iucundiora gratioraque esse habent, quo me currentem
melius fortiusque impellunt et ad bona, quae propero, magis aptum
celeremque constituunt.
His ac similibus
animi
mortis sedat recordatio, quam putamus secundum locum sapientis. Quippe
cuius memoria facit cuncta uilescere et reuelato fuco sordes uanitatesque cuiusque
deprendere, ita ut liquido cognoscatur in his inferioribus nihil esse dignum quod
ametur; ubi autem abest amor, certe abest et dolor, siquidem nullius rei iacturam
aegro animo toleramus nisi eius quam dileximus.
Alia quoque ratione mortis consideratio nonnumquam adimit languores:
I.7.5 desiderio pro amore aut desiderio
I.7.7 addidit uel detrimentum | Boeth. Cons. phil.
2P5,32-33, ubi ullum esse bonum quod noceat pro illud... nocet
I.7.8 inter permisceri et ex
pauperibus in V1 nonnulla quae V2 omisit: hic tu poteris addere et illud quod
quantęuis
erit
aliquorum | adduci memoria pro adducere memoriam
I.8.10 post Amplius delevit et illud | spe...
animum pro adicere | post postponas delevit homini uidelicet esse melius
sperandum
I.8.11 esse corr. ex sunt
I.8.12 amicos pro carosque per duriorem pro
I.8.10 post Amplius delevit et illud | spe...
animum pro adicere | post postponas delevit homini uidelicet esse melius
sperandum
I.8.11 esse corr. ex sunt
I.8.12 amicos pro carosque per duriorem pro sub duriorem
I.8.14-20 cf. Herod.
I.9.6
obscuriores... dignioribus pro se inferiores a superioribus
I.9.7
sanctioresque pro aut sanctiores | post turpeque delevit esse | obtemperari pro
obtemperare
I.9.8 Cic. fam. 4,6,1, ubi sed etiam
Vulg. Ps. 61,11
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias
Vulg. Ps. 61,11
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias
Vulg. Ps. 61,11
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.15.1 Alii
Vulg. Ps. 61,11
II.15.27 Boeth. Cons.
phil. 2P8,3-7, ubi post illa add. Boeth. enim ] illa, uidelicet prospera
fortuna V1; specie pro spe; post uidetur om. Boeth. esse; aduersitatis pro
seueritatis; post Postremo om. Boeth. illa; post integer pro cum tu Boeth. et
ut; querere pro quęre
II.16.1 contrarias in ex in uarias
post in ipsa add. sui; illecebris felicitatis; perniciosa
ludentem; post tranquillitatis om. Boeth. causa; fortuna pro forma; situm est,
suffecerit; mutabilitas; oportet quicquid; sponte legisti; exacerbes; flatus
impelleret; fors esse
1,207,203
V1) | Cic. fam.
4,5,5, ubi ac pro ad; auoca pro aduoca; diu ei pro dicis; fuerit pro fuerat;
post fuerit pro et nonnulla alia
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.