Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: et Your search found 155641 occurrences
First 1467 1468 1469 1470 1471 1472 1473 1474 1475 1476 1477 1478 1479 1480 1481 1482 1483 1484 1485 1486 1487 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 147633-147739:147633. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section]
147634. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] et qua me dignum
semper praestabo. Ita tandem aliquando adire licebit doctae Croatiae penetralia
atque inde decerpere flores, unde prius nulli velarant tempora Musae. Agedum
vero, antequam ulterius scribo, paucis exponere iuvat, quis et qualis sim.
Natus sum a. d.
Anno domini.
147635. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Saxoniae Superioris pertinet, ubi Slavonica lingua tota quanta quanta est, exulat, sed ubi ante septem octove secula, gens Soraborum Slavica late dominabat. Hinc quoad aborigines meos, Slavus ipse sum. Curiosus a natura, et litterarum in vulgus minus notarum, indagator diligentissimus, Slavicae gentis historiam, ejusque linguae dialectus varias, ideo, quia plerisque ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno 1770. prima linguae Polonicae
147636. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Slavicae edidi,
nimirum:
147637. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Silesiae quaerere ubi quidem Polonice, sed corrupte loquebantur, adeo ut dialectus illa Bohemicae linguae similior esset quam Polonicae. Ibi per triennium educationi nobilis cujusdam iuvenis praefui. Interea fama de me refertur Vindobonam et Birkenstokius, vir promovendis litteris natus, credidit provinciam scholasticam mihi fore demandandam. Hinc accepi Caesaris iussum ante menses octo, quo mihi iniungebatur, Silesiam relinquere, atque huc migrare, ubi Slavos rursus
147638. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] quantum fieri potest, addiscere. Hinc
studiosissime grammaticas, atque lexica harum dialectorum conquiro, sed hactenus
successu non adeo felici. Hörnerus transmisit mihi catalogum nonnulorum librorum
lingua Croatica scriptorum, quos et omnes, cum pretium eorum exiguum sit, ad me
mittendos iussi; sed miror inter omnes illos ne unam quidem grammaticam
Croaticam esse, cum tamen in collectaneis meis inveniam
titulus profert, nescio an Croatica, an Slavonica, an Dalmatina
sit. Haec igitur prima precum mearum particula de grammaticis; sequitur
altera de lexicis. Hörnerus scribit
etiam atque
etiam vellem, si ejus pretium modo reditibus meis conveniens, nec enorme prorsus
sit. Est Zagrabiae professor, nisi fallor rhetorices, qui
Adamus Barichevich s. p. d.
Salutem plurimam dicit.
dicit.
Zagrabiensi
Gymnasio humanitatem profiterer. Ex illo tempore cepi te tacito
quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi terarum degeres,
occultaret. Nunc vero cum nec tanto intervallo locorum disjuncti sumus et abs te
amamur, qui possum te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle significasti, ut primum se occasio obtulerit;
Ex illo tempore cepi te tacito
quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi terarum degeres,
occultaret. Nunc vero cum nec tanto intervallo locorum disjuncti sumus et abs te
amamur, qui possum te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle significasti, ut primum se occasio obtulerit; curabo
autem minima tua impensa. De
cepi te tacito
quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi terarum degeres,
occultaret. Nunc vero cum nec tanto intervallo locorum disjuncti sumus et abs te
amamur, qui possum te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle significasti, ut primum se occasio obtulerit; curabo
autem minima tua impensa. De versione S. Bibliorum
A cl. Simanovich, cui superiore anno in edendo
Quas ad te dedi V. Kal. Nov. litteras, vereor ut acceperis. Ex iis meum in te
amorem, et obsequendi studium perspicere potuisti. Me vero maxime angit
exspectatio opportuna cujusdam occasionis, qua Kerchelichii, Blaskovichii et
aliorum opera ad te mittam. Mittam autem dono. Hominis tibi deditissimi officium
grato animo suscepturum te spero. Ego crebram tuarum virtutum mentionem facere
apud eruditos non desino, qui valde gratulentur, te licet a nobis aliquo
Slično u
quae nec iis deliciis
carere me voluit, venerabunda mente celebro.
Slavicam sic exspecto, ut puella Horatiana
iuvenem, trans mare Adriaticum ventorum vi retentum. Dii faxint, ut pretium ejus
non adeo arrogans sit. Nam si utcumque loculorum meorum potestatem non
exsuperaverit, habebit et illa vel primarium in pluteis meis locum. Hörnerum,
cui amicitiam tuam debeo, verbis meis saluta. Scripseram homini optimo de
libellis Croaticis mihi transmittendis, sed quia hactenus litteris meis nihil
regessit, (primis statim
instantibus nundinis fieri
poterit. Ultimis meis σκιαγραφίαν ephemeridum litterariarum a me
edendarum subjunxeram. Quaeso advenitne recte illa qua adumbrata ista erat
plagula? Ephemerides ipsae continuant vulgari, et quod in sinu gaudeo,
Vindobonae maxime emptores nactae sunt. Tu, ubi perscriberis esse quoque
Zagrabiae, qui me measque nugas esse aliquid putant
Katul, Carmina, 1, 3-4.
quia nescio, an, absit tamen
omen, ad Elÿsios campos transmigraveris. Mox ubi litteras tuas accepero,
prolixe rescribam, gratiasque quam possum maximas agam.
Quoniam sero quam numquam gratias agere praestat, malui nunc demum officium quod
multis nominibus diu tibi debeo, quam numquam explere. Quamquam res sit non tam
difficilis quam odiosa peccatis nubem obvertere, et ea quae minus recte facta
sunt, verborum lenociniis ita, quasi benefacta essent, ornare: abstineam prorsus
ab omni, quae mihi non plane deesset, excusatione, memor antiqui dicti, quod
docet: peccati confessionem optimam esse excusandi
patronus mearum litterarum esse. Erant enim in ejus Historia
Illyrica nonnulla, de quibus subsumebam illi non ingratum fore, si unum,
alterumve ipsi communicare. Idem valet de P. Katanchichio, qui me prius
salutavit, et cui, homo parum urbanus, nihil rescripseram. Has litteras nullo
involucro condidi. Vos enim reapse amicos expertus, credidi me supersedere posse
satisfacere consuetudini, qua hic certe magis ad elegantiam, quam ad
necessitatem
quam ad
necessitatem pertinuisset. Non enim mysteria sunt, quae scribo,
necessitatem pertinuisset. Non enim mysteria sunt, quae scribo,
Aemonienses posse habere, sed an abjiciendos ideo putassem?
Primo valent multum hujus generis scriptiones ad cognoscendum populi genium (ego
vero fateor genium Croatorum me numquam, nisi forte e cantilenis Prussicis
novisse, quibus Croata et barbarus unum idemque est) deinde adjeceras multa
minutiora lingua vestra vernacula scripta. Scis vero quanto desiderio vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc
de Dalmatinis (habeo Dalmatica nonnulla, quae Venetiis impressa sunt, loquor
vero de iis, quae ditioni Austriaca subsunt), Bosnensibus, Bulgaris etc.
Unum est, quod tibi narrabo, post dormitum ibo.
lustraruntque libellos, nummos, chartas geographicas, imagines
aere insculptas etc. et reliqua, quae hic ultra fortuna mea mensuram collegi.
Vidit ille penes me unum alterumque, quod Ungariam spectabat opusculum,
abstulit, et inter illa, tria ni fallor eorum, qua a Te acceperam. Iactura non
adeo gravis, nec velim ut illam resarcias legendo omnis mea expleta est, quam
habere potui curiositas. Penes me hominem privatum latuisset semper, nunc vero
in
cum legisset, ad me conversus mandavit suis te verbis
quam diligentissime salutarem. Id quod ego perlibenter quidem facio cum illius,
tum tua, tum vero etiam mea caussa. Katanchichius Pestinum mense Julio evocatus
est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis
magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi
suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. C. Szechenyius Zagrabiae cum
esset, non solum me
quidem facio cum illius,
tum tua, tum vero etiam mea caussa. Katanchichius Pestinum mense Julio evocatus
est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis
magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi
suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. C. Szechenyius Zagrabiae cum
esset, non solum me invisit, sed de libris meis, quos percupido adolescenti
donavi, aliquot abstulit secum. Numismata
a me nullis hortationibus,
nec precibus impetrare potuit. Non deest caussa negandi. Sapere didici. Ante hos
annos octo, quo auctore, incertum, non leve illorum accepi detrimentum. Sunt,
qui autument servuli perfidia, qui ut auro et argento, quod saepe rogantorum
amicorum patere observavit, potiretur perscrutatus arculam, cui confidi, etiam
aenea rapuit ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves,
aliaque antiquitatis monumenta, a me Sisciae inter
potiretur perscrutatus arculam, cui confidi, etiam
aenea rapuit ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves,
aliaque antiquitatis monumenta, a me Sisciae inter rudera ipsa obruta, manu
veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
Clagenfurtensis nunciaveras.
inter rudera ipsa obruta, manu
veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
Clagenfurtensis nunciaveras.
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
Clagenfurtensis nunciaveras.
Religio Christo nunc dicavit, ἅγιος κρόνος fuisse antiquitus) accepi hodie, quem diem s. Joanni Evang.
sacrum esse, eodemque illo vinum lustrare jussere patres. Eone igitur die, qui
duplici modo sanctus esse debet, quo nimirum et natus es, memoriamque genii
salutaris Tui pie colis, eone igitur die, mi Barichevich, scribere et voluisti,
et scripsi? Certe amphoram vini hoc meret, amphorisque ego destitutus, statim
lagenam talem qualem lustratam a sacerdote
s. Joanni Evang.
sacrum esse, eodemque illo vinum lustrare jussere patres. Eone igitur die, qui
duplici modo sanctus esse debet, quo nimirum et natus es, memoriamque genii
salutaris Tui pie colis, eone igitur die, mi Barichevich, scribere et voluisti,
et scripsi? Certe amphoram vini hoc meret, amphorisque ego destitutus, statim
lagenam talem qualem lustratam a sacerdote acceperam, apportari jussi, eamque
totam ad faeces usque in memoriam tui ebibi, optans bibendo tot tibi
sacrum esse, eodemque illo vinum lustrare jussere patres. Eone igitur die, qui
duplici modo sanctus esse debet, quo nimirum et natus es, memoriamque genii
salutaris Tui pie colis, eone igitur die, mi Barichevich, scribere et voluisti,
et scripsi? Certe amphoram vini hoc meret, amphorisque ego destitutus, statim
lagenam talem qualem lustratam a sacerdote acceperam, apportari jussi, eamque
totam ad faeces usque in memoriam tui ebibi, optans bibendo tot tibi vita annos
Juvenal, Saturae, X, 356.
, (hoc vero istud erat quod sapiens olim adprecabatur amicis, eos ubi
Tua effundere numquam intermisero:
Oscinem corvum prece suscitabo / solis ab ortu.
Horacije, Carmina,
amicitia tua nota, qua illo ipso die scribere
voluisti, quo bene esse cum amicis, genioque indulgere debuisses, permovit me
vel maxime, ut litteris tuis eo ipso die, quo mihi a tabellario reditae fuere,
rescribendum putaverim. Fuere tamen et alia caussa. Compensare etenim quodammodo
socordiam istam volui, qua per biennium fere respondere ultimis tuis distuli.
Postea accepi litteras tuas eo tempore, quo commodiore numquam potuissem.
Saturnalia celebramus, et scis
Fuere tamen et alia caussa. Compensare etenim quodammodo
socordiam istam volui, qua per biennium fere respondere ultimis tuis distuli.
Postea accepi litteras tuas eo tempore, quo commodiore numquam potuissem.
Saturnalia celebramus, et scis Saturnalibus servulis liberisque, a Bacchanalibus
exclusis, liberum patuisse aditum. Vaco schola, foras non egredior, et
large reponens ligna super focum, vivamque lucernam protrahens in
lucem
tuis distuli.
Postea accepi litteras tuas eo tempore, quo commodiore numquam potuissem.
Saturnalia celebramus, et scis Saturnalibus servulis liberisque, a Bacchanalibus
exclusis, liberum patuisse aditum. Vaco schola, foras non egredior, et
large reponens ligna super focum, vivamque lucernam protrahens in
lucem
effodienda etc ut hora
hora, dies trudatur die
quam justa argumentationum serie fulcire, res non
quidem altioris indaginis. Nam inter Gothos habito, ast majoris otii foret. Ut
ab Herodoto totius historiae patre incipiam, penes eum invenio
Tÿragetas, circa Danastris, et Massagetas, circa
Gihunis ostia. Colligo exinde, exigua, fateor, verisimilitudine fultus, Graecos,
omnes populos ultra Istrum habitantes, Getas vocitantes. Fateor
istam veri speciem valde exiguam esse, quo,
(Jaxartem) esse antiquiorem, Caspio mari ab oriente
illabentem). Interea tamen multis rationibus ductus censeo: nomen Getarum
proprie ad hos pertinuisse, qui ab Istro inde usque ad Tÿram vel Danastrin
habitarunt. Ab his Getis Graecos et litteras, et religionem, et reliqua
accepisse omnia, testis est locupletissimus, ut alia omnia taceam, Plato in
Cratÿlo. Victorias quas Lucullus ac Pompejus postea, contra
Mitridatem reportavere, jusserunt
esse antiquiorem, Caspio mari ab oriente
illabentem). Interea tamen multis rationibus ductus censeo: nomen Getarum
proprie ad hos pertinuisse, qui ab Istro inde usque ad Tÿram vel Danastrin
habitarunt. Ab his Getis Graecos et litteras, et religionem, et reliqua
accepisse omnia, testis est locupletissimus, ut alia omnia taceam, Plato in
Cratÿlo. Victorias quas Lucullus ac Pompejus postea, contra
Mitridatem reportavere, jusserunt Odino,
Caspio mari ab oriente
illabentem). Interea tamen multis rationibus ductus censeo: nomen Getarum
proprie ad hos pertinuisse, qui ab Istro inde usque ad Tÿram vel Danastrin
habitarunt. Ab his Getis Graecos et litteras, et religionem, et reliqua
accepisse omnia, testis est locupletissimus, ut alia omnia taceam, Plato in
Cratÿlo. Victorias quas Lucullus ac Pompejus postea, contra
Mitridatem reportavere, jusserunt Odino, patriam suam terra,
se Lappones non esse. Cum vero ego Europam universam
tribus his distribuerim populis: 1. Getis, 2. Celtis,
3. Quenis; jure quodam tuo rogare poteris: Slavis meis equid
facies? Ego vero candide et aperte pronunciabo: prisco tempore non diversae ne
sejunctae a se invicem gentes Geticae, Slavicaeque fuere. Una erat eademque
atque illa communis patria amborum. Id quod linguae eorum mirifice ostendunt.
Dixeram supra me intra
linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
terraquei Europeani, versus septentrionem portio aliud esse
possit, quam terra Getarum. Novi Hungaros Magÿar se
scribere, Madschar appellitare, secuti nimirum alphabetum Arabicum,
ubi g et dsch uno modo puncto diacritico discernuntur.
Sed ohe iam satis est! Amabo, reddidistine litteras meas Mauro
(Dombajum intelligo). Nam earum litterarum mihi interest, siquidem iis
incluseram
Iterum vale.
non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem
de nummis deliciis meis. In media Germania, (vel si Graece mavis,
ut tanto facilius barbarorum patriam agnoscas)
nemo
tunc temporis Cracoviae, qui vel unum in Vespasiani
Hoc primum meum tÿrocinium
fuit, quod in re nummaria posui, similis tunc prorsus eunuchis, qui lustrant,
examinant, iudicant feminas, quas ipsi tamen non habent. Sic ego omnino
destituebar nummis. Nec Silesia, ubi triennium post vixi, et ex qua huc
profectus sum, fecundior nummis Polonia. Tandem providentia fessum iactatumque
me viarum militiaeque, hic pedem figere jussit. Vix triduum hic eram, et ecce
casu penes Lienhartum (
Sic ego omnino
destituebar nummis. Nec Silesia, ubi triennium post vixi, et ex qua huc
profectus sum, fecundior nummis Polonia. Tandem providentia fessum iactatumque
me viarum militiaeque, hic pedem figere jussit. Vix triduum hic eram, et ecce
casu penes Lienhartum (
video Valentiniani. Ardeo ad vultum ignoti mihi
imperatoris, (nam Soltÿkius meus nullum Valentinianum habuerat) felicemque
possessorem ejus praedico. Quid multa? Risit Lienhartus, Valentinianum mihi
dedit, et sic ingenti me mactavit thesauro. Moris mihi erat hunc Valentinianum
diligenter in sacculo portare, passimque cuicumque obvius factus fuerim,
monstrare. Risere me homines, sed tamen nunc hic nunc alter unum alterumque
obolum adjecit, et
et sic ingenti me mactavit thesauro. Moris mihi erat hunc Valentinianum
diligenter in sacculo portare, passimque cuicumque obvius factus fuerim,
monstrare. Risere me homines, sed tamen nunc hic nunc alter unum alterumque
obolum adjecit, et sic gaza mea pedetentim paulatim crevit. Sed cur detineam te
diutius his nugis, vir doctissime? Praesens aes meum ad millenarium numerum
excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam
exspectare. Collegi nummos
scopum, integritatem aliquam
exspectare. Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento
ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit
annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos
adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo
Vetranionem quem meae collectionis rarissimum puto atque de
tyrannis Tetricum, Posthumum aliumque
ut veredariis vel ego, vel etiam tu solvere vellemus. Bibliopola vero
noster Kornius, homo honestissimus, providebit de occasione atque
tunc catalogum addam quoque specimen Catalogi critici, quem
scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.
Amabo, Dombajus vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus
Slavicis, hoc est de iis
Fuisti ipse Sisciae, ut scribis, non est ibi, vel ubicumque alias bibliopola
honestus, ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta? Differt provinciarum harum dialectus a Croatica,
et quomodo differt? Kornigii grammaticam de qua scribis, avide
exspecto, et velim iunges illam ei, quem mihi destinasti fasciculo. Non tamen
velim putes ideo me omnem decoxisse pudorem. Non gratis eam exspecto, (licet
ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta? Differt provinciarum harum dialectus a Croatica,
et quomodo differt? Kornigii grammaticam de qua scribis, avide
exspecto, et velim iunges illam ei, quem mihi destinasti fasciculo. Non tamen
velim putes ideo me omnem decoxisse pudorem. Non gratis eam exspecto, (licet
munuscula tua mihi mellitissima sint) indica quaeso pretium, facili modo per
Kornium
Non tamen
velim putes ideo me omnem decoxisse pudorem. Non gratis eam exspecto, (licet
munuscula tua mihi mellitissima sint) indica quaeso pretium, facili modo per
Kornium bibliopolio episcopi vestri solvam, libens solvam, lubens, et animo quam
gratissimo.
Tu igitur, miser, perfidia puelluli perdidissimi numismata, ego his feriis
ratione 50 florenorum sphaerarum par emeram. Puer admota nimis prope lucerna non
quidem cremavit earum unam,
non dubitavit. Fac si potest fieri, ut Blaskovichius, nisi litterae meae eum
irritarunt, transmittat reliqua Historiae Illÿricae volumina, cui ut ego modo
prius volumen ex ejus benevolentia accepi.
omnia
tibi fausta apprecandi, quae mea vota rata esse DEUS rex optimus maximus faxit.
Tu vero, mi Barichevichi, arce hunc a te veternum, exspue omnem ex animo tuo
pigritiam, ac recrea me tuis litteris, quas jucundissimas mihi esse simul et
carissimas esse scito.
pigritiam, ac recrea me tuis litteris, quas jucundissimas mihi esse simul et
carissimas esse scito.
Ex hac pagella, quam mitto, cognosces de studio hodierna Slavicae linguae in
Pannonia, quam proferre quidam, atque exornare pergunt, irritati cultarum
nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur
et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de
litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa
timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate
linguae
intellexissem, Antonium Bernolak, hominem Slavicis litteris pereruditum, aliarum
non ignarum, bonum praeterea hominem lexico huic suam operam dicasse, coepi
fausta omnia operi recens edendo ominari. Nos Croatae grates agimus Bernolakio
et habemus, qui multa nobis sane optima suppeditabit. Quod superest, sic Tibi
persuadeas velim, mihi tuis litteris II. Kal. Jan. scriptis nihil fuisse
gratius. Tuae scilicet in me voluntatis declarationem, et vota veluti strenae
loco
Croatae grates agimus Bernolakio
et habemus, qui multa nobis sane optima suppeditabit. Quod superest, sic Tibi
persuadeas velim, mihi tuis litteris II. Kal. Jan. scriptis nihil fuisse
gratius. Tuae scilicet in me voluntatis declarationem, et vota veluti strenae
loco accepi. Id quod a me jure quodam tuo exigis, cum se occasio dederit,
diligentissime curabo. Sed haec satis.
atque de lectione auctorum classicorum scribere potuisset,
cujus rei ratio in communi, quo usi sumus praeceptore, quaerenda. Prodiit enim
Schellerus, licet ad viginti annos me major natu sit, e schola
Ernestina, a qua et ego prodii.
Lego tamen in illa plagula, solutionis tempus iam effluxisse. Indica mihi, vir
reverende! si adhuc spes libri habendi supersit. Quod si res ita se habet,
indica quaeso, cuinam onus solutionis imponere possim. Si
quidem dubito. Amabo Antonius
Bernolak, an idioma Croaticum prorsus omissurus? Quantum ego quidem
intelligo linguae Carnioliae est valde affine, sed tamen discrepat, aut prorsus
fallor, in multis vocabulis aeque ac idiotismis et quod linguam Slavicam
attinet, qua Hungari utuntur, et quae tota Bohemica est, ab illa magis adhuc
discrepat ita ut nullus Croata, nisi edoctus, Slavicam hanc linguam intelliget.
Vereor quoque, ne praeter necessitatem, dictionarium
idioma Croaticum prorsus omissurus? Quantum ego quidem
intelligo linguae Carnioliae est valde affine, sed tamen discrepat, aut prorsus
fallor, in multis vocabulis aeque ac idiotismis et quod linguam Slavicam
attinet, qua Hungari utuntur, et quae tota Bohemica est, ab illa magis adhuc
discrepat ita ut nullus Croata, nisi edoctus, Slavicam hanc linguam intelliget.
Vereor quoque, ne praeter necessitatem, dictionarium grandius evadat quam
evadere debuisset. Ego enim sine ullo
alii me peritiores. Manum de tabula
9, 3.
p. d.
Helmst) haud tamen sua laude
caret. In Bernolakii opus judex sedere, antequam exeat, non audeo, neque illud
comparare volo. Didici tandem damno meo sapere. Saepe redemisse me paenituit
librum, quem praestitisset ne emere quidem. Et Tu id ipsum ex plagula, ad te
missa, videris mihi non obscure indicasse. Caeterum editum opus citius tibi
curabimus.
Linguae Slavicae dialecti sunt plurimae. Croaticam autem Carniolicae et Russicae
quem praestitisset ne emere quidem. Et Tu id ipsum ex plagula, ad te
missa, videris mihi non obscure indicasse. Caeterum editum opus citius tibi
curabimus.
Linguae Slavicae dialecti sunt plurimae. Croaticam autem Carniolicae et Russicae
viciniorem esse, omnibusque meridionalis plagae dialectis, quam aut Bohemicae,
aut Polonicae, explanatum est. Hinc fit ut ab homine Croata, nisi edoctus sit,
magnam partem illa, qua Hungari utuntur, non intelligatur. Non tamen
Testamenti, qua
adhuc in sua lingua carebant, nuper accepisse. Quaeris, unde audiverim? Cl.
Anton, mei studiosissimus, Görlicio heri mihi per litteras significavit.
Possides tu, vir cl. insignem Bibliorum collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut
adhuc in sua lingua carebant, nuper accepisse. Quaeris, unde audiverim? Cl.
Anton, mei studiosissimus, Görlicio heri mihi per litteras significavit.
Possides tu, vir cl. insignem Bibliorum collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut coepisti,
in sua lingua carebant, nuper accepisse. Quaeris, unde audiverim? Cl.
Anton, mei studiosissimus, Görlicio heri mihi per litteras significavit.
Possides tu, vir cl. insignem Bibliorum collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut coepisti,
urgere.
collectionem, facias sciam et numerum,
et idioma, et locum impressimis singulorum. Nam id scire, mea permagni interest.
Poteris vero otiosus perscribere. Salutem, quibus voluisti officiosissimis
verbis dixi, ille te jubent multum salvere et rem Latinam strenue, ut coepisti,
urgere.
Biblicarum,
quas tenuis mea suppelex litteraria servat. Doleo scruta te, ne carbones dicam,
inventurum, ubi thesauros speraveras. Sed qui possem, rogo Te, dives esse
librorum, qui octuogesimo nono anno, ne unicum quidem possidebam, et qui per
septem hos annos numquam ea usus sum conditione, per quam mihi coemere
libros licuisset, iis potissimum, quos fors mihi objecit, contentus? Videbis
inibi bina exempla versionis Bibliorum Venedicae, unam utriusque
excusam Cottbusii 1710.
utraque octonis. Venedicam linguam ubi dixi, Tu eam intellexisse
putato, quae longe lateque per utramque Lusatiam tam superiorem, quam inferiorem
a rusticis, plebeisque hominibus communis est, et quam Tu in ultimis tuis
Serbicam appellasti. De tot, tantisque Slavicis gentibus olim
per omnem Germaniam diffusis, in ipso Germaniae meditullio, nunc tantum pusilla
ista gens Lusatiam incolens aetatem tulit. Est vero
mentem
tuam, non ita, ut par erat, adsecutus sum, vel Tu cl. Antonii mentem sinistre
interpretatus es. Nosti, vir cl. eam
Fabricius 1709. dederat, quibus tamen huc usque vetus
testamentum defuit. Hunc defectum suppletutus Joannes Fridericus
Fritz, qui se ipsum Venedice nominat Farrara Jalkoczach a
Jolbine et qui litteras suas, quas subinde mihi dat Kolkwez
signare solet, obtenta permissione a Consistorio Berolinensi, etiam N. T.
Venedice transtulit, utque mihi scribit (ipsum enim librum nondum videre licuit)
novam plane
Berolinensi, etiam N. T.
Venedice transtulit, utque mihi scribit (ipsum enim librum nondum videre licuit)
novam plane orthographiam, a Fabriciano toto caelo discrepantem sequitur.
Interim non omnes Lusatii dogmata Lutheri profitent. Sunt et ibi catholici,
pauciores tamen numero et libris imprimendis, si non prorsus fallor, lutheranis
pauciores. En indiculum omnium eorum, qui mihi hactenus innotuere:
utque mihi scribit (ipsum enim librum nondum videre licuit)
novam plane orthographiam, a Fabriciano toto caelo discrepantem sequitur.
Interim non omnes Lusatii dogmata Lutheri profitent. Sunt et ibi catholici,
pauciores tamen numero et libris imprimendis, si non prorsus fallor, lutheranis
pauciores. En indiculum omnium eorum, qui mihi hactenus innotuere:
dixi, unam eandemque esse
linguam utriusque Lusatiae dialectum, ea de re tu ipse judex sedeto.
Descripturus enim sum, quoniam credo libris Venedicis Te carere, initium
Evangelii s. Johannis:
Lingua Superioris et Inferioris Lusatiae
τέχνη
claudenda fuissent.
Subdubito tamen. Cum enim studiosorum multi e perperam sic dictis stipendiis
vivant, quae ante discessum Gallorum numquam solventur, puto hos omnes
Zagrabiam, Gracium, Vindobonam etc. migraturos, ubi et suis stipendiis uti, et
studium litterarium ulterius percurrere possunt. Quod si hoc acciderit, et ubi
totam aestatem mihi sine discipulis degendam esse conspexero, relinquam et ego
Gallos, urbemque, veniamque Zagrabiam, ut ibi vel in
Subdubito tamen. Cum enim studiosorum multi e perperam sic dictis stipendiis
vivant, quae ante discessum Gallorum numquam solventur, puto hos omnes
Zagrabiam, Gracium, Vindobonam etc. migraturos, ubi et suis stipendiis uti, et
studium litterarium ulterius percurrere possunt. Quod si hoc acciderit, et ubi
totam aestatem mihi sine discipulis degendam esse conspexero, relinquam et ego
Gallos, urbemque, veniamque Zagrabiam, ut ibi vel in alia Hungariae aut
vivant, quae ante discessum Gallorum numquam solventur, puto hos omnes
Zagrabiam, Gracium, Vindobonam etc. migraturos, ubi et suis stipendiis uti, et
studium litterarium ulterius percurrere possunt. Quod si hoc acciderit, et ubi
totam aestatem mihi sine discipulis degendam esse conspexero, relinquam et ego
Gallos, urbemque, veniamque Zagrabiam, ut ibi vel in alia Hungariae aut
Slavoniae urbe aestatem transigam. Aliqua linguarum recentiorum cognitio
Zagrabiam, Gracium, Vindobonam etc. migraturos, ubi et suis stipendiis uti, et
studium litterarium ulterius percurrere possunt. Quod si hoc acciderit, et ubi
totam aestatem mihi sine discipulis degendam esse conspexero, relinquam et ego
Gallos, urbemque, veniamque Zagrabiam, ut ibi vel in alia Hungariae aut
Slavoniae urbe aestatem transigam. Aliqua linguarum recentiorum cognitio
Gallica, Italica, Anglica etc. comparabit mihi forsit penes tuos victum.
nihil tibi ulterius scribendim esse putavi.
Pergunt Vindobonenses bene de re litteraria mereri. Ut enim de immenso illo
stupendoque eruditionis opere Eckheliano sileam, quo omnem
numismaticam, vasto ausu, cui et ille modo par erat, complectitur, edidit
nuperrime Alterus, indefessae diligentiae vir Phranzae historiam,
cujus hactenus versionem modo Latinam habebamus, sed proh dolor, prorsus in usum
Graecorum, ita ut paucissima ejus
quia omne studium Biblicum
praesertim vero sacra geographia summis mihi in deliciis est. Sed cur ego
noctuas Athenis? Tibi enim, procul dubio omnia haec iam diu innotuere.
Subscribere diem nequeo: domus enim currus publici clusa, et nescio, quando Galli
eam aperient, usque ad exoptatum illud tempus litterae hae una cum aliis penes
me restare reponique in scriniis meis debent.
aperient, usque ad exoptatum illud tempus litterae hae una cum aliis penes
me restare reponique in scriniis meis debent.
reponique in scriniis meis debent.
illa Tua mellitissima, qua tibi nomini meo
inscrebere placuit. Mellitiora fuissent, si, ita ut exspectare par erat, lineas
nonnullas tua manu signatas, addere voluisses. Caeterum ille ego, quem
quondam Frischlino comparasti et munus, et exitum Frischlini, utrumque subivi.
Remotus sum a munere meo sine ullo viatico, sine pensione. Quare? Hoc non dicam,
nam nemo judet in caussa propria, et mihi difficili bile tumet jecur
mellitissima, qua tibi nomini meo
inscrebere placuit. Mellitiora fuissent, si, ita ut exspectare par erat, lineas
nonnullas tua manu signatas, addere voluisses. Caeterum ille ego, quem
quondam Frischlino comparasti et munus, et exitum Frischlini, utrumque subivi.
Remotus sum a munere meo sine ullo viatico, sine pensione. Quare? Hoc non dicam,
nam nemo judet in caussa propria, et mihi difficili bile tumet jecur
ille ego, quem
quondam Frischlino comparasti et munus, et exitum Frischlini, utrumque subivi.
Remotus sum a munere meo sine ullo viatico, sine pensione. Quare? Hoc non dicam,
nam nemo judet in caussa propria, et mihi difficili bile tumet jecur
Musicam equidem
nescio, sed Gallice, Italice, atque Anglice scribo loquorque. Testes commercium
meum litterarium, cujus primus tomus, Anglicas, Italicas, Gallicas, atque
Latinas litteras continens, nunc jam impressus est Lipsiae et cujus exemplum
tibi transmittam, si modo, adhuc Aemonae degens, fasciculum Nundinarum
Lipsiensium accepero.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.