Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: petrUm Your search found 203 occurrences
1 2 3
Occurrences 1-100:1. Anonymus. A. Ch. 1066. Cicca monasterium B.... [Paragraph | Section] et consanguineos, quos habebam, propinquos feci michi conscios, Stephanum episcopum et Drago priorem et Crinam, tocius mei actus cooperatores ac prouidos ordinatores, et que dictanda sunt adiutores. At postquam eis utilis est visa mea tractatio, ipsi communi cum conciuibus habito consilio ac Petrum sanctissimum abbatem sancti Chrisogoni, cum omnibus monachis huic innectentes meditationi, donauerunt michi ecclesiolam sancte Marie minoris ante portam Bellate; ut ibi monasterium |
2. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 214 | Paragraph | SubSect | Section]
Tugarani; residentibus in ęcclesia beati Petri quę sita est in Olmisi, scilicet coram Slauzo nec non Petro et Sarubba, ceperunt altercare nobiscum, et ita nobis iudicauerunt, ut ego uocarem tres meliores ex prefatis testimoniis, uidelicet presbiterum Petrum Piseniza, et Forminum Platimisse, nec non diaconum Duymum Bocę. Igitur habii Spalatum, mecumque adduxi eos et ad nominatas Petras ascenderunt et ita, ut supra scriptum est, quia Monticelum et uallem, et incipiente a Saline usque ad
3. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 219 | Paragraph | SubSect | Section]
ad presbiterii honore
sublimari fecimus ad eiusdem ęcclesie opus, ibi illum perpetuo manere
uolumus.
4. Auctores varii. Jura sancti Petri de Gomai, versio... [page 223 | Paragraph | SubSect | Section]
etiam maledictionem
dedit omnibus qui eam quesierint; ante Laurentium archiepiscopum, abbatem
sancti Bartholomei, Duymum priorem, abbatem sancti Stephani, Dabrum
Platichlebi, et Iacobum Marsticum, Dauarado
duornicum, Ulcina sagorsticum, presbiterum Petrum cardinalem, Iohannem
capellanum, Duymo podsuppum.
5. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
uerba captiui, dixit astantibus: «Exuite ipsum lorica». Et cum seipsum exueret, Gregorius arrepto ense transfodit eum per media ilia dicens: «Talis misericordia fieri debet de Buyseno, qui me totiens armis hostilibus instigauit».
6. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
latrocinia exercere. Dicebant autem, se esse coheredes loci ipsius. Archiepiscopus uero, ut eos colonos et coadiutores haberet, consensum corde simplici adhibebat.
7. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
suam posset iniuriam uindicare. Sed quia plura facinora Spalatenses communiter in Deum commiserant, que communi erant pena plectenda, idcirco Domaldi machinationes sortiri potuerunt effectum. Cum enim absque reatu periurii non potuissent ipsum Domaldum de comitatu eiecisse, nec sine sacrilegio Petrum comitem contra prohibitinem ecclesie intrusisse, ad ultimum hoc piaculum publice commiserunt.
8. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
quid facere nullatenus attemptarent. Verumtamen eundem archiepiscopum, quamdiu hic stetit et quotiens ad ipsum in Hungariam est profectus, debita semper ueneratione tractabat ipsum ad se crebro uenire faciens et cum eodem amicabiliter colloquia faciebat. Demoratus est autem Bela rex apud sanctum Petrum multis diebus. A ciuibus autem nostris pluribus est honoratus delitiis, quos regratians affatim eosque cum plenitudine sue gratie relinquens ad Hungariam reuersus est.
IL. De aduentu regine
9. Toma Arhiđakon. Historia seu cronica Salonitanorum... [Paragraph | Section]
cum eis et uerbis pacificis de concordia contractantes Hungari mox dato signo insiluerunt et extractis gladiis arripuerunt quinque de ciuibus, uidelicet Desam Michaelis, iudicem, uirum senem et grandeuum, cum suo filio Nicolao ac nepote Michaele, filio Leonardi, iudicem Iohanem Vitalis et iudicem Petrum, filium Cerneche. Quibusdam uero uulneratis alii omnes Deo prestante auxilium de manibus illorum elapsi sunt et euaserunt.
10. Anonymus. Obsidio Iadrensis, versio... [page 16 | Paragraph | SubSect | Section]
et supelectilia ipsius comitis eius iussu ad galeam fecit transfretare. Sed homines Iadrę ad nullius nouitatis inditium sunt comoti: decreuerunt oratores, qui erant nobili progenię, numero XII, cum deliberatione mandare duos ambassatores ad dictum Petrum de Canali, Capitaneum sepe nominatum, quod ita extitit completum, quorum nomina sunt: Petrus de Matafarro et Martinussius de Butouano. Et ad ipsius Capitanei conspectum presentati causam rumoris per ipsum illatam diligenter inquisierunt ac ut si aliquis ciuium uel commune aliquo
11. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 12 | Paragraph | SubSect | Section]
illatae, videlicet Zcgae Ioseph cum filiis, ser Nicole Avelini cum filiis, ser Zoro cum filiis et nonnulis aliis, qui vix aufugerunt Spaletum diversis modis. Tunc etiam transmissae fuerunt duae barchae armatae a Tragurio, causa quaerendi et capiendi ser Casotum, dicti quondam ser Augustini, ac ser Petrum dicti quondam ser Stephani,
12. Pavlović, Pavao. Memoriale, versio electronica [page 39 | Paragraph | SubSect | Section]
in propinquo homines praesertim nocte non audebant morari. De quo
Riphaeis nivibus canescere desinet orbis,
minus.
Perpetuis occupationibus factum est, quod hisce diebus nihil ad te scripserim,
praecipue gravi aegritudine uxoris, de cujus salute medici desperaverant, dei
beneficio ab inferis revocata est. Nobis nunciatum est, honestissimum virum
Petrum Cyri pretorem designatum, metu forte pestiferi morbi perterritum, nolle
ad suam preturam venire. Scito urbem istam dei benignitate optimo in statu esse;
aerem salubrem, morbi ferme nullum vestigium relictum esse. Civitas ista
fidum cum archiepiscopo, datis duabus triremibus, quae eos deueherent,
Ad Petrum Petrachium Spalatensem
280 .
Sagittę prophetę et apostoli 286 .
Montes, custodes, speculatores 294 .
Apostolorum prędicatio 295 .
Contentio inter Petrum et Paulum. Apostoli Hebraicis magis quam LXX interpretum
testimoniis usi 297 .
Viri misericordię colliguntur 304 .
Vos autem sacerdotes Domini uocabimini 317 .
Cauete a fermento phariseorum et saduceorum XVI.
Incorigibilis sit tibi sicut ethnicue et publicanus. Vbi sunt in nomine meo
congregati, in medio sum eorum XVIII.
Separantur iusti ab iniustis.
Colloquia impiorum Petrum ad lapsum
induxerunt. In atrio negat, foris egressus plorat XXVI.
Magi ad Herodem diuertentes stellam amittunt, recedentes inueniunt II.
Petrus prior introiuit XX.
Petrus tanquam feruentior cęteris interrogatur a Domino: Simon Ioannis, diligis me plus
his? Iterum et tertio interrogato ac confitenti cura pascendarum ouium demandatur XXI.
Contemplatio significata per Ioannem, actio per Petrum XXI.
PAVLVS AD CORINTHIOS I
288 .
Sara 291 .
Transitus angelorum de templo ad Ecclesiam 294 .
Hierusalem instaurata in aduentu Christi 295 .
Clemens post Petrum Romanam rexit Ecclesiam 295 .
Ecclesię dilatatio 298 .
Ecclesia de gentibus, Dominus illuminat cęcos 300 .
Domus orationis 300 .
non iudicatis quod iustum est. Origenes: Nisi autem esset nobis natura insitum id quod iustum est iudicare, nunquam Saluator hoc diceret XII.
Inimicus. Diligite inimicos odientes, maledicentes, calumniantes VI. Dominus persequentium se uulnera sanat. Malcho auriculam restituit et Petrum de percussione increpat XXII. Dominus orat pro crucifixoribus suis: Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt XXIII. /
Ignorantia. Qui non cognouit uoluntatem Domini, et fecit digna plagis, uapulabit paucis. XII.
non erubuit, sollicite me quęsiuit et inuenit I. AD PHILEMONEM: Philemoni gratias agit, quod per eum uiscera sanctorum requieuerint I. ACTVVM: Petrus claudo petenti elemosynam dedit sanitatem
Decem leprosi clamant: Iesu pręceptor, miserere nostri XVII.
Cęcus secus uiam mendicans clemat: Iesu, fili Dauid, miserere mei. Iussus tacere
intentius clamabat XVIII. Conuersus Dominus respexit Petrum, et egressus foras Petrus fleuit
amare XXII.
IOANNES
impedimentis piceno iam in agro sibi ab aduersariorum
militibus ereptis per nemora montesue iter fecisse simulasset: Regem partenopes
sibi infensissimum expauescens clam noctuque nauem conscenderat. Ubi
familiaritate cum nostris inita: Petrum quendam Milatum creduliorem ex omnibus
nactus: eoque prius ne cui suae commissa fidei proderet uehementer adiurato:
uirum se principem non mediocris fortunae: nec tamen aperte quem esse mentitus
eidem indicauit: spe frustratum cum
eo se uadem constituit. Nec tamen idem re perpacta cum
non nullis aliis tota re clamante ciuitate suspitione exorta suffere potuit quin
corcurram uisendi eum: resque ipsius inuestigandi causa diligentius
proficisceretur: presertim quod petrum milatum redisse nuntiatum interim fuerat:
cumque nihil attulisset Ragusium eum propter
creditores uenire non ausisse: sed corcurram recta dominum conueniendi causa
quod ibi morant enim stagni audiuerat
saepius ostenderat credentes de spe decidisse uiderentur. Nec
ullus eorum est ausus de rebus suis quid esset eum
interrogare. Sed quae a petro didicerant domum postea reuersi pleno ore per
compita praedicabant. Petrum milatum quo esset missus ignorasse: famulo quippe
quem secum duxerat se famulum potius fuisse. Is namque ullo de rebus domini
sermone cum petro in itinere habito constantinopolim ueniens ad imperatoris
aulam ut duceretur confestim
cum petro in itinere habito constantinopolim ueniens ad imperatoris
aulam ut duceretur confestim petiit: cumque ibi coram secum imperatore loqui
uelle flagitando non impetrasset litteras domini ad eum satrapis obtulit: quibus
perlectis petrum famuli ueluti interpretem quis esset
interogauere: a quo demum Ragusinum se profitente urbis ne eum rectores
misissent: dominumue an istum noscet quesiere: quae cum negasset. nihil amplius
inquirentes
dominumue an istum noscet quesiere: quae cum negasset. nihil amplius
inquirentes imperatoris litteras ad nebulonem: ipsi quoque de eo forte
ambigentes cum duobus circiter milibus asprium pecuniae illorum famulo dederunt:
quibus acceptis petrum ut quam primum reuerterentur hortatus est: eique se
domini rerum administratores prius conuenire uelle arguenti pecunias uti quas
per litteras sibi dandas illis significasset accipiat: ait istis nihil opus esse
eo quod negocium
nomen: sic
tu obsecro sponsam tuam deseris? Sic matrem miseram destituis fili? Quomodo factus
es mihi amaritudo et dolor? quid igitur faciam? quo iam amisso te reuertar? quo me
recipiam? domumne? at que ibi poterit esse uita nisi acerbissima? nisi dolori
perpetuo obnoxia? Anne igitur ad Petrum. Andream. Philippum. Jacobum: ceterosque
tuos discipulos: qui te derelicto aufugerunt omnes. At uero adest orbitatis solatium
Johannes: Miseram me: hunc ergo suscipiam: hunc pro te retinebo fili? hominem
nanque, Italicę cohortis centurionis, elemosinę (ut in Actis *
corr. ex Actibus
Apostolorum legimus) ascenderant in memoriam in conspectu Dei atque
ad illum, adhuc gentilem, angelum de cęlo, Simonem Petrum ab Ioppe Cęsaream
usque euocarunt, dignum utique reddentes, qui cum angelo colloqueretur, ab
apostolo baptizaretur, a Spiritu Sancto, priusquam baptizatus sit,
uisibiliter illustraretur; adeo ut, et qui aderant ex
diuite quodam ac principe uiro. Post talia charitatis
officia in abbatem electus apud Arsinoen, decem milium monachorum pater
fieri meruit, et qui omnes pręibat pietate, omnibus pręesse dignus fuit.
Aeque pium uirum et Petrum Constantinopolitanum cognomento Telonarium fuisse
ferunt, sed tanto maiori admiratione dignum, quanto ante conuersionem uixit
nequius. Cum enim opum copia redundaret, dubitatum est, utrum ditior an
auarior esset. Hinc
restituit annuente Domino precibus prophetę, quem illa et cibo pauerat et
fouerat hospitio.
Pro Tabita quoque Dorca nonne pauperum, quibus illa se benignam pręstiterat,
obsecrantium uoces apostolum Petrum compulerunt, ut illi iam conclamatę ad
pristinam uitam reditum a Domino impetraret?
Nonne et pro Drusiana egenorum Ephesi turba Ioanni apostolo occurrens, ut,
quam illi tunc efferebant, ipse protinus suscitaret,
impleuerit: Sine intermissione
orate! Sic ergo nobis opus aliquod faciendum erit, ut, dum manus
artificio occupatur, animus ipse interim oret et in cęlestium meditatione
iugiter uersetur.
Petrum et Thomam et Iacobum et Ioannem post susceptum etiam apostolatus
officium piscatione se exercuisse, quin immo iubente Domino laxasse rete in
Euangelio legimus. Quis tale opus reprehendere audeat, si Dominus iubendo
quoniam, si circumcidamini, Christus uobis non proderit.
Et de Tito discipulo: Sed neque Titus — inquit — qui mecum erat,
cum esset gentilis, compulsus est circumcidi . Quin etiam principem
apostolorum Petrum aliquando ausus est reprehendere, quod ex gentibus
fideles iudaizare fecisset. Cum — inquit — uenisset Petrus
Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat. Prius enim
quam uenissent
uenturum et nondum uenisse Christum asserat, quod Iudaicę
proprium perfidię est.
Sed quid de ista Petri simulatione dicemus? Reprehensibilem eam fuisse non
nego. Quis enim sum, ut Paulo contradicam, cum pręsertim neque Petrum illi
contradixisse constet. Sed tamen facile uenia dignam tunc extitisse non
dubito, cum adhuc Moysi lex apud Iudeos in Christo credentes non illicite
uigeret. Postea uero neque propter Iudeos neque propter gentiles in
deinde ob illius
necem Hierosolymam euersam putauerunt. Hunc Paulus et Cepham et Ioannem,
ueluti reliquorum pręsides, columnas uocat et ab iisdem sibi dexteras datas
societatis gloriatur. Ac nequis calumnietur Petrum non sine
uxore fuisse, nec nos imus inficias, cum et socrum habuisse dicatur ac
filiam. Sed pro certo affirmamus tum ipsum tum siqui alii inter apostolos
uxores habuerunt eas repudiasse propter Christum, cum pręsertim
finitur. Poterat nec sic mori, sed iam omnes poenas passo
beatitatis pręmia differre Dominus noluit, et breuem uiri patientiam ęterna
felicitate remunerauit.
Hinc ęst, quod Ignatius, Antiochenę ecclesię tertius post Petrum apostolum
episcopus, Traiani persecutione damnatus ad bestias, cum Romam uinctus
mitteretur et iam Smyrnam peruenisset, ad Romanos, qui fidem receperant, scribens ait: »De Syria usque Romam pugno ad
uestra me dignamini, qui uester seruus
sum. Deinde, tanquam ab ipsis inuitatus: Venio, uenio, respondebat. Tunc,
quid uideret uel quocum loqueretur, ab iis, qui aderant, interrogatus:
Nunquid — ait — non conspicitis hic Petrum et Paulum apostolos, qui modo huc
intrarunt? Et cum rursum ad illos conuersus iamiam se uenire diceret,
relicto corpore abiit. Hoc fere iis contingit, qui pie casteque uixere, ut
decessuri sanctos uideant, ne in morte
Tunc
uidit — ut aiebat — Peregrinum presbyterum tam inoffense per angustias illas
gradum tulisse, quam hic pie uixerat. Sed inter eos quoque, qui ceciderant
quosque rapidi gurgitis spumosi uortices agitabant, uidit Petrum,
ecclesiasticę familię irenarcham, qui quadriennio ante obierat, ferreis
uinculis complicatum et de horribili alueo enatare frustra conantem. Atque
iccirco ei supplicio mancipatum audiuit, quod reos olim, quos
et sanctus, dum animam ageret, lętus
exclamavit gratias agens iis, quos ad se uenisse solus cernebat. Et
quęrentibus qui ei assidebant, qui essent illi, quorum aduentu tantopere
gauderet: »Nunquid non uidetis — inquit — Petrum et Paulum apostolos hic
adesse et euocare me?« Mox ad eos, quos tantum ipse uidebat, conuersus, dum
repeteret: »Venio, uenio, ecce uenio« — cum iisdem abiens corpus exanime
reliquit. O felix animula, quę nec mortis
sic separata sanctitatis
earum sentiant uirtutem, quantę uirtutis futura sunt, cum illis iterum
fuerint copulata!
Gallę Romanę, Christi ancille, ęgrotanti — Gregorius autor est — apostolum
Petrum apparuisse, atque illam, ut secum ueniret, inuitasse, eo quod peccata
sua dimissa essent. Hanc uisionem cum aliis ipse retulisset,
corpore exuta cum illo utique abiit, cui claues datę sunt regni cęlorum.
57. Marci Maruli responsio
multitudine glorietur, urbs domitrix uictrixque omnium uinci non poterat nisi
uicisset.
7.
A 81v/4; cf. CIL VI 882
Ad S. Petrum in pyramide
36.
A 85/3-85v, ubi micandis
pro MICANDI, ut qua tum pro VT QVANTVM; cf. CIL VI 1770
Ad S. Petrum in uincula
.EX AVTORITATE
et Sorre Ducis, Francisci ma. filio. S. P. D.
Potus tyro Vir grauis Edito hoc opusculo, mi princeps, sepius conueni Egregium Virum, prudentia et omni probitate perspicuum Petrum Tyronum Calliensem patritium Rueriae
petram posuerant.
atque ideo domus illa nec fluminis illisione |
nec ualidis uentorum flatibus potuit moueri.
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
quanto magis Domini seruos?
Nunquid non in Euangelio legimus,
quod ipsos etiam Domini apostolos inuasit quandoque tentatio?
nec inuasit solum,
uerum etiam superauit?
Iudam uicit auaritia,
Petrum timor,
filios Zebedei honoris appetitio,
quosdam quis ex ipsis maior esset contentio,
quosdam Dominicę resurrectionis in credendo ambiguitas.
Ex omnibus tamen unus Iudas periit,
quia ueniam desperauit.
Cęteris uero benignitas Domini subuenit |
ueniam-que indulsit.
aduersarii insidiis libera me!
Esto mihi in Deum protectorem |
et in locum munitum,
ut saluum me facias.
Ventum, Domine, ualidum,
quo in diuersum impellor metuo |
et iam inter frementes undas mergi incipiens ad te clamo.
Tu igitur miseratus dexteram tuam extende |
et sicut Petrum cum fluctibus operiretur saluasti,
ita me de pernicie carnalis suggestionis erreptum tibi restitue.
ut tuam potius uoluntatem quam meam faciam.
Nostra enim uoluntas perdit nos,
tua uero saluat semper.
fiat uoluntas tua sicut in cęlo inter sanctos,
ita et inter nos in terra.
supplicia pro nobis tolerauit,
pro nobis mortuus est,
pro nobis ad inferos descendit,
pro nobis resurrexit,
pro nobis in cęlum ascendit.
Postremo nihil uel dixit uel fecit,
quod non eo spectaret,
ut ęterna nobis donaretur beatitudo.
Mattheum de publicano apostolum,
Petrum de negatore cęlestis regni clauicularium,
Paulum de persecutore fidei fecit propugnatorem.
Mulieri peccatrici peccata dimisit.
et:
Non ueni inquit uocare iustos,
sed peccatores ad poenitentiam.
denique pastor bonus animam
Prouerb. 18
Aqua profunda uerba ex ore uiri et torrens inundans fons scientię.
Quoties uero audacter et intrepide in uitia inuehimini,
columnę estis firmę fulcientes ueritatem.
33.
Quis est homo qui uult uitam |
et diligit dies uidere bonos?
prohibe linguam a malo |
et labia tua ne loquantur dolum.
diuerte a malo et fac bonum;
inquire pacem et persequere eam.
Audi etiam apostolorum principem Petrum:
submissius?
Lauat autem Dominus et extergit discipulorum suorum pedes, ut nos instruat, quam emundati
accedere debeamus ad sumendum corporis et sanguinis eius sacramentum. Qui enim manducat et
bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit. Venit ergo ad Symonem Petrum. Et dicit
ei Petrus: Domine, tu mihi lauas pedes? Non lauabis mihi pedes in ęternum. Et Petrus
igitur tantam Domini humilitatem admiratus non sinit sibi ablui pedes. Cum uero subsequenter
audisset: Nisi lauero te, non habebis partem mecum, usque adeo
duodenus numerus plenus esset et alii apostolici uiri singulis eorum
adherere possent, quorum uirtutem ante fuissent imitati.
Deinde in Mattheo et in Marco ad eos dicentem audimus:
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce Sathanas expetiuit uos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides tua. Vtrunque igitur dictum accipimus, prius ad omnes, deinde ad
Petrum. Et quia iam dixerat: Omnes uos scandalum patiemini in me in ista
Postquam resurrexero, pręcedam uos in Galileam. Sed in Luca ad Petrum Symonem:
Ecce Sathanas expetiuit uos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides tua. Vtrunque igitur dictum accipimus, prius ad omnes, deinde ad
Petrum. Et quia iam dixerat: Omnes uos scandalum patiemini in me in ista nocte,
ne propterea desperarent, consolatur eos de sua mox futura resurrectione prędicens **corr. ex predicens seque eis
uidendum promittens, ut deposito erroris scandalo
ex predicens seque eis
uidendum promittens, ut deposito erroris scandalo digni fiant ueritatem uidere.
Respondit Petrus: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego nunquam
scandalizabor.
Sed in Luca ad Petrum etiam dictum adiungitur: Ego autem rogaui pro te, ut non
deficiat fides tua. Ergo et Petrum consolatur, ut post negationem timoris poenitendo
ad fidem redeat amoris nec omnino diffidat ipso orante, quin exaudiatur et, quod orauerit,
impetret statim. Vnde
ueritatem uidere.
Respondit Petrus: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego nunquam
scandalizabor.
Sed in Luca ad Petrum etiam dictum adiungitur: Ego autem rogaui pro te, ut non
deficiat fides tua. Ergo et Petrum consolatur, ut post negationem timoris poenitendo
ad fidem redeat amoris nec omnino diffidat ipso orante, quin exaudiatur et, quod orauerit,
impetret statim. Vnde sequitur: Et tu aliquando conuersus confirma fratres tuos.
Conuersus utique ad poenitentiam
tamen — ut Lucas in Actibus ait — quoniam
digni habiti sint pro nomine Iesu contumeliam pati. Postmodum ad reges et pręsides
tracti supplicio afficiuntur, pro illo morientes, qui pro omnibus motri
uoluit. Nero Cęsar Petrum crucifixit,
Apostoli
Paulum capite mulctauit; Andream Egeas, Achaię proconsul in crucem egit; Phillippum
Phrygię pręses lapidibus obrui iussit; Bartholomeum Armenię rex uiuum decoriauit; Iacobus
Maior Hierosolymis
pro tui nominis gloria
moriendo tecum in cęlesti regno uiuamus, cumque infidelium persecutionem passi fuerimus, tuę
tandem miserationis dono consolemur. Hactenus de Ecclesia. Nunc sequentia consyderemus.
In Mattheo, in Marco et in Luca legitur, quod Iesus assumpsit Petrum et Iacobum et
Ioannem duxitque illos in montem excelsum seorsum, et transfiguratus est ante eos.
Quomodo transfiguratus? Resplenduit — inquit — facies eius sicut sol,
uestimenta autem eius facta sunt alba sicut
ex donum
iudicent et condemnent, qui Dei Filium despexerunt. In Esaia quoque locutus est
Dominus: Brachia mea populos iudicabunt, id est apostoli, qui primaria membra
Ecclesię sunt, cuius caput Christus est.
Deinde ad Petrum loquens: Symon — inquit — ecce Sathanas expetiuit uos,
ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut non deficiat fides tua, et tu
aliquando conuersus confirma fratres tuos. Quibus uerbis uniuersa quidem consolanda
est Ecclesia.
ad
pauperculum et contritum spiritu, et trementem sermones meos? Et iterum:
Vias eius uidi — inquit — et sanaui eum, et reduxi eum. Trinam ergo
negationem fletu poenitentię Petrus deleuit. Et tu, qui Domino reconciliari cupis, Petrum
imitatus ablue lachrymis trini generis peccatum: cogitationis, uerbi et operis. Audi Prophetam
dicentem: Exitus aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam.
Si cum lachrymis ueniam petieris, respondebit Dominus, sicut respondit Ezechię
duorum discipulorum ad monumentum cursum Ioannes
diligentius diffusiusque describens: Vna — inquit — sabbati Maria
Magdalene** uenit mane, cum adhuc tenebrę essent, ad monumentum, et uidit lapidem reuolutum a
monumento. Cucurrit ergo, et uenit ad Symonem Petrum et alium discipulum, quem diligebat
Iesus, et dicit illis: Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus, ubi posuerunt eum.
Amoris erga Dominum magnitudo Magdalenam non sinit quiescere. Vidit monumentum apertum atque
uacuum, et nihil morata ad discipulos recurrit,
sub Petri nomine describuntur, posterius quidem post Christum cucurrerunt, utpote qui neque
Legem neque prophetas habebant, sed prius ad Christum ingressi sunt, in ipsum credentes, ipsum
confitentes, pro ipsius nomine nec supplicia nec mortem pati recusantes. Quod autem post
Petrum etiam Ioannes introisse dicatur, hoc innuit, quod Iudei quoque in fine seculi ad
Christum conuertentur, iuxta illud Micheę prophetę: In die illa, dicit Dominus,
congregabo claudicantem, hoc est gentiles, qui in idolorum errore claudicabant,
congregabo in
sibi finem indefessos peruenire. Sed quoniam plerique,
etiam cum succubuerint, rursum resumpto spiritu ad cursum uegetantur atque ita pristino mentis
feruore concitati et ipsi, quo contendebant, tandem perueniunt, ideo ipse Ioannes, qui ante
monumentum substiterat, Petrum deinde secutus in monumentum introiuit. Non pauci
tamen inueniuntur, qui, cum diu aratrum tenentes in agro Domini laborauerint, pertesi* labore
post tergum respiciunt et seculi negociis rursum sese implicant atque a sanctioris uitę
proposito auersi ad uoluptariam
fractione panis.
Quando Symoni Petro sine aliis apparuerit, non est ab Euangelistis expressum. Apparuisse
autem ex hoc dicto constat simulque ex eo, quod Marcus narrat angelum dixisse mulieribus:
Ite, dicite discipulis eius et Petro. Cum priuatim Petrum nominet, innuere
uoluit Dominum suam apparitionem Petro prius quam aliis discipulis oblaturum. Prior enim
consolandus erat, quem gemini uis doloris oppresserat: tum ex Domini desyderio, tum ex
negationis peccato. Discipuli igitur, dum Petro, cui iam apparuerat Dominus,
Non longe erant a terra; hoc est, a loco, in
quo Saluator stabat et ad se uenientes pręstolabatur. Non enim longe a salute sunt, qui etiam
in matrimonio constituti bene beateque uitam instituunt et, quomodo possunt, Domino
famulantur. Distant tamen ab illis, qui Petrum imitantur, quasi cubitis ducentis. Meritorum
ista distantia est. Centenarius enim numerus ad illos pertinet, qui mandata Dei obseruant.
Decies decem fiunt centum. Per decem autem Legis pręcepta beatitudinem adipiscimur, dicente
Domino: Si uis ad uitam ingredi, serua
antiquis Romanorum moribus nihil minus quam perfidiae obiectio conueniat,
quippe apud quos fides semper fuit sanctissime culta, omnibusque mortalium bonis antelata.
suis, tum thesauro locisque, quae praesidiis
obtinebat fretus, paternum ad se regnum deferri haud dissimulanter petere incipit,
minaturque se illud, si non licuerit optimatum uoluntate, ui occupaturum, atque armis
ius suum defensurum. Atque quo plures sibi ascisceret fautores, Petrum cognomento
Insanum, Colociensium pontificem, Visegradensi educit custodia, in quam ob ferox
maxime ac intractabile ingenium a rege Matthia alienae insolentiae impatientissimo,
adnitente etiam Beatrice eius uxore, quae et ipsa praesuli ob intolerabilem hominis in se
dum fortuna, non autem uirtute, insperatum dignitatis gradum consecuntur, obliti domesticae humilitatis, nimiumque fortunae, cui sese permisere, elati fauore, his per
insolentiam praestare nituntur, quos merito colere deberent.
Caeterum non defuit suspitio Petrum quum ab ipsius inimicis, tum ab his maxime,
qui regulo aduersabantur, non modo praetextu insanie regiis submotum fuisse comitiis,
sed etiam, eo quod ob salutis beneficium regulo uicem redditurum fauturumque putabant. Qui quidem, tametsi opibus suis ac fauore nondum, ut dictum est,
discessu ratus haud parum de Gallorum uiribus detractum, statuit hostem ad
certamen ultro prouocare. Sed quia inter Hispanos et Gallos amnis, ut dictum est, intererat pontemque superiniectum Galli tenebant, inuitis ipsis Gallis manus conseri
nequibat. Itaque accitum ad se Petrum cognomento Nauarram, spectatae uirtutis uirum,
qui in Hispano exercitu ordinem ducebat, hortatur, ut cum sua cohorte praesidium ponti
impositum aggrediatur. Exercitum Gallorum sine duce esse, inquit, sine imperio, nec
minus seditione quam aegritudine inualidum, atque iccirco
Nec ob tam atrocem poenam uisus est
Hungaris Ioannes inhumana in Scytham usus crudelitate, eo quod rustici ipsius Scythae
instinctu nobilissimos Hungariae uiros, fide interposita euocatos, crudeli ac foeda morte
affecerant, quemdam ex Caicia familia Canadinensium episcopum, Georgium Docium,
Petrum Rhauosdium, Nicolaum Tornaeum. Ex quibus Caicium praesulem palo in uiscera eius adacto trucidarant, quamquam ferunt hunc antistitem ob libidines et stupra
foeminis per uim illata meritas dedisse poenas.
ducatorum camerae apostolicae applicandorum, mandamus ne ipsos libros
infra decennium imprimant, aut impressos uendant sine concessione
tua. Qui contrafecerit poenam statim incurrat, et ea multetur.
inter gaudia mentes
Novo, unificirano zaglavlje.
ad Petrum Tomicium (paulo ante 1535)
classis imperator a. 1539. phalanges
sibi radices montis, montanaque saxa
patricii Corciolensis.B. rkp. HectordtLm. P. 4. stoji u rkp. ita one pod 3.
Ad Nicolaum Nalis Ragusinum illiricum poetam quam ornatissimum.
vix tentata oppugnatione, nulla existente causa metus
recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed
verum esse, paulo post scies. [De Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo,
Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a
vobis vel a nobis non castigabitur. Perfidiam eius accusabat.
[Verba Rustan Bassa] Dixit etiam: Nonne melius est regi tuo dare illas quatuor civitates
propter animorum contumaciam. Sed quod accidit, vt vnus alio acutior hebetiorue ingenio sit: plusue aut minus cernat. Nefas est vel suspicari odio fuisse inter principes Apostolos laboratum. Siquidem in vnoquoque spiritus dei loquebatur, nec ipsi suam, sed Christi gloriam quaerebant. Atqui constat Petrum a Paulo fuisse repraehensum, sed neque hic laesisse, nec ille se iniuriam accaepisse existimauit. Ambo enim omnes suas rationes ad vnum scopum intenderant, vt diuino munere ad publicam vtilitatem recte strenueque defungerentur. Eorum vero qui priuatis de causis, aut studio ambitionis, aut
omnes hasce nationes quid dicam? nisi quod summis viris et omni laude dignis attribuitur. Ut autem attingam nonnihil et summatim de quibusdam quae forsan scire desiderat: De negotio Traguriensi nihil fit. Hic offertur simile per parentem juvenis illius, qui fuit nuper apud eam. Filunt Petrum de Bassano, modo velit dominatio vestra reverendissima; brevi tamen clarius per proximos nuncios. In reliquis frater Nicolaus hortum licitavit florenis 400-is; sed et aliae plures res, et utiles, et hujus loci praecipuae prostant; de quibus totaliter adhuc scribere nequeo praeter ea,
vero belli super quinquaginta. Christophorus vero frater ejus cogitat mecum venire ad dominationem vestram reverendissimam, nondum tamen totaliter secum deliberavit.
Joannes Bassanus, qui isthic degit penes dominationem vestram reverendissimam, huc ad parentem suum dominum Petrum dedit litteras, quibus extollit miris praeconiis favorem et gratiam ejus erga se, quando ipse pater in dies non cessat paria referre in utrumque nostrum, et licet antea quoque nos amaverit, tamen nunc singulari officio et veneratione colit, adeo ut nuper, cum nescio quid agelli emere
Recta fides, probitas, et sine labe pudor,
uirtus est prima iuuentae
vero Margarita Statilia Michaelis Statilii
in manu tua, etc. Spiritus tempestatis pars calicis eorum, Psal. 11: id est, decreta ipsis ultio, et divinitus ordinata impietatis eorum retributio. Et Christus: Si non potest hic calix transire a me, nisi ut bibam eum, fiat voluntas tua, etc. Et alibi ad Petrum: Calicem quem dedit mihi pater, non vis ut bibam illum? Psal. 75: Nam calix in manu Iehovae est, infuso vino turbido plenus, et effundet ex hoc: utique feces eius expriment, bibent cuncti improbiterrae. Ubi canit adversantium sibi ultionem: usque certam eam et paratam esse
eius adhaerere, et spiritualem eius praesentiam intueri: adhaec, nihil se carnale ab eo quaerere, sicut Iudaei ex suo Meschia, et ipsimet Apostoli initio quaesierunt. Vicinum huic est acquiescere carni et sanguini, Gal. 1: id est, non adii, ac quasi fundavi meam doctrinam, vocationemque super Petrum, aut alios eximios doctores, qui erant Hierosolymae, veluti ex illis pendens, aut in eos respiciens, contentus vocatione, mandato ac illuminatione Christi. Voluntas carnis, aut nativitatis ex ea, damnatur Iohan. 1. quo significatur, humanum conatum, studium ac proaeresin, et
magum nec renatum esse, nec pristinum suum sceleratum animum ulla ex parte immutasse in melius: cum tamen simulet se esse Christianum, et de priori venenata malitia resipuisse. Significat alioqui vox fellis
esse diffidentiam, et contra veram fidem esse fiduciam. Sic Matth. 8, Apostoli ob timiditatem naufragii, et diffidentiam opis divinae, vocantur
et Prophetarum, existente summo angulari lapide ipso IESU: quod propterea dici credo, quia sicut firmo firmamento aedificium, ita verissime doctrina ac testimonio Prophetarum et Apostolorum fides et pietas nostra tuto Inniti potest, et etiam illi soli incumbere debet. In hoc etiam sensu, super Petrum, id est, eius veram confessionem ac doctrinam, quam tunc confessus est coram Christo et Apostolis, superstructi pie dici possemus: non autem super eius personam, quae mox saepiusque lapsa est. Sic et Psal. 87, Fundamenta eius in montibus: de veris doctoribus dictum esse,
in carcere, cum ad eos profectus est, eisque praedicavit. Adde quod plane nihil hic attineret facere mentionem carceris, aut nominare illos incredulos prisci mundi spiritus, seu animas: cum Noachus non solis animabus, sed totis ac viventibus hominibus praedicaverit. Nihil etiam opus fuisset Petrum indicare, ubi nam iam illi increduli sint, aut detineantur. Hoc enim tum nihil ad rem facit, tum etiam ipso tacente sciretur: nisi voluisset ostendere ipsum Christi spiritum aut animam ad eos in carcerem profectam esse. Dixisset enim simpliciter, quod Christi divinitas olim praedicaverit
mortis. Observandum autem est, mortem aliquanto graviorem significationem habere apud Hebraeos, seu in Sacris literis, quam apud Latinos. Complectitur enim totum illud stipendium peccati, quod datur reis in praesenti et futura vita ut Gen. 3. Quo cunque die comederis, morte morieris. Ita ut apud Petrum Actorum 2 non dubitem gravissimos dolores mortis significare idem, quod Gehennae cruciatus. Accedit porro et tertia ibidem vox: Non fuit possibile eum
reos patibulo suffixit: nempe peccatum aut iniustitiam, diabolum, mortem, infernum, veterem Adamum, et mundum: sicque factus est morti mors, inferno pestis.
Auctores varii (1080-1105) [1080], Jura sancti Petri de Gomai, versio electronica (, Split), 6348 verborum, Ed. Petar Skok Viktor Novak [genre: prosa - charta] [word count] [aavvsupetarski].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Johannes Sobote clarissimo Patricio P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 222, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540814].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1535], Epigramma ad Petrum Tomicium, versio electronica. (), Versus 18, verborum 145, Ed. Jan Daniel Andrzej Janocki Samuel Bogumił Linde [genre: poesis - epigramma] [word count] [brodaricsepigrtomick].
Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].
Rozanović, Antun (1524 - post 1594?) [1540], Epigramma ad Nicolaum Nalis (1540), versio electronica. (), 16 versus, verborum 189, Ed. Vatroslav Jagić Đuro Daničić [genre: poesis - epigramma] [word count] [rozanaepigr1540].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 243, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581106].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1559], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 651, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15590209].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1561], Carmina e codice Variorum Dalmaticorum et epistula ad avunculum, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicfcarmepist].
Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
13. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.181.7 Ipse tuos potius nobis transmitte libellos,
1.181.8 Nec
1.182.1 Quid tibi, Petre, meo tulerim, scitaris, ab Istro;
1.182.2 Quod pridem e Cypro, tu mihi, Petre, tua.
183. DE SE
14. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.194.4 Nullus in Oceani gurgite piscis erit.
1.194.5 Mella ferent rupes, quercus producet aristas,
1.194.6 Quam meus in Petrum diminuatur amor.
195. PRO CONVIVIO, AD PHILIPPUM BIBIUM
1.195.1 Quas tibi pro tanto referemus munere grates?
1.195.2 Quae
15. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.59.19 Ipse Maro assidue Varium Flaccumque terebat;
2.59.20 Non bene se novit, cui sua sola placent.
421. IN PETRUM
2.60.1 Tu, qui Fabricius foris es, sed Apicius intus,
2.60.2 Parcius in nugas, quaeso, vehare meas.
2.60.3 Qualia verba tibi, tales, Petre, sunt mihi mores,
16. Sobota, Ivan. Johannes Sobote clarissimo... [Paragraph |
Section]
17. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph |
Section]
18. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph |
Section]
19. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.18 Virtutem Ascanei mirantur tempora prisca,
2.18 Miramur Musas, candide Petre, tuas.
20. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_96 |
Paragraph |
SubSect | Section]
21. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Cibus ac potus.
Non in solo pane uiuit homo IIII.
22. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Consortium.
Nescitis quia modicum fermentum totam massam corrumpit. Non commisceamini fornicariis
huius mundi, auaris, rapacibus,
23. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_366 |
Paragraph |
SubSect | Section]
24. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
25. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
26. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_74 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Pax.
Pacem relinquo uobis, pacem meam do uobis. Non quomodo mundus dat ego do uobis.
Augustinus: Est
27. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
28. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
29. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
30. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
31. Gundulić, Fran... . Baptistinus, versio electronica [Paragraph |
Section]
32. Nimira Rabljanin,... . Sermo de passione Domini, versio... [page 7v |
Paragraph |
Section]
33. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_295 |
Paragraph |
SubSect | Section]
34. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_302 |
Paragraph |
SubSect | Section]
35. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 1_307 |
Paragraph |
SubSect | Section]
36. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
37. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_527 |
Paragraph |
SubSect | Section]
38. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_528 |
Paragraph |
SubSect | Section]
39. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 2_554 |
Paragraph |
SubSect | Section]
40. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
41. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_503 |
Paragraph |
SubSect | Section]
42. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_597 |
Paragraph |
SubSect | Section]
43. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_628 |
Paragraph |
SubSect | Section]
44. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [page 3_633 |
Paragraph |
SubSect | Section]
45. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page f._81v |
Paragraph |
SubSect | Section]
58.1 Imbribus uda piis spargebam lumina tristis
58.2 Nuper ad aegrotum corpus, amice, tuum.
46. Božićević... . Francisci Natalis Carmina, versio... [page f._81v |
Paragraph |
SubSect | Section]
64.6 Perpetuo uiuet carmine Symonides.
65. ad Petrum Cypicum, pictas urbes ementem
65.1 Pro quibus in toto concurritur urbibus orbe
65.2 Dantur et ad uotum uulnera, mille neces.
47. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
DIVO CAESARI DIVI. F. AVGVSTO.
.TI. CAESARI DIVI AVGVSTI. F. AV-
GVSTO SACRVM.
48. Marulić, Marko. In epigrammata priscorum... [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
49. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
50. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
51. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
52. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
53. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
54. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
55. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
56. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
57. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
58. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 445 |
Paragraph |
SubSect | Section]
59. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 445 |
Paragraph |
SubSect | Section]
60. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
61. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
62. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 549 |
Paragraph |
SubSect | Section]
63. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
64. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 578 |
Paragraph |
SubSect | Section]
65. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 591 |
Paragraph |
SubSect | Section]
66. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 626 |
Paragraph |
SubSect | Section]
67. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 628 |
Paragraph |
SubSect | Section]
68. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 630 |
Paragraph |
SubSect | Section]
69. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 646 |
Paragraph |
SubSect | Section]
70. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 659 |
Paragraph |
SubSect | Section]
71. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
72. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
73. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 22 |
Paragraph |
SubSect | Section]
74. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
75. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
76. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
77. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.63 Foemineas, in amica ferunt se tecta uolantes,
16.64 Notaque discipulos faciunt ea uisa per omneis.
16.65 Hi uero ingenio muliebri haud credere quicquam,
16.66 Somnia quin delira putare, et uana referri.
16.67 Interea Petrum stimulis amor urget adactis,
16.68 Concitus unde ruit cursu, simul emicat alter
16.69 Fulmineis alis, et praepetis ocior aurae,
16.70 Praeuolat hic, Petro et uestigia transit ardens,
16.71 Primus et ad tumuli specus astitit ipse, nec intus
78. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.86 Iamque rubescebat stellis aurora fugatis,
10.87 Et uolucrum uario resonabant auia cantu.
10.88 Substitit hic Marie, progressis omnibus ultra,
10.89 Inde petit Petrum, cui nuncia uerba ferebat:
10.90 Visisse et tumulum, foribus reuolutaque saxa
10.91 Nactas, quin etiam ingressis ostentaque uisa.
10.92 In dicto tenditque, explorat et
79. Brodarić, Stjepan. Epigramma ad Petrum Tomicium,... [Paragraph |
Section]
80. Brodarić, Stjepan. Epigramma ad Petrum Tomicium,... [page 33 |
Paragraph |
Section]
Quas tibi nunc referam, Praesul dignissime, grates?
Unde petam meritis praemia digna tuis?
Tu me, dum patriis longe exulo pulsus ab oris,
81. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
Ejicit, atque vrbi vexilla Othomanna reponit.
Hinc longo haud tractu, recto tamen ordine opaci
Assurgunt montes, arrident pascua laeta, ad s. Petrum in albis, vulgo la Bianca (sl. Bijela).
35 Pascua turcaici quae vomer scindit aratri,
Teque petunt latis, praepinguis Maesia, campis,
Donec in obliquum mox se, vallemque reducunt.
Qua nimium saevis Boreas circumstrepit armis.
82. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
Delegit, posuitque suas in littore saedes.
Huic mox ad Boream Rizon spectatur, ad Eurum
Excelsi montis, donec iugantur amaenis
55 Dulcidiae 16) Nunc Ljuta, recte ad S. Petrum. campis, Bonninaque 17) Bona i. d. Possessiones, sl. Dobrota Catharinorum. iugera tangant.
Hic tractus laeui lateris, sunt haec loca portus,
Mons dextra Lustiza sedens lapidosus, et asper
Vergit ad Auroram
83. Rozanović, Antun. Epigramma ad Nicolaum Nalis... [Paragraph |
Section]
Carmina Caliopes natum cecinisse putabam,
Nicoleos, miror dum tua docta legens,
in quibus, Hectoreum Petrum quo tollis in astra,
mellifluum Phoebi iure uidetur opus,
5 quod curis affectum animum sic saepe relaxat
ut lichnis Pallas lumina fusca refert.
Labitur ore tuo, uates, uberrimus amnis
quotquot Dalmatiae pinguia culta rigant
84. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 28 |
Paragraph |
Section]
85. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page aiii_v |
Paragraph |
Section]
86. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 257 |
Paragraph |
Section]
87. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 335 |
Paragraph |
Section]
88. Vrančić, Faust. Carmina e codice Variorum... [page 68v |
Paragraph |
SubSect | Section]
Vrantius, eloquio non minus ille potens,
5 Archus et inuigilans speculator Pannonis orae
Strigonii fidus pastor et ipse gregis.
Ad Petrum Difnicum. Patauii, idem
Diffnice, Charchariae uates non infime diuae,
Diffnice, Sicensis gloria flosque togae:
Si quid habere iuuat clarorum stemmata auorum,
Si quid et ingenii munera pulchra ualent,
89. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 57r–57v |
Paragraph |
Section]
Sed celebrem terris reddit Pridoeua Camena
Auspice quo uidet nomen ubique suum.
Ad Petrum Lucium patricium spectataeque uirtutis iuuenem de sororis obitu
Sebastianus amicus
QVID caussae est, tacita uideo te mente loquentem,
Musa malum sileat quod mea, Petre, tuum,
Cum fundant alii uersus et iusta sorori
90. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 87r |
Paragraph |
Section]
An tuus iste oculus nequam, dens nequior illo est?
Cum putri, ut ualeas, erue dente oculum!
Ad peregregium virum nobilem Traguriensem Petrum Lucium. Idem Gaudentius
Qui priscis quaecumque latent, studiose, libellis
Miranda aetherei colligis acta uiri,
En, Petre, macte animo, Luciorum digna propago,
En imitere, pius quae legis atque colis!
91. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 89v |
Paragraph |
Section]
Ars pręceptoris, cernite quid sit opus.
Matthaeus Desseus Ragusinus
Ad admodum illustrem d. Petrum Lucium dignissimum Tragurii patricium
O Petre, Tragurii quem exoptes esse magistrum,
Cuique fauere uelis, mos tuus ipse docet.
Illi namque faues semper, qui, Petre, fauore
Est dignus; prudens sic homo quisque
92. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 194 |
Paragraph |
Section]
93. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 61 |
Paragraph |
SubSect | Section]
94. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 66 |
Paragraph |
SubSect | Section]
95. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
96. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
97. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 189 |
Paragraph |
SubSect | Section]
98. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
99. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
100. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 453 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Anonymus (floruit 1066) [1066], A. Ch. 1066. Cicca monasterium B. V. minoris Iaderae pro monialibus fundat, versio electronica (, Zadar), 154 verborum, Ed. Fejér György [genre: prosa - diploma] [word count] [nnchartcicca1066].
1 2 3
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.