Your search found 2111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1404-1489:

Neven Jovanović 2014-01-08T22:23:02 EVTHYMIA SIVE DE TRANQVILLITATE ANIMI Carmen Didascalicum Benedicti Rogaccii e societate Iesu. ROMAE, MDCXC. Typis, et expensis Io. Iacobi Komarek Bohemi, prope S. Angelum Custod. SVPERIORVM PERMISSV.

Angelum Custod. SVPERIORVM PERMISSV. THYRSVS GONZALEZ Praepositus Generalis Societ. Iesu. CVm Carmen Didascalicum, Euthymia, siue de Tranquillitate animi a Patre Benedicto Rogaccio nostrae Societatis Sacerdote conscriptum, aliquot eiusdem Societatis Theologi recognouerint, et in lucem edi posse probaverint; facultatem facimus, vt Typis mandetur, si iis, ad quos spectat, ita videbitur. In quorum fidem has literas manu nostra subscriptas, et

Aprilis 1690. Thyrsus Gonzalez. Volumen, cui titulus, EVTHYMIA, siue de Tranquillitate animi , in sex, quibus conflatur, hexametrorum libris continet laudabilem vtilis, dulcisque mixturam; vnde possit, quisquis oculos adijciat, se se componere ad omnem apathiam, non Stoicam, sed Christianam. Etenim expletur hic illud iambici Graecorum senarij:

quippe Democriti EVTHYMIA, siue, vt Seneca [2] Laert. in Vita Dem. Senec. cap. 2. de Tranq. interpretatur, Tranquillitas animi, solido intra semetipsum gaudio, et securâ quiete compositi, ante oculos fulsit, eximiaeque suae pulchritudinis imperiosissimâ vi stylum ad se totum, atque mentem conuertit? Quid enim illâ humanis in rebus nobilius, quae perfectâ ex sapientiâ, ac virtute,

seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae voluntatis imperio

desiderium commoueat: interiora e contrario, quaeque ipsa sibi parit voluntas, adeo impensè aestimare; nihil vt primis ardentiùs quaeratur, nihil alteris cautiùs vitetur. Quae, planissima, et nemini dubia, quisquis probè perspexerit, facilè agnoscet, synceram, integramque animi Tranquillitatem nihil aliud demum esse, quám nobilissimum quemdam de Fortunâ, deque; Stultitiâ Rationis triumphum. De Fortunâ quidem, dum illius et dona calcantur, et tela infringuntur: de Stultitiâ verò, dum et grauissimis ipsius Malis aditus obstruitur, et contrarijs

in communem omnium rem apprimè opportunum; tum aequitati maximè consentaneum videtur; vt nihil, nostro quamvis à gustu alienum, huius, vel illius vitij palàm damnemus; nisi iusta certique ponderis ad manum sit ratio, qui tristem affirmare sententiam possimus: sed ita sui quisque inductionem animi, et quam sibi normam scribendi proposuit, sequatur; vt ne vnicam et communem esse omnium legem literariâ in Republicâ velit: duo sibi in huiusmodi incertis tanquam certa persuadens: alterum, nequaquam factu impossibile esse, vt in germanâ ipse, Optimi notione informandâ à Vero

adhuc justiùs proclamem (a) Lib. 10. Epigr. 4. Hoc lege, quod possis dicere jure, Meum est. Atque utinam, quae hisce continetur libellis, Tranquillitas animi, non jure solummmodo, sed usu etiam fructuque, tua sit. Quod ego praestantissimum munus cumulate tibi, et ad plenum contingere, ex animo cupio: summum Patrem luminum orans, à quo omne datum optimum, et omne donum perfectum descendit, ut meis, irritis

ad itinerum metam, perfectissimaeque Tranquillitatis Complexum deducat. Vale. EUTHYMIAE SIVE DE TRANQUILLITATE ANIMI Liber Primus
1.1  1. Vnde quies animo; quid inertibus anxia curis
1.2  Corda levet: quo se clypeo septemplice contra
1.3  Externasque vices, et bella domestica Virtus

Numinis iram,
1.569  Damnauit donis natura nocentibus Indos,
1.570  Fertis in Hesperias, contagia barbara, terras?
1.571  Vocibus his fatuae Sapiens deliria turbae
1.572  Corripit: hoc animi subnixus robore, sortis
1.573  Diuitias inopes, neglectaque munera calcat.
1.574  Illius ante oculos rubri conchylia sordent
1.575  Aequoris: Oebalij pretiosus muricis ardor
1.576  Luce caret: nullas

1.855  33. Transeo iam reliquas (pudet hac in faece morari)
1.856  Delicias turpes, Veneris fallacia dona,
1.857  Probraque mortalis potiùs, quàm gaudia, vitae:
1.858  Quae iubar omne animi extînguunt, cognataque caelo
1.859  Ad pecudum brutos deducunt pectora mores:
1.860  Quas modicè si delibes; nil cordis anhelos
1.861  Imminuunt aestus: contra immoderatiùs haustae,
1.862  Opprobrijs

lethi compendia, mille relictae
1.1112  Ad lentos obitus tormenta tenacia vitae,
1.1113  Omne putes sortis virus, Summamque Malorum,
1.1114  Quae grauior, cum blanda magis, Mortalibus affert.
1.1115  En alias animi clades, insertaque caecis,
1.1116  Plùs etiam lugenda, Mali contagia fibris.
1.1117  Agmen agit stolidus mentis tumor: obsequijs dum
1.1118  Plaudentis populi, vanoque errore superbi,

alias summo deuectas aethere, nilque
1.1312  Fatorum occiduis debentes legibus, alma
1.1313  Diuitias Virtus (pretium, voluisse) reponit.
1.1314  Huc auidas mentes, huc vota capacia, totos
1.1315  Huc animi laxate sinus. Hoc pectora pleni
1.1316  Munere, iam fati cursus, iam tempora vestro
1.1317  Fingetis nutu. Vel Pacis nulla fruendae
1.1318  Spes Homini; totum vel nostri hoc esse fatendum
1.1319  Arbitrij

sortis discrimine, pura seorsum
2.82  Concipit: hinc adeo vim, mensuramque doloris,
2.83  Fortuiti quo corda solent percellere casus,
2.84  Non tam luctificâ venientûm ex indole rerum,
2.85  Quàm varijs animi ducendam e sensibus, eque
2.86  Iudicijs, medias quêis res perpendimus ipsi.
2.87  5. Quae nisi vera forent; eadem cur fata sereno
2.88  Altera pars hominum, turbato ast altera vultu

vos o musae, et tu testis, Apollo)
2.245  Narratur veterum titulis generosus auorum
2.246  Andremon, censuque potens, felixque futurus,
2.247  Eumenidum sineret furor, et Rhamnusia vindex.
2.248  Namque tumens animi, et magnâ subnixus opum vi,
2.249  Pauperiem malè tutam, indefensosque premebat
2.250  Exemplis ciues immanibus, obvia quaeque
2.251  Legum audax, medijque repaguia frangere iuris.

raptoque ligone
2.537  Suspectam resupinat humum: mox, credita nactus
2.538  Pignora, ter, quater enumerat, notisque recondit
2.539  Altiùs infodiens latebris: iamque omnia salua
2.540  Esse putat; caecis animi iam fluctibus actus,
2.541  Nescit quid trepidet, trepidat tamen omnia. Vix se
2.542  Proripuit stabulo abscedens, subitusque reuertit:
2.543  Nec modus, aut requies, motae vestigia terrae
2.544  Calcato

necnon omnes hinc, inde sagaci
2.643  Nare trahens auras: num qua de parte timendus
2.644  Furtim grassantis se proderet halitus ignis?
2.645  25. Tristibus his animi stimulis noctesque, diesque
2.646  Saucius, impatiens somni, neque prouidus escę,
2.647  Ducebat letho quouis crudelius aeuum,
2.648  Hoc felix, miserum haud longè quòd duxerit aeuum.
2.649  Cum nullas

exempla timoris:
2.668  Num paucos tamen inuenias, quêia peruigil angor
2.669  Vsque lacessentûm nullam sub corde relinquit
2.670  Curarum requiem: assiduis quin morsibus ipsum
2.671  Extenuat, minuitque, animi per vulnera, corpus?
2.672  Dum varios vitae casus, nunc tristè minantis
2.673  Tabem improuisam morbi; nunc mercibus Indis
2.674  Aduersas hyemes, aduersos frugibus aestus;
2.675  Nunc alia attoniti,

gemitus accersere curâ.
2.813  Ne properet: quin sollicitae formidinis atras,
2.814  His se conueniens rationibus, arceat vmbras.
2.815  Quid trepido? Cur laeua sibi mens displicet? Vnde
2.816  Nubilus hic animi maeror? Quod vulnus adactum?
2.817  Quaeve premit durae miserum violentia sortis?
2.818  Num subuersa domus? Capitis num dicere causam
2.819  Cogor? Iniqua valetudo? An deformis egestas
2.820  Sollicitat?

Plùs nimiò abripiat, fatorum inopina cauentes;
2.1220  Asperior nec mergat, ad omnia rite paratos.
2.1221  51. Multa quidem Veterum possem documenta referre,
2.1222  Vnde haec in dubios animi constantia casus
2.1223  Proueniat. Longum sed iter: Phoeboque recenti
2.1224  Cursus eget. Fessis nunc respirare Camoenis,
2.1225  Perque tot exhaustos dudum salebrosa viarum
2.1226  Soluere ab emerito

et plurima mortis imago.
3.67  Magnae molis opus. Fortem nam fingere, belli
3.68  Dum tantùm timor, et vulgus fòrs audeat, immo
3.69  Plùs vulgus, quem sola mouent praesentia, quique
3.70  Vix hebetes animi sensus trans obuia mittit.
3.71  Ast, vbi consertus pede pes, totâque furit vi
3.72  Iam praesens Gradiuus; inexpugnabile robur,
3.73  Immotum placidae frontis feruare tenorem,
3.74  Non nisi paucorum

3.368  Flumina, non, quantus quantusque est, omnibus vndis
3.369  Expiet Oceanus. Stygio saeuissima cornu
3.370  Dat dirum populis belli discordia signum:
3.371  Exarsere animi: cinctae hinc serpentibus atris
3.372  Immanes Cromuelli vmbrae exitiale furoris
3.373  Cordibus inspirant virus; non segniot inde
3.374  Sanguinolentum aperit iugulum, plenisque Momuthus
3.375  Exceptum

non segniot inde
3.374  Sanguinolentum aperit iugulum, plenisque Momuthus
3.375  Exceptum manibus, Nessei peste cruoris
3.376  Tetrius, effundit vulgi super agmina tabum.
3.377  Perfida iamque odia, atque animi patuere rebelles,
3.378  Consessumque nefas. Sceptri spes nulla tuendi:
3.379  Vix fuga, vix tutò fas est sua perdere regna.
3.380  Quis tibi tunc sensus, regum fortissime, iniquis
3.381  Cum populi

sensus, regum fortissime, iniquis
3.381  Cum populi furijs, et proditione Tuorum
3.382  Nil graviùs Patriâ, regnoque horrere coactus,
3.383  Estensem thalami sociam, tam proxima cordi
3.384  Pignora, partem animi tantam, genitumque paterni
3.385  Nuper in imperij titulos, spem nominis vnam,
3.386  Et generis, Gnatum, cuius vagitibus Orbis
3.387  Laetus, Io, et, Io, laetus responderat aether,
3.388  Depositum

memori famae seruatoremque parentemque
3.669  Auriti generis. Praesens tibi tota Vetustas:
3.670  Saeclorum nos impliciti caligine: et atram
3.671  Letheaea ante oculos glomerant obliuia nubem.
3.672  Ergo animi prudens, nec seu genitore Podauro,
3.673  Milophago seu fratre minor, dubia agmina spectans,
3.674  Rhinomacer placido sic ore silentia rupit,
3.675  Sic sociam diris pubem reuocauit ab orsis.
3.676  At

fluant, sed foedere certo
3.842  alterius semper sortis sors altera partem
3.843  contineat; Bona dum nobis extraria, Natos,
3.844  rem, fasces, titulos Fortuna volubilis aufert;
3.845  Vnà etiam stimulos animi, fastidia, curas,
3.846  Et reliqua his adiuncta Bonis discrimina tollit.
3.847  Nec secus, aerumnis quoties immitibus vrget,
3.848  Famam onerat probris, languoribus inficit artus;
3.849  His agnata Malis

medicina dolori est.
3.1373  Sopierit crudum potiùs, quàm deleat hostem:
3.1374  Et breue suspensi certaminis interuallum.
3.1375  Non integra feret mansurae gaudia pacis.
3.1376  Sola igitur praesens animi fidumque leuamen
3.1377  Rebus in aduersis Ratio: conuellere sola
3.1378  Indomitos imo poterit de pectore luctus.
3.1379  Numinis haec sacrum munus, panaceaque, nullam,
3.1380  Non facilis pepulisse luem:

At mentis opes, sapientia, virtus,
4.72  Ingenium, moresque adsunt. Quàm rara supllex
4.73  Haec homini, quàm non pretij vulgaris aceruus?
4.74  Ergo queat fului locupletem Summa metalli
4.75  Fingere; non animi valeant tot munerà, nullis
4.76  Munera Achaemenidûm gazis venalia regum?
4.77   5. Pauper es. Ipse vltro tam laetam inuadere sortem
4.78  Debueras, Croesum nasci si fata dedissent.
4.79  Democriti

domos, capti non seciûs, ac quos
4.415  Hellebori succus, succoque potentior omni
4.416  Fraxineus fustis secreto in carcere curat;
4.417  Nil equidem superest, pretij discrimine cur hos
4.418  Secerans alijs: animi vel dispare sensu
4.419  Cur dignanda putes, patulis quae faucibus aut hi
4.420  In ventos, aut hi temere conuicia iactant.
4.421   24. Despiceris, vultu ceu subniger, inque venustus.
4.422  Despice tu

tigris,
4.538  Seu leo, siue alius Libycis par terror ab antris:
4.539  Tunc firmabo gradum contra, et venabula nixo
4.540  Tendam recta genu: tunc me virtutis egere
4.541  Atque animi credam. Quò nunc ea pectora? Tantus
4.542  Quò vigor? In foedam Venerem proiecta Iuuentus,
4.543  Expleat insani brutos dum pectoris aestus;
4.544  Censorum virgas, et nigrae sibila famae

admorso Menalippi funere, venis
4.697  Manantem cohibebit atrox vindicta cruorem.
4.698   37. Vlcisci iuuat? Haud teneo. Vlciscare, sed hostem,
4.699  Qui propior, grauiori animum qui vulnere laedit.
4.700  Ira animi mentisque bonae est acerrimus hostis:
4.701  Huic meritum par redde, hanc iussis obrue poenis.
4.702  Demonacta furens quis nescio verbere crudo [b] Apud

fateor, munus Natura negauit.
4.939  Tolle animos tamen: hoc quamvis sine munere, felix,
4.940  Parua loquor: potes his etiam felicior ipsis
4.941  Degere, queîs puri viuaces aetheris hanstus,
4.942  Queîs animi florem, et potioris semina flammae,
4.943  Seque adeo tenui totam sub pectore Pallas
4.944  Miscuit. Eximijs rarò ambitiosa cupido
4.945  Non comes ingenijs: nec plurima scire videtur
4.946  Sat pulchrum,

ponet.
4.1017   52. Heu quibus incassum studijs mortale fastigat
4.1018  Se genus! In reliquas si quantum temporis artes
4.1019  Consumpsise iuuat, medicandos pectoris aegri
4.1020  Ad morbos, sensuque animi ratione regendos
4.1021  (Par vbi curarum pretium) conferre liberet;
4.1022  Vt facili planoque magis tunc tramite vita
4.1023  Curreret! Vt breuius quaesitae ad limina pacis
4.1024  Ferret iter! Quò nunc

maior
4.1059  Cura sit. Haud tali desunt solatia formae.
4.1060   55. Turpis es. Aesopo numquid Phryge turpior? Almas
4.1061  Informi quas ille tamen sub cortice dotes
4.1062  Occuluit? Quàm pulchra animi monumenta reliquit?
4.1063  Mitte queri, lepidum caput, et circumspice, qualem
4.1064  In numerum venias. Vultu male pictus opaco,
4.1065  Pinguia crura tumens, Phariaeque vocamen adeptus

faltus, tristesque pruinae
4.1162  Vrunt, et rigidi grauis inclementia caeli?
4.1163   61. Adde, quòd in vegeto vitiorum pabula gliscunt
4.1164  Corpore, degeneratque hebeti confecta saginâ
4.1165  Mens animi. Quae non stolido molimina voto
4.1166  Aggreditur, quibus vrgendis vis improba coeptis
4.1167  Abstinet? Hinc Phelgraeae acies, consertaque tellus
4.1168  Syderibus, montes aggesti desuper altis

Siculi ceu monstra canora Profundi
4.1200  Ceratis vitasse cohors Ithacesia fertur
4.1201  Auribus. Hic multò sed fortunatior, omnem
4.1202  Cui genus id curam facilis Natura remisit:
4.1203  Quique fores animi non, anixus hoste propinquo,
4.1204  Tum demum trepidè obstruxere ac munire laborat;
4.1205  Vsque sed aeterno obstructas munimine seruat.
4.1206  Si, Caecos, qui sponte imitantur, crimina vitant;

vitant;
4.1207  Commodiùs quantò Caecus vitauerit ipse?
4.1208   64. Quid memorem, scelerum, quòd pars non vltima, rixae
4.1209  Furta, doli, caedes, totque his affinia probra,
4.1210  Absque oculis, animi ducibus operumque ministris,
4.1211  Inuia tentari? Non vt modò lumine cassis
4.1212  Peccandi studium; ipsa etiam prope copia desit.
4.1213   65. Sed neque me leuiùs compendia frontis opacae

Querere exiguo in certamine perdi
4.1326  Nequicquam factos bella ad maiora lacertos:
4.1327  Nil Meriti laudisque capax occurrere: Sorti
4.1328  Plus nimiò te despectum, visumque pusilli
4.1329  Bellatorem animi, cui tam vulgaria fata
4.1330  Obtrudat vincenda. Hinc causas nobilis irae
4.1331  Duxeris: hic dignus Sapientis pectore luctus.
4.1332   71. Sin nimium contra certamen, vique supremâ
4.1333  Res geritur;

omen sibi cladis, eodem,
4.1420  Primitiae Libyci Martis, quam pertulit anno.
4.1421   75. Iratos igitur vitae, mortisque pauore
4.1422  Attonitos iuuat his affari vocibus. Vnde
4.1423  Tam noua, Mortales, animi discordia? Tristem
4.1424  Hinc proferre piget; piget hinc dimittere vitam.
4.1425  Iam miseram nimiùmque grauem; iam iustiùs aequo
4.1426  Culpatis volucrem. Si manserit; aspera fertur:
4.1427  Inuida;

alios, non triste minùs sibi quisque paratum
5.30  Nouerit exitium: iuuenili feruidus aestu
5.31  Libera praecipiti quoties moderamina tradit
5.32  Stultitiae, nec solerti ratione gubernat
5.33  Indomitos animi sensus, effraenaque vota.
3  3. Scilicet ignarum Pyrois, et Eous, etAethon,
5.35  Igniuomusque Phlegon violentiùs aethere prono
5.36  Distulerint Phaetonta; suis quàm concita flammis

immites Aliorum protinus iras,
5.457  Iurgiaque, infestasque manus, et flagra subiret?
5.458  Durius heu vani quicunque petitor honoris
5.459  Captiuâ fert mente iugum, seruire coactus
5.460  Innumeris, animi, naturaeque indole prorsus
5.461  Oppositâ, Dominis: quot scilicet ipse suarum
5.462  Admiratores rerum, decorumque laborat
5.463  Praecones habuisse: virûm genus omne, sensilis
5.464  Canitiem menti,

clauae ceu pondere, sterni.
5.477  Num, rogo, vel satis eductum talibus inter
5.478  Postrema haud referas miserorum exempla; vel ipsi
5.479  Haud geminum ponas, adeo cui roboris expers,
5.480  Iunceaque est animi vis, vt percellere nulli
5.481  Non liceat minimae abiectum vel murmure vocis?
5.482  O semper tremebundam! O nullam, tam tenui spe
5.483  Quae vitam trahit, afflatu variabilis aurae
5.484  Circumagi

foemineis, parilique eneruia luxu
5.707  Saepiùs, et causâ videas leuiore moueri.
5.708  Nil miseris non infestum, subitoque dolore
5.709  Turbandis validum. Quae corporis, haec eadem sors
5.710  Est animi. Solitos hyemem defendere tectis,
5.711  Nec caelum, nisi lene, pati, victumque diurnum
5.712  Delectu nimio, medicâque expendere lance,
5.713  Et seruare modum vitae, rerumque tenorem
5.714  Perpetuum,

frangetque suis se viribus vltro.
34  34. Ergo, calet dum pugna, recens dum moenia circùm
5.760  Hostis adest; quodvis, sapiens, inhibere memento
5.761  Flagrantis decretum animi. Quid postulet vsus,
5.762  Quid ratio velit, haud pronum dignoscere tantâ
5.763  Pectoris in trepidi vertigine: ceu minùs olim
5.764  Exaudita sibi ciuilia iura, tubarum
5.765  Horrisonum clangorem

Archytas, Virgis iam terga caleres, [b] Cic. 4. Tuscul. et Plut. de Liberis educandis.
5.771  Improbe, ait, si non animi flagrantior essem.
5.772  Quae saeuire Alios iubet indignatio, poenas
5.773  Haec eadem, prohibet me sumere. Pectoris impos
5.774  Ipse sui, officium male sumit herile. Furori
5.775  Nil liceat, iusto

5.863  Sed Tyrij Conata ducis, nunc Marte propinquo
5.864  Vallum assultantis; nunc circumiecta per arua
5.865  Cogentis praedas, ferrumque ignemque ferentis,
5.866  Propositum excussere animi, studiumque salutis:
5.867  Et vicit, priùs Annibalem quàm vinceret, Iram.
42  42. Nunc, age, quid contra diuersum tegminis hostem.
5.869  Quaque veniferos ratione Cupidinis arcus

5.977  Necdum etiam vanos, moniti, submittere saltus
5.978  Discimus? Immistae caelo capita alta, ruinam
5.979  Heu cedri traxere: humiles trepidate myricae.
46  46. Omnibus ergo animi excubijs, vigilique; cauendum
5.981  Prouisu est, auido quidquid fomenta furori
5.982  Suppeditat. Multos oculorum deuius error
5.983  Cypridis in laqueos, et serò cognita duxit
5.984  Exitia. Incauti dum

5.989  Nec gladiatorum crudli in gymnade tantùm, [a] Tac. de German. Primi in omnibus praelijs oculi vincuntur.
5.990  Sed magis haec animi blanda inter proelia, primos
5.991  Scito oculos vinci. Per lumina tritus in arcem
5.992  Pectoris est caeso iampridem ingressus amori.
47  47. Nil tamen obstruxisse fores has proderit

auspicijs, immenso et nomine tolles.
5.1529  Felices iterum! Angusti me conscia flatùs,
5.1530  Heroas spirare, et tantùm audere canendo
5.1531  Musa vetat, tenui contentum dicere plectro
5.1532  Interiora animi secum certamina, quasque
5.1533  Colligit arcano Virtus in puluere palmas. EVTHYMIAE Liber Sextus.
6.1  1.

priùs dabitur quàm flectere. Surget
6.434  Arduus, insanis lacerabit calcibus auras,
6.435  Parîetibus ferus impinget, fraena aspera rumpet,
6.436  Sessorem excutiet. Tali scito indole prauos
6.437  Quosque animi motus. Vae, si quis mollior illis
6.438  Cedere. Permisso firmatis viribus vsu,
6.439  Nequicquam fraenis reuocantem in Deuia secum
6.440  Rectorem abripient: quos si compescere primò
6.441  Cura sit;

Euthymiae cupidis ardore vouendum:
6.631  Non dexter studiorum, ad quae vel sedula virtus
6.632  Impulerit, successus: opum non copia, simplex
6.633  Quas sibi mortalis vitae desiderat vsus:
6.634  Non animi non ipsa quies. Quid talia namque
6.635  Rettulerit iusto votorum limite claudi:
6.636  Si nihilò secus, ac, vanis quae caetera vulgus
6.637  Prosequitur votis, inhiantia pectora turbent?
6.638  Gemmeus,

aethereum quo pectus anhelat,
6.945  Mutuus ex toto calor est. Da Thesea, da, quem
6.946  Eurialus Niso, Pyladi praeponat Orestes:
6.947  Quisquis erit, cum plura simul cogatur amare,
6.948  Iamque sibi haec animi partem, iamque illa requirant;
6.949  Haud vni, quantus demum est, se impendet Amico:
6.950  Sic hominis mens, sic illam sua limite curto
6.951  Includit natura. At non et maximus Author
6.952  Finibus his

sub imagine fictâ
6.1008  Nescio quid magni vel tunc Genitoris anhelat.
6.1009  Omnibus hic vnus stat votis terminus: omnis,
6.1010  Deuius vtcunque, et varijs anfractibus errans,
6.1011  Huc tandem redit, huc animi conuertitur aestus.
6.1012  Singula quippe Boni tantùm ratione voluntas
6.1013  Cùm petat, inque Bonum quovis se dirigat actu;
6.1014  Haud pote, quin summi occultâ ratione Parentis

vel semiânimis scintillae
6.1170  Instar habet? Quoties, Lethaeis humida succis
6.1171  Incubuit fesso cum nox altissima Mundo,
6.1172   Suspirantem audit, quòd adhuc aeterna moreris,
6.1173  Sollicitas, animi requies, componere curas?
6.1174  Omnia te sine pro nihilo, plusque ipse vel vnus
6.1175  Omnibus es. Cupidas irritant caetera mentes;
6.1176  Tu solus satias, solus dulcedine verâ
6.1177  Perfluis,

indagine fontes
6.1208  Vestigare orsus, quae iam vagus aequora lustrem?
6.1209  Quosque nouos ineam cursus? Hìc plena voluptas:
6.1210  Hìc quodcunque alibi palantia vota requirunt:
6.1211  Omnibus hìc animi ceu tenditur vltima curis
6.1212  Linea; sic nostris quoque meta laboribus esto.
6.1213  Soluite (iam laetos tetigerunt carbasa portus)
6.1214  Soluite littoreis, Musae, sua munera Diuis.

Eiusdem magnanimitas in diuitiarum neglectu, deridendisque Mortalium circa gemmas, metalla, et id genus crepundia puerilibus studijs. Securitas demum, qua caetera omnia Fortuna Bona susque deque habet, ceu superuacua, nulloque pacto comparanda cum animi Bonis, quae sola homini ad laetitiam et quietem sufficiant. Aliquod huius sapientiae specimen in Diogene Cynico. Eadem sapientia in Socratis exemplo adumbrata. Inducitur per Prosopopoeiam Socrates,

LIBRI II. In quo aduersùs praeuisa Fortunae Mala animus communitur.
Felicitas hominis, ex eo potissimùm nomine, quòd Animi tranquillitatem, laetitiamque, extra Fortunae vel fauentis, vel aduersantis arbitrium, in Sapientiâ, Virtuteque suâ positam habeat. Cuius primam effati partem cum in, superiori libro perspicuè ostenderimus; reliquum est, vt secundam in hoc, et consecuturis

adeoque, qui haec mentis vitia sapienter correxerit, posse illum ita externorum Malorum acerbitatem lenire, vt nihil tranquillitati suae obsint. Id porrò perspicuè comprobari videtur dissimillimo animi habitu, quo diuersi eosdem saepe casus excipiunt, alij ad extremum maerorem deiecti; alij suâ nihil è quiete dimoti. Cum enim res vtrobique eadem sint; non aliunde profectò, quàm ex dissimili circa ipsas iudicio ea oriri animorum, atque affectuum diuersitas

vitaeque disciplinam traduxit. Cum igitur in superiori libro aduersùs impendentium Malorum formidinem opportuna remedia attulerimus; ea iam tradituros, quibus Sapiens instructus vel praesentium Malorum tristitiam lenire, et in quâuis Fortunae acerbitate tranquillum animi statum valeat tueri: quae multò tum excellentior, tum operosior sit fortitudo, quàm absentes, et remotos tantummodò casus citra perturbationem prospicere.

maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui nos curâ solicitet. Vltima aequanimitatis ratio ex iracundiae inutilitate desumitur, vt quae nullum prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia solet minuere, agitando, premendoque vehementiùs irritet. Haec itaque in promptu habenda solatia: his quasi armis cum Fortunâ pugnandum: quae ita illius ictus retundent; vt tranquillè iam pacatèque, et citra animi perturbationem

illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia solet minuere, agitando, premendoque vehementiùs irritet. Haec itaque in promptu habenda solatia: his quasi armis cum Fortunâ pugnandum: quae ita illius ictus retundent; vt tranquillè iam pacatèque, et citra animi perturbationem excipi possint. Innuuntur et alia doloris fomenta, vt literariae occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo, ad

excipi possint. Innuuntur et alia doloris fomenta, vt literariae occupationes, amoeni secessus, Amicorum colloquia, et Musicae in primis dulcedo, ad sedandos tum animi, tum corporis morbos aptissima. Sed omnibus tamen externis id genus auxilijs praeferendam esse Rationem statuitur: quae, tanquam praesentissimum non sopiendis tantùm, sed et abolendis quibusque doloribus pharmacum, ex Prouidentiae dono

LIBRI IV. Vbi propria, et singulis accomodata infortunijs praebentur solatia.
Qvemadmodum Hippocrates è fano Aesculapij peculiarium morborum medelas olim descripserit; sic è Rationis sacratio deprompta singulorum nos animi morborum remedia hoc in libro exhibere. Inuitantur Mortales, suas vt quisque aegritudines proferant, certam, et praesentissimam singulis recepturi medelam. Paupertatis solatia, primò, quia nulli non integrum è pauperrimo statim

à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis profecta, facilè Sapienti erit, citra molestiam, transmittere. Quis enim aut insanire vulgum nesciat; aut insanorum conuicijs, nisi amens et ipse, commoueatur? Despiciendam igitur in ijs fatuitatem animi esse, qui nos ob corporis speciem despiciunt: cauendumque, ne, vanas stultorum irrisiones iniquiùs ferentes, iustam Sapientibus Nostri irridendi causam praebeamus.

quia vltio de hoste sumpta nullum affert vulneribus ab eo inflictis remedium. Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos fuerint, hostibus vltionem quaerendam, sed in nostram iracundiam, et vlciscendi auiditatem, tanquam in capitalissimum animi hostem, pugnandum, deque huius intimi potiùs, ac grauissimi vulneris cogitandum medelâ, quàm de leuioris, externique alterius vindictâ. Exilij solatia. Primò, quia, quandiu in terris agimus, vbicunque tandem locorum, extra

non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque ardentiùs exoptat, quàm, terrenis effractis compedibus, ad authorem suum ferri: vt hinc conijcere futuram illius liceat laetitiam, tam flagranti demum voto per mortem potiti. Votum animi terrena pertaesi, et à mortali hoc exilio immortalem ad Patriam quamprimùm transire anhelantis. Paraenesis ad mortem, vt ne nobis tanti muneris sortem longiùs inuideat. Colligitur ex dictis, mortis necessitatem adeo non debere

sub exemplo, generatim proponitur. Tum singulorum nominatim vis, atque furor describitur: initio ab Irâ desumpto, eiusque violento, ac praecipiti ingenio palàm ostenso. Vnde pronum colligere, quàm tristis, et miserandus sit animi habitus, qui tam impotenti se Furiae permiserit. Confirmatur haec animi perturbatio horrendis, et insanissimis motibus, quibus ipsummet Iratorum corpus agitari consueuit. Adduntur barbarae caedes, prouinciarum excidia, suppliciorum

atque furor describitur: initio ab Irâ desumpto, eiusque violento, ac praecipiti ingenio palàm ostenso. Vnde pronum colligere, quàm tristis, et miserandus sit animi habitus, qui tam impotenti se Furiae permiserit. Confirmatur haec animi perturbatio horrendis, et insanissimis motibus, quibus ipsummet Iratorum corpus agitari consueuit. Adduntur barbarae caedes, prouinciarum excidia, suppliciorum ingeniosa, et plusquàm ferina crudelitas, idque genus teterrimi effectus, in priuatam, publicamque

Ambitione, deque publicis, et funestissimis cladibus, ab eâ Orbi terrarum per summum toties nefas illatis. Quorum luculentum specimen ex ciuili bello, à Iulij Caesaris Ambitione excitato, desumitur. Omissis postremò intestinis alijs animi morbis, Euthymiaeque hostibus, habendi nimirum cupiditate, tristitiâque, et inconsulto timore, quorum vim iam antea in superioribus libris retudimus; grauissimi cruciatus, terroresque explicantur, quibus admissi criminis conscientia assiduè improbos vexat, et de potestate mentis quodammodo

norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ vsque adeo diligentiâ, vt in superstitionem degeneret, caecoque timore,

nimiâ in ijs contentione se premat. Accedat huc circumspectio in deligendis sodalibus, quorum mores ad mutuam concordiam sint apti. Et quia neque ab occupationibus, neque à sodalibus plus praeberi occasionis iracundiae solet, quàm ab animi ipsius, delicato nimis cultu instituti, mollitie; illud curae potissimùm sit, vt genio interdum contradicere, durique aliquid, et cum natiuâ illius propensione pugnantis vltro ferre

eâ mentis perturbatione videatur. Consultissimum igitur erit, dare rationi spatium, et ea, ad quae tum animus ardens impellit, aliud in tempus, sedatâ mente, perque otium retractanda, differre. Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò nulla ipsius signa forìs emineant; sed contra vox, vultus, motusque omnis hilaritatis, et pacis speciem praeseferant. Breuissimè enim scenica illa simulatio in rei veritatem, et in animi habitum exterior facies transibit.

Postremò maximi ad victoriam momenti tunc erit, animi perturbationem ita penitùs tegere; vt non modò nulla ipsius signa forìs emineant; sed contra vox, vultus, motusque omnis hilaritatis, et pacis speciem praeseferant. Breuissimè enim scenica illa simulatio in rei veritatem, et in animi habitum exterior facies transibit. Sed parùm efficacitatis in allatis huc vsque praeceptionibus fuerit, si vitio carere iracundiam, quin et multùm prodesse opinemur. Contrarium hic ergo statuitur: et primò nec iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis

Denique, licet vultùs, vocisque iracundia improborum contumaciam terrore compescat; non tamen propterea conficitur, consentaneam esse rationi iracundiam: cum illius ficta in vultu, atque voce simulatio ad salutarem hunc incutiendum terrorem, citra vllam animi perturbationem, sufficiat. Secundò, neque expeti, laudarique posse Iram, ostenditur, tanquam ad difficultates fortiter superandas sit Virtutis, atque animi calcar. Nam nihilo seciùs ad ardua quaeque inuadenda, et strenuè superanda nudae honestatis respectu

cum illius ficta in vultu, atque voce simulatio ad salutarem hunc incutiendum terrorem, citra vllam animi perturbationem, sufficiat. Secundò, neque expeti, laudarique posse Iram, ostenditur, tanquam ad difficultates fortiter superandas sit Virtutis, atque animi calcar. Nam nihilo seciùs ad ardua quaeque inuadenda, et strenuè superanda nudae honestatis respectu incitari animus potest. Immo vel hinc Irae pernicies colligitur, quòd immodico ardore, vltra legitimos fortitudinis limites, vel aperta in exitia, quos

quibus semel obstricto vix vlla recuperandae in posterum libertatis spes superest. Hortatio ad strenuè pugnandum cum huiusmodi vitijs, quorum victoria à criminum pariter stimulis quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur, relinquet. Huius porrò interioris belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae.

virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae. LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.
CVm vera, et solida animi Bona in Sapientiâ, et Virtute sint posita; nonnulla Virtutis, Sapientiaeque praecepta, ad animi Tranquillitatem stabiliendam, et absoluendam vtilia, tanquam operis

LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.
CVm vera, et solida animi Bona in Sapientiâ, et Virtute sint posita; nonnulla Virtutis, Sapientiaeque praecepta, ad animi Tranquillitatem stabiliendam, et absoluendam vtilia, tanquam operis instituti coronis, hoc in libro adiunguntur. Primum Praeceptum, In vitae curriculo multitudinis

LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.
CVm vera, et solida animi Bona in Sapientiâ, et Virtute sint posita; nonnulla Virtutis, Sapientiaeque praecepta, ad animi Tranquillitatem stabiliendam, et absoluendam vtilia, tanquam operis instituti coronis, hoc in libro adiunguntur. Primum Praeceptum, In vitae curriculo multitudinis caecae, perque deuia, et abrupta sine consilio vagantis, auspicia non persequi.

hominibus luculentiùs intuenda proponitur. Quin ipsius etiam Epicuri testimonio damnatur. Septimum, Vitam, animique quietem non differre. Nihil enim hac dilatione esse stultius: cum nulla tempora animi otio idonea non sint. Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae fructu

Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae fructu priuauerint. Octauum, Animi otium cum honestis occupationibus, vitaeque ministerijs coniungere. Id verò facilè praestaturum, qui neque plus iusto sibi occupationum, et laborum

Humanum omne genus fraterno amore complecti, eiusque felicitatem, non secus, ac propriam, pro virili curare. Praeclara benefici huiusce animi documenta à Tito Caesare, Cyro Persarum Rege, et Cimone Atheniensi exhibita. Quibus ritè laudatis, nullum hac Boni communis procuratione, seu iucundiorem, seu nobiliorem esse opum vsum, atque fructum statuimus. Idque studium si,

omnium animis vigeat; auream proculdubio, et beatam homines aetatem acturos. Duodecimum, vltimumque, et par omnibus caeteris vnum felicis vitae pręceptum, Deo Optimo Maximo per intimam contemplationem, amoremque coniungi. Nusquam enim, praeterquam in ipso, perfectam animi requiem, satietatemque inueniri à Mortalibus posse. Nam creatarum quidquid est rerum, vt plurimum Boni in sese fruendum obijciat; plus tamen desiderandum relinquit. Ipse verò, cum omnium cumulatissimam Bonorum Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi

Summam in se complectatur, immo Bona, quae concipi possunt, omnia in vnum prorsus indiuiduum, atque simplex colligat Bonum; nil Amantis in animo inexpletum, atque vacuum relinquit. Adde, quòd alibi Bona semper Malis miscentur, adeo ut syncerè, et contrario sine animi motu, diligi nequeant. At summo in Bono nihil non bonum, nihil non vsquequaque, et toto pectore amandum. Praeterea caeterorum Bonorum, quemadmodum incerta, fragilisque est possessio; sic et amor solicitus. At Deum nemo rapit nolentibus: quin ipsa mors, quae

vt totus quoque amor ad eandem illam omnis Boni, Pulchrique inimitabilem formam suas curas conuertat: qua nimirum praesente finitarum omnis rerum Venustas, multò magis, quàm ad Solis exortum nocturnus syderum fulgor, ex oculis deficit. Tranquillus, et felix animi, Deo vni adhaerentis, status generatim describitur. Eius aliqua effigies in sanctissimis Aegyptiarum solitudinum accolis intuenda exhibetur. Impetus animi, spectabilia, et creata omnia, prę immensâ supremi Conditoris

fulgor, ex oculis deficit. Tranquillus, et felix animi, Deo vni adhaerentis, status generatim describitur. Eius aliqua effigies in sanctissimis Aegyptiarum solitudinum accolis intuenda exhibetur. Impetus animi, spectabilia, et creata omnia, prę immensâ supremi Conditoris pulchritudine, fastidientis, intimamque cum eo coniunctionem ardentissimè suspirantis. Eiusdem imploratio, suum caecis vt Mortalibus detegat iubar, omnium amores, vbi plenè agnoscatur, in se vnum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report