Your search found 2111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2082-2111:

NUNCUPATIO.

Cui melius, aequiusque, quam tibi, Ragusa, dilectissima patria, extremum laborum meorum fructum nuncupabo? Hic vitam hausi, adolevi, literas colere coepi, veri et boni fontes attingens, mentem animi divo hoc lumine illustravi: hic senium ago quasi in portum quietis reductus: hic iacent ossa meorum procerum, parentum et amicorum: hic mea etiam quiescent, quum Deo Ο. M. libuerit e terris ad meliorem vitam me educere: hic servantur monumenta et reliquiae antiquae tuae

reductus: hic iacent ossa meorum procerum, parentum et amicorum: hic mea etiam quiescent, quum Deo Ο. M. libuerit e terris ad meliorem vitam me educere: hic servantur monumenta et reliquiae antiquae tuae virtutis et laudis, qua inter Illyricas gentes effulsisti. Grati animi erga te officium iamdudum aliqua publica devotionis significatione testandi cupidus, benevole excipias, precor, hoc exiguum ingenii mei munus, quod tibi nunc offero. Quod si me quoque templum gloriae tuae ingredi non dedignaberis, praemium summa laude atque honore coniunctum me retulisse

fungi coepit, illaque summâ cum dexteritate integerrime explere, utpote qui ingenio pollens in iurisprudentia tantopere praestaret. Et quamvis reipublicae curis, domusque suae negotiis distineretur, naturae tamen motibus obsequens ad studium illyricae linguae, et poeseos adeo ferebatur, ut rara animi alacritate in id incumbens brevi tempore plura suae poeticae virtutis specimina in lucem ediderit.

Vertit in illyricum Torquati Tassi epicum carmen « Ierusalem liberata ; » Ubaldi Bonarelli fabulam « Phyllis in

genus, magis tamen in Iliadem propendens. His grandibus exemplis inhaerens Gondula, latum sibi campum aperuit, ubi posset summa cum laude in utroque mixto genere spatiari, atque ita in uno prompsit maiores ingenii poetici vires, ac nervorum robur, in altero evolvit leniores, ac tranquilliores animi sensus doctrinae luminibus temperatos. Argumentum eius operi suppeditarunt bella aevi decimi septimi principio, anno praesertim 1621 inter Polonos, et Turcas gesta, in cuius exitu evasere primi victores summa immortali gloria Regis Sigismundi III et eius filii Principis

servata tamen veri similitudine, ex parte immutetur, idque potius fiat eo consilio ut clarius poematis meta illucescat, huiusmodi ratio maiore perspicuitate operi, de quo agitur, congruit, quandoquidem ficta liberatione ab Osmano ultro Kerevsko concessa, splendidiore lumine emicat singularis animi magnitudo et generositas praecipui poematis herois, vulgo protagonistae. Iuvat aliunde observare, quod operis argumentum in suis praecipuis adiunctis verae historiae narrationibus cohaeret, idque licet plures historicos comparando sit cuique facile habere persuasum,

meque fortunatum arbitratus sum illius textui consonos numeros suis locis referre, ubi Gondula illos pene ad verbum imitari non dubitavit. Et quisnam ausus esset textum, quod attingi nequit, et tam simplicitate, quam magnificentia utique emicat ex minima parte immutare? Sit hoc mei grati animi, et obsequii erga immortalem poetam luculentum testimonium. NOTA (*) Sub imagine Sigismundi III Poloniae Regis, quae in aedibus Ragusinae patriciae domus Bonda Anconae sitis, et usque ad annum 1667 ad

192  Custodem nemorum referebat virgo Dianam,
193  Per iuga venatu ducit quae tempora vitae.
194  Mentem animi excelsam non tangit blanda voluptas, 195
195  Acres flectit equos, cursu praevertitur auras,
196  Belligeras inter gentes interrita crevit,

212  Virginis ob speciem iuvenili hinc flagrat amore,
213  Quâque oculos iacit illa, rapit mortalia corda.
214  Ipsi sensa animi non audet pandere Caesar, 215
215  Conditus atque ignis tenerum magis urit amantem,
216  At fando metuit, ne virgo exardeat irâ,

261  Sarmaticum Regem, comis denunciet illi.
262  Progressa hinc celerat bellatrix inclyta, volvens
263  Mente animi sortem cari explorare mariti.
264  Dein sistens, roseis pandens atque ora labellis
265  Legatum adloquitur leni, vultuque benigno, 265

267  Martia bellatrix duxit suspiria corde,
268  Lumina blanda licet, pulchra atque ostenderet ora,
269  Haud animi flendo potuit celare dolorem.
270  Infit; forte meum nomen memorare, meaeque 270
271  Audisti dextrae haud ingloria coepta referre,

44  Haud sinis ad fontem nectat, ducatque choreas?
45  Me solum recreat tua primo in flore iuventa, 45
46  Mique animi sensus rapit oris dia venustas.
47  An te forte latet, quo torreor, igneus ardor,
48  Quem norunt sylvae, volucres, et saecla ferarum?

9  Splendida meta oculis, fragrans mel dulcius, ore
10  Quod qui avido libat, non sentit amara venena, 10
11  Blanda animi requies, ubicumque et sola cupido.
12  At si haec forma potens stirpi sit iuncta vetustae,
13  Resplendet duplici, coliturque

potis est effingere verbis,
19   Quum Vladislavum tua fama inflammat amore?
20  Hinc sua sensa animi fidens tibi grata futura, 20
21  Iam te reginam, sponsamque elegit habendam,
22  Sed tibi dum fauste ridens fortuna propinquat,

20  Luce hac conveniunt, templis altaria fumant, 20
21  Solvit quisque Deo grates, pia vota, precesque,
22  Mente animi versans, quanam ratione, modoque
23  Digno fausta dies peragatur laudis honore.
24  Surgit mane novo Princeps, stipante cohorte,

61  Queis vix auditis non caetera quaerere curat,
62  Rursum illam puerum adfari movet una cupido,
63  Mente animi volvit, quânam ratione, modoque
64  Sit voti compos, gemmis licet expetat illa
65  Donari, adspectu mage pulchro languet, hebescit. 65

82  Illa his corripitur, tacito atque exaestuat igne,
83  Nescia fallaci quidnam sub veste tegatur.
84  Iamque animi vellet cupidos expromere sensus,
85  Verba at deficiunt, tentat quae lingua profari: 85
86  Lumina luminibus produnt, quid contegat imis

85  Verba at deficiunt, tentat quae lingua profari: 85
86  Lumina luminibus produnt, quid contegat imis
87  Mens animi latebris, pudor at proferre recusat.
88   Krunoslava dolet, quod fallitur altera visu,
89  Callida at ipsa satis

141  Credita fida meo patruo est custodia turris,
142  Laudem qui domini retur feritate mereri,
143  Grati animi officium trux obliviscitur ille.
144  Hinc caeco in barathro poenas, durosque labores,
145  Et mala quaeque miser patitur dux tempore longo. 145

193  Est promissa fides tua non mihi foedere certo?
194  Flavo an crine nitet, vultu an formosior illa?
195  Mentem animi heu misero magicum tibi carmen ademit, 195
196  Fallax foemineum genus. hoc, nimiumque dolosum
197  Cultu oculos caecat, fuco transformat et

232  Dona germanum, solido auro hunc grata rependam.
233  His dux auditis defixit lumina blande
234  In iuvenem, atque animi miratur grandia sensa.
235  Sortem ibi divinans, adsuetus fraudibus ille 235
236  Cogitat insidias, quanam et sint arte parandae,

236  Cogitat insidias, quanam et sint arte parandae,
237  Insitam et Othmanidae rabiem sub pectore condens,
238  Mentem animi insimulat, nec dictis facta cohaerent.
239  Hinc pueri miserâ fingit dum sorte moveri,
240  Illi suavidicis demulcet pectora verbis, 240

86  Illam dimittens formosam perdit amantem,
87  Vi teneat, metuit crudelis labe notari.
88  Ast animi motus virtus supereminet omnes,
89  Caesaris atque manet generoso in pectore victrix.
90  Nempe voluptatem qui vincere nesciat,

117  Laetitiâ exultans subitâ tum clamat ab ore.
118  Maxime Rex regum, dextrae cui summa potestas,
119  Parque animi virtus, quînam tibi solvere grates,
120  Laudibus et potero benefacta extollere dignis? 120
121  In verbo geminas servasti funere

259  Nam tua sola mihi species dilecta, catena
260  Solaque ad extremam me stringet funeris horam. 260
261  Compesce hinc animi motus, dulcissima rerum,
262  Pone et sollicitas, quae turbant pectora, curas.
263  Solata his dictis perterrita sponsa

qui corde latebat;
152  Et stupet attonitus radiantia lumina vultu,
153  Fulgere, uti eois surgens sol aureus oris.
154  Hinc animi properans cupidos evolvere sensus
155  Sic illi placido, comi et sermone reponit. 155
156  Angulus anne aliquis mundi, cui cognita virtus

262   Foemineam vestem, fraudem et simularit iniquam.
263  Conscia nullius culpae, vultuque modesto
264  Libera sensa animi pandens sic ora resolvit,
265  Sponsa ego KOREVSKI, quam cernis, maxime Caesar. 265
266  Intemerata fides stabili nos iunxit amore.

238  Huius praesensit fatum lacrymabile, rumor
239  Ibat enim miserum tabescere carcere nigro.
240  Mente animi hinc agitans natum quâ liberet arte, 240
241  Praevertatque hostes crudeli caede minantes,
242  Laetitia exsiliit, populari quum illa

257  Pacis Vezirus, belli sed tempore ductor,
258  Hinc fuit Akmeto cognato foedere iunctus.
259  At quoniam haud virtute animi, nec robore dextrae,
260   Foemineo at cultu peperit sibi laudis honores, 260
261  Vultus ut species, et regia gratia cessit,

13  Quae vix auditis medius stipante catervâ
14  Audax consurgit dicturus verba Dautes,
15  Mente animi volvens horrenda, et tristia, mundus 15
16  Imperiumque ruant, poenas dum sumat acerbas.
17  Irâ, odioque ardens, furiisque agitatus iniquis,

Osmanus ductorem solus adivit. 440
441  lstae suae haud habilis gentis compescere motum
442  Pectore sollicito, tectusque manebat in aede,
443  Mente animi versans, quanam ratione, modoque
444  Ulcisci Osmanum, semet potuisset et unâ.
445  Caesar ubi advenit sic illum adfatur amice. 445
446  I pete

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report