Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: nec Your search found 14337 occurrences
First 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 10013-10188:10013. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 7 | Paragraph | Section] liber jam Delavarius amnis
10014. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 9 | Paragraph | Section] pacisque fovendae.
10015. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 9 | Paragraph | Section] attigerit puppis male conscia sedem,
10016. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 21 | Paragraph | Section] certa et nullum mutata per aevum.
10017. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 25 | Paragraph | Section] procellas,
10018. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 27 | Paragraph | Section] transverso corpore qua se
10019. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 27 | Paragraph | Section] ni densos agitet gravis aura vapores;
10020. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 29 | Paragraph | Section] in altum
10021. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 35 | Paragraph | Section] dixere diurnum.
10022. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 35 | Paragraph | Section] passibus aequis
10023. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 35 | Paragraph | Section] avis frontemque superbam
10024. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 35 | Paragraph | Section] et longo protendet syrmate caudam
10025. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 39 | Paragraph | Section] diem Titan, non illo tempore torvus
10026. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 | Paragraph | Section] suos peragunt obliquo tramite gyros
10027. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 49 | Paragraph | Section]
10028. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 51 | Paragraph | Section] 37
aeternis Terram dum motibus ambit
10029. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 51 | Paragraph | Section] Terram dum motibus ambit
10030. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 51 | Paragraph | Section] quondam in superas sese altior evehit oras
10031. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 53 | Paragraph | Section] fratrem, jam deinde relinquit
10032. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 57 | Paragraph | Section] in ortum
10033. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 57 | Paragraph | Section] ignes fumantiaque astra,
10034. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 59 | Paragraph | Section] diruta tecta furenti
10035. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 59 | Paragraph | Section] fidumque sequentis
10036. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 59 | Paragraph | Section] ad ignem
10037. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 61 | Paragraph | Section] nodos trepidare meatu.
10038. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 63 | Paragraph | Section] etiam diri repetunt e fonte cometae
10039. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 67 | Paragraph | Section] "tam insueta per axem
10040. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 67 | Paragraph | Section] Amissos subito queis viribus ignes
10041. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 67 | Paragraph | Section] igitur fratris radiis pars altera semper
10042. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 67 | Paragraph | Section] altera semper
10043. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 81 | Paragraph | Section] quidem 8
Phoebi fulgent errantia, dium
10044. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 81 | Paragraph | Section] propiora per auras.
10045. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 | Paragraph | Section] tubum in Solem direxerat. Altera cum se
10046. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 | Paragraph | Section] Veneris Phoebum suspexit opaco.
10047. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 87 | Paragraph | Section] effundunt sydera fumos.
10048. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 | Paragraph | Section] ab hoc, fausto intulerit sese omine, longum
10049. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 | Paragraph | Section] equidem 14
densae circum se quaque cohortes
10050. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 | Paragraph | Section] quid non haec spondeat aetas,
10051. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 | Paragraph | Section] orbes atque aureus index,
10052. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 | Paragraph | Section] puncta et cum primum appellet ad oram
10053. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 | Paragraph | Section] dei tenuis distinguet fulgida naevus.
10054. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 | Paragraph | Section] septa tuborum
10055. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 93 | Paragraph | Section] obeuntia Phoebum
10056. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 93 | Paragraph | Section] punctis et nexi tramitis ora,
10057. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 95 | Paragraph | Section] aethereas longe lateque per oras
10058. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 95 | Paragraph | Section]
10059. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 95 | Paragraph | Section] lampadis ignes.
10060. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 99 | Paragraph | Section] nitens dea fulserit ore,
10061. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 99 | Paragraph | Section] ad terras nec se prodebat Olympo,
10062. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 101 | Paragraph | Section] gremio radios restinguit; in auras
10063. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 101 | Paragraph | Section] radios restinguit; in auras
10064. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 103 | Paragraph | Section] rotundam
10065. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 109 | Paragraph | Section] unquam lentis evolvitur altera terris
10066. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 111 | Paragraph | Section]
10067. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 115 | Paragraph | Section] omnia cernes
10068. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 115 | Paragraph | Section] inclinet ad axem,
10069. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 121 | Paragraph | Section]
10070. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 121 | Paragraph | Section] solet extrorsum suspendier, ut jam
10071. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 121 | Paragraph | Section] a picta removetur imagine lumen,
10072. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 123 | Paragraph | Section] sodales
10073. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 123 | Paragraph | Section] retia densa, secarent.
10074. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 131 | Paragraph | Section] 22
nunquam fraterno diva carebit
10075. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 141 | Paragraph | Section] fugiat coni nigrantis ut inter
10076. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 141 | Paragraph | Section] coni nigrantis ut inter
10077. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 141 | Paragraph | Section] 39
, has ipsas si mente revolvere causas
10078. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 143 | Paragraph | Section] condat in isdem
10079. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 143 | Paragraph | Section]
10080. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 143 | Paragraph | Section] priscas repetat quo tempore sedes.
10081. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 151 | Paragraph | Section] corda, sed illos
10082. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 | Paragraph | Section] cacumina summis
10083. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 | Paragraph | Section] cadavera bustis.
10084. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 | Paragraph | Section] humo! Nec fulmina ab alto
10085. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 155 | Paragraph | Section] mixtae pallore tenebrae
10086. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 155 | Paragraph | Section] diem, se prodit ubique
10087. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 163 | Paragraph | Section] tribuatur uterque?
10088. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 163 | Paragraph | Section] uterque?
10089. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 163 | Paragraph | Section] evincit habere coronam.
10090. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 165 | Paragraph | Section] oculis lumen tam tenve allabitur, omnem
10091. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 169 | Paragraph | Section] et caligine mergi.
10092. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 169 | Paragraph | Section] 16
quod, qua lucem discriminat oris
10093. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 171 | Paragraph | Section] imis horrent in vallibus umbrae.
10094. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 171 | Paragraph | Section] imitarier undas
10095. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 173 | Paragraph | Section] nigrantisque
10096. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 177 | Paragraph | Section] tenuatus in oras
10097. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 183 | Paragraph | Section] alto.
10098. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 183 | Paragraph | Section] invictis quibus imbuit aera flammis,
10099. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 191 | Paragraph | Section] instructi vitreis tensisque capillis,
10100. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 191 | Paragraph | Section] ut media quondam radiantia nocte
10101. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 | Paragraph | Section] non protinus evolet alis
10102. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 | Paragraph | Section] plus parte latens, cur clara sereno
10103. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 | Paragraph | Section] tantam lucis ademptae
10104. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 | Paragraph | Section] ademptae
10105. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 201 | Paragraph | Section] aucta novis sensim nova lumina taedis
10106. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 203 | Paragraph | Section] tractum discriminat orbis,
10107. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 209 | Paragraph | Section] qui protinus artus
10108. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 223 | Paragraph | Section] ea signa notaeque.
10109. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 231 | Paragraph | Section] dorso aethereas trans aera ad oras
10110. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 237 | Paragraph | Section] segetes glebasque resolvit.
10111. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 239 | Paragraph | Section] decies bissena recurvo.
10112. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 245 | Paragraph | Section] apicem coni penitus nigrantis et infra
10113. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 253 | Paragraph | Section]
10114. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 259 | Paragraph | Section] et voce trementi
10115. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 265 | Paragraph | Section] haec 11
ignota olim mortalibus acri
10116. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 267 | Paragraph | Section] quamplurima caeco
10117. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 267 | Paragraph | Section] nexu mage tenvia fila
10118. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 267 | Paragraph | Section] recto vis tramite nec color unus.
10119. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 269 | Paragraph | Section] sociis si singula fila relictis
10120. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 271 | Paragraph | Section] seu tenerae ludant per colla puellae.
10121. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 273 | Paragraph | Section] naturam ipsam, quaeque objicit ultro
10122. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 273 | Paragraph | Section] canam; tu mentem adverte canenti.
10123. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 283 | Paragraph | Section] iter et motum in contraria flectant.
10124. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 283 | Paragraph | Section] cursum
10125. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 285 | Paragraph | Section] hic velum conclusi atque ampla patebit
10126. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 | Paragraph | Section] spatiis gaudere viai
10127. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 297 | Paragraph | Section] et illa
10128. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 299 | Paragraph | Section] vides, puri quam sit pellucida vitri
10129. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 299 | Paragraph | Section] alternas, demptis succedat ut aer
10130. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 305 | Paragraph | Section]
10131. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 313 | Paragraph | Section] habuit moriens: volat hasta tumentem
10132. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 313 | Paragraph | Section] vocat fumoque nigrantem.
10133. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 319 | Paragraph | Section] tamen paribusque tibi senibusque virisque
10134. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sibi suis poematis comparavit laudem per universam Europam, in omni alio et sacrae et profanae eruditionis ac solidae doctrinae genere ita excellit, ut in admirationem rapiat animos eorum omnium, quibuscum vivit, quos simul et probitate summa et suavitate morum devincit sibi. In quo quidem me nec amicitiae, quae mihi cum eo intercedit maxima, nec communi patriae et communibus, quos habemus, consanguineis plus aequo tribuere novit sane Roma in primis et Italia universa. Ex his Keplerianis legibus deduxit Newtonus gravitatem suam generalem decrescentem in ratione,
10135. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Europam, in omni alio et sacrae et profanae eruditionis ac solidae doctrinae genere ita excellit, ut in admirationem rapiat animos eorum omnium, quibuscum vivit, quos simul et probitate summa et suavitate morum devincit sibi. In quo quidem me nec amicitiae, quae mihi cum eo intercedit maxima, nec communi patriae et communibus, quos habemus, consanguineis plus aequo tribuere novit sane Roma in primis et Italia universa. Ex his Keplerianis legibus deduxit Newtonus gravitatem suam generalem decrescentem in ratione, quam dicimus reciprocam duplicatam distantiarum.
10136. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] omnium legum perfectissimam, ad quod hic respexeram. Verum ego quidem, posteaquam in mea Philosophiae naturalis theoria, edita Viennae ante hosce duos annos, in eam Maupertuisii opinionem aliquanto diligentius inquisivi, contrarium opinor, et arbitror legem ipsam non accurate, sed proxime, nec in minimis, sed in magnis tantummodo planetarum et cometarum distantiis habere locum. Adhuc tamen tota universa systematis planetarii moles ita est sane admirabilis, ut jure omnino dici potuerit rerum qua Conditor ipse gaudet.
10137. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] habent admodum oblongas ita, ut fere ab ellipsibus degenerent in parabolas, quae in infinitum abeunt. Sed re vera ellipticae sunt, et cometae ipsi servant easdem leges cum planetis, quod omnibus jam astronomis persuasum est. Hinc respectu Solis nullas habent stationes aut retrogradationes, ut nec planetae. Eorum tamen orbitae non habent aliquem certum zodiacum ut planetae, quod falso Cassinus credidit. Inveniuntur enim directae in omnes coeli plagas, ut diximus in adnotatione 12.
10138. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] in recessu a Sole perpetuo evanescentes magis. Primus etiam in descensu ad Solem visus est in Saxonia et Parisiis. Porro et velocitatem sui motus mutant plurimum, atque id multo magis respectu Terrae, respectu cujus aliquando motum ipsum jam accelerant, jam retardant, nec vero id semel, ut respectu Solis, respectu cujus mutant solum in ipso perihelio accelerationem in retardationem. Aliquando autem respectu Terrae e directis etiam fiunt retrogradi vel vice versa. Atque hinc diu habiti sunt pro exhalationibus fortuitis, quod astronomiae
10139. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 36(35) De nodis hic agitur, in quibus planetarum orbitae secant eclipticam. Qui quidem nodi maxime ad eclipses pertinent. Neque enim Luna aut ipsa deficit aut defectum Solis parit, nisi sit nodo proxima, ut nec Mercurius aut Venus in Sole apparent, nisi eo tempore, quo ipsi conjunguntur, sint in ipsis nodis aut iis proximi. Cum orbita planetae cujusvis et cujusvis e cometis huc usque observatis sit obliqua ad eclipticam, oportet ipsa ejus planum secet et veluti perforet in
10140. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] motum circa Terram, simul cum ipsa Terra translata debet transferri itidem motu communi circa Solem, sed is communis motus a nobis non percipitur. Revera autem in Newtoni theoria non est ipsa Terra, quae describit ellipsim circa Solem, sed centrum commune gravitatis Lunae ac Terrae. Quia immo nec ea est accurata ellipsis, quod id centrum describit, nec circa Solem immotum describitur ea orbita, sed movetur Sol ipse interea circa centrum commune gravitatis omnium trium. Immo vero ne id quidem centrum commune quiescit, sed aliud, quod est commune planetis omnibus et cometis.
10141. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] transferri itidem motu communi circa Solem, sed is communis motus a nobis non percipitur. Revera autem in Newtoni theoria non est ipsa Terra, quae describit ellipsim circa Solem, sed centrum commune gravitatis Lunae ac Terrae. Quia immo nec ea est accurata ellipsis, quod id centrum describit, nec circa Solem immotum describitur ea orbita, sed movetur Sol ipse interea circa centrum commune gravitatis omnium trium. Immo vero ne id quidem centrum commune quiescit, sed aliud, quod est commune planetis omnibus et cometis. Verum ea omnia sunt altioris indaginis, nec
10142. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nec circa Solem immotum describitur ea orbita, sed movetur Sol ipse interea circa centrum commune gravitatis omnium trium. Immo vero ne id quidem centrum commune quiescit, sed aliud, quod est commune planetis omnibus et cometis. Verum ea omnia sunt altioris indaginis, nec huc pertinent, ubi hosce motus exprimimus non penitus accurate, ut astronomi solent, sed proxime, uti decet poetam, adhuc tamen aliquanto accuratius quam communes poetae soleant. Porro ejus motus apparens fit semper in orientem sine stationibus et retrogradationibus,
10143. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] in se mutuo gravitent vi decrescente in ratione reciproca duplicata distantiarum et projiciantur utcumque. Id appellatur problema trium corporum, quod ipsa ingenti sua difficultate celeberrimum est per haec tempora. Et in eo resolvendo desudarunt, ac adhuc desudant, primi hujus aevi geometrae, nec ulla adhuc habetur accurata et generalis solutio. Newtonus approximatione usus edidit elementa, ex quibus prodierunt tabulae, quae omnium primae ad veras positiones Lunae plurimum accesserunt, sed adhuc supererant identidem plura minuta discriminis. Approximationem provexerunt multo ulterius
10144. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] archiepiscopatu, Roma cum omnium ordinum litteratorum hominum in primis, gratulatione recuperaverat. Hic ipsi summum pontificatum augurabar de more, cum ei proximus crederetur, Benedicto quarto decimo decumbente ex eo morbo, ex quo is tum quidem brevi moriturus credebatur, nec vero unquam satis convaluit. Cum plurimus esset de Landio successore sermo per totam Urbem, fato praereptus est ante ipsum pontificis obitum. 54(53) Jo. Franciscus Albanus
10145. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] non possunt. Et cum habeant lumen suum, si forte interponerentur, non deficeret lumen in parte Solis obtecta, supplente earum lumine vices luminis solaris. * corr. ex 49 8 Planetae nec suum habent lumen nec ita distant. Quas ob causas videntur esse apti ad id praestandum. At Saturnus, Jupiter et Mars juxta num. 11, lib. I. orbita sua amplectuntur ipsam Terram; adeoque non possunt interponi inter Solem et Terram. Venus et Mercurius, planetae
10146. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] lumen suum, si forte interponerentur, non deficeret lumen in parte Solis obtecta, supplente earum lumine vices luminis solaris. * corr. ex 49 8 Planetae nec suum habent lumen nec ita distant. Quas ob causas videntur esse apti ad id praestandum. At Saturnus, Jupiter et Mars juxta num. 11, lib. I. orbita sua amplectuntur ipsam Terram; adeoque non possunt interponi inter Solem et Terram. Venus et Mercurius, planetae inferiores juxta num. 11. lib.
10147. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] id non accurate accidat, fiunt aliquando bini occursus hinc et inde ab altero e binis nodis in distantia ita exigua ab ipso, ut Venus eclipticae satis proxima in Solem incurrat respectu Terrae. Posteriores autem occursus post reliquos octo annos fiunt in distantia paullo majore ab eodem nodo nec nisi post plures quam centum annos tertius ex illis quinque occursibus annorum octo perpetuo regrediens advenit ad nodum oppositum, et Venus incurrit in Solem vel bis vel saltem semel. Jam vero nondum ita tum quidem astronomia exculta erat, ut satis certo et accurate
10148. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] de toutes les observations sur les deux passages de Vénus, tout ce qu'on en conclut pour les distances et la grandeur des planetes, se trouve dans les Mémoires de differentes Académies et dans l'Astronomie de M. de la Lande.) et concludo eclipses illas, de quibus hic agitur, nec a Mercurio nec a Venere provenire. 18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt.
10149. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] les observations sur les deux passages de Vénus, tout ce qu'on en conclut pour les distances et la grandeur des planetes, se trouve dans les Mémoires de differentes Académies et dans l'Astronomie de M. de la Lande.) et concludo eclipses illas, de quibus hic agitur, nec a Mercurio nec a Venere provenire. 18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt. Posset eorum
10150. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 29, sec. 25. Utraque autem crescit nonnihil, si altitudo Lunae supra horizontem sit major ita, ut Luna existente in ipso zenith, illa augeatur secundis circiter 36, haec 28. Ex Commentariis Acad. Paris. ad annum 1752 diameter apparens maxima Solis est min. 32, sec. 39, minima min. 31, sec. 34, nec ad sensum mutatur mutata Solis altitudine supra horizontem. Inde constat illud: si recta, quae transit per centra Solis et Lunae, incurrat in Terram Luna perigea, eclipsim fore ibi semper totalem; si apogea, annularem, ubicumque sit Sol, cum diameter apparens Lunae perigeae superet omnes
10151. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] cum terminetur a radiis tangentibus Solem et Terram, quae ambo sunt corpora ad sensum sphaerica. Is conus protenditur ad distantiam a Terra circiter quadruplum distantiae Lunae. Et ubi per eam Luna transit, ejus crassitudo est circiter tripla diametri lunaris. Eae dimensiones non sunt accuratae nec constantes. Longitudo coni variatur pro varia distantia Solis a Terra, et crassitudo coni in regione Lunae pro varia ipsius longitudine et varia distantia Lunae a Terra. Sed pro carmine numeros adhibeo crassius determinatos et, ut ajunt, rotundos, qui tamen ipsi aliquando inveniuntur
10152. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] radios provenientes ab unico objecti puncto non colligi in unico puncto mathematico accurate, sed in spatiolo exiguo, quod habetur instar puncti. Prima ratio, cur non colligantur in unico puncto, est figura sphaerica, quae radios etiam homogeneos non colligit accurate in unico puncto nec per reflexionem nec per refractionem. Curvas, quae per refractionem colligerent radios homogeneos in unico puncto, determinavit olim Cartesius; tum methodo multo simpliciore et elegantiore Newtonus. Sed eae non sunt in usu, tum quia difficulter admodum induci possent,
10153. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ab unico objecti puncto non colligi in unico puncto mathematico accurate, sed in spatiolo exiguo, quod habetur instar puncti. Prima ratio, cur non colligantur in unico puncto, est figura sphaerica, quae radios etiam homogeneos non colligit accurate in unico puncto nec per reflexionem nec per refractionem. Curvas, quae per refractionem colligerent radios homogeneos in unico puncto, determinavit olim Cartesius; tum methodo multo simpliciore et elegantiore Newtonus. Sed eae non sunt in usu, tum quia difficulter admodum induci possent, tum quia unica
10154. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quam videt distinctam et auctam, uti trans lentes satis convexas solemus gemmas insculptas intueri et vetera numismata distincta et aucta. Ut autem ea lens id praestet, apponitur in ea distantia ab imagine vitri objectivi, quam poscit ejus curvatura et oculus spectatoris, nimirum pro iis, qui nec myopes sunt nec presbytae, in distantia, quae citra eam imaginem respectu oculi sit aequalis semidiametro ejus curvaturae, ut ita bini foci lentis objectivae et ocularis mutuo congruant, inter utramque lentem constituti; pro iis vero, qui sunt myopes vel presbytae, in distantia paullo minore
10155. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et auctam, uti trans lentes satis convexas solemus gemmas insculptas intueri et vetera numismata distincta et aucta. Ut autem ea lens id praestet, apponitur in ea distantia ab imagine vitri objectivi, quam poscit ejus curvatura et oculus spectatoris, nimirum pro iis, qui nec myopes sunt nec presbytae, in distantia, quae citra eam imaginem respectu oculi sit aequalis semidiametro ejus curvaturae, ut ita bini foci lentis objectivae et ocularis mutuo congruant, inter utramque lentem constituti; pro iis vero, qui sunt myopes vel presbytae, in distantia paullo minore vel
10156. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ab ecliptica est circiter pars duodecima distantiae a nodo. Porro gradus 12 sunt etiam pars una e bis quindenis sive e triginta partibus totius circuli, cum 30 x 12 sint 360. Et hic erit limes distantiae eclipticae. Revera is est limes proximus, non accuratus. Qui quidem nec semper est idem, cum varietur pro varia inclinatione orbitae et varia magnitudine diametrorum apparentium Lunae et umbrae. Sed hic limes proximus tantummodo et crasso etiam modo definitus, abunde sane est pro poesi, quae severiores calculos non admittit.
10157. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] in hoc secundo casu pluribus astronomicis calculis opus erit, ut ex observatione eruatur longitudo. Calculos instituere ad praedicendam horam phaenomeni observandi, id quidem pertinet ad astronomiam; machinam vero invenire, qua observatio accurata fieri possit etiam in mari, ad mechanicam. Nec alterum sine altero ullius est usus pro determinanda longitudine in mari. Qui hoc secundum praestet, dimidium praestat eorum, quae ad tantum artis nauticae bonum requiruntur. Hoc secundum Irwino deberi probant testes observationum institutarum, quos inter Sissonus primus.
10158. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] est perquam exigua. Invenitur enim multo minor quam una centesima pars unius digiti. Jam vero annulus, qui in Luna inde oriri possit, non potest esse crassior intervallo ejus distantiae. Nam a superficie Lunae obversa Terrae nulli radii solares deveniunt ad oculum nec vero ulli a spatio, quod magis a Luna distet, cum radii remotiores recta procurrant ulterius adeoque non detorqueantur introrsum ad oculum. Porro pars centesima digiti in distantia adeo enormi ab oculo, uti est Luna, est ita tenuis, ut omnem sensum effugiat. Sunt usque ad Lunam circiter 60
10159. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Quorum singulae continent quamproxime pedes Parisienses 20.000.000, sive partes pollicum centesimas 24.000.000.000. In qua distantia una centesima apparet sub angulo minore duobus minutis quintis. Quae tenuitas, nisi vis luminis sit admodum ingens, sub sensum omnino non cadit, annulum autem nec ampliorem illum et languidiorem exhibere potest, qui in eclipsibus Solis apparet protensus ad distantiam etiam unius gradus, nec arctiorem et vividiorem, situm intra ipsum, qui adhuc sensibilem crassitudinem habere solet. Is annulus in eclipsi artificiali illa etiam, quam supra expressi, est
10160. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] una centesima apparet sub angulo minore duobus minutis quintis. Quae tenuitas, nisi vis luminis sit admodum ingens, sub sensum omnino non cadit, annulum autem nec ampliorem illum et languidiorem exhibere potest, qui in eclipsibus Solis apparet protensus ad distantiam etiam unius gradus, nec arctiorem et vividiorem, situm intra ipsum, qui adhuc sensibilem crassitudinem habere solet. Is annulus in eclipsi artificiali illa etiam, quam supra expressi, est admodum sensibilis ob exiguam distantiam oculi a circulo, in cujus margine fit diffractio, quae ibi potest gignere annulum
10161. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] occultationibus non sensim minuatur earum lumen, sed sine ulla praecedenti mutatione aut tremore momento temporis velut intereant. Ego sane multas vidi occultationes ejusmodi, quin unquam deprehenderim ullum indicium atmosphaerae paulatim auferentis lumen fixae occultatae a limbo Lunae obscuro nec ullam imaginem satis vividam ejus momentanei interitus totius luminis invenire potui praeter illam quam hic adhibui bullae illius, quae momento temporis disrupta evanescit. Sunt quaedam observationes mutationis cujuspiam a nonnullis astronomis aliquando deprehensae et in
10162. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] astronomis aliquando deprehensae et in fixis, de quibus hic agimus, et in planetis, de quibus in sequenti adnotatione. Sed eae sunt admodum rarae, si comparentur cum oppositis, ut patet ex testimoniis, quae in ea dissertatione protuli. Vera autem et permanens atmosphaera deberet semper aliquid nec ita parum mutationis gignere. Deinde atmosphaera nostrae similis gigneret phaenomena admodum diversa ab iis, quae dicuntur visa in iis admodum raris observationibus. Persecutus sum ibi diligenter ea ipsa phaenomena, et curvas, quas videretur describere fixa limbo proxima. Cujus quidem et
10163. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 25 Quaecumque corpora circulos describunt, concipiunt vim quandam recedendi a centro, quae dicitur centrifuga, quam Christianus Hugenius rite consideravit primus. Nam omnia corpora vi inertiae conantur semper abire per viam rectam nec ad orbes curvilineos detorquentur, nisi vi aliqua; quae si abesset, per rectam omnino abirent. Hujus vis centrifugae duplex hic argumentum innuitur ab experimentis petitum: vis, qua lapis funda circumactus habenam tendit, quae ipsum in orbe illo retinet; et impetus, quo
10164. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et dilatatio pupillae. 47 Ea, saltem ex parte, est ratio phaenomeni, quod saepe omnibus occurrit. Ingressi in locum obscurum e multo lumine, initio quidem nihil discernimus nec ullum agnoscimus ex iis, qui ibi sunt et nos vident ac agnoscunt. Sed paullatim clarescunt omnia et post aliquantulum temporis nos etiam omnia distinguimus. Dilatatur nimirum interea pupilla et plures radii ingrediuntur in oculum. Sed et illud accedit, quod aliquandiu durat impressio major
10165. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] colligimus quam necessarium est ad satis impellendas nostrorum oculorum fibras. Si ejusmodi haberemus oculi constitutionem, ut pupillam possemus dilatare et contrahere in eadem ratione reciproca, in qua externum lumen mutatur, videremus semper objecta externa aeque clara nec omnino perciperemus ullum discrimen in lumine Solis et objecti cujusvis per noctem visi. Sed multum distamus ab ejusmodi facultate, et mutatio pupillae est multo minor quam externi luminis mutatio. Dicitur aquila ejusmodi facultatem habere ita magnam, ut impune Solem intueri possit, relicto
10166. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ab adn. 5. hujus et 39. lib.
10167. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et 39. lib.
10168. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] tota penumbra est sensibilis. Ibi enim, unde dimidius discus Solis adhuc cernitur, lumen apparet plenum. Quin etiam ad lucem satis vividam abunde est multo minor pars solaris disci. Hinc initium penumbrae non solet observari nec per horam nec vero semihoram ante initium immersionis in umbram, nec penumbrae finis tanto intervallo temporis post finem immersionis; vix uno quadrante ante et post pallor in Luna est satis sensibilis. 18 Fit jam hic gradus ad explicandum, cur
10169. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] per summam atmosphaeram, quam ita tetigerunt, ut directionem sui motus servaverint. Qui nimirum sunt omnium proximi ipsi Terrae ex iis radiis, qui nullam refractionem sunt passi. Ille primus conus continet illam partem umbrae terrestris, ad quam nulli pertingunt radii, nec directi nec reflexi. Secundus terminat radios irrefractos ita, ut, quod spatium continetur inter superficies horum conorum, totum habeat aliquos e radiis refractis intra atmosphaeram terrestrem, nisi nubes transitum impediant, de quo casu agemus inferius. Hic secundus conus est conus umbrae,
10170. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] atmosphaeram, quam ita tetigerunt, ut directionem sui motus servaverint. Qui nimirum sunt omnium proximi ipsi Terrae ex iis radiis, qui nullam refractionem sunt passi. Ille primus conus continet illam partem umbrae terrestris, ad quam nulli pertingunt radii, nec directi nec reflexi. Secundus terminat radios irrefractos ita, ut, quod spatium continetur inter superficies horum conorum, totum habeat aliquos e radiis refractis intra atmosphaeram terrestrem, nisi nubes transitum impediant, de quo casu agemus inferius. Hic secundus conus est conus umbrae, qui
10171. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et definiens ejus longitudinem, ac una cum latitudine per distractionem definita determinans ejus magnitudinem, decrescit in infinitum adeoque intensitas ipsa luminis in infinitum augetur in accessu ad axem ipsum, si spectetur theoria. Infinitum id incrementum revera non habebitur, tum quia nec Terra et atmosphaera habent formam penitus circularem, nec refractio circumquaque circa Terram in eodem annulo atmosphaerico est prorsus eadem ob diversam atmosphaerae constitutionem, nec Sol est unicum punctum lucidum, sed ex omnibus disci partibus radii exeunt et totidem habentur coni et
10172. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] distractionem definita determinans ejus magnitudinem, decrescit in infinitum adeoque intensitas ipsa luminis in infinitum augetur in accessu ad axem ipsum, si spectetur theoria. Infinitum id incrementum revera non habebitur, tum quia nec Terra et atmosphaera habent formam penitus circularem, nec refractio circumquaque circa Terram in eodem annulo atmosphaerico est prorsus eadem ob diversam atmosphaerae constitutionem, nec Sol est unicum punctum lucidum, sed ex omnibus disci partibus radii exeunt et totidem habentur coni et axes nonnihil a se invicem divergentes, quot sunt ipsius
10173. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] in accessu ad axem ipsum, si spectetur theoria. Infinitum id incrementum revera non habebitur, tum quia nec Terra et atmosphaera habent formam penitus circularem, nec refractio circumquaque circa Terram in eodem annulo atmosphaerico est prorsus eadem ob diversam atmosphaerae constitutionem, nec Sol est unicum punctum lucidum, sed ex omnibus disci partibus radii exeunt et totidem habentur coni et axes nonnihil a se invicem divergentes, quot sunt ipsius disci puncta. Multo autem minus percelletur oculus infinita vi, cum oporteat ad ejusmodi vim definiendam assumere quantitatem
10174. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] coni. 39 Quae diximus, pertinent ad eclipses centrales. In eclipsibus autem partialibus, in quibus Luna non immergitur tota, res aliter se habebit. Limbus interior erit obscurior nec ulla ejus pars deveniet ad loca luminis duplicati, quae nimirum diximus distare a margine Lunae per intervallum circiter aequale ejus diametro. 40 Ex iis, quae dicta sunt,
10175. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quod hic exprimitur: nimirum illa pars Lunae, quae erit satis proxima margini umbrae, quod accidit limbo praecedenti prope initium immersionis et emersionis, nunquam erit penitus destituta omni lumine. Nam illuc advenit lumen transmissum per altiorem atmosphaerae terrestris partem, ad quam nec montes assurgunt nec nubes. 42 Hic redditur ratio phaenomeni, quod aliquando invenitur in monumentis astronomiae, quo Luna in eclipsi ita evaserit obscura, ut videri omnino
10176. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nimirum illa pars Lunae, quae erit satis proxima margini umbrae, quod accidit limbo praecedenti prope initium immersionis et emersionis, nunquam erit penitus destituta omni lumine. Nam illuc advenit lumen transmissum per altiorem atmosphaerae terrestris partem, ad quam nec montes assurgunt nec nubes. 42 Hic redditur ratio phaenomeni, quod aliquando invenitur in monumentis astronomiae, quo Luna in eclipsi ita evaserit obscura, ut videri omnino desierit. Id quidem
10177. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] coelum est nubilum, admodum probabile est alibi simul esse serenum, et proinde fere semper aliquod lumen ad Lunam deveniet. 45 Hoc episodium sponte mihi obvenit ex occasione ipsa nec unquam magis quam tum expertus sum illud facit indignatio versus. Exponenda est autem occasio ipsa, ut ea, quae plures ejusdem episodii partes respiciunt, percipi possint. Anno 1751 dimensus sum una cum P. Christophoro Maire, doctissimo viro e nostra Societate et summo in primis ac
10178. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nunc quidem, originem tamen ducit ex
ipsa Ragusina urbe, mea patria. Mente adhuc retineo locum, quem legi apud
Agnellium, celebrem Mantuanum historicum, qui de hac familia loquens, antiquiorem alium historicum ejus et nobilitatis et originis testem adhibet. Sed ejus nomen nunc quidem non teneo nec Agnellium hic invenire potui, cujus integrum
locum exscriberem. Sed verba sunt omnino haec:
tempore Roma iterum cymbulas vidit per Urbis compita circumcursantes
(bis nimirum per eos menses intra Urbem exundavit Tibris, sed per inferiores
campos septies se effudit, quam ob rem posui illud: Jam toties indignatus caput
extulit). Abest is locus a Portuensi urbe binis passuum millibus nec ullas fere
habet aedes praeter publicas quasdam et arctas et humiles, in quibus diversabamur, ac turrim ad ostii tutelam extructam olim in ipso littore, jam arenarum
aggestione facta, aliquanto remotiorem ab ipso mari. Caeterum tuguria tantummodo visuntur aliqua et stramineae casae, in quibus
misimus, ut panem adveheret. Sed vix ullus ibidem inventus panis, in urbe nimirum penitus diruta, intra quam vix nunc quidem viginti
homines vivant. Ipse ille pistor, qui panem rusticis circumjacentibus et ipsum
ostium Tiberinum incolentibus sufficit, profugerat per eos dies aere alieno gravis
nec farinae quidquam nec frumenti reliquerat. Res erat sane commiseratione dignissima, et quae lacrymas vel invitis eliceret, cum tantam miserorum turbam
videremus in summis tuguriis, in cymbarum malis pallentes trepidantesque ac
panem inclamantes exaudiremus.
Ingravescente
Sed vix ullus ibidem inventus panis, in urbe nimirum penitus diruta, intra quam vix nunc quidem viginti
homines vivant. Ipse ille pistor, qui panem rusticis circumjacentibus et ipsum
ostium Tiberinum incolentibus sufficit, profugerat per eos dies aere alieno gravis
nec farinae quidquam nec frumenti reliquerat. Res erat sane commiseratione dignissima, et quae lacrymas vel invitis eliceret, cum tantam miserorum turbam
videremus in summis tuguriis, in cymbarum malis pallentes trepidantesque ac
panem inclamantes exaudiremus.
Ingravescente malo, et Tiberis
ad proximos evasit colles, unde Romam citato cursu perrexit. Verum jam
ex Urbe magistratus de nobis, de militibus, de tanta inopum turba solliciti ingentem annonae vim validiori navi impositam secundo fluvio demiserant. Quae quidem ad extremam necessitatem adductis peropportune advecta est. Nec ita multo
post undarum resedit furor, et Tibris alveo sese suo restituit.
VI.
1 Totius
5 Notissimum erat astronomis ante Newtonum etiam perturbari motus Jovis et
Saturni ac eorum satellitum potissimum circa tempus conjunctionis. De quibus
perturbationibus loquens Newtonus ipse illud addit ut ad ipsas astronomi haereant. Is quidem nec earum leges definivit, quod fuit argumentum ab academia
Parisiensi propositum pro praemio anni 1750, et iterum pro 1752. Qua occasione
omnem earum theoriam evolvi opere, quod ibi quidem habuit illud eorum accessit,
Eulero referente praemium. Sed paullo post Romae edidi, cum editio ab
post
iras veteres, quam innui lib. I. adn. 32(31). Eo respexi in versu, quem adjeci ad
designandum illud opus de more, ubi id ad Academiam sine meo nomine transmisi. Erat autem is: Olim irae, nunc turbat amor natumque patremque.
Si non haberetur velocitas tangentialis nec gravitas in Solem, vi mutuae gravitatis
Jupiter et Saturnus ad se invicem accederent et convenirent in centro communi
gravitatis. Ea velocitate pergunt describere suas orbitas fere circulares et a se
invicem recedunt, cum Jupiter moveatur celerius. Nova autem conjunctio fit post
annos
in certa quadam distantia juxta id, quod diximus lib. II(
enim excipere spectrum
coloratum papyro crassiore, in qua sit exiguum foramen. Per id foramen licebit
transmittere quemvis e radiis coloratis et ipsum novis prismatis vel speculis
detorquere, ut libuerit, refringendo vel reflectendo. Nunquam ille radius novis
refractionibus discindetur in duos nec unquam mutabit colorem suum. Et quod
magis videtur mirum primo aspectu, ad quamcumque superficiem corporis cujuscumque deflectatur, semper retinebit colorem suum, uti supra innuimus adn.
25. et hic exemplis illustratur.
Duo tantummodo hic iterum adnotanda: primo quidem,
44 Potest etiam haberi alternatio quaedam in celeritate particularum progredientium
orta ex actione mutua, quam in se exercent ipsae particulae, et inaequalitate exigua, quae remanet in summa actionum, quas particulae medii non accurate
continui, adeoque nec prorsus accurate homogenei, non penitus eodem semper
modo dispositae in sphaeram circa particulam progredientem, in eam exercent.
Eae causae in progressu per idem medium possunt compensari post intervalla
quaedam et in mutatione medii reddere faciliorem reflexionem potius quam transmissionem
cum nimirum debeant occurrere globuli omnium generum,
et quicumque reflectit rubeos, reflectat etiam violaceos; multi autem violaceos
reflectant, quin possint rubeos reflectere. Fieri autem poterit, post satis magnam
eorundem globorum multitudinem, ut nulli jam fere violacei supersint nec indici
vel caerulei. Quo casu praevalebunt virides in radiis ulterius reflexis et rubei adhuc magis in transmissis.
75 Observationem Halleyi, quae hic exponitur, adhibet
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.