Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: nec Your search found 14337 occurrences
First 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 12409-12458:12409. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] ratione trium florenorum lubentius illud, quam
Zagrabiense emam. Indicat porro
12410. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] quam ego sum, instructus. Tertio: Versiones Bibliorum. Cum
iam amplissimam Bibliorum collectionem habeam, adeo, ut plus quam sexaginta
numerem, ditescere illam utique versione quadam Croatica, Dalmatica, aut
Slavonica vellem, nec pretium, nisi prorsus rude foret, de proposito meo me
deiiceret. Quarto tandem libri ad Historiam Croaticam
finitimarumque regionum pertinentes, ubi eminet inter omnes, velut inter ignes
luna minores,
Croaticam
finitimarumque regionum pertinentes, ubi eminet inter omnes, velut inter ignes
luna minores,
Rimski municipij kod Šćitarjeva.
Sed ohe, vir summum reverende, iam satis est! Exposui liberrime omnia
mea desideria, tu pro favore, atque amicitia tua, fac ut illis fiat satis; ast
memento nummos mihi deesse, nec omnia, quae volo, emere posse. Fac igitur ut
pretia quam minima indices. Erit praeterea unus, alterve, qui tuum sequendum
exemplum, meque munusculo aliquo litterario beandum putabit. Ceterum rogo, ne
hoc in malam partem accipias, quod
posse. Fac igitur ut
pretia quam minima indices. Erit praeterea unus, alterve, qui tuum sequendum
exemplum, meque munusculo aliquo litterario beandum putabit. Ceterum rogo, ne
hoc in malam partem accipias, quod ista epistula nude tibi, nec ullo involvero
tecta adveniat; nequaquam hoc ex negligenta fit, sed cum illam Hörnerianis
litteris includendam putaverim, spissiores illas quem par erat facere nolui, ne
vectorium augmentaretur.
voluptate septem ferme abhinc annis, cum in Zagrabiensi
Gymnasio humanitatem profiterer. Ex illo tempore cepi te tacito
quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi terarum degeres,
occultaret. Nunc vero cum nec tanto intervallo locorum disjuncti sumus et abs te
amamur, qui possum te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle
Jacobus Penzel A. Barichevich s. p. d.
hodie in prandio accepi, nec, ita Dii me Deaeque omnes juvent,
salubriores nec jucundiores umquam epulas gustavi. Unum tamen est in illis, quod
aegre fero; videor enim ex tuis intelligere, te meas ultimas minimum accepisse.
Ego vero nec alias agrestis sum, qui ergo potuissem melitissimis tuis nihil
rescribere? Utique vero statim ubi per occupationes licuit, scripsi, gratias
egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque
litterario, quod
scribo. Nos vero
Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam
non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed
Lipsiam Bratislaviamque de rebus majoris momenti scripseram, nec hinc nec inde
responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura
quatuor vel quinque mensium dispendio est redimenda. Quod vero nunc ad ultimas
tuas, hodie mihi redditas attinet, exosculor benegnitatem tuam,
Nos vero
Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam
non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed
Lipsiam Bratislaviamque de rebus majoris momenti scripseram, nec hinc nec inde
responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura
quatuor vel quinque mensium dispendio est redimenda. Quod vero nunc ad ultimas
tuas, hodie mihi redditas attinet, exosculor benegnitatem tuam, quam
beneficium quod cito fit bis fit – ut istud fiat quamprimum, si
per caetera tua negotia licuerit. Ingratus minime ero, atque unicum faciam
quod facere potero. Manebit alta mente reposta Barichevichii benevolentia, nec
unquam Kerchelichium, ceterosque quos memoras, ubi collocati meis in pluteis
erunt, adspiciam sine suavissimo ac tenerrimo amoris, atque obsequii erga te
affectu. Quod ad rationem studiorum meorum attinet, ut etiam extra scholae
scripsere, redemit suis sumptibus a me Kleinmayerus, librarius itidem
Clagenfurtensis, atque confido earum publicationem viris doctissimis non adeo
ingratam fore. Multi mihi etenim multa scripsere a Constantinopoli inde, (vero
loquor, nec hyperbolice) usque ad Pades. Tomus primus earum epistolarum, qui sex
priores alphabeti litteras complectitur, prodibit ut quidem spero, intra hujus,
quod nunc incepimus anni spatium, sed hoc non solum
κεῖται
Ilijada, 17, 515.
dapsiles minimum curo. Obtulit
tamen ultro vidua nobilis quae nepotem in schola mea habet, ratione septem
florenorum victum quem vix alibi adeo delicatum, vel duplicato pretio
invenissem. Agnosco hoc grata mente, providentiamque, quae nec iis deliciis
carere me voluit, venerabunda mente celebro.
μὲν περὶ
ταῦτα. Denisii carmina dudum iam legi. Eum amicissimum tibi esse
summopere laetor. Nam et mihi amicus est, ejusque in aedibus Vindobonam
transiens, prandium sumpsi. Meri lepores, merae veneres sunt, nec erubesceret,
ut opinor, Catullus, ubi suas esse affirmare deberet. Durichii
Bibliothecam Slavicam sic exspecto, ut puella Horatiana
iuvenem, trans mare Adriaticum ventorum vi retentum. Dii faxint, ut pretium ejus
iterum Crispinus!
Crispinus!
Joseph
Mikoczij (Ignotus ignotorum, en hominis
benevolentiam!) beavit. Libens lubensque ipsi scripsissem, si vel
tantillum servitii reddere valuissem. Cum vero studia viri doctissimi mihi
prorsus ignota sint, nec sciam, de quibus rebus litteras accipere averet, malui
abstinere prorsus a genere scribendi, quod saepe officii parum, plurimum vero
taedii in se habent. Egomet certe homines nimis officiosos numquam valde humanos
esse credidi. Tu vero
quos tu
adjeceras, vel minimum in vicum piper vendentem venisse. Ab eo tempore inde, quo
hic vivo, nihil tam minutum est, sit modo nomen urbis Aemoniensis praelixum,
quod non pretium aliquod caritatis, ut loqui amant, penes me haberet. Nec
edicta, quibus fabulae scenicae pronunciantur, negligo, omne colligo, quodcumque
demum urbis nostrae nomen prae se fert. Victurus Zagrabiae, mihi Zagrabia illa
foret, quae nunc Aemona est. Patet hinc minutos tales libellos
vero quanto desiderio vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi
vestrae
linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso
expensa
mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri Slavonici? Quonam charactere impressi? Ubi prostant venales? Vellem
desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot
satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si
posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec
grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri Slavonici? Quonam charactere impressi? Ubi prostant venales? Vellem itidem
de
etc. et reliqua, quae hic ultra fortuna mea mensuram collegi.
Vidit ille penes me unum alterumque, quod Ungariam spectabat opusculum,
abstulit, et inter illa, tria ni fallor eorum, qua a Te acceperam. Iactura non
adeo gravis, nec velim ut illam resarcias legendo omnis mea expleta est, quam
habere potui curiositas. Penes me hominem privatum latuisset semper, nunc vero
in instructissima comitis bibliotheca splendent. Si quis enim bibliothecam
integram vel
abjiciendum putaret, auro contra carum
esse potest. Dedi etiam illi e nummis meis ternos, unum Trajani cum Dacia
capta, quem aegre perdidi, iacturam binorum aliorum non adeo aegre
tuli. Nam erant bracteati, quibus nec dives sum, nec ut sim, valde laboro.
putaret, auro contra carum
esse potest. Dedi etiam illi e nummis meis ternos, unum Trajani cum Dacia
capta, quem aegre perdidi, iacturam binorum aliorum non adeo aegre
tuli. Nam erant bracteati, quibus nec dives sum, nec ut sim, valde laboro.
suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. C. Szechenyius Zagrabiae cum
esset, non solum me invisit, sed de libris meis, quos percupido adolescenti
donavi, aliquot abstulit secum. Numismata ostenderem, a me nullis hortationibus,
nec precibus impetrare potuit. Non deest caussa negandi. Sapere didici. Ante hos
annos octo, quo auctore, incertum, non leve illorum accepi detrimentum. Sunt,
qui autument servuli perfidia, qui ut auro et argento, quod saepe rogantorum
lucem
le paÿs de
Nord appellant, (nam ego, mi Barichevich, tibi sancte affirmo, me, dum
Cracoviae degebam, ab amico Parisiensi rogatum fuisse, vellem illi opitulari, ut
debitor Holmiensis, nomen suum penes tabulas suas solveret) nec mirandum igitur
prorsus si totum hunc tractum ab uno eodemque populo Getarum habitatum putavere:
imo mirandum potius, nos quibus historiae lux multo clarior adfulsit, ante pauca
adhuc decennia totam hunc tractum Tataris adscribere
fere sic statuo. Erant α) Getae,
quibus iam limites descripsi, β) Celtae, versus
occidentem longe lateque per totam Hispaniam, Galliam, Italiamque, Germaniamque
habitabant, nec his populis ulla, ne minima quidem loquela cum Getis similitudo,
γ) Esthones quos Quenos Islandi
appellant, habitabant ibi ubi nunc Suecia etc. Victi a victricibus Getarum armis
patria amborum. Id quod linguae eorum mirifice ostendunt.
Dixeram supra me intra Gothos habitare. Ea φράσει quid
significare voluerim, iam explicabo. Nimirum lingua Mesogothica mihi in deliciis
est, nec unquam transiit dies, quo non aliquam Codici argentei
particulam, vel saltem libellum ad explicationem ejusdem pertinentem perlegerim.
Linguam Germanicam a matre, ita ut canis latratum, didici, excolui eam assiduo
studio,
ejusdem pertinentem perlegerim.
Linguam Germanicam a matre, ita ut canis latratum, didici, excolui eam assiduo
studio, atque quod maximum est, comparatione antiquiorum dialectorum. Slavicas
denique linguas calleo, si quis alius, licet nec Carniolice, nec Croatice loqui
possim. Nam Slavos vidi: 1. haud procul a patria mea; in Lusatia Superiori circa
Budissinam urbem atque Gorlitzam; 2. Cassubos in Pomerania; 3.
Polonicae linguae dialectum: α)
perlegerim.
Linguam Germanicam a matre, ita ut canis latratum, didici, excolui eam assiduo
studio, atque quod maximum est, comparatione antiquiorum dialectorum. Slavicas
denique linguas calleo, si quis alius, licet nec Carniolice, nec Croatice loqui
possim. Nam Slavos vidi: 1. haud procul a patria mea; in Lusatia Superiori circa
Budissinam urbem atque Gorlitzam; 2. Cassubos in Pomerania; 3.
Polonicae linguae dialectum: α) in Regno
Credo
semper me de linguis Slavicae, Germanicaeque dialectis, indole, verba facere,
ita posse, ut pro rostris dicens, non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
detinui.
Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
Herbelotius in divino suo opere omne hoc appellat le paÿs de
Getes cui ego superius limitem Getarum adscripseram. Nec frivolus,
nec vanus Gallus, sed optimae frugis homo, e quo multa discere possumus,
Herbelotius est. Igitur nomen hoc non effinxit, sed fideliter e manu scriptis
Arabicis protulit. Nescio an Arabica calleas, sed prorsus fallor, an
Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
Herbelotius in divino suo opere omne hoc appellat le paÿs de
Getes cui ego superius limitem Getarum adscripseram. Nec frivolus,
nec vanus Gallus, sed optimae frugis homo, e quo multa discere possumus,
Herbelotius est. Igitur nomen hoc non effinxit, sed fideliter e manu scriptis
Arabicis protulit. Nescio an Arabica calleas, sed prorsus fallor, an istud
non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis
litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem
de nummis deliciis
quod nactus sum, sed id respondendis
litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem
de nummis deliciis meis. In media
ut credere audeo, non satis infeliciter. Hoc primum meum tÿrocinium
fuit, quod in re nummaria posui, similis tunc prorsus eunuchis, qui lustrant,
examinant, iudicant feminas, quas ipsi tamen non habent. Sic ego omnino
destituebar nummis. Nec Silesia, ubi triennium post vixi, et ex qua huc
profectus sum, fecundior nummis Polonia. Tandem providentia fessum iactatumque
me viarum militiaeque, hic pedem figere jussit. Vix triduum hic eram, et ecce
casu penes
posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo
Vetranionem quem meae collectionis rarissimum puto atque de
tyrannis Tetricum, Posthumum aliumque adhuc, qui nunc
statim non succurrit nec quaerere juvat. Possideo praeterea
bracteatas nonnullas. Porro aes medium Tergesti, Aquilejae etc.
cusum, nummos modernos etc. quorum omnium catalogum per ferias has autumnales
confeci. Sed ab
in scholis vestris esse
frequens, qua de re valde laetor, licet hoc minime sperare ausus fuissem. Nam
ego de hoc libro ita statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen nescio aliquem, qui ita mihi conveniens ac ille de lingua
Latina discenda, atque de lectione auctorum classicorum scribere potuisset,
cujus rei ratio in communi, quo usi sumus praeceptore,
debuisset. Ego enim sine ullo conscientiae scrupulo in transmissa mihi
pagella, ab Abanowozamski inde omnia quae nunc extant, una littura
delevissem. Omnes enim hae voces sic comparatae sunt, ut nulli lectorum, quamvis
nec Hungarus nec Slavus sit, ullam remoram injicere queant. Sed ea de re
videbunt alii me peritiores. Manum de tabula
Ego enim sine ullo conscientiae scrupulo in transmissa mihi
pagella, ab Abanowozamski inde omnia quae nunc extant, una littura
delevissem. Omnes enim hae voces sic comparatae sunt, ut nulli lectorum, quamvis
nec Hungarus nec Slavus sit, ullam remoram injicere queant. Sed ea de re
videbunt alii me peritiores. Manum de tabula
qua jejunam nudamque Bibliorum
Lectionem Lutheri adsectae prosequi solent, et qua nihil iis curae magis
cordique est, quam
recentiorum cognitio
Gallica, Italica, Anglica etc. comparabit mihi forsit penes tuos victum. Nam ita
Dii me amant, hic per totam aestatem sine stipendio vivere nequeo. Nihil enim
repositorum habeo, neque in loculis, nec in arca. Tu vero fac ubi licuerit,
scribe an hoc consilium meum calculo tuo adprobaveris, an non. Nam si iter hoc
susciperem, nec postea haberem, unde viverem, conditio mea Zagrabiae
deterior adhuc foret, quam hic est.
amant, hic per totam aestatem sine stipendio vivere nequeo. Nihil enim
repositorum habeo, neque in loculis, nec in arca. Tu vero fac ubi licuerit,
scribe an hoc consilium meum calculo tuo adprobaveris, an non. Nam si iter hoc
susciperem, nec postea haberem, unde viverem, conditio mea Zagrabiae
deterior adhuc foret, quam hic est. Interim meliora sperabimus.
Nactus tandem sum
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.