Your search found 14337 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 12459-12506:

65  Potissimumque patriae hominibus meae
Legati jure ceu quodam relinquere
Animo statuerim, nuda ne prorsus darem,
Brevis involucro fabulae convestii,
Sententiamque, corrigendis moribus
70  Quae pulcre possit inservire, subdidi.
Quod si nec ipse compilavi AEsopia
Scripta, neque ineptum naeniarum sum genus
Secutus illud, quas ad ignem aniculae
Narrant puellis, sed repositam in adagiis
75  Vulgare studeo scientiam Gentis meae,
Quid arbitraris, Censor, faciendum mihi?
Infectam huiusque

VIII. Illyr. Ni dobru stezi, ni aerghjavu ostavi. Nec bono acquire, nec relinque. Homo pro haerede nimis sollicitus.

VIII. Illyr. Ni dobru stezi, ni aerghjavu ostavi. Nec bono acquire, nec relinque. Homo pro haerede nimis sollicitus.
Exempla quidam

eget,
Quas tu relinques; pectora at si sordibus
Infecta vitii, sic parabis fomitem,
Evadat ut adhuc illa depravatior.
Idcirco dictum: nec bono accumules opes,
20   Contento paucis; nec relinquas improbo,
Suas profusuro omnia in libidines.

Evadat ut adhuc illa depravatior.
Idcirco dictum: nec bono accumules opes,
20   Contento paucis; nec relinquas improbo,
Suas profusuro omnia in libidines. Priciza VIII.

superbus risit amnis, agmine
5  Immenso aquarum in laeta prorumpens sata.
Rogavit iterum voce pagus supplici,
Poenam minatus vindicem, ni audiverit.
Contempsit ille, nec moratus plurimum,
Ut ante, vasto mersit arva gurgite.
10  Tum vero pagus providendum jam suae
Securitati tempus esse existimans,
Quacumque parte suetus est

Pedem illi: ut hocce pastor extraxit malum,
Herbisque fovit alligato vulnere,
15  In laeta rursus compellebat pascua.
Dum gramen illic carpit effraenatius,
Nec ruminare curat, effervescere
Usque adeo sanguis, totam ut operuerint cutem
Sanie fluentes glutinosa pustulae.
20  Contagiosa ne pecus reliquum lues
Inficeret, aegram

iterum fecerat viam sibi,
Experta domini saeva rursus verbera.
Exclusit illam non semel tectis quoque,
10  Rimam sed astu repperibat callido,
Qua se inferebat: alius nec deerat cibus,
Arcere posset quo famem, sed pabula
Quaesita furto plus palato arriserant.
Cum factum amico rettulisset improbum,
15  Hoc ille sapiens porro consilium

Cujus praesentem rebus in trepidis sum opem
Experta toties: te ergo fas ambos, Lupe,
Excipere; verum cum moleste haec sentiam
15  Te ferre nostri vincla contubernii,
Nec me ipsam ad epulas convivam expecta tuas.
Cum blandiuntur improbi, noxam parant. Priciza XXIV.

Quae cuncta postquam resciit (dementiam
Hominis videto) nil eorum, quae intenderat,
Egit, at eodem, quo requirens talia
Lasciviebat, consenuit in otio;
20  Nec, quod solebat glorians promittere,
Pecuniam ille adauxit, at minuit suam.
Qui multa verbis pollicentur garruli,
Plerumque factis exhibent illi nihil.

Corvus alta desidens in ilice,
Tibi nulla certe est causa, cur timeas, ait:
Te namque Bactra non tulere informibus
Tumentem gibbis, et reflexo in pectora
15  Collo, nec oneris ipsa patiens dorsum habes:
Canum ergo potius vim time, et hominum plagas.
Sursum illa spectans, porro, Corve, es garrulus
Nugator, inquit, qui me et annis et bona

Hanc ut Deorum novit omnituens pater
Ab homine dignas haud cunctanter impio
Sumpssise poenas, te caducis exuo
15  Jam Diva, dixit, immortalis artubus;
Merces nec ultra, terror at nocentium
Vocere (*) Nemesis (Attici Rhamnusiam,
Adrastiamque regio te nomine
Argivi quondam nuncupabunt) interim
20  Poenarum ut omne serviat genus

pulchrius,
Duos quod aluit hac segete menses domum.
Quandoque rerum talis ordo vertitur,
25   Ut quis nec opinus aliquid obtineat boni. Priciza XXXI. Pr. Kadgod po rugu proso rodj. Segljanin, i

10  Pavore mortis occupante pectora.
Harum una ventis, fluctibusque strenue
Victis adivit tuta portus ostia.
Excussa cursu dum vagatur altera
Ventorum arbitrio, nec tumentes sustinet
15  Undas profundo mergitur ratis salo.
Quaeris, carinis unde dispar exitus?
Uni illa, multis haec magistris

illa quid videre, quod sua
Urna haud haberet, possidentem lividis
Intuitus oculis inquiebat: pol! meae
Tua urna praestat. Hic gemellas dicere,
10  Lutoque fictas ex eodem, nec sibi
Dissimile in illis apparere quidpiam.
Alter, aliena qui cupidus inhiat bona,
Mitte, inquit, nugas: nonne cernis, ut tuae
Multo nitidior facies? Huic crustam

Nativam abire posse nigritudinem,
Puro abluebat fonte, cumque saepius
Illud perageret, nigriorem ad singulas
5  Fieri videbat lotiones alitem.
Nec mirum: id etenim quod solum scalpturiens
Cornix minuti sublevabat pulveris,
Sensimque in alas mox cadebat, illico
Detersae abibat. Ille tunc, o pessima,
10  Exclamat,

Haec adeo ad iram, moeroremque pectora
40  Inflexit species, puniendum ut dederent
Lycurgi arbitrio: legifer sententiam
Laudat, procacemque juvenem ut abduxit domum
Nec re, nec verbo laesit, at domesticis
Servis remotis, contubernalem sibi
45  Alcandrum adhibuit; cumque non illum mala,
Sed tantum agresti deprednisset indole,

adeo ad iram, moeroremque pectora
40  Inflexit species, puniendum ut dederent
Lycurgi arbitrio: legifer sententiam
Laudat, procacemque juvenem ut abduxit domum
Nec re, nec verbo laesit, at domesticis
Servis remotis, contubernalem sibi
45  Alcandrum adhibuit; cumque non illum mala,
Sed tantum agresti deprednisset indole,
Ad se

Servis remotis, contubernalem sibi
45  Alcandrum adhibuit; cumque non illum mala,
Sed tantum agresti deprednisset indole,
Ad se ut rediret, spes erat: nec irrita
Cessit; Lycurgi quippe dum considerat
Vitam ille propius, totque praeclarissima
50  Virtutum exempla, sic profecit, ut brevi
E contumaci juvene

sitim Caper,
In speculo aquarum formam explorabat suam.
Proceritate delectatus cornuum,
Barbaeque longo vellere, arrogantius
5  Ovem, ex eodem quae bibebat rivulo,
Illis carentem despicari coeperat.
Ovis contentam propriis se dicere
Bonis, nec ejus invidere cornua,
Quae densos inter implicata cespites
10  Tardent euntem; barbam vero inutilem,
Cui se transversae frondium festuculae
Foede immiscerent, stirpiumque fragmina.
Caper gracilium mox celeritatem pedum
Laudare, quodque plena

Vicinae eundum ad tecta Formicae sibi 15 Existimavit; dumque poscit, ut suae Levamen aliquod adferat indigentiae, Formica reddit: si per aestivos dies, Cum cantitabas, meque bajuli genus Vile adpellabas, quidpiam et tu dapis 20 Domus intulisses, nec fuisses a me opem Petere coacta, nec repulsam perpeti. In antecessum qui sibi victum parat, Mendicitatis nescit ille incommoda. Priciza XIII. Pr. Tko nosi, ne prosi. Krjes, i Mrav. Krjesctati po vas dan, i

Existimavit; dumque poscit, ut suae Levamen aliquod adferat indigentiae, Formica reddit: si per aestivos dies, Cum cantitabas, meque bajuli genus Vile adpellabas, quidpiam et tu dapis 20 Domus intulisses, nec fuisses a me opem Petere coacta, nec repulsam perpeti. In antecessum qui sibi victum parat, Mendicitatis nescit ille incommoda. Priciza XIII. Pr. Tko nosi, ne prosi. Krjes, i Mrav. Krjesctati po vas dan, i ò stavnu misliti Nicemu obican krjes

Tibi aes, oportet id pedibus ut exigam. . XVII. Illyr. Ni gorre posiezi, ni beſ daerva doma doghi. Nec lucum recidito, nec sine lignis domum revertitor. Rustici duo, et Silva. Silvae inquiebat rusticus: te ut caederem, Allata fuerat haec securis; mitius At tecum agemus: cresce, cum quid aridi Mox exhibebis,

id pedibus ut exigam. . XVII. Illyr. Ni gorre posiezi, ni beſ daerva doma doghi. Nec lucum recidito, nec sine lignis domum revertitor. Rustici duo, et Silva. Silvae inquiebat rusticus: te ut caederem, Allata fuerat haec securis; mitius At tecum agemus: cresce, cum quid aridi Mox exhibebis, praecidetur. Potes tamen

absoluta fuerat, illico tibiam 5 Zonae subiciens colligebat quod stipis Quisque obtulisset; cumque laudis plurimum Sic cantitando compararet undique, Pluris valere se putabat et suo Canere arbitratu coepit et alios modos. 10 At cum fuissent absoni, nec gratiae Hic quicquam inesset, omnibus contemptui Dehinc esse coepit; nec dabatur amplius A plebe inepto quidpiam tibicini. At si, quod ante permodeste fecerat, 15 Contentus una cantilena subdere Zonae, ut cecinerat, perstitisset tibiam, In

Quisque obtulisset; cumque laudis plurimum Sic cantitando compararet undique, Pluris valere se putabat et suo Canere arbitratu coepit et alios modos. 10 At cum fuissent absoni, nec gratiae Hic quicquam inesset, omnibus contemptui Dehinc esse coepit; nec dabatur amplius A plebe inepto quidpiam tibicini. At si, quod ante permodeste fecerat, 15 Contentus una cantilena subdere Zonae, ut cecinerat, perstitisset tibiam, In posterorum non abisset fabulam. Servare oportet rebus in cunctis

Caper Ad amnis oram defluentis aspero Sub monte venit; utque libatis sitim Detraxit undis, inter abruptas jugis Cautes Onagrum rariora conspicit 5 Labore magno divellentem gramina. Tum sic locutus: cur adeo sterili in jugo Depascis herbam, nec miser quaeris tuo Jucundiora nutrimenta corpori? Huic Onager: alia praeter has rupes loca 10 Haud video circum, negligoque quaerere. Heic difficulter pasco; sed quod victui Sat est reperio. Ego vero, reddidit Caper, Facillimeque, largiterque

Nje leſcechjegha svjeta. Ignaviae nusquam locus. Homo somnians. Vir dives escis, otioque deditus Cum dissipasset pingue patrimonium, Summa gravari coepit indigentia; Nec tamen ut ageret quidpiam, quo acquireret Victum, excitari poterat: ignavissimum 5 Vitae prioris mollitudo fecerat. Hic nocte quadam somniavit auream Se repperisse gazam; eamque avide sinu Collectam utraque, ut sibi videbatur, manu Stringebat arcte,

Duo feles, et duo rustici. Ut segentem agricolae conditam ab rapacibus Servare possent muribus, feles sibi Una creatos matre comparaverant. Hic nutriebat parcius, feli daret Si multa, mures haud capturum existimans. 5 Nec porro sua fefellit hominem mens, cati Nec cura vacuum farcientis muribus Ventrem quotidie: quidqud ergo in cellulam Erat repostum messis, intactum fuit: Pars quaestuose venditur, in domesticos 10 Servatur usus altera. Haud sic rusticus Se gessit alter;

Ut segentem agricolae conditam ab rapacibus Servare possent muribus, feles sibi Una creatos matre comparaverant. Hic nutriebat parcius, feli daret Si multa, mures haud capturum existimans. 5 Nec porro sua fefellit hominem mens, cati Nec cura vacuum farcientis muribus Ventrem quotidie: quidqud ergo in cellulam Erat repostum messis, intactum fuit: Pars quaestuose venditur, in domesticos 10 Servatur usus altera. Haud sic rusticus Se gessit alter; namque largioribus Ut semet escis, sic et

Pariter timebant. Risit hunc Rubus metum, Tutas viridibus asseverans frondibus. 10 Sed quod ad earum calamitas etiam caput, Metusque jure pertineret, exitus Tristis probavit; namque flamma latius Dum se propagat, uno silva incendio Exarsit omnis; nec ruinam evadere 15 Irrisor ipse potuit, extrema licet In parte nemoris separatim consitus. Confusum iniquo saepe justum vidimus Perisse: Fors id caeca concinnat malum; Tu ne merueris, quam exigis, poenam vide. 20

nil reperiens, quod decerpat, in loco Linquebat, implens flebili ululatu domum. Avarus ille adsuefacere novum ad genus Dum tentat escae, nil edendum praeter haec Dabat misello. Coeperat sed interim 10 Macrore corpus lurido tabescere, Fameque lanuguens nec sequi cursu feras, Nec agere idoneus erat excubias Canis. Tenacitatis dominus ut vidit suae Frucuts quis esset subsecutus, utile 15 Ne perdat animal, ossa projicere, ut prius, Semesa coepit, illiusque industriam Brevi ad priora devocavit munia.

in loco Linquebat, implens flebili ululatu domum. Avarus ille adsuefacere novum ad genus Dum tentat escae, nil edendum praeter haec Dabat misello. Coeperat sed interim 10 Macrore corpus lurido tabescere, Fameque lanuguens nec sequi cursu feras, Nec agere idoneus erat excubias Canis. Tenacitatis dominus ut vidit suae Frucuts quis esset subsecutus, utile 15 Ne perdat animal, ossa projicere, ut prius, Semesa coepit, illiusque industriam Brevi ad priora devocavit munia. Honor absque fructu despici

Arcton: heu! miseram petent
Trisulca rursum tela me irati Jovis,
Penitusque saevis ustulabor ignibus.
15  Ut novit Aquila, quo timeret nomine,
Sis, inquit, animo jam vacuo ab isto metu.
Ignem quod etenim tu putas, innoxiam
Id esse lucem scito, nec coelo time
Unquam sereno fulmina; at cum videris
20  Infremere nimbos, perque tractus aeris
Densari opacam nubium caliginem,
Tibi extimesce justius; nam ego Jovi
Horrenda summo tunc ministro fulmina.
Pericla vana despice, a veris

lacertus provolavit flexili
Cauda Rudentis leviter adtingens pedem.
5  Metu ille trepidus celeriter fugam capit:
Contra Lacertus his Asello vocibus
Faciebat animos: tutus hoc mane loco,
Decerpe gramen quam libet; non te dolis
Aggrediar ullis; immo nec noxam queam
10  Inferre, quamvis id voluntas suadeat.
Ad haec Asellus dicta retinuit pedem,
Metuque posito, quod fugam arripui hinc, ait,
Id absque causa ne fuisse existimes.
Me namque ab illo quo momordit tempore
15  In hoc eodem dira prato

dalecce, Kad sebbi sa dosti na Svjetu cjaâſ stecce.“ 30 XXXIX. Illyr. Bogljeje doch kasno na goſbu, nec ſaran na (*) kavghu. Praestat venire sero ad convivium, quam cito ad jurgium. Canis discerptus a sociis.
Sedare possent ut aliquo famem cibo,
In partem abierant oppositam Canes duo:
Hic recta in agros pergit, et dum

inquit, habitu corporis sic lurido
10  Audes venustis insidere floribus?
Id me deceret aequius, cui divitis
Smaragdi ab omni parte se adjungit nitor.
Exasperata sic superbis vocibus
Apis, dabo, inquit, non venustam corporis
15  Mihi adeo formam, nec colores vividos;
Flores at illus nil curant, et surgere
Hinc mellis etiam me liquidi partem sinunt,
Quod in beata congero alvearia.
At tu, quae nitidis exornata vestibus
20  Contemnis alios, ne putato contegi
Tuam sub illis posse

Operis habere, Moecenatis nomine
Ut insignitus prodeat, te exposcere
Illi in patronum, docte JUNI, cogito.
5  Si forte dicas, quod frequentes ostia
Pulsant clientes, publicisque est insuper
Tibi occupatus animus in negotiis,
Utrumque credam; nec tamen desistere
Mens est proposito: te profecto valdius
10  Rogare pergam, donec expugnavero.
JUN.Tuus quid iste, dic, Libellus continet,
Meo quem velles evulgatum nomine?
AUCT.Agis patroni more mecum, admittere
Causam abnuentis, cognitam ni habeat

libenter ivit in sententiam,
Pollicitus ovium nomine id donarium.
20  Redux ad illas cum referret, qua sibi
Pax lege facta, puchra pax mehercule!
Tunc una dixit, qua nec ipsum plus queat
Nocere bellum: non, stolide, nostrum hac genus
Eradicandum pactione intelligis?
25   Quo gessit ovium res Asellus exitu,

Sibi gulosus comparasset plurima,
Deliberarat singulos unum in dies
Comesse, et anno sat putabat integro
5  Sibi futuram talis escae copiam.
At cum nec illa rite numerasset prius,
Nec quot diebus constet anni circulus
Novisset iste truncus, urgebat dies
Propositum in omnes pertinax stulte suum.
10  Prandentem at olim

Deliberarat singulos unum in dies
Comesse, et anno sat putabat integro
5  Sibi futuram talis escae copiam.
At cum nec illa rite numerasset prius,
Nec quot diebus constet anni circulus
Novisset iste truncus, urgebat dies
Propositum in omnes pertinax stulte suum.
10  Prandentem at olim forte cum deprenderet
Vir

Coquus, ut haberet condiendis ferculis
5  Facile paratas: hic suo dum strenue
Desudat operi, sepe rupta Auritulus
Hortum subierat, herbidoque gramine
Ventrem replebat; nec Coquus sensit prius
Pascentem, ab ipso quam culinae limine
10  Pedem promorat, in hortulo quid nescio
Carpturus oleris; properat arrepta sude
Abigere, jam apium

XXVI. Illyr. Ni moj lov, ni moj ſez. Nec de venatu, nec de lepore cura est mihi. Canes duo, Asino judice.
Leporem insecuti cum duo venatici

XXVI. Illyr. Ni moj lov, ni moj ſez. Nec de venatu, nec de lepore cura est mihi. Canes duo, Asino judice.
Leporem insecuti cum duo venatici
Canes

gloriantis indolem.
Hic, postquam ab oculis Thraso discessit suis,
Scitote, dixit, quod quae in astra laudibus
Tot ille evexit Pica rostro praedia
Ferret, gravem hominis nec Camelus indolem.
15   Qui legit, imago quos adumbrat haec, videt. Priciza XXVII.

proveniant sentiens, ut rusticam
Domum repetiit, erudire Auritulum
Et ipse studet, ut tibias inflet leves.
Tardum sed animal, omni et ingenio carens
20  Illius artis nec priores discere
Evaluit apices: evasurum spes erat
Asinum ad choreas aptiorem: tradere
Huic artis ergo prima saltatoriae
Elementa coepit; sed labore inutili

XXXII. Illyr. Akoti nje dosta, ni morre slano. Nisi haec tibi sufficere dicas, nec mare salsum esse dixeris. Nutrix, et Puer.
Quaedam puelli gratiam Nutricula
Inire cupida,

Flens hic adhuc unam ut referret poscere.
25  Narravit illa argutulam, et plenam salis;
Factoque fine, ni sat, inquit, me tibi
Hodie narrasse fabularum dixeris,
Nec hocce salsum tu, puer, dices mare.
Hoc illi dictum homines existiment sibi,
30   Explere quorum nulla res animum potest.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report