Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: ipso Your search found 2029 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1239-1267:1239. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] negotiis, eiusque generis exercitationum tenore observando, mecum ipse nec parum, neque parvo tempore conflictabar, et quod tunc mihi ab aliis adiumenti nomine praestitum voluissem id tantummodo nunc praestare velim illis, qui ab ipso statim studii istius contentiosi limine, in eadem, quae me remorabar impedimenta, sunt incursuri. Nihilominus tamen, cum saepe multa aliter, accipiant multi, ac dicantur, vel scribantur ab authoribus, et vires humanas, longo
1240. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quoque Principis Domini Nostri Clementissimi intelligitur: 2. tit. 39. Vel etiam pro Cameris capitur: ut cum dicitur, Iudices salaria sua, e Fisco, id est, Cameris habere. Atque ideo, quando talia bona, pro ipso occupantur, vel etiam iure mediante ipsi adiudicantur, et applicantur, Confiscari dicuntur: Causaeque, quibus interdum acquiruntur, Fiscales appellari consueverunt, quarum propria haec sex sunt: Primo, quod absque ulla
1241. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et honesto, atque iusto, et publicae utilitati consentaneis moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege statuitur. Quia vero saepe occurrunt ista verba; Ipso iure, Ipso facto, vel De facto, vel Eo facto: ideo non inutile fuerit ea declarare, quid significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam
1242. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et honesto, atque iusto, et publicae utilitati consentaneis moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege statuitur. Quia vero saepe occurrunt ista verba; Ipso iure, Ipso facto, vel De facto, vel Eo facto: ideo non inutile fuerit ea declarare, quid significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam
1243. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et bonorum poenam statuere. Cum neque in facto honoris, neque in
violatione Sedis Iudiciariae, id observari soleat.
Tertio: sive Citatio fiat statim, sub praedictis terminis, per Scribam
Curiae Regiae; sive postea elapso ipso, per testimonium Capituli, aut
Conventus alicuius; vel etiam per Magistrum Protonotarium: semper tamen
extra omnem seriem huiusmodi causae levantur, sicuti et aliae quae sub
Diaetis patrantur:
et ipsi se deinceps commiscuerit; in
posterum ipsam, praetextu illius accusare valebit nunquam. 1. tit. 105.
quin potius simul cum illa puniri debebit, si id et deinceps ipso sic
sciente et connivente frequentare non intermiserit; ne inde publicum
scandalum, alios quoque ad malam vitam inducens, suboriri possit. Quod si
vero Adulterium nocte fiet: nox, et Iustus dolor, permittunt marito
causa in ipsa Novum Iudicium, novamque
Iuris revisionem, recepturam; simulque literas Adiudicatorias Iuramentales,
vel Attestatorias producturam, in Curiam Regiam evocet: Stylus.
Quod ipsum et Prohibens, de se ipso intelligat, necesse est.
Secundo: Et si in una et eadem causa, tam Inhibitio in sententia per
Nonvenit, quam Prohibitio a Iuramentali depositione, et communi
Inquisitione, aliquando interveniant; uti in quadam causa
domum clam obambulare, et studiosius statum ipsius
deforis considerare, est suspicio, ipsum tale furtum commisisse. At si
postea pecuniam profusius expenderit, nec sciri possit, undenam illam habere
potuerit; tanto facilius de ipso praesumi potest, quod ex tali comisso
furto, ipsam sibi comparaverit. Verum necdum his plena fides datur: Quia
Iudex ex praesumptionibus violentis, et indiciis indubitatis et
vehementissimis, non potest devenire ad
Expurgatio.
QUAESTIO OCTAVA.
Admittunturne ergo quaestiones, seu Equuleus, aut Tortura, hoc Iure Nostro?
Non quidem Iure ipso Expresso, nisi forte ex Iure Civili de Facto
iam in liberis Civitatibus, potissimum contra Rusticos,
uti colligitur ex
poterit produci, reus sola sua in persona
iurabit. Verum in casu quo, potissimum ex personis contrahentibus,
tale mutuum vel debitum In-causam-attracta moreretur, et praesumeretur, de
uxore vel liberis suis, de ipso illis nihil constare, putant multi non tam
ipsis In-causam-attractis quam actori, qui
optime sciret, illud sibi adhuc deberi, et nondum esse exsolutum, iuramentum
praesupponendo principalem suum iuste iurasse, ipse quoque super id
iurat, quod is iuste iuraverit. Quod tamen iuramentum, an verum sit et
iustum, soli Deo cognitum est. Nihilominus, tamen huiusmodi principalis,
mediante ipso, vel asserit suam causam, vel alienam a se depellit. Et
dicitur a Con: et Iuro, quasi simul cum Principali iuret.
Uterque autem appellari consuevit, de Iure admittendus, quod
scilicet ad
pronunciata sit: licet ex merito facti, sive materia tali, non
immerito talis pronunciari possit: Vel, ut Canonistae
communiter definiunt. Infamia Iuris dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est laesa fama, seu
aestimatio alicuius, propter factum tantum ab eo commissum apud bonos et
graves viros. Et statuunt esse triplicem
iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut homicidio, furto, et iniuria; vel ipso facto in casibus, in quibus Iure
cavetur; quod incurratur ipso facto. Ut qui exercent improbum foenus,
exigentes usuram usurarum, et qui deprehenduntur in adulterio. Et haec non
propellitur, quia super legibus iam dudum
incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut homicidio, furto, et iniuria; vel ipso facto in casibus, in quibus Iure
cavetur; quod incurratur ipso facto. Ut qui exercent improbum foenus,
exigentes usuram usurarum, et qui deprehenduntur in adulterio. Et haec non
propellitur, quia super legibus iam dudum constitutis, et sententia per
Iudicem lata, est fundata; sed ex
Generationis alicuius
sermo, aut potius ratio, cum unicuique
ingerenti, certa ratio Generis, seu generationis suae, ad Actorem
necessario deducenda, et Genealogia cum ipso coniungenda ac
probanda est; alioquin reiicitur ab ingessione, et iura possessionaria, pro
quibus agebatur, amittit.
in ea subsequendorum. Ubi Nota, quod si talis Translatio
causae facta fuerit in hospitio coram Magistro Protonotario, poterit habere
suspirium petens id, transferens in iudicio; at si praecise
in ipso Iudicio fiet, tunc absque omni suspirio causa discuti debebit. Ita
Iudicatum est Posonii Anno 1612. inter Dominos Batthyani
et Zechii. Et ratio huius
primam, vel ad secundam tandem
Proclamationem extradabitur sententia per non-venientiam, contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo termino, petitur ratio Inhibitionis ab ipso, qua sibi non
suffragante, post aliquot Prohibitas, ad communem exmittetur, et hac vel
celebrabit, vel ab ea se prohibebit. In tertio termino, si communem
reportabit, calculabitur; sin prohibuerit se ab illa, Prohibitionis
Prohibitas, neutra adhuc valente, iterum
sententia vice iterata proferetur contra ipsum; Contradictione et
Inhibitione non obstante cui Repulsionis velamine obviabit. In quarto tandem
termino ratio Repulsionis petetur ab ipso; qua non stante, modo simili post
aliquot Prohibitas, lata et definitiva sententia vice tertiaria
pronunciabitur contra ipsum, Inhibitione, Contradictione et Repulsione non
obstante. Sicque vadet ad Executionem.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Nota, quot modis fertur, et quibus?
Tribus. Primo, per Principem indicentem generalem Diaetam Dominis Regnicolis,
et ipso, cui Notam inferre vult, personaliter et non per
Procuratorem, ad talem Diaetam citato. Secundo, ex binaria Repulsione,
ordine Iudiciario
paratus esse debet.
tit. 72.
et instigatione sua, peccato causam praestat, et tunc
communiter concluditur, gravius peccare consulentem, quam facientem, quia
non solum ipse consulendo peccat, sed etiam alteri scandalo et offensioni
est, unde acrius ipso peccatore puniendus, et maledictus erit apud Deum, et
homines. Andr. Gail. de Con. Pacis Publ. lib. 1. cap. 1. Et hoc
ipsum de maioribus quoque causis intelligendum venit.
eo facto;
Iuris via agit, vel acquirendo
sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo
Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum
proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel
committat, ex quo ipsi incommodum aliquod sequi
postea retulit coram Iudice Regni, literasque in solita forma
superinde idem Iudex extradedit. Melius autem omnino foret, huiusmodi
Procuratoriam constitutionem, coram publico Notario facere, dummodo in
solita forma literae ab ipso extrahi poterint.
mulcta, aut tandem Capitis etiam
supplicio. Ideoque
cum hoc, duabus prioribus, maius sit, tanquam scilicet propriae personae
ipsius Rei peculiare, non inconvenienter ipso, finis operi imponi debebat.
COROLLARIUM.
Hoc etiam pro admonendo Lectore, adiicere volui; quoniam publica omnium voce
clamatur, Processum Iuris esse vitiatum; ideoque Decreta Regni, corrigere et
transmittitur. Dicti ab apo quod est de
et stolum, id est missio, vel quasi
dimissio, quam facit unus Iudex ad alium, dum scilicet pars appellans,
huiusmodi Apostolos, ab ipso petit, his verbis, seu iterationibus;
instanter, instantius, et instantissime, ideoque
dimissorii etiam libelli dicuntur, et petuntur intra
triginta dies, teste
ulterius etiam contumacia ductus non comparuerit, decernuntur
contra ipsum literae Aggravatoriae, simul et Reaggravatoriae, quae pro
eisdem reputantur, quarum vigore excommunicatur, primo tempore
pronuntiationis sententiae, in ipso foro Spirituali, seu coram Vicario,
postea in singulis Parochiis, in quibuscunque Actor voluerit, eadem
Excommunicatio vice iterata publicatur, compulsatis campanis, et accensis ac
in terram proiectis candelis, inter
Nonus, si tandem personaliter comparuerit, et absolutionem petierit; primo
et ante omnia acquisitioni, et expensis Actoris satisfaciat necesse est.
Postea id quod Iudicis erit, faciet Iudex cum ipso, absolvendo scilicet
ipsum ab excommunicatione, et restituendo communioni Ecclesiae.
Decimus, si in primo statim termino comparuerit, vel etiam secundo, aut
tertio, deposueritque solitum onus, licebit ei de
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.