Your search found 21252 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 13247-13292:

Tui observantissimus Franciscus Patricius Zoroastrem magiae inventorem fuisse, satis apud authores convenire scribit Plinius. Sed unus ne hic fuerit Zoroaster, an et alius, non satis constare ait. Sane is qui nostra aetate "Sacram bibliothecam" compilavit, Sixtus Senensis, duos fuisse Zoroastres tradit: Alterum ex Diogene Laertio, Persem Magorum principem qui verae magiae fuerit inventor primus. Alterum

iste, Zoroaster est, qui de se ipso hoc scripsit. Conscripsi Zoroaster Armenii, genere Pamphylius, qui in bello mortuus, ad inferos descendi, et a Diis haec addidici. Erum Plato lib. X. de Rep. XII. die postquam mortuus fuerat, super pyram positum revixisse affirmat. Sed Plato idem Zoroastrem Oromazi, non Armenii filium in Alcib. I. facit. Aut tres ergo, aut quatuor, et non unus videntur fuisse Zoroastres. Ioannes autem Goropius, in Gallicis, Zoroastrem neminem unquam fuisse autumat. Sicuti neque Hermetem Trismegistum, neque Orpheum. Nominum horum etymis,

patet Goropii error. Nam si Zoroaster nemo unquam sua sententia fuit, qua ratione Iapetum, Zoroastrum esse facit? Deinde apud Iosephum, Bactra non Iapeto conditori tribuitur, se Geteni, uni ex Arami filiis. Hic autem Semi filius fuit. Persae autem conditi sunt, non a Iapeto, aut quopiam e suis, sed ab Elimo, Semi filio alio; sicuti a fratre eius Arphaxedo Chaldaei. Inter quas duas gentes magia omnis, et ortum habuit, et praecipue est versata. Itaque Iapetus ex historia nulla, aut Bactrus, aut Persa, aut Chaldaeus fuit. Didymo vero Alexandrino Zoroaster fuit Chamus. Aliis Chusus, Chami

Elimo, Semi filio alio; sicuti a fratre eius Arphaxedo Chaldaei. Inter quas duas gentes magia omnis, et ortum habuit, et praecipue est versata. Itaque Iapetus ex historia nulla, aut Bactrus, aut Persa, aut Chaldaeus fuit. Didymo vero Alexandrino Zoroaster fuit Chamus. Aliis Chusus, Chami filius. Sed quibus nam id rationibus inducti dixerint, quia non constat, credere supersedemus. Porro Zoroaster ille Iustini, valde est controversus. Etenim Diodorus Siculus, Bactrianorum Regem a Nino devictum; non Zoroastrem sed Oxyartem appellat. Cui accedit proxime una transposita R, Oxyatri

fuit. Didymo vero Alexandrino Zoroaster fuit Chamus. Aliis Chusus, Chami filius. Sed quibus nam id rationibus inducti dixerint, quia non constat, credere supersedemus. Porro Zoroaster ille Iustini, valde est controversus. Etenim Diodorus Siculus, Bactrianorum Regem a Nino devictum; non Zoroastrem sed Oxyartem appellat. Cui accedit proxime una transposita R, Oxyatri nomen quod se vidisse in aliquot Iustini codicibus manuscriptis retulit nobis Pyrrus Ligorius, vir totius antiquitatis peritissimus, sicuti in aliis Zeorostrem scriptum se invenisse affirmabat. Sed Arnobius

Zoroastrem sed Oxyartem appellat. Cui accedit proxime una transposita R, Oxyatri nomen quod se vidisse in aliquot Iustini codicibus manuscriptis retulit nobis Pyrrus Ligorius, vir totius antiquitatis peritissimus, sicuti in aliis Zeorostrem scriptum se invenisse affirmabat. Sed Arnobius Diodoro CCC. circiter annis posterior, de Zoroastre ita scribit: Ut inter Assyrios, et Bactrianos, Nino quondam, Zoroastroque ductoribus, non tantum ferro dimicaretur, et viribus, verum est magicis, et Chaldaeorum reconditis disciplinis. Quae res videtur cum Iustino concordare.

in Bactris, apud authores est in confesso. Esto ergo Bactrianae rex ille, seu Oxyartes, seu Ozyatres, seu Zeorostres, seu Zoroastres, certe magiae inventor non fuit, verae scilicet Magiae, quae apud Chaldaeos, ac Persas magos magno in honore fuit. Aut si fuit, pravae alterius magiae fuit inventor. Sed neque id ei a Diodoro, aut a Ctesia, ex quo multa Diodorus sumpsit, tributum est. Qui quidem Ctesias, Bactriani istius regis res gestas scripsit, ut Arnobius testatur. Haec enim eius sunt verba: "Age nunc veniat, qui super igneam Zonam Magus interiore ab orbe Zoroastres Hermippo, ut assentiamur

preciosis" I., "Asteroscopica" "Apotelesmatica libri V". Quae quidem verba, ex patria, Magorum institutione, primus ille Chaldaeus, sive Assyrius videri potest. Nam Assyriae pars Chaldaea fuit, Persia, et Media conterminae. Itaque vicinitate regionum, aequivocum est nomen patriae partum. Sed librorum numerus Prosomedi, non congruit cum Assyrio, ut mox patebit. Haec ergo diversitas librorum, si duorum authorum diversitatem faciat, Persomedus hic Zoroaster, a Chaldaeo Zoroastre est numero V. Cui videtur sextus ex Plinio posse addi, Proconnesius. Verum caeteris omissis, Magorum

Xerxis in Graeciam transitum DC. tantum annos medios fuisse, cum diluvio ad Xerxen anni cadant MDCCXXV. A quibus si detrahas CCC. illos, remanent anni CMXCIX. Error est etiam apud Suidam, qui scribit, a Zoroastre ad Troiam eversam intercidisse annos tantum Quingentos, cum sint millesimo uno minus. Sed Magorum princeps iste Zoroaster, Persane fuerit, an alia e gente, in dubium videtur verti posse. Plinius namque, et Laertius, Persam eum faciunt, Pletho, et eum secuti Ficinus, Steuchus, et alii recentes authores Chaldaeum existimant. Chaldaeos autem, a Magis, quorum caput fuit Zoroaster,

se plena mysteriis interpretatio. Est itidem et libellus, de dogmatis Chaldaicae Theologiae. Tum Persarum, Graecorum, et Chaldaeorum in illam divina, et locupletissima enarratio. In quibus sane Pici verbis, commiscentur sine discrimine, Chaldaei, Magi, Persae, et Zoroaster. Sed Chaldaeum eum fuisse, ut credam multis adducor argumentis. Tum quod Chaldaeorum lingua eius oracula haec scripta fuerint, ut hic Picus testatur, tum quod Chaldaica, etiam fuerit interpraetatio tum quoque quoniam Proclus, et Psellus Chaldaica ea appellat. Et praeterea, et hanc ipsum

iis qui in disciplinis versati sunt. Quandoquidem ipse scripta Chaldaeorum de astronomia et philosophia in Graecos extulit. Itaque Berosus et hoc testimonio, ni fallor fuerit primus. Secundus est Aristoteles qui librum conscripsit, cui Magico fuit inscriptio: Sed Eudoxus, et Hermodorus Platonicus, et Xanthus Lydus videntur Magorum multa prosecuti. Et Hermippus de quo supra. Fuerunt postea duo Chaldaei, Iuliani pater, ac filius. De quibus ita est apud Sudam. Iulianus Chaldaeus philosophus, pater eius Iuliani, qui

quo loco apparet, in tam magna fuisse Zoroastri libros aestimatione, ut considerent multi, vel rationibus, vel authoritate, quae eius esse crederentur Platonis dogmata theologica posse convelli; et novam in theologia Christiana haeresim, vel constituere, vel constitutam confirmare. Sed utinam integra ea oracula haberemus, quae Picus invenerat. Utinam quae Chaldaei, Persaeque in ea commentati fuerant. Utinam libellum cum enarratione, qui Chaldaicam theologiam complectebatur. Utinam denique ipsius Pici commentaria in ea ipsa, et oracula, et libros. Quae Ficinus scribit in obitu

Utinam quae Chaldaei, Persaeque in ea commentati fuerant. Utinam libellum cum enarratione, qui Chaldaicam theologiam complectebatur. Utinam denique ipsius Pici commentaria in ea ipsa, et oracula, et libros. Quae Ficinus scribit in obitu eius inter scriptorum suorum reliquias, a se reperta esse: sed ita exarata, ut vix ab eo ipso legi possent Pico. Quae malum, pessum ierunt cum concordia, ab eo scripta Aristotelis cum Platone: Equidem maximam fecit haec Chaldaica Theologia, in iactura XL librorum Amelii. In quibus rationi valde consonum est, quo facilius Zostriam librum falsitatis

Zostriam librum falsitatis coargueret, eum saepe vera Zoroastri dogmata, et oracula protulisse. Non minor forte iactura alia fuit, quatuor Porphyrii librorum quos, ut refert Suidas, scripserat in historiam Iuliani Chaldaei philosophi, eius nimirum qui ea oracula in Graecum sermonem verterat. Sed ingens profecto naufragium passa est philosophica Respublica in amissione commentariorum eius auditoris Iamblichi, quorum XXVIII. librum Damascius bis citat sub titulo, Chaldaicae perfectissimae Theologiae, semel et iterum, host en tois…. Sicuti in Chaldaicis

passa est philosophica Respublica in amissione commentariorum eius auditoris Iamblichi, quorum XXVIII. librum Damascius bis citat sub titulo, Chaldaicae perfectissimae Theologiae, semel et iterum, host en tois…. Sicuti in Chaldaicis fatetur Iamblichus. Sed et huius discipulus, Syrianus; cognomento Magnus testante Suida libros X. scripsit in Logia, hoc est oracula Zoroastri forte omnia. Sed proh nefas maximum ea scripta et thesauri periere omnia: et ex tanto naufragio, vix super fugierunt sexaginta tantum oracula vere

bis citat sub titulo, Chaldaicae perfectissimae Theologiae, semel et iterum, host en tois…. Sicuti in Chaldaicis fatetur Iamblichus. Sed et huius discipulus, Syrianus; cognomento Magnus testante Suida libros X. scripsit in Logia, hoc est oracula Zoroastri forte omnia. Sed proh nefas maximum ea scripta et thesauri periere omnia: et ex tanto naufragio, vix super fugierunt sexaginta tantum oracula vere divina. Quae quinquagesimo ab hinc anno Parisii a Lodoico Tiletano fuere Graece impressa sub titulo Magika,

etiam in Arnobio reperimus. Cum eorum singulorum aliquibus expositionibus, et argumentis Chaldaicae philosophiae. Quae omnia in unum collecta, et in ordines quosdam distributa, quae sparsa invenimus ad communem philosophiae sincerioris studiosorum, et latina fecimus, et in publicum libentes damus. Sed antequam ulterius progrediamur, non est negligenter dispiciendum, an Logia haec, uti inscriptio praetulit sint magica, et quo sensu Magica. Id autem fieri non poterit, nisi Magia quid sit cognoscamus. Magiae nomen horrent plerique. Puto a Simone illo qui sanctis Apostolis se se

dispiciendum, an Logia haec, uti inscriptio praetulit sint magica, et quo sensu Magica. Id autem fieri non poterit, nisi Magia quid sit cognoscamus. Magiae nomen horrent plerique. Puto a Simone illo qui sanctis Apostolis se se opposuit, hoc horrore derivato. Qui cum vere, non Magus, sed Goes goes esset, falso Magum se se cognominavit. Cui mentito Mago, magi veri tres opponantur ii, qui ab Oriente, D. Iesum venerunt adorare. Et enim est sciendum, magiam, et goitiam, et pharmaciam longe, inter se esse diversas. Quod cum Plinius forte ignoraret, imperite

esset, falso Magum se se cognominavit. Cui mentito Mago, magi veri tres opponantur ii, qui ab Oriente, D. Iesum venerunt adorare. Et enim est sciendum, magiam, et goitiam, et pharmaciam longe, inter se esse diversas. Quod cum Plinius forte ignoraret, imperite Magiam derisit universam. Sed nihil est id in eo viro mirandum qui etiam Deum rerum authorem vel ignoravit penitus vel irrisit cognitum. Itaque ad hanc rem dignoscendam, authoribus, Plinio potioribus utamur. Inter quos summus Plato, Magiam Deorum cultum esse affirmat, cum scribit, mageian te didaskei

apud Latinos sapiens, et apud Graecos philosophus. Et Pico anteriores Philo, et Hermias Magos in hunc describunt modum. Prior ille. "Veram quidem illam Magiam, hoc est contemplativam scientiam per quam clarius naturae opera cernuntur, ut honestam atque expetendam, non vulgus solum sectantur: sed maximi etiam regum reges, praecipue Persae tam sunt harum artium studiosi ut regnare nemo possit nisi sit inter Magos iudicatus. Hic vero ita. Magi sunt, qui de singulis philosophantur. Consuetudo autem communis magos pro maleficis accipit; qui aliter habentur apud gentem suam. Eo quod sint

respondisse author est Arnobius, vir pius et Catholicus, de eo Hosthane scribens, cui maxime infensus videtur fuisse Plinius. Inquit enim esse Eorum magorum, et eloquio, et negotio primus Hosthanes, et verum Deum merita maiestate prosequitur, et angelos ministros, et nuncios Dei, sed veri, eius venerationi novi assistere. Ut e nutu ipso, et vultu domini territi contremiscant. Idem et Daemonas prodidit terrenos, vagos, humanitatis inimicos . Proclus vero ex Porphyrio referens, libro XI. In Timaeum, in hanc sententiam, ne semper Graeca asseram, scripsit

in se profectam fassi sunt. De qua ad Deum prece, tam magna ea sunt, quae Proclus Chaldaeorum dogmatibus subnectit, ut maiora, et excellentiora, vix crediderim a quoque Christiano, scripta reperiri posse. Est in his Zoroastri oraculis Dei Patris, et Filii, et Spiritus non solum aperta cognitio, sed magnificae etiam laudes (crediderim hoc dogma de Trinitate personarum eum habuisse ab Abramo vel ab aliis Deo Charis. Quoniam suo lumine naturali non posse nos devenire in cognitionem misterii Trinitatis.) Factorem rerum omnium, mundi creatorem eum celebrant. Angelos agnoscunt.

suo lumine naturali non posse nos devenire in cognitionem misterii Trinitatis.) Factorem rerum omnium, mundi creatorem eum celebrant. Angelos agnoscunt. Paradisum praedicant. Animarum immortalitatem docent expresse. De Veritate, de Fide, de Spe, de Amore, seu Charitate, brevia, sed eximia habent dogmata. Quibus veluti gradibus, ad Deum reduces fieri possumus. Multa quoque de Magorum abstinentia, castitate, ac veluti poenitentia, referuntur, non absimilia ab iis, quae in heremis sancti patres christiani narrantur egisse. Ut non immerito Apollinis oraculum quamuis plerumque

virium exacta. Per quam, et influctus coelorum in haec inferiora percipiuntur et ad humanae usum vitae, in seminationibus, plantationibus et in universum in omni agricolendi ratione fructus capiuntur. Quod in Cassio Uticense maxime apparet. Recta itaque ratione, non solum Zoroaster, sed etiam Abramus itidem Chaldaeus Astronomiae habiti sunt periti. Quem Abramum, Philo Iudeus probat, per Astronomiae scientiam in veri Dei notitiam pervenisse, eique ob id sacrificia instituisse. Tertiam magiae partem Plinius fuisse recenset Medicinam. Nos vero cum magnis, ac

cum magnis, ac piis viris dicimus, Magiam in universum naturae totius cognitionem complecti. Non eam quidem, quae in usu hodie est apud Peripateticos, quae in sola Aristotelis verborum interpretatione versatur tota, nihil pensi habens si res aliter se habeant, quam ipsi in duce suo intelligant. Sed eam quae interspersas, interseminatasque mundo virtutes, quasi de latebris, ac tenebris in lucem evocans, non tam facit miranda, quam operanti naturae famulatur. Et eam quae universi partibus inest Sympathiam, quasi artifex promit, et in usum de mundi recessibus, gremioque naturae

vero nominum, Deorum, secundum eorum mysticam interpretationem, traditorum. Ut ea quae ab Assyriis celebrantur, Zonae, et Azoni et Fontes, et Amilicti, et Synoches. Per quae illi ordines Deorum interpretantur. Similia his Psellus postea tradidit, utinam sicuti prolixius, ita et diligentius sed qualiacumque sint, non inutilia cognitu fuerint. Sunt autem haec verbis suis. Pselli expositio per capita, dogmatum quae sunt apud Assyrios Post unum, paternum dicunt profundum ex tribus triadibus repletum.

sortem. Existimant etiam mundum esse aeternum. Dicunt quoque Aden multipliciter et nunc Deum ipsum nominant Principem terrenae sortis. Nunc autem locum sublunarem. Modo etiam, medietatem aetherei mundi, et materialis. Modo quoque irrationalem animam et ponunt in ea rationalem, non essentialiter, sed respectu quodam quando Sympathiam secum habuerit. Ideas existimant, nunc quidem paternae mentis conceptiones nunc autem universales rationes, mentis, animae, naturae quas dat quidem Mens ipsi animae. Anima vero naturae sympathiam dicunt esse superis cum inferioribus et maxime quae sub luna

vero mundum aeternum, et astrorum periodos. Aden multis modis partiuntur et nunc ipsum Deum nominant principem terrenae sortis nunc vero sublunarem locum dicunt. Nunc autem medietatem aetherei mundi, et materialis. Nunc etiam irrationalem animam. Et ponunt in ipsa rationalem, non essentialiter sed per respectum, quem compatitur cum ea, et profert particularem rationem. Ideas existimant, modo patris conceptus et modo universales rationes, et naturales, et animasticas et mentales modo autem separatas entium existentias. Magicas vero rationes constituunt a summis potestatibus, et

Ideo, et manere semper impigrae vertigini, omnibus per gratiam largitur, in eodem vaticinio. Alio iterum loco, ita scribit Epei … "Quandoquidem et Iynges non tres solum sunt, sed plures. Inquit enim vaticinator Deus" Sed haec vaticinia, non videntur esse de rebus futuris ullis. Sed revelationes quaedam divinarum rerum et divinorum ordinum, et quo modo Deus, et intelligibilia entia, et animas, et mundum produxerit. Neque aliter videntur haec suscipienda, quam

Ideo, et manere semper impigrae vertigini, omnibus per gratiam largitur, in eodem vaticinio. Alio iterum loco, ita scribit Epei … "Quandoquidem et Iynges non tres solum sunt, sed plures. Inquit enim vaticinator Deus" Sed haec vaticinia, non videntur esse de rebus futuris ullis. Sed revelationes quaedam divinarum rerum et divinorum ordinum, et quo modo Deus, et intelligibilia entia, et animas, et mundum produxerit. Neque aliter videntur haec suscipienda, quam fuerint olim, Sibyllarum oracula suscepta. Inter quae

omnibus per gratiam largitur, in eodem vaticinio. Alio iterum loco, ita scribit Epei … "Quandoquidem et Iynges non tres solum sunt, sed plures. Inquit enim vaticinator Deus" Sed haec vaticinia, non videntur esse de rebus futuris ullis. Sed revelationes quaedam divinarum rerum et divinorum ordinum, et quo modo Deus, et intelligibilia entia, et animas, et mundum produxerit. Neque aliter videntur haec suscipienda, quam fuerint olim, Sibyllarum oracula suscepta. Inter quae multa fuerunt, quae veteribus patribus, vera, ac pia visa,

libros collegimus, ex Procli Theologia, commentariis in Parmenidem, Timaeum, Rem publicam, Cratylum. Ex Hermia in Phaedrum. Ex Olympiodoro in Philebum in Phaedonem, ex Synesio, ex Simplicio in quartum Physic., ex ipso denique Damascio, et Nicephoro Gregora. Sed ea in classes quasdam, intelligentiae clarioris gratia, redegimus: XII, singulis tamen primam authoris nominis litteram praefiximus, ut cognoscatur unde ea sumpserimus. MONAS, DYAS, TRIAS. 

omnia secta fuere. In tria namque dixit Mens patris aeterni, 10 Mente omnia gubernans. Et apparuerunt in ipsa Virtus et Sapientia,  Et Multiscia Veritas. Hinc fluit Triadis vultus ante essentiam, Non primam, sed eam quae mensuratur. 15 Principiis tribus hisce capias servire cuncta. Et fons fontium, et fontium cunctorum. Matrix continens cuncta. Inde affatim exilit generatio multivariae materiae. Inde tractus prester exilis ignis

monstret. Ut in amore maneant, mundi elementa manentia. 35 Habet ipsa intelligentia paternam mentem indere Omnibus fontibus et principatibus. Est enim finis paterni profundi, et fons mentalium Neque progressus est, sed mansit in paterno profundo, Et in adyto, per Deo nutriens silentium. 40 Non enim in materiam, ignis trans primus Suam potentiam claudit operibus, sed menti. Symbola enim paterna mens seminavit per mundum Quae

Est enim finis paterni profundi, et fons mentalium Neque progressus est, sed mansit in paterno profundo, Et in adyto, per Deo nutriens silentium. 40 Non enim in materiam, ignis trans primus Suam potentiam claudit operibus, sed menti. Symbola enim paterna mens seminavit per mundum Quae intelligibilia intelligit, et ineffabilia exornat. Tota partitio, et impartibilis. 45 Mente quidem continet intelligibilia, sensum vero inducit mundus. Mente

mentem, et illud intellexerit. Ut aliquid intelligens, non illud intelliges. Est nam roboris circumquaque lucidi potentia. Mentalibus fulgens sectionibus, non sane oportet 60 Vehementia intelligere, intelligibile illud. Sed mentis amplae, ampla flamma Omnia metiente, praeterquam intelligibile illud Opus ergo est hoc intelligere, nam si inclinaveris Mentem tuam, etiam illud intelliges non parum 65 Sed purum converte oculum Ferentem tuae

intelligere, intelligibile illud. Sed mentis amplae, ampla flamma Omnia metiente, praeterquam intelligibile illud Opus ergo est hoc intelligere, nam si inclinaveris Mentem tuam, etiam illud intelliges non parum 65 Sed purum converte oculum Ferentem tuae animae, tendere vacuam mentem In intelligibile, ut discas intelligibile. Quandoquidem extra mentem existit. Deum hunc intelligit omnis mens, non enim sine 70 Mens est intelligibili, et

Ignis mentalis, mentalibus presteribus cuncta Cedunt servientia, Patris persuasorio consilio Et intelligere, semperque manere impigra vertigine 75 Fontes, et principii, vertere, semperque manere impigra vertigine. Sed nomen venerandum, insomni vertigini. Mundis indens, terribiles ob patris minas. Sub duabus mentibus, vitigenius fons continetur animarum Et facta, Tiskarska greška, prema grčkom

Tiskarska pogreška cum filium; trebalo bi stajati consilium. et finis 100 Per quae coniunguntur patri, per aliam atque, aliam Vitam, a compartitis canalibus. Sed partitae sunt, mentali igne dispositae. In alias mentales. Mundo namque rex multiformi. Proposuit mentalem typum, incorruptibilem, non per mundum Vjerojatno se radi o tipografskoj pogrešci u

ali teško je prihvatljiva inflexilis od flexilis. 125 Quia operatrix, quia largitrix est ignis vitiferi Quia et vitigenium implet Hecates sinum. Et influit Synochis vigorem vitidonum ignis Magni potentis. Sed et custodes operum sunt patris. 130 Assimilat enim se ipsum ille, urgens. Typum induere idolorum. Teletarchae comprehensi sunt, cum Synochis His vero ignis mentalis, mentalibus presteribus. Omnia parent servientia.

operum sunt patris. 130 Assimilat enim se ipsum ille, urgens. Typum induere idolorum. Teletarchae comprehensi sunt, cum Synochis His vero ignis mentalis, mentalibus presteribus. Omnia parent servientia. 135 Sed et quaecumque materialibus serviunt Synochis. Induti armorum vigorem luminis resonantis. Vigore Triglicho, mentem, animamque armantem. Pervarium Synthema iacere ratiocino. Neque super incedere empyreis sparsim

materialibus serviunt Synochis. Induti armorum vigorem luminis resonantis. Vigore Triglicho, mentem, animamque armantem. Pervarium Synthema iacere ratiocino. Neque super incedere empyreis sparsim canalibus. 140 Sed collectim. Hi vero individua, et sensibilia efficiunt. Et corporiformia, et destinata in materiam. ANIMA, NATURA Quoniam anima ignis potentia patris existens lucidus.

Animaliumque errantium, constituit septenarium. Terram in medio posuit, aquamque in terrae sinibus. 185 Aeremque supra haec. Fixitque multum coetum astrorum inerrantium. Tensione, non laboriosa mala. Sed fixione errorem non habente in motu. Fixitque multum coetum astrorum inerrantium. 190 Ignem ad ignem cogens. Fixione errorem non habente in motu. Sex eos constituit, septimum solis. In medium iaciens ignem.

namque mortalis propinquans a Deo lumen habebit. Immoranti enim mortali praesto Dii aderunt. Poenae hominum sunt angores. Et malae materiae, germina, utilia sunt, et bona. 265 Spes nutriat te, ignea Angelica in regione. Sed non recipit illius velle, Paterna Mens. Donec non exeat ex oblivione, et verbum loquatur. Memoriam indens Paterni Synthematis puri. His quidem discibile lucis dedit notitiam suscipere. 270 Hos vero, et somnolentos sui fructum dedit

habitabunt. Ipsas autem terra sepeliit, ad filios usque. DAEMONES, SACRIFICIA Natura suadet esse daemonas puros. Et mala materiae germina, utilia, et bona. 295 Sed haec in abditis septis mentis revolvo. Ignis simulacrum saltatim in aere in tumorem extendens. Vel etiam ignem infiguratum, unde vocem currentem. Vel lumen abundans radians, streperum, convolutum. Sed et equum videre, luce magis

utilia, et bona. 295 Sed haec in abditis septis mentis revolvo. Ignis simulacrum saltatim in aere in tumorem extendens. Vel etiam ignem infiguratum, unde vocem currentem. Vel lumen abundans radians, streperum, convolutum. Sed et equum videre, luce magis fulgurantem. 300 Vel etiam puerum suis humeris inequitantem equo. Ignitum, vel auro distinctum, vel spoliatum. Vel etiam sagittantem, et stantem super humeris. Multoties se

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report