Your search found 21252 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 7858-7951:

de piscibus, patrem relegatum ab exilio restituentis: illumque tot aureis donantis, quot versus in poemate de piscibus inveniebantur. Sunt haec, aliaque complura (nec etenim singula commemorare prodest) liberalia, et benignitatis in doctos speciem egregiam habent: sed tamen si munificentiae Ptolemaei, illorumque collatio institueretur, fateri necesse esset, illorum quidem liberalitatem praedicatam, huius autem omni laude fuisse superiorem. Nam de rerum, Legis translationi impensarum quantitate ac summa, ne quid

commodiora praecepta tradat: quique dignior sit ut in manibus principum, et eorum qui Rempublicam gerunt, diligentius teratur, memoriaque circumferatur: quam hic ipse Aristeae, qui titulo quidem LXX Interpretum historiam de legis divinae translatione pollicetur, sed revera boni ac pii vereque Christiani principis solidam perfectamque institutionem complectitur, eique verae ac minime fallacis felicitatis viam ostendit. Laudatur a plerisque Xenophontis Cyri Paedia, quod quae ad boni principis informationem pertineant,

quae ad boni principis informationem pertineant, rectius et elegantius caeteris autoribus monstret: ferturque ideo inter alios praestantissimo heroi Scipioni lectio eius fuisse perquam familiaris. Cur vero prae ipsa Aristeae libellus non laudetur, qui non solum boni, sed et boni et pii principis vivam imaginem ostendit? Neque etenim ulla gubernationis munia incidere possunt, sive domi, sive foris, vel cum subditis, vel cum aequalibus, cum domesticis aut extraneis, quin quomodo in iis cum pietatis atque virtutis laude

etenim ulla gubernationis munia incidere possunt, sive domi, sive foris, vel cum subditis, vel cum aequalibus, cum domesticis aut extraneis, quin quomodo in iis cum pietatis atque virtutis laude feliciter Principi versandum sit, hic a viris non prophana, sed Spiritus sancti prudentia illuminatis, tradatur: idque tanta brevitate, ut unumquodque facile a quolibet percipi, et in magnis variisque rerum occupationibus atque negociis in mentem redigi, et ad usum conferri possit. Quare tanto eius lectio caeteris in hoc genere

esset, tamen cum is (quod citra obtrectationem dictum sit) in plerisque locis sensum autoris minus assecutus videretur, quod mihi in Germaniam reverso, a caeteris studiis tempus reliquum erat, labori eius convertendi non invitus impendere coepi. Sed me eo, fortuna magis quam voluntate, quam citissime liberari contigit. Nam dum in eo versor, fit, ut optimo doctissimoque viro Iohanni OPORINO, hospiti et amico meo, eius conversio, authore Matthia GARBITIO pauculos ante annos in inclyta Tubingensi Academia Graece

studiosos quam plurimos hincinde liberali sumptu alis: et peritissimos in omni doctrinarum genere professores, Gassarum, Vuolfium, Schrimgerum, Gerstmannum, viros mihi amicitia iunctissimos, domi tuae summa benevolentia foves, honoribusque et praemiis eximiis ornas: sed et ita Ptolemaeum comparatione optimorum librorum, et instructione selectissimae Bibliothecae refers, ut cum eius laudis ac studii socios quam plurimos habeas, omnes tamen post te reliqueris. Testantur id cum alii autores complures, tua liberalitate

singulari profectam, pro aequitate tua in meliorem partem interpretari: et me, qua bonos omnes, benevolentia complecti digneris, etiam atque etiam te rogo: cum benigna mentione, ut veteribus olim Romanis atque Graecis non solum patrios atque indigetes deos pro se, sed et exteros adorare licuit: sic literarum studiosis vestri ordinis homines, quantumvis non admodum notos, e vel gratia suae observantiae testificandae, vel vestrae benevolentiae promerendae, compellandi veniam facile dari solere. Eius itaque a tua

ac ea Aristeae narrationi adiiciens, in quae hominibus eruditis ac ingeniosis diligentius nonnunquam inquirendum videtur. Nam cum sacri libri duplicis sunt generis εὐδιάθετοι καὶ ἀπόκρυφοι, non modo prioris, sed et posterioris generis ab Eleazaro missos atque traductos fuisse refert: cum Aristeas, et post eum Iosephus loco praeallegato, tantum legis translatae meminerint. Verum ut quid de eo sentiendum, ex eruditissima Ioachimi explicatione Chronologiae Nicephoreae,

quidem maxime communicare cum omnibus similiter affectis: multo tamen magis tecum sunt communicanda, quae praeditus es genuina, et eadem mecum animi sententia et voluntate, non solum ex eo quia vere meus moribus es frater, ex sanguine et communi institutione, sed etiam quia similiter mecum res honestas magno studio et toto impetu animi prosequeris. Neque enim animi splendor aut decus ullius illarum rerum quę magni fiunt ab illis qui vana gloria ducuntur, tantum asserunt utilitatis, quantum doctrinae et eruditionis

studio et toto impetu animi prosequeris. Neque enim animi splendor aut decus ullius illarum rerum quę magni fiunt ab illis qui vana gloria ducuntur, tantum asserunt utilitatis, quantum doctrinae et eruditionis cultura, et quę in hęc confertur cura et opera. Sed ne protrahendo pręfationem, incidamus in vicium alicuius garrulitatis, accedere volumus ad persequendam commemorationem susceptam. Demetrius Phalereus Demetrius ille Phalereus, cum esset praefectus

omnes in mundo libros. nam et emptionibus et descriptionibus librorum a se procuratis studuit, quantum in se esset, regis perficere voluntatem. Ex quo pręsentibus nobis interrogatus, quot iam myriades librorum adessent, respondit: Assunt, rex, ultra viginti: sed brevi efficiam, ut reliquis adimpleantur myriades quinquaginta. nam narratur mihi, Iudaeorum etiam leges dignas esse quae describantur, et in tuam Bibliothecam seponantur. Tum rex: Quid ergo est, inquit, quod te prohibet facere hoc? nam tibi omnia quae ad

traducebat, alios captos abducebat: passimque terrore iniecto ita subiugarat omnia, ut ad decem myriades ex Iudaea in Aegyptum traduceret: ex quibus circiter tres myriades electos et armis instructos viros assumpsit in regionem, ut in praesidiis ipsius degerent. Sed ante quoque satis multi pervenerant in regionem cum rege Persarum, et ante hos alii ut auxiliarii missi erant ad Psametychum, quo cum pugnarent adversus regem Aethiopum: verum illi non tot multitudine erant, quot secum adduxerat Ptolemaeus ille Lagi

Aristeae cum Rege consultatio de legis divinae interpretatione, et captivorum Iudaeorum liberatione Vide ne sit deforme, te (Rex) redargui ex rebus ipsis. Nam cum ad omnes Iudaeos pertineant leges illae, quas cupimus non solum describere, sed et interpretari: quam rationem habebimus mittendi ad illos, legatos, dum tam multi Iudaeorum servituti obnoxii sunt in regno tuo? Quin age, animi voluntate perfecta et divite libera eos, qui in aerumnis detinentur: praesertim cum idem Deus, qui ipsis legem

qui in aerumnis detinentur: praesertim cum idem Deus, qui ipsis legem dedit, te tuumque regnum feliciter gubernet, quemadmodum hoc ego diligenter perpendi. Nam illi Deum omnium inspectorem et creatorem colunt, quem etiam alii omnes homines, et nos in primis: sed nominantes aliter, vocamus Ζῆνα: qua Zeus unde dicatur apud Graecos et ipsa voce maiores non incommode significarunt, eum esse omnium gubernatorem et Dominum, per quem omnia vivificarentur

edictum, idque statim fiat, et simul perscripta omnia diligenter annotentur. Ita insigni usus est animi promptitudine, Deo omnia quae cupiebamus peragente, et impellente ipsum ad redimendos non illos tantum qui cum patris exercitu advenerant, sed illos etiam si qui ante aderant, aut postea in regnum fuerant adducti. Expensas autem referebant factas ultra QUADRINGENTA TALENTA. Ipsius etiam edicti exemplum non incommode, ut puto, est a me separatim expositum. Nam ita regis magnificentia fiet multo

a se liberos, et accipiant statim pro singulis corporibus drachmas viginti, milites quidem in distributione stipendiorum, alii vero de mensa regia. Nam arbitramur illos neque ex patris nostri voluntate, neque ut decet et aequum est captos fuisse: sed ex militari impetu et regionem vastatam, et Iudaeorum in Aegyptum traductionem factam. Nam quod commodi contigit ex auxilio militum regionis, hoc satis magnum fuit: quia vero homines etiam ipsi sunt captivi abducti, hoc est omnino iniquum. cum ergo

ideo mandavimus, ut quotquot cuique Iudaeorum corpora sint obnoxia servituti, aut quocunque alio modo in regno detineantur nostro, qui habeant illa apud se, illi pro precio a nobis deputato ea dimittant libera: neque quisquam hic callide aliquam fraudem usurpet, sed intra triduum post hoc edictum publicatum omnes profiteantur numerum suorum apud praefectos huic negocio, et simul statim exhibeant corpora ipsa. Nam ut haec ita fierent, in nostra considerata deliberatione invenimus et nobis et negocio ipsi conducere. Qui

Rex hoc etiam facere iussit, cum plene et integre omnia in re decreta perficere studeret. His peractis, Demetrium iussit scripto comprehenso sententiam suam offerre, de libris Iudaeorum describendis. nam nihil inconsiderate et temere, sed omnia ex mandato et cum magna diligentia administrantur apud hos reges. ex quo mihi visum fuit separatim exponere et eorum quae fuerunt regi exhibita, et epistolarum exempla: ad haec, et numerum et apparatum eorum quae fuerunt dono missa Eleazaro, propterea

et simul si quid detrimenti cepissent, illos ad modum convenientem reficerem: ego hactenus non segnem in hoc operam navavi. Et nunc praeterea ad te refero, Legum Iudaicarum libros cum paucis quibusdam deesse. Constant enim hi lingua et literis Hebraicis: sed negligentius, nec ita ut re ipsa se habent (quemadmodum hoc perhibetur ab illis qui intelligunt) sunt conscripti: quia nondum contigit illis regii animi cura et munificentia. Rectum autem fuerit, et hos libros

auro quinquaginta pondo talentorum, de argento autem septuaginta, et lapidum preciosorum ingentem numerum. Iussit praeterea, fisci praefectos facere artificibus copiam eligendi quae vellent, et de pecunia expendere ad sacrificia et res alias ad talenta centum. Sed exponemus tibi etiam, quomodo singula fuerunt confecta, ubi epistolam regiam percurrerimus, quae ad hunc modum conscripta fuit. Rex Ptolemaeus Eleazaro summo sacerdotum gaudium et salutem precatur. Epistola

qui nobis regnum conservavit in pace et gloria, quae praestet in toto terrarum orbe. Praeterea aetate et viribus valentiores in exercitum recipimus: qui vero idonei essent ut circa nos versarentur, illos dignos iudicavimus, quibus negocia aulae committeremus. Sed cum non solum his cupiamus gratificari, sed et omnibus aliis Iudęis in orbe terrarum, illis etiam qui sunt in posterum futuri: constituimus, legem vestram ex Hebraica lingua interpretatione traducere in Graecam, ut hae leges vestrae in nostra Bibliotheca

quae praestet in toto terrarum orbe. Praeterea aetate et viribus valentiores in exercitum recipimus: qui vero idonei essent ut circa nos versarentur, illos dignos iudicavimus, quibus negocia aulae committeremus. Sed cum non solum his cupiamus gratificari, sed et omnibus aliis Iudęis in orbe terrarum, illis etiam qui sunt in posterum futuri: constituimus, legem vestram ex Hebraica lingua interpretatione traducere in Graecam, ut hae leges vestrae in nostra Bibliotheca extent, cum aliis regiis libris. Praeclare

observaret, non potuit fieri ut illi per oscitantiam aliquid vel intermitterent, vel temere et perperam conficerent. Primum autem mensae confectionem exponam. Mensa aurea Hanc rex mole quidem valde magnam volebat extruere: sed cum iussisset interrogare illos qui Hierosolymis fuissent, quanta illa prior ibi foret, et illi indicassent modum, ipseque rursus quaesivisset an maiorem conficere deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis dixissent, nihil obstare: ipse dixit

fuissent, quanta illa prior ibi foret, et illi indicassent modum, ipseque rursus quaesivisset an maiorem conficere deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis dixissent, nihil obstare: ipse dixit se paratum esse ad extruendam vel quintuplo maiorem, sed vereri ne ad ministeria inutilis fiat. nam se non hoc respicere, ut tantum a se oblata in templo persistat: sed iudicare multo plus gratiae consecuturum, si ministeria et sacra solita rite, quibus conveniat, essent peracturi supra illa opera quę a se essent

deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis dixissent, nihil obstare: ipse dixit se paratum esse ad extruendam vel quintuplo maiorem, sed vereri ne ad ministeria inutilis fiat. nam se non hoc respicere, ut tantum a se oblata in templo persistat: sed iudicare multo plus gratiae consecuturum, si ministeria et sacra solita rite, quibus conveniat, essent peracturi supra illa opera quę a se essent confecta. neque enim ob penuriam auri, priorem mensam ita parvam factam: sed sibi videri eam, cum

a se oblata in templo persistat: sed iudicare multo plus gratiae consecuturum, si ministeria et sacra solita rite, quibus conveniat, essent peracturi supra illa opera quę a se essent confecta. neque enim ob penuriam auri, priorem mensam ita parvam factam: sed sibi videri eam, cum satis auri habeat, certa de causa et ratione ista magnitudine constare: propterea non velle, neque debere eam, cum iusta et commoda sit, transgredi et transmutare. Sed dixit se aliam initurum rationem, ac curavit ut

enim ob penuriam auri, priorem mensam ita parvam factam: sed sibi videri eam, cum satis auri habeat, certa de causa et ratione ista magnitudine constare: propterea non velle, neque debere eam, cum iusta et commoda sit, transgredi et transmutare. Sed dixit se aliam initurum rationem, ac curavit ut quamplurimum ingenii et artificiosae operae in eam conferretur. Nam ut erat ingenio solerti ad rerum formas et imagines concipiendas, omnia ipse accurate perpendendo, ad speciem venerandam excogitabat. Et quidem

triangulari erant, et a quaque parte formata ad eundem effectum dispositionis suae, ut in quamcunque partem verterentur, eandem aspicienti faciem praeberent: a parte quidem iuxta coronam, tractus ille qui in mensam tendebat, formam decentem habebat: sed ille qui foras spectabat, decentiorem, ut qui accommodatus esset ad contemplationem ac cedentium. Quia autem, ut diximus, forma triangularis erat operis in quamcunque partem versi, hinc utriusque huius tractus pars in summo acuta et elevata erat. In hoc etiam

lapidea ovorum effigie, artifices fecerant coronam feracem omnium frugum, ita ut illi fructus extarent, et conspicui essent: ut botri, spicae, palmae, poma, olivae, punica mala, et id genus alii fructus: quos singulos lapides non tantum ad formam, sed et colorem fructuum elaboratos in circuitu totius mensae alligarant ad summum orbis aurei. Post coronam ita exornatam extabat in opere similiter et ovicularis illa facies, et illa reliqua virgularum et coelaturae forma, ut cum mensa esset ad usum ab utraque

circumvoluta toti pedi botros haberet ad summum usque ex lapidibus preciosis confectos. Atque hęc eadem forma erat pedum quator, in quibus omnia erant ita elaborata affabre, et coaptata, ut peritiae et artis praestantia non solum nihil discreparent a veritate, sed etiam vento per aerem flante moverentur eorum folia omnia, et situ et habitu ad nativam imaginem sculpta. Labia autem mensae constabant ex tribus partibus, et erant veluti triplicata, ac clavibus subtilibus ita inter se per crassitudinem operis

tum artis solertia omnia ita excellebant, ut quintuplo precium auri superarent lapides collati, et artificum industria navata. Ita habes et haec, quorum expositionem iudicavi necessariam. Sequens narratio, continebit iter nostrum ad Eleazarum: sed primum declarabo tibi totius regionis situm. Hierosolimae situs Postquam ergo pervenimus in loca illa, cernebamus civitatem in medio regionis sitam super montem editum et subarduum. in Templum huius

in sublimi, alii subtus incederent. quae distinctio praecipue facta est ob sanctos et religioni deditos viros, ut neminem attingerent, quem non liceat. Non temere autem illi primi conditores, civitatem hac convenienti amplitudinis dimensione condiderunt: sed sapienti hoc consilio fecerunt. Nam regio est ampla et bona. versus quidem Samaritas, et qua attingit Idumenaeos, magna ex parte est campestris: in nonnullis etiam aliis locis est montosa, ubi agricolatione et diligenti terrae elaboratione

sapienti hoc consilio fecerunt. Nam regio est ampla et bona. versus quidem Samaritas, et qua attingit Idumenaeos, magna ex parte est campestris: in nonnullis etiam aliis locis est montosa, ubi agricolatione et diligenti terrae elaboratione indiget. Sed fere sit, ut etiam hi cultores ob suam industriam et diligentiam, abundantiam frugum habeant. ex quo sane sit, ut omnia excolantur: et ubique in regione sit magna fructuum affluentia. At vero quae civitates sunt amplae, et pacem foelicitatemque et affluentiam

solent, cum habeat portus opportunos, qui abunde suppeditent res et Ascalonae, et Ioppae, et Iazae, Ptolemais similiter etiam Ptolemaidis, civitatis a rege conditae. Iam in medio istorum locorum est sita, nec ab illis multum distat, sed ipsa per se omnia abunde habet, cum sit et irrigua undique regio, et ad magnam securitatem munita. Iordanus fluvius Nam Iordanus, fluvius ille perennis, circumfluit ipsam, in se ab antiquo continentem non minus arvorum quam sex

illa, quae sunt ipsius interpretationis. LXX interpretum electio Elegit ergo Eleazarus optimos et eruditione praestantes viros, utpote pręclaris ortos parentibus: qui non solum exercitati erant in literis Iudaeorum, sed etiam in studia et mores Graecorum non segnem operam navarant: quique ideo idonei erant ad legationes, et eas obibant cum opus esset. Iam ad disputationes de legibus explicandas valde solertes erant. iidem amplexabantur statum vitae et morum

de legibus explicandas valde solertes erant. iidem amplexabantur statum vitae et morum medium, qui est optimus, deponentes a se asperitatem et barbariem animi: nec volebant videri arrogantes, et esse in aliqua opinione elationis adversus inferiores, sed suavitatem animi in conversationibus, et facilitatem audiendi alios, dexteritatemque respondendi ad singula, apte et ordine recto declarare studebant: denique omnes erant digni praeside suo, et virtute ipsius. Quam vero ipsum Eleazarum amarent, hinc licebat

sapientibus et prudentibus versentur, ignorantiae suae emendationem ad vitae rectitudinem consequuntur. Hinc primus Legislator noster distincte et accurate praecipit, quae sunt pietatis et iusticiae: et singula de his tradidit non solum prohibitione, sed etiam cum praescriptione recti: ob oculos etiam positis malis et afflictionibus, quas Deus immittat authoribus delictorum. Nam primum omnium ostendit, unum solum esse Deum, et eius potentiam omnia pervadere, ita ut omnia sint ea repleta, nec

et afflictionibus, quas Deus immittat authoribus delictorum. Nam primum omnium ostendit, unum solum esse Deum, et eius potentiam omnia pervadere, ita ut omnia sint ea repleta, nec ipsam lateat quicquam eorum quae in terra ab hominibus clam fiant: sed quaecunque quis vel iam faciat, vel post sit facturus, ea sint illi aperta. Quibus quidem ita accurate traditis, hoc demonstravit et effecit, ut si quis tantum cogitet de aliquo improbo facinore peragendo, nedum si id peregisset, sciret Deum id non latere:

ita adorare illa, quae manifeste videant omni sensu destituta esse. Iam ut quis concedat, ipsos respicere ad facultatem, qua tempore inventionis praediti fuerunt: hinc etiam stultos habendos, quia illi ipsorum inventores non crearint neque produxerint quicquam, sed ex creatis et productis quaedam aut ostenderint esse utilia, aut ad meliorem usum composuerint. Unde etiam hanc ob causam stulte et inaniter agere, dum habebant et colant pro diis sui similes: et eo magis, cum invenire liceat multos etiam nunc

Haec ergo singula diligenter contemplatus, utpote sapiens, et a Deo omnium rerum cognitione instructus legislator noster, circummunivit nos vallis indissolubilibus, et ferreis moenibus, ut cum nullis prorsus aliis populis possemus ulla in re commisceri: sed permanentes et corpore mundi, et animo liberi a falsis opinionibus, unum Deum, et eum potentem supra universam creaturam coleremus. Ex quo Aegyptiorum sacri praesides, postquam multa ex disciplina nostra intentius perpenderant, et inde

supra universam creaturam coleremus. Ex quo Aegyptiorum sacri praesides, postquam multa ex disciplina nostra intentius perpenderant, et inde assumpserant, nos Dei homines appellant: quod ex aliis nemini contingere potest, nisi verum Deum colat. Sed fere alii homines sunt cibi et potus et vestitus, in quo toto animo incumbunt. Nostri vero his pro nihilo habitis, per totam vitam versantur in contemplatione maiestatis et omnipotentiae Dei. Hinc ergo ne per ullius impietatis communicationem inficeremur,

profundam. Ex quibus unum et alterum tibi, exempli causa, cursim exponam, ne in has abiectas et leves de legislatore nostro cogitationes incidas, quasi ipse pro muribus, mustelis et similibus tantopere sollicitus, talia legibus suis ordinarit: sed ut perspicias, omnia ab ipso graviter et sancte instituta esse iusticię causa, ad morum conformationem, et ad animos piis et sanctis cogitationibus imbuendos. Quae nam Iudaeis munda vel immunda censeantur Nam ex volatilibus, quibus utimur

sunt columbae, turtures, attagenę, perdices, anseres, et id genus alia volatilia. quae autem nobis sunt prohibitae volucres, illas invenies esse agrestes, carnivoras, in alias violentas, et illas mansuetas ad suum nutrimentum diripientes: nec vero illas solum, sed et agnos, et hoedos, ipsosque homines et mortuos et vivos, violenta sua rapacitate petunt. Ideo eas insigni apposita nota, vocavit immundas: hinc docens, eos quibus tolerat leges, debere etiam in animis suis iusticia uti, nec quenquam potentia et viribus

et vivos, violenta sua rapacitate petunt. Ideo eas insigni apposita nota, vocavit immundas: hinc docens, eos quibus tolerat leges, debere etiam in animis suis iusticia uti, nec quenquam potentia et viribus suis fretos subiugare, aut re ulla spoliare alios, sed totam vitam suam instituere et gubernare secundum iuris rationem, ad imitationem et exemplum illorum mansuetorum animalium, quae leguminibus ex terra nascentibus vescantur, et nullam vim usurpent ad alia sui generis absumenda. His itaque quasi

discrimine seiuncti ab aliis hominibus, quorum plerique se ipsi mutuo commercio inquinent, cum magna iusticiae violatione. Atque de hoc etiam civitates et regiones integrae gloriantur, in quibus impune est, non solum cum masculis commercium habere, sed etiam puerperas et filias polluere: a quibus nos longe sumus seiuncti: Quo autem in loco est haec distinctionis admonitio, in eo est etiam suo charactere expressum memoriae et recordationis praeceptum. Nam cum dicit, Quaecunque habent fissas ungulas, et

in operibus Dei. Ostendi ita tibi in expositione ungularum fissarum et ruminationis, praestantiam oraculi legitimi, de distinctione, delectu et memoria, ut videres non temere ista, prout in animum inciderint, a legislatore nostro constituta esse, sed ad veritatis et rectae rationis declarationem. Praecepta de tactu et auditu Atque ut de esu et de cibis disposuit, ita etiam de singulis quae ad tactum et auditum pertinent, diligenter praecipit: iubens ut neque ageremus neque

aliarum bestiarum, quas prohibuit, est invenire. Nam mustelae et murium, et id genus aliarum bestiarum quae sunt prohibitae, natura est damnosa, et ad nocendum prona. mures enim omnia vastant et corrumpunt, non solum quantum ad ipsorum nutrimentum attinet: sed etiam, quia quę invadunt, illa omnino corrumpunt, et reddunt homini inutilia. Et mustelę natura est peculiaris, quia hoc animal praeter iam commemoratam nocendi inclinationem et facultatem, hoc etiam proprium habet, ut auribus concipiat, ore

neque dicto neque facto quis laedat. Atque ita quantum brevitas permisit, de his disseruimus, ad ostendendum hoc tibi, omnia in legibus nostris esse statura ad iusticiam: neque quicquam temere aut severius et durius esse ordinatum et propositum, sed ut per totam vitam et in actionibus omnibus exerceremus et usurparemus iusticiam erga omnes homines, et Dei gubernantis omnia nunquam oblivisceremur. Ita ergo, et quae de cibis, et quae de bestiis sunt tradita, omnia spectant eo, ut iusticia excolatur, et

de libris interrogavit. Qui postquam illos involutos revelassent, et membranas explicuissent: ille diu subsistens, cum adoratione fere septie ita est locutus: Salutatio Regis interpretibus facta Gratias ago vobis, viri, sed maiores ei qui vos misit, maximas vero Deo illi cuius haec sunt oracula. Haec unanimiter approbantibus, voceque una et illis qui advenerant, et qui cum Rege erant dicentibus, Bene rex facis: ille repletus gaudio, lachrimas effundere coepit: quia animi

Primi diei convivium Postquam autem discubuissent, iussit Dorotheum omnia peragere pro more illorum qui ex Iudaea advenire soleant. is ergo sacros praecones, sacrificatores, et alios qui solerent peragere precationes, accersivit. sed illi Eleazarum seniorem sacerdotem ex illis qui advenerant rogarunt, ut faceret vota. qui cum convenienti reverentia stans dixit: Rex, impleat te Deus omnipotens omnibus illis bonis quae creavit: detque et efficiat ut ea tu, uxor, liberi et amici habeatis

perficit vota ipsorum: quos autem non vult participes fieri suorum votorum, illis aut per insomnia, aut factis et actionibus ipsis ostendit, ipsorum vota esse noxia: neque eos vel pro ipsorum delictis, vel pro suae potentiae magnitudine affligit, sed aequitate erga illos utitur. Et hunc suis laudibus prosecutus, interrogabat eum qui sequebatur: 5 QUOMODO in rebus bellicis posset esse invictus? Ille dixit: Si neque in multitudine, neque in potentia et viribus

erga illos utitur. Et hunc suis laudibus prosecutus, interrogabat eum qui sequebatur: 5 QUOMODO in rebus bellicis posset esse invictus? Ille dixit: Si neque in multitudine, neque in potentia et viribus fiduciam tuam collocaveris: sed Deum semper invocaveris, ut tibi iuste omnia agenti, conatus et consilia dirigat tua. Cum hunc etiam approbasset, interrogabat alium: 6 QUOMODO existat hostibus formidolosus? Ille dixit: Si et armorum et potentiae multo

7 QUID sibi ad vitam degendam possit esse optimum? Ille ait: Hoc cognitum habere et statuere, Deum universorum dominari: nosque etiam in illis quae nobis maxime sunt gloriosae actiones, non dirigere consilia nostra, sed Deum omnia perficere et gubernare pro sua potentia. Comprobata et huius sententia, interrogabat alium: 8 QUOMODO et ipse posset omnia conservare et tueri integra et salva, et tandem eundem rerum suarum statum posteris etiam

et salva, et tandem eundem rerum suarum statum posteris etiam tradere ad perpetuitatem quandam? Ille dixit: Orando assidue Deum, ut bona de rebus agendis capias consilia: et monendo liberos, ne efferantur dignitate et opibus, neve putent se ista habere ex se, sed sciant Deum ea largiri. Suffragatus et huic sententiae, ex sequente percontabatur: 9 QUOMODO quosvis eventus moderate ferat? Ille inquit: Si tibi persuaseris, homines ita creatos a Deo, ut et malorum et bonorum maximorum in

in vita fiant participes: nec inveniri hominem, qui sit huius vicissitudinis expers: Deum vero contribuere animum aequum, pro quo ille sit orandus. Hoc etiam benigne et cum approbatione audito, dixit, Omnes praeclare respondere: sed interrogato adhuc uno tantum, velle in praesens desistere, ut conversis ad laeticiam et oblectationem liceat hilaribus esse: sequentibus vero sex diebus, velle etiam ex reliquis aliquid addiscere. Deinde quaesivit ex proximo: 10 QUIS finis

ex reliquis aliquid addiscere. Deinde quaesivit ex proximo: 10 QUIS finis esset fortitudinis? Ille respondit: Si quod in rebus arduis et periculosis fuerit recte deliberatum et constitutum, id etiam ita pro animi sententia expediatur. Sed tibi, o Rex, a Deo praeclare omnia perficiuntur, qui recta et salutaria habes proposita. Acclamantibus omnibus ad haec, et applausu suam approbationem declarantibus, Rex ad philosophos, qui non pauci aderant, dixit: Ego arbitror istos homines excellere

semper adornare bona. Hoc approbato, ad sequentem dixit: 19 QUOMODO in somno quietus esse possit? Ille dixit: Quaeris rem explicatu difficilem. nam in illis quae in somno dormientibus eveniunt, non regimus nos ipsi, sed ducimur sensu irrationali circum illa. quae enim utcunque inciderunt, illis afficimur tanquam iis quę cernamus: idque fit sine ratione, quatenus putamus nos vel in mare ferri, vel navibus vehi, aut vendere aliquid, aut volare sublatos, aut

cogitent et loquantur. Nam nihil prorsus in te debet esse simulatum et fictum: quemadmodum neque personam illam quam sustines, fingere et simulare potes. Hoc alii in te cernentes omnes, similiter studebunt agere. verum tu nihil simulas, neque es rex personatus: sed praestas regem verum, ex gratia Dei, qui pro tuorum morum pręstantia tibi imperium dignum contribuit. Haec omnia cum Rex cum magno approbationis suae applausu accepisset, et deinde convivii hilaritatem in satis longum tempus protraxisset, tandem iussit viros

proni et inclinati ad aliquid prosequendum. et hinc vulgus fere putat se debere inclinari ad commessationes, potationes, et alias huius generis voluptates: Reges vere existimant, sibi pro suae potentiae et dignitatis amplitudine convenire regionum subiugationem: sed modus in omnibus rebus rectus est, et probatur. Tu ergo Rex, conserves et tuearis illa quę Deus tibi contribuit: quę vero ad te non pertinent, et ad quae non datur tibi accessus iustus, illa ne concupiscas. His delectatus, ad sequentem

brevi mora, dixit: Hoc pręcipue modo, si ita tecum cogitaveris, Deum esse qui distribuat et largiatur regibus potentiam et opum affluentiam, nec esse quenquam regem ex sese. id quod inde patet, quia omnes cupiunt consequi hanc dignitatem: sed non possunt, cum sit Dei donum. Hoc multis collaudato, ad sequentem dixit: 23 QUOMODO spreverit hostes? Ille dixit: Si studueris omnes homines benevolentia prosequi, et ita tibi paraveris amicitias illorum, non te turbabit

respondere ad hanc quaestionem iussit: 24 QUOMODO posset esse in perpetua gloria et fama apud homines? Ille dixit: Si fueris munificus, et propensus ad alios promptitudine animi et beneficiis demerendos, nunquam te deficiet gloria. Sed ut ista iam dicta tibi perpetuo assint, Deus semper invocandus erit. Hoc cum approbatione excepto, proximum interrogabat: 25 APUD quos conveniret gloriose et honorifice se genere? Ille dixit: Alii omnes putant

qui amice erga nos sunt affecti: ego autem existimo hanc honorificam venditationem cum gratia civilis moderationis usurpandam coram illis, qui in contrariis gloriam et laudem quaerunt, ut hoc modo illos etiam traducamus ad id quod conveniat, et prosit illis. Sed Deus erit orandus, ut haec ille perficiat, qui omnium animos gubernat et moderatur. Suffragatus huic, sextum pronunciare iussit sententiam suam ad hanc quaestionem: 26 QUIBUS esset gratificandum? Ille dixit: Parentibus

quaestionem: 26 QUIBUS esset gratificandum? Ille dixit: Parentibus perpetuo, et in primis, quoniam Deus maximum dedit praeceptum De honorandis parentibus: secundo loco amicis, quod idem vult cum dicit; Amicum ex aequo animae tuae. Sed tu Rex praeclare facis, qui omnes homines in tuam amicitiam pertrahere studes. Hoc etiam approbato, sciscitabatur ex sequenti: 27 QUID esset dignum cultu decente, et exornatione? Ille inquit: Pietas. haec enim et ipsa est

offensione aliqua imminutam gloriam recuperare posset? Ille inquit: Tu quidem non potes labi et offendere quenquam, qui in omnes beneficia confers, unde germinat benevolentia: quae cum sit superior maximis armis, praestat maximum munimentum et praesidium. sed si qui solent delabi in offensas, illi ea quibus offendunt alios, non amplius faciant: sed reconciliatis animis offensorum, iusta agant. Verum hoc est donum Dei, bonis et non malis actionibus deditum esse. His oblectatus, ad sequentem dixit:

labi et offendere quenquam, qui in omnes beneficia confers, unde germinat benevolentia: quae cum sit superior maximis armis, praestat maximum munimentum et praesidium. sed si qui solent delabi in offensas, illi ea quibus offendunt alios, non amplius faciant: sed reconciliatis animis offensorum, iusta agant. Verum hoc est donum Dei, bonis et non malis actionibus deditum esse. His oblectatus, ad sequentem dixit: 29 QUOMODO quis vacuus esse possit a tristicia? Ille respondit:

animis offensorum, iusta agant. Verum hoc est donum Dei, bonis et non malis actionibus deditum esse. His oblectatus, ad sequentem dixit: 29 QUOMODO quis vacuus esse possit a tristicia? Ille respondit: Si neminem laeserit, sed omnes ex amore et studio colendae iusticię iuverit. huius enim fructus pariunt securitatem, et tranquillitatem animi. Interim tamen Deus erit orandus, ne quę praeter animi nostri voluntatem et sententiam incidere solent, ut obitus, morbi, moesticia, et

iuverit. huius enim fructus pariunt securitatem, et tranquillitatem animi. Interim tamen Deus erit orandus, ne quę praeter animi nostri voluntatem et sententiam incidere solent, ut obitus, morbi, moesticia, et similia, illa etiam eum turbent. Sed tibi, pietatis cultori, nihil horum accidere potest. Recte autem et hoc approbato, decimum interrogabat: 30 QUID esset in primis gloriosum, et homine dignum? Ille dixit: colere et venerari Deum, non muneribus et sacris, sed

Sed tibi, pietatis cultori, nihil horum accidere potest. Recte autem et hoc approbato, decimum interrogabat: 30 QUID esset in primis gloriosum, et homine dignum? Ille dixit: colere et venerari Deum, non muneribus et sacris, sed animi puritate: et hoc sancto studio cogitandi et considerandi, ut omnia ab ipso creentur, et gubernentur secundum voluntatem suam. Ad quem quidem tu es animo et sententia tua perpetuo conformatus: sicut hoc licet facile omnes cognoscere ex illis quae egisti,

Est hic habitus animi, qui a divina virtute dirigitur ad prosequenda omnia honesta, et contraria aversanda. Suffragatus huic, sequentem interrogabat: 32 QUID in primis faceret ad valetudinem tuendam? Ille respondit: Temperantia. Sed hanc non licet assequi, nisi Deus ad eam mentem praeparet, et conformet. Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia ipsos

hanc non licet assequi, nisi Deus ad eam mentem praeparet, et conformet. Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia ipsos afficiendo. Sed hoc non conceditur, nisi Deus mentis dux et gubernator extiterit in consiliis et actionibus dirigendis ad optima quęque. Suffragatus et huic, ad sequentem dixit: 34 QUOMODO quis fieri posset cupidus audiendi? Si,

cognationis (Quae cum fiunt, et gloria sequitur, et cognationis vinculum fit arctius. quoniam cognatio, benevolentia et beneficentia temperata, fit omnino indissolubilis:) in fortuna vero secunda ultra res ipsorum nihil amplius requirant, et aliunde petant: sed Deus orandus erit suppliciter, ut omnia prosperet. Hoc similiter approbato. Sequentem interrogabat: 37 QUOMODO quis posset sinu metu esse? Ille dixit: Si habuerit mentem nullius malae actionis sibi consciam, ex

sequentem hortabatur ostendere: 39 QUOMODO neque ad ignaviam, neque ad voluptates distraheretur? Ille inquit: Si ob oculos habueris, et consideraveris, te praeesse magno regno, et multis imperare, nec debere mentem ad alia traducere, sed circa istorum administrationem retinere animi cogitationes et curas: interim tamen orandus erit Deus, ne quid omittas eorum quae sunt officii tui. Hoc collaudato, decimum interrogabat: 40 QUOMODO posset cognoscere dolose secum

QUOMODO quis cum uxore posset commode et consentienter in coniugio degere? Ille dixit: Hoc quidem certum est, genus muliebre esse confidens et animosum, et idoneum ad rem cunque velit efficiendam: ad haec, mutabile, ob consilii et sexus imbecilitatem naturalem: sed cum ratione et sana mente est tractandum, nec irritandum adversando ad contentionem. Ita enim vita recto et foelici cursu agitur, cum gubernator eius scit et considerat ad quem scopum omnia in ea consilia et actiones omnes oporteat referre. verum accedente

haec gubernatio sit foelix. Hoc cum assensione audito, ad sequentem dixit: 44 QUOMODO sine erratis vixerit? Ille dixit: Si egeris omnia cum diligenti consideratione, et non habueris fidem calumniis, sed putaveris tibi singula esse expendenda: sique cum iudicio pariter et colloqueris cum aliis, et de quibus fueris locutus, illa perficies: ita, Rex, nunquam laberis et errabis. Sed haec ita expendere, et in iis perseverare, est opus Divinae virtutis.

omnia cum diligenti consideratione, et non habueris fidem calumniis, sed putaveris tibi singula esse expendenda: sique cum iudicio pariter et colloqueris cum aliis, et de quibus fueris locutus, illa perficies: ita, Rex, nunquam laberis et errabis. Sed haec ita expendere, et in iis perseverare, est opus Divinae virtutis. His exhilaratus, sequentem interrogabat: 45 QUOMODO possit esse liber et vacuus ab ira? Ad hoc dixit ille: Si primum consideraveris, quod cum omnium

et sana capere consilia? Ille dixit: Omnia recte agere cum diligenti ponderatione, appositis ad consultationem ex contraria parte noxiis etiam, ut ita singulis inspectis perpensisque et rectum consilium capiatur, et quod constitutum sit peragatur. Sed illa demum sunt optima consilia, quae divina virtute in piis animis reguntur. Recte et hunc statuisse fassus, proximum interrogabat: 47 QUID esset Philosophia? Ille dixit: Recte sentire et statuere de singulis quae eveniunt in

reguntur. Recte et hunc statuisse fassus, proximum interrogabat: 47 QUID esset Philosophia? Ille dixit: Recte sentire et statuere de singulis quae eveniunt in vita, nec de gradu moveri impetu ullius cupiditatis: sed perpensis incommodis quae ex cupiditatibus existant, pro tempore omnia agere, ut conveniat cum animi moderatione. Sed ut horum curam habere possimus, Deus erit colendus. Erga hunc etiam approbatione declarata, ad proximum dixit:

QUID esset Philosophia? Ille dixit: Recte sentire et statuere de singulis quae eveniunt in vita, nec de gradu moveri impetu ullius cupiditatis: sed perpensis incommodis quae ex cupiditatibus existant, pro tempore omnia agere, ut conveniat cum animi moderatione. Sed ut horum curam habere possimus, Deus erit colendus. Erga hunc etiam approbatione declarata, ad proximum dixit: 48 QUOMODO apud peregrinos posset nancisci hospitales et faciles ad se excipiendum? Dixit ille: Si te

diuturna? Ad hoc dixit ille: Si magna et honorifica perfeceris opera, ut contemplantes ea, ob pulchritudinem cogantur ab illis abstinere, nec ullus similia ausit instituere, aut alios intentos curę necessariae ad ea perficienda perpellere possit sine mercede. Sed pręcipue hoc ita assequeris, si consideraveris, Deum magna providentia gubernare et tueri genus humanum, et ipsis suppeditare valetudinem, integritatem sensuum, aliaque omnia, et tu simile quid, imitans ipsum, egeris, non neglecta interim etiam iusta malorum

Commendato eo, sequentem interrogabat: 52 QUIBUS sit utendum consiliariis? Illis, inquit ille, qui in multis sunt exercitati negociis, et qui sinceram erga te conservant benevolentiam, quique eisdem tecum praediti sunt moribus: sed horum cognitio contingit dignis, ex illustratione divina. Collaudato et eo, sequentem interrogabat: 53 QUAE possessio esset regi in primis necessaria? Ille respondit: Subditorum humanitas et amor, quia ex his

illustratione divina. Collaudato et eo, sequentem interrogabat: 53 QUAE possessio esset regi in primis necessaria? Ille respondit: Subditorum humanitas et amor, quia ex his benevolentię nexus existit indissolubilis. Sed Dei est, ista ex animi sententia perficere. Eo comprobato, ex sequente percontabatur: 54 QUI finis esse orationis? Ille inquit: Persuadere, sed ita ut ostendas, adversarium ex argumentis et orationis suae serie

et amor, quia ex his benevolentię nexus existit indissolubilis. Sed Dei est, ista ex animi sententia perficere. Eo comprobato, ex sequente percontabatur: 54 QUI finis esse orationis? Ille inquit: Persuadere, sed ita ut ostendas, adversarium ex argumentis et orationis suae serie habere noxia proposita. ita enim conciliabis tibi auditorem ad sententiam tuam acceptandam: non contra disceptando rationibus, sed adiutus ipsius adversarii comprobatione. Verum Deus est, qui

QUI finis esse orationis? Ille inquit: Persuadere, sed ita ut ostendas, adversarium ex argumentis et orationis suae serie habere noxia proposita. ita enim conciliabis tibi auditorem ad sententiam tuam acceptandam: non contra disceptando rationibus, sed adiutus ipsius adversarii comprobatione. Verum Deus est, qui sua virtute gubernat persuasionem, ad eventum exoptatum. Praeclare hunc fassus dixisse, alium interrogabat: 55 QUOMODO, cum in regno sit varia hominum

benigne amplexus, ad alium dixit: 56 OB QUAE sit tristandum? Ille respondit: Ob illa, quae adversa eveniunt amicis, si cernamus ea fore diuturna, et inevitabilia. Nam ob defunctos et liberatos malis, ratio non permittit tristari. Sed ad se et suum commodum respicientes, etiam ob haec omnes homines tristantur. Caeterum ut quis effugiat omne malum, hoc non contingit nisi virtute Dei. Fassus hunc respondisse ut oportebat, ad proximum dixit: 57 PER quae

percunctabatur: 62 QUOMODO effecerit, ut non seducatur et decipiatur verbis aliorum? Ille inquit: Si expenderis et quis sit qui dicat, et quid dicat, et de quo dicat, et quidem longiori tempore eadem aliis modis sciscitando. Sed habere mentem celerem, et idoneam ad quaevis diiudicanda, qualem tu habes, hoc est praeclarum donum Dei. Applausu approbationis edito, alterum interrogabat: 63 QUARE plerique homines virtutem non amplexarentur?

Quia natura omnes homines sunt incontinentes, et proclives ad voluptates: unde solet existere iniusticiae et avariciae immensitas. At virtus functione et vi sua inhibet praecipites ad incontinentiam voluptatis, et iubet potius colere continentiam et iusticiam: sed haec etiam omnia Deus administrat pro sua voluntate. Confessus hunc bene respondisse, proximum interrogabat: 64 QUIBUS Reges potissimum insistere deberent? Ille inquit: Legibus, ut suo iuste agendi studio

in gubernationem regni, adversus subditos inclementes et duri solent existere: et ex privatis, ac quidem multo magis, nonnulli et alia mala et paupertatem experti, cum ad imperia populorum fuerunt perducti, extiterunt intolerabiliores etiam impiis tyrannis. Sed, quemadmodum dixi, indoles ingenii, et natura proba, et humanitatis cultu exornata, idonea est ad imperandum: quemadmodum tu Rex magnus es, qui non tam dignitate imperii et opibus praestas aliis, quam aequitate et humanitate omnes alios homines superas,

singulis talenta tria donari, et puerum qui ea obtulerit. Haec omnibus approbantibus, cum acclamatione convivium replebatur laeticia, Rege sine intermissione omnia ad hilaritatem referente. Ego autem o Philocrates fui longior in commemorandis istis: sed tu dabis veniam mihi. nam ego supra modum admiratus sum istos viros, ita ex tempore respondentes de rebus meditationis longi temporis. Nec vero ego solum admirabar tum interrogantis solertiam in meditandis singulis quaestionibus, tum facultatem tam promptam

viros, ita ex tempore respondentes de rebus meditationis longi temporis. Nec vero ego solum admirabar tum interrogantis solertiam in meditandis singulis quaestionibus, tum facultatem tam promptam respondentium ita apte et sapienter ad singulas interrogationes: sed et aliis omnibus qui aderant, videbantur haec admiratione digna, et praecipue Philosophis. existimo autem fore, ut et aliis omnibus qui haec sunt lecturi, videantur ea supra fidem esse. Sed profecto non licet aliquid falsi narrare de illis quae excepta et

respondentium ita apte et sapienter ad singulas interrogationes: sed et aliis omnibus qui aderant, videbantur haec admiratione digna, et praecipue Philosophis. existimo autem fore, ut et aliis omnibus qui haec sunt lecturi, videantur ea supra fidem esse. Sed profecto non licet aliquid falsi narrare de illis quae excepta et annotata sunt, et nefas iudicem etiam praeterire aliquid in huiusmodi rebus: sed ut haec sunt acta, ita ea exposui, ut vitarem omnem errorem. Licet ipse haec omnia percepissem,

existimo autem fore, ut et aliis omnibus qui haec sunt lecturi, videantur ea supra fidem esse. Sed profecto non licet aliquid falsi narrare de illis quae excepta et annotata sunt, et nefas iudicem etiam praeterire aliquid in huiusmodi rebus: sed ut haec sunt acta, ita ea exposui, ut vitarem omnem errorem. Licet ipse haec omnia percepissem, tamen studiose istam expositionem meam accepi ab illis, qui singula quae fiunt et dicuntur in regiis negociis et conviviis, excipere et annotare solent. Nam, ut

religiosa veneratione est eam prosecutus: et iussit magnam curam haberi librorum istorum, eosque religiose observare. ipsos etiam interpretes rogavit, ut post reditum suum in Iudaeam crebrius ad se venire vellent. Iam enim iustum esse ut ipsos dimittat: sed si redirent ad se, ipsos, ut par sit, pro amicis habiturum, et maximis muneribus ornaturum. Hinc iussit adornari quae Dona interpretibus et Eleazaro, post legis interpretationem absolutam data facerent ad illos

factarum summa 11 Ezekias 18 Ezekielus 19
F Fama perpetua apud homines quomodo paranda 69 fiducia non in potentia aut viribus suis, sed in solo Deo ponenda 59 fodinis metallorum regiones perdi 39 fortitudinis finis 61
G Gloria per quae amittatur 83 gloria offensione

personam quid maxime deceat ib. regi ab ira potissimum cavendum 78 regi quae possessio in primis necessaria 81 regi quomodo convenire cum subditorum varia multitudine possit 82 regem neminem esse ex se, sed Deo ita ordinante 69 ad Regem quando admitti soliti, qui vel ultro, vel legati in Aegyptum venissent 53 in Rege nihil simul simulatum esse debere 67 reges quibus in rebus maiori tempore versari debeant 87. quibus potissimum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report