que flens precatur veniam. Scripsit Pontifex acres litteras Helvetiis quod admiserint Oratores Gallorum. Si quid ulterius intellexero scribam Serenitati Vestrae cujus benignitati humillime me commendo: Ex Landau xxi. Februarii M. D. XIII. Excellentissimae Serenitatis Vestrae Humillimus servitor, Jacobus de Bannissis.

ab Oratoribus Hispanis videlicet Urrea et Comite Carriati qui est Orator Regis Catholici apud Venetos, et qui ambo simul veniunt ad Caesarem, quod per unum nuntium quem miserant Fochari, intellerant quod Papa die xx. mensis Februarii preteriti inter x. et xi. horam expiraverat, et uterque tam Episcopus quam Oratores scribunt ex relatu ejusdem nuntii Fuchareni: Caesar hactenus alia nova non habuit, nec habetur alia certitudo istius rei, verum quidem est quod

maxima eleemosina, est enim sanguis Regius, et Reges, sicuti caeteris hominibus ita multo plus Regie proli misereri debent. Commendo me humillime Serenitati Vestrae quam omnipotens diu faelicem et incolumem conservare dignetur: Ex Vysemburg die iij. mensis Februarii anno Domini M. D. XIII. Excellentissimae Serenitatis Vestrae humillimus servus Jacobus de Banissis: