Your search found 2976 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

5.196  Regnat ibi uirtus, uiuaci et degit in aeuo.
5.197  Pectoris hinc grati uetus est accepta referre
5.198  Propositum iam cuncta Patri, atque ostendere tantum
5.199  Addere se numero, si summa remitteret ultro,
5.200  Vt supplex famulusque ferat libamen ad aras.
5.201  Exorta hinc animi uirtus humilisque

5.212  Artificem mundi numerauit in aethere magno,
5.213  Illa eadem uoluit mortali in corpore terris
5.214  Humana cum gente legi, penitusque uideri
5.215  Verus homo, Patri libans adoleret ut aras,
5.216  Atque genus doceat cordis mortale litamen,
5.217  Vnde abiit, secum ualeat quo scilicet una
5.218  Promerito tandem

hominum, quis mortis inutile fatum
5.251  Esse dolet proprię, cępti tędetque laboris,
5.252  Seque refert humilis tunc ad penetralia cordis,
5.253  Et repetit, Patri ut positas accenderet aras,
5.254  Ingenio quonam solium sublime reliquit.
5.255  Agnoscit uaria sese sub lege repostum,
5.256  Qui noxę pęnas humanę sponte tulisset,

classe minister.
5.378  "Hos commenta modos sapientia cana saluti
5.379  Prouidit medio in causa stans ipsa sequestra.
5.380  Namque ageret patrio quondam cum libera coelo,
5.381  Non inuita iugo uoluit succumbere noxę,
5.382  Quo miserata hominem retineret sponte labantem,
5.383  Iustitię si iam clementia diua

5.736  Et nihil infirmum naturę admisceat inde.
5.737  Excolat hinc humili quam Gnatus corde Parentem,
5.738  Constabit proprias infirmo corpore uires
5.739  Exutus Patri positas positas] proprias A

5.775  Ad coelumque simul pateat post fata receptus,
5.776  Surgent optanti tunc aurea secula mundo:
5.777  Scilicet hic sperata salus pacisque sequester
5.778  Oblatus Patri posita cernetur in ara.
5.779  Marta soror, Legis narranti fata supernę
5.780  Forte aderam, lachrimis implebat pectora mater,
5.781  Atque ferebatur maiori in sidera

5.782  Assueto, coeloque manus ac ora tenebat.
5.783  Ille recensebat repetens primordia mundi,
5.784  Se rerum finem, posita libaret in ara
5.785  Vt Patri; huc referens etiam ut contexerit orbes
5.786  Cęlorum et nexu concordi elementa ligarit.
5.787  Huc ait institui condens magis ampla beati

7
5.824  Per uos damnati legi subscribitur Orci,
5.825  Et placuit Stygiam patria mutare paludem
5.826  Cęlesti, certo promissaque fędere Patrum
5.827  Vertere, et externę iam cedere tempora genti?
5.828  Actutum horrendo cur non a crimine, quęso,

turbę iam claustra foresque patebant.
6.227  Forte aderat facti audito rumore Iosippus,
6.228  Quem Ramatha alta tulit Sophinis abdita saxis,
6.229  Prędiues Ramatha Helcanę patria inclyta quondam.
6.230  Expulit hic animi generosus mente timorem,
6.231  Contra omnes ausus Christum defendere solus,
6.232  Notus

an subsistit legendum: subsitit A uirque Deusque,
6.514  Distinctum quamuis inter se restet utrumque.
6.515  Nate Patri, cuius late metuenda potestas,
6.516  Aequalis, tanto resides hic nudus honore!
6.517  Eia age, claustra Herebo per dura hęc pone patenti,

olim] e marg. pro Ipse dei sub quo coelatur filius olim quo nempe latet sublimis Filius, olim
6.534  Demissus uoto ut Patri libaret in ara.
6.535  Qui iam diuinę postquam quadrarit amusi,
6.536  Iustitię inde iugum sistens aequabit utrinque."
6.537  Astantem iuxta Vrielem raptabat in altum

6.541  Vera sui species, Verbum iam luminis instar
6.542  Gignentis, rerum cunctarum ars facta creanti
6.543  Naturę diuę mortale quod intulit ultro,
6.544  Sic libare Patri sancto compulsus amore,
6.545  Rursus mortales animo complexus amico,
6.546  Factus mortalis commendat supplice uoto.
6.547  Tot mala namque hominum miseratus condolet

fugientia semper.
6.723  Huc namque exitii recidit natura parentis
6.724  Errore, atque unum medio tulit omnia crimen,
6.725  Et tenebris animam patria de sede relegat
6.726  Eiectam, longum miseram tristemque futuram.
6.727  Sed memor auspicio Genitor quo condita primum

futuram.
6.727  Sed memor auspicio Genitor quo condita primum
6.728  Instituit, rursus quęrit reparare ruinam
6.729  Atque solo patrio eiectos inducere ciues
6.730  Ille, Ille. . . 735 artus]

Ille. . . 735 artus] e marg. pro Tunc quo deciderant obiecit sensibus artus habitum exutus uoluit qui ponere sponte,
6.731  Si statuat terris sic Patri altaria late,
6.732  Hactenus eniteat tandem ut mortalibus omnis
6.733  Virtus, emerita quę gaudet sede potiri,

6.734  Indefessa luens multis sudoribus ora.
6.735  Sic quo deciderant, obiecit sensibus artus,
6.736  Verbum illustre Patri exuta uirtute litare
6.737  Percupiens, terris humano in corpore uisum.
6.738  Ergo aderat missum mentis penetralibus imis,
6.739  Quo refugit sensus animus contagia

7.237  Vt Vt. . . olim] e marg. pro Vt primum cępta est patria tellure doceri tradi cepta est patriis in finibus olim.
7.238  Cardine in occiduo suspensis Cynthia bigis
7.239  Stabat adhuc dubię peragens

opere argueret, sibi quod maiorque potestas
8.106  Humana, et maius mortali robur inesset?
8.107  Aut illo potius me uertam, ut crimen iniquum
8.108  Deplorem patrię et nostri funesta senatus
8.109  Consilia, haud quicquam ut mactent perdantque merentem?
8.110  Quę toti exitio res urbi cępta futura est,
8.111  Quam grauis heu culpę

haud quicquam ut mactent perdantque merentem?
8.110  Quę toti exitio res urbi cępta futura est,
8.111  Quam grauis heu culpę maneat uindicta nepotem,
8.112  Vt primum patria patria. . . exul] e marg. pro profugi patria de sede resident

8.111  Quam grauis heu culpę maneat uindicta nepotem,
8.112  Vt primum patria patria. . . exul] e marg. pro profugi patria de sede resident de sede fugabitur exul
8.113  Et pulsi terras circum fundentur in

8.112  Vt primum patria patria. . . exul] e marg. pro profugi patria de sede resident de sede fugabitur exul
8.113  Et pulsi terras circum fundentur in omnes.
8.114  Sed scelus hęrebit natis et crimen

duplex natura, tamen nil passa manebat
8.149  Seiuncta; hanc fragilem menbris mala ferre sinebat,
8.150  Altera at aeterno degebat proditus aeuo,
8.151  Cęlesti patri dum uno conspirat amore,
8.152  Aspectuque grauis reddebat sarcina dignum.
8.153  Altera non facies, species non altera coeli,
8.154  Si nebula aut solis prętenta intercipit

inferri feruent et ponere coram.
8.236  Quid moror, heu uanis nequicquam lassa querelis,
8.237  Non minus hunc duci ad poenam mirata necemque!
8.238  Heus, tibi sic missos mactas patria alta prophetas?
8.239  Conde nouos luctus, et questum conde, sodalis,
8.240  Filia Sionię merito hoc memoraberis arcis

migrauit in urbem,
8.260  Crescebantque uiro haud tenuis duo pignora famę.
8.261  Rursus plorantum uox aethere pulsa sonabat:
8.262  "O patria, o Vatum prisci sacriue penates!
8.263  Hic hodie efflabit uitam cruce tentus in alta,
8.264  Post natos homines melior quo nemo repertus,
8.265  Aut spectes monitus magis,

catenę,
8.300  Vti si fatis nossent seruantibus, ipsa
8.301  Nancisci tandem ut ualeant in morte salutem.
8.302  Est locus ante urbem patrio de nomine dictus
8.303  Golgotha, damnatis sedes seposta necandis. 4

suos collapsa pedes ait: "Euge, Magister!"
10.110  At Christus contra sese mox inde reducit,
10.111  Contineatque manum et tactu uiolare caueret
10.112  Increpat, in uitam patria uirtute redactum
10.113  Quem non credebat, properetque ea cuncta referre
10.114  Fratribus, et uirtute recens se stare paterna.

44  Complectorque domus mores, quibus Helius olim
45  A teneris sobolem ingenuam pater educat annis.
46  Grande decus generis, pars idem magna senatus
47  Helius, et Patriae columen nutantis amicum,
48  Cuius non merita unquam nos meminisse pigebit.
49  Excipit eiectos rapti post fata parentis:
50  Ille mihi patuit portus, solusque receptus,

54  Excipitur scopulis optato aut littore puppis.
55  Suscepti hic demum primaevis crevimus annis.
56  At Vetera hei! misero semper lamenta novanti
57  Nunquam oblita cadet patriae querimonia mortis.
58  Sed quidcunque tamen damni, pensabimus aequi:
59  Quos mores posthac monitis haurimus avitis!
60  Urbis erant nostrae nondum venalia cuncta

87  Et sic iam fratrum (quos condidit ante) superstes.
88  Susceptis liberis natu nam maximus horum
89  Effertur primus rara probitate Joannes,
90  Amplis iam Patriae perfunctus honoribus olim.
91  Post, utroque Simon sed iunior, occidit illum,
92  Orando quo non fuerat praestantior alter:
93  Idcirco toties Legatus obiverat olim

115  Enituit posthac ubi demum cognita virtus,
116  Et res commissa est fungenti publica porro.
117  Ad Reges toties dum iam Legatus obiret.
118  Saepe gubernaculo Patriae praefuit ille, (!)
119  Et Praetor iuri dicendo; haud futilis idem
120  Consiliis habitus, toties Rectorque Senatus.
121  Quin etiam ut melius civilis

209  Attamen occubuit ceu flos collapsus in arvis.
210  Dissipat aut nebulam veluti lux nocte coactam.
211  Effertur, subito bona tot sibi rapta domusque
212  Et Patria heu! luxit, doctae luxere sorores.
213  Quid plorem? frustra vel domum conquerar unde?
214  Seu male cum mutis positos animalibus una
215  In terra, labi

258  Ergo Fides hodie neu corda incredula prorsus
259  Arguat, affectu vel quo nos degere turpi.
260  Eia parentari qua fasque piumque fideli
261  Haec vultu tandem celebremus iusta sereno,
262  Exilio certi nos hinc abscedere longo,
263  Et Patriae reddi Christi iam morte redemptos.

Quas tibi nunc referam, Praesul dignissime, grates?
Unde petam meritis praemia digna tuis?
Tu me, dum patriis longe exulo pulsus ab oris,
Et medicae infirmus quaero salutis opem,
Complexus vero patriae pietatis amore es:
Tu pater et dominus, tu mihi frater eras.
Nil passus tunc deesse mihi, quum cuncta deessent,
Quum premerent variis me mea fata malis.
Ergo quum nequeam, quas vellem, solvere grates,

Ergo quum nequeam, quas vellem, solvere grates,
Persolvant meritis Numina sancta tuis.
Illa tibi optatam tribuant longamque salutem,
Et tribuant votis omnia fausta tuis,
Sis columen Patriae: sis tanti gloria Regni:
Sis Patrum et Regis cura benigna tui.
Atque utinam iratos potuisses iungere Reges;
Laus erat haec titulis annumeranda tuis.
Nos te, sollicita versantem mente labores,
Vidimus.

33  Nec reuocat gressum, sed curis mente remotis
34   Progreditur, semper lilia sparsa legens.
35  Hac ratione subit sensim dumeta rubosque (35)
36   (Ah loca non illi sed magis apta feris!)
37  Atque oblita domus patriae, spaciatur opaco
38   In nemore ignotis errat et vsque viis.
39  Iam medium Titan dudum transmiserat orbem
40   Surgebatque humili Cynthia pura face. (40)
41  En miserae primum redeundi cura subintrat,

respondere, cum non satis validus ob longam, quam ex multis laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi tua sponte velis te prorsus ab ea perpetuo abdicare; quod, opinor, non facies, praesertim cum in ea, quod spero et opto, honoratum locum habere possis. Quod ut fiat, et ego diligentem operam nauo. De serenissimae reginae, dominae nostrae

Vermanus, mons = ital. Vermano, sl. Vrmac; mons altissimus contra Catharum colitis saltus, vallesque reductas,
Illyrides Musae, liceat mihi munere vestro
Descripsisse situm patriae, circumque, supraque
5  Aerios montes, sinuosaque littora, portus
Rizonici, vadaque ipsa simul, quae tramite longo
Aemula flaminibus, mox excipit Adria vastus.
Fas mihi vos duxisse Deae per saxa, per ipsos
Anfractus, rupesque cauas, perque horrida

Deorum
Complectar. Quis namque breui queat omnia versu
215  Dicere? Perge igitur: prima est Alpheia proles, 41) Templum SS. Philippi et Jacobi, Ap., vulgo "San Giacomo de Loggia".
Obiiciat quae templa tibi; si tendere pergis
Ad Diui patrii plateam, Patareius heros, 42) San Nicolo dei Marineri sive "Della Marinezza".
Sidus grande maris, propior sibi vendicat aram.
Hunc prope virgo sedet, 43) Sant' Agata. sparsis post terga capillis

XII. Octobris die 1538. Antonius Wrancius Francisco Andronico Tranquillo S. Veteri necessitudine nostra, quam tum patria tum diuturna et fraterna olim inter nos consuetudo conciliavit, plurimum vero moribus tuis candidissimis, ac eruditione et comitate singulari, multaque humanitate, dudum, mi Tranquille, adhortabar, ut ad te litteras darem. Verum, si credis, scito me nunquam intellexisse, quisnam te locus in

modo Hispanus et Alemanus miles, promissus a Romanorum rege Ferdinando, veniet, cujus adventus jam in quotidiana est exspectatione, ad centum millia armatorum accedemus, quoniam nemo, qui gladium gestare valeant, relictus est domi. In armis igitur omnes sumus, tamquam ultimam fortunam pro fide ac patria subituri. Deus autem, qui jam, ut speramus, Christianorum miserebitur, adjunget dexteram suam, et procul dubio cum Solimano pugnabimus. Istic, ut confidimus, in urbe Roma orabitur ab ecclesia pro fratribus, reddetisque Hungaris saltem hoc genere officii vices gratitudinis, qui a tot saeculis

itaque Marinus Caboga Ragusinus, meus necessarius, ac mihi quum natione tum consuetudine ipsa pene a primis annis junctus, veniens nunc in Hungariam, ad me, vetere necessitudine nostra fretus, recta concessit. Eum ut germanum fratrem accepi et amanter habui. Quid animi haberet, quod tam longe e patria fuisset evagatus, quaesivi; multorum, respondit, urbes videndi et mores cognoscendi gratia, nonnihil etiam domestici otii affectus taedio. Ego ut meo gentili debeo, hic ejus commodis libenter opera mea volebam consulere, et de statu providere, sed asperitas morum hujus gentis et

knjigah Čičeron. P. 3. stoji u rkp, pod br. 33 iza poslanice Nalješkovićeve koja je naštampana napried pod br. 25. Poslanicu Naljeskovićevu koja se spominje u nadpisu, vidi napried pod br. 16. Prema nadpisu na strani piše drugom rukom: Antonii Rosanei, doctoris ei patricii Corciolensis.B. rkp. HectordtLm. P. 4. stoji u rkp. ita one pod 3. Ad Nicolaum Nalis Ragusinum illiricum poetam quam ornatissimum.
Carmina Caliopes natum cecinisse putabam,
Nicoleos, miror dum tua docta legens,
in quibus, Hectoreum

Homines, inquam, prudentes cogitant que accidere possunt, mors et vita hominis in manu Dei est. Igitur mortuo regi Ludovico serenissimus rex meus expulit Hungariam Joannem, qui in illud regnum nullo iure irrepserat, tamdiuque tenuit integrum consensu totius gentis de more patrie coronatus, donec vires vestre non prevaluissent. Deinde interrogavit de numero gentium: quis eas mitteret, an venirent cum voluntate V.re M.tis? Ego non potui negare, quin cum voluntate V.re M. venirent. Declaravi etiam numerum militum et unde

cuiusque ciuitatis status consistit, absente disoluitur, imperium et libertatem amiserunt. Quis autem melius instruet ad cultum pietatis philosopho, qui vitam et omnia, quae possidemus, refert accepta Deo? quis grauius hortabitur homines ad pericula, mortemque pro aris, focis, liberis, parentibus, patria subeundam, quam is, qui honestatem vtili anteponit? Hic et fortunae insultus atque varietatem, et iniurias hominum ac temporum, omnes denique casus externos floccifaciet: vtpote qui cunctas res humanas se ipso ducit inferiores, omniaque sua, non in cuiusquam praesidiis, sed in suaipsius

XML fecit. 15 Epitaphium Petri Lucii Traguriensis, patricii nobilissimi, Nicolaus Albertus Spalatensis, ex tempore
Tune hic, Petre, iaces? Tuane hic lapis ossa sepulchro
Contegit? O patrii cura dolorque soli!
Quid tibi nobilitas? quid opes? quid uiuida

15 Epitaphium Petri Lucii Traguriensis, patricii nobilissimi, Nicolaus Albertus Spalatensis, ex tempore
Tune hic, Petre, iaces? Tuane hic lapis ossa sepulchro
Contegit? O patrii cura dolorque soli!
Quid tibi nobilitas? quid opes? quid uiuida uirtus
Profuit? aut uitae candida facta piae?
5   Atropos inuidiae stimulis agitata sororum
Abrupit dira

Itaque nihil procrastinans, eum librum typis excudendum, ac quam emendatissimum in lucem publicam dare curavi. Quem quoniam Illustrissimo Principi sanctae recordationis viro, Posnaniensi Castellano, et Capitaneo Maioris Poloniae generali, Andreae Gorcano Illustrissimae Magnificentiae tuae patri pientissimo, at authore suo suo, Tranquillo Andronico Dalmata, dicatum fuisse vidi; ut eodem nomine, et authoritate prosapiae vestrae clarissimae munitus, iterum in publicum egressus, quae patribus nostris suasit, nobis suaderet, ac Illustrissimae Magnificentiae vestrae hospitio

vestram regressus, sua iura et libertatem apud omnes, de periculis regni huius, et furore Turcico disserendi recuperaret; ad Illustrissimam Magnificentiam vestram eum remittere volui. Quem librum ut Illustrissima Magnificentia vestra eo animo, quo non solum a tuo, sed totius huius regni, et patriae patre vero, acceptus erat, ut recipias; per eum amorem, quo salutem Reipublicae nostrae, ac regni universi complexus es, oro. Vides Comes Illustrissime quae tempora sint regni nostri: vides quem hostem, et vicinum, et infestum habeamus: vides immanem illam beluam, quae omnia regna

regressus, sua iura et libertatem apud omnes, de periculis regni huius, et furore Turcico disserendi recuperaret; ad Illustrissimam Magnificentiam vestram eum remittere volui. Quem librum ut Illustrissima Magnificentia vestra eo animo, quo non solum a tuo, sed totius huius regni, et patriae patre vero, acceptus erat, ut recipias; per eum amorem, quo salutem Reipublicae nostrae, ac regni universi complexus es, oro. Vides Comes Illustrissime quae tempora sint regni nostri: vides quem hostem, et vicinum, et infestum habeamus: vides immanem illam beluam, quae omnia regna Christianorum

hanc orationem mitteret, clarissimi, rerumque gestarum gloria celebratissimi principes in hoc regno viri; omnibus tamen Andronicus, patrem tuum Andream Gorcanum praetulit: ab eo praesidia adversus Trucarum rabiem postulavit: ei pericula regni nostri huius demonstravit; utque maturius de praesidiis patriae cogitaret, ut periculis ne dicam interitui regni ocurreret, hortatus est. Quod etsi alios regni huius viros principes, non impares huic provinciae iudicaret; maiorem tamen ad eam rem vim, et ad praesidia regno ferenda facultatem, in familia vestra amplissima statuerit, quod eius

maneant; maiorum tuorum vestigia ingressus, et ad curam salutis publicae conversus, facile efficies. Non deest tibi ulla in re facultas Reipublicae vulnerum sanandorum; modo voluntas non defuerit. Quae ne desit, et maiorum tuorum magnis rebus gestis gloria quaesita, et animi tui magnitudo, et amor patriae communisque libertatis nostrae, efficiet. Ad quam rem te Illustrissime Comes pluribus hortari nolo, ne videar perpetuae voluntati tuae, et amori tuo haereditario erga patriam diffidere. Non defueris nobis, non defueris patriae, non communi saluti, et regni dignitati. Ut autem Illustrissime

magnis rebus gestis gloria quaesita, et animi tui magnitudo, et amor patriae communisque libertatis nostrae, efficiet. Ad quam rem te Illustrissime Comes pluribus hortari nolo, ne videar perpetuae voluntati tuae, et amori tuo haereditario erga patriam diffidere. Non defueris nobis, non defueris patriae, non communi saluti, et regni dignitati. Ut autem Illustrissime Comes, haec quae a te postulamus praesidia, Reipublicae et regno universo facilius invenias et firmius constituas, et adversus hostem, et re, et consilio regnum communias; vulnera Reipublicae domestica, et internus morbus tibi

si discordiam ordinum, et privatim, et publice sustuleris; si concordes, et consentientes authoritate tua reddideris, ac ut praesidiis Rempublicam firment persuaseris: si te, si operam tuam, consilia tua, opes tuas, regiis opibus, consiliis, et vigiliis coniunxeris. Quod ut facias, et patria universa, et nos privati petimus. Sit aliud tempus contentionibus commodius. Nunc, iunctis animis, studiis, consiliis, Reipublicae succuramus. Et exclusa discordia, omnes aditus regni, concordia et consensu, hosti occludamus: Regemque rebus magnis gerendis, et regni finibus promovendis

superes, atque adumbres. Quae omnia haec tua ornamenta, hoc uno facto, quod a te Respublica exposcit, longe ampliora et illustriora reddes, nosque, fortunasque nostras, conservabis. Quod equidem ut facias, atque ut te ad omnes impressiones Reipublicae pares; Andronicus Tranquillus Dalmata, quem patri tuo principi clarissimo, et de regno optime merito dicatum fuisse video, quemque Typis illustrioribus, quam erat excussum, ad Illustrissimam Magnificentiam vestram mitto, sedulo hortabitur: atque Ungariae pericula, miseramque servitutem, quam illi discordia civium attulit, ante oculos ponet:

vestros Optimates, quae vestra omnium interesse arbitratus sum. Hanc sane opellam cogitanti mihi, cui potissimum nuncuparem, cuius authoritate niteretur, tu primus occurrebas, et recenti memoria beneficiorum tuorum, et quod inter Optimates eminentem locum obtines, nullamque pro salute patriae non subeundam esse dimicationem putas. Aequum est igitur ut labor meus in primis desudet iis, qui de Republica bene merentur. Opto tibi omnia felicia. Cracoviae, die ii. Mensis Maii. 1545.

armorum studia, dum inter eos maius gloriae, quam divitiarum certamen esset, dum pluris bonam famam facerent, quam pecuniam, dum nemo partem ullam Reipublicae attingeret, nemo gereret Magistratum nisi ad publicam utilitatem, dum unanimi consensu in commune consulerent, ac decora et ornamenta patriae sua isporum insignia existimarent; erat celebre nomen Hungaricum et pervagatum: florebat gloria: fama impleverat exteras nationes: habebatur columem et propugnaculum universae Christianitatis. Et hostis quidem barbarus, tametsi praepotens et superbus, tamen Hungarorum virtutem

Christianorum. Quod vero maius piaculum reperias, quam eos inter se distingui cognationibus et spaciis terrarum, ac numero alienorum ducere; quos Christus ipse coniunxit fide, religione colligavit, unum in charitate esse voluit? Nihil autem refert in hac vel alia terrae particula gigni: unius patriae incolae sumus et cives, mox coelestes futuri. Proinde Socrates ille, sapientissimus mortalium iudicatus, interroganti cuidam cuias esset, non dixit se Graecum esse, non Atheniensem, sed plane mundanum: quo significavit, mundum esse cunctis patriam communem. Praestantius sane cum

iura populi, atque commoda, ad communem salutem conservandam, omnibus animi et ingenii nervis incumbant: quibus innocentia commendationem, virtus admirationem, omnis vita honeste acta conciliet authoritatem: qui suas privatas utilitates, ac reliquas vivendi rationes charitate patriae posthabuerunt: quos neque metus absterret ab officio, neque pericula divellunt ab institutis consiliis animique constantia. Nam proponant sibi necesse est, dum tueri hoc nomen optimatum in defendenda fama bonorum, communibusque commodis volunt; ne quid privatis studiis de opera publica

gestas, illustremque gloriam et pervagatam, quorum virtute regnum hoc ex parvis initiis in istam amplitudinem crevit; ut eorum vestigiis insistentes, memoriam sui nominis non dicam ab oblivione vindicarent, sed propagatam egregiis factis in posteros commendarent aeternitati: admonerem charitatis patriae, quae vincit omnes alias charitates, nec debet apud gratos ea quicquam esse antiquius: cohortarer ad eius propugnationem: incitarem eorum animos, ut concurrerent alacres ad flammam communis incendii restinguendam: rogarem, ut in perpetuum dignitati consulerent, libertatemque tuerentur; qua

animoque fortissimo itum est obviam iniuriae, hostium impetus repulsi, virtute facta est barbarorum audacia. Id sane magno quoque argumento est, non degenerasse vestros nobiles a maioribus; quum communi gentis decreto Polonis interdictum fit in universum, bellis externis, ut praesentes patriae opitulentur, si quando continget eam laborare urgerique ab hoste, cuius salus quibuslibet aliis rationibus anteferri debet: multi tamen ex nobilitate, non ferentes ignari otii longiora taedia, clam se domo subducunt: ac ubi senserint moveri arma, licet longissime absint, eo convolant, ut

dotibus; ut fortitudine iustitia, gravitate, severitate, constantia, beneficentia; sed etiam privatam laudem temperantia, mansuetudine, facilitate supergressus est: tanto studio in tutelam regni incumbens, tanta cura consulens quieti populorum, tanto complectens amore universos; ut merito sicuti patriae parent et vindex, ametur, et suscipiatur ab omnibus, timeatur a nemine, nisi a quoque perditissimo ac perturbatore publicae securitatis. Nec hostes eius mansuetudinis expertes fuerunt: qui saepe, quum extrema supplicia meruissent, ipsius clementia servati sunt. Quare non temere adducor ut

alienus a ludis et iocis, scurras et mimos contemnit: calumniis non patet improborum: ad venena delatorum et obtrectatorum aures penitus occlusit. Intelligit non decere tanti regni Principem delinimenta sensuum et illecebras quaerere; sed quo pacto regnum, a sapientissimo iustissimoque patre per manus acceptum sapienter et iuste gubernet. Itaque non dat operam, iis, a quibus deterior fiat, sed frequenter audit sapientiae doctrinarumque professores: saepe conversatur cum studiosis armorum, peritisque militiae. Prudentiam undique, magnum stabilimentum imperantium, conquirit; quo se

manus acceptum sapienter et iuste gubernet. Itaque non dat operam, iis, a quibus deterior fiat, sed frequenter audit sapientiae doctrinarumque professores: saepe conversatur cum studiosis armorum, peritisque militiae. Prudentiam undique, magnum stabilimentum imperantium, conquirit; quo se dignum patre, dignum Senatu, dignum nobilitate, dignum opinione omnium praebeat. Quanquam gravissimam iacturam vestra Respublica patietur, quum Rex ille optimus et sanctissimus plenus anis et gloria rerum gestarum, decedens ab humanis in coelum subvehetur, ascriptusque concilio Divorum consecrabitur: quod

ad Christianorum Reges et Principes. MIseri qui quasi in fornace illa ardenti Hur Chaldaeorum uiuunt, uotis et gemitibus coelum petunt: Vsque quo dormis domine, exurge et ne repellas in finem. Rursus a coelo ad patriam oculos reiectant, quam et ipsam in seruitute uident, relegati tamen a patria, in patria seruitutem agere cupiunt. Vota illorum non libertatem, sed eandem seruitutem mutatis tantum sedibus concipiunt, mox oculos ad Christianorum Reges et principes detorquent: Optant Papam patrem patriae uires suae sanctitatis ad liberationem filiorum conuertere.

MIseri qui quasi in fornace illa ardenti Hur Chaldaeorum uiuunt, uotis et gemitibus coelum petunt: Vsque quo dormis domine, exurge et ne repellas in finem. Rursus a coelo ad patriam oculos reiectant, quam et ipsam in seruitute uident, relegati tamen a patria, in patria seruitutem agere cupiunt. Vota illorum non libertatem, sed eandem seruitutem mutatis tantum sedibus concipiunt, mox oculos ad Christianorum Reges et principes detorquent: Optant Papam patrem patriae uires suae sanctitatis ad liberationem filiorum conuertere. Optant inuictam Caesaris manum

oculos reiectant, quam et ipsam in seruitute uident, relegati tamen a patria, in patria seruitutem agere cupiunt. Vota illorum non libertatem, sed eandem seruitutem mutatis tantum sedibus concipiunt, mox oculos ad Christianorum Reges et principes detorquent: Optant Papam patrem patriae uires suae sanctitatis ad liberationem filiorum conuertere. Optant inuictam Caesaris manum uictricia arma contra Turcam mouere. Sciunt illi parere Hispanos in bello acerrimos, Belgas ferocissimos, Germanos fortissimos, Italos corpore et ingenio praestantissimos Sciunt illi addictissimum

id est, a creatore. istemiscem, id est, postulaui. iardumi, id est, auxilium. Terch eiledum, id est, neglexi. zahmanumi, id est, patriae meae. gurdumi, id est, uisitationem. Ne, id est, Quid. ileim, id est, faciam. ieniemezum, id est, non possum uincere.

OTHMANLARDAN SAHI TSVLTAN TSVLEIMAN, modernus ita appellatur ab eis, id est, Imperator ex Othmannis Sahi Princeps Solomon, qui nunc habet filium primogenitum, uiginti (uel circiter) trium annorum MVTSTAFA uocatum, excellentem suos antecessores tyrannide, atque crudelitate, saepe insidiantem patri, ut si quomodo posset illum occidere, ob libidinem dominij. Habet Rex sub se duos duces siue Satrapas TSAMGIACH BEGLER uocatos, Europeum et Asiaticum, quibus subsunt praesides minores TIMARGILAR dicti, quorum imperijs parent milites ordinarij, qui

eo certa persuasio est, cum praedictis Baronibus Hungariae, ad minus quadraginta milia equitum in re bellica expeditissimos produ cerent, quibus hactenus perpetua bella cum Turcis fuere. Itaque isti omnes, quoniam iam pertaesi sunt Turcarum saeuiciem, potius cupient vnanimiter studere, pro patriae salute mori, quam eorum iugo tyrannico subijci: id quod constat multorum legationibus. Tantas et tam praeualidas reliquias regni Hungarici confirmabimus, si tandem bellum mouerimus: aut omnino amittemus, si vt hactenus cessatores fuerimus. Aduertendum est istud oraculum in Alchorano

Jucundae mihi fuerunt litterae Dominationis V. Reverendae, tum propter novarum rerum significationem, tum vero quod nomen meum in historiis, quas texere coepit, illustrare conetur, pro quo suo in me officio memorem me D. V. R. cognoscet atque gratum. Cumque nec patria nec parentes mei D. Vestrae Reverendae ignoti essent, brevi tamen narratione rem omnem litteris istis complecti volui. Ex nobili et antiqua stirpe Dominorum Croatiae sum oriundus. Patria mihi est Kamychaz [W: Kamychacz] insigni arce

memorem me D. V. R. cognoscet atque gratum. Cumque nec patria nec parentes mei D. Vestrae Reverendae ignoti essent, brevi tamen narratione rem omnem litteris istis complecti volui. Ex nobili et antiqua stirpe Dominorum Croatiae sum oriundus. Patria mihi est Kamychaz [W: Kamychacz] insigni arce celebris, patrem habui Gregorium Wthyssenith [W: Wthysenith] , matrem vero Annam ex veteri et nobili prosapie [W: prosapia] Marthinusevitiorum [W: Marthynusevitiorum] natam. Octo igitur annos

[W: Kamychacz] insigni arce celebris, patrem habui Gregorium Wthyssenith [W: Wthysenith] , matrem vero Annam ex veteri et nobili prosapie [W: prosapia] Marthinusevitiorum [W: Marthynusevitiorum] natam. Octo igitur annos natus cum essem relicta patria in amplissimam Curiam Illustrissimi Joannis Corvini Ducis deductus sum, ab eoque in Transsylvaniam in arcem suam Hunyad missus, ubi tredecim annos non sine magna curialium miseria versatus sum, ad 20. vero aetatis annum in aulam honestissimam illustris, ac magnificae Dominae matris

ingressus, quatuor annos in ordine eorum qui sine litteris erant vixi. Posteaquam vero in litteris opera cujusdam pij et eruditi Heremitae profecissem, susceptis sacris ordinibus sacerdoti [W: sacerdotii] non sine authoritate aliquot monasteriis praefui. Pater dum fortiter pro Patria [W: paria] dimicaret, manu Turcarum occubuit. Tres autem habebam fratres, ijsdem natos parentibus: Nicolaum, hominem in re militari non extremum, alterum Mathiam opinione omnium non infeliciter in litteris versatum; qui ambo naturali morte extincti sunt. Tertium

Farnese Segr. Stato, Principi, 14, f. 382–383. Copia. Editio: THEINER 1863, n. DCCCCI, p. 659–660. ETE IV, n. 507, p. 531–534. [Inscriptio:] Reverendissimo in Christo patri et domino, Alexando Francisco, titulato Sancti Laurentii in Damaso, Sanctae Romanae Ecclesie vicecancellario, domino meo illustrissimo et observandissimo. Reverendissime in Christo Pater et Domine, Domine mihi

Dominationis Vestre Reverendissime hic quoque regius puer inter aliorum principum filios locum pro sua dignitate convenientem obtineat. Qui quo ingenio quibusque moribus esse cepit, non dubito, si vitam huius Deus produxerit, hunc et patriae et toti reipublicae Christianae utilem aliquando futurum. Confirmatio autem episcopatum huius regni cum a Sanctissimo Domino Nostro per reverendum dominum Hieronimum Rorarium, illius Sanctae Sedis Apostolicae fidelem nuntium

et faelicibus annis,
5  Defessum reliquae te accersit ad otia uitae,
Non te curarum piget, haud ulla hydra laboris
Deterret a sanctis studiis et laude perenni,
Vastatae ut grauiter toties et ad ima ruenti
Succurras patriae, sua pristina iura decusque
10  Restituas: opus hoc est immortale deorum. Tranquillus Ad reuerendissimum dominum Strigoniensem Tranquilli

uirtutibus ornas,
Quid iuuat insano tantum indulgere dolori
Et lachrymis faedare genas et uellere crines,
5  Quod tibi natorum geminato funere acerba
Mors semel atque iterum luctus inuexit amaros?
Eximia, fateor, fuit indole notus uterque,
Magnas spes patriae, magna ornamenta dedissent,
Munere si diuum maturior afforet aetas.
10  Mortales omnes rapit insatiabilis Orcus,
Aequat cuncta sua nullo discrimine falce;
Quicquid mortale est, longa obliuione fatiscit.
Vna quidem pietas, caelestis origine uirtus,

aequis,
Nescio quid sperare queant tua proxima regna.
Altera Picenos clades Apulosque sequetur.
Non uictrix olim populorum Roma nec Arnus,
Gallia nec pugnax, Morini gelidusque Bootes,
55  Hesperus et quicquid terrarum amplectitur altus
Oceanus patria non a ceruice repellent
Terribiles ausus Turcorum horrentiaque arma.
Ergo agite, o proceres, et tandem incumbite toto
Pectore solliciti in propriam cuiusque salutem,
60  Optatum dum tempus adest, dum barbarus hostis
Distrahitur uario per multa pericula

Nunc alii veterum titulis censentur avorum:
1.3.46   Sed tua iam veteres Gloria vicit Avos.
1.3.47  Sed iam tempus adest patriis te reddere terris,
1.3.48  Summaque iam Patriae solvere vota tuae.
1.3.49  Absentem quae saepe suum suspirat Alumnum,
1.3.50  Teque dolet tantas ducere Brute moras.
1.3.51  Tolle moras igitur, nostrasque revertere in

1.3.63  Laeta sed immensum foveat concordia pontum,
1.3.64   Spiret ab occiduo Chloridos aura Polo;
1.3.65  Et tua foelices comitentur carbasa venti,
1.3.66   Incolumis Patrio dum referare solo. DE NATALI DIE
1.4.1  Iamque meae quintum vitae claudentia lustrum
1.4.2   Natalis

1.4.37  Et quaecunque meas auditis Numina voces,
1.4.38  Este precor votis non aliena meis,
1.4.39  Ut mihi, dum fragilem liceat producere vitam,
1.4.40   In patria liceat vivere posse mea;
1.4.41  Et procul a populi fastu, atque forensibus auris,
1.4.42   Ocia privata degere tuta domo;
1.4.43  Nostraque sint nullis obnoxia pectora

1.5.50   Nullaque fit lachrymis ultima meta meis.
1.5.51  At tu, quem placida respexit fronte Cupido,
1.5.52   Cui dat Amor faciles per sua regna vias;
1.5.53  Bonna, iubar patriae, iuvenum pulcherrime, sed qui
1.5.54  Ingenii superas dotibus, oris opes;
1.5.55  Dum legis haec nostras testantia carmina flammas,
1.5.56   Exemplo poteris cautus amare

2.2.5  Me tenent ignotis tellus Saturnia campis
2.2.6   Hic, ubi perpetuas sustinet Ida nives;
2.2.7  Ida, Iovem celsis quae iam servavit in antris,
2.2.8  Exitium nato patre parante suo;
2.2.9  Ubera cui mites admorunt blanda capellae,
2.2.10   Dulciaque Aereii munera mellis apes;
2.2.11  Et Nymphae violas, et cornua plena tulerunt,

versant validi rastra, et aratra boves.
2.2.21  Non tamen est tanti nobis, tot regna, tot urbes
2.2.22   Mirari, et veterum tot monumenta Ducum,
2.2.23  Ut non plus mihi sit Patrii iuga nuda Leontis,
2.2.24   Bithynnique humiles cernere fontis aquas,
2.2.25  Et te dulcis amice meo gratissime cordi
2.2.26   Aspicere, atque tuo comminus ore frui:

2.2.49  Gratia magna tibi, mihi tu solatia praebes,
2.2.50   Unica tu mentis pax, requiesque meae.
2.2.51  Tu licet in gelidae degentem vallibus Idae,
2.2.52   In medio patriae me tamen esse facis.
2.2.53  Dii maris et coeli patriis me reddite terris;
2.2.54   Excipiunt humiles numina si qua prece;
2.2.55  Reddite me charae matri, charaeque

2.4.29  Prima suas misit tellus Memphitica puppes,
2.4.30  Quam pater ignotis Nilus inundat aquis.
2.4.31  Venit Idumaeis miles numerosus ab oris,
2.4.32   Et Syrus, et patrii dives odoris Arabs,
2.4.33  Phoenices, Tyriique, et thuriferi Nabathaei,
2.4.34  Quique colunt Rubro littora iuncta mari.
2.4.35  Tum Cilicum venere rates, quos Pyramus, et

2.4.165  Addidit et sua vela Paphos, atque alta Cithera,
2.4.166   Utraque iam Siculae nomina grata Deae.
2.4.167  Omnes auricomi comitantur signa Leonis
2.4.168   Iam pridem Patriae vincere docta suae,
2.4.169  Illum inter tantos terraeque marisque tumultus
2.4.170   Pax iuvat, et nullo parta cruore quies:
2.4.171  Contentusuqe suo, toties quum vincere

2.5.47  Qui pietate prior, qui relligione supestat,
2.5.48   Ille tenet merita regia sceptra manu,
2.5.49  Has quoque perdomitas nostro sub stemmate gentes
2.5.50   Cernemus patrii caedere iure soli:
2.5.51  Cernemus Scythicos glaciali e littore Reges
2.5.52   Ire cathenata post fera terga manu.
2.5.53  Accipiet nostras gens quae tot saecula, leges,

qui fers triplicem proavito in stemmate Arachnen,
2.7.2   Cunque tuo iunctum stemmate nomen habes;
2.7.3  Insignis proavis, quos gloria iunxit Olympo,
2.7.4   Nec minus et patriae nobilitate tuae;
2.7.5  Quae super Illyricas longe caput extulit urbes,
2.7.6   Quas circum placidis Hadria lambit aquis:
2.7.7  Pertulit ad nostras non mendax nuntius

3.1.6  Fas erit, et patrios ad remeare lares.
3.1.7  Iam mihi nescio quid laetum sub corde resultat,
3.1.8  Et reficit sensus gratior aura meos.
3.1.9  Iam videor patriae colles discernere terrae,
3.1.10   Et notos celeri puppe subire sinus:
3.1.11  Iam videor patriis retinacula tradere saxis,
3.1.12   Et subito e summa desiluisse rate.

3.1.70   Littora, Da placidos coerule Glauce sinus.
3.1.71  At vos humanos semper miserata labores
3.1.72  Ferte pedem votis Numina magna meis;
3.1.73  Ut tandem patriae contingam littora terrae,
3.1.74  Et fidos redeam salvus ut ante lares. AD AMNEM GURDUM
3.2.1  Dic mihi:

3.3.2   Inficiunt patulos spumea musta lacus;
3.3.3  Laetitia plausuque fremunt nemora avia, et alte
3.3.4   Reddunt exceptos concava saxa sonos.
3.3.5  Libantur patrio passim per compita ritu
3.3.6   Grata salutifero pocula plena mero.
3.3.7  Salve o pampinei donum coeleste Lyaei,
3.3.8   Salvete Ogygii munera sancta patris.

extimuisse rates: sed fortius urgens
4.1.66  Dirripuitque Orientis opes, turpique coegit
4.1.67  Te dare terga fugae, victaeque reducere classis
4.1.68  Relliquias, patrii latebrosa in flumina Nili.
4.1.69  Nunc vero in decores priscae virtutis egeni,
4.1.70  Immemoresque sui toties prostrata tremiscunt
4.1.71  Hispani Latiique Duces Rodopeia

Priscorum tot vota Ducum, quos inclyta quondam
4.1.80  Graecia Barbaricis genuit ditata ruinis;
4.1.81  Atque alios prior ante omnes, qui lignea suasit
4.1.82  Moenia pro patrio cives conscendere muro,
4.1.83  Et Salaminiacis Xersem superavit in undis:
4.1.84  Quique prius clarum medio in Marathone trophaeum
4.1.85  Extulit;et parvo qui facta ingentia

quem fundit ab amne Coaspes.
4.2.2  Hic super impositus pelago sublimis, opacum
4.2.2  Mons aperit, septumque cavis amfractibus Antrum:
4.2.2  Corythium indigenae patrio cognomine dicunt:
4.2.2  Quod circum laetas densum nemus efficit umbras,
4.2.2  Et placidae

culti celebrata Placentia Tinchae,
4.2.2.36  Quae tulit hoc nostro te, cui vix vidimus aevo
4.2.2.37  Aemiliane parem; magno tibi tanta decori
4.2.2.38  Est patria, et patriae magno tu tantus honori.
4.2.2.39  At subiecta novis variata coloribus arva
4.2.2.40  Et casia atque aliis vernant redolentibus herbis.
4.2.2.41  Hic

culti celebrata Placentia Tinchae,
4.2.2.36  Quae tulit hoc nostro te, cui vix vidimus aevo
4.2.2.37  Aemiliane parem; magno tibi tanta decori
4.2.2.38  Est patria, et patriae magno tu tantus honori.
4.2.2.39  At subiecta novis variata coloribus arva
4.2.2.40  Et casia atque aliis vernant redolentibus herbis.
4.2.2.41  Hic violae genus

ego crediderim Ducibus post funera magnis
4.2.2.168  Servari suprema locum: qui multa gerendo
4.2.2.169  Fortiter, et nullos renuentes ferre labores
4.2.2.170  Rem patriae coluere suae; nec regna, nec ullas
4.2.2.171  Divitias pulchra prae libertate tulerunt:
4.2.2.172  Atque his, qui vitam dignas egere per artes,
4.2.2.173  Et qui iam

incautos opprimit Affros,
4.3.55  Atque hinc ingentes ubi erant Carthaginis arces
4.3.56  Haud procul, antiquum sub proditione Tunetem
4.3.57  Occupat, et patrio pulsum secedere regno
4.3.58  Cogit, amicitiae praetenso nomine Regem,
4.3.59  Et longa exilia, et longinquas quaerere sedes
4.3.60  Non tulit hoc Caesar, subito sed comparat

sic solverit ora per urbem,
4.5  Cura Deum Cives, alias dant numina sedes,
4.5  atque alio vos fata vocant, monet autor Apollo
4.5  Linquere Rus miserum patriae, terrasque remotas
4.5  Illyriae penetrare iubet, ubi surgit in auras
4.5  Vermanus pater, et glaciali fronte Leontes.

Bibliographia locorum inventorum

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1535], Epigramma ad Petrum Tomicium, versio electronica. (), Versus 18, verborum 145, Ed. Jan Daniel Andrzej Janocki Samuel Bogumił Linde [genre: poesis - epigramma] [word count] [brodaricsepigrtomick].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1539], Petro de Gamratis episcopo Cracoviensi, versio electronica (, Buda), Verborum 300, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15391220].

Rozanović, Antun (1524 - post 1594?) [1540], Epigramma ad Nicolaum Nalis (1540), versio electronica. (), 16 versus, verborum 189, Ed. Vatroslav Jagić Đuro Daničić [genre: poesis - epigramma] [word count] [rozanaepigr1540].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Alberti, NIkola (c. 1450 - c. 1500) [1545], Epitaphium Petri Lucii Traguriensis, versio electronica (), 8 versus, verborum 62, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [albertnepitaphluc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Utješenović-Martinuzzi, Juraj (1482-1551) [1545], Epistola ad Antonium Verantium, versio electronica. (), Verborum 599, Ed. Utiešenović, Ognjeslav M. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [utjesenovicjepist15450228].

Utješenović-Martinuzzi, Juraj (1482-1551) [1547], Frater Georgius episcopus Varadiensis cardinali Alessandro Farnese, versio electronica (, Varadin), Verborum 897, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [utjesenovicjepist15470207].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report