Your search found 44795 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 44701-44795:

185
186  Quemque domi, aut bello debere occumbere morti,
187  Impia ius aequum violas Othmana tyrannis,
188  Dum regnum extendis lati ad confinia mundi.
189  Per te mortales Caesar supereminet omnes,
190  Atque sua effigies, quin est venerabilis umbra. 190
191  Arbitrio

non natus, frater at illi.
208  Praecipis ut iuvenes, solum quos educat aula,
209  Flore aevi, atque illuc violentia dira coegit,
210  Ad prima evecti sint regni munera celsa, 210
211  Scilicet ut caros qui non novere parentes
212  Caesari uti patri referant benefacta recepta;

ANNORVM CIRCVLO QVINTO / HOC SIBI
SEPVLCRVM FRANCISCVS CONDERE IVSSIT /
MARTYRVM SALONITANORVM
SERVANS REVERENDA LIMINA SANCTORVM

OMNIPOTENSQVE DEVS QVI ME FORMAVIT ET AVFERT
CLEMENS EXCIPIAT SERVETQVE AD GAVDIA MEMBRVM NAT. IV NON OCT A MDCCCXLVI OBIIT IV KAL AVG A MCMXXXIV
Hoc Monumentum Heredem

Irena Bratičević 2014-12-10T01:25:00 Ad lectorem
Me iuvat hoc versu vatem inseruisse Croatam
Vatibus antiquis: hic honor huncce decet. Split, VII. cal. Februarias An. MCMLVII. Dr. Ivan Baković

DOMINATIO TURCICA
In proprio castro Stolac, quod in Hercegovina
Stat, Smail-aga vocat servos: “Accedite, servi,
Montanosque foras educate, quos ego cepi
Et vinxi vinclis ad Morača, flumen amoenum,
Durakumque senem: mendicus me iste monebat, 5
Ut dimitterem eos. Quoniam sunt, dixit, acerbi
Christiadae: certe cervices Christiadarum
A cervice mea sunt ulturi: esurientem

mendicus me iste monebat, 5
Ut dimitterem eos. Quoniam sunt, dixit, acerbi
Christiadae: certe cervices Christiadarum
A cervice mea sunt ulturi: esurientem
Montanum murem veluti lupus horreat acer.”
Ad sua veloces properarunt munera servi. 10
Captivos manicis et dura compede vinctos
Eduxere: potens illos cum viderat Aga,
Ille boves cumulat saturatos carnificesque,
Atroces lynces; post his dat Turcica dona:

Ille boves cumulat saturatos carnificesque,
Atroces lynces; post his dat Turcica dona:
Cuique adolescenti vel palum donat acutum, 15
Vel funem durum praebet, gladiumve coruscum
Decernit cuidam. “Nunc ite ad distribuenda
Munera, Christiadae, quae vobis, Montibus atque
Saxosis vestris ego iustus Turca paravi,
Nam sicut nunc vos, ita Montes protinus omnes.” 20
Haec dixit Turca, ast occumbere pro cruce Christi

abstulit auras
Incassum, dolet? Haud miseretur Christiadarum
Turca ferus. Forsan nunc de cervice pavescit?
Haec potis Aga sibi negat ipsi. Forsitan illum
Non cernis: quaenam peragit fortissimus heros 55
Ad frenandam hiemem, de puncto quae rotat illo
Exiguo gelidas undas per corporis artus!
Cerne caput, quod ad astra elate tollitur, audax;
Cerne serenatam frontem, necnon sub eadem
Resplendens lumen;

potis Aga sibi negat ipsi. Forsitan illum
Non cernis: quaenam peragit fortissimus heros 55
Ad frenandam hiemem, de puncto quae rotat illo
Exiguo gelidas undas per corporis artus!
Cerne caput, quod ad astra elate tollitur, audax;
Cerne serenatam frontem, necnon sub eadem
Resplendens lumen; stantem quoque cerne staturam 60
Robustam gnaramque vigoris: dic mihi posthac,
Estne illic signum quodquod minimumque

timoris?
Ac audi posthaec, heros nunc quomodo fatur,
Quomodo voce gravi trepidantes increpat ille:
“Heu! Durak, annose senex, heu! muribus istis 65
Montanis stratis quonam tu tendere mavis?
Forsitan ad Montes? Montani in Montibus adsunt;
Ad campos fors? in campos de Montibus illi
Desilient; forsan vives, caput ut tibi collo
Tollatur? Tantum ad nubes tibi tendere restat. 70
Revera mures rodunt, sed corpore terram

quomodo fatur,
Quomodo voce gravi trepidantes increpat ille:
“Heu! Durak, annose senex, heu! muribus istis 65
Montanis stratis quonam tu tendere mavis?
Forsitan ad Montes? Montani in Montibus adsunt;
Ad campos fors? in campos de Montibus illi
Desilient; forsan vives, caput ut tibi collo
Tollatur? Tantum ad nubes tibi tendere restat. 70
Revera mures rodunt, sed corpore terram
Detorquent: aquila ad caelum sese unica

Montanis stratis quonam tu tendere mavis?
Forsitan ad Montes? Montani in Montibus adsunt;
Ad campos fors? in campos de Montibus illi
Desilient; forsan vives, caput ut tibi collo
Tollatur? Tantum ad nubes tibi tendere restat. 70
Revera mures rodunt, sed corpore terram
Detorquent: aquila ad caelum sese unica tollit.
Ad furcam! laqueoque senem suspendite duro,
Ut sapiat, quam illi timor afferat utilitatem.

Ad campos fors? in campos de Montibus illi
Desilient; forsan vives, caput ut tibi collo
Tollatur? Tantum ad nubes tibi tendere restat. 70
Revera mures rodunt, sed corpore terram
Detorquent: aquila ad caelum sese unica tollit.
Ad furcam! laqueoque senem suspendite duro,
Ut sapiat, quam illi timor afferat utilitatem.
Et si Turca quis hic existat, qui quoque viles 75
Christiadas timeat, tollam sub nubila caeli

de Montibus illi
Desilient; forsan vives, caput ut tibi collo
Tollatur? Tantum ad nubes tibi tendere restat. 70
Revera mures rodunt, sed corpore terram
Detorquent: aquila ad caelum sese unica tollit.
Ad furcam! laqueoque senem suspendite duro,
Ut sapiat, quam illi timor afferat utilitatem.
Et si Turca quis hic existat, qui quoque viles 75
Christiadas timeat, tollam sub nubila caeli
Illum, ut ibi nigris corvis stet

cuncti. VIATOR NOCTUABUNDUS
Sol absconditus est et pernox luna resurgit.
Ille quis est, qui per montis iuga dura vagatur
Ad Montemque Nigrum gressum facit usque latenter?
Se fert nocte, diu permittit membra quieti; 90
Hic heros olim, sed nunc non amplius heros,
Sed calamus tenuis, qui flamine quoque movetur.
Si iuxta callem serpentem

Conspicuum est illum non velle occumbere mortem,
Esse tamen quaedam, quae illum procedere cogant.
Novica ruc venit, cum in Cetinje rure secundo 130
Cantavit gallus, tertio cantavit in urbe
Cetinje gallus, ad hanc urbem cum Novica venit.
Illic fert vigili portantia verba salutem:
“Te Deus adiuvet, o vigil urbis!” Tum vigil illi
Suavius: “Et felix te sors, incognite fortis! 135
Unde domo tu es? Quae bona fors te duxerat

Et moriturus quisque libens est pro cruce sacra, 165
Qua signat se, pro cruce libertateque cara.
Agmen inauditum! collectum non velut agmen
Colligitur solitum; veluti prius haud volitabat
Tunc super auras vox: “Ad fauces se ferat heros!”
Ac Echo resonans: “Ad fauces se ferat heros!” 170
Ex latebris tunc non referebat ad aethera voces.
Ut vox mystica, qua Superi tantummodo fantur,
Huc illuc Nigrum per Montem murmur

Qua signat se, pro cruce libertateque cara.
Agmen inauditum! collectum non velut agmen
Colligitur solitum; veluti prius haud volitabat
Tunc super auras vox: “Ad fauces se ferat heros!”
Ac Echo resonans: “Ad fauces se ferat heros!” 170
Ex latebris tunc non referebat ad aethera voces.
Ut vox mystica, qua Superi tantummodo fantur,
Huc illuc Nigrum per Montem murmur opacum
De saxo ruit ad saxum; mirabile dictu!

collectum non velut agmen
Colligitur solitum; veluti prius haud volitabat
Tunc super auras vox: “Ad fauces se ferat heros!”
Ac Echo resonans: “Ad fauces se ferat heros!” 170
Ex latebris tunc non referebat ad aethera voces.
Ut vox mystica, qua Superi tantummodo fantur,
Huc illuc Nigrum per Montem murmur opacum
De saxo ruit ad saxum; mirabile dictu!
Per tenebras censes algentia saxa vigere: 175
Haec

Ac Echo resonans: “Ad fauces se ferat heros!” 170
Ex latebris tunc non referebat ad aethera voces.
Ut vox mystica, qua Superi tantummodo fantur,
Huc illuc Nigrum per Montem murmur opacum
De saxo ruit ad saxum; mirabile dictu!
Per tenebras censes algentia saxa vigere: 175
Haec trepidant, cupiunt, tollunt caput, ex scopulisque
Immotis sensim monstrant pugnumque virilem
Robustumque pedem; per nervos sanguine caldum

Agmen it obscurum, sed frustra quaeris ab illo: 190
Quo? Sicut quaeres frustra a fulgore caduco
Ac a terrifico tonitru, quo praecipitare
Approperent, tibi cum semper responsa remittant:
“Haec nihil ad nos! Haec a summo quaere Tonante,
Cuius in obsequium mortales se dare debent.” 195
Agmen it, ast: Quonam, qua pergit? Cognita tantum
Haec supra caelum stanti sunt. Sed sceleratus
Est certe gravis, in quem desuper

In gremio celat, stillat mussansque minatur
Perniciem diram regioni, quam petit: agmen 205
Sic tenebris cinctum, dextrae velut assimilatum
Aeternae, tacitum procedit, ut impius ex his
Addiscat, fulmen si protinus ad scelerata
Responsum non det, se culpa haud esse solutum:
Hoc gravius feriet, quo tardius incutit ictus. 210
Arma micantia non crepitant, nec murmure montes
Ignivomae replent ballistae, nec radiantes

ad scelerata
Responsum non det, se culpa haud esse solutum:
Hoc gravius feriet, quo tardius incutit ictus. 210
Arma micantia non crepitant, nec murmure montes
Ignivomae replent ballistae, nec radiantes
Ad facilem gressum bullae tinnire suerunt:
Sed veluti gnari, quem gestent, sub pede prolis
Decrescunt Montes ac aspera fiunt plana. 215
Cum socio fido socius procedit eodem,
Constanti fidoque gradu velut astra

Komljani, Zagarač, Bjelopavlić arduus illis
Iam dudum post terga manent, modo Rovce refertos 220
Conculcant saxis; post hos, ubi flava fugatis
Nocturnis umbris aurora rubescere visa est,
Agmen ad illustrem fluvium, cui Morača nomen,
Venit, ab hoc nomen regioni educitur illi.
Hic transire diem validum consederat agmen. 225
Hic madido iacuit revolutus gramine, somno
Ut recrearet iam fessas in corpore vires:

Hic chalibe ex saxo scintillam excudit et illam
In foliis siccis capit et dein accumulatis
Termitibus forti flatu flammam excitat acrem:
Arietis hic quartam partem oblatam a grege miti
In nuceo parvoque veru conversat ad ignem, 235
Vel de ventre trahit perae sibi caseolum album.
Ardescitne siti? Non distat Morača flumen.
Estne calix opus huic? Palmas adhibebit utrasque.
Interea caelum sine nube rubescere coepit,

sol est comes illius ac aes
Arietis adveniens clemens de monte propinquo.
Illius templum est spatium omne sub aetheris axe,
Ara verenda et mons et vallis, thus odor ille, 250
Qui sese defert ad caelum ex floribus, albo
Ex mundo necnon ex sanguine pro cruce fuso.
Cum melioris heri famulus bonus agmen adiisset,
Auxilium Domini optavit, et inde vocatis
Fortibus ut iuvenis saxum conscendit in algens, 255

melioris heri famulus bonus agmen adiisset,
Auxilium Domini optavit, et inde vocatis
Fortibus ut iuvenis saxum conscendit in algens, 255
(Algebat saxum, sed cor fervebat) honestus
Et bonus ista senex tunc verba ferebat ad agmen:
“Tutores patriae, soboles mea, vos generavit
Haec regio, vere praerupta, sed aurea vobis.
Haec et avis vestris vitales tradidit auras, 260
Haec patribus vestris vitales tradidit auras,
Haec

quae super haec effert se; roborat haec vos
In cruciatibus et caelo vos protegit alto.
“Ah! si ex planitie, prospectus unde vetantur,
Et reliquae gentes hanc nullo tempore victam
Illustremque crucem de vertice Lovćen ad astra 290
Elatam aspicerent, et si innotesceret illis,
Quomodo Turca ferox constanter faucibus atris
Haud parvo glutire illam molimine tentet,
Et frustra dentes ad Montes quomodo frangat:
Non

Illustremque crucem de vertice Lovćen ad astra 290
Elatam aspicerent, et si innotesceret illis,
Quomodo Turca ferox constanter faucibus atris
Haud parvo glutire illam molimine tentet,
Et frustra dentes ad Montes quomodo frangat:
Non pigrarentur, dum sacra pro cruce vobis 295
Crudelissima sunt crebro tormenta ferenda,
Nec vos barbaricos idcirco voce vocarent,
Quod, dum istae somno, morti vos membra dabatis.

peccata, nefaria facta:
Crimina dimittuntur eis quos paenitet horum.
“Paeniteat vos, clara dies dum luce coruscat;
Dum tempus, pueri, decurrit, paeniteat vos;
Paeniteat vos iam nunc antequam ad Omnipotentem 315
Se sistant animae vivaces; paeniteat vos,
Nam brevis est vitae cursus, brevis et celer una;
Paeniteat vos, nam multos aurora resurgens
Inveniet ducetque ubi standum est omne per aevum;

increpat aetas,
Atque sui plagas medicans gregis ipse suarum
Forte recordatur iuvenilum tristitiarum: 325
Hic bonus est pastor, nam aliis quae praedicat, ipse
Usque suis factis haec confirmare videtur.
Ad pia verba pii senis omnis turba stat illa
Aegra gravi tamquam morbo; mitesque videntur
Agni, qui fuerant silvestres ante leones: 330
Divinum tantum facit haec miracula verbum.
Quis stetis ante oculos mitis tunc agminis

ante leones: 330
Divinum tantum facit haec miracula verbum.
Quis stetis ante oculos mitis tunc agminis huius,
Cum subito palmae centum enses diripuerunt
Vagina centum? Vere mirabilis adstans!
De cursu ad caelum cum corda repellere centum 335
Atque voluntates valet unus perdere centum!
Novica, crudelis tortor prius, et modo liber,
Adstat et agmen adit properanter relligiosum
Accedensque seni dat constans ore

Dextra mihi tantum sospes fortisque remansit,
Quae posthac Montis Nigri tantummodo fiat.
Namque crucem, nisi rite lavatus, non decet heros,
Haec votis opto summe: me in fonte lavate;
Nos ad agendum nam tempus nunc ocius urget.” 350
Haec ad verba manus centum letalia ferra
Deposuere statim, centum quoque lumina, sicut
Per pluviam, formosam Irin pro sole videbant.
Cumque senex oculis dederat signum, ilicet

Quae posthac Montis Nigri tantummodo fiat.
Namque crucem, nisi rite lavatus, non decet heros,
Haec votis opto summe: me in fonte lavate;
Nos ad agendum nam tempus nunc ocius urget.” 350
Haec ad verba manus centum letalia ferra
Deposuere statim, centum quoque lumina, sicut
Per pluviam, formosam Irin pro sole videbant.
Cumque senex oculis dederat signum, ilicet illi
Porrexere galerum undae de Morača,

illis: gravis heros, sit homo talis!
Ut vidit, qualem ducunt o ruribus illi 415
Praedam exactores, praeceps quasi fulmen in ipsam
Quadrupedis celeris quatiens terga irruit atrox,
Atque volans rapuit iaculum, quod, ad experiendum,
Versus Christiadam primum direxit euntem.
Sed quandoque manus fortis dormitat et armis 420
Nobilis herois: sic et decreta superna
Tunc statuere: pedem quadrupes offendit alacrem
Et

Tunc statuere: pedem quadrupes offendit alacrem
Et iaculum stridit: leve inaequalique volatu
Non agnum mitem, sed vero lupum icit atrocem
Et Saferi unum lumen de sede revellit, 425
Qui tunc Christiadam vinctum ducebat ad Agam.
Prosiliit virides in glebas lumen ademptum
Et rorabatur tepefacto Turca cruore.
Ut serpens stridit privatus lumine Turca,
Exarsit Smail-aga furens ut vivida flamma: 430
Dedecori tali forti est

spectacula tristia figunt 460
Flagrantemque cruore sitim cruciatibus atque
Sanguine Christiadarum illi depellere curant;
Et cum laetitia mens exultaverat horum,
Certatim plausu celebrarunt gaudia magna
Ad pictam effigiem, cum vulgus, turba canina, 465
In terram cecidit. Plausu aequo exultat Avernus,
Dum pugnat peccans aeterno cum cruciatu.
Turca ferox non est defectus, viribus acres
Quadrupedes iam sunt occantes hurpice

Postremum cornu solum resonare sepultos 495
Ac in iudicium compellere non modo posse,
Cum faciant eadem nunc ac hic terna flagella.
Et miseris, quorum manat de corpore sanguis,
Qui tristes serpunt ad magnum papilionem,
Aga furore ardens velut horrida bellua rugit: 500
“Eia age, vulgus, opus tibi sit conferre tributum,
Aut graviora tuum tergum mox flagra secabunt.”
Alitibus Dominus bonus

servi,
His soleam bene, maecha canis sit mater eorum!“
Adiunxit Smail-aga, ac intrat papilionem.
Experti servi miserabile vulgus inuncant 530
Et praecellit in his Saferus luminis orbus,
Quem subit ad plausum maiorem laetitiamque
Cunctorum rabies ulcisci lumen ademptum.
Vincla fremunt, ut bos Saferus mugit agrestis:
„Eia age, vulgus, opus tibi sit conferre tributum!“ 535
Et miserum vulgus

Aestuat interea prae papilionibus ignis,
Qui curae Turcis est. Hic nova porrigit igni 580
Nutrimenta, ambas buccas hic inflat et illum,
Ut melius flagret, spiramine concitat oris;
Hic pedibusque decussatis ad humumque retortus
In longoque veru conversans arietem opimum
Iuxta illum sidit. Sevosus stillat et ingens 585
Ad prunas aries stridet, dum lucida flamma
Hunc leviter tangens vivaci lumine replet
Sub

inflat et illum,
Ut melius flagret, spiramine concitat oris;
Hic pedibusque decussatis ad humumque retortus
In longoque veru conversans arietem opimum
Iuxta illum sidit. Sevosus stillat et ingens 585
Ad prunas aries stridet, dum lucida flamma
Hunc leviter tangens vivaci lumine replet
Sub cidari frontem Turcae sudore fluentem.
Sat cum aries erat a Turca versatus, ab axe
Est ingens tereti devulsus depositusque 590

Turcae sudore fluentem.
Sat cum aries erat a Turca versatus, ab axe
Est ingens tereti devulsus depositusque 590
In mensa magno quoque cultro dilaniatus.
Non secus atque lupi silvestres esurientes
Ad mensam subito Turcae sedere paratam,
Unguibus et praedam coeperunt arripere illam.
Tum frustum Smail-aga velut prior arripit unum, 595
Post illum Bauk, et reliqui dein more luporum.
Iamque placentam albam, plenum quoque

Et posthinc servis: „En exuberantia carnis,
Nuda fame presso vulgo vos proiicite ossa,
Proiicite ossa, alio carnem transferte perustam, 610
Omnia, dum voco vos, debent haec esse peracta.“
Mugiit Aga, tulit se dein ad papilionem.
Ad coenam necnon delectamenta paranda
Sunt servi gressi; funem paleamque perustam
Sole paraverunt, qua vulgus mente superbum 615
Inversis capite et pedibus de termite pendens
Sunt

carnis,
Nuda fame presso vulgo vos proiicite ossa,
Proiicite ossa, alio carnem transferte perustam, 610
Omnia, dum voco vos, debent haec esse peracta.“
Mugiit Aga, tulit se dein ad papilionem.
Ad coenam necnon delectamenta paranda
Sunt servi gressi; funem paleamque perustam
Sole paraverunt, qua vulgus mente superbum 615
Inversis capite et pedibus de termite pendens
Sunt suffituri, ac ex vulgo, veste carenti

Et vulgus? Quaenam faciat miserabile vulgus!
Terra silex est, sunt alte caelestia tecta; 620
Instrumenta videt saevissima corde dolenti,
Cor dolet, ast oculus lacrimarum non madet unda.
Cum servi fuerant ad iussa obeunda parati,
Illorum rapuit fervens insania mentem,
Imprimis mentem Saferi lumine laesi, 625
Ut Smail-aga furens illos clamore moveret:
„O iuvenes, ehodum, confestim desidiosos
Christiadas

timere caveto,
Ne ferrata terat clava illas, neve catenas
In rigidas nervos, in ballistam atque sagittas
Arcum, in equum pugnacem equulum convertat inermem.
Non trepidant Slavae musae decedere vita 655
Ad clavam; vero bene tu haec in mente repone:
Clava ubi non exstat, neque carmina Slava coluntur.
Atque foris caelum pictum convolvitur umbris,
Et, si trans densas nubes tu cernere posses,
Pleiades, parvas stellas,

Ast ego sum valde cupidus cantusque fidisque:
Eia cane, ut fervens de corde cupido recedat.“
Tum stetit evellitque Bauk de cardine chordas, 755
Deinde decussatis pedibus mitisque resedit
Sede priore fideque canora ad molle cubile
Admota plectrum per caudam duxit equinam
Huc illuc; posthac cum clavus terque quaterque
Versatus crepuit, fallax sic cantor ab ore 760
Carmen ad aptatas chordas effundere coepit:
„Care

mitisque resedit
Sede priore fideque canora ad molle cubile
Admota plectrum per caudam duxit equinam
Huc illuc; posthac cum clavus terque quaterque
Versatus crepuit, fallax sic cantor ab ore 760
Carmen ad aptatas chordas effundere coepit:
„Care Deus, dictu mirabile! quam potis heros
Rizvan-aga erat et gladio teloque vibranti,
Ignivoma saeva ballista ac ense cruento
Et palmis et equo veloci!

equus acer
Est usus cervice sua saltumque peregit:
Cingula dirupta est et humi ruit Aga virilis.
„Temporis effluxit spatium breve; per spatiosum 785
Kosovo percurrit murmur, qui prodit ab ore,
Transit ad os, longe procedens crescit eundo:
Sic vulgi nugae necnon derisio crescunt,
Ex fidibus donec deductum est carmen amoenis
Ac hodie caecus cantor per Kosovo cantat: 790
„Rizvan-aga potens certe semissis erat

Ut pereat vulgus, fulgentes sumite cultros,
Ardescens oleum, gladios palosque tremendos, 830
Urite flammis et Stygias dissolvite vires!
Carmina me dicent heroem: ut victima cuncti
Ad finem debent istum decedere vita!“…
Vix Smail-aga furens finem dedit ore loquendi,
Cum ballista foris explosa superstes in umbras 835
Saferi lumen sparsit, qui promptus ad Agam
Venerat; ac hodie, iaculum quae

me dicent heroem: ut victima cuncti
Ad finem debent istum decedere vita!“…
Vix Smail-aga furens finem dedit ore loquendi,
Cum ballista foris explosa superstes in umbras 835
Saferi lumen sparsit, qui promptus ad Agam
Venerat; ac hodie, iaculum quae coepit acerbum,
Mortiferum plumbum tristem dedit his modo finem.
„Christiadae, vulgus!“ colles clamore resultant.
Prima ex ballistis statio tum papiliones 840

Continuant, tantum tenebris modo tu prohiberis,
Congredientum ne mireris strenua gesta.
Prospectum tenebrae prohibent: cum a nubibus autem
Aut a ballista socii perfunditur ignis,
Ad captum cultri vulgus Turcaeque frequenter 860
Inveniuntur, ubi se tam distare putabant;
Et collo circum supponunt brachia dura
Ac inter se dant ferratis oscula rostris
Christiadae necnon Turcae, dum concidat unus:

albis.
Nox horrenda, nigra est, obscura et sanguine sparsa;
O felix agmen, quod se tulit in loca tuta! FATUM
Mons Lovćen caput ad rutilantia sidera tollit,
Campus ad illius radicem extenditur amplus, 890
In campo domus est et in ista parvula cella,
In medio cellae valde miranda videntur:
Turca crucem furiis actus cervice salutat.

obscura et sanguine sparsa;
O felix agmen, quod se tulit in loca tuta! FATUM
Mons Lovćen caput ad rutilantia sidera tollit,
Campus ad illius radicem extenditur amplus, 890
In campo domus est et in ista parvula cella,
In medio cellae valde miranda videntur:
Turca crucem furiis actus cervice salutat.
Turca stat ornatus cidari cultroque cruento,

iam
iam labentes
in barbam niveam. PROPE SEPULCRUM J. KEATS

Dies
avis fatigata
ad terram volat
sole aestivo sadata
Forsan dies erit praeda tenebrarum.

Aliquis dixit
nomen tuum Keats
in aqua inscriptum:

Ubi susurrus istarum aquarum,
Super quas volant agmina

inflammatae mentis
Raptum ex sinu Fati
Ex palma divitis sed fluentis temporis. VISU MIRABILE

Super mare smaragdinei montes
sicut pontes
Oculos et cor
ad immensum ducunt.

Digituli ignoti
poesin in nubibus scribunt HASTA SOLARIS Ex: Cantilenae
Poesis
sicut hasta solaris.
Et sanguis fluit

eo libentius faciam, quod haud silentio praetereundum est etiam Slavorum multas nationes intra Latinitatis moenia iam diu vitam agere. Dies me deficiat, si ordine exponere velim, quam abundanter olim in urbibus Slavorum meridianorum, imprimis apud eos, qui ad occidentem vergunt, studia classica floruerint, quae praeclara scriptorum studiosorum sapientium ingenia contenderint, ut Latini sermonis usum conservarent atque propagarent, quotque opera hac lingua edita cum Latinas tum etiam Slavicas litteras locupletaverint.

conservarent atque propagarent, quotque opera hac lingua edita cum Latinas tum etiam Slavicas litteras locupletaverint. Nam eo tempore lingua Latina apud nos non solum in Ecclesia aut in schola, sed etiam in tota fere vita publica complures utebantur. Quae condicio usque ad prima saeculi undevicesimi decennia permansit. Tum autem rerum mutatione facta, quae in multis Europae gentibus nationis conscientiam excitaverat, etiam Slavorum populi, qui antiqui Illyrici regiones incolebant, tamquam diuturno quodam somno exciti, ad patrii sermonis studia se

Quae condicio usque ad prima saeculi undevicesimi decennia permansit. Tum autem rerum mutatione facta, quae in multis Europae gentibus nationis conscientiam excitaverat, etiam Slavorum populi, qui antiqui Illyrici regiones incolebant, tamquam diuturno quodam somno exciti, ad patrii sermonis studia se contulerunt atque eum, quamvis etiamtum maxima ex parte sub alienorum dicione atque imperio essent, tamen magis magisque colere eoque in propriis litteris multo latius multoque aptius quam antea uti coeperunt. Quo factum est, ut lingua Latina nullo

colere eoque in propriis litteris multo latius multoque aptius quam antea uti coeperunt. Quo factum est, ut lingua Latina nullo iam modo eum honoris locum retinere posset, quem antea habuerat. Haec ego omnia nimis vetera satisque cognita praetereo, ut ad hodiernum studiorum Latinorum statum veniam. Inter duo bella universalia in Vetere Iugoslaviae regno duo erant scholarum genera, in quibus discipuli puerili aetate lingua litterisque Latinis instruerentur: alterum erat gymnasium classicum, in quo praeter

reale dictum, ubi eadem studia tantum superius quadriennium occupabant. Quorum in altero ex auctoribus Latinis hi praecipue scriptores legebantur: Caesar, Sallustius, Cicero, Livius, Tacitus, poetae Ovidius, Vergilius, Horatius; in altero autem eorundem auctorum loci selecti. Quod ad magistratus linguae litterarumque Latinarum erudiendos attinet, huic rei seminaria classica apud facultates philosophiae quattuor Universitatum operam suam navabant: Aemonensis, Zagabriensis, Singidunensis, Scupensis. Neque deerant controversiae, sicut in aliis

Praeterea in gymnasio quod dicitur communi biennium tantum linguae Latinae consecratur, quo fit, ut litteris non solum Latinis sed etiam omnino classicis in singulos annos minus studeatur. Cuius rei causas si quaerere velis, duas forsitan invenias, quae adulescentium animos maxime ad hoc studiorum genere deterreant: unam celerrimum scientiarum progressum, cuius omnes testes sumus, alteram vero novam civitatis rationem, quae eas praecipue artes curat, quae ad novam rem publicam aedificandam pertinere videntur. Quod autem ad

Cuius rei causas si quaerere velis, duas forsitan invenias, quae adulescentium animos maxime ad hoc studiorum genere deterreant: unam celerrimum scientiarum progressum, cuius omnes testes sumus, alteram vero novam civitatis rationem, quae eas praecipue artes curat, quae ad novam rem publicam aedificandam pertinere videntur. Quod autem ad ipsas antiquitatis disciplinas, quae philologia classica continentur, eae nihilominus in Universitatibus strenue coluntur, ut ex ephemeride

maxime ad hoc studiorum genere deterreant: unam celerrimum scientiarum progressum, cuius omnes testes sumus, alteram vero novam civitatis rationem, quae eas praecipue artes curat, quae ad novam rem publicam aedificandam pertinere videntur. Quod autem ad ipsas antiquitatis disciplinas, quae philologia classica continentur, eae nihilominus in Universitatibus strenue coluntur, ut ex ephemeride semestrali "Živa antika" (id est "Antiquitas viva"), quae Scupis iam sedecim annos editur,

scamnis paulatim recedere videmus atque magis magisque in alias provincias transire? Nostrum certe est summa ope niti, ut omnia quae veteres nobis memoria tradiderint ab oblivione vindicemus, sed tempora mutata monere videntur novis quibusdam itineribus opus esse, quae nos ad hanc metam perducant, eoque magis, quod in variis nationibus non eaedem sunt vitae condiciones, quae studia nostra vel provehere vel retardare possint. Haud sane dubium est, quin hic Conventus, sicut alii eiusdem generis coetus, quippe qui hac in re

vel retardare possint. Haud sane dubium est, quin hic Conventus, sicut alii eiusdem generis coetus, quippe qui hac in re auctoritate plurimum valeant, efficere possint, ut in studiis Latinis provehendis multa in commune statuantur. In his mihi eae sententiae maximi momenti esse videntur, quae hac in re ad omnium nationum unitatem pertinent. Qui enim fines sint destinandi, quae methodi adhibendae, quae auxilia petenda, hoc potissimum loco deliberandum esse censeo.

dictum vetus animae
in luce consummabitur In unda
Molliter
in unda cor nostrum oscillat
Leniter
o formosa visio crepusculi
manibus rosis purpureis plenis
ad cor nostrum ut mater
pia nostra mater venis Carmina mea
Carmina mea visibiles movere fontes
Multa illa invisibilia
in corde meo videre
ac in cordibus florum
hominum

Ecce hirundines!
Et laetos risus audio
videns nubes plenas sole
Liberatum tristitiae mole
cor meum balbutire incipit:
Ecce hirundines!
Amici,
florent primae amoenae violae! Ad pedes fatigatos
Veniunt undae ad pedes fatigatos
et dicunt aliquid musicae incomparabile
Audit cor viatoris humile
sonum immensitatis
Post carmen in animo statim
volans alis aeterni temporis
fit amore lucis raptim
in abyssis

risus audio
videns nubes plenas sole
Liberatum tristitiae mole
cor meum balbutire incipit:
Ecce hirundines!
Amici,
florent primae amoenae violae! Ad pedes fatigatos
Veniunt undae ad pedes fatigatos
et dicunt aliquid musicae incomparabile
Audit cor viatoris humile
sonum immensitatis
Post carmen in animo statim
volans alis aeterni temporis
fit amore lucis raptim
in abyssis ignotis
cum gaudio

cicada in cupressi altae cacumine
de ignotorum tessellatis cantat simulacris
humili incitata pulchritudine Pallio caeruleo
Pallio amictus caeruleo
in vertice montis saxosi sedeo
Cor meum video ad olivam quietis plenam
ut ad matrem avolavisse
Et illa sapiens foliis mollibus
in vento argenteis
illa vetus oliva risu viridi
susurrans cor ut pilam mihi porrigit
cantilenam saepe cantans nitidam
consolans semper animam lacrimis

de ignotorum tessellatis cantat simulacris
humili incitata pulchritudine Pallio caeruleo
Pallio amictus caeruleo
in vertice montis saxosi sedeo
Cor meum video ad olivam quietis plenam
ut ad matrem avolavisse
Et illa sapiens foliis mollibus
in vento argenteis
illa vetus oliva risu viridi
susurrans cor ut pilam mihi porrigit
cantilenam saepe cantans nitidam
consolans semper animam lacrimis madidam.

Neven Jovanović Versio prima. PRAEFATIO AUCTORIS IN TOMUM I Studium litterarum Latinarum ad cultum atque humanitatem populi Croatici cognoscenda maximi momenti est. Quid enim hic populus ab adventu suo in Haemi paeninsulam usque ad hodiernum diem doctrinae atque humanitati praestiterit, neutiquam recte aestimare poteris, si incredibilem fere eius Latine

PRAEFATIO AUCTORIS IN TOMUM I Studium litterarum Latinarum ad cultum atque humanitatem populi Croatici cognoscenda maximi momenti est. Quid enim hic populus ab adventu suo in Haemi paeninsulam usque ad hodiernum diem doctrinae atque humanitati praestiterit, neutiquam recte aestimare poteris, si incredibilem fere eius Latine scribendi diligentiam exceperis. Ineunte saeculo VII ae. v. sede e Transcarpathicis regionibus translata in fines Dalmatiae, Pannoniae, Histriae,

se incolae maritimarum urbium, Latina scribebantur mandata et resolutiones auctoritatum Francorum, ea erat lingua tum potentissimae ecclesiae Romanae. Mirandumne est, quod in Croatia quoque- non aliter ac in aliis Europae occidentalis regionibus- his remotissimis temporibus sermo Latinus ad solemniora rei publicae negotia tractanda adhibebatur quodque antiquissimae inscriptiones lapidariae Croaticae aliaque documenta cancellariae aulicae Croatarum lingua Latina exarabantur? Quod vero initio ob necessitatem factum est, procedente tempore et politioribus

quovis sacrificiorum genere defendere parati erant) Croatae altiorum coetuum linguam Latinam tamquam alterum sermonem patrium adamaverunt et apud se civitate donaverunt. Caeterum cognitio linguae Latinae maioribus nostris utilissima erat, quia ei tantum, qui Latine sciebat, aditus ad liberalia studia aperiebatur viaque ad exteras quascunque terras patebat. Quamque brevi toti nationi Croaticae ter quaterve saeculis diuturna et gravissima bella cum Turcis gerenda erant, maiores nostri nec inter arma commercium cum Ciceronis lingua intermiserunt.

erant) Croatae altiorum coetuum linguam Latinam tamquam alterum sermonem patrium adamaverunt et apud se civitate donaverunt. Caeterum cognitio linguae Latinae maioribus nostris utilissima erat, quia ei tantum, qui Latine sciebat, aditus ad liberalia studia aperiebatur viaque ad exteras quascunque terras patebat. Quamque brevi toti nationi Croaticae ter quaterve saeculis diuturna et gravissima bella cum Turcis gerenda erant, maiores nostri nec inter arma commercium cum Ciceronis lingua intermiserunt. Ludi, gymnasia, academiae, quae

et rebus politicis dediti, qui singulare studium linguae Latinae apud maiores nostros perverse interpretari non desinunt. Memoratu dignum est Croatas in politicis et diaetalibus negotiis sermone Latino diutius quam omnes alios Europae populos usos esse, nempe usque ad diem 23. Octobris 1847. Is enim sermo in nationali libertate asserenda et linguis Germanica et Hungarica, quae iis imponebantur, propulsandis magno iis adiumento fuit. E litterarum hereditate, quae apud Croatas lingua Latina conscripta est, in apposito elencho opera

Octobris 1847. Is enim sermo in nationali libertate asserenda et linguis Germanica et Hungarica, quae iis imponebantur, propulsandis magno iis adiumento fuit. E litterarum hereditate, quae apud Croatas lingua Latina conscripta est, in apposito elencho opera usque ad medium praeteritum saeculum typis edita recensere aggressus sum. Hic autem non solum ea opera intelligenda sunt, quae a Croatis proprio marte Latine condita sunt, verum et illa, quae ab iis e qualibet lingua in Latinum translata sunt quaeve auctores Croatici commentariis vel notis

apud nos, quod ego sciam, nemo adhuc provinciam istam exantlaverit, licet sperare, deficientibus aliis subsidiis bibliographicis, hunc indicem ceteris quoque viris doctis alicuius utilitatis fore. Ut nunc res est, absolutam litterarum Latinarum Croatiae bibliographiam ad praesens confici non posse persuasum mihi habeo. Litterarum populi Croatici hereditas diversissimis de causis tam distracta est, ut ad omnium librorum editiones comparandas plurimorum eruditio et longa indefessaque indagatio requirantur. Si hic labor ad elaborandam Latinitatis

indicem ceteris quoque viris doctis alicuius utilitatis fore. Ut nunc res est, absolutam litterarum Latinarum Croatiae bibliographiam ad praesens confici non posse persuasum mihi habeo. Litterarum populi Croatici hereditas diversissimis de causis tam distracta est, ut ad omnium librorum editiones comparandas plurimorum eruditio et longa indefessaque indagatio requirantur. Si hic labor ad elaborandam Latinitatis Croaticae bibliographiam, quae jam dudum in votis multorum est, vel minimum contulerit, id mihi satis superque erit.

Croatiae bibliographiam ad praesens confici non posse persuasum mihi habeo. Litterarum populi Croatici hereditas diversissimis de causis tam distracta est, ut ad omnium librorum editiones comparandas plurimorum eruditio et longa indefessaque indagatio requirantur. Si hic labor ad elaborandam Latinitatis Croaticae bibliographiam, quae jam dudum in votis multorum est, vel minimum contulerit, id mihi satis superque erit. Res, quae in hoc indice compendiario stilo referuntur, e nonnullis bibliothecis et archivis variorumque scriptorum auctoritate

illi catalogi Bibliothecae Musaei Britannici et Bibliothecae nationalis Galliae, typis editi, tum notissima opera bibliographica in calce huius Indicis memorata C. Estreicheri, G. Petrik. C. Szabó, J. Szinnyei, M. D. Grmek, ceterorum, quae in ea bibliotheca asservantur quaeque mihi ad supplendas lacunas maximum subsidium praestiterunt. Aliae bibliothecae et archiva, quae pro! brevissimo tempore adire potui, sunt: Bibliotheca metropolitana Zagrabiensis, Bibliotheca Academiae Slavorum meridionalium Zagrabiensis, Bibliotheca conventus Fratrum minorum

metropolitana Zagrabiensis, Bibliotheca Academiae Slavorum meridionalium Zagrabiensis, Bibliotheca conventus Fratrum minorum Ragusii, Bibliothecae scientiarum Ragusii, Spalati, Iaderae, duo Archiva historica Iaderae et Zagrabiae. Auctor huius indicis, parvo spatio ad perficiendum opus sibi relicto, ex memoratis thesauris librorum non omnia depromere et invisere potuit, ut voluerat, sed non raro ex catalogis ipsis ei hauriendum fuit. Simili modo, quae ex singulis auctoribus deprompserat, deficientibus ipsis libris aliisve testimoniis, recognoscere

aestimator, recte consideraverit, spero fore, ut multis, quae in hoc indice minus elaborata videantur, benigne indulgeat. Nihilominus in hoc elencho plurima nova adducuntur, quae litterarum Croaticarum historiae adhuc latuerunt. Lacunis enim supplendis imprimis operam navandam censui ad bibliographiam nostram id maximi momenti esse existimans. Doleo, quod (licet consulto id fecerim) hunc in censum inserere omisi quosdam scriptores, qui a Croatia oriundi extra Croatiam vixerunt et quorum vita et opera accuratiore perscrutatione indigent, puta Franciscum

nos degentes nostraque merentes stipendia doctrina et eruditione claruerunt . Quae omnia supplementis subsequenter adici poterunt. De norma, quam in recensendis libris adhibui, haec moneo: Nomina auctorum forma usitatissima et orthographia horum temporum afferuntur, ad quam formam lector semper ab aliis formis remittitur. Ne huius elenchi ambitus ultra modum augeretur, titulos librorum non integros exscripsi, sed partes minoris momenti, quas ad agnoscendum opus vel operis editionem supervacaneas arbitratus sum, abbreviari vel prorsus omittere non

adhibui, haec moneo: Nomina auctorum forma usitatissima et orthographia horum temporum afferuntur, ad quam formam lector semper ab aliis formis remittitur. Ne huius elenchi ambitus ultra modum augeretur, titulos librorum non integros exscripsi, sed partes minoris momenti, quas ad agnoscendum opus vel operis editionem supervacaneas arbitratus sum, abbreviari vel prorsus omittere non dubitavi. Resecta notis... ubique indicantur. Ubicumque cognitum habui locum editionis, nomen typographi vel eius cuius impensis liber impressus est, annum editionis formamque libri,

Resecta notis... ubique indicantur. Ubicumque cognitum habui locum editionis, nomen typographi vel eius cuius impensis liber impressus est, annum editionis formamque libri, numerum paginarum vel foliorum exhibenda curavi. Singulis editionibus notas adieci paucas, quas ad quaedam illustranda vel detegenda utiles iudicavi. In conscribendis notis usus sum sermone Latino, quo exteris quoque viris usus huius indicis commodior fieret. Oro et rogo benevolos lectores, quae hoc in opere emendanda vel supplenda animadvertant, ut vel ipsi

qui in perficiendo hoc elencho quolibet modo me adiuverunt, praecipue doctori Aurelio Herkov, gratias ago maximas. PRAEFATIO AUCTORIS IN TOMUM II Posteaquam Indicem scriptorum Croaticorum, qui Opera sua usque ad annum 1848. lingua Latina vulgaverunt, ordine alphabetico edidi, prodit nunc nova editio Indicis seu Tomus II eorundem operum ordine secundum classes digestus. Editio prior variis de causis polygraphi ope edita est, inde nullo modo fieri potuit, quin multa in ea errata

quaedam menda, quae culpa nostra libro irrepserant, in nova editione imprimis sub limam revocanda putavi. In decursu autem laboris id quoque semper prae oculis habebam, ut et alia opera Latina nostratium, quae priori Tomo abesse dolebam, pro viribus in hunc novum Tomum referrem. Ad supplendum opus etsi et tempus et subsidia in adeundis bibliothecis prorsum deerant, nihilominus CCL plus minusve titulos novos adiectos, lector, invenies. Parum est, concedo, sed et exigua hoc in genere additamenta aliquid prodesse videntur.

supplendum opus etsi et tempus et subsidia in adeundis bibliothecis prorsum deerant, nihilominus CCL plus minusve titulos novos adiectos, lector, invenies. Parum est, concedo, sed et exigua hoc in genere additamenta aliquid prodesse videntur. Quod ad novam operis dispositionem attinet, memorandum est opera pro ratione obiecti, quod pertractant, in praesenti Tomo in XXI classes divisa esse, quarum seriem Conspectus operis, qui libro praemissus est, exhibet. In una quaque classe opera ordine chronologico enumerantur, ita enim

quodque in Bibliotheca nationali Taurinensi diu asservatum atque anno 1924 descriptum est, ipsum quoque vix ante aliquot annos doctorum oculos in se conversum luci publicae restitutum esse. De recentioribus Maruli operum inventis, si rem volumus usque ad nostra tempora prosequi, lectorem nota pag. XV-XVI adiecta breviter monemus. Usus igitur docet nos confidere posse fore, ut etiam alia opera clarissimi Spalatensis, quae nostra aetas numquam vidit, fortuna favente tempus

utilissimum fore, ut primigenium exemplar Marci nostri, si ullo modo fieri poterit, ex toto chalcotypice, photographice vel alia simili arte exprimi curaremus. Tabulis sic confectis germanam et sinceram transcriptionem adiungere constituimus, ita ut ipsa ad genuinum contextum auctoris quam proxime accedat verba formasque eius fideliter servans atque a codice non recedens nec si de aperto mendo ageretur. Quae tamen legentium commoditatis gratia immutationes factae sunt, paucis accipe:

orationis rectae, quo melius agnoscerentur, litteris cursivis notari placuit. Cum pro ratione huiusmodi editionis nullum commentarium scribere in animo habuissemus, nullas notas criticas textui subiungendas putavimus. Ad quod compensandum Marulianas nominum Hebraeorum scripturas, quot et quales sint, prout et alia quaedam communia verba, quorum forma ab usitata discrepat vel a nostro auctore minus recte allata sunt, in calce operis litterarum ordine adscripsimus adiectis

Quid dicam de te Electa
Obscuratus est vultus tuus
Vanitas vulneravit faciem tuam
Umbrae operuerunt splendorem tuum
Frigora hiberna constrinxere cor tuum
Electa Dilecta

Palpebrae meae vigilant
ad portas cordis tui
Oculus meus solamen non invenit
nec torrentes lacrimarum
in siccitatem convertentur

Dolor pignus laetitiae
et amaritudo signum spei
Luctus exsultationis initium
et contritio fortitudinis

PRURITUS TERRAE
Redi in domum tuam
Pupillam oculi exstingue
Veni in deserti ubertatem
Lucernam temporis ignoti accende
Depone dierum onus ad pedes montis
Palpitui terrae praebe aurem
Pruritum terrae mitiga DE NIHILO CANTABO

De nihilo cantabo
amici

Bibliographia locorum inventorum

Bulić, don Frane (1846–1934) [1896], Sui ipsius epitaphium, versio electronica (), 2 versus, verborum 54, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epitaphium] [word count] [bulicfepitaph].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Smerdel, Ton (1904-1970) [1962], Poemata octo, versio electronica (), 279 verborum, 90 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltpoemata].

Kravar, Miroslav (1914-1999) [1966], Oratio in conventu Latinis litteris linguaeque fovendis, versio electronica (, Roma), 712 verborum [genre: prosa - oratio] [word count] [kravarmoratio].

Smerdel, Ton (1904-1970) [1969], De cicadis et undis Parentinis, versio electronica (), 552 verborum, 133 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltcicad].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Jurić, Šime (1915-2004) [1979], Praefatio in editionem commentarii Marci Maruli de Veteris Instrumenti viris illustribus, versio electronica (, Zagreb), 778 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatioviris].

Golub, Ivan (n. 1930) [1984], Ultima solitudo personae, versio electronica (), 503 verborum, 150 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [golubipoemata].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report