Your search found 1359 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 988-1027:

cultùs capacius: cum omnem penè vniuersam, quae de moribus, vitijsque, ac virtutibus agit, Philosophorum doctrinam suo, quàm latissime patens, includat amplexu? Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus discruciatur, prohibeat; altero, vt Bonis, quibus idem acquiescit, circumfluat: meamque, proinde in eo curam, omnem versari oportere, vt quo facillimè pacto tum illa propulsari; tum haec obtineri possint, ostenderem. Iam verò vlteriùs progredienti omnium,

altero, vt Bonis, quibus idem acquiescit, circumfluat: meamque, proinde in eo curam, omnem versari oportere, vt quo facillimè pacto tum illa propulsari; tum haec obtineri possint, ostenderem. Iam verò vlteriùs progredienti omnium, quaecunque seu Bona dicerentur, seu Mala, duo se se obtulerunt suprema, eademque opposita sibi inuicem, genera. Primum fortuita, et variabilia complexum, cuiusmodi paupertas, diuitiae, morbi, valetudo, et reliqua causis ab externis pendentia: quae declinare, vel assequi non penitùs homini liberum; contrariam verò in partem

eademque opposita sibi inuicem, genera. Primum fortuita, et variabilia complexum, cuiusmodi paupertas, diuitiae, morbi, valetudo, et reliqua causis ab externis pendentia: quae declinare, vel assequi non penitùs homini liberum; contrariam verò in partem traducere, ita ut e Malis Bona, aut Mala e Bonis reddantur, cuilibet pro diuersâ vtendi ratione liberrimum sit: Secundum ex arbitrarijs, et immutabilibus constans, cuiusmodi virtutes, ac vitia: quod genus seu Bona adipisci, seu Mala euitare, quandocunque voluntas sic tulerit, possumus: congenitâ verò bonitate, et malitiâ, dum in

vel assequi non penitùs homini liberum; contrariam verò in partem traducere, ita ut e Malis Bona, aut Mala e Bonis reddantur, cuilibet pro diuersâ vtendi ratione liberrimum sit: Secundum ex arbitrarijs, et immutabilibus constans, cuiusmodi virtutes, ac vitia: quod genus seu Bona adipisci, seu Mala euitare, quandocunque voluntas sic tulerit, possumus: congenitâ verò bonitate, et malitiâ, dum in animo adsunt, exuere, vel si maximè conemur, haud possumus. His adeo obseruatis, ad duo generalia praecepta vniuersum Tranquillitatis quaesitae artificium reuocari

artificium reuocari intellexi: alterum quidem, vt Primis illis suâpte ambiguis naturâ, et in vtramvis flexilibus partem seu Bonis, seu Malis conuenientissimâ ratione vteremur: alterum autem, vt, quae ad Secundum pertinent genus, suae naturae tenacia, nec vnquam in diuersum itura, ea siue Mala repellere, siue Bona comparare nossemus. Sic etenim et Bonorum copiam prae manibus fore, quorum mens fructu expleretur atque expleta demum quiesceret; et Mala, quae huiusmodi quietem interpellarent, longè abfutura: exclusis videlicet ijs, quae nocendi vim in ipsis suae

vteremur: alterum autem, vt, quae ad Secundum pertinent genus, suae naturae tenacia, nec vnquam in diuersum itura, ea siue Mala repellere, siue Bona comparare nossemus. Sic etenim et Bonorum copiam prae manibus fore, quorum mens fructu expleretur atque expleta demum quiesceret; et Mala, quae huiusmodi quietem interpellarent, longè abfutura: exclusis videlicet ijs, quae nocendi vim in ipsis suae naturae principijs defixam, penitissimèque insitam habent; alijs verò sapientem per vsum correctis, vt vel Mala esse desinant; vel in Bonorum inquisitionem, praescribens, non

fructu expleretur atque expleta demum quiesceret; et Mala, quae huiusmodi quietem interpellarent, longè abfutura: exclusis videlicet ijs, quae nocendi vim in ipsis suae naturae principijs defixam, penitissimèque insitam habent; alijs verò sapientem per vsum correctis, vt vel Mala esse desinant; vel in Bonorum inquisitionem, praescribens, non solùm quàm necessariò ediceretur; sed quid etiam seruandum proponeret, satis luculenter patebat. Prior verò, fortuitis et indifferentibus recte vti praecipiens, tametsi de aequitate suâ nullum; aliquem tamen de praxi videbatur

Quod igitur vnum ad artificij totius Summam dilucidè, breuiterque explicandam supererat, sedulò apud animum versans, sic tandem constitui, fortuitis quà Bonis, quà Malis ita nos scitissime vsuros, si vtraque in contemnendis ac minimis, immo si nec verè Mala, nec vltra merum nomen Bona duxerimus: ab illorum propterea tum amore, tum metu quàm maximè immunes et vacui. Nec temere id quidem, vt cuivis rem ritè aestimanti patebit. Nam, ad Bona quòd pertinet, cum ea, suo ingenio caduca, precaria, incertisque casuum obnoxia, nec

seriem, á communibus longè principijs, extremisque notionibus ad ea, quae ipsum propriè, intimèque constituunt, ordinato et continenti progressu deductam. En quaesiti artificij breuissimam Summam, atque partes praecipuas: nimirum fortuita, externaeque originis seu Bona, seu Mala ita prorsus despicere; vt neque horum non terror, nec illorum desiderium commoueat: interiora e contrario, quaeque ipsa sibi parit voluntas, adeo impensè aestimare; nihil vt primis ardentiùs quaeratur, nihil alteris cautiùs vitetur. Quae, planissima, et nemini dubia,

et aculeos Secundus liber retundit; siue cominus ferientibus, quibus tum vniuersis Tertius certa, quaedam in commune profutura remedia, tum singulis Quartus propria nominatim opponit auxilia. Nec segniùs postremi duo ad debellandam excindendamque Stultitiam nos instruunt: dum Quintus, quae ipsius Mala, et quo pacto arceantur, demonstrat; Sextus verò contraria eidem persequitur Bona, in eorum supremo, quodque totius Boni, et perfectae Quietis Summam vel vnum complectitur, Deo videlicet Optimo Maximo, desinens. Et hactenus quidem magnificè loqui de

1.640  Quà latices Ilissus agit, memoranda putemus
1.641  Haec vulgo (attonitas ceu quondam suêtus ad aures
1.642  Cecropidûm) placidis oracula promere dictis.
1.643  24. Quae mala vos, miseri, vitae de tramite recto
1.644  Mens procul, indociles Veri, et rationis egenos
1.645  Ire iubet? Trepidas quianam per deuia curas
1.646  Spargitis, aeternâ votorum indagine pacem

quo res dubias examine libret.
2.143  Sandapilas, morbos, inhonorae stigmata famae,
2.144  Pauperis illuuiem censùs, seruile catenae
2.145  Barbaricae pondus sunt, qui, ceu summa Malorum,
2.146  Ac penitùs Mala, concipiunt: immitiùs illis
2.147  Quos ideo cur miremur praesentibus angi,
2.148  Taliaque experiendo pati, sibi qualia fingunt?
2.149  Omnia cum Sapiens genus hoc discrimina, tanquam
2.150  Viribus

2.206  9. Heu furor! Inuisis heu nemo nocentior hostis
2.207  Hostibus, ac stultus sibi quilibet! Vnde remotos
2.208  Venari gemitus homini tam dira libido?
2.209  Quae laeui mala fraus genij, quis fascinat error,
2.210  Spernere laetitiam praesentem: crastina fortè
2.211  Quos vehet, aut fòrs nulla vehet quos hora, labores
2.212  Praecipere: auersis et cladibus obuia ferre

2.453  Inspiratque nocens virus, cordisque vigorem
2.454  Ebibit, et laruis animum feralibus implet.
2.455  20. At miser, accepto penitùs sub viscera saeuo
2.456  Hospite, Lethaei Andremon mala Nubila somni
2.457  Excutit, et monstris grauidus, Quae dira quietem,
2.458  Secum ait, attonitae rapiunt ludibria menti?
2.459  Nempe duos, vultu pariter, gladijsque timendos,
2.460  Irrupisse fores,

alia attoniti, secum discrimina voluunt:
2.676  Iamque adeo subijsse putes. Proh nescia gaudî
2.677  Pectora! Iucundis proh rebus semper iniqua
2.678  Mens hominum! Sic ergo parùm praesentia vexant
2.679  Nos Mala? Cara domi vsque adeo est annona dolorum,
2.680  Vt procul ambiguas lugendi quaerere causas,
2.681  Inuitisque iuuet lacrymas praesumere Diuis?
2.682  Quae miseris aevi talis speranda voluptas?

alijs aliae, totiesque relinquunt,
2.768  Et toties replent aluêum, glomerata coiret;
2.769  Tantò saeuior est, vrgetque immaniùs angor,
2.770  Quem cumulat mens aegra sibi, ventura pauendo
2.771  Dum Mala, processus longos momentaque cladis
2.772  Intra se pariter complectitur omnia, vero,
2.773  Percipient quem mox animus sensusque, dolore,
2.774  Externâ cum lege eadem iam fata subibunt,
2.775  Per

quae te tam dira tulere
2.779  Semina? Qui Eumenidum thalami, et Cocytia stagna
2.780  Tantam Orbi peperere lucem? Miseratus acerbas
2.781  Res hominum, bene supremus Rectorque Paterque
2.782  Cauerat, vt Mala viuacis metuenda senectae
2.783  Pensarent leuitate moram, grauioraque rursus
2.784  Exiguo nimias arctarent limite vires.
2.785  Hinc adeo vanis se sanguinolenta tyrannorum
2.786  Vrgebat stimulis rabies:

sat misero praesentia flere vacabit.
2.851  An serus, qui tunc fodiet Vitalia, maeror;
2.852  Cessanti vt stimulos iuuet addere? Sortis acerbos
2.853  Haud lenit formido, eriam plùs asperat ictus.
2.854  Cur Mala fortuitis iunxisse vltronea damnis,
2.855  Bis tantùm doliturus, amem? Cur, mitia quando
2.856  Parcunt fata, mihi non parcam, saeuior ipse?
2.857  Cur, quia cras subeunâ infelix clade futurus;

2.861  Temporis alterius lacrymas vt tempora pensent,
2.862  Et Bona venturos redimant hodierna dolores.
2.863  36. Talibus, ò, qui consilijs absentia victor
2.864  Praedomuisse Mala, et venturae sortis iniquos
2.865  Disceret exarmare metus, quantam ilicet vno
2.866  Curarum sibi materiem praecideret ictu?
2.867  Quae subitò lacrymis faceret compendia? Certè,

ceu cladis sit portio, clade putentur
3.115  Si pressi leuiore. Tuis heu caeca fauere
3.116  Mens Hominum lacrymis! Quae non in deuia praeceps
3.117  Volueris, errantem Ratio ni fida gubernet?
3.118  Si Mala, quae luges, ingrata; quid illa tueri
3.119  Vsque iuuat? Si grata; piget cur ferre? Fatendum
3.120  Ocyùs alterutrum: vel mitia carpis iniquè;
3.121  Vel grauibus stulto indulgens blandiris amore.

Vide Pl. lib. 34. Hist, Nat. cap. 15.
3.838  Inde iuuant tamen, et cum vulnere vulneris vnà
3.839  Lenimenta ferunt. Nam cum Deus indole tali
3.840  Seu Boma, seu Mala condiderit mortalia, nunquam
3.841  Vt penitùs diuisa fluant, sed foedere certo
3.842  alterius semper sortis sors altera partem
3.843  contineat; Bona dum nobis extraria, Natos,
3.844  rem, fasces,

tulit Dea mobilis, ore
3.1182  Haud alio nobis spectandum, ac Nubila primos
3.1183  Sub Zephyri flatus euanida, noctis opacae
3.1184  Aut horror iamiam Eoum reuehentibus axem
3.1185  Decessurus equis. Certè Mala, vix Mala, quorum
3.1186  Principio finis tam proximus. Indue laetas
3.1187  Spes igitur, neu cede animis. Post pauca dierum,
3.1188  Fòrs etiam spatia horarum, qui nunc grauis instat,
3.1189  Aufugiet

mobilis, ore
3.1182  Haud alio nobis spectandum, ac Nubila primos
3.1183  Sub Zephyri flatus euanida, noctis opacae
3.1184  Aut horror iamiam Eoum reuehentibus axem
3.1185  Decessurus equis. Certè Mala, vix Mala, quorum
3.1186  Principio finis tam proximus. Indue laetas
3.1187  Spes igitur, neu cede animis. Post pauca dierum,
3.1188  Fòrs etiam spatia horarum, qui nunc grauis instat,
3.1189  Aufugiet dolor, et

grauem; iam iustiùs aequo
4.1426  Culpatis volucrem. Si manserit; aspera fertur:
4.1427  Inuida; si fugiat. Qua vestris, dicite, possit,
4.1428  Qua tandem Natura Malis ratione mederi?
4.1429  Dum munus, Mala quo vitae simul omnia tolit,
4.1430  Ceu summum, reliquisque Malum par omnibus vnum
4.1431  Horretis. Cur vota sibi contraria pugnant?
4.1432  Cur dolor est, citiùs causas transire dolendi?
4.1433  Candida

nihil, otia pellat
5.1084  Dum labor, Idaliasque, fauent quibus otia, curas.
5.1085  Praecipuè Saeris musarum operare. Voluptas
5.1086  Haec simul illimi captam dulcedine mentem
5.1087  Imbuerit; nedum Veneris mala gaudia; sensum
5.1088  Vel dapis, et somni coget sibi cedere. Clauus
5.1089  Truditur vt clauo; docti sic entheus ardor
5.1090  Carminis obscoeni stimulos excludit amoris.

quin nulla animum dulcedine complet,
6.709   Ac pulsis Inopum quae cladibus orta, voluptas.
6.710  Haec igitur primas inter sit cura, virili
6.711  Humani causam generis pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque subit, communia ducere, flentûm
6.713  Aerumnas lenire, aegro huic solatia ferre,
6.714  Illius angustos census laxare, salutis
6.715  Ancipitem saeuis alium subducere Parcis,
6.716  Nullum non

superante sitim dulcedinis haustu
6.969  Iam saturis noua fit socios habuisse voluptas.
6.970  45. Quìd referam? Sortem quòd amor permiscet Amatûm,
6.971  Alterutri fuerint quae vel Bona, vel Mala cunque,
6.972  Ambobus faciens communia. Noscere promptum
6.973  Vnde etiam, quanto reliquis discrimine praestet,
6.974  Aeternum primumque Bonum qui respicit, ardor.
6.975  Nempe alibi, laetis coeant cum

vltrò se ingerant, intraque animum ipsum nascantur, nec alio, quàm nostrae voluntatis, emenda sint pretio. LIBRI II. In quo aduersùs praeuisa Fortunae Mala animus communitur.
Felicitas hominis, ex eo potissimùm nomine, quòd Animi tranquillitatem, laetitiamque, extra Fortunae vel fauentis, vel aduersantis arbitrium, in Sapientiâ, Virtuteque suâ positam habeat.

fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat. Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam

Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret. En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum; totâ illâ coniunctim, multòque propterea vehementiùs, quàm eorum innata vis ferat, quouis tempore animum cruciat.

cumulo ostenditur: cum illius longè maior pars in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam,

Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam, instruendisque aduersùs ventura Mala animis apprimè opportunam censemus. Falsò quippe Epicurus docebat, ex eiusmodi prouisu nihil aliud, quàm vanas formidines, et aegritudinis incrementum, referri: cum veriùs Malorum inde sensus, atque terror soleat imminui. Id

in triclinium immissis. Nec non Panicus, apud Tacitum, Romanis in castris tumultus, quem perturbatus, trepidèque ruens equus conciuerat. Altera ratio, cur Mala praeuisa leuiùs afficiant, ex eo deriuatur, quia minùs violens est transitus à prouisu doloris ad eiusdem experimentum, quàm ab omnimodâ securitate ad subitum, et totum simul ingruentem oppositae sensum maestitiae. Cui rationi affinis est Tertia, nimirum

violens est transitus à prouisu doloris ad eiusdem experimentum, quàm ab omnimodâ securitate ad subitum, et totum simul ingruentem oppositae sensum maestitiae. Cui rationi affinis est Tertia, nimirum assuetudo, et quoddam veluti callum, quo animus, crebrò secum Mala pertractans, ad eorum horrorem, ac sensum paulatim obdurescit. Postremum argumentum, quo rerum aduersarum praemeditatio non solùm suadetur; verùm etiam, qualis debeat esse, explicatur, in eo positum est, quòd per ipsam locum, et opportunitatem nanciscimur,

praemeditatio non solùm suadetur; verùm etiam, qualis debeat esse, explicatur, in eo positum est, quòd per ipsam locum, et opportunitatem nanciscimur, idonea aduersùs prospectos casus comparandi praesidia: quo in apparatu vel tota, vel pręcipua vtilitatis est ratio. Si enim ita quis futura Mala praeuideat; vt nihil de infringendâ opportunis armis illorum vi cogitet, quin potius ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere

illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat? Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam immanis calamitas sit, que nihil admisti secum fructus, atque commodi ferat. Quam rerum diuersam temperationem non absurdè Epictetus per duas dissimiles ansas vtrinque ijs adiunctas expressit, asperam vnam, quaque citra noxam

sint ratio? Sacer amoris iustissimi ardor, quo voluntas impulsa supremo Regnatori, et Parenti se omnino moderandam, quàque libeat ducendam permittit. Et quidem haec diuinae voluntatis nota, quibuslibet in euentis ritè obseruata, nedum Mala vt moderatè feramus; sed vt nihil etiam, quod subire compellimur, malum, atque noxium ducamus, persuadet. Si quis tamen adhuc mentis infirmior vel ea, quae summi Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens

quod subire compellimur, malum, atque noxium ducamus, persuadet. Si quis tamen adhuc mentis infirmior vel ea, quae summi Parentis arbitratu acciderint, tristia pergit, et lugenda censere; at aliâ certè ratione solari se facilè potest, perpendens nimirum, quàm citò humana quaeuis tum Bona, tum Mala soleant deficere, et oppositis locum concedere. Cuius rei testimonio esse possunt cum Fortunae vicissitudines, quibus Gaium Marium per prospera, atque aduersa iactatum accepimus; Stilponis Megarensis, ac Diogenis Cynici exemplo. Solatia Natorum mortem lugentibus. Neque enim ipsi vel suâ causâ deflendi, vel nostrâ. Non suâ, vt qui, moriendo, vitae Mala, ac pericula omnia semel euaserint: quae tanta sunt; vt nos ipsis potiùs miserandos efficiant. Neque itidem nostrâ, ob rationes cum alijs Bonis externis communes, quorum supra iacturam solati sumus. At, simul cum illis, tota

LIBRI V. De interioribus, quae à Stultitia proficiscuntur, malis, deque illorum remedijs.
A Fortunae Malis, quibus opem tulimus, non quidem ea depellendo, sed opportunis duntaxat fomentis leuando, ad stultitiae iam Mala progredimur, longè grauiora, et quibus, vnica sit salus, carcere: vt propterea oppositam penitùs medicinae rationem requirant: nec, vt priora, extenuari verbis debeant, quò leniùs ferantur, sed grauissima potiùs ostendi, quò studiosiùs vitentur. Eorum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report