Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: ipsius Your search found 1497 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1058-1111:1058. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] in litem attrahit: sive sit ius possessionarium, vel bona immobilia, sive quaelibet res mobilis, aut factum, vel denique quodlibet dictum. Vel, est narratio rei patratae, aut ipsius querelae, contra alium susceptae, delineata expositio. Quam licet nonnulli a casu, quo venit, dici velint: melius tamen dici videtur a causando, quod scilicet causet aliquid, id est, arguat, vel ostendat, ex
1059. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] fuerit, paucis declarare, quidnam rei sit, et unde hoc nomen traductum, atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia, ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a fiscis, id est sportulis, quibus utpote maior summa pecuniae recondebatur: ut
1060. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] primi Hungari, sive aborigines eorum, in primisque Atila, ab anno Christi 401. regnans per annos 44 ac post mortem ipsius, septem Capitanei, Arpad, Szabólch, Kund, Lehel, VVerbőlch, Gyula, et Urs, per annos 556. hoc Regnum armis sibi occuparunt; finesque eius et terminos, contra alias gentes, et nationes vicinas
1061. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] tectum manere debet. Licet Legistae, considerantes in dicto Gratiani Decreto, quatuor autoritates: primam, ex praenotatis dictis Sanctorum Patrum; secundam, ipsius Gratiani autoris; tertiam, cuiusdam Paleae, discipuli eiusdem; et quartam, Iurisperitorum, et Imperatorum Secularium, doceant solum ex prima autoritate illud authenticum dici, et Leges Civiles per ipsum eo insertas,
1062. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] tribuit unicuique quod suum est: Ius vero, coadiuvat: Iurisprudentia autem, docet, qualiter illud fiat. Et cum omnium aliarum virtutum species, ad ipsam, propter excellentiam illius, referantur; omnes aliae virtutes, nomine ipsius comprehenduntur et continentur. Quemadmodum et apud Hesiodum habetur: Iustitia in sese virtutes continet omnes. De qua placet celebre illud dictum, ultimi illius ex antiquissima
1063. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et nota sit manus illius, et tenor ac series illarum incorrupta, et per alterum neminem variata. In quibus, hoc singulariter Notandum venit: quod tempore Petitionis parium per Reum, Procurator ipsius (A) solemni cum protestatione, praemittere debeat, se huiusmodi Signaturas, pro repetitis habere velle, et sibi super iis Literas authenticas dari debere necessario, petere.
1064. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] simili incompetentiae; vel omnino, depellendo a se Actorem per Condescensionem causae; vel quousque licebit prorogando tempus, aut tandem Causam destruendo, et ad meritum ipsius respondendo. QUAESTIO OCTAVA. / Quid est; et quotuplex Exceptio. Est per Reum elicita, ex defectu alicuius necessariae ad Causam
1065. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et autoritatis: propter quam, vel Actor, ab actione; vel Iudex, ab adiudicatione; vel vero Tempus, et Locus, in quibus fieri debere quid praetendebitur, a prosecutione ipsius, amoventur. QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quomodo differunt istae Causae Incompetentiae, a Causis Condescensionis? Ita videlicet: quod Illae,
1066. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Causae Incompetentiae, a
Causis Condescensionis?
Ita videlicet: quod Illae, sunt magis extra essentiam, et integritatem
actionis, ab extrinseco occurrentes: hae vero, de essentia et integritate
ipsius, atque etiam Legibus Regni admissae:
1067. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] incurreret. Quod esset contra naturam illius et Iura Regni, quae maximam vim Praescriptioni tribuunt; neque unquam finis litis esset, quod absurdum foret. Civitatenses autem, ne Praescriptionem admittant, a die ipsius Prohibitionis inclusive computando, rursum quolibet anno, infra alterius anni curriculum, et diem praedictum prohibitionem facere debent: citato tit. 15. part. 3. Sic Ius quoque Ecclesiae, et Ius etiam
1068. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Recipientem, videtur non esse admittenda Praescriptio, qualitercunque
distinxerit, et senserit Dominus VVerböczi. Me supra allata ratio magis
movet, quam praescriptum illius. Cum nec usus, nec ullum exemplum,
praenotatam ipsius distinctionem manifestaverit; et roboraverit unquam.
Similiter, nec inter Fratres Condivisionales intervenit, dum scilicet
commune Ius adhuc in iisdem Bonis, et iuribus Possessionariis aviticis
habent:
ita
quoque unio Coniugalis vinculi, inter maritum et uxorem, 1. tit. 48.
arcet ipsam. Et si Uxor ipsa demortua extiterit: nihilominus tamen
liberi; si quos post se reliquerit, vel parentes, aut propinquiores ipsius,
huiusmodi Iura acquirere poterunt: 1. tit. 93. et 100.
Adulterae tamen, non Dotalitium, sed res Paraphernales solummodo,
recuperandi potestatem habebunt liberi, vel fratri: 1. tit. 105.
rationum responsiones, post factam Repulsionem, quando reddendae Repulsionis
rationem dare, vel aliter etiam ad meritum Causae, respondere cogetur,
reservet; quibus omnino adnitatur Actorem depellere, et sese ab impetitione
ipsius absolvere.
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Suntne interdum aliquae Exceptiones Procuratorum
per Iudices resecandae?
Sunt maxime; ne dum frivolae
QUAESTIO TERTIA. / Quae est Poena illius, qui Novum Iudicium cum
Inhibitione impetraverit, et Literas Relatorias, infra terminum
reportationis seriei ipsius Novi iudicii, excipere neglexerit?
Talis vigore publicae Constitutionis Regni, in facto Calumniae condemnatur,
Actorque causam suam obtentam habet, et Actione sua eo facto potiri debet:
Actorque causam suam obtentam habet, et Actione sua eo facto potiri debet:
debet:
ut tunc
faciat Prohibitam, modo sequenti.
QUAESTIO SEXTA. / Quid est Prohibita?
Est iuridicum Remedium, quo causa post Convictionem, ab expeditione ipsius,
coram Iudice, etiam extra faciem Sedis Iudiciariae, in hospitio illius,
eodem die, sine onere Tribus diebus: cum onere autem Quarto die, ante sex
ultimos dies Iudiciorum, prohibetur;
super non
depositione praetacti iuramenti, quocunque modo extradare audeat. In Communi
autem Inquisitione, ut Testimonium suum, ad Executionem eiusdem exmittere
non audeat; literasque suas, super non celebratione ipsius Attestationis,
parti Adversae extradare nequaquam praesumat: quin potius, in utraque suum
hominem pro testimonio fide dignum, ad partem adversam mittat, qui eandem ab
eisdem prohibeat, et ad Decimum quintum diem, a die
In Partibus, licet nonnuli autument illam fieri posse, etiam in Locis
credibilibus, dum adhuc literae Relatoriae, non fuerint Actori extradatae;
quod de Iure Regni fieri posse nequaquam videtur, ut facile colligere est,
ex ipsius descriptione,
Executionem
impeditam esse. Unde et Iudex Capitulo vel Conventui mandat, ut seriem solum
huiusmodi Executionis, ut fuerit expedita, ad decimum quintum diem, ultimi
diei ipsius Executionis, legitime perdurando, sibi rescribat.
Stylus. Ex quo colligitur, Literas Repulsionales, esse solum
Rescriptionales dicti Capituli, vel Conventus, super praetacta sententiae
executione. II. In
Iudicio per favorem Principis concesso, ut vult Decius) talis, si
fieri potest, quae meritum causae concernat, et qua Iudex pro parte sui
contentus esse possit. Atque ita petat se Reus ab ulteriori impetitione
ipsius Actoris, etiam cum poena indebitae actionis absolvi et eliberari;
literasque superinde Adiudicatorias absolutionales; Inhib. Contradic. et
Repuls. non obstan. sibi dari, et de portione poenae, indebitae actionis
anni 1536.
Iure Canonum 6. quaest. 5.) qua ipsi non suffragante, Reus
simpliciter absolvi debet. Verum in Negatoria (quae apud
nos, non est Actio actoris, sed Responsio Negativa ipsius In causam attracti
ad Actionem Actoris facta) non Actor, sed In-causam-attractus debet ipsam
probare: sicque rebus existentibus, facilior processus litium esset, ubi
alteruter solummodo probaret, ut et Quad.
concepta
ex praemissis circumstantiis, et fere proxima ad facti evidentiam accessio.
Ut cum quispiam visus sit, sero, nocte illa, qua furtum
commissum est, circa domum clam obambulare, et studiosius statum ipsius
deforis considerare, est suspicio, ipsum tale furtum commisisse. At si
postea pecuniam profusius expenderit, nec sciri possit, undenam illam habere
potuerit; tanto facilius de ipso praesumi potest, quod ex tali comisso
si Actor, pro parte sui
sufficientem reportabit comprobationem, In-causam-attractus autem per
omnia defecerit, vel etiamsi modicum quid probaverit: tunc (A) ad caput
ipsius (I) quinquagesimo
se iurabit. II. Si utraque pars, pari modo sufficienter
probabit: tunc Reo, iuxta vires et numerum literarum Inquisitoriarum,
iurandum erit.
quo apparet, Verböczium confuse haec simul
coniunxisse, et praepostere tractasse, cum quinque priores modos iurandi,
aliis quatuor posterioribus postposuisse debebat. Et sic nihil mirum, si
praesens quoque ordo, ipsius dispositionem, et vel maxime quidem praemissam
iam communem Inquisitionem, tanquam consequens quid illius, sequatur.
De Iuramentali Depositione.
fortassis intellexisset, quomodo debuisset, respondere,
breviori aliquo sequenti compendio respondisset.
Tertia, (acI) negat, et ad caput, iuxta Regni
consuetudinem, hoc est, cum pleno homagio ipsius (I) quod si (A)
acceptat, tunc ille debebit iurare ad caput, cum pleno homagio.
Si vero responderit, (A) Non: sed iuxta vires (praemissarum
scilicet) trium literarum Inquisitoriarum petit
potest (A) actionem suam, in ipsum (I) reiicere.
In quibus omnibus submissionibus consideranda Inprimis est, Proclivitas
Actoris, ad assumendum Iuramentum; et ideo (I) sibi semper ab eo praecavere
debebit. Secundo, Innocentia ipsius (I)
qui quanto magis condescenderit in submissione: tanto maior Innocentia,
Iustitia, et AEquitas, illius apparebit: et ita ultima formula, si
criminaliter
Suaztich, quod huiusmodi homicida, a prima statim
instantia, usque ad decisionem causae, personaliter astare debeat; et si se
absentaverit, tempore iuramentalis depositionis ad caput suum; tunc neque
paria ipsius depositionis petere, neque contra
Coniuratores postea excipere poterit. Ergo a similis et in aliis maleficiis
idem observandum erit. De quibus vide plura infra Cap. 9.
propellitur, quia super legibus iam dudum constitutis, et sententia per
Iudicem lata, est fundata; sed ex singulari
Principis vel Regis gratia, Imperatori non subiecti; alioquin solius ipsius
Imperatoris, aliquando relaxatur. Quod tamen Iure nostro, non videtur esse
usitatum. Iuris autem Canonici est eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et
QUAESTIO OCTAVA.
Quare dicitur Collateralis?
Ex eo, quod penes illam, vel quasi ad latus illius, posteaquam ex serie
ipsius sit informatus de re exponens, procedere soleat. Dicta a con
et latus, quasi simul cum latere, dicas.
Instrumenta, seorsum
ab Actore producere?
Nequaquam, imo si cum Actore concordaverit, ante latam et pronunciatam
sententiam, liberum erit ei, non obstante quavis ipsius Ingerentis
renitentia, et neque amplius in causa ingerens procedere poterit, Actore
liti cedente; quia ruente fundamento, ruere necesse est, et
superaedificatum. Ast si post latam sententiam concordia subsecuta fuerit,
Regni, omnis convictio semper
transmittitur.
impetitione illius conquiescit. Tertio, per revisionem, quando omnino
revidetur, et ad executionem remittitur, non tam per succumbentem, siquidem
ille inexecutam perpetuo esse vellet, quam per Triumphantem in paribus, quia
ipsius interest, ea iam tandem aliquando potiri; et haec proprie Remissio
dicitur. Aliquando etiam pro maiori declaratione continuanda, remittitur ad
eandem sedem Iudiciariam Comitatus, absque ullo praemissorum modorum, ubi
non
exequendum remissae fuerint; tunc si Comites ipsi, vel Vice-Comites, cum
literis Iudicis remittentis Adiudicatoriis remissionalibus requisiti
fuerint; tenentur Executionem ipsam, infra dies quindecim, a die
ipsius requisitionis facere, 1. Vlad. art. 73.
Et si facere noluerint; Vide poenam quaest. 5. cap. 10.
supervixerit, nemo alter praeter eum, gratiam Novi iudicii, impetrare
potest; non enim congruit, cuipiam falcem suam in alterius messem mittere.
Veruntamen parte ipsa convicta demortua, ille in quem prosecutio causae
ipsius, de Regni consuetudine
condescendet, liberam, plenariamque impetrandi de facto habebit
scilicet iam res
ipsae sunt) praefixus et deputatus adveniat, partium ipsarum altera se per
responsionem sui Procuratoris, gravatam esse, vel gravari debere sentiens et
agnoscens, non expectato huiusmodi termino Iudiciariae ipsius commissionis,
Procuratoris sui responsionem revocare potest. Quod autem videatur posse
fieri etiam in facto, hoc est, in rebus iam ipsis, uti praemissum est,
colligitur ex dicto tit. 80. ubi habetur; quod tam in longius
TRICESIMA PRIMA. / Quid est Reiecta?
Reiecta est, quid nominis potius, quam quid rei; solum Impedimentum quoddam
remoratorium causarum, et non Iuridicum remedium, cum nedum processum
aliquem, sed nec nomen quidem ipsius in omnibus Regni decretis liceat
invenire. Prouti tamen ex longo iam usu, et consuetudine inolevit: Est
scriptum quoddam, in dorso literarum transmissionalium, per eundem Iudicem
in cuius praesentiam causa delata fuerat,
I. Quod Amissio haec Capitis et bonorum, non est intelligenda
copulative, sive simul ad semel, sed
disiunctive, ita videlicet, ut si sententiatus, poenam
subierit, bona seu iura possessionaria ipsius, salva manebunt, pro suis
haeredibus. Si autem gratiam Regiam meruerit, et executio sententiae
nihilominus per adversam partem peracta fuerit; tunc eadem Iura
possessionaria filii, vel fratres aut alii legitimi
in casibus criminalibus
intelligendum est, ut videre est, quaest. 31. huius .
voluerit, hoc quidem stabit in eius arbitrio. Et si talis sententiatus
contra talem (I) plures actiones proposuerit, sive eae in eisdem, literis
Evocatoriis, sive in diversis continebuntur, nihilominus stabit in voluntate
ipsius (I) ad aliquas earundem respondere et in aliquibus, contra personam
Actoris excipere, quia de voluntate solum ad respondendum ipsi
se intromisit, de Iure autem ultra cogi non potest, Nec obstat quod
Palatino, nulla portio (ne quidem redemptibiliter ut nonnulli putavere)
provenit; sed tota haereditas et proprietas eorundem bonorum, sive Iurium
possessionariorum hominis succumbentis, perpetuo amitti solet, et collatio
ipsius ad solam Regiam Maiestatem pertinet.
contra
masculos, (et e contra Styl.) quae omnes personae gladio non
feriuntur, neque captivantur, sed pro capitis redemptione homagium,
hoc est, precium ipsius solvunt, puta Praelatus et Baro florenos
quadringentos, Nobilis autem florenos duntaxat ducentos. Verum bona (rebus
mobilibus, per Iudicem, et partem adversam libere distributis, atque in usum
suum conversis) uti in
et immobilium, proprie et praecise ad portionem suam spectantium, et Fisco
Regio applicandorum amissio, per neminem unquam ex familia, vel progenie sua
redimendorum, etiamsi ipse capite plecteretur, in perpetuam et sui ipsius,
et praefatae familiae suae ignominiam et dedecus. 1. tit. 16.
et Styl. Ex qua definitione poena quoque illius facile
colligitur. Quanquam olim Felicianus quidam tumultuarie magis,
ex turri
praecipitati, in Meggyes, anno 1614. Secundum Civiles vero est
talis, ut Reus Maiestatis non tantum gladio ultore pereat, bonis Fisco
addictis, sed etiam quia in Principem machinatus sit, memoria Ipsius post
mortem damnetur. Sicut et gens Manlia, ante natum Christum, anno 381.
decreto cavisse dicitur, ne quis deinceps ex ea Marcus Manlius
vocaretur, posteaquam Marcus Manlius, qui Romae Gallos in obsidione
quis Novum
Iudicium impetraverit, et non prosequitur illud 5. Vlad. art. 11.
Tertio, dum quis rem aliquam ab alio quaerit, quae apud ipsum, vel
prae manibus ipsius est, passim. Quarto, alii plurimi
articulares casus huc referuntur, ut videre licebit, diversis in locis,
discurrendo per Decreta. Quinto, vide quaest. 3. capitis 5.
supra.
Vlad. art. 55.
1106. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] partibus, per Comites, Vice-Comites, ac Iudices
Nobilium, reportata per
Actorem a superiori Iudice, de Curia Regia, revisa iam Appellatione, in
literis Remissionalibus ipsius Iudicis ad exequendum extradatis, ex eo, quod
birsagia ipsis cedentia in se contineat.
1107. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Eperiessini, Anno
1611. Et si pro Actore fuerit, causam amittet, ipsumque
principalem suum, in Iudicio Regali convinci faciet, et In-causam-attractum
absolvet.
1108. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] QUAESTIO TRICESIMA PRIMA. Quare principium huius operis a causis incipiat, finis vero Reo claudatur? Propterea, quia Causae sunt primum statim obiectum ipsius Iudicii, quae cum multiplices sint, earumque qualitas diversa, ante omnia necesse erat, primo statim loco de iis egisse easque distinxisse, ut tanto facilius quilibet postea in reliquo processu procedere potuisset. Finis
1109. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] sint, earumque qualitas diversa, ante omnia necesse erat, primo statim loco de iis egisse easque distinxisse, ut tanto facilius quilibet postea in reliquo processu procedere potuisset. Finis vero, quia triplici poena ipsius Rei terminari solet, vel scilicet amissione bonorum, quae forte possederat; vel autem pecuniaria aliqua mulcta, aut tandem Capitis etiam supplicio. Ideoque cum hoc,
1110. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] possederat; vel autem pecuniaria aliqua mulcta, aut tandem Capitis etiam supplicio. Ideoque cum hoc, duabus prioribus, maius sit, tanquam scilicet propriae personae ipsius Rei peculiare, non inconvenienter ipso, finis operi imponi debebat. COROLLARIUM. Hoc etiam pro admonendo Lectore, adiicere volui; quoniam publica omnium voce clamatur, Processum Iuris esse vitiatum; ideoque Decreta
1111. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quis unquam In-causam-attractorum poterit se eliberare, contra huiusmodi Actorem, semper hoc modo actionem suam reformantem; nemo recte diiudicare poterit. Tertius si comparet (I) petitque par Actionis, et Procuratoriarum ipsius Actoris, datur eidem. Si autem non comparet, accipit (A) valvales contra ipsum, applicandas valvis templi, habentque istae valvales vigorem iteratae Citationis. Quartus si In-causam-attractus
Bibliographia locorum inventorumKitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.